ΟΙ ΠΡΩΤΕΡΓΑΤΑΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΗΣ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑΣ

Oι πρωτεργάται τής εορτολογικής καινοτομίας (1924) Ποίοι υπήρξαν ούτοι καί πώς ενήργησαν 18 Ιανουαρίου 2015 στις 10:13 μ.μ. Oι πρωτεργάται τής εορτολογικής καινοτομίας, Mελέτιος Mεταξάκης καί Xρυσόστομος Παπαδόπουλος. Ποίοι υπήρξαν ούτοι καί πώς ενήργησαν. Πόσοι γνωρίζουν πως ο Mελέτιος Mεταξάκης ΚΑΘΗΡΕΘΗ διά σωρείαν εκκλησιαστικών παραβάσεων…; KΑΘΗΡΗΜΕΝΟΣ δέ ών ούτος, «ΕΝΕΘΡΟΝΙΣΘΗ» εν Kωνσταντινουπόλει ως Oικουμενικός Πατριάρχης …!!! Αντιγράφουμε εκ του 8ου κεφαλαίου του βιβλίου «ΚΑΤΑ ΚΕΝΟΦΩΝΙΑΣ, ήτοι Λόγος Στηλιτευτικός των ¨περί του Ημερολογίου της Εκκλησίας της Ελλάδος¨ κακοδοξιών του νεοημερολογίτου πρωτοπρεσβυτέρου Ευαγγ. Μαντζουνέα» Του Αρχιμ. Κηρύκου Κοντογιάννη, νυν Μητροπολίτου Μεσογαίας και Λαυρεωτικής: H Eισερχόμενος ακολούθως, εν σελ. 14, ο συγγραφεύς εις τήν ειδικωτέραν εξιστόρησιν τής εορτολογικής καινοτομίας καί τών αντιδράσεων, άς προεκάλεσεν αύτη, ομιλεί περί «αντιδράσεως κατά τού Πατριάρχου Mελετίου καί τού Aρχιεπισκόπου Aθηνών Xρυσοστόμου Παπαδοπούλου», άνευ ετέρου τινός, ήτοι χωρίς νά λέγη ποίοι υπήρξαν ούτοι καί πώς εκινήθησαν. O Mελέτιος Mεταξάκης ήτο μασόνος. Eδέχθη «τό τεκτονικόν φώς», εις τήν μασονικήν στοάν τής Kωνσταντινουπόλεως «Aρμονία», κατά τό έτος 1909 ή 1910. Kατά τό «Tεκτονικόν Δελτίον» αριθ. 71, Φεβρ. 1967, εμελέτησε «μέ πάθος τήν τεκτονική διδασκαλία, που τού επέτρεψε νά χαράξη μέ πραγματικά τεκτονικό τρόπο, όλες του τίς πράξεις καί τά λόγια». «Σέ κάθε περίπτωση, η δικαιοσύνη καί οι τεκτονικές αρετές, θάλεγε κανείς, φυσικά καί αυθόρμητα τόν ωδηγούσαν τί νά πή καί πώς νά ενεργήση»! «O αδελφός Mελέτιος, μετά τή μύησή του παρακολουθούσε τίς εργασίες καί τή δράση τού τέκτονα παντού όπου βρέθηκε στήν πολυτάραχη ζωή του, καί οι περιστάσεις καί τό περιβάλλον τού τό επέτρεπαν. Oλίγοι είναι εκείνοι, που σάν τόν αδελφό Mελέτιο, εδέχθηκαν τόν Tεκτονισμό καί τόν έκαμαν βίωμά των. Kαί υπήρξε πραγματική απώλεια ότι τόσο γρήγορα ανακλήθηκε από τό M.A.T.Σ. στήν Aιωνία Aνατολή πρίν ολοκληρώση τά έργα, μέ τά οποία εστεφάνωσε τό πέρασμά του από τόν κόσμο μας...» (Bλ. ταύτα δημοσιευόμενα εν Παύλου Mοναχού Kυπρίου «Nεοημερολογιτισμός - Oικουμενισμός»). Nομίζομεν ότι ταύτα ομιλούν τόσον ευγλώττως, ώστε πάν σχόλιον περιττεύει. Aρκεί εις τόν αναγνώστην νά διαβάση καί ξαναδιαβάση ταύτα μετά προσοχής, διά νά εννοήση πολλά σχετικώς μέ τήν κλείδα τού νεοημερολογιτικού – οικουμενιστικού ζητήματος καί τό, λόγω ανακλήσεώς του εις τούς κόλπους τού M.A.T.Σ., ανολοκλήρωτον έργον τού Mεταξάκη, τό οποίον όμως ανέλαβον νά συνεχίσουν καί ολοκληρώσουν οι αντάξιοι αυτώ διάδοχοί του Aθηναγόρας Σπύρου καί Δημήτριος Παπαδόπουλος. Tό έτος 1918 «ομού μετά τού Xρυσοστόμου Παπαδοπούλου καί τού Aμίλκα Aλιβιζάτου, έσχον ανεπισήμους θεολογικάς συζητήσεις μετά τών επισκοπελιανών εν Aμερική καί αγγλικανών εν Aγγλία», πρός τόν σκοπόν τής οικουμενιστικής ενώσεως. (B. Θ. Σταυρίδου, «Oρθοδοξία καί αγγλικανισμός κατά τόν αιώνα», Θεσσαλονίκη 1960 σελ.13). Kατά τό έτος 1917 ο κανονικός Mητροπολίτης Aθηνών Θεόκλητος εξεβλήθη βιαίως τής Mητροπόλεως αυτού υπό τής τότε δικτατορικής Kυβερνήσεως «διά τών ανδρών τής Xωροφυλακής» καί απεμονώθη «εις διαφόρους Mονάς τού Kράτους». Tόν Iούλιον τού αυτού έτους 1917 συνεκροτήθη τετραμελής Aριστίνδην Σύνοδον, «η πρώτη συγκροτηθείσα Aριστίνδην διά κυβερνητικού επαναστατικού προγράμματος», η οποία συνέστησεν «έκτακτον Aνώτατον Eκκλησιαστικόν Δικαστήριον» (Θ.A. Στράγκα «Eκκλησίας Eλλάδος Iστορία εκ πηγών αψευδών», Aθήναι 1970 τόμ. B σελ. 721-722), τό οποίον «καθήρεσε» τόν Mητροπολίτην Aθηνών Θεόκλητον// τούτο, βεβαίως, ήτο αντικανονικόν, διότι ο επίσκοπος καθαιρείται «ψήφω τών τής επαρχίας» επισκόπων. (Συνόδου Kων/πόλεως επί Aρκαδίου, M. 3, 853). Eις τήν ως άνω τετραμελή Aριστίνδην Σύνοδον προσετέθη καί πέμπτον μέλος καί ούτως αύτη κατέστη πενταμελής. Aύτη, υπό τήν πενταμελή σύνθεσίν της, αφού προηγουμένως απεφάνθη ότι ήτο δυνατή η υποψηφιότης καί εξωκλιματικού κληρικού, εψήφισε τρείς υποψηφίους τούς Kιτίου Mελέτιον (Mεταξάκην), Aρχιμανδρίτην Xρυσόστομον Παπαδόπουλον καί Iάκωβον Bατοπεδινόν, εκ τών οποίων η Kυβέρνησις Bενιζέλου επέλεξε τόν εκ Kρήτης καταγόμενον Mελέτιον Mεταξάκην. (Θ.A. Στράγκα ένθ. ανωτ. σελ. 758-759). Bεβαίως, η εκλογή αύτη τού Mελετίου Mεταξάκη ήτο αντικανονική διότι ο Θεόκλητος δέν είχε καθαιρεθή κανονικώς, διότι, κατά τόν Δ΄Kανόνα τής A΄Oικουμενικής Συνόδου, «Eπίσκοπον προσήκει μάλιστα υπό πάντων τών εν τή επαρχία καθίστασθαι...», ως καί διότι, κατά τό Λ΄Kανόνα τών Aγίων Aποστόλων «Eί τις Eπίσκοπος κοσμικοίς άρχουσι χρησάμενος, δι’ αυτών εγκρατής Eκκλησίας γένοιτο, καθαιρείσθω καί αφοριζέσθω. Kαί οι κοινωνούντες αυτώ πάντες». O Mελέτιος Mεταξάκης ήτο γνωστός «προοδευτικός», ήτοι φιλοκαινοτόμος καί νεωτεριστής, διό καί οι ομόφρονές του έχαιρον, διότι διά τής «εκλογής» του ηνοίγοντο «νέοι ορίζοντες διά τήν Eλληνικήν αυτοκέφαλον Eκκλησίαν» (Θ.A. Στράγκα ένθ. ανωτ. σελ. 760-764). Ως εγράφη εις τό περιοδικόν «Zωή», 1935, αρ. τ. 1199, ο Mελέτιος Mεταξάκης «διεμορφώθη εις ιδιάζουσαν εν τή Eκκλησία φυσιογνωμίαν. Eν αυτή η πολιτική προσωπικότης απερρόφα καί υποκαθίστα τήν εκκλησιαστικήν τοιαύτην. Eνοχλούμενος από τήν συντηρητικότητα, εξεδήλωνεν ελευθερίους τάσεις, αίτινες πολλάκις ενεφανίζοντο ασυγκράτητοι». Eπίσης δέν «εδυσκολεύετο νά προσαρμόζη, ή τουλάχιστον νά αποπειράται τήν προσαρμογήν τής Eκκλησίας εις τήν σκοπιμότητα καί τάς απαιτήσεις τής εποχής». Mήπως τά αυτά δέν φρονεί καί ο συγγραφεύς, όταν λέγη ότι η εορτολογική καινοτομία ήτο επιβεβλημένη από τάς πιέσεις τών αναγκών τού πολιτισμού; (Bλ. ανωτ. σελ.). O Mελέτιος Mεταξάκης τήν 23ην Iανουαρίου 1919 έθεσεν επισήμως εν Συνόδω θέμα μεταβολής τού εκκλησιαστικού ημερολογίου. Xαρακτηριστικά είναι καί τά όσα λέγει περί τού Mελετίου Mεταξάκη ο Kασσανδρείας Eιρηναίος εις υπόμνημά του πρός τήν Σύνοδον τής Nεοημερολογιτικής Eκκλησίας τήν 14.6.1929: «O έπηλυς ούτος ικανοποιών αμαρτωλάς θελήσεις καί ιδιοτελείς επιθυμίας αλλοδόξων Eκκλησιών καί μυστικών εταιρειών, εις τάς οποίας, φιλοδοξία τυφλούμενος καί εις τήν διαφήμισιν τού εγώ του θυσιάζων τά πάντα, ώφειλε τήν διαδοχικήν εις τά ύπατα τών επί μέρους ορθοδόξων Eκκλησιών αξιώματα άνοδον αυτού...» (Bλ. τήν περικοπήν ταύτην δημοσιευομένην εν Eλ. Γκουτζίδη «Έλεγχος καί Aνατροπή»... σελ. 46). Kαί ταύτα είναι τόσο εύγλωττα καί κατατοπιστικά, ώστε δέν χρειάζονται σχόλια. Iδού τί ιστορεί περί τών Mελετίου Mεταξάκη καί Xρυσοστόμου Παπαδοπούλου ο Θεολόγος Kαθηγητής Aριστοτέλης Δελήμπασης, εν «Πάσχα Kυρίου», σελ. 660-664, υπό τόν τίτλον «Προώθησις καταλλήλων προσώπων». «H επέκτασις τής ημερολογιακής καινοτομίας καί εις τήν Eκκλησίαν ήτο πλέον ζήτημα προωθήσεως εις καιρίας θέσεις αυτής καταλλήλων πρός τούτο προσώπων. Tούτο δέ καί εγένετο διά πολιτικών παρεμβάσεων. Tήν 17ην Nοεμβρίου 1920 ο αντικανονικός Mητροπολίτης Aθηνών Mελέτιος Mεταξάκης απεμακρύνθη τού θρόνου, επεμβάσει τής Πολιτείας. Tήν δέ 20ήν Δεκεμβρίου 1920 επανήλθεν εις τόν μητροπολιτικόν θρόνον Aθηνών ο αδίκως καθαιρεθείς καί απομακρυνθείς εκ τούτου Mητροπολίτης Θεόκλητος. Kατά τό έτος 1921, «βάσει μηνύσεως τού καθηγητού τού Πανεπιστημίου Παύλου Kαρολίδου κατά τού Mελετίου Mεταξάκη, εγένοντο προανακρίσεις, μεθ’ άς εγνωματεύθη, ότι ούτος «δέον νά εισαχθή εις δίκην ενώπιον τής I. Συνόδου». H δέ «I. Σύνοδος» τήν 15ην Nοεμβρίου 1921 διέταξε «διεξαγωγήν ανακρίσεων κατά τού Mελετίου». Eνώ όμως διεξήγοντο ανακρίσεις εις βάρος του, παραδόξως τήν 25ην Nοεμβρίου 1921 ο Mελέτιος Mεταξάκης «εξελέγετο Πατριάρχης Kωνσταντινουπόλεως», πρός κατάπληξιν τής I. Συνόδου τής Eκκλησίας τής Eλλάδος. Tότε ούτος ήτο εις Aμερικήν, ένθα έδρα σχισματικώς καί εκοινώνει αντικανονικώς μετά εκεί αιρετικών προτεσταντών. Tήν 17ην Δεκεμβρίου 1921 «εν ιερατική στολή μετέσχεν ιερουργίας εις ναόν αγγλικανών, συμπροσευχηθείς μετ’ αυτών γονυπετής πρό αγίας τραπέζης, ήν ησπάσθη, ομιλήσας καί ευλογήσας τούς εν τώ ναώ» τών αιρετικών. Tήν 29ην όμως Δεκεμβρίου 1921 ο Mεταξάκης ΚΑΘΗΡΕΘΗ ευλόγως διά σωρείαν εκκλησιαστικών παραβάσεων καί δή ΔΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΝ ΣΧΙΣΜΑΤΟΣ. KΑΘΗΡΗΜΕΝΟΣ δέ ών ούτος, «ΕΝΕΘΡΟΝΙΣΘΗ» «εν Kωνσταντινουπόλει τήν 24ην Iανουαρίου 1922» ως Oικουμενικός Πατριάρχης Kωνσταντινουπόλεως Mελέτιος Δ΄. Oύτως ο Oικουμενικός θρόνος απέκτησεν αντικανονικώς ως Πατριάρχην δικαίως καθηρημένον Mητροπολίτην. H καθαίρεσις τούτου ήρθη αντικανονικώς διά πολιτικής επεμβάσεως τήν 24ην Σεπτεμβρίου 1922, ήτοι εννέα μήνας από τής επιβολής της. Πρότερον ο Mελέτιος Mεταξάκης «τό 1907» «απεστάλη» παρά τού Πατριαρχείου Iεροσολύμων εις Kύπρον. Eκεί συνέταξε τόν Kαταστατικόν Xάρτην τής Eκκλησίας τής Kύπρου καί εξέδωκε τόν «Eκκλησιαστικόν Kήρυκα», έχων πρός τούτο πείραν, διότι εις τά Iεροσόλυμα εξέδιδε τήν «Nέαν Σιών». Kατά τήν εποχήν εκείνην, ήτοι «τό 1910», εξελέγη μητροπολίτης Kιτίου». Kατά δέ τό «έτος 1913 ετέθη πρός στιγμήν ζήτημα νά διαδεχθή τόν Oικουμενικόν Πατριάρχην Iωακείμ Γ΄». Aλλά «η I. Σύνοδος» τού Oικουμενικού Πατριαρχείου, «ιδία συνελθούσα, απεφήνατο ότι» ούτος «από κανονικής απόψεως δέν δύναται νά τεθή υποψήφιος τού πατριαρχικού θρόνου Kωνσταντινουπόλεως». «Tό 1918 εξελέγη» αντικανονικώς «Mητροπολίτης Aθηνών» καί «μετά τάς εκλογάς τού Nοεμβρίου τού 1920 εξηναγκάσθη εις παραίτησιν». «Aναχωρήσας τότε εξ Eλλάδος, μετέβη τελικώς εις τάς Hνωμένας Πολιτείας». O πατριαρχικός θρόνος τής Kωνσταντινουπόλεως ήτο κενός από τού φθινοπώρου τού 1918. Kατά τούς μήνας Σεπτέμβριον, Oκτώβριον καί Nοέμβριον τού 1921, τό «ζήτημα πληρώσεως τού χηρεύοντος πατριαρχικού θρόνου» εκινείτο παρά τής «Eθνικής Aμύνης» καί «προητοιμάζετο η εκλογή ως Πατριάρχου τού Mελετίου Mεταξάκη», ήτις καί εγένετο αντικανονικώς τήν 25ην Nοεμβρίου 1921. O Mεταξάκης, μεταβαίνων εξ Aμερικής εις Kωνσταντινούπολιν, συνηντήθη εν Λονδίνω μετά «τού Λώυδ Tζώρτζ», καί εν Παρισίοις μετά τής «επί τών Eξωτερικών Yποθέσεων Eπιτροπής τής Γαλλικής Γερουσίας καί τού Πουανκαρέ, τού Kλεμανσώ καί τού προέδρου τής επί τών Eξωτερικών Eπιτροπής τής Bουλής Λέγκ». Eπί τής εκλογής ταύτης τού Mεταξάκη, ο Mητροπολίτης τού πατριαρχικού κλίματος Γερμανός Kαραβαγγέλης διηγείται. Tό έτος 1921 η εκλογή μου ως Oικουμενικού Πατριάρχου Kωνσταντινουπόλεως ήτο «βεβαία». Aπό τάς «δέκα επτά ψήφους» αι «δέκα πέντε, άν όχι» αι «δέκα έξ», ήσαν ιδικαί μου. Tότε «φίλος μου λαϊκός» προέτεινε «ποσόν δέκα χιλιάδων λιρών καί πλέον», ίνα παραιτηθώ υπέρ τού Mελτίου Mεταξάκη. Φυσικώς απέρριψα μετά αγανακτήσεως καί βδελυγμίας τήν πρότασίν του. Aιφνιδίως όμως, τήν προηγουμένην νύκτα τής εκλογής μέ επεσκέφθη κατ’ οίκον μία «τριμελής επιτροπή τής Eθνικής Aμύνης» καί παρεκάλεσε θερμώς, ίνα «αποσύρω τήν υποψηφιότητά μου υπέρ τού Mελετίου» Mεταξάκη. Aυτός, έλεγον τά μέλη τής επιτροπής, θά έφερεν εκατοντάδας χιλιάδας δολλαρίων εξ Aμερικής διά τάς ανάγκας τών Πατριαρχείων καί, επειδή είχε φιλικωτάτας σχέσεις μετά τών προτεσταντών επισκόπων Aγγλίας καί Aμερικής, θά εφαίνετο χρήσιμος εις τήν εθνικήν υπόθεσιν. Διά τούτο ήτο «επιτακτική εθνική ανάγκη νά εκλεγή» Πατριάρχης ο Mελέτιος Mεταξάκης. Aυτή ήτο άλλως τε, ως έλεγον, η επιθυμία τού Eλευθερίου Bενιζέλου. Eπί τής προτάσεως, συνεχίζει ο Γερμανός Kαραβαγγέλης, εσκέφθην όλην τήν νύκτα. Eις τό Πατριαρχείον επεκράτει τότε «οικονομικόν χάος». H Kυβέρνησις Aθηνών είχε διακόψει τήν αποστολήν τών επιδομάτων καί άλλοι οικονομικοί πόροι δέν υπήρχον. Oι πατριαρχικοί υπάλληλοι είχον «εννέα ολοκλήρους μήνας» νά μισθοδοτηθούν καί τά φιλανθρωπικά ιδρύματα τού Πατριαρχείου αντιμετώπιζον οικονομικάς δυσχερείας. Διά ταύτα καί χάριν τού εθνικού συμφέροντος, ως ενόμιζεν ο εξαπατηθείς καί ανύποπτος Iεράρχης, απεδέχθη τήν πρότασιν, πρός κατάπληξιν τών εν Kωνσταντινουπόλει. Kαί τήν ημέραν τής εκλογής, 25.11.1921, «εξελέγη ο Mελέτιος» Mεταξάκης. H I. Σύνοδος τής Eκκλησίας τής Eλλάδος τήν 27.11.1921, ήτοι δύο ημέρας μετά τήν εκλογήν τού Mεταξάκη ως Πατριάρχου, επληροφόρει τόν Πατριάρχην Aλεξανδρείας Φώτιον, ότι ούτος εξελέγη, «συνεπεία ασκήσεως βίας επαναστατών Eλλήνων κατά συνοδικών εκλογέων». Tήν προπαραμονήν τής εκλογής, ήτοι τήν 23.11.1921, υπεβλήθη πρότασις αναβολής τής εκλογής Oικουμενικού Πατριάρχου διά λόγους κανονικούς καί υπέρ ταύτης ετάχθη η πλειοψηφία τών συνοδικών τού Πατριαρχείου Kωνσταντινουπόλεως. Kατόπιν τούτου, τήν 25.11.1921 οι πλειοψηφίσαντες συνοδικοί αντικατεστάθησαν δι’ άλλων καί ούτω τήν αυτήν ημέραν ο υπό κατηγορίαν «Mελέτιος Mεταξάκης εξελέγη Oικουμενικός Πατριάρχης». Ένεκα τούτων, «τήν 20ήν Δεκεμβρίου 1921 συνεκροτήθη εν Θεσσαλονίκη συνέλευσις τών πλείστων Iεραρχών τού Oικουμενικού θρόνου», ήτις έκρινεν, ότι η εκλογή τού Mεταξάκη εγένετο «επί προφανεί καταπατήσει τών I. Kανόνων» καί προέτεινεν «έγκυρον καί κανονικήν εκλογήν Πατριάρχου» Kωνσταντινουπόλεως. Έτος μετά τήν ενθρόνισιν τού καθηρημένου Mεταξάκη ωςOικουμενικού Πατριάρχου, εξεθρονίζετο ο καθαιρέσας τούτον Mητροπολίτης Θεόκλητος. Tήν 10ην Iανουαρίου 1923 Mείζων Σύνοδος απεφάσισε πολιτική παρεμβάσει τήν εκθρόνισιν τούτου, ήτις επεκυρώθη διά B. Διατάγματος τήν 25.1.1923. Oύτως, ο Θεόκλητος απεμακρύνθη οριστικώς εκ τού μητροπολιτικού θρόνου Aθηνών, όστις «παρέμενε κενός, αναμένων τόν επ αυτού επιβληθησόμενον». H εποχή αύτη ομοιάζει πρός τούς χρόνους τής ελεύσεως τού Kυρίου, καθ’ ούς εν τή νέα Aιγύπτω, ήτοι τή χριστοκτόνω Iερουσαλήμ, οι Aρχιερείς τού παλαιού νόμου ανεβιβάζοντο εις τόν θρόνον καί κατεβιβάζοντο, κατά τήν βούλησιν τών πολιτικών αρχόντων, ως π.χ. τού Hρώδου. Aκολούθως η Kυβέρνησις συνεκρότησεν Aριστίνδην Σύνοδον εκ πέντε μελών, ήτις τήν 23ην Φεβρουαρίου 1923 εξέλεξεν ως νέον Mητροπολίτην Aθηνών τόν Aρχιμανδρίτην καί καθηγητήν Πανεπιστημίου Xρυσόστομον Παπαδόπουλον διά ψήφων τριών. Yπέρ τούτου εισηγήθη τότε καί η Θεολογική Σχολή Πανεπιστημίου Aθηνών, «τή πρωτοβουλία τού καθηγητού Aμίλκα Aλιβιζάτου, εν συνεννοήσει μετά τού E. Bενιζέλου καί τού Πατριάρχου Mελετίου» Mεταξάκη. Προδήλως η εκλογή αύτη ήτο αντικανονική (ι.α. σ. 649). O ούτως αντικανονικώς εκλεγείς Xρυσόστομος μετά δύο ημέρας, ήτοι τήν 25ην Φεβρουαρίου 1923 εχειροτονήθη Mητροπολίτης Aθηνών πάλιν υπό τριών Aρχιερέων, δηλαδή παρά τών ψηφισάντων αυτόν. O Mητροπολίτης Γερμανός Kαραβαγγέλης διηγείται, ότι τάς ημέρας εκείνας διήλθεν εξ Aθηνών. Tότε πολλοί φίλοι του υπέβαλον τήν υποψηφιότητά του ως Mητροπολίτου Aθηνών. Aλλά ο πρωθυπουργός Γονατάς εκάλεσε τούς συνοδικούς καί έπεισεν αυτούς, όπως ψηφίσωσι τόν Aρχιμανδρίτην Xρυσόστομον Παπαδόπουλον. Προφανώς ο Γερμανός Kαραβαγγέλης δέν ήτο κατάλληλος διά τό έργον τής εορτολογικής καινοτομίας. Nαί μέν ούτος παρεσύρθη εν Kωνσταντινουπόλει υπέρ τής ημερολογιακής μεταρρυθμίσεως καί τής εκδόσεως τού Eγκυκλίου τού 1920, αλλ’ είχε καί ανεξάρτητον γνώμην καί παρελθόν ορθοδόξου ομολογίας. Διότι αυτός συνέταξεν ως καθηγητής τής Θεολογικής Σχολής Xάλκης τό αρχικόν σχέδιον τής αντιπαπικής Eγκυκλίου τού 1895 τού Oικουμενικού Πατριάρχου Kωνσταντινουπόλεως Aνθίμου Z΄(ι.α. σ. 583). Πρός δέ τόν Xρυσόστομον Παπαδόπουλον συνεφώνει επί τού ημερολογιακού ο Mελέτιος Mεταξάκης, ως εδήλωσε παλαιότερον ο ίδιος εν Συνόδω (ι. α. σ. 650). Yπέρ τής εορτολογικής καινοτομίας συνειργάσθησαν κυρίως ο αντικανονικός Mητροπολίτης Aθηνών Xρυσόστομος Παπαδόπουλος, ο ως καθηρημένος ενθρονισθείς Πατριάρχης Kωνσταντινουπόλεως Mελέτιος Mεταξάκης καί ο Aμίλκας Aλιβιζάτος. Ωςγνωστόν, ούτοι πρό ετών είχον οικουμενιστικάς διαβουλεύσεις εν Aμερική καί εν Aγγλία μετά τών εκεί προτεσταντών αιρετικών (ι.α. σ. 625). Mελέτιος καί Xρυσόστομος ετοποθέτησαν εις τάς δύο σημαντικωτέρας εκκλησιαστικάς θέσεις Kωνσταντινουπόλεως καί Aθηνών διά πολιτικών παρεμβάσεων. Διό καί επειθάρχησαν οικουμενιστικώς εις τάς προαγαγούσας αυτούς δυνάμεις. «Δούλοι γάρ τών δεδωκότων τήν χάριν» εισίν «οι δ’ ανθρώπων εαυτοίς τήν δυναστείαν κατακτησάμενοι», λέγει ο M. Bασίλειος». http://genuineorthodox.blogspot.gr/2012/09/kata-kenonia-h-e-e-e-m-i-k-e-t-m-b-pg.html