ΠΡΟΣΠΟΥΜΕΝΟΙ, ΟΜΟΛΟΓΕΙΝ

ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ ΛΕΓΟΜΕΝ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΠΟΙΟΥΜΕΝΟΥΣ ΟΜΟΛΟΓΕΙΝ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ ΛΕΓΟΜΕΝ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΠΟΙΟΥΜΕΝΟΥΣ ΟΜΟΛΟΓΕΙΝ από τον ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΗΡΥΚΟΣ ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΗΣ, Τετάρτη, 12 Οκτώβριος 2011 στις 9:41 π.μ. ΠΗΓΗ: ΑΚΤΙΝΕΣ 8 Οκτ 2011 Πατριάρχης Βαρθολομαίος:«ουδόλως τυγχάνει αληθές ότι παρασυρόμεθα εις μίαν απροϋπόθετον ένωσιν των εκκλησιών…..». Σύμφωνα με πληροφορίες από την εφημερίδα «Καθημερινή»08/10/2011 – και το © ΑΠΕ-ΜΠΕ o Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος από την Ιερά Μονή Μεγίστης Λαύρας, «επικαλούμενος τις νουθεσίες του αγίου Αθανασίου του Αθωνίτη, κτίτορος της παλαιότερης μονής του Αγίου Όρους, επεσήμανε ότι για την οδό που οδηγεί στην «τελείωσιν του μοναχού», ο «πρώτος όρος είναι η υπακοή» η οποία ελαφρύνει τον ζυγόν της ασκητικής ζωής, διότι το βάρος αυτού αίρεται υπό του ηγουμένου». Πρόσθεσε, ότι ο «δεύτερος όρος» είναι «η μεταξύ των αδελφών αγάπη και ενότης» και «η μη η εν υμίν μήτε διχοστασίαι και έριδες», οι οποίες «ατυχώς» εμφιλοχωρούν «εξ εγωισμού και φιλοδοξίας ωρισμένων εις μοναστικάς αδελφότητας» και οδηγούν «εις επικινδύνους και ολισθηράς δια την ψυχικής σωτηρίαν και την πνευματικήν πρόοδον ατραπούς». «Το επικίνδυνον δε έγκειται εις το γεγονός ότι ο τοιούτος μοναχός πλανάται θεωρών ότι ούτος τηρεί «άσπιλον» την παρακαταθήκην της πίστεως, αγνοών την εντολή του Θεού διατυπούμενην σαφώς υπο του πρωτοκορυφαίου των αποστόλων Παύλου : «Πείθεσθε τοις ηγουμένοις υμών και υπείκετε, αύτοι γαρ αγρυπνούσιν υπέρ των ψυχών υμών, ως λόγον αποδώσοντες» επεσήμανε ο Οικουμενικός Πατριάρχης και συνέχισε: «Ούτω κι ημείς έχομεν απόλυτον συνείδηση της ευθύνης, την οποίαν φέρομεν μετά του αρχιερατικού και πατριαρχικού ωμοφορίου, επί των ώμων ημών». Ο Οικουμενικός Πατριάρχης καταδίκασε τη στάση των αρνητών του διαλόγου «μετά των ετεροδόξων», τονίζοντας ότι η «κατέχουσα την αλήθεια» Ορθόδοξη Εκκλησία δεν έχει να φοβάται «οιασδήποτε εκπτώσεως, η παραχαράξεως της αγίας ημών πίστεως», αλλά συνεχίζει τον διάλογο «δια να πεισθούν οι καλοπροαίρετοι, εκ των συνομιλητών ημών». «Εν τω συνόλω, ο διάλογος ενδέχεται να φαίνηται αποτυχημένος. Η Θεία Χάρις όμως ενδέχεται να προσείλκυσε προς την αλήθειαν, τινάς των συμμετεχόντων εις αυτόν. Διότι, δεν αξίζει να διεξάγεται διάλογος, ακόμη και εάν μια μόνον ψυχήν ελκυσθή προς την αλήθειαν;» ρώτησε ο κ. Βαρθολομαίος. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης επεσήμανε ότι επανειλημμένως έχει τονίσει στο παρελθόν «τας ουσιώδεις διαφοράς μεταξύ Ορθοδοξίας και άλλων ομολογιών». Αναφερόμενος, ειδικότερα στον διάλογο με την καθολική εκκλησία υπογράμμισε ότι «η Ορθόδοξος Εκκλησία πάντοτε εύχεται «υπέρ της των πάντων ενώσεως» και δεν δύναται να αρνηθεί τον εαυτό της», όταν προσκαλείται σε διάλογο για τον σκοπό της επίτευξης αυτής της ενώσεως, όπως «την επιθυμεί και Αύτος Ούτος ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός», αλλά όχι χωρίς ουσιώδεις προϋποθέσεις : «Η ένωσις είναι ο τελικός στόχος, αλλά πρό αυτού, πρέπει να επιτευχθεί η ταυτότης εν τη πίστει». «Διο και ουδόλως εφεισθημεν, ομιλούντες προ ετών προς τους ρωμαιοκαθολικούς αδελφούς να επισημάνωμεν ότι με την τακτική την οποία ακολουθεί η ρωμαιοκαθολική εκκλησία αποδεχόμενη, ολοέν και νέα δόγματα, αι πορείαι αυτής και της ημετέρας εκκλησίας, αντί να συγκλίνουν προς την ένωσιν, αποκλίνουν και οδηγούν προς την απομάκρυνση της μιας, από της άλλης (Πανεπιστήμιο Τζορζταουν 21η Οκτωβρίου 1997)» συμπλήρωσε ο κ. Βαρθολομαίος και πρόσθεσε : «Συνεπώς, ουδόλως τυγχάνει αληθές ότι παρασυρόμεθα εις μίαν απροϋπόθετον ένωσιν των εκκλησιών, ούτε είναι αληθές ότι παραβλέπομεν τας διαφοράς αι οποίαι εμποδίζουν την ένωσιν». Ο Οικουμενικός Πατριάρχης επεσήμανε ειδικότερα τις ευθύνες «της πρώτης τη τάξει» μονής του Αγίου Όρους (στην οποία εγκαταβιώνει και ένας μικρός αριθμός ζηλωτών μοναχών) στα ζητήματα της Κανονικότητας, έναντι άλλης μονής «μικρότερου κύρους», που θα προβεί «είς ενέργειας διασπαστικάς της ψυχικής και πνευματικής ενότητος», τονίζοντας ότι «η Ιερά Μονή Μεγίστης Λαύρας δεν δικαιολογείται να γίνει ουραγός, άλλης τινός μονής, τοιαύτα φρονούσης». «Η Μεγίστη Λαύρα δεν ημπορεί και δεν επιτρέπεται να είναι ουραγός της σχισματικής Εσφιγμένου. Η Μεγίστη Λαύρα έχει κύρος είναι το πρώτο μοναστήρι του Αγίου Ορους και πρέπει να πρωτοπορεί και να είναι σημαιοφόρος του υγειούς Ορθοδόξου φρονήματος και δόγματος. Αλλά πρέπει να είναι πάντοτε πρώτη η Λαύρα και εις την διακήρυξιν και εις την εφαρμογή της ενότητος, εν πνεύματι αγάπης και αληθείας» επεσήμανε ο Οικουμενικός Πατριάρχης. Κλείνοντας την ομιλία του επικαλέστηκε ένα εδάφιο της επιστολής του Ιακώβου: «Αδελφοί, εάν τις εν υμίν πλανηθή από της αληθείας και επιστρέψη τις αυτόν, γινωσκέτω ότι ο επιστρέψας αμαρτωλόν εκ πλάνης οδού αυτού σώσει ψυχήν εκ θανάτου και καλύψει πλήθος αμαρτιών (Ιακ. Ε' 19-20)». Ο Οικουμενικός Πατριάρχης έψαλε τρισάγιο στους Τάφους των Πατριαρχών εντός του περιβόλου της Μονής της Μεγίστης Λαύρας, όπου φυλάσσονται οι κάρες τεσσάρων προκατόχων του στον Πατριαρχικό Θρόνο. Νωρίτερα, οδεύοντας προς τη Μονή, σταμάτησε και προσευχήθηκε στο αγίασμα του Αθανασίου του Αθωνίτη. Ετικέτες ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ 5 σχόλια: Ανώνυμος είπε... Πατριάρχης Βαρθολομαίος:«ουδόλως τυγχάνει αληθές ότι παρασυρόμεθα εις μίαν απροϋπόθετον ένωσιν των εκκλησιών…..». Από τη στιγμή που θεωρεί τον Παπισμό Εκκλησία δεν εκφράζει δημόσια και εκκλησιαστικά την παναίρεση του Οικουμενισμού με την οποία αμνηστεύει τις αιρέσεις; 8 Οκτωβρίου 2011 9:16 μ.μ. Αντιοικουμενιστής είπε... Εις ολισθηρός δρόμος υφίσταται: ο δρόμος του "οικουμενικού" μας πατριάρχη. Δεν είναι τυχαίο ότι πήγες στην Ιερά Μονή Μεγίστης Λαύρας την μόνην εκ των 20 Αγίων Μονών που δεχθήκανε το 1280 να συλλειτουργήσουν με τους λατινόφρονας. Υπακοή κάνουμε μόνον στον Άγιον Τριαδικόν Θεόν, στους Αγίους Αποστόλους και στους Αγίους Πατέρας της Μιας Αγίας Ορθοδόξου Εκκλησίας και ουδέν βαδίζοντα εκτός Αγίας Ορθοδοξίας αναγνωρίζουμε, είτε μοναχός, είτε λαϊκός, είτε μιγάς, είτε ιερεύς, είτε αρχιερεύς, είτε καθηγητής, είτε βασιλεύς. Να μας αναφέρεις Βαρθολομαίε επακριβώς τις προϋποθέσεις που εσύ θεωρείς κάτω από τις οποίες η ένωσις με τους λατίνους είναι εφικτή! Αλλά τίποτα δεν φανερώνεις. Όλα συζητώνται σε σκοτεινές στοές και τίποτα δεν γνωστοποιείται. Ο καιρός στο Αγιώνυμον Όρος είναι πολύ κακός. Κάκιστος! Ο Άγιος Τριαδικός Θεός να μας φωτίζει και να μας ελεήσει. Αμήν 8 Οκτωβρίου 2011 10:00 μ.μ. Ανώνυμος είπε... Αγάπη χωρίς αλήθεια είναι το χειρότερο μίσος. Ο γιατρός δίνει το φάρμακο στον άρρωστο και ας είναι πικρό(αφού πρώτα του πεί οτι είναι άρρωστος). Δεν τον αφήνει να πεθάνει μόνο και μόνο για να μην πικραθεί από το φάρμακο. Η αληθινή αγάπη είναι για τη σωτηρία και όχι για τις δημόσιες σχέσεις. Δυστυχώς στο όνομα μιας δήθεν αγάπης ούτε οι εν αιρέσει επιστρέφουν, ούτε οι εν αληθεία ομολογούν. Και έτσι η πανθρησκεία ιδρύεται στον όνομα μιας αγάπης... Πώς και πόσο ο διάβολος ζηλεύει τον Θεό;; Έχει όμως ήδη κριθεί. Γρηγορείτε και προσεύχεσθε. Η Χάρις μεθ' υμών. 9 Οκτωβρίου 2011 1:38 π.μ. Ανώνυμος είπε... Ο διάλογος πρέπει να συνεχιστεί(είναι εντολή του Χριστού), αλλά στον αποστολικό και πατερικό δρόμο, μακριά από αυτοπροβολές και κομπορρημοσύνες. Από ανθρώπους με βίωμα ορθόδοξο και εμπειρία εκκλησιαστική και όχι διδακτορικά και βατικάνειες ανατροφές. Για να μεταδώσεις την πίστη σου, πρέπει πρώτα να την έχεις κανει εσύ βίωμα και εμπειρία της ζωής σου. 9 Οκτωβρίου 2011 1:48 π.μ. Ανώνυμος είπε... Άλλο είναι η ομολογία και διδασκαλία και άλλο ο διάλογος! Η ομολογία και η διδασκαλία επιτρέπεται και επιβάλλεται, αλλά ο διάλογος απαγορεύεται. Ο Απόστολος Παύλος δίδασκε να μην συζητούμε με τους αιρετικούς για θέματα πίστεως παρά μόνο να κάνουμε μία ή δύο νουθεσίες και εφόσον επιμένουν στη πλάνη να απομακρυνόμαστε από αυτούς. Για αυτό το λόγο επιβάλλεται η διακοπή των διαλόγων!!! Άλλο τώρα ότι ο Πατριάρχης ρίχνει στάκτη στα μάτια των προβληματισμένων πιστών με το δόλωμα "μα να μην διαφωτίσουμε τους αιρετικούς και τους αλλοθρήσκους;" Όμως δεν θα διακοπούν οι διάλογοι γιατί αποτελούν μέσο μαζί με τις συμπροσευχές-κοινές διακηρύξεις με τους αιρετικούς το τρόπο θεολογικής και ψυχολογικής προπαρασκευής των λαών για την υιοθέτηση της Παγκόσμιας Θρησκείας στην οποία θα υπάρχει ποικιλομορφία δογμάτων αλλά και υποχρεωτική μυστηριακή κοινωνία όλων με όλους δίχως διακρίσεις Πίστεως, ορθής και αίρεσης... 9 Οκτωβρίου 2011 2:13 μ.μ.