ΚΙΝΟΥΝΤΑΙ, ΒΟΥΛΕΤΟΝΤΑΙ, ΜΕΛΕΤΟΥΝ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΙΝ

ΥΠ' ΟΨΙΝ ΝΙΚΟΛΑΙΤΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ, ΟΧΙ ΟΛΩΝ, ΑΛΛΑ ΕΚΕΙΝΩΝ ΠΟΥ ΕΠΙΜΕΝΟΥΝ ΑΚΟΜΗ ΣΤΟ ΑΙΣΧΟΣ ΤΗΣ ΔΗΘΕΝ ΚΑΘΑΙΡΕΣΕΩΣ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΓΟΧ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ, ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΧΑΡΝΩΝ ΚΗΡΥΚΟΥ ... ΟΥΤΟΙ ΩΣΑΝ ΤΟΥΣ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ ΑΝΝΑ ΚΑΙ ΚΑΙΑΦΑ "ΚΙΝΟΥΝΤΑΙ, ΒΟΥΛΕΥΟΝΤΑΙ, ΜΕΛΕΤΟΥΝ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΙΝ" ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΚΑΙ ΟΣΙΩΝ (ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΝΑΩΝ, ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΜΟΝΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΚΕΝΤΡΩΝ) ΕΙΣ ΤΟΝ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΚΟΝ ΚΑΙ ΔΙ ΑΥΤΟΥ ΕΙΣ ΤΟΝ ΝΕΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΚΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΝ, ΗΤΟΙ ΤΗΝ ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΝ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ ... ΤΟ ΠΙΠΤΕΙΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΝ ΚΑΙ ΔΙΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ ΘΕΡΑΠΕΥΕΤΑΙ, ΤΟ ΕΜΜΕΝΕΙΝ ΟΜΩΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΤΩΣΙΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΧΡΗΜΑ ΣΑΤΑΝΙΚΟΝ ... ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΩΣ ΚΑΙ ΚΑΝΟΝΙΚΩΣ ΑΝΥΠΟΣΤΑΤΗ, ΔΗΛΑΔΗ ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ ΣΤΗΝ ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΕΝΝΟΜΗ ΤΑΞΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΘΑΙΡΕΣΗ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΑΠΟ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ ΠΟΥ ΑΣΠΑΖΟΝΤΑΙ ΑΙΡΕΣΗ Είναι σύνηθες γεγονός στην Εκκλησιαστική Ιστορία Ψευδο-σύνοδοι να καταδικάζουν Ορθοδόξους κληρικούς σε καθαίρεση, η οποία, όμως, είναι εκκλησιολογικώς και κανονικώς ανυπόστατη, επειδή διενεργείται από αιρετικούς επισκόπους (π.χ. η Ψευδο-σύνοδος της Ιερείας του 754 καταδίκασε σε καθαίρεση και αφορισμό τον ιερομόναχο Άγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό, η Ενδημούσα Ψευδο-σύνοδος του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Ιωάννη Καλέκα, με τη συμμετοχή των Πατριαρχών Αντιοχείας και Ιεροσολύμων, του 1344, καταδίκασε σε καθαίρεση και αφορισμό τον τότε ιερομόναχο Άγιο Γρηγόριο Παλαμά). Τούτο σημαίνει ότι, εάν μια Σύνοδος που ακολουθεί μια αίρεση, καταδικάσει σε καθαίρεση έναν Ορθόδοξο Ιερέα που ομολογεί και κηρύσσει δημοσίως τα Ορθόδοξα δόγματα και ασκεί θεολογική κριτική της ψευδο-συνοδικώς εισαχθείσας αιρέσεως ή της αιρέσεως που κηρύσσεται δημοσίως από τον Επίσκοπο, και παύει το μνημόσυνο του Επισκόπου, επειδή εκείνος ακολουθεί τις αιρετικές αποφάσεις της Ψευδο-συνόδου ή επειδή εκείνος κηρύσσει δημοσίως την αίρεση, τότε ο εν λόγω Ιερέας που καταδικάστηκε σε εκκλησιολογικώς και κανονικώς ανυπόστατη καθαίρεση, εξακολουθεί να λειτουργεί κανονικά, χωρίς να αναμένει την άρση της καθαιρέσεώς του από Ορθόδοξη Σύνοδο ή από Ορθόδοξο Επίσκοπο. Συγκεκριμένα, ο Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας, στην Τρίτη Επιστολή του προς τον Αρχιεπίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως Νεστόριο, γράφει: «ΑΠΑΣΙ ΤΟΙΣ ΠΑΡΑ ΣΗΣ ΕΥΛΑΒΕΙΑΣ ΚΕΧΩΡΙΣΜΕΝΟΙΣ ΔΙΑ ΤΗΝ ΠΙΣΤΙΝ Ή ΚΑΘΑΙΡΕΘΕΙΣΙ ΛΑΪΚΟΙΣ ΤΕ ΚΑΙ ΚΛΗΡΙΚΟΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΠΑΝΤΕΣ ΕΣΜΕΝ. ΟΥ ΓΑΡ ΕΣΤΙΝ ΔΙΚΑΙΟΝ ΤΟΥΣ ΟΡΘΑ ΦΡΟΝΕΙΝ ΕΓΝΩΚΟΤΑΣ ΣΑΙΣ ΑΔΙΚΕΙΣΘΑΙ ΨΗΦΟΙΣ, ΟΤΙ ΣΟΙ ΚΑΛΩΣ ΠΟΙΟΥΝΤΕΣ ΑΝΤΕΙΡΗΚΑΣΙ» (P.G. 77, 108A). Ο ίδιος Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας, στην Επιστολή του προς τους πιστούς της Εκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως οι οποίοι έπαυσαν το μνημόσυνο ή την κοινωνία με τον Αρχιεπίσκοπό τους Νεστόριο, γράφει: «ΤΑΥΤΗΝ ΕΝ ΕΑΥΤΟΙΣ ΑΝΑΖΩΠΥΡΟΥΝΤΕΣ ΑΕΙ ΤΗΝ ΠΙΣΤΙΝ, ΑΣΠΙΛΟΥΣ ΚΑΙ ΑΜΩΜΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΤΗΡΗΣΑΤΕ, ΜΗΤΕ ΚΟΙΝΩΝΟΥΝΤΕΣ ΤΩ ΜΝΗΜΟΝΕΥΘΕΝΤΙ (ΕΝΝΟΕΙ: ΝΕΣΤΟΡΙΩ), ΜΗΤΕ ΜΗΝ ΩΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΩ ΠΡΟΣΕΧΟΝΤΕΣ, ΕΙ ΜΕΝΕΙ ΛΥΚΟΣ ΑΝΤΙ ΠΟΙΜΕΝΟΣ, ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΑΥΤΗΝ ΗΜΩΝ ΤΗΝ ΥΠΟΜΝΗΣΙΝ ΤΗΝ ΠΡΟΣ ΑΥΤΟΝ ΓΕΝΟΜΕΝΗΝ, ΦΡΟΝΕΙΝ ΕΛΟΙΤΟ ΤΑ ΔΙΕΣΤΡΑΜΜΕΝΑ. ΤΟΙΣ ΔΕ ΓΕ ΤΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ, Ή ΛΑΪΚΩΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΟΡΘΗΝ ΠΙΣΤΙΝ ΚΕΧΩΡΙΣΜΕΝΟΙΣ, Ή ΚΑΘΑΙΡΕΘΕΙΣΙ ΠΑΡ’ ΑΥΤΟΥ, ΚΟΙΝΩΝΟΥΜΕΝ ΗΜΕΙΣ, ΟΥ ΤΗΝ ΕΚΕΙΝΟΥ ΚΥΡΟΥΝΤΕΣ ΑΔΙΚΟΝ ΨΗΦΟΝ, ΕΠΑΙΝΟΥΝΤΕΣ ΔΕ ΜΑΛΛΟΝ ΤΟΥΣ ΠΕΠΟΝΘΟΤΑΣ, ΚΑΚΕΙΝΟ ΛΕΓΟΝΤΕΣ ΑΥΤΟΙΣ: ‘ΕΙ ΟΝΕΙΔΙΖΕΣΘΕ ΕΝ ΚΥΡΙΩ, ΜΑΚΑΡΙΟΙ. ΟΤΙ ΤΟ ΤΗΣ ΔΥΝΑΜΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΠΝΕΥΜΑ ΕΙΣ ΥΜΑΣ ΑΝΑΠΕΠΑΥΤΑΙ’» (P.G. 77, 124A). > ΠΡΟΣΤΙΘΕΝΤΑΙ ΣΧΟΛΙΑ: 1) Από Άγ. Θεόδωρος Στουδίτης Τού Αγίου Θεοδώρου του Στουδίτου περί Συνόδου: "Σύνοδος τοίνυν, δέσποτα, οὐ τό ἁπλῶς συνάγεσθαι ἱεράρχας τε καί ἱερεῖς, κἄν πολλοί ὦσι. Κρείσσων γάρ, φησί, εἷς ποιῶν τό θέλημα τοῦ Κυρίου, ἤ μυρίοι παραβαίνοντες· ἀλλά τό ἐν ὀνόματι Κυρίου, ἐν τῆ εἰρήνῃ καί φυλακῇ τῶν κανόνων· καί τό δεσμεῖν καί λύειν οὐχ ὡς ἔτυχεν, ἀλλ' ὡς δοκεῖ τῇ ἀληθείᾳ, καί τῷ κανόνι, καί τῷ γνώμονι τῆς ἀκριβείας. Ἤ δείξωσιν, οἰ συνελθόντες τοῦτο πεποιηκότες· καί ἡμεῖς σύν αὐτοῖς·" (PG 99, 985Β) Ἑρμηνεία. "Σύνοδος λοιπόν, Δέσποτα, δέν εἶναι ὅταν ἁπλῶς συγκεντρώνονται ἱεράρχες καί ἱερεῖς, ἔστω καί ἄν εἶναι πολλοί. Διότι λέγει ἡ γραφή "εἶναι προτιμότερο ἕνας, ὁ ὁποῖος ἐκτελεῖ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, παρά ἀναρίθμητοι, οἱ ὁποῖοι τό παραβαίνουν", ἀλλά τό νά συνάγωνται οἱ Ἱεράρχες κάτω ἀπό τό ὄνομα καί τήν εὐλογία τοῦ Κυρίου, μέ τόν σκοπό νά ἀκολουθοῦν καί νά μήν παραβαίνουν τούς ἱερούς κανόνες. Ἡ κάθε τιμωρία τήν ὁποία θά ἐπιβάλουν ἤ ἀθώωσις, δέν πρέπει νά γίνεται ὅπως ἀρέσει εἰς αὐτούς, ἀλλά νά εἶναι σύμφωνα μέ τήν ἀλήθεια καί μέ τούς κανόνες, ἔχοντες ὡς ὁδηγό τήν ἀκρίβεια. Ἐάν λοιπόν αὐτοί οἱ ὁποῖοι ἔκαναν τήν σύνοδο ἀποδείξουν ὅτι ἐτήρησαν ὅλα αὐτά, εἴμεθα ἕτοιμοι καί ἐμεῖς νά τούς ἀκολουθήσωμε.". 2) Από Επίσκοπος Κήρυκος Κοντογιάννη: ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΤΟΥ ΣΤΟΥΔΙΤΟΥ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ Σέ ἐπιστολή του πρός τόν Μάγιστρον Θεόκτιστο κατά τήν περίοδο τῆς μοιχειανικῆς αἱρέσεως ἀναφέρει γιά τή Σύνοδο τά ἑξῆς: «Πολλοί τοίνυν καί ἄλλοι, ἐπειδή τό βούλεσθαι καί αὐτοῖς νόμος ἐστίν οὐ θεῖος, ἀλλά ἀνθρώπινος καί κατηγορούμενος, δεδράκασι καί δράσωσι τυχόν ἕως τοῦ αἰῶνος. ἀλλ᾿ ἡ τοῦ θεοῦ ἐκκλησία μεμένηκεν ἀπήμαντος, κἄν πολλοῖς ἐβλήθη τοξεύμασι, καί πύλαι ᾅδου κατισχῦσαι αὐτῆς οὐ δεδύνηνται. οὐδέ παρά τούς κειμένους ὅρους καί νόμους πράττειν τι καί λέγειν ἀνέχεται, κἄν πολλοί πολλαχῶς ποιμένες ἠφρονεύσαντο· ἐπεί καί συνόδους συνεκρότησαν μεγάλας καί παμπληθεῖς καί ἐκκλησίας θεοῦ ἑαυτούς ὠνομάκασιν καί ὑπέρ κανόνων ἐφρόντισαν τό δοκεῖν, κατά κανόνων τό ἀληθές κινούμενοι· τί δή θαυμαστόν, εἰ καί νῦν πέντε καί δέκα τυχόν ἐπίσκοποι συναχθέντες τόν ὑπό τῶν κανόνων καθῃρημένον κατά δύο αἰτίας ἠθώωσαν, λύσαντες τοῦ ἱερουργεῖν; σύνοδος τοίνυν, δέσποτα, οὐ τό ἁπλῶς συνάγεσθαι ἱεράρχας τε καί ἱερεῖς, κἄν πολλοί ὦσιν (κρείσσων γάρ, φησίν, εἷς ποιῶν τό θέλημα τοῦ Κυρίου ἤ μύριοι παραβαίνοντες), ἀλλά τό ἐν ὀνόματι Κυρίου ἐν τῇ ἐρεύνῃ καί φυλακτικῇ τῶν κανόνων καί τό δεσμεῖν καί λύειν οὐχ ὡς ἔτυχεν, ἀλλ᾿ ὡς δοκεῖ τῇ ἀληθείᾳ καί τῷ κανόνι καί τῷ γνώμονι τῆς ἀκριβείας. ἤ δείξωσιν οἱ συνελθόντες τοῦτο πεποιηκότες, καί ἡμεῖς σύν αὐτοῖς, ἤ, <εἰ> οὐ δεικνύουσιν, ἐκβαλέτωσαν τόν ἀνάξιον, ἵνα μή εἰς κατηγόρημα αὐτοῖς καί ταῖς μετέπειτα γενεαῖς παραδοθήσεται· ὁ λόγος γάρ ὁ τοῦ θεοῦ δεδέσθαι φύσιν οὐκ ἔχει, καί ἐξουσία τοῖς ἱεράρχαις ἐν οὐδενί δέδοται ἐπί πάσῃ παραβάσει κανόνος ἤ μόνον στοιχεῖν τά δεδογμένα καί ἕπεσθαι τοῖς προλαβοῦσιν» (PG 99,985). 3) Από Επίσκοπος Κήρυκος Κοντογιάννης: ΠΕΡΙ ΑΘΕΟΦΟΒΙΑΣ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ Πόσες φορές δέν εζήτησα τίς "υπογραμμένες" εναντίον μου "ψευδοαποφάσεις" των (Νικολαιτων).καί δέν μού τίς εδωσαν!!! Γιατί, διότι δέν υπεγράφησαν, Αν ειχον υπογραφεί θά μού εδιναν τό πρωτότυπον οπως ωφειλον... Δέν εχουν υπογραφεί ομως καί δι αυτό δέν μού τίς εδωσαν... ουδέποτε μού τίς εκοινοποίησαν... Καί, κατόπιν τούτου οι "αθεόφοβοι" (ζητω συγγνώμη, αλλά περί αθεοφοβίας πρόκειται) τολμούν καί μετά δεκαετίαν νά ισχυρίζωνται ενώπιον τού Δικαστηρίου διά τόν ΙΦΣΚΑΕ καί ενυπογράφως καί διά της καταθέσεως τού γνωστού καί μή εξαιρετέου ψευδομάρτυρος τόσα ψευδη, αλλά καί εσχάτως εξακολουθητικώς, νά ισχυρίζωνται οτι ειμαι καθηρημένος, δέν εχω καμμίαν σχέσιν μέ τόν Σύνδεσμον καί οτι πρέπει νά ἀπομακρυνθω καί νά φύγω από την οικίαν τού μακαριστού πατρός μου π.Θωμά, η οποία ειναι καί δική μου κατοικία καί της οικογενείας μας, από 4ο ετίας, νά φύγω καί από την Στέγην Φιλοξενίας Κληρικών, της οποίας την ευθύνην διά την "ανέγερσιν, οργάνωσιν καί λειτουργίαν" ανέθεσε η Ιερά Σύνοδος από τό 1991, εις εμέ καί εις τόν μακαριστόν π. Θωμά', αφού αυτή ητο η συμφωνία απ' αρχής, δεδομένου ὅτι σάν οικογένεια εδωρησαμεν καλή τη πίστει τά δύο οικοπεδα επί των οποίων υπήρχαν κάποια παραπήγματα καί εμέναμεν εις αυτά, εως οτου εγινε η Στέγη Φιλοξενίας Κληρικών καί εκατοικήσαμεν εις αυτήν ... Καί τά επαραδώσαμεν ολα, διότι ειχαμεν απόλυτον εμπιστοσύνην εις τόν Μακαριώτατον Αρχπον,Ανδρέαν ... καί διότι ενομίζαμεν οτι ειχαμεν νά κάνουμε μέ Κληρικούς αφιερωμένους εις την διακονίαν της Εκκλησίας καί οχιθ εις την υπηρεσίαν σκοτεινών αντιχρίστων δυνάμεων... Δυστυχως δέν ακουσα τότε τόν αείμνηστον Σπυρίδωνα Κόκκορην, δωρητην τού Ι.Ν. Αγίου Σπυρίδωνος, ο οποίος μού ελεγε: "Θέλω νά παραδωσω την Εκκκλησία στην δική σου ευθύνη, διά νά την κρατήσης στην γραμμή - Ομολογία τού αγίου Πατέρα Ματθαίου, οχι σ' αυτούς (τούς Επισκόπους), δέν τούς εχω καμμίαν εμπιστοσύνην, αυτοί μιά μέρα θά προδώσουν την Ορθοδοξία καί θά παραδοθούν εις τόν Οικουμενισμόν..." ... 4) Από: Επισκοπος Κήρυκος Κοντογιάννης ΠΕΡΙ «ΑΜΦΟΤΕΡΟΠΡΟΣΩΠΩΝ» Ὁ Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης ἀντιμετωπίζοντας τούς "ἐξ ἠμισείας ὀρθοδόξους" τῆς ἐποχῆς του, δηλαδή ἐκείνους οἱ ὁποῖοι ναί μέν ἔκαμναν καλήν Ὀμολογίαν, ἀλλά συνετάσσοντο καί μέ τούς Ὀρθοδόξους καί μέ τούς αἱρετικούς, διά τόν λόγον ὅτι δέν ἤθελαν νά χάσουν τήν φροντίδα καί τήν ἐπιμέλεια τῶν μοναστηριῶν των, τούς ἐχαρακτήριζεν ὡς "ἀμφοτεροπροσώπους", ἤτοι διπροσώπους. «Ἐγώ», λέγει, συγκεκριμένα, «δέν δύναμαι νά ἐπαινέσω αὐτούς, οἱ ὁποῖοι ἔκαναν μέν τήν ὁμολογία, χωρίς ὅμως νά χάσουν καί τήν φροντίδα καί ἐπιμέλεια τῶν μοναστηριῶν των. Κατ’ αὐτόν τόν τρόπο λοιπόν παρουσιάζονται ὡς διπρόσωποι, δηλαδή νά συντάσσωνται καί μέ ἐμᾶς καί μέ τούς εἰκονομάχους. Μαζί μας παρουσιάζονται ὡς πρός τήν ὁμολογία καί μέ τούς εἰκονομάχους ὡς πρός τήν κατοχή τῶν μοναστηριῶν των… Αὐτό δέ, ὅπως φαίνεται, εἶναι παγίδα τοῦ διαβόλου, ὁ ὁποῖος θέλει νά ἐξευτελίση τήν ὁμολογία, νά ὑποτιμήση τόν διωγμό καί νά μολύνη διά τῆς κοινωνίας μέ τήν αἵρεσι ἅπαντας». («Ἐγώ δέ οὐδέ ἐκείνους ἐπαινεῖν ἔχω, οἵ τήν μέν ὁμολογίαν διεσώσαντο, τῶν δέ οἰκείων μοναστηρίων φροντίζειν οὐκ ἀπέσχοντο, καί εἰσί πως ἀμφοτεροπρόσωποι, καί μεθ' ἡμῶν καί μετά τῶν ἑτεροδόξων», Ἁγ. Θεόδ. Στουδίτου, Μικρά Κατήχησις 92). Ερωτῶ, δέν ειναι παρόμοιο αὐτό πού ἐγένετο τότε, μέ αὐτό πού γίνεται σήμερα; Τό ἴδιο πράγμα δέν κάνουν σήμερα οἱ νεοημερολογίτες καί οἱ «παλαιοημερολογίτες» ἀντιοικουμενιστικές; 'Από τήν μία κάμνουν Ὁμολογία κατά τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί ἀπό τήν ἄλλη φοβοῦνται νά μή χάσουν τίς θέσεις των, τόν μισθό των, τά μοναστήριά των, τήν ἀναγνώρισί των ἀπό τό Κράτος, ἤ φοβοῦνται νά μή διωχθοῦν ἀπό τούς σημερινούς ἀντιχρίστους. Καί γι αὐτό τόν λόγο δέν μποροῦν νά σκεφθοῦν σέ καμμιά περίπτωση, ἤ μᾶλλον καί καταδικάζουν κάθε ἐνδεχόμενο ἐπιστροφῆς ἐκείνων πού ἀνησυχοῦν καί ἀναζητοῦν τήν γνησίαν Ὀμολογίαν, εἰς τήν ἀκαινοτόμητον καί πρεσβυγενῆ γνησίαν Ὀρθόδοξον τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίαν, τήν Μητέρα τῶν αληθῶς Ὀρθοδόξων, ἐκ τῆς Ὁποίας ἀπεσχίσθησαν διά τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ - Οἰκουμενισμοῦ ἀπό τό 1920 – 1924, καί τῆς Ὁποίας τά γνήσια τέκνα οἱ ἴδιοι μωρανθέντες χαρακτηρίζουν καί ὡς σχισματικούς, καί ὡς αἱρετικούς, ἀκόμη καί ὡς "χρονολάτρας" καί "ειδωλολάτρας". Προσωπικά ἐκφράζω τήν διάπυρον εὐχήν νά μήν ἀργήσει ἐκείνη ἡ ἡμέρα, πού ὁ Ἑλληνικός λαός θά καταλάβη σέ τί κυκεῶνα αἱρέσεων τόν ἔρριψαν ἀπό τό 1920 - 1924 καί μέχρι σήμερα, ἤτοι πόσω τόν ἀπεμάκρυναν ἀπό τήν ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ, νά συνειδητοποιήση πού ἔφθασε καί γιατρί ἔφθασε μέχρι τήν σημερινή ὁλοκληρωτική κρίση, καί νά πάρη τόν δρόμο τῆς ἐπιστροφῆς εἰς τόν πατρικόν οἶκον ... . Τό εὐχόμεθα καί ἀγωνιῶμεν δι’ αυτό καί τό θεωροῦμε πρώτιστο καθῆκόν μας καί ὑποχρέωσίν μας νά ἀγωνιζώμεθα ὑπέρ τῆς Ὀρθοδοξίας καί διά τήν ἐπιστροφήν ὅλων εἰς Αὐτήν, διότι «εἶναι βεβαιωμένον πώς ὅταν χάνουμε τήν Ὀρθοδοξία (βλέπετε τήν πρό τῆς ἀλώσεως τῆς Κων/λεως ἐποχήν) χάνουμε καί τήν ἐλευθερία". (‘Επίσκοπος Κήρυκος, Μητροπολίτης Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς τῆς ‘Ακαινοτομήτου Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος). 5) Από: Επίσκοπος Κήρυκος Κοντογιάννης ΟΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΟΙ ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ 31 Δεκεμβρίου 2010 ΟΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΟΙ ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΗΣ ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ. Η ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕΤ’ ΑΥΤΩΝ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΥΠΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΤΟΥ ΣΙΝΑΙΤΟΥ ΩΣ «ΠΟΡΝΕΙΑ». ‘Αγαπητοί ἀδελφοί. Ἀς προσέξωμεν τά παρακάτω λόγια τοῦ Ἁγίου ‘Αναστασίου τοῦ Σιναϊτου. Εἶναι πολύ ἐπίκαιρα διά τούς χριστιανούς ὅλων τῶν ἐποχῶν, προπάντων διά τούς σημερινούς χριστιανούς, οἱ ὁποῖοι δέν ἔχουν ἐκκλησιολογικόν φρόνημα, καί δέν διακρίνουν μεταξύ Ὀρθοδοξίας καί κακοδοξίας. μεταξύ ἀληθείας καί ψεύδους, μεταξύ φωτός καί σκότους. Καί τοῦτο διότι δέν ἔχουν συνειδητοποιήσει ὅτι ἐάν θέλουν νά εἶναι γνήσια μέλη τῆς Καθολικῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας, δέν μποροῦν νά εἶναι παραλλήλως καί μέλη τῶν αἱρετικῶν καί σχισματικῶν παρασυναγωγῶν, διότι οἱ αἱρετικές ἤ σχισματικές παρασυναγωγές εὑρίσκονται ἐκτός τῆς Ἐκκλησίας. Καί ἐκτός τῆς ‘Εκκλησίας δέν ὑπάρχει σωτηρία. Διδάσκει, λοιπόν ὁ ἅγιος ‘Αναστάσιος ὁ Σιναϊτης: «Ὅτι οὐ δεῖ κοινωνεῖν παντί ἐκτός τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας, ὁ θεῖος ‘Απόστολος ἡμᾶς διδάσκει λέγων. Εἶς Κύριος, τουτέστιν ὁ ἀληθής Κύριος, μία πίστις, τουτέστιν ἡ εὐσεβής. Αἱ γάρ λοιπαί οὐκ εἰσί πίστεις, ἀλλά θνήξεις. Ὥσπερ οὖν ἀποδημοῦντες τῆς ἰδίας γαμετῆς, ἐάν συγγενώμεθα ἄλλῃ, οὐκ ἔστι γάμος, ἀλλά πορνεία. Πολλῶ μᾶλλον φυλάξωμεν τήν σωφροσύνην ἡμῶν, καί τῆς ἁγίας ἡμῶν ἀμιάντου συζύγου τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας μή χωρισθῶμεν» (‘Αναστασίου τοῦ Σιναϊτου, ‘Ερώτησις ριγ. PG 89, 765). Δηλαδή, ὅπως τό νά ἐγκαταλείψη ὁ σύζυγος τήν γυναῖκα του καί νά προσκολληθῆ σέ ἄλλη, αὐτό δέν εἶναι γάμος, ἀλλά πορνεία, ἔτσι ἀκριβῶς συμβαίνει καί μέ τούς χριστιανούς ἐκείνους πού ἐγκαταλείπουν τήν ἀμίαντον Νύμφην, χωρίζονται δηλαδή ἀπό τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ καί ἑνώνονται μέ ἄλλη «σύζυγο», ἤτοι ἐπικοινωνοῦν μέ τό σχίσμα καί τήν αἵρεσιν. Δυστυχῶς αὐτήν τήν βασικήν ἀλήθειαν τῆς Πίστεώς μας πολλοί ἐκ τῶν χριστιανῶν τῆς ἐνορίας μας (Ἁγίου Δημητρίου καί Παναγίας Σουμελᾶ - ‘Αθηνιωτίσσης ‘Αχαρνῶν) δέν τήν προσέχουν, μέ ἀποτέλεσμα ἐνὼ δέχονται τήν ἀλήθεια τῆς Πίστεως καί τήν ὀρθόδοξον Ὁμολογίαν καί θεωροῦν τούς ἑαυτούς των γνήσια μέλη τῆς Γνησίας ‘Ορθοδόξου τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας, ὅμως δέν αἰσθάνονται κανένα ἔλεγχον «ὁσάκις παρίσταται ἀνάγκη» ἤ καί «ἄνευ ἀνάγκης», νά μεταβαίνουν καί εἰς Ναούς αἱρετικῶν ἤ σχισματικῶν πρός ἐκκλησιασμόν ἤ τέλεσιν τοῦ γάμου των ἤ τῆς βαπτίσεως τῶν τέκνων των, κλπ.. Καί ἐνῶ ξέρουν πώς κάποιοι στήν περιοχή μας παίζουν τόν ρόλον τοῦ Οὐνίτου, δηλαδή γιορτάζουν καί μέ τό νέο καί μέ τό παλαιό, δέν διστάζουν νά ἐκκλησιασθοῦν καί εἰς αὐτούς, διότι «δέν χωρίζουν τίς ἐκκλησίες». Εἶναι φοβερόν τοῦτο καί ἀποτέλεσμα τῆς ἐκκλησιολογικῆς συγχύσεως τῶν ἡμερῶν μας, καί τῆς ἐπιρροῆς τοῦ οἰκουμενιστικοῦ πνεύματος. Εἶναι καί λυπηρόν, διότι εἶναι τόσον ἁπλά τά πράγματα καί αὐτοί δέν θέλουν νά τό κατανοήσουν. Προτιμοῦν τό σκοτάδι, παρά τό φῶς. Προτιμοῦν τό οἰκουμενιστικόν ψεῦδος, παρά τήν ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδοξίας. Δηλαδή οἱ ἄνθρωποι αὐτοί ποτέ δέν κατενόησαν τί σημαίνει Ὀρθοδοξία καί τί σημαίνει κακοδοξία; Ποτέ δέν κατενόησαν, ὅτι ἡ μόνη Κιβωτός σωτηρίας εἶναι ἡ Μϊα, Ἁγία, Καθολική καί ‘Αποστολική Ἐκκλησία, τήν ὁποίαν μετά τό 1924 ἐκφράζει ἡ πρός διάκρισιν ἀποκληθεῖσα ’Εκκλησία τῶν Γ.Ο.Χ., τουτέστιν ἡ ‘Ακαινοτόμητος Γνησία ‘Ορθόδοξος Ἐκκλησία, ἀπό τήν ὁποίαν ἐξεβλήθησαν καί ἐξεκόπησαν οἱ νεοημερολογῖται τό 1924, οἱ σχισματικοί Φλωρινικοί τό 1937, καί εἰς τήν συνέχειαν ἄλλοι Ἀρχιερεῖς καί Ἱερεῖς καί λαϊκοί, ὡς ὁ ποτέ Κορινθίας Κάλλιστος, μέχρι καί τοῦ ἀποθανόντος ‘Αρχιεπισκόπου ‘Ανδρέου καί τῶν μετ’ ἐκείνου συνεκπεσόντων τήν 5.2.2003, ἤτοι ἡ ἡ ψευδοσύνοδος τοῦ ψευδαρχιεπισκόπου Νικολάου. 6) Από: Επίσκοπος Κηρυκος Κοντογιάννης ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΑ ΑΥΤΑ ΔΙΔΑΣΚΟΥΝ Μέ τό ἴδιο πνεῦμα ὁμιλοῦν καί ὁ Μέγας Βασίλειος, ὁ ‘Εκκλησιαστικός συγγραφεύς Κλήμης ὁ ‘Αλεξανδρεύς καί ὁ Ἅγιος ‘Ιωάννης ὁ Δαμασκηνός. ‘Ας ἀκούσωμεν τί λέγει ἀπευθυνόμενος σέ ὅσους ἀφήνουν τήν κοινήν Μητέρα τῶν Ὀρθοδόξων, τήν ‘Εκκλησία τοῦ Θεοῦ καί τρέχουν σέ «κοινούς οἴκους», ὅπως χαρακτηρίζει τίς ἐκκκλησίες τῶν αἱρετικῶν καί τῶν σχισματικῶν, ὁ Μέγας Βασίλειος: «Ἀκούσατε οἱ τήν ‘Εκκλησίαν καταλιμπάνοντες, καί ἐν οἴκοις κοινοῖς συστρεφόμενοι, τά ἄθλια τοῦ τιμίου σώματος ἀπορρήγματα, ὅτι χρή τάς εὐχάς ἀποδιδόναι ἐν μέσω Ἱερουσαλήμ, τουτέστιν τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Θεοῦ. Οὐδέ γάρ κατά τήν παλαιάν λατρείαν ἴδιον ἐξῆν ἑκάστω πἠγνυται θυσιαστήριον, ἀλλ’ ἕν ἀποδέδεικτο τοῖς θυσιάζειν προαιρουμένοις». (Μ. Βασιλείου εἰς Ψαλμ. 115, Ὁμιλ. ε. P.G. 30, 113). Ἀλλά καί ὁ ‘Εκκλησιαστικός συγγραφεύς Κλήμης ‘Αλεξανδρεύς παρατηρεῖ ὅτι ὁ ἐμπεσών εἰς τήν αἵρεσιν «διέρχεται δι’ ἐρημίας ἀνύδρου» «τόν ὄντως Θεόν καταλιπών, μή μετέχων εἰς κοινωνίαν πραγματικοῦ σώματος καί αἵματος Χριστοῦ», ὡς (διότι) τῶν αἱρετικῶν «μή κατά τόν κανόνα τῆς ‘Εκκλησίας χρωμένων». (Στρωμ. Α, ΧΙΧ. ΒΕΠΕΣ 7, 274). Καί ὁ Ἅγιος ‘Ιωάννης ὁ Δαμασκηνός: «Πάση θυσία φυλαξώμεθα, μή λαμβάνειν μετάληψιν αἱρετικῶν ἤ διδόναι» (Ἔκδ. Ὀρθ. Πίστ. IV, ΙΓ. PG 94, 1153). Χρήστος Ζυγγιρίδης ἔγρεψεν: Λυστε πρώτα τα δικα σας τα σχισματα... και μετα αποφανθείτε για τους άλλους..24 Φεβρουαρίου 2011 Επισκοπος Κήρυκος Κοντογιάννης απήντησεν: Αὐτό ἀκριβῶς κάμνομεν, ἀγαπητέ, δηλαδή ἀντιμετωπίζομεν πρῶτα τά παλαιοημερολογιτικά σχίσματα, αὐτά τά σχισματοαιρετικά κατασκευάσματα πού ἐδημιουργήθησαν ἀπό τόν Νεοημερολογιτισμό - Οἰκουμενισμό, διά νά πολεμήσουν τήν ἀκαινοτόμητον τοῦ Χριστοῦ Μίαν, Ἀγίαν, Καθολικήν καί 'Αποστολικήν Ἐκκλησίαν, διότι αὐτά εἶναι τά πλέον ἐπικίνδυνα, καί εἰς τήν συνέχεια ἤ καί παραλλήλως ἀντιμετωπίζομεν καί αὐτούς πού εἶναι λιγότερον ἐπικίνδυνοι, διότι φαίνονται, δηλαδή τόν νεοημερολογιτισμό - οἰκουμενισμό. Κάπου ὁ Μέγας Βασίλειος λέγει ὅτι ὁ πόλεμος ὑπό τῶν ψευδαδέλφων καί τῶν ὁμοπίστων εἶναι πολύ χειρότερος καί πολύ πιό ἐπικίνδυνος ἀπό τόν πόλεμο πού μᾶς κάμνουν οἱ εἰδωλολάτρες .. 7) Από:Επίσκοπος Κήρυκος Κοντογιάννης ΟΡΟΙ ΚΑΙ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΔΙΑ ΝΑ ΘΕΩΡΗΘΗ ΜΙΑ ΣΥΝΟΔΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ, ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΚΑΙ ΝΟΜΙΜΟΣ, ΗΤΟΙ ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΜΙΑΣ, ΑΓΙΑΣ, ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ. Εις την εποχήν μας, όπως γράφει ο Σεβ/τος Μητροπολίτης κ. Κήρυκος, δια να μη παραχαραχθή το συνοδικόν σύστημα, πέραν όλων των άλλων, πρέπει να λαμβάνωνται υπ' όψιν και να πληρούνται και οι κάτωθι όροι: α) Πρέπει όλοι οι συμμετέχοντες Επίσκοποι εις την Σύνοδον να υγιαίνουν εν τη Πίστει: <<Ου γαρ οιόν τε συνόδω συναριθμηθήναι τους περί την πίστιν ασεβούντας>>. (Μ. Αθανασίου, ΒΕΠΕΣ, 31, 260). β) Εις μίαν Ορθόδοξον Σύνοδον οποιαδήποτε άποψις, διαφωνία ή και διάφορος γνώμη - πρότασις Επισκόπου, επί Κανονικούή Δογματικού θέματος, ένστασις κλπ., δεν νοείται να περιφρονήται και να παραγκωνίζεται και ούτω να αποσιωπάται το θέμα, και να φιμώνεται το Συνοδικόν μέλος με συμπεριφοράν εξουσιαστικήν και αλαζονικήν... κλπ. Δηλαδή εις μίαν Ορθόδοξον Σύνοδον πρώτον ιεραρχούνται τα θέματα και κατόπιν αντιμετωπίζονται και τακτοποιούνται ταύτα ελεύθερα και πέραν σκοπιμοτήτων ή παρεμβολών τρίτων. Οι μετέχοντες δέον να έχουν ειλικρινή διάθεσιν να συζητήσουν και να αποφασίσουν όχι κατά το ίδιον θέλημα, ή και αλλοτρίων, αλλά κατά το θέλημα του Θεού. γ) Εν Συνόδω είναι ελεύθερος ο ορθόδοξος λόγος εις όλα τα μέλη, δεν περιφρονείται κανείς, ούτε προφάσει ελλείψεως χρόνου ή άλλης τινός αιτίας, αλλά συζητώνται και εξετάζονται ελεύθερα τα θέματα και αναζητείται το δίκαιον, το αληθές και <<πολλής συζητήσεως γενομένης>>, καταλήγει η Σύνοδος εις το <<έδοξε τω αγίω Πνεύματι και ημίν>> (Πραξ. ΙΕ, 7 και 28) δ) Επιβάλλεται αι αποφάσεις να μην είναι προαποφασισμέναι, διότι το προαποφασίζειν εξωσυνοδικώς και δη παρά εξωσυνοδικών, και εν τισιν και εξωεκκλησιαστικών προσώπων, αποτελεί ουσιαστικήν κατάλυσιν της Συνόδου και εν τέλειαποτελεί την εσχάτην βλασφημίαν κατά του Αγίου Πνεύματος. ε) Αι Συνοδικαί αποφάσεις και σήμερον δέον να διέπωνται, και να έπωνται και να συμφωνούνπρος ας αποφάσεις και τα θέσμια όλων των Αγίων Οικουμενικών και λοιπών Ορθοδόξων Συνόδων, δια των οποίων ενήργησεν η μία Χάρις του ενός Αγίου Πνεύματος. στ) Δια να κριθή τελικά μία Σύνοδος, ως όντως Ορθόδοξος, είναι αναγκαίον αι αποφάσεις της να γίνουν και υπό της καθ' όλου Εκκλησίας. Δηλαδή υπό πάντων των Ορθοδόξων Ιεραρχών, των λοιπών Κληρικών, των Μοναχών και των λαϊκών. Ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής λέγει: <<Τας γενομένας Συνόδους η ευσεβής πίστις κυροί, και πάλιν, η των δογμάτων ορθότης κρίνει τας Συνόδους>>