ΚΕΙΜΕΝΑ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΑ (ΥΠΟ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑΝ)

Κειμενα υπο επεξεργασιαν Γ Ν Η Σ Ι Α - Ο Ρ Θ Ο Δ Ο Ξ Ο Σ - Ε Κ Κ Λ Η Σ Ι Α από Χρήστος Γκουτζίδης, Παρασκευή, 18 Μαρτίου 2011 στις 5:10 μ.μ. • Δύο λόγια δια την αγάπη του Θεού προς τον άνθρωπο σε αντίθεση προς την αγαπολογία των οικουμενιστών Η Εκκλησία δεν είναι κάποιο ιδεολόγημα, αλλά ζωντανός οργανισμός, τρόπος ζωής που εκ των πραγμάτων διαμορφώνει και την όλη πολιτισμική μας ταυτότητα. Αν και είναι γνωστό πως ο ρόλος της Εκκλησίας του Χριστού είναι πνευματικός – σωτηριολογικός, (και σε δεύτερο επίπεδο κοινωνικός ή ακόμη και Εθναρχικός κάτω από ορισμένες συνθήκες...), πολλοί άνθρωποι με χαλαρό σύνδεσμο με την Πατερική παράδοση και την Εκκλησία, την αντιλαμβάνονται τρόπον τινά ως μία όμορφη λαϊκή παράδοση..., και την ενότητα των "χριστιανών" κατά τα πρότυπα κοσμικών σωματείων... Δεν είναι όμως η Εκκλησιά ένα ακόμα πολιτισμικό ή φιλανθρωπικό ίδρυμα, ούτε αυτοσκοπός των χριστιανών οι καλές πράξεις... Οι καλές μας πράξεις πρέπει να είναι καρπός της εσωτερικής – μυστικής, κοινωνίας και ενότητας του ανθρώπου μετά του Θεού... Αυτή η σχέση του ανθρώπου με τον Θεό καλείται Εκκλησία και ως μυστήριο δεν περιγράφεται, αλλά βιώνεται από τους Χριστιανούς... Έξω από αυτό το πλαίσιο οι καλές πράξεις παύουν να είναι αντικειμενικά καλές... Τις καλές πράξεις και την τήρηση των θείων νόμων (ως ένα ξερό τύπο, δηλαδή ιδεολογικοποίηση), επικαλείτο και ο Φαρισαίος εις την παραβολή του Κυρίου μας. Ποιανού όμως την προσευχή έκανε δεκτή ο Θεός; Του Φαρισαίου ή του αμαρτωλού Τελώνου; Ο Φαρισαίος, παρά τις καλές πράξεις του έχασε την ψυχή του καθώς σχημάτισε την εντύπωση πως ο Θεός του χρωστούσε την σωτηρία..., οι αμαρτίες όμως του Τελώνου απετέλεσαν την αφορμή να έλθη εις εαυτόν, να έλθη εις συναίσθηση της αμαρτολότητος και μικρότητός του και να ζητήση με δάκρυα μετανοίας το έλεος του Θεού. Υπάρχει άνθρωπος αναμάρτητος πλην του Θεανθρώπου Χριστού μας; Όχι. Η Εκκλησία λοιπόν του Χριστού, μας καλεί εις μετάνοια..., μας καλεί να ενσκήψουμε και εξετάσουμε τον εσωτερικό μας κόσμο και ζητήσουμε το έλεος, την κατά χάριν (δηλ. χαριστικά και όχι δικαιωματικά), σωτηρία μας. Η Εκκλησία είναι ο ένας και μοναδικός δρόμος διά την κατά χάριν θέωση του ανθρώπου, κατά το «Άγιοι γίνεσθε, ότι εγώ άγιος ειμί.» (Α΄ Πέτρου 1, 16). Ο Απόστολος Παύλος λέγει μεταξύ άλλων εις την προς Ρωμαίους επιστολήν του ( Η΄ 2-3), «Η δύναμις του Αγίου Πνεύματος, που είναι ζωή και μεταδίδει ζωήν εις τους ηνωμένους με τον Ιησούν Χριστόν, μαζή με όλους αυτούς ηλευθέρωσε και εμέ από τον νόμον και την δύναμιν της αμαρτίας και του θανάτου. Με ηλευθέρωσε δε, διότι εκείνο, που δεν ημπορούσε να κατορθώση ο νόμος, όχι διότι ήτο ατελής, αλλά διότι δεν παρείχε και την χάριν του Αγίου Πνεύματος και δι’ αυτό δεν ηδύνατο να κατανικήση την αντίστασιν του σαρκικού μας φρονήματος, το έφερεν εις αίσιον πέρας ο Θεός. Ο Θεός δηλαδή, δια να εξαλείψη την αμαρτίαν, έστειλε τον Υιόν του και εσαρκώθη και έγινε όμοιος με ημας εκτός της αμαρτίας. Έτσι κατεδίκασε και κατέλυσε την αμαρτίαν διά της σαρκός του Υιού του, η οποία, καίτοι αναμάρτητος, υπέστη τας συνεπείας της αμαρτίας παραδοθείσα εις θάνατον...». Από την πολή αγάπη του δια τον άνθρωπο ο Θεός «ἐπῆρε σάρκα γεννηθεὶς ἀπὸ παρθενικὴ γαστέρα, παρουσιάστηκε στὴν γῆ καὶ ἦλθε σὲ ἐπαφὴ μὲ τοὺς ἀνθρώπους, καὶ ἀφοῦ πρῶτα ὑπέστη πάθος γιὰ χάρη τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων, ἀπέθανε καὶ ἀναστήθηκε...». Ο Κύριος, άφησε δ’ ημάς τους ανθρώπους την Εκκλησία Του... Μας άφησε τους μαθητάς του, οι οποίοι διέδωσαν στα πέρατα της οικουμένης τον Λόγο Του. Οι Αγ. Απόστολοι άφησαν ως διαδόχους τους Επισκόπους και Πρεσβυτέρους οι οποίοι 2000 χρόνια αντλούν την Αποστολική Διαδοχή οι διατηρούντες ανόθευτον την Αποστολική Πίστη και Ομολογία. Αυτά τα δύο χαρακτηριστικά, η Ορθόδοξος Ομολογία και η Αποστολική Διαδοχή, προσδιορίζουν και εις τον αιώνα μας την Γνησία Ορθόδοξο Εκκλησία, η οποία από το 1924 αποτελεί την αδιάκοπο συνέχεια της Μίας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησιάς, η δε ένταξή μας εις Αυτήν είναι η προϋπόθεση δια την σωτηρία μας... Ακόμη και αυτός ο Απόστολος των Εθνών Παύλος, μετά το «Σαούλ Σαούλ, διατί με καταδιώκης» και την μετάνοιά του, έπρεπε να βαπτισθή δια να ενταχθή εις το σώμα της Εκκλησίας. Κατά τους Πατέρες, Εκκλησία είναι ο Χριστός παρατεινόμενος εις τους αιώνας, είναι το πνευματικό ιατρείο όπου θεραπεύει τα πνευματικά τραύματα ήτοι την αμαρτία και μας οδηγεί εις τον φωτισμό και την κατά χάριν Θέωση. «Εγώ ειμί η οδός και η αλήθεια και η ζωή, ουδείς έρχεται προς τον πατέρα ει μη δι’ εμού.» (Ιωάννη ιδ΄ 6). «Εγώ ειμί το φως του κόσμου, ο ακολουθών εμοί ου μη περιπατήση εν τη σκοτία, αλλ’ έξει το φως της ζωής» (Ιωάννη ή 12). Σε αυτό το πλαίσιο οι Πατέρες αντιλαμβάνονταν την ακρίβεια εις τα της πίστεως... Σε αυτό το πλαίσιο κινούμενοι αντιμετώπισαν με ιδιαίτερη αυστηρότητα τις αιρέσεις, καθόσον η αίρεση στερεί την δυνατότητα σωτηρίας του ανθρώπου. Ο Χριστός μας άφησε την Εκκλησία του ως την Κιβωτό της Σωτηρίας, αλλά οι άνθρωποι όπως άλλοτε έλεγον «άρον άρον σταύρωσον αυτόν», έτσι και σήμερα αμφισβητούν ουσιαστικά ως περιττό όλο το έργο της Θείας οικονομίας, (από την γέννηση του Θεανθρώπου έως την σταυρική θυσία και την Ανάσταση), κηρύσσοντας ότι η σωτηρία του ανθρώπου μπορεί να επιτευχθεί και εκτός του Σώματος της Εκκλησίας του Χριστού, δηλαδή δια των διαφόρων αιρέσεων που έχουν διαστρέψει τον λόγο του και στερούνται της Χάριτος του Παναγίου Πνεύματος! Δεν ζητούν ευθέως να αρνηθούμε την πίστη μας, απλά να αναγνωρίσουμε προς χάριν της «αγάπης» πως όλοι οι επικαλούμενοι το όνομα του Χριστού είμαστε το ίδιο..., πως ο άνθρωπος σώζεται και δια των αιρέσεων! Ζητούν να αρνηθούμε όχι άμεσα, αλλ’ έμμεσα το έργο του Θεανθρώπου...! Αυτός εν’ ολίγοις είναι ο Οικουμενισμός, (τον οποίον δεν επιτρέπεται να τον συνχέουμε με την Οικουμενικότητα και Καθολικότητα της Εκκλησίας...). Οι οικουμενισταί, δια να πλανήσουν τους συνανθρώπους τους, λένε πως όλοι είμαστε παιδιά του Θεού... Ναι, αλλά δυστυχώς ενεργούν ως πλανεμένα παιδιά Του, που διέστρεψαν τον Λόγο Του, προσαρμόζοντάς τον εις τα δικά τους ανθρώπινα μέτρα και σταθμά... Λένε πως ο Θεός είναι Αγάπη. Ναι, ο Θεός είναι Αγάπη, αλλά είναι και Αλήθεια! Είναι δυνατόν η Αγάπη να ταυτίζεται με την αίρεση, που οδηγεί στην απώλεια των ψυχών; Αγάπη χωρίς την Αλήθεια δεν είναι Αγάπη αλλά υποκρισία και δολιότητα. Όπως η βάρκα χρειάζεται δύο κουπιά για να προχωρήσει, έτσι και εν προκειμένω χρειάζεται και η Αγάπη και η Αλήθεια δια να οδηγηθούμε εις την σωτηρία των ψυχών μας. Οι ανά τους αιώνες Πατέρες της Εκκλησίας όταν αγωνίζονταν κατά των αιρέσεων εκινούντο από μισαλλοδοξία και έλειψη αγάπης;! Ο γονιός που μαλώνει τι παιδί του κινείται από μισαλλοδοξία; Ο Χριστός μας όταν εκδίωξε βιαίως, τους εμπόρους από τον ναό, διακατείχετο από έλειψη αγάπης και μισαλλοδοξία;!!! «Επλησίαζε το Πάσχα των Ιουδαίων, και ανέβη ο Ιησούς εις τα Ιεροσόλυμα. Και εύρε μέσα εις τον ιερόν περίβολον του ναού ανθρώπους, που επωλούσαν βόδια και πρόβατα και περιστέρια, δι’ εκείνους που θα προσέφεραν με αυτά θυσίας. Εύρεν ακόμη και τους αργυραμοιβούς, που αντήλλασσαν τα ξένα νομίσματα των προσκυνητών με Ιουδαϊκά, να κάθηνται κοντά εις τα τραπέζια τους. Και αφού ετοίμασε μαστίγιον από σχοινία, έβγαλεν όλους έξω από τον περίβολον, [...] εσκόρπισε κάτω τα νομίσματα και αναποδογύρισε τα τραπέζια...» (Ιωάννη β΄ 13-15). Ο Κύριος, μας λέγει: «Μη νομίσετε, ότι ήλθα να φέρω εις την γήν μίαν τέτοιαν ειρήνην, όπως την φαντάζονται αυτοί, που περιμένουν τον Μεσσίαν ως επίγειον βασιλέα και κατακτητήν. Όχι. Δεν ήλθα δια να επιφέρω ειρήνην, αλλά μάχαιραν και διαίρεσιν και διχασμόν, (δια τα οποία όμως υπεύθυνος είναι η κακία των ανθρώπων και όχι το Ευαγγέλιον μου). Διότι ήλθον να χωρίσω τον πιστόν και ευθύν άνθρωπον από τον άπιστον και διεστραμμένον πατέρα του, και την κόρην από την μητέρα της, και την νύμφην από την πενθεράν της. Και εχθροί του πιστού ανθρώπου θα είναι οι άνθρωποι του σπιτιού του, που δεν θα δεχθούν το Ευαγγέλιόν μου, το οποίον φέρει την αληθινήν και ουρανίαν ειρήνην. Εκείνος, που αγαπά τον πατέρα του ή την μητέρα του παραπάνω από εμέ, και αρνείται εμέ δια να μη χωρισθή από τους γονείς του, δεν αξίζει για μένα. Και εκείνος, που αγαπά τον υιόν του ή την θυγατέρα του παραπάνω από εμέ, δεν είναι άξιος να λέγεται μαθητής μου. Και εκείνος, που δεν παίρνει την απόφασιν να υποστή θάνατον σταυρικόν και δεν ακολουθεί με την απόφασιν αυτήν οπίσω μου μιμούμενος κατά πάντα το παράδειγμά μου, δεν αξίζει για μένα. ...» (Ματθ. ί 34, 35, 36, 37, 38). Ας είμαστε πιο προσεκτικοί λοιπόν όταν ομιλούμε δια άγάπη και ενότητα των «χριστιανών»... Ο Μέγας Αθανάσιος μας λέγει ότι οι αιρετικοί δεν είναι χριστιανοί, "οι δε τούτους καλούντες χριστιανούς πολύ και λίαν πλανώνται, ως μήτε τας Γραφάς ανεγνωκότες, μήτε όλως ειδότες τον Χριστιανισμόν και την εν αυτώ πίστιν". (Μ. Αθανασίου, ΒΕΠΕΣ 30.123). Αλλά και ο Μέγας Βασίλειος μάς λέγει: "Μόνον να μη εξαπατηθήτε από τας ψευδολογίας των, όταν επαγγέλλωνται την ορθότητα πίστεως. Τέτοιοι άνθρωποι είναι χριστέμποροι και όχι χριστιανοί, καθ’ όσον προτιμούν πάντοτε εκείνο που τους ωφελεί εις τον παρόντα βίον από την ζωήν της αληθείας. Όταν ενόμισαν ότι απέκτησαν αυτήν την ματαίαν εξουσίαν, προσετέθησαν εις τους εχθρούς του Χριστού, όταν είδαν να αγριεύουν οι λαοί, πάλιν συμμορφώνονται προς την ορθότητα. Δεν αναγνωρίζω ως Επίσκοπον, ούτε θα συγκαταριθμήσω μεταξύ των ιερέων του Χριστού αυτόν που προεβλήθη εις την αρχήν από τα βέβηλα χέρια προς κατάλυσιν της πίστεως. Αυτή είναι η ιδική μου κρίσις περί των πραγμάτων." (Μ. Βασιλείου, P.G. Τόμ. 32 σελ. 897Α). ........ (υπό επεξεργασία ) ........ «Μη φοβού το μικρόν ποίμνιον, ότι ευδόκησεν ο Πατήρ υμών δούναι υμίν την βασιλείαν» (Λουκά ιβ΄ 32) «Κατά τον Απόστολο των Εθνών Παύλο, η Εκκλησία του Χριστού αποτελεί "στύλον και εδραίωμα της αληθείας", αλλά και κατά τον Άγιον Γρηγόριον τον Παλαμά η μετοχή μας εις την Εκκλησία εξαρτάται από τον σύνδεσμό μας μετά της αληθείας. Δια τους ποιμένες δε που μακρύνονται από την εκκλησιαστικήν αλήθειαν μας λέγει εις έντονο ύφος πως όσον και αν καλώνται ως ποιμένες και αρχιποιμένες, δεν είναι κάν μέλη της Εκκλησίας! Ο δε κίνδυνος της εκπτώσεως δεν υφίσταται μόνον δια μέλη της Εκκλησίας, αλλά και δι’ ολοκλήρους τοπικάς Εκκλησίας. ... Καί ο Άγ. Θεόδωρος ο Στουδίτης..., αναφέρει ότι η Εκκλησία δεν ορίζεται από τον Επίσκοπο, ή την Σύνοδο, όταν αυτοί κακοδοξούν, αλλά και από τρείς εναπομείναντας εις την Ορθόδοξο Πίστι και Ομολογία Χριστιανούς, και αυτό, τονίζει, δεν είναι δική του μόνον διδασκαλία, αλλά όλων των αγίων. ... Ιστορικόν παράδειγμα αποτελεί η περίπτωσις του Αγ. Μαξίμου του Ομολογητού, ο οποίος εξελθών εκ μέσου των αιρετικών Συνόδων και Πατριαρχείων, εκατηγορείτο ότι έμεινε μόνος και είναι εκτός Συνόδου, διότι απεκήρυξε όλα τα Πατριαρχεία ως μή όρθόδοξα, θεωρών ως μόνον Ορθόδοξον τον εαυτόν του και τους δύο μαθητάς του! Συγκεκριμένως όταν οι απεσταλμένοι του Πατριάρχου έφθασαν και συνήντησαν τον Άγιον, του είπον και του επρότειναν όσα είχον εντολήν να προβάλουν εις τον Αγιον Μάξιμον. Μεταξύ άλλων είπον και τα εξής: "Εις ποίαν Εκκλησίαν, του λέγουν, ανήκεις εσύ ο τόσον αυστηρός; Ανήκεις εις την Εκκλησίαν του Βυζαντίου, της Ρώμης, της Αντιοχείας, της Αλεξανδρείας, των Ιεροσολύμων; Όλων αυτών των Τοπικών Εκκλησιών – Πατριαρχείων, τους Πατριάρχας και τας Συνόδους τας απεκήρυξες. Αυτές όμως οι Εκκλησίες με ολοκλήρους τας επαρχίας των έχουν ενωθεί...". Προς αυτούς ο μακάριος Μάξιμος απήντησεν πολύ εύστοχα και με θείον φωτισμόν και φρόνησιν: "Ο ΚΥΡΙΟΣ ΜΑΣ ΕΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΕΝ ΚΑΘΟΛΙΚΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΙΟΝ ΟΜΟΛΟΓΙΑΝ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ, ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΠ. ΠΈΤΡΟΝ, ΤΟΝ ΚΑΛΩΣ ΟΜΟΛΟΓΗΣΑΝΤΑ ΑΥΤΟΝ ΕΜΑΚΑΡΙΣΕΝ ΚΑΙ ΕΠ’ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ ΔΙΕΒΕΒΑΊΩΣΕΝ ΟΤΙ ΘΑ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΗ ΚΑΙ ΘΑ ΣΤΗΡΊΞΗ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ ΤΟΥ. Παρά ταύτα επιθυμώ να μάθω επί ποίας ομολογίας του Χριστού μας ως Θεανθρώπου, εστηρίχθη αύτη η ένωσις όλων των Τοπικών Εκκλησιών; Θέλω να μάθω επακριβώς, διότι εάν η Ένωσις έγινε καλώς ούτε εγώ διαφωνώ και εξερώ τον εαυτόν μου"...». ("Ορθόδοξος Πνοή" Δεκέμβριος 2005 http://www.churchgoc.org/pnoi/166/3.html ) «...Δι' αὐτῶν τῶν αἱρετικῶν Συνόδων ὅπως π.χ. τῶν ἀρειανικῶν, αἱ ὁποῖαι ἐβλασφήμησαν τόν Χριστόν καί τό Δόγμα τῆς ἁγίας Τριάδος, ἐν συνεχεία προέκυψαν πολλαί ἑκατοντάδες ψευδοσυνόδων, αἱ ὁποῖαι συνήθως ἧσαν πολυάριθμοι, εἷχον κάθε ἐπισημότητα, καί πολλαί εἷχον καί τό «Κύρος» τῆς Αὐτοκρατορικῆς προστασίας καί προβολῆς. Αἱ «σύνοδοι» αὗται ἐδίωξαν ὅλους τούς μεγάλους ἁγίους Πατέρας! ἀναφέρομεν ἐνδεικτικῶς τόν Μέγαν Ἀθανάσιον, τον ἱερόν Χρυσόστομον, τούς ὁποίους καθήρεσαν, ἐξώρισαν καί οὐσία διά τῶν διωγμῶν των τούς ἐθανάτωσαν σωματικῶς ἰδιαιτέρως κατά τήν δεινήν περίοδον τῆς Εἰκονομαχίας. Ἔτσι, εἰς τήν δικαίως ὀνομασθεῖσαν ληστρικήν σύνοδον τῆς Ἐφέσου (τό 449), παρεκάθησαν 135 ἐπίσκοποι, μεταξύ τῶν ὁποίων καί ὁ Διόσκορος (Πατριάρχης) Ἀλεξανδρείας καί ὁ (Ἀρχιεπίσκοπος) Ἱεροσολύμων Ἰουβενάλιος καί ὁ Θαλάσσιος (ἀρχιεπίσκοπος) τῆς Καισαρείας τῆς Καππαδοκίας ἐνῶ οἱ Ὀρθόδοξοι ἠριθμοῦντο εἰς μόλις 2-3!... Πρίν ὅμως καί ἀπ' αὐτήν τήν Σύνοδον τῆς ἐφέσου, εἷναι ἀπαραίτητον νά ἀναφερθοῦν ἀντιπροσωπευτικῶς ὡρισμέναι τοιαῦται ψευδοσύνοδοι: ... ». ("Ορθόδοξος Πνοή" Νοέμβριος – Δεκέμβριος 2010. Μπορείτε να δείτε ολόκληρο το κείμενο στο: http://www.churchgoc.org/pnoi/195/3.html ). "Πολύ συχνά τό μέτρο τῆς ἀληθείας εἶναι ἡ μαρτυρία τῆς μειοψηφίας. Εἶναι δυνατό νά εἶναι Καθολική Ἐκκλησία τό "μικρόν ποίμνιον" (Λουκ. 12, 32). Ἴσως ὑπάρχουν περισσότεροι ἑτερόδοξοι παρά Ὀρθόδοξοι. Εἶναι δυνατό νά ἐξαπλωθοῦν οἱ αἱρετικοί παντοῦ καί νά καταλήξη ἡ Ἐκκλησία στό περιθώριο τῆς Ἱστορίας ἤ νά ἀποσυρθῆ στήν ἔρημο. Αὐτό συνέβη κατ' ἐπανάληψι στήν Ἱστορία καί εἶναι πολύ πιθανό νά συμβῆ καί πάλι... Τήν Ἐκκλησία μέσα στούς αἰώνες τήν γνωρίσαμε ὀργανωμένη σέ Πατριαρχεία, σέ Συνόδους· τήν ταυτήσαμε μέ τήν ὀργάνωσή Της αὐτή, ξεχνῶντας ὅτι κατά τήν διάρκεια τῶν αἱρέσεων, ἡ ὀργάνωση αὐτή χανόταν γιά τούς Ὀρθοδόξους καί γινόταν τό ὅπλο τῆς κακοδοξίας ἐναντίον τους. [...]. Τό καθῆκον τῆς ὑπακοῆς παύει ὅταν ὁ ἐπίσκοπος παρεκκλίνει ἀπό τον καθολικόν κανόνα καί ὁ Λαός ἔχει το δικαίωμα νά τόν κατηγορήση, ἀκόμη δε καί νά τόν καθαιρέση» (Πρωτ. Γ. Φλωρόφσκυ, Ἁγία Γραφή, Ἐκκλησία, Παράδοση, ἐκδ. Π. Πουρναρᾶ, Θεσσαλονίκη 1976, σελ. 71, 75. "Ορθόδοξος Πνοή" Νοεμ. – Δεκέμ. 2010. http://www.churchgoc.org/pnoi/195/3.html) Το Σχίσμα του 1924: - Η ΦΥΣΙΣ και ΟΥΣΙΑ του κατά το 1924 Νεοημερολογιτικού σχίσματος. ( http://www.churchgoc.org/enimerosis/e_215.html ) Πρόκειται δια την 1η εισήγηση του θεολόγου Καθηγητού Ελευθερίου Χρ. Γκουτζίδη κατά τόν επίσημον (πλήν μη ολοκληρωθέντα) Θεολογικόν Διάλογον... 1988 – 1991, - «Ο ΑΓΩΝ ΤΗΣ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟ 1924 ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΟΝ» Του Ιερομονάχου Αμφιλοχίου. Λάρισα Μάϊος 2011 ( http://www.churchgoc.org/ecclesiologia/agon.html ) - «ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ» Εκκλησιαστική Ιστορία της Γνησίας Ορθοδόξου Εκκλησίας: Παπικό σχίσμα 1054, Νεοημερολογιτικό σχίσμα1924, Παλαιοημερολογιτικό σχίσμα 1937, Χειροτονίες 1948. Μπορείτε να το κατεβάσετε στον υπολογιστή σας απο το: http://www.churchgoc.org/ekdosis/ekdosis.html (Είχε δημοσιευθεί σε συνέχειες από το τέλος της δεκαετία του 1970 εις το τότε Επίσημο Δημοσιογραφικό Όργανο της Εκκλησίας «Κύρηξ Γνησίων Ορθοδόξων», του θεολόγου Καθηγητού Ελευθερίου Χρ. Γκουτζίδη ). - Από τα σημαντικώτερα όμως σχετικά βιβλία, είναι το «ΕΛΕΓΧΟΣ και ΑΝΑΤΡΟΠΗ της Διδακτορικής Διατριβής του ¨Δημητριάδος¨ Χριστοδούλου Παρασκευαϊδη», του ιδίου συγγραφέως, Αθήνα 1985. Μπορείτε να το κατεβάσετε στον υπολογιστή σας απο το: http://www.churchgoc.org/ekdosis/ekdosis.html Αναδημοσιεύεται (με σχετικές βελτιώσεις) σε συνέχειες στην «ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΠΝΟΗ», Επίσημο Δημοσιογραφικό Όργανο της εν Ελλάδι Γνησίας Ορθοδόξου Εκκλησίας 1ον http://www.churchgoc.org/pnoi/179/179_4.html 2ον http://www.churchgoc.org/pnoi/181/4.html 3ον http://www.churchgoc.org/pnoi/182/7.html 4ον http://www.churchgoc.org/pnoi/183/4.html 5ον http://www.churchgoc.org/pnoi/185/8.html 6ον http://www.churchgoc.org/pnoi/186/8.html 7ον http://www.churchgoc.org/pnoi/187/5.html 8ον http://www.churchgoc.org/pnoi/188/6.html 9ον http://www.churchgoc.org/pnoi/189/5.html 10ον http://www.churchgoc.org/pnoi/190/3.html 11ον http://www.churchgoc.org/pnoi/191/3.html 12ον http://www.churchgoc.org/pnoi/192/4.html 13ον http://www.churchgoc.org/pnoi/194/5.html 14ον http://www.churchgoc.org/pnoi/192/4.html 15ον http://www.churchgoc.org/pnoi/196/6.html 16ον http://www.churchgoc.org/pnoi/197/7.html 17ον http://www.churchgoc.org/pnoi/198/3.html 18ον http://www.churchgoc.org/pnoi/199/6.html 19ον http://www.churchgoc.org/pnoi/200/9.html ... http://www.churchgoc.org/pnoi/index.html - «Τό Ἡμερολογιακόν εἶναι οὐσιῶδες δογματικόν θέμα.», του ιδίου. Μπορείτε να το κατεβάσετε στον υπολογιστή σας απο το: http://www.churchgoc.org/index_el.html - «ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΘΕΩΡΗΣΙΣ ΤΟΥ ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΚΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ ΥΠΟ ΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΥΠΟΜΝΗΜΑ Ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας (25.5.1987)», του ιδίου συγγραφέως. - «ΝΕΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΣΜΟΣ – ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ» Παύλου Μοναχού Κυπρίου. - «ΚΑΤΑ ΚΕΝΟΦΩΝΙΑΣ, ήτοι Λόγος Στηλιτευτικός των ¨περί του Ημερολογίου της Εκκλησίας της Ελλάδος¨ κακοδοξιών του νεοημερολογίτου πρωτοπρεσβυτέρου Ευαγγ. Μαντζουνέα» Του Αρχιμ. Κηρύκου Κοντογιάννη (νυν Μητροπολίτου Μεσογαίας και Λαυρεωτικής). - «Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ περί του Εκκλησιαστικού Ημερολογίου» Του Γρηγορίου Ευστρατιάδου. ( http://www.churchgoc.org/epkirykos/archion/prot_157.html ). - «ΑΝΤΕΛΕΓΧΟΣ ΑΒΑΣΙΜΟΥ ΚΑΙ ΑΣΥΣΤΑΤΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ», Απάντησις εις τον Αρχιεπ. Αθηνών Χρυσόστομον Παπαδόπουλον περί του Εκκλησιαστικού Ημερολογίου. Του Αγιορείτου Μοναχού Αρσενίου Κοττέα ( http://www.churchgoc.org/ecclesiologia/ars_kotteas.html ). Οι κατά το 1935 επιστρέψαντες τρείς Αρχιερείς, εξ αριστερών προς τα δεξιά: Πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος, Δημητριάδος Γερμανός και Ζακύνθου Χρυσόστομος. http://www.churchgoc.org/pnoi/140/0.html https://www.facebook.com/note.php?note_id=106972479386116 Ο Ομολογητής Αρχιεπίσκοπος Ματθαίος Α΄ http://www.churchgoc.org/pnoi/140/0.html https://www.facebook.com/profile.php?id=100002200925251&sk=notes#!/note.php?note_id=106972479386116 Η περίοδος 1924 - 1935 - Η θέσις της Γνησίας Ορθοδόξου Εκκλησίας έναντι του Νεοημερολογιτισμού – Οικουμενισμού από το 1924 έως το 1935 ( http://www.churchgoc.org/istorika/goutzidis2.html ) Πρόκειται δια την 2η εισήγηση του θεολόγου Καθηγητού Ελευθερίου Χρ. Γκουτζίδη κατά τόν επίσημον (πλήν μη ολοκληρωθέντα) Θεολογικόν Διάλογον... 1988 – 1991. - Το Ιστορικόν έτος 1935 ( http://www.churchgoc.org/istorika/1935.html ) - «ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ» Εκκλησιαστική Ιστορία της Γνησίας Ορθοδόξου Εκκλησίας: Παπικό σχίσμα 1054, Νεοημερολογιτικό σχίσμα1924, Παλαιοημερολογιτικό σχίσμα 1937, Χειροτονίες 1948. Μπορείτε να το κατεβάσετε στον υπολογιστή σας απο το: http://www.churchgoc.org/ekdosis/ekdosis.html Το Σχίσμα του 1937: - Η Διάσπασις των Γ.Ο.Χ. κατά το 1937 (ΜΕΡΟΣ Α' http://www.churchgoc.org/pnoi/170/7.html , ΜΕΡΟΣ Β' http://www.churchgoc.org/pnoi/172/0.html , ΜΕΡΟΣ Γ' http://www.churchgoc.org/pnoi/173/9.html , ΜΕΡΟΣ Δ' http://www.churchgoc.org/pnoi/174/8.html , ΜΕΡΟΣ Ε' http://www.churchgoc.org/pnoi/175/12.html , ΜΕΡΟΣ ΣΤ' http://www.churchgoc.org/pnoi/176/176_5.html , ΜΕΡΟΣ Ζ' http://www.churchgoc.org/pnoi/177/177_8.html ΜΕΡΟΣ Η' http://www.churchgoc.org/pnoi/178/178_14.html , ΜΕΡΟΣ Θ' http://www.churchgoc.org/pnoi/179/179_6.html , ΜΕΡΟΣ Ι΄ http://www.churchgoc.org/pnoi/181/6.html , ΜΕΡΟΣ ΙΑ’ (τελευταῖον) http://www.churchgoc.org/pnoi/182/9.html ) Πρόκειται δια την 3η εισήγηση του θεολόγου Καθηγητού Ελευθερίου Χρ. Γκουτζίδη κατά τόν επίσημον (πλήν μη ολοκληρωθέντα) Θεολογικόν Διάλογον... 1988 – 1991. - «ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ» Εκκλησιαστική Ιστορία της Γνησίας Ορθοδόξου Εκκλησίας: Παπικό σχίσμα 1054, Νεοημερολογιτικό σχίσμα1924, Παλαιοημερολογιτικό σχίσμα 1937, Χειροτονίες 1948. Μπορείτε να το κατεβάσετε στον υπολογιστή σας απο το: http://www.churchgoc.org/ekdosis/ekdosis.html - «Ο ΑΓΩΝ ΤΗΣ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟ 1924 ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΟΝ» Του Ιερομονάχου Αμφιλοχίου. Λάρισα Μάϊος 2011 ( http://www.churchgoc.org/ecclesiologia/agon.html ) - «ΓΝΩΣΕΣΘΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑΝ» Προς τους επιζητούντας την σωτηρίαν της ψυχής των. Συμβολή εις το θέμα περί ΕΝΩΣΕΩΣ. Του Ιερομονάχου Αμφιλοχίου. (http://...........) - «ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΕΝ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΕΝΩΣΙΝ» Έκδοση της Ιεράς Συνόδου της Γνησίας Ορθοδόξου Εκκλησίας 1984. (http://...........) - «ΑΠΑΝΤΗΤΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΕΙΑ περί της "ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ" του πρ. Φλωρίνης Χρυσοστόμου...» Έκδοση «Κήρυκος Γνησίων Ορθοδόξων» 1983. (http://...........) Οι χειροτονίες τοῦ 1948, τα γεγονότα του 1971 και τα παραλειπόμενα (1977,1995,2005) - Σχετικά σύντομο αφιέρωμα διά τάς χειροτονίας τοῦ 1948, και εις το αποτυχημένο σχέδιο προσβολής της Αποστολικής Διαδοχής των Επισκόπων και πρεσβυτέρων της Γνησίας Ορθοδόξου Εκκλησίας κατά το 1971. «Ο.Π». Σεπτεμβρίου 2003, Τόμος 14ος ( http://www.churchgoc.org/pnoi/140/0.html ) - Η δημιουργία και η εξέλιξη του αποτυχημένου σχεδίου προσβολής της Αποστολικής Διαδοχής των Επισκόπων και πρεσβυτέρων της Γνησίας Ορθοδόξου Εκκλησίας κατά το 1971. «Ο.Π.» τεῦχος 198 Μάιος - Ἰούνιος 2011 ( http://www.churchgoc.org/pnoi/198/2.html ), «Ο.Π.» τεῦχος 199 Ἰούλ.-Ᾱὔγ.-Σεπτέμβριος 2011 ( http://www.churchgoc.org/pnoi/199/3.html http://www.churchgoc.org/pnoi/199/4.html ) και Σεπτέμβριος – Ὀκτώβριος 2006, Τόμος 17ος, τεῦχος 171 Σελίς 285-324 ( http://www.churchgoc.org/pnoi/171/171_2.html ) - ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΚΟΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ Χθές και Σήμερα. Σύντομος Ιστορική αναδρομή εις το θέμα της εν έτει 1977 πτώσεως του Μητροπολίτου Κορινθίας Καλλίστου και της προσχωρήσεώς του εις το Φλωρινικόν σχίσμα: http://www.churchgoc.org/epkirykos/pal_ek.html#A (Του Μητροπολίτου Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Κηρύκου). - «ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ» Εκκλησιαστική Ιστορία της Γνησίας Ορθοδόξου Εκκλησίας: Παπικό σχίσμα 1054, Νεοημερολογιτικό σχίσμα1924, Παλαιοημερολογιτικό σχίσμα 1937, Χειροτονίες 1948. Μπορείτε να το κατεβάσετε στον υπολογιστή σας απο το: http://www.churchgoc.org/ekdosis/ekdosis.html Σχίσμα 1995: - «Η ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ» ῾Ομιλία ἐκφωνηθεῖσα ὑπό τοῦ θεολόγου Καθηγητοῦ κ. ᾿Ελευθερίου Χ. Γκουτζίδη εἰς τήν αἴθουσα τοῦ ᾿Εκκλησιαστικοῦ Πνευματικοῦ Κέντρου κατά τήν ἀπογευματινήν ἑόρτιον ἐκδήλωσιν τῆς Κυριακῆς τῆς ᾿Ορθοδοξίας 1996. http://www.churchgoc.org/ecclesiologia/gutzidis_1996.html - «ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΩΝ ΠΕΝΤΕ...» Μέρος Α΄ Αιών της Εκκλησιολογικής συγχύσεως. Μέρος Β΄ Δογματικαί και Κανονικαί παρεκκλησεις των πέντε πρώην Μητροπολιτών. Μέρος Γ΄ Ερμηνεία του φαινομένου των πέντε... Θρησκευτικοί τύποι όχι όμως αληθείς Χριστιανοί... Μπορείτε να το κατεβάσετε στον υπολογιστή σας απο το: http://www.churchgoc.org/ekdosis/ekdosis.html Σχίσμα 2005: - Τό σχίσμα τοῦ 2005 ὑπό τῶν ἀρνηθέντων τήν Ἀρχιερωσύνην των πρώην ἐν Χριστῶ Ἀδελφῶν. http://www.churchgoc.org/epkirykos/prot_424.html - ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΙΣ ΤΩΝ ΚΥΡΙΩΤΕΡΩΝ ΣΤΑΘΜΩΝ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΕΙΩΝ ΤΑΣ ΟΠΟΙΑΣ ΔΙΗΛΘΕΝ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΝ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΑΠΟ ΤΟ 1582 ΚΑΙ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΟΝ http://www.churchgoc.org/pnoi/171/171_2.html - ΠΡΟΣΧΩΜΕΝ «ΕΣΧΑΤΗ ΩΡΑ ΕΣΤΙΝ» ΕΠΙ 13 ΣΥΝΑΠΤΑ ΕΤΗ ΖΗΤΕΙΤΑΙ ― ΝΑ ΓΙΝΗ ΣΕΒΑΣΤΗ Η ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΤΑΞΙΣ, ΚΑΙ ΝΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΗ Ο Ι. ΘΕΣΜΟΣ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ. ― ΝΑ ΟΜΟΛΟΓΗΘΗ Η ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑ KAI Η ΓΝΗΣΙΑ KAI ΑΔΙΑΚΟΠΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΔΟΧΗ ― ΝΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΗ «Ο ΙΕΡΟΣ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ» (Ι.Φ.Σ.Κ.Α.Ε.) http://www.churchgoc.org/ekdosis/proskhomen.html - ΑΠΟΦΑΣΙΣ ΤΟΥ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΣΥΝΟΔΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΕΠΙ ΤΟΥ Α.Π. 498/2/15.1.2009 ΚΑΤΗΓΟΡΗΤΗΡΙΟΥ ΚΑΤΑ Τῶν ἀποκεκηρυγμένων καί διαγεγραμμένων ἐκ τῶν Διπτύχων τῆς Ἐκκλησίας (Α.Π. 390/16.5.2005), πρώην Ἐπισκόπων τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος: 1) Νικολάου Μεσσιακάρη, 2) Παχωμίου Ἀργυροπούλου, 3) Γαλακτίωνος Γκαμίλη, 4) Ταρασίου Καραγκούνη, 5) Ἀνδρέου Σύρου, 6) Χρυσοστόμου Σύρου, ὡς καί τῶν ἐξ αὐτῶν προελθόντων. 1) Παντελεήμονος Ντέσκα, καί 2) Ἰγνατίου Δάσσιου. http://www.churchgoc.org/pnoi/192/1a.html http://www.churchgoc.org/pnoi/192/0.html http://www.churchgoc.org/pnoi/190/0.html http://www.churchgoc.org/pnoi/191/0.html http://churchgoc.org/pnoi/196/1.html - ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΟΝ ΣΥΝΟΔΙΚΟΝ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΝ ΚΑΤΑ ΤΟΥ κ. ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ, ΦΕΡΟΜΕΝΟΥ ΩΣ «ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΚΙΤΙΟΥ» (26.2.2011 Π.Η.) http://www.churchgoc.org/pnoi/196/2.html http://www.churchgoc.org/pnoi/196/0.html .......... (υπό επεξεργασία ) ............ Βλέπε: α) ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ (1935 ΕΩΣ ΣΗΜΕΡΟΝ)https://www.facebook.com/media/set/?set=a.1705956017355.2083657.1491672159&type=1#!/media/set/?set=a.1117075575712.2017105.1491672159&type=1 β) έως 2009 https://www.facebook.com/media/set/?set=a.108097842606913.16831.100002200925251 Μου αρέσει! • • Κοινοποιήστε Αρέσει στο χρήστη Afrodith Fwto. 1 κοινοποίηση Χρήστος Γκουτζίδης http://churchgoc.org/ljsm/kirykos/2011/9/581224.html ΓΝΩΡΙΣΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΚΑΙΝΟΤΟΜΗΤΟΥ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ www.churchgoc.org Γ Ν Η Σ Ι Α - Ο Ρ Θ Ο Δ Ο Ξ Ο Σ - Ε Κ Κ Λ Η Σ Ι Α από τον Χρήστος Γκουτζίδης, Πα...Δείτε περισσότερα 26 Δεκεμβρίου 2011 στις 7:39 π.μ. • Μου αρέσει! Χρήστος Γκουτζίδης https://www.facebook.com/note.php?note_id=151498871600143 ΤΟ "ΠΡΟΑΙΩΝΙΟΝ ΟΝΕΙΡΟ ΤΗΣ ΔΥΣΕΩΣ" Από την Ρωμανία — Βυζάντιο, στο νεοελληνικό "ψευτορωμαίικο"... ΤΟ "ΠΡΟΑΙΩΝΙΟΝ ΟΝΕΙΡΟ ΤΗΣ ΔΥΣΕΩΣ" Από την Ρωμανία — Βυζάντιο, στο νεοελληνικό ...Δείτε περισσότερα Από: Χρήστος Γκουτζίδης 2 Ιανουαρίου στις 7:48 π.μ. • Μου αρέσει! Χρήστος Γκουτζίδης http://kirykos.livejournal.com/726122.html Γ Ν Η Σ Ι Α - Ο Ρ Θ Ο Δ Ο Ξ Ο Σ - Ε Κ Κ Λ Η Σ Ι Α kirykos.livejournal.com Γ Ν Η Σ Ι Α - Ο Ρ Θ Ο Δ Ο Ξ Ο Σ - Ε Κ Κ Λ Η Σ Ι Α από Χρήστος Γκουτζίδης την Παρ...Δείτε περισσότερα 27 Μαΐου στις 11:04 π.μ. • Μου αρέσει! Γράψτε ένα σχόλιο...