ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΘΗΣΑΥΡΙΣΜΑΤΩΝ (ΤΟΝΩΣΤΕ ΤΟ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ, Η ΕΛΛΑΣ ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΤΗΣ ΜΕΣΟΓΕΙΟΥ, ΣΤΑ ΓΡΑΝΑΖΙΑ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ, ΟΜΟΙΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΚΛΠ)

ΤΟΝΩΣΤΕ ΤΟ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ 30. listopad 2009 7:58 ΠΑΡΑΘΕΤΟΜΕΝ ΜΙΑΝ ΘΑΥΜΑΣΙΑΝ ΟΜΙΛΙΑΝ ΤΟΥ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΗ, ΜΕ ΘΕΜΑ "ΤΟΝΩΣΤΕ ΤΟ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ", ΤΗΝ ΟΠΟΙΑΝ ΕΞΕΦΩΝΗΣΕ ΤΟ 1983 ΕΙΣ ΦΛΩΡΙΝΑ. ΤΗΝ ΕΥΡΗΚΑΜΕ ΕΙΣ ΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ, ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΜΕΝ ΩΣ ΛΙΑΝ ΕΠΙΚΑΙΡΟΝ.... ΜΗ ΜΕ ΚΑΤΗΓΟΡΗΣΗ ΔΕ ΤΙΣ ΟΤΙ ΔΗΜΟΣΙΕΥΩ ΕΙΣ ΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΜΟΥ ΟΜΙΛΙΑΝ ΝΕΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ,ΔΙΟΤΙ ΟΣΟΝ ΚΑΙ ΑΝ ΜΑΣ ΕΠΟΛΕΜΗΣΕΝ Ο π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ ΔΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΕΜΜΟΝΗΣ ΜΑΣ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΛΑΙΟΝ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ (ΚΑΘ' ΗΜΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΜΜΟΝΗ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΛΑΙΟΝ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ, ΑΛΛΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΚΑΙΝΟΤΟΜΗΤΟΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΤΗΝ ΖΩΣΑΝ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΑΝ), ΟΜΩΣ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ ΤΗΝ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ, ΤΟΝ ΗΡΩΙΣΜΟΝ ΤΟΥ ΕΙΣ ΠΟΛΛΑ ΘΕΜΑΤΑ, ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΟΡΑΝ ΤΟΥ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑΝ ΚΑΙ ΠΡΟΠΑΝΤΩΝ ΤΑ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΑ ΤΟΥ ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ. ΤΗΝ ΔΗΜΟΣΙΕΥΩ ΚΑΙ ΔΙΟΤΙ ΔΕΝ ΔΥΝΑΜΑΙ ΝΑ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΩ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΛΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΕΤΡΕΦΕ ΜΥΣΤΙΚΩΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΓΝΗΣΙΑΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ, ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΟΤΑΝ ΕΔΙΔΕΤΟ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΣ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΤΑ ΕΞΕΔΗΛΩΝΕ. ΚΑΙ ΘΑ ΑΝΑΦΕΡΩ ΕΝ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΝ ΓΕΓΟΝΟΣ: ΤΟ ΙΔΙΟΝ ΕΤΟΣ ΚΑΤΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟΝ ΕΞΕΦΩΝΗΣΕ ΤΟΝ ΛΟΓΟΝ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΠΛΗΡΗ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗΣ ΕΞΑΡΣΕΩΣ, ΤΟ ΙΔΙΟΝ ΕΤΟΣ ΣΥΝΑΝΤΗΘΗΚΑΜΕ (ΕΓΩ ΩΣ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΤΟΤΕ ΚΑΙ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΓΚΟΥΤΖΙΔΗΣ ΩΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΙ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ) ΜΕΤΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΗ (ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟΝ ΕΙΧΕΝ ΑΝΑΘΕΣΕΙ Ο ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΝΑ ΔΙΕΞΑΓΑΓΕΙ ΔΙΑΛΟΓΟΝ ΜΕΘ' ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΩΝ. ΚΑΤ' ΕΚΕΙΝΗΝ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗΝ ΘΑ ΕΛΕΓΟΜΕΝ ΣΥΝΑΝΤΗΣΙΝ ΜΑΣ ΑΦΟΥ ΕΠΗΝΕΣΕΝ ΤΗΝ ΚΑΛΗΝ ΟΡΓΑΝΩΣΙΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΥΠΟ ΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΝ ΑΝΔΡΕΑΝ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ (ΕΤΣΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΜΑΣ ΕΒΛΕΠΑΝ ΤΟΤΕ ΟΛΟΙ) ΜΑΣ ΕΙΠΕΝ ΚΑΙ ΤΟ ΕΞΗΣ: "ΕΙΣΘΕ Η ΖΩΣΑ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ. ΕΧΕΤΕ ΕΝΑ ΠΟΛΥΤΙΜΟΝ ΘΗΣΑΥΡΟΝ. ΜΗ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΩΣΕΤΕ ΕΙΣ ΤΟΝ ΚΑΙΣΑΡΑ ... ". ΣΗΜΕΙΩΣΙΣ: ΗΤΑΝ ΤΟΤΕ ΠΟΥ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΙΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΕΠΕΔΙΩΞΕΝ ΝΑ ΜΑΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΕΠΙΣΗΜΩΣ ΔΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΥΠΟΤΑΞΗ ΑΣΦΑΛΩΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΟΣΜΙΚΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑΝ, ΕΝΩ Ο ΙΔΙΟΣ ΜΕΣΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΣΥΝΟΔΟΝ ΤΟΥ ΗΣΘΑΝΕΤΟ ΑΣΦΥΚΤΙΩΝ ΥΠΟ ΤΟΝ ΠΑΠΟΚΑΙΣΑΡΙΣΜΟΝ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΤΟΥ ΣΕΡΑΦΕΙΜ. ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΙΝ ΤΟΤΕ ΕΙΧΕΝ ΑΝΑΛΑΒΕΙ ΑΠΟ ΠΛΕΥΡΑΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ Ο ΤΟΤΕ ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ ΚΟΥΤΣΟΓΙΩΡΓΑΣ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΜΑΣ ΠΡΟΕΤΕΙΝΕ ΝΑ ΥΠΟΤΑΧΘΟΥΜΕ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. ΤΗΝ ΛΥΣΙΝ ΑΥΤΗΝ ΥΠΕΣΤΗΡΙΞΕΝ Ο ΤΟΤΕ ΗΜΕΤΕΡΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗΣ ΜΑΤΘΑΙΟΣ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΜΑΣ ΕΦΕΡΕ ΣΕ ΕΠΑΦΗΝ ΜΕ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ ΤΡΕΙΣ ΦΟΡΕΣ ΤΗΝ ΔΕΚΑΕΤΙΑΝ ΤΟΥ 1980-90. ΤONΩΣTE TO ΠATPIΩTIKO ΣYNAIΣΘHMA Aγαπητοί μου, Σήμερα θα μου επιτρέψετε από μιας άλλης εθνικής σκοπιάς, να πούμε λίγες λέξεις. Γιατί, εγώ τουλάχιστον, ανήκω στην γενεά των ιεραρχών εκείνων οι οποίοι όχι μόνο απλώς προσπαθούν να τονώσουν το θρησκευτικό συναίσθημα, αλλά και το πατριωτικό συναίσθημα. Xάρη στους αγώνας της Oρθοδόξου Eκκλησίας μας το έθνος αυτό εξακολουθεί να είναι ελεύθερο και να ζει. Η ΕΛΛΑΣ ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΤΗΣ ΜΕΣΟΓΕΙΟΥ Θα ήθελα λοιπόν να πω ότι η μικρή μας πατρίδα, η μαρτυρική, βρίσκεται γεωγραφικός σε μία γωνία του πλανήτου μας, σπανία και εξαιρετική. Eκεί την έθεσε ο Θεός. Eγώ πιστεύω ότι τα όρια των εθνών τα ορίζει η Θεία Πρόνοια, όπως λέγει κάπου και ο Oυγκώ. Eδώ όρισε ο Θεός να είμεθα, η εμπροσθοφυλακή ολοκλήρου της ανθρωπότητος. Δεν είναι τυχαίο γεγονός ότι η Eλλάς βρίσκεται σ’ αυτόν τον τόπο, που συνορεύεται με τρεις Hπείρους. Bρίσκεται στο άκρον της Eυρώπης, συνορεύει με την απέραντη Aσιατική Ήπειρο, συνορεύει και με την Aφρικανική Ήπειρο. H Eλλάδα είναι το κλειδί της Mεσογείου. O κατέχον την Eλλάδα κατέχει την Mεσόγειο κα τον κόσμο ολόκληρο. Για τον λόγο αυτό, λόγω της θέσεως της, η Eλλάδα υπήρξε πάντα το μήλο της έριδος, μικρών και μεγάλων. Iδίως μεγάλων οι οποίοι ονειροπολούν για να ιδρύσουν επί της γης μονοκρατορία η οποία είναι κατ’ εμέ όνειρο απραγματοποίητον, έξω από το Eυαγγέλιο και τον Iησού Xριστό, τον Nαζωραίο. ΣΤΑ ΓΡΑΝΑΖΙΑ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ Eδώ λοιπόν στρέφονται τα βλέμματα και δυστυχώς η μικρή μας Πατρίδα, έχει εμπλακεί στα γρανάζια των μεγάλων δυνάμεων, οι οποίοι πέρα από το χρήμα, πέρα από τους άνθρακες, πέρα από οποιοδήποτε υλικό απολογισμό, δεν έχουν τίποτε ιερό και όσιο για να μας παρουσιάσουν. H Eλλάς πολλές φορές ενεπλάκη μ’ αυτούς και υπέστη ταλαιπωρίες μεγάλες. Πέρσι στον ορίζοντα της ανθρωπότητος παρουσιάστηκαν σύννεφα, ιδίως στα Bαλκάνια, στην επικίνδυνη αυτή ζώνη παρουσιάστηκαν το έτος που πέρασε, μαύρα σύννεφα και σκοτεινά, που προμηνύουν θύελλες και καταιγίδες. Ποιό είναι αυτό το μαύρο σύννεφο το οποίο σκιάζει εδώ την Πατρίδα μας; Eκτός βέβαια από τον κίνδυνο τον οποίο διατρέχουμε από την άρπαγα Tουρκία, την άπληστη αυτή γειτόνισσα, η οποία πολλά δεινά επροξένησε εις το γένος μας. Aπό εδώ τώρα προς βορράν υπάρχει ένας κίνδυνος. Oι εχθροί μας, οι σκοτεινές δυνάμεις υποκινούν για μια ακόμη φορά το Mακεδονικό ζήτημα. ΟΜΟΙΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ Tο Mακεδονικό κατ’ εμέ είναι ανύπαρκτο, διότι εάν υπάρχει ένα έθνος στα Bαλκάνια, τι λέγω, εάν υπάρχει ένα έθνος στην Eυρώπη το οποίο έχει ομοιογένια ειναι η Eλλάς. Tο 98% σ’ αυτό τον τόπο είναι Έλληνες γνήσιοι. Mιλούν τη γλώσσα την Eλληνική, πιστεύουν εις την Oρθοδοξία, παραδέχονται τα ήθη και τα έθιμα της Πατρίδος μας και μόνο 2% υπάχουν μερικοί μουσουλμάνοι που βρίσκονται στον Έβρο ποταμό και μερικοί καθολικοί, όπως επίσης και μερικοί Eβραίοι. Aλλ’ όλοι αυτοί αποτελούν μια μικρή μειονότητα. Συνεπώς το έθνος μας δεν είναι μωσαϊκό όπως είναι η Γιουγκοσλαβία, από πέντε έξη έθνη. Eδώ έχουμε ομοιογένεια και επί ουδενί λόγο έπρεπε να δημιουργηθεί ζήτημα «Mακεδονικό». Aλλά οι εχθροί μας το δημιουργούν για να κάνουν κακό στον τόπο μας. ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ ΤΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ Πρώτος που το δημιούργησε είναι εκείνος ο άθεος ο Tίτος, ο οποίος ενώ δεν πιστεύει σε τίποτε απολύτως, διέσπασε την Eκκλησία της Σερβίας. Ω Θεέ μου, τι φοβεροί είναι αυτοί οι Mαρξιστές και οι άθεοι; Eνώ δεν πιστεύουν στην Eκκλησία ζητούν την Eκκλησία για να την έχουν υπομόχλιο και όργανό τους προς διεκδίκηση των ονείρων τους. Λοιπόν, δημιούργησε ο Tίτος την «μακεδονική εκκλησία». Aυτοί που γνωρίζουν την ιστορία, για να μιλήσουμε με γλώσσα στρατιωτική, ξέρουν ότι είναι προγεφύρωμα. Όπως ένας στρατός για να προχωρήσει και να καταλάβει ένα τόπο, δημιουργεί προγεφυρώματα και υπό των προγεφυρωμάτων εξορμά. Έτσι και εδώ, οι γείτονές μας δημιούργησαν για προγεφύρωμα, την «μακεδονική εκκλησία», η οποία απεσπάσθει από το Πατριαρχείο των Σέρβων και την οποία ευτυχώς κανένα πατριαρχείο δεν την έχει αναγνωρίσει. Kαι το σπουδαίο, ενώ ο άθεος Tίτος δεν εδαπάνησε ούτε ένα δηνάριο για τις επισκευές των εκκλησιών και είναι έρημες και παντέρημες, αντιθέτως εδαπάνησε εκατομμύρια δηνάρια για να κτίσει στα Σκόπια καινούργια εκκλησία, που να είναι απομιμήση της Aγίας Σοφίας της Kωνσταντινουπόλεως. Eίναι λοιπόν η «Mακεδονική εκκλησία» γέφυρα, είναι σφήνα και εγώ είμαι δυστυχώς ο πρώτος ο οποίος οσφράνθηκα αυτόν τον κίνδυνο τότε και εμήνυσα στους ισχυρούς της ημέρας, οι οποίοι δεν έδωσαν καμία απολύτως σημασία. Έτσι αμερίμνως έχοντες περί των πραγμάτων, υπέστην πικρίες και διάφορες άλλες ταλαιπωρίες. Λοιπόν το «Mακεδονικό» υπάρχει και τώρα τελευταία ο πρόεδρος της δημοκρατίας έφριξε. Eγώ τα ήξερα αυτά, αλλά δεν τολμούσα να τα αναφέρω. Γιατί, μόλις έλεγα την λέξη «μακεδονικό», μας λέει βουλγάρους, έλεγαν. Ποιός σας είπε Bουλγάρους; Έλληνες είστε, αλλά το «μακεδονικό» δημιουργείται έξωθεν από άσπονδους εχθρούς του χριστιανισμού. Όταν πήγε ο πρόεδρος της δημοκρατίας στον Kαναδά έφριξε ο άνθρωπος. Έφριξε όταν αντελήφθη ότι οι εχθροί έχουν δημιουργήσει προγεφυρώματα στον Eλληνισμό του Tορόντου και το 1/3 του Tορόντου ανήκει στις «Mακεδονικές εκκλησίες» και όσοι ανήκουν σ’ αυτές μισούν θανάσιμα παν το Eλληνικό. Θέλουν να σβήσει η Eλλάδα. Kαι έχουν προπαγάνδα άγρία και κυκλοφορούν φυλλάδια και με κάθε τρόπο ανακοινούν τώρα το «Mακεδονικό» θέμα. ΑΝΑΓΚΗ ΨΥΧΙΚΗΣ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΟΣ Σ’ αυτήν την γραμμή, σ’ αυτόν τον κίνδυνο που έχουμε, στην εμφάνιση του νέου αυτού κινδύνου που έρχεται από βορρά, από γειτονική μας χώρα, έχουμε ανάγκη ψυχικής και εθνικής ενότητος. Aκόμη έχουμε ανάγκη, το τονίζω κατά την επίσημη αυτή ημέρα, έχομε ανάγκη να τονώσουμε το πατριωτικό συναίσθημα. Mάλιστα είναι ανάγκη να τονώσουμε το πατριωτικό συναίσθημα. Kαι ένα μέσον με το οποίο μπορούμε να το τονώσουμε, -δεν έχω καιρό για να αναπτύξω-, δεν πρέπει να είμεθα πάνοπλοι υλικώς μόνο, στρατιωτικώς, και είμεθα πάνοπλοι• χάρη στην φροντίδα όλων των κυβερνήσεων είναι ο Eλληνικός λαός πάνοπλος. Δεν είναι το ατσάλι που νικά, είναι η ψυχή. και κοντά στον υλικό οπλισμό πρέπει να έχωμε και ψυχικό οπλισμό. Θυμηθείτε τον Kολοκοτρώνη που με σφενδόνες οι Έλληνες πολεμούσαν τους Tούρκους, γιατί είχαν ψυχή μεγάλη και ακράδαντο. O ψυχικός λοιπόν εξοπλισμός, ο ηθικός και ο πατριωτικός είναι αναγκαίος. ΥΠΟΤΟΝΙΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟΥ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΟΣ Άλλες χώρες γειτονικές, πηγαίνετε στο Bελιγράδι, πηγαίνετε στην Σόφια, πηγαίνετε στο Bουκουρέστι, τι θα δείτε; Θα δείτε την νεολαία να τραγουδά στους δρόμους εθνικά τραγούδια και να σείεται ο κόσμος. Πηγαίνετε και στην Pωσία, στην Mόσχα που παρελαύνουν τα στρατεύματα των Pώσσων. Mολονότι είναι διεθνιστές και ζητούν να καταργήσουν τις πατρίδες, ακούς τα μικρά παιδιά, ακούς το νηπιαγωγείο της Pωσίας να λέει μανούλα μας τήν Pωσία. Ω πονηρία του αιώνος τούτου! Kαι εμείς εδώ έχομε υποτονία. Δεν μιλώ για την Φλώρινα μόνο, αλλά γενικότερα. Που είναι το τραγούδι μας; Aκούσατε μικρά παιδιά, να περνούν και να σείονται από τραγούδια εθνικά και λεβέντικα οι δρόμοι και οι πλατείες της πατρίδος μας; Που ακούσατε μέσα στους στρατώνες να ψάλλονται πατριωτικά τραγούδια, τα οποία διεγείρουν το πατριωτικό συναίσθημα; Yποτονία και ψυχρότης υπάρχει. TO TPAΓOYΔI ΣTHN ΔIAΠΛAΣH TOY ΠATPIΩTIKOY ΣYNAIΣΘHMATOΣ Kαι για να σας δώσω να καταλάβετε ποιά σημασία έχει το τραγούδι για την διάπλαση και έξαρση του πατριωτικού συναισθήματος, επιτρέψατέ με να σας διηγηθώ ένα μικρό ανέκδοτο από την ζωή μου. Ήμουν 5 χρονών, ήμουν σ’ ένα μικρό νησί το 1913, ήτο επιστράτευση. H Eλλάς εμάχετο υπέρ της Mακεδονίας, στο Bαλκανικό πόλεμο. O νεαρός Kερκυραίος δάσκαλος του χωριού μας επιστρατεύθει, έφεδρος αξιωματικός. Πήγε στην Mακεδονία. Aγωνίστηκε και τραυματίστηκε, στην φοβερή μάχη του Kιλκίς και ήρθε τραυματισμένος με το χέρι δεμένο. Eμείς τα παιδιά χτυπήσαμε τις καμπάνες και βγήκαμε έξω, για να τον υποδεχτούμε. Ω καιροί, ω χρόνοι πατριωτικού συναισθήματος. Aυτός δε μας παρέταξε μικρά παιδιά εις την αυλή του σχολείου και με δάκρυα στα μάτια και με γεμάτο παλμό και ενθουσιασμό άρχισε να ψάλλει. «Mακεδονία ξακουστή του Aλεξάνδρου η χώρα, συ έδιωξες τους βάρβαρους και ελεύθερη είσαι τώρα. Tραγουδούσε και έκλαιγε. Έκλαιγε αυτός, κλαίγαμε και εμείς. Kαι από τότε εφύτευσε αυτός ο έφεδρος αξιωματικός και διδάσκαλος βαθιά μέσα στις καρδιές των μικρών παιδιών, των μικρών Eλλήνων την αγάπη προς την Mακεδονία. Που είναι αυτή σήμερα; Γι’ αυτό κάνω έκληση. TONΩΣTE TO ΠATPIΩTIKO ΣYNAIΣΘHMA Kαλοί μας διδάσκαλοι και καθηγηταί τονώσατε, όπως οι Bούλγαροι, όπως οι Γιουγκουσλάβοι, όπως οι Aλβανοί όπως οι Tούρκοι, τονώσατε το πατριωτικό αίσθημα των παιδιών. Σεις δε ιερείς του Yψίστου, δεν είστε μόνο φρουροί της Πίστεως, αλλά είστε φρουροί της Oρθοδοξίας και της Πατρίδος. Kαι όπως τα παλαιότερα χρόνια η Eκκλησία υπήρξε φρουρός του Έθνους και πάλι προόριστε από την Θεία Πρόνοια να είναι η κιβωτός του έθνους μας. Kαι εσείς καλά σωματεία της πόλεως μας, προπαντώς δε ο «Aριστοτέλης» που έχει λαμπρή δράση 40 ετών, ας δράση και ας ανοίξει τα βιβλία και τις παραδόσεις, για να παρουσιάσει μπροστά στο λαό, ότι εδώ η γή μας, η Mακεδονία είναι Eλληνική, από αρχαιοτάτων εποχών και ας ωρύονται οι εχθροί, ότι εδώ έχουν δικαιώματα. Δεν έχουν κανένα δικαίωμα. Eδώ είναι Eλλάς και το μαρτυρούν τα βουνά, οι επιγραφές και τα πάντα, ότι εδώ είναι Eλλάς. ΘEΛOYN NA ΕΙMEΘA AΠATPIΔEΣ Mα, ακούω τους κουλτουριάρηδες, ακούω τους διεθνιστάς, θα βγουν έξω και θα το πουν, ο δεσπότης είναι ρατσιστής. Mάθαν και τον όρο, που άμα τους ρωτήσω τι θα πει ρατσιστης, δεν ξέρουν ν’ απαντήσουν. Eίναι ρατσιστής ο δεσπότης. Eμένα λέτε ρατσιστή; Ποιός κοίταξε τους γύφτους; Mουσουλμάνοι ήταν. Tους αγκάλιασα και όχι μόνον αυτούς, αλλά και άλλους και άλλους. Άμα τονίσεις την Πατρίδα αμέσως σκοτεινά πρόσωπα, άγρια προπαγάδα σηκώνεται. Θέλουν να είμαστε απάτριδες για να θέσουμε ευκόλως την πατρίδα μας στα χέρια εκείνων που τονίζουν την πατρίδα τους. Kαι αν στην Pωσία λένε την πατρίδα τους γλυκιά μας μάνα, εμείς χίλιες φορές πρέπει να λέμε την Eλλάδα γλυκιά μας μάνα. Διότι τον καιρό που ζούσαν αυτοί μέσα στα δάση και τρώγανε βαλανίδια, εμείς κτίζαμε παρθενώνες και Άγιες Σοφιές. Tο αίσθημα της Πατρίδος διδάσκαλοί μου, ιερείς μου, λαέ μου, άρχοντες, υπάλληλοι του κράτους τονώσατέ το, για να κλείσουμε τα στόματα μερικών εχθρών της Πατρίδος. Kάποιος στο Mοναστήρι, δεν αναφέρω το όνομά του, είπε: Δεν θα ησυχάσω εάν δεν ιδρύσω στην Φλώρινα Bουλγαρικό σχολείο. Όχι. Eφ’ όσον είμαστε εμείς εδώ επίσκοποι και εφ’ όσον υπάρχει λαός εδώ Eλληνικός και εφ’ όσον υπάρχουν οι τάφοι των ηρώων, θα μείνει εδώ ο τόπος Eλληνικός και αιώνιος. Δεν είμεθα εναντίον των άλλων εθνών. H καρδιά μας είναι πλατιά σαν τον ουρανό και χωρεί όλα τα έθνη. Kαι αυτός ο Xριστός που η καρδιά του ήταν πλατιά σαν τον ουρανό ηγάπησε όλα τα έθνη, αλλά ω διεθνιστά, ω κουλτουριάρη, όταν ο Xριστός είδε τα Iεροσόλυμα είπε: «Iερουσαλήμ Iερουσαλήμ και έκλαψε. Όπως ο Xριστός αγάπησε ιδιαιτέρως την πατρίδα και εμείς πρέπει να αγαπάμε την Πατρίδα μας, η οποία ειναι η ωραιότερη πατρίδα του κόσμου. Eίναι η πατρίδα που έδωσε τα ωραιότερα μαθήματα στον κόσμο. Eίναι δε θλιβερό να αγαπάμε Aλβανούς, να αγαπάμε Γιογκουσλάβους, Bουλγάρους και Tούρκους και να κάνουμε διαδηλώσεις γι’ αυτούς και να μην αγαπάμε την Πατρίδα μας και να εκπνεύσει το πατριωτικό αίσθημα. Kάνω έκκληση. Σας καλώ σε συναγερμό όλους. Γιατί δεν είναι τόσο ο κίνδυνος εκ του Έβρου, είναι εκ Bορρά, διότι θέλουν οι σκοτεινές δυνάμεις να εισδύσουν ενδότερα της φυλής. Aυτά είχα να πω αγαπητοί μου και πιστεύω ότι συμμερίζεστε τις ιδέες μας και ότι κανείς εδώ δεν είναι κουλτουριάρης, άπιστος και άθεος, αλλά είστε πιστοί, Έλληνες και χριστιανοί. Kαι επί των επάλξεων αυτών, στο μετερίζι αυτό και την ζωή μας θα θυσιάσουμε για να μείνει η Eλλάς, για να μείνει η Mακεδονία, που ήτο είναι και θα μείνει εις πείσμα όλων των δαιμόνων, θα μείνει για πάντα Eλληνική. OMIΛIA TOY ΠATPOΣ AYΓOYΣTINOY EIΣ TON IEPON NAON TOY AΓIOY ΠANTEΛEHMONOΣ ΦΛΩPINHΣ ΣΤΙΣ 1-1-1983 www.augoustinos-kantiotis.gr Αναρτήθηκε από ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ. ΠΡΟΣ ΝΕΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΑΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΑΣ 29. listopad 2009 8:56 Τό παρατιθέμενον κείμενον ειναι τό εισαγωγικόν εις τήν Ὀμολογίαν Πϊστεως τῶν Νεοημερολογιτῶν Κληρικῶν Μοναχῶν καί λαϊκῶν. Τό παραθέτομεν τονίζοντας ὅτι ειναι μία πολύ καλή Ὁμολογία Πίστεως κατά τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἀλλά ἐλλιπής.ν Μέ αὐτήν, ἐνόσω παραμένουν εἰς τόν Νεοημερολογιτισμόν καί δέν καταδικάζουν τόν Καταστατικόν Χάρτην τοῦ Οἰκουμενισμοῦ - Νεοημερολογιτισμοῦ, ὁ ὁποῖος λέγειι τά ἐντελῶς ἀντίθετα, ἤ παραμένουν σέ κοινωνία μετά τῶν Οἰκουμενιστῶν, οἱ ὁποῖοι διακηρύσσουν καί ὁμολογοῦν ἄλλα, κατ' οὐσίαν δέν πολεμοῦν τόν Οἰκουμενισμόν, ἀλλά στρέφονται διωκτικῶς κατά τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου 'Εκκλησίας, ἀφοῦ μέ τήν ψευδεπίγραφον Ὁμολογίαν των κατά τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἐμπορίζουν τήν ἐν μετανοία ἐπιστροφήν εἰς αὐτήν τῶν ἐξ' ἀγνοίας παρασυρθέντων εἰς τόν Οἰκουμενισμόν Νεοημερολογιτισμόν. 'Ιδού τό μικρόν αὐτό προλογικόν τῆς Ὁμολογίας κατά τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. "Όσοι με τη Χάρη του Θεού ανατραφήκαμε με ευσεβή δόγματα και ακολουθούμε σε όλα την Μία, Αγία, Καθολική, και Αποστολική Εκκλη¬σία πιστεύουμε ότι ἡ μοναδική οδός σωτηρίας των ανθρώπων1 είναι ή πί¬στη στην Αγία Τριάδα, στο έργο και στη διδασκαλία του Κυρίου ημών Ιησού Χρίστου, τα συνεχιζόμενα εις το σώμα Αυτού, την Αγία Εκκλησία. Ο Χριστός είναι το μόνο αλη¬θινό φως2 δεν υπάρχουν άλλα φώτα για να μας φωτίσουν, ούτε άλλα ονόματα που μπορούν να μας σώσουν «Ουκ εστίν εν άλλω ούδενί ή σωτηρία. ουδέ γάρ όνομα εστίν έτε¬ρον υπό τον ουρανόν το δεδομένον εν ανθρώποις, εν ω δει σωθήναι ημάς»3. Όλα τα άλλα πιστεύματα, όλες οι θρη¬σκείες, που αγνοούν και δεν ομολογούν τον Χριστό «εν σαρκί έληλυθότα»4 είναι ανθρώπινα κατασκευάσματα και έργα του Διαβόλου5, δεν οδηγούν στην αληθινή θεογνω¬σία και στην δια του θείου βαπτίσματος αναγέννηση, αλλά πλανούν τους ανθρώπους και τους οδηγούν στην απώλεια. Οι Χριστιανοί πιστεύοντες εις την Άγια Τριάδα, δεν έχου¬με τον ίδιο Θεό με καμία άλλη θρησκεία• ούτε με τις λεγό¬μενες μονοθεϊστικές θρησκείες, τον Ιουδαϊσμό και τον Μωαμεθανισμό, οι όποιες δεν πιστεύουν στην Αγία Τριάδα ..." Ο ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΚΕΡΙΟΥ 29. listopad 2009 7:46 Στό νεόκτιστο μικρό παρεκκλήσιο Παναγίας Παραμυθίας Οδηγητρίας τῶν ἀπανταχοῦ Ὀρθοδόξων κάθε Τετάρτη βράδυ πρός Πέμπτη εχει καθιερωθῆ νά γίνεται μικρή 'Αγρυπνία (ακολουθία μετά θείας λειτουργίας ὅταν υπάρχει εορτή ἤ ανευ λειτουργίας τίς καθημερινές). Εις αὐτήν τήν λατρευτικήν ἐκδήλωσιν, ἡ ὁποία πέραν τῆς προσευχῆς εχει σκοπόν νά βοηθήση τούς χριστιανούς νά ἀποκτήσουν γνήσιο λατρευτικό ἦθος καί νά καλλιεργήσουν τό φιλακόλουθον, χαρακτηριστικόν τοῦ πράγμαγματι ορθοδόξου, συμμετέχουν ὀλίγες μέν ἀλλά πιστές φιλακόλουθες ψυχές. Μέ τήν εὐκαιρία αυτή καί προκειμένου νά ὑπάρχει καλυτέρα συμμετοχή εἰς τά λατρευτικά δρώμενα, οταν μάς δίδεται εὐκαιρία ἀναπτύσσουμε ἔνα μικρό θέμα, σχετικά μέ τήν θεία λατρεία, ὅπως π.χ. χθές ἀναφερθήκαμε στόν συμβολισμό τοῦ κεριοῦ. Διά νά ἔχουν τήν εὐκαιρία καί οἱ ἁπανταχοῦ τῆς γῆς Ὀρθόδοξοι,ὅσοι παρακολουθοῦν τήν παροῦσαν σελίδα, καί χάριν τῶν ὁποίων γίνωνται αἱ λατρευτικαί Συνάξεις στήν Παναγία Παραμυθίας, παραθέτομεν ἕν μικρόν κείμενον περί τοῦ Συμβολισμοῦ τοῦ κεριου, τό ὁποῖον ἐλάβομεν ἀπό τό διαδίκτυον: "...... Όλα τα πράγματα που βρίσκονται εντός του Ναού έχουν και το συμβολισμό τους. Είναι χαρακτηριστικά τα λόγια του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά: «Πάσα τελετή καί παν επί μέρους στοιχείον αυτής, καί τό πλέον ετι φαινομενικώς μικρόν καί ασήμαντον είναι σύμβολον καί εγκρύπτει τήν υπέρ λόγον αλήθειαν, τήν οποίαν συμβολίζει, καί ὡς ἐκ τούτου έχει δύναμιν καί λόγους καί σημασίαν».Ένα τέτοιο σύμβολο που λέγει ο Άγιος Πατήρ είναι και το κερί η η λαμπάδα. Οι πρώτοι χριστιανοί χρησιμοποιούσαν το κερί ως μέσο φωτισμού στις συνάξεις τους. Όταν τον 4ο αιώνα ο Μ. Κωνσταντίνος παύει τούς διωγμούς εναντίον των χριστιανών, έχομε και την ανέγερση Ναών όπου η Εκκλησία για να διασώσει ένα τμήμα από την ύπαρξή της εντάσσει στη λατρεία το κερί στο οποίο αποδίδει τούς εξής συμβολισμούς: α) Το προσφερόμενο κερί μας υπενθυμίζει την εσωτερική μας μεταμόρφωση την οποία πρέπει να επιδιώκομε. β) Το άναμμα του κεριού μας παρακινεί να ζητήσωμε από τον Θεο τη Χαρη του Αγίου Πνεύματος, και γ) Η φλόγα του κεριού μας υπενθυμίζει ότι πρέπει να γίνομε φλογεροί τηρητές της πίστεώς μας, της αγάπης, της ειρήνης και της ανεξικακίας. Το κερί όμως το συναντάμε και σε όλα τα μυστήρια της Εκκλησίας και κάθε φορά με διαφορετικό συμβολισμό. Στην Θεία Ευχαριστία, συμβολίζει το φως του Χριστού που δια του Ευαγγελίου λάμπει στις ψυχές μας. Στο Άγιο Βαπτισμα, έχομε την αναμμένη λαμπάδα που συμβολίζει ότι το νεοφώτιστο πρέπει να βλέπει τα καλά έργα και να δοξάζει τον Θεο. «Οὕτω λαμψάτω τό φως ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἄνθρωπων, ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τά καλά ἔργα καί δοξάσουσιν τόν πατέρα ὑμῶν τόν ἐν τοίς οὐρανοίς». Στο Μυστήριο του Γάμου, το άναμμα των καθαρῶν λαμπάδων συμβολίζει την αγνότητα των ψυχών των νεονύμφων. Επίσης το κερί το συναντάμε και στα μνημόσυνα, το οποίο συμβολίζει την παράκλησή μας υπέρ των κεκοιμημένων. Να τούς αναπαύει ο Κυριος εν τόπω φωτεινώ. Απ’ όλα αυτά καταλαβαίνομε ότι το άναμμα του κεριού δεν είναι απλώς μια τυπική, αλλά μια σπουδαία πράξη στην οποία πρέπει να δώσομε το ενδιαφέρον που της αξίζει..." . Πηγή:http://papaxristos.wordpress.com/ ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝΤΑ ΚΑΙ ΔΙΑΓΓΕΛΜΑΤΑ 1940 27. listopad 2009 21:04 Ανακοινωθέντα και διαγγέλματα (1940) (Αναδημοσίευση από το περιοδικό "Πολιτικά Θέματα", 28 Οκτ. 1994, "Κείμενα Ελλήνων". Σχολιάζει ο Γιάννης Λ. Μπακούρος.) Φειδίας Ν. Μπουρλάς Αθήνα, 28 Οκτωβρίου 1997 Πρώτον πολεμικόν ανακοινωθέν Πρωί 28ης Οκτωβρίου 1940. Συγκλονιστική η δωρική λιτότητα του κειμένου. "Αι ιταλικαί στρατιωτικαί δυνάμεις προσβάλλουσιν από της 05:30 ώρας της σήμερον τα ημέτερα τμήματα προκαλύψεως της Ελληνοαλβανικής Μεθορίου. Αι ημέτεραι δυνάμεις αμύνονται του Πατρίου εδάφους." Διάγγελμα Πρωθυπουργού Συνήθως τα διαγγέλματα έχουν σκοπό να ενημερώσουν και να εμψυχώσουν το λαό. Ο λαός μας, την χαραυγή της 28ης Οκτωβρίου 1940, δεν χρειάζεται ενημέρωση. Ξέρει ότι η Ιστορία -η Παγκόσμια Ιστορία- τον καλεί να θυσιαστεί. Δεν χρειάζεται ενθάρρυνση. Τα στρατευμένα παιδιά του σπεύδουν, "με το χαμόγελο στα χείλη", να συναντήσουν τον εχθρό. Ο Ι. Μεταξάς τόνιζε: "Η στιγμή επέστη που θα αγωνισθώμεν διά την ανεξαρτησίαν της Ελλάδος, την ακεραιότητα και την τιμήν της. Μολονότι ετηρήσαμεν την πλέον αυστηράν ουδετερότητα και ίσην προς όλους, η Ιταλία μη αναγνωρίζουσα εις ημάς να ζήσωμεν ως ελεύθεροι Έλληνες, μου εζήτησε σήμερον την 3ην πρωινήν ώραν την παράδοσιν τμημάτων του Εθνικού εδάφους κατά την ιδίαν αυτής βούλησιν και ότι προς κατάληψιν αυτών η κίνησις των στρατευμάτων της θα ήρχιζε την 6ην πρωινήν. Απήντησα εις τον Ιταλόν Πρεσβευτήν ότι θεωρώ και το αίτημα αυτό καθ' εαυτό και τον τρόπον με τον οποίον γίνεται τούτο ως κήρυξιν πολέμου της Ιταλίας κατά της Ελλάδος. Έλληνες Τώρα θα αποδείξωμεν εάν πράγματι είμεθα άξιοι των προγόνων μας και της ελευθερίας την οποίαν μας εξησφάλισαν οι προπάτορές μας. Όλον το Έθνος θα εγερθή σύσσωμον. Αγωνισθήτε διά την Πατρίδα, τας γυναίκας, τα παιδιά μας και τας ιεράς μας παραδόσεις. Νυν υπέρ πάντων ο αγών. Ιωάννης Μεταξάς" Διάγγελμα Βασιλέως "Ο Πρόεδρος της Κυβερνήσεως σας ανήγγειλε προ ολίγου υπό ποίους όρους ηναγκάσθημεν να κατέλθωμεν εις πόλεμον κατά της Ιταλίας, επιβουλευθείσης την ανεξαρτησίαν της Ελλάδος. Κατά την μεγάλην αυτήν στιγμήν είμαι βέβαιος ότι κάθε Έλλην και κάθε Ελληνίς θα εκτελέσωσι το καθήκον των και θα φανώμεν αντάξιοι της ενδόξου ημών Ιστορίας. Με πίστην εις τον Θεόν και εις τα πεπρωμένα της φυλής, το Έθνος σύσσωμον και πειθαρχούν ως εις άνθρωπος, θα αγωνισθή υπέρ βωμών και εστιών μέχρι της τελικής Νίκης. Γεώργιος Β'" Διάγγελμα Αρχιεπισκόπου Διάγγελμα Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος. Χρύσανθος ο από Τραπεζούντος. Ηρωική μορφή της Εκκλησίας μας. "Προτιμώ ιπτάμενος ως αετός να πέσω, ή έρπων να ζήσω". (Από την ενθρονιστήρια ομιλία του, όταν έγινε μητροπολίτης Τραπεζούντος.) Θα αρνηθεί να ορκίσει την πρώτη κατοχική κυβέρνηση (Τσολάκογλου) και θα συμπεριφερθεί με παγερή υπερηφάνεια και αγέρωχο ύφος στον Γερμανό στρατηγό Στούμμε, που θα τον επισκεφθεί για να προσπαθήσει να τον μεταπείσει. "...όπλα τα ιερά...". Ο Χρύσανθος αισθανόταν την γοητεία που ασκεί, στις ψυχές των καλλιεργημένων ανθρώπων, η ελληνική αρχαιότητα. Είναι γνωστό ότι τον συγκινούσαν οι ελληνοκεντρικές ιδέες του Ίωνος Δραγούμη και του Περικλή Γιαννόπουλου. Έτσι, δεν διστάζει να χρησιμοποιήσει μια φράση που φέρνει, αυτομάτως, στην σκέψη τον "ειδωλολατρικόν" όρκον των Αθηναίων εφήβων: " Ου καταισχυνώ όπλα τα ιερά, ουδ' εγκαταλείψω τον παραστάτην.." "Ούτοι εν άρμασι και ούτοι εν ίπποις..." (Ψαλμός ιθ', στίχος 8.) "Τέκνα εν Κυρίω αγαπητά Η Α.Μ. ο Βασιλεύς και ο Πρόεδρος της Εθνικής ημών Κυβερνήσεως καλούν ημάς πάντας ίνα αποδυθώμεν εις Άγιον υπέρ Πίστεως και Πατρίδος αμυντικόν αγώνα. Η Εκκλησία ευλογεί τα όπλα τα ιερά και πέποιθεν ότι τα τέκνα της Πατρίδος ευπειθή εις το κέλευσμα Αυτής και του Θεού, θα σπεύσουν εν μία ψυχή και καρδία να αγωνισθούν υπέρ βωμών και εστιών και της Ελευθερίας και τιμής, και θα συνεχίσουν ούτω την απ' αιώνων πολλών αδιάκοπον σειράν των τιμίων και ενδόξων αγώνων και θα προτιμήσουν τον ωραίον θάνατον από την άσχημον ζωήν της δουλείας. Και μη φοβούμεθα από των αποκτεινόντων το σώμα, την δε ψυχήν μη δυναμένων αποκτείναι, ας φοβούμεθα δε μάλλον τον δυνάμενον και ψυχήν και σώμα απολέσαι. Επιρρίψωμεν επί Κύριον την μέριμναν ημών και Αυτός θα είναι βοηθός και αντιλήπτωρ εν τη αμύνη κατά της αδίκου επιθέσεως των εχθρών. Ούτοι εν άρμασι και ούτοι εν ίπποις, ημείς δε εν ονόματι Κυρίου του Θεού και εν τη γενναιότητι και ανδρείς ημών μεγαλυνθησόμεθα. Χάρις του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και η αγάπη του Θεού και πατρός είη μετά πάντων ημών. Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Χρύσανθος" Διαταγή Αρχιστρατήγου Διαταγή Αρχιστρατήγου Αλ. Παπάγου προς τους διοικητάς των Μεγάλων Μονάδων. "Η λακωνική συντομία της πρώτης αυτής διαταγής από είκοσι μία λέξεις μαρτυρεί την άριστη, επιτελική προπαρασκευή των πολεμικών σχεδίων της χώρας." (ΓΕΣ/ Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού: "Επίτομη Ιστορία Πολέμου 1940-41", σελ. 42.) "Από έκτης πρωινής σήμερον περιερχόμεθα εις εμπόλεμον κατάστασιν προς Ιταλίαν. Άμυνα Εθνικού εδάφους διεξαχθή βάσει διαταγών ας έχετε. Εφαρμόσατε σχέδιον επιστρατεύσεως. Παπάγος." Ημερησία Διαταγή Αλ. Παπάγου "Αναλαμβάνων την αρχηγίαν του Στρατού καλώ τους αξιωματικούς και οπλίτας του Ελληνικού Στρατού εις την εκτέλεσιν του υψίστου προς την Πατρίδα καθήκοντος με την μεγαλυτέραν αυταπάρνησιν και σταθερότητα. Ουδείς πρέπει να υστερήση. Η υπόθεσις του αγώνος τον οποίον μας επέβαλεν ο αχαλίνωτος Ιμπεριαλισμός μιας Μεγάλης Δυνάμεως, η οποία ουδέν είχε ποτέ να φοβηθή από ημάς, είναι η δικαιοτέρα υπόθεσις την οποίαν είναι δυνατόν να υπερασπισθή ένας Στρατός. Πρόκειται περί αγώνος υπάρξεως. Θα πολεμήσωμεν με πείσμα, με αδάμαστον εγκαρτέρησιν, με αμείωτον μέχρι τελευταίας πνοής ενεργητικότητα. Έχω ακράδαντον την πεποίθησιν ότι ο Ελληνικός Στρατός θα γράψει νέας λαμπράς σελίδας εις την ένδοξον ιστορίαν του Έθνους. Μην αμφιβάλλετε ότι τελικώς θα επικρατήσωμεν, με την βοήθειαν και την ευλογίαν του Θεού και τας ευχάς του Έθνους. Έλληνες αξιωματικοί και οπλίται φανήτε ήρωες." Τα μετόπισθεν στον αγώνα: Η διαμαρτυρία των Ελλήνων διανοουμένων "Είναι δύο εβδομάδες τώρα, που ένα τελεσίγραφο μοναδικό στα διπλωματικά χρονικά των Αθηνών για το περιεχόμενον, την ώρα και τον τρόπο που το παρουσίασεν η Ιταλία κάλεσε την Ελλάδα να της παραδώση τα εδάφη της, να αρνηθή την ελευθερία της και να κατασπιλώση την τιμή της. Οι Έλληνες δώσαμε στην ιταμή αυτή αξίωσι της φασιστικής βίας, την απάντησι που επέβαλαν τριών χιλιάδων ετών [σημ. Φ.Μ.: και πλέον] παραδόσεις, χαραγμένες βαθειά στην ψυχή μας, αλλά και γραμμένες στην τελευταία γωνιά της ιερής γης με το αίμα των μεγαλυτέρων ηρώων της ανθρωπίνης ιστορίας. Και αυτή τη στιγμή κοντά στο ρεύμα του Θυάμιδος και στις χιονισμένες πλαγιές της Πίνδου και των Μακεδονικών βουνών πολεμούμε, τις περισσότερες φορές με τη λόγχη, αποφασισμένοι να νικήσουμε ή να αποθάνουμε μέχρις ενός. Σ' αυτό τον άνισο σκληρότατο αλλά πεισματώδη αγώνα, που κάνει τον λυσσασμένο επιδρομέα να ξεσπάζη κατά των γυναικών, των γερόντων και των παιδιών, να καίη, να σκοτώνη, να ακρωτηριάζη, να διαμελίζη τους πληθυσμούς στις ανοχύρωτες και άμαχες πόλεις μας και στα ειρηνικά χωριά μας, έχουμε το αίσθημα ότι δεν υπερασπιζόμαστε δική μας μόνον υπόθεσι: Ότι αγωνιζόμεθα για την σωτηρία όλων εκείνων των Υψηλών αξιών που αποτελούν τον πνευματικό και ηθικό πολιτισμό, την πολύτιμη παρακαταθήκη που κληροδότησαν στην ανθρωπότητα οι δοξασμένοι πρόγονοι και που σήμερα βλέπουμε να απειλούνται από το κύμα της βαρβαρότητος και της βίας. Ακριβώς αυτό το αίσθημα εμπνέει το θάρρος σε μας τους Έλληνες διανοουμένους, τους ανθρώπους του πνεύματος και της τέχνης, ν' απευθυνθούμε στους αδελφούς μας όλου του Κόσμου για να ζητήσουμε όχι την υλική αλλά την ηθική βοήθειά τους. Ζητούμε την εισφορά των ψυχών, την επανάστασι των συνειδήσεων, το κήρυγμα, την άμεση επίδρασι, παντού όπου είναι δυνατόν, την άγρυπνη παρακολούθησι και την ενέργεια για ένα καινούργιο πνευματικό Μαραθώνα που θα απαλλάξη τα δυναστευόμενα Έθνη από τη φοβέρα της πιο μαύρης σκλαβιάς που γνώρισε ως τώρα ο κόσμος. Κωστής Παλαμάς, Σπύρος Μελάς, Άγγελος Σικελιανός, Γεώργιος Δροσίνης, Σωτήρης Σκίπης, Δημήτριος Μητρόπουλος, Κ. Δημητριάδης, Νικόλαος Βέης, Κ. Παρθένης, Ιωάννης Γρυπάρης, Γιάννης Βλαχογίαννης, Στρατής Μυριβήλης, Κώστας Ουράνης, Μιλτιάδης Μαλακάσης, Γρηγόριος Ξενόπουλος, Αλέξανδρος Φιλαδελφεύς, Αρίστος Καμπάνης. Εφημερίδα "Νέα Ελλάς", 10 Νοεμβρίου 1940 ΕΙΠΕΝ Ο ΑΒΒΑΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ 26. listopad 2009 11:58 Εἶπε ὁ ἀββᾶς Ἀντώνιος: «Νομίζω πὼς τὸ σῶμα ἔχει μία φυσικὴ κίνηση ποὺ ἔχει γίνει ἕνα μ᾿ αὐτό, ἀλλὰ δὲν ἐνεργεῖ χωρὶς τὴ συγκατάθεση τῆς ψυχῆς, σημειώνει μόνο στὸ σῶμα μία ἀπαθῆ κίνηση. Ὑπάρχει ὅμως καὶ ἄλλη κίνηση ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὸ ὅτι τρέφουμε καὶ περιποιούμαστε τὸ σῶμα μὲ φαγητὰ καὶ ποτά. Καὶ ἡ θερμότητα τοῦ αἵματος ποὺ ὀφείλεται σ᾿ αὐτά, διεγείρει τὸ σῶμα σὲ ἐνέργεια. Γι᾿ αὐτὸ καὶ ἔλεγε ὁ Ἀπόστολος: «Μὴ μεθᾶτε μὲ κρασὶ ποὺ ὁδηγεῖ στὴν ἀσωτεία». Ἀλλὰ καὶ ὁ Κύριος, ὅταν ἔδινε ἐντολὲς στοὺς μαθητές του, εἶπε: «Προσέχετε μὴ σκληρύνουν οἱ καρδιές σας μέσα στὴν κραιπάλη καὶ στὴ μέθη». Ὑπάρχει ὅμως καὶ μία ἄλλη κίνηση σ᾿ αὐτοὺς ποὺ ἀγωνίζονται πνευματικά. Αὐτὴ προέρχεται ἀπὸ τὴν δολιότητα καὶ τὸν φθόνο τῶν δαιμόνων. Ὥστε πρέπει νὰ γνωρίζουμε ὅτι τρεῖς σωματικὲς κινήσεις ὑπάρχουν. Μιὰ ἡ φυσική, ἡ ἄλλη ἀπὸ ἀπροσεξία στὶς τροφὲς καὶ ἡ τρίτη ἀπὸ τοὺς δαίμονες». ΠΕΡΙ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΩΣ. ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΥΜΕΩΝ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ 26. listopad 2009 11:42 Παρασκευή, 25 Σεπτεμβρίου 2009 Περί εξομολογήσεως του Aγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου Βρίσκεται στα έργα του Ι. Δαμασκηνού, συγκεκριμένα στον 8ο τόμο των εκδόσεων Μερετάκη. Ο Άγιος προσπαθεί να απαντήσει στην ερώτηση που του υπεβλήθη, εάν άραγε επιτρέπεται σε μερικούς μοναχούς να εξομολογούν αμαρτίες, αν και δεν έχουν ιερωσύνη «επειδή ακούμε ότι η εξουσία να λύνουν και να δένουν δόθηκε μόνο στους ιερείς». Η εξομολόγηση, εξηγεί ο Άγιος Συμεών, δεν είναι τίποτε άλλο παρά ομολογία χρεών, δηλαδή αναγνώριση των σφαλμάτων και της αφροσύνης, δηλαδή αποδοκιμασία της φτώχειας. Διότι κάθε πιστός βαρύνεται με χρέη προς τον Κύριο και Θεό του και αυτά πού πήρε από Αυτόν πρόκειται να του ζητηθούν μπροστά στο φοβερό και τρομερό δικαστήριο Του. Ποια χρέη; Είναι αναρίθμητα αλλά φτάνει να γνωρίζουμε το ότι με το θείο βάπτισμα γίναμε υιοί και κληρονόμοι Του, το ότι ενδυθήκαμε τον ίδιο τον Θεό, το ότι γίναμε μέλη του σώματος Του και ελάβαμε το Άγιο Πνεύμα που κατοικεί μέσα μας. Όποιος φυλάει τις εντολές του Κυρίου, φυλάγεται από αυτές και δεν χάνει τον πλούτο που του εμπιστεύθηκε ο Θεός. Που λοιπόν θα μπορέσουν αυτοί που τα πήραν και τα έχασαν να τα ξαναβρούν; Πραγματικά πουθενά, ουράνια γαρ εισί. Από εκείνο που κάποιος νικιέται, σ' αυτό και υποδουλώνεται. Αυτός που υποδουλώθηκε στον διάβολο και εξόργισε τον Κύριο και Θεό, δεν μπορεί να συμφιλιωθεί με άλλο τρόπο, παρά μόνο με τη μεσιτεία κάποιου αγίου άνδρα και φίλου και δούλου του Χριστού και με την αποφυγή του κακού. Γι' αυτό πρώτα ας αποφύγουμε την αμαρτία. Το αξίωμα και η εξουσία του δεσμείν και λύειν, δόθηκε από τον Κύριο, στους 11 αποστόλους και οι άγιοι απόστολοι διαδοχικά μεταβίβασαν την εξουσία αυτή στους επισκόπους και μάλιστα μόνο σ' εκείνους οι οποίοι κατείχαν τους θρόνους τους . Αφότου όμως αυτοί που κατείχαν τους θρόνους των αποστόλων αποδείχτηκαν σαρκικοί και φιλήδονοι και φιλόδοξοι και εξώκειλαν σε αιρέσεις, τους εγκατέλειψε η θεία χάρη και αφαιρέθηκε από αυτούς η εξουσία αυτή, και όλα τα άλλα που οφείλουν να έχουν όσοι ιερουργούν. Ούτε το να είναι κάποιος ορθόδοξος αρκούσε! Διότι ορθόδοξος δεν είναι εκείνος που δεν εισάγει στην εκκλησία του θεού κάποια καινούρια διδασκαλία, αλλά εκείνος που έχει ζωή σύμφωνη με τον ορθό λόγο. «Ώστε και απλώς ούτω τή χειροτονία και τή ταύτης αξία το αφιέναι αμαρτίας από θεού δέδοται; Άπαγε! Ιερουργοίς γαρ και μόνοις αυτό συγκεχώρηται». Η εξουσία να συγχωρούν αμαρτίες δεν δόθηκε από τον Θεό έτσι γενικά στους χειροτονημένους και στην τάξη αυτών, αλλά παραχωρείται μόνο στους ιερουργούς. Και δεν δίνεται ούτε σε όλους αυτούς, γιατί σαν χορτάρι που είναι θα καούν, αλλά δίνεται μόνο σ' εκείνους οι οποίοι συγκαταλέγονται στη χορεία των μαθητών του Χριστού. Δίνεται σε όλους όσους τήρησαν τις εντολές του Θεού μέχρι το θάνατό τους. Έχασαν τα υπάρχοντά τους και τα μοίρασαν στους φτωχούς, ακολούθησαν τον Χριστό δείχνοντας υπομονή στις δοκιμασίες, έχασαν τις ψυχές τους στον κόσμο εξαιτίας της αγάπης του Θεού και τις βρήκαν στην αιώνια ζωή. «Ευρόντες δε τας εαυτών ψυχάς εν φωτί νοητώ εύρον αυτάς και ούτως εν τω φωτί τούτω είδον το απρόσιτον φώς, αυτόν τον θεόν, κατά το γεγραμμένον “εν τω φωτί σου οψώμεθα φώς”». Ο Χριστός το όντως φώς, ελθών και τους ζητούντας αυτόν συναντών με τρόπο που μόνο αυτός γνωρίζει, εαυτόν αυτοίς εχαρίσατο! [Αυτό είναι το ορθόδοξο πρόσωπο!] Αυτό σημαίνει να βρούμε την ψυχή μας, να δούμε τον Θεό και μέσα στο φώς Του να γίνουμε ανώτεροι της ορατής κτίσεως! Ας αναζητήσουμε άνδρες τέτοιους, μαθητές του Χριστού, και αν συμβεί να βρεθεί μπροστά μας, με πόνο καρδιάς και πολλά δάκρυα, ας παρακαλέσουμε τον Θεό για ορισμένες μέρες ν' ανοίξει τα μάτια της καρδιάς μας ώστε να τον αναγνωρίσουμε και να πάρουμε μέσω αυτού άφεση των αμαρτιών μας! ΠΗΓΗΞ: ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ Αμέθυστος ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΩΝ ΚΑΙ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΣΥΝΟΔΩΝ 26. listopad 2009 11:27 ΤΟΥ Ι. ΚΑΡΔΑΣΗ ΤΟ ΕΛΑΒΟΜΕΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ "ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ" ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ Ο όρος Ορθοδοξία σημαίνει την ορθή δόξα, την ορθή δοξασία, την ορθή πίστη, της οποίας φύλακας θεωρείται η Εκκλησία. Την Ορθοδοξία, δηλ. την ορθή πίστη, διατυπώνει η Εκκλησία στις Οικουμενικές και Τοπικές Συνόδους, καθώς και στα συγγράμματα των Πατέρων, τα οποία επικυρώνουν οι Οικουμενικές Σύνοδοι και η συνείδηση των πιστών της Εκκλησίας. Ο όρος Ορθοδοξία ενυπάρχει σαφώς στην Τοπική Σύνοδο της Καρθαγένης (419), όπου στον κανόνα μγ΄ αναφέρεται για πρώτη φορά ο όρος: «Ορθόδοξοι Χριστιανοί». Η Ορθοδοξία, όπως καθορίσθηκε παραπάνω, αφορά τη Μια, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, όπως αναφέρεται στο Σύμβολο της Β΄ Οικουμενικής Συνόδου (381), στην οποίαν ενυπάρχει η Πενταρχία των Πατριαρχείων: Ρώμης, Κων/πόλεως, Αλεξανδρείας, Αντιοχείας και Ιεροσολύμων, κατά δε την Γ΄ Οικουμενική Σύνοδο (431) εμφανίζεται και η Εκκλησία της Κύπρου. Αυτή η διάταξη αφορά την καθόλου Εκκλησία, την Οικουμενική Εκκλησία. Από την Οικουμενική αυτή Εκκλησία, από το 431, αρχίζουν οι αποσχίσεις και σχηματίζονται οι πρώτες αιρετικές «εκκλησίες». Το 431, αποκόπτεται από την Οικουμενική Εκκλησία η νεστοριανική Συριακή «εκκλησία», η οποία δεν συμφωνεί με τον Όρο της Γ΄ Οικουμενικής Συνόδου και έτσι καθίσταται αιρετική. Το 451, αποκόπτονται από την Οικουμενική Εκκλησία, οι «εκκλησίες»: Κοπτική, Ιακωβιτική και Αρμενική, οι οποίες δεν συμφωνούν με τον Όρο της Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου και έτσι καθίστανται αιρετικές. Το 1054 αποκόπτεται από την Οικουμενική Εκκλησία, η εκκλησία της Ρώμης, η οποία δεν συμφωνεί με τον Όρο της Η΄ Οικουμενικής Συνόδου (879), τον οποίον όμως είχε και η ίδια υπογράψει (!), αλλά και των προ αυτής επτά Οικουμενικών Συνόδων και έτσι καθίσταται και αυτή αιρετική. ΠΑΠΙΣΜΟΣ Καταδίκη των οποιονδήποτε μεταβολών, από την Ορθόδοξη Πίστη και Παράδοση, όπως περιγράφονται τόσο σε αγιογραφικά κείμενα, όσο και σε Όρους Συνόδων έχομε στα κατωτέρω χωρία και Όρους. Έτσι: Ιησούς Χριστός: Ματθαίος 12. 32: «και ος αν είπη λόγον κατά του Υιού του ανθρώπου, αφεθήσεται αυτώ. ος δ’ αν είπη κατά του Πνεύματος του Αγίου, ουκ αφεθήσεται αυτώ ούτε εν τω νυν αιώνι ούτε εν τω μέλλοντι». Αυτό βέβαια ισχύει για εκείνον, που ενώ ο ίδιος ο Κύριος λέει: «….. το Πνεύμα της αληθείας ο παρά του πατρός εκπορεύεται…..» (Ιω. 15. 26), τούτο δε ο Παπισμός το διαστρέφει και λέει: «το Πνεύμα της αληθείας ο παρά του πατρός και του υιού εκπορεύεται». Απόστολος Παύλος: Γαλάτας 1. 8: «αλλά και εάν ημείς ή άγγελος εξ ουρανού ευαγγελίζηται υμίν παρ’ ο ευαγγελισόμεθα υμίν, ανάθεμα έστω». Αυτό συμφωνεί απόλυτα με το ρηθέν υπό του Κυρίου, ως ανωτέρω. ΣΥΝΟΔΟΙ (πριν το Σχίσμα): Β΄ Οικουμενική 381 Κανών Α΄: «Ώρισαν οι εν Κωνσταντινουπόλει συνελθόντες άγιοι Πατέρες μη αθετείσθαι την πίστιν των Πατέρων των Τριακοσίων δεκαοκτώ, των εν Νικαία της Βιθυνίας συνελθόντων, αλλά μένειν εκείνην κυρίαν και αναθεματισθήναι πάσαν αίρεσιν, και ιδιαιτέρως…..», δηλ. το Σύμβολο της Πίστης, που διατυπώνει ακριβώς την πίστη των Πατέρων, την πίστη της Εκκλησίας να μείνει απαρασάλευτον, κάθε δε απόκλιση, δηλ. κάθε αίρεση, από την ορθή Πίστη να αναθεματίζεται. Αυτό βέβαια δηλώνει, ότι η προσθήκη των Λατίνων στο Σύμβολο, για την εκπόρευση του αγίου Πνεύματος και εκ του Υιού θα πρέπει να αναθεματίζεται. Γ΄ Οικουμενική 431 Κανών Ζ΄: «….. ώρισεν η αγία Σύνοδος, ετέραν πίστιν μηδενί εξείναι προφέρειν, ή γουν συγγράφειν, ή συντιθέναι, παρά την ορισθείσαν παρά των αγίων Πατέρων των εν τη Νικαέων πόλει, συν αγίω Πνεύματι…..», όπου και εδώ διατρανώνεται η μη αλλοίωση της Πίστης με προσθήκη ή αφαίρεση από το Σύμβολο. Δ΄ Οικουμενική 451 Όρος Πίστης: «….. ώρισεν η αγία και οικουμενική Σύνοδος ετέραν πίστην μηδενί εξείναι προφέρειν ή γουν συγγράφειν ή συντιθέναι ή φρονείν ή διδάσκειν ετέρω. Τους δε τολμώντας….. παραδιδόναι έτερον Σύμβολον….. αλλοτρίους είναι τους επισκόπους της επισκοπής….. ή λαϊκοί είεν, αναθεματίζεσθαι αυτούς». Σύνοδος Λατερανού 649 Όρος Πίστης της Ε΄ Συνόδου του Λατερανού υπό του Μαρτίνου του αγιωτάτου και μακαριωτάτου πάπα της των Ρωμαίων αγίας του Θεού καθολικής και αποστολικής Εκκλησίας: «Διό τούτους (τους αιρετικούς) και τα τούτων καταδικάζοντες δόγματα, κατά την των αγίων Συνόδων νομοθεσίαν, ήτοι διάταξιν, τούτο ποιείν ημάς εκ παντός τρόπου παρακελευομένην, τα των αγίων Πατέρων ημών δόγματά τε και ρήματα συμφώνως εγκρίνομεν άπαντες εν ενί στόματι και μια καρδία, μηδέν προστιθέντες, μηδέν αφαιρούντες των εξ αυτών παραδοθέντων ημίν». Αυτά τα οποία οι ίδιοι οι Λατίνοι κατακύρωσαν στη Σύνοδο του Λατερανού, αργότερα τα καταπάτησαν και εξευτέλισαν την ίδια τους την υπογραφή! ΣΤ΄ Οικουμενική 680 Επιστολή Ρώμης Αγάθωνα. Στην επιστολή του προς τη Σύνοδο, μεταξύ άλλων αναφέρει ότι: «πρέπει να δείξουν ότι περιφρουρούν την ευαγγελική αλήθεια, διότι δεν πρέπει να γίνει καμία αλλαγή ούτε στις λέξεις ούτε στις έννοιες αυτής, αλλά πρέπει να παραμείνουν αναλλοίωτα». Εδώ φαίνεται καθαρά ότι ο Πάπας ακολουθεί την αγιοπατερική παράδοση και όλες τις προηγούμενες πέντε Οικουμενικές Συνόδους. Πενθέκτη Οικουμενική 691 Κανών Α΄: «….. χάριτι θεία ορίζομεν ακαινοτόμητόν τε και απαράτρωτον υπάρχειν την παραδοθείσαν πίστιν ημίν, υπό τε των αυτοπτών και υπηρετών του λόγου θεοκρίτων Αποστόλων, έτι δε και των τριακοσίων δέκα και οκτώ αγίων και μακαρίων Πατέρων, των εν Νικαία συνελθόντων….. και την τε των ανίσων βαθμών της θεότητος δόξαν καθελόντες και διασπάσαντες, τα τε υπό των αιρετικών συστάντα εκ ψάμμου κατά της Ορθοδοξίας μειρακιώδη αθύρματα καταβαλόντες και ανατρέψαντες….. την κρατείν βεβαίαν, και μέχρι συντελείας του αιώνος ασάλευτον διαμένειν θεσπίζομεν, και τα αυτών θεοπαράδοτα συγγράμματά τε και δόγματα, πάντας αποβαλλόμενοί τε και αναθεματίζοντες, ους απέβαλον και αναθεμάτισαν, ως της αληθείας εχθρούς, και κατά Θεού φρυαξαμένους κενά, και αδικίαν εις ύψος εκμελετήσαντες….. Ημείς γαρ ούτε προστιθέναι τι, ούτε μην αφαιρείν κατά τα προορισθέντα, παντελώς διεγνώκαμεν, ή καθ’ οντιναούν δεδυνήμεθα λόγον». Περίφημη διακήρυξη για το απαρασάλευτο της Πίστης, την οποίαν οι Παπικοί έχουν γράψει κυριολεκτικά εις τα «παλαιότερα των υποδημάτων» τους. Ζ΄ Οικουμενική 783 Κανών Α΄: «….. Τούτων ουν ούτως όντων και διαμαρτυρομένων ημίν, αγαλλώμενοι επ’ αυτοίς, ως ει τις εύροι σκύλα πολλά, ασπασίως τους θείους Κανόνας ενστερνιζόμεθα, και ολόκληρον την αυτών διαταγήν και ασάλευτον κρατύνομεν, των εκτεθέντων υπό των σαλπίγγων του Πνεύματος πανευφήμων Αποστόλων, των τε εξ αγίων Οικουμενικών Συνόδων, και των τοπικώς συναθροισθεισών επί εκδόσει τοιούτων διαταγμάτων, και των αγίων Πατέρων ημών. εξ ενός γαρ άπαντες και του αυτού Πνεύματος αυγασθέντες, ώρισαν τα συμφέροντα. και ους μεν τω αναθέματι παραπέμπουσι, και ημείς αναθεματίζομεν, ους δε τη καθαιρέσει, και ημείς καθαιρούμεν, ους δε τω αφορισμώ, και ημείς αφορίζομεν, ους δε επιτιμίω παραδιδόασι, και ημείς ωσαύτως υποβάλλομεν…..». Όρος Πίστης: «…..Μετά πάσης τοίνυν ακριβείας ερευνήσαντες και διασκεψάμενοι, και τω σκοπώ της αληθείας ακολουθήσαντες, ουδέν αφαιρούμεν, ουδέν προστίθεμεν, αλλά πάντα τα της Καθολικής Εκκλησίας αμείωτα διαφυλάττομεν. και επόμενοι ταις αγίαις Οικουμενικαίς εξ Συνόδοις, πρώτα μεν τη εν λαμπρά Νικαέων μητροπόλει συναθροισθείση, έτη γε μην και τη μετ’ αυτήν εν τη θεοφυλάκτω βασιλίδι πόλει….. Και συνελόντες φαμέν. απάσας τας εκκλησιαστικάς εγγράφως ή αγράφως τεθεσπισμένας ημίν παραδόσεις ακαινοτομήτως φυλάττομεν….. Τους ουν τολμώντες ετέρως φρονείν ή διδάσκειν, ή κατά τους εναγείς αιρετικούς τας εκκλησιαστικάς παραδόσεις αθετείν και καινοτομίαν τινά επινοείν, ή αποβάλλεσθαί τι εκ των ανατεθειμένων τη εκκλησία ευαγγέλιον ή τύπον του σταυρού ή εικονικήν αναζωγράφησιν ή άγιον λείψανον μάρτυρος, ή επινοείν σκολιώς και πανούργως προς το ανατρέψαι έν τι των ενθέσμων παραδόσεων της καθολικής Εκκλησίας, έτι γε μην ως κοινοίς χρήσθαι τοις ιεροίς κειμηλίοις ή τοις ευαγέσι μοναστηρίοις, επισκόπους μεν όντας ή κληρικούς καθαιρείσθαι προστάσσομεν, μονάζοντες δε ή λαϊκούς της κοινωνίας αφορίζεσθαι». Πόσο λοιπόν ανακόλουθοι είναι οι Παπικοί, οι οποίοι έχουν πετάξει «στον κάλαθο των αχρήστων», δόγματα, όρους και κανόνες Οικουμενικών Συνόδων, στις οποίες έλαβαν μέρος και των οποίων τις αποφάσεις προσυπέγραψαν! Πάντως, χρέος των ορθοδόξων είναι να αποδέχονται κατά πάντας τας αποφάσεις των Συνόδων και των Πατέρων. Το χρέος τούτο επισημαίνει μετά πολλής εμφάσεως ο κανών Α΄ της Εβδόμης Οικουμενικής Συνόδου. Ο μη καταδικάζων και αναθεματίζων τους υπό των Συνόδων κατακριθέντας σφάλλει και παραπαίει περί την πίστιν. Παράδειγμα καταδίκης αιρετικής άποψης είναι αυτή του Ρώμης Αδριανού Α΄, ο οποίος ισχυρίσθηκε ότι: «Η ομολογία του (Κων/πόλεως Ταρασίου, ότι «το άγιο Πνεύμα εκπορεύεται εκ μόνου του Πατρός») είναι η διδασκαλία των Πατέρων και της Εκκλησίας των Ρωμαίων». Η΄ Οικουμενική 879 Όρος Πίστης: «….. Ούτω περί τούτων φρονούντές τε και κηρύττοντες, τον άνωθεν εκ πατέρων και μέχρις ημών κατεληλυθότα της ακραιφνεστάτης των χριστιανών πίστεως όρον και διανοία και γλώσση στέργομέν τε και διαπρυσίω τη φωνή περιαγγέλομεν, ουδέν αφαιρούντες, ουδέν προστιθέντες, ουδέν αμείβοντες, ουδέν κιβδηλεύοντες. Η μεν γαρ αφαίρεσις και η πρόσθεσις, μηδεμιάς υπό των του πονηρού τεχνασμάτων ανακινουμένης αιρέσεως, κατάγνωσιν εισάγει των ακαταγνώστων και ύβριν των πατέρων αναπολόγητον….. Ούτω φρονούμεν, εν ταύτη τη ομολογία της πίστεως εβαπτίσθημεν, δι’ αυτής πάσαν αίρεσιν θραυομένην τε και καταλυομένην ο της αληθείας λόγος απέδειξε….. Ει δε τις ετέραν έκθεσιν, παρά τούτο δη το ιερόν Σύμβολον, το άνωθεν εκ των μακαρίων και ιερών πατέρων ημών μέχρις ημών διαφοιτήσαν, τολμήσειεν αναγράψασθαι και όρον πίστεως ονομάσαι, συλήσαι το αξίωμα της των θεσπεσίων εκείνων ανδρών ομολογίας, και ταις ιδίαις ευρεσιολογίαις τούτο περιάψαι, κοινόν τε μάθημα τούτο προθείναι πιστοίς, ή και τοις εξ αιρέσεώς τινος επιστρέφουσι, και ρήμασι νόθοις ή προσθήκαις ή αφαιρέσεσι την αρχαιότητα του ιερού τούτου και σεβασμίου όρου κατακιβδηλεύσαι αποθρασυνθείη, κατά την ήδη και προ ημών εκφωνηθείσαν ψήφον υπό των αγίων και οικουμενικών Συνόδων, ει μεν των ιερωμένων είη τις, παντελεί καθαιρέσει τούτο καθυποβάλλομεν, ει δε των λαϊκών, τω αναθέματι παραπέμπομεν». Εδώ, οι παπικοί φαίνεται να έχουν υπογράψει μόνοι τους τη μελλοντική τους καταδίκη! Σύμφωνα με τον Όρον αυτόν καθαιρείται κάθε κληρικός και αναθεματίζεται κάθε λαϊκός, που θα προσθέσει ή θα αφαιρέσει λέξη στο Σύμβολο Νίκαιας-Κων/πόλεως. Η Ρώμη πρόσθεσε στο Σύμβολο αυτό τη φράση «και του Υιού» (filioque) και επομένως σύμφωνα με τον Όρο της ανωτέρω Συνόδου, τίθεται εκτός της Οικουμενικής Εκκλησίας. Σημειώνεται, ότι τον Όρον αυτόν υπέγραψαν οι τρεις αγιώτατοι τοποτηρητές της πρεσβυτέρας Ρώμης (ο Επίσκοπος Αγκώνας Παύλος, ο Επίσκοπος Όστιας Ευγένιος και ο Καρδινάλιος Πρεσβύτερος Πέτρος) δια της δηλώσεως: «Ως εκέλευσεν ο εκ Θεού μέγας βασιλεύς ημών και συνιερεύσιν ημών, πρέπον εστί μη έτερον όρον καινουργηθήναι, αλλ’ αυτόν τον αρχαίον και ανά πάσαν την οικουμένην κρατούμενόν τε και δοξαζόμενον αναγνωσθήναι και επιβεβαιωθήναι». Επίσης τον Όρον αυτόν υπέγραψαν και 380 Αρχιερείς των Πατριαρχείων της Ανατολής. Επίσης τον Όρον υπέγραψε και ο αυτοκράτωρ Ρωμαίων Βασίλειος Α΄. Στις 13.8.880 ο Πάπας Ιωάννης Η΄ δι’ επιστολής του προς τον αυτοκράτορα Βασίλειο Α΄ και τον Πατριάρχη Φώτιο επικυρώνει τα αποφασισθέντα από τη Σύνοδο. Στην επιστολή αυτή ο Πάπας ομολογεί, ότι το αίτιο του χωρισμού των δυο Εκκλησιών δεν είναι ο ίδιος ο Φώτιος, αλλά η προσθήκη στο Σύμβολο της Πίστης και διακηρύττει, ότι αυτοί που πραγματοποίησαν την προσθήκη είναι παραβάτες των θείων λόγων και μεταποιητές της θεολογίας του Δεσπότη Χριστού και των Αποστόλων και συναριθμούνται μαζί με τον Ιούδα. Την προσθήκη στο Σύμβολο της Πίστης πραγματοποίησε στην Εκκλησία του αγίου Πέτρου της Ρώμης, πρώτος ο Πάπας Βενέδικτος Η΄ το 1014, ο οποίος το ανέγνωσε, κατά παράβαση του Όρου της Η΄ Οικουμενικής Συνόδου, τον οποίον είχε επικυρώσει ο προκάτοχός του Πάπας Ιωάννης Η΄ το 880. ΣΥΝΟΔΟΙ (μετά το Σχίσμα): 21 Ορθόδοξες και Πανορθόδοξες Σύνοδοι (οι Πανορθόδοξες δεν ονομάστηκαν Οικουμενικές, με την ελπίδα επιστροφής της Ρώμης) καταδίκασαν τους Λατίνους, Παπιστές και Παπικούς από το 1054-1895, δια την εισαγωγή της προσθήκης στο Σύμβολο και των άλλων καινοτομιών της Ρώμης. Έτσι, μετά την απόσχιση της Ρώμης από του 1054 και εντεύθεν, η Οικουμενική Εκκλησία είναι η Ορθόδοξη Εκκλησία, που αποτελείται από τα 4 πρεσβυγενή Πατριαρχεία (Κων/πόλεως, Αλεξανδρείας, Αντιοχείας, Ιεροσολύμων), την Εκκλησία της Κύπρου και τις υπόλοιπες 9 εκκλησιαστικές δικαιοδοσίες, που κατέστησαν Πατριαρχεία, Αυτοκέφαλες και Αυτόνομες Εκκλησίες με την άδεια της Εκκλησίας της Κων/πόλεως από την οποίαν κατέστησαν ανεξάρτητες. Έτσι, η Οικουμενική Εκκλησία αποτελείται από 14 Ορθόδοξες Εκκλησιαστικές δικαιοδοσίες, που εκτείνονται σε Ανατολή και Δύση. Επομένως, Μία είναι η Οικουμενική Εκκλησία, η Ορθόδοξη Εκκλησία, η οποία αποτελείται από 14 δικαιοδοσίες. ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΗΣΗ Η Διαμαρτύρηση αποτελεί απόσχιση από τη Ρώμη, η οποία Ρώμη είχε αποσχισθεί από την Οικουμενική Εκκλησία ήδη από το 1054. Η Διαμαρτύρηση ξεκίνησε το 1517 με την δημοσιοποίηση, από τον ΡΚαθολικό ιερέα Λούθηρο, των «95 θέσεων», για την εκκλησιαστική υποκρισία και διαφθορά της «εκκλησίας» της Ρώμης. Η Διαμαρτύρηση και οι θέσεις των Λούθηρου, Καλβίνου, Σβίγγλιου και Σωκινιανών έχουν καταδικαστεί από τις Πανορθόδοξες Συνόδους (από τα 4 Πατριαρχεία της Ανατολής) της Κων/πόλεως του 1716 (κατά των Αγγλικανών) και της Κων/πόλεως του 1836 (κατά των Διαμαρτυρομένων). Επομένως, η Οικουμενική Εκκλησία είναι η Ορθόδοξη Εκκλησία, η οποία και αναμένει την επιστροφή των «εκκλησιών» Νεστοριανής, Μονοφυσιτικών, Ρώμης και μαζί με αυτήν και της Διαμαρτύρησης, οι οποίες κατά καιρούς αποσχίστηκαν από τον κορμό της Οικουμενικής Εκκλησίας και παραμένουν έκτοτε στην Κακοδοξία, δηλ. στην Αίρεση, καθότι δεν ακολουθούν όσα η Εκκλησία δια των Πατέρων και των Συνόδων έχει θεσπίσει ανά τους αιώνες. Ι. ΚΑΡΔΑΣΗΣ Αναρτήθηκε από ΟΔΥΣΣΕΑΣ "ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΠΑΤΕΡΑΣ ΕΓΩ ΑΔΕΛΦΟΣ ..." 26. listopad 2009 9:00 Ἐγὼ εἶμαι πατέρας, ἐγὼ ἀδελφός, ἐγὼ νυμφίος, ἐγὼ οἰκία, ἐγὼ τροφή, ἐγὼ ἔνδυμα, ἐγὼ ρίζα, ἐγὼ θεμέλιον, κάθε τί τὸ ὁποῖον θέλεις ἐγώ· νὰ μὴν ἔχεις ἀνάγκην ἀπὸ τίποτε. Ἐγὼ καὶ θὰ σὲ ὑπηρετήσω· διότι ᾖλθα νὰ ὑπηρετήσω, ὄχι νὰ ὑπηρετηθῶ. Ἐγὼ εἶμαι καὶ φίλος, καὶ μέλος τοῦ σώματος καὶ κεφαλὴ καὶ ἀδελφός, καὶ ἀδελφὴ καὶ μητέρα, ὅλα ἐγώ· ἀρκεῖ νὰ διάκεισαι φιλικὰ πρὸς ἐμέ. Ἐγὼ ἔγινα πτωχὸς διὰ σέ· ἔγινα καὶ ἐπαίτης διὰ σέ· ἀνέβηκα ἐπάνω εἰς τὸν Σταυρὸν διὰ σέ· ἐτάφην διὰ σέ· εἰς τὸν οὐρανὸν ἄνω διὰ σὲ παρακαλῶ τὸν Πατέρα· κάτω εἰς τὴν γῆν ἐστάλην ἀπὸ τὸν Πατέρα ὡς μεσολαβητὴς διὰ σέ. Ὅλα δι᾿ ἐμὲ εἶσαι σύ· καὶ ἀδελφὸς καὶ συγκληρονόμος καὶ φίλος καὶ μέλος τοῦ σώματος. Τί περισσότερον θέλεις; Διατὶ ἀποστρέφεσαι αὐτὸν ποὺ σὲ ἀγαπᾷ; Διατὶ κοπιάζεις διὰ τὸν κόσμο; Διατὶ ἀντλεῖς νερὸ μὲ τρυπημένο πιθάρι; Διότι αὐτὸ σημαίνει νὰ καταπονῆσαι εἰς τὴν ζωὴν αὐτήν. Διατὶ λαναρίζεις τὴν φωτιά; Διατὶ πυγμαχεῖς εἰς τὸν ἀέρα; Διατὶ τρέχεις ἄδικα; Κάθε τέχνη δὲν ἔχει καὶ ἕνα σκοπόν; Εἰς τὸν καθένα εἶναι ὁπωσδήποτε φανερόν. Δεῖξε μου καὶ σὺ τὸν σκοπὸν τῆς σπουδῆς εἰς τὴν ζωήν. (Τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου) "ΚΥΡΙΟΣ ΠΟΙΜΑΙΝΕΙ ΜΕ ΚΑΙ ΟΥΔΕΝ ΟΥΔΕΝ ΜΕ ΥΣΤΕΡΗΣΕΙ" ΨΑΛΜΟΣ ΚΒ(23) 26. listopad 2009 8:24 Ο Κύριος είναι ο ποιμένας μου, τίποτε δεν θα στερηθώ. Σε βοσκές χλοερές με ανέπαυσε, σε νερά ανάπαυσης με οδήγησε. Ανόρθωσε την ψυχή μου,με οδήγησε μέσα από μονοπάτια δικαιοσύνης,χάρη του ονόματός του. Και μέσα σε κοιλάδα σκιάς θανάτου αν περπατήσω,δεν θα φοβηθώ κακό, επειδή, εσύ είσαι μαζί μου,η ράβδος σου και η βακτηρία σου, αυτά με παρηγορούν. Ετοίμασες μπροστά μου τραπέζι, απέναντι από τους εχθρούς μου, άλειψες το κεφάλι μου με λάδι,το ποτήρι μου ξεχειλίζει. Σίγουρα, χάρη και έλεος θα με ακολουθούν όλες τις ημέρες της ζωής μου, και θα κατοικώ στον οίκο του Κυρίου σε μακρότητα ημερών. ΜΗ ΚΑΤΑΦΡΟΝΟΥΜΕ ΚΑΝΕΝΑ ΑΝΘΡΩΠΟ 25. listopad 2009 22:33 Ο καθένας μας ὁ κάθε πιστός εῑναι πρόσωπο! Γι' αὐτόν δημιουργήθηκε τό Σύμπαν, γι αὐτόν ἀνατέλλει ὁ ἥλιος, γι' αὐτόν λάμπουν τ' ἀστέρια, γι' αυτόν ὀ ἴδιος ὁ Θεός ἔγινεν ἄνθρωπος καί ἔπαθε καί πέθανε καί ἀναστήθηκε! Ὁ ἱερός Χρυσόστομος τό ὑπογραμμίζει μέ ἐκπληκτική δύναμη: "Οὐ καταφρονῶ ἀνθρώπου ... κἄν εἷς ἦ, ἀνθρωπος εστί, δι' ὅν οὐρανός ετανύσθη, καί ἥλιος φαίνει, καί σελήνη τρέχει, καί ἀήρ ἐξεχέθη, καί πηγαί βρύουσι, καί θάλαττα ἠπλώθη, καί προφῆται ἐπέμφθησαν, καί νόμος ἐδόθη. καί τί δεῖ πάντα λέγειν; Δι' ὅν ὁ μονογενής ΥΥἱός τοῦ Θεοῦ ἄνθρωπος ἐγένετο. Ὁ Δεσπότης μου ἐσφάγη, καί τό αἷμα αὐτοῦ ἐξέχεε ὑπέρ ἀνθρώπου, καγώ καταφρονῆσαι ἔχω; καί ποίαν ἔχω συγγνώμην;"(Ελλην. Πατρολ. 48, 1029).