ΤΙ ΔΗΛΩΝΟΥΝ ΟΙ ΑΘΕΤΗΣΑΝΤΕΣ ΣΥΜΠΑΣΑΝ ΤΗΝ ΚΑΝΟΝΙΚΗΝ ΤΑΞΙΝ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΟΙ ΤΩΝ ΕΞΑΜΙΛΙΩΝ

ΟΙ ΠΑΡΑΝΟΜΟΥΝΤΕΣ ΟΜΙΛΟΥΝ ΔΙΑ ΤΗΡΗΣΙΝ ΙΕΡΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ Στην πρόσφατη εγκύκλιο (αρ. πρωτ. 93) της ψευδοσυνόδου των παρανομούντων Ευσταθίου, Παρθενίου, Σεραφείμ (Λιβάνου), Γερασίμου και Αντωνίου, γίνεται θρασεία αναφορά στις αποφάσεις των 318 Θεοφόρων Πατέρων της Α’ Οικουμενικής Συνόδου. Γράφουν συγκεκριμένα: «…ὁμολογοῦμεν καί ὅση ἐν ἡμῖν δύναμις έστιν, δηλώνωμεν ότι θά παραμείνωμεν πιστοί τηρηταί τῶν ὅρων τῆς πίστεως καί τῶν ἀποφάσεων τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου»! Δηλώνουν ότι θα παραμείνουν πιστοί στην τήρηση των Κανόνων των Αγίων 318 Θεοφόρων Πατέρων της Α’ Οικουμενικής Συνόδου, αυτοί που προέβησαν σε σωρεία παραβάσεων με τις επεμβάσεις τους σε ξένες επισκοπές, με εισπηδήσεις και ανταλλαγές θρόνων! Τολμούν να πιάνουν στο στόμα τους τους Κανόνες των Αγίων Πατέρων, αυτοί που με την κατάφωρη παραβίαση των Ιερών Κανόνων, προκάλεσαν σχίσμα και διχασμό σε τόσες τοπικές Εκκλησίες, προκειμένου να πραγματοποιήσουν τις προσωπικές τους επιδιώξεις. Μιλούν για πίστη στις αποφάσεις των Αγίων Πατέρων, αυτοί που έθεσαν τα δικά τους θέλω πάνω από το θείο θέλημα αδιαφορώντας για τις τραγικές συνέπειες, για τις οποίες πολλοί τους προειδοποίησαν και προσπάθησαν να τους αποτρέψουν για να μην καταστούν ένοχοι και παραβάτες των εντολών του Θεού. Παρόλες όμως τις προειδοποιήσεις, προχώρησαν ακάθεκτοι στην εφαρμογή των ανίερων σχεδίων τους και τώρα, αφού ολοκλήρωσαν τις έκνομες και καταδικαστέες ενέργειές τους, σπεύδουν να βγάλουν ανακοινώσεις και να μιλήσουν για τήρηση «τῶν ὅρων τῆς πίστεως καί τῶν ἀποφάσεων τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Α΄Οἰκουμενικῆς Συνόδου»! Αυτό δεν μπορεί παρά να χαρακτηριστεί ως υποκρισία, ασέβεια και θράσος! Να τους θυμίσουμε την εισπήδηση του Παρθενίου στη Ρουμανία, όπως και του Σεραφείμ Λιβάνου, παρά την απαγόρευση από τον τότε οικείο Επίσκοπο, μακαριστό Γερόντιο; Να τους θυμίσουμε την επέμβαση του Ευσταθίου στη Ρουμανία για να «ενθρονίσει» τον Παρθένιο παράνομα; Να τους θυμίσουμε ότι ο Γεράσιμος ενθρονίστηκε στο Άργος και τώρα δηλώνει «Κιτίου»; Με τον 15ο και 16ο Κανόνα τους οι Άγιοι 318 Θεοφόροι Πατέρες απαγορεύουν ρητώς τη μετάβαση Επισκόπων από πόλη σε πόλη και, αναφέρουν ότι σε περίπτωση που γίνεται κάτι τέτοιο, πρέπει να θεωρείται άκυρο και ο Επίσκοπος, που φεύγει από την Εκκλησία για την οποία χειροτονήθηκε, θα πρέπει να επιστρέφει. Επίσης, οι Άγιοι Πατέρες λένε ότι δεν πρέπει να γίνονται δεκτοί σε άλλη εκκλησία από τους εκεί ευρισκομένους, αλλά πρέπει να τους αναγκάζουν να επιστρέψουν πίσω στις δική τους Εκκλησία. Με τον τρόπο αυτό οι Άγιοι Πατέρες μάς φανερώνουν και την ευθύνη που έχουν οι λαϊκοί σε τέτοιες ενέργειες, όταν συναινούν και στηρίζουν τις εν λόγω παρανομίες, αντί να διαφωνούν και να αντιστέκονται. Επιπλέον, όσοι επίσκοποι εμμένουν στην παρανομία τους, υπόκεινται σε αυστηρά επιτίμια. Οι Ιεροί Κανόνες είναι ξεκάθαροι. Αυτοί που καταπατούν ολοφάνερα τους Κανόνες και προσπαθούν να πείσουν για το αντίθετο, το μόνο που πετυχαίνουν είναι να εξευτελίζονται ακόμη περισσότερο. Τα γεγονότα είναι μπροστά μας και μιλούν από μόνα τους. Καθένας μπορεί εύκολα να βγάλει τα συμπεράσματά του. Ακολουθούν οι Κανόνες ΙΕ’ και ΙΣΤ’ των 318 Θεοφόρων Πατέρων της Α’ Οικουμενικής Συνόδου με την ερμηνεία του Αγίου Νικοδήμου: Κανόνες τῶν 318 Θεοφόρων Πατέρων Α’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου Κανὼν ΙΕ’ Διὰ τὸν πολὺν τάραχον καὶ τὰς στάσεις τὰς γινομένας, ἔδοξε παντάπασι περιαιρεθῆναι τὴν συνήθειαν, τὴν παρὰ τὸν Ἀποοτολικὸν Κανόνα εὑρεθεῖσαν ἔν τισι μέρεσιν, ὥστε ἀπὸ πόλεως εἰς πόλιν μὴ μεταβαίνειν, μήτε Ἐπίσκοπον, μήτε Πρεσβύτερον, μήτε Διάκονον. Εἰ δέ τις, μετὰ τὸν τῆς ἁγίας καὶ μεγάλης Συνόδου ὅρον τοιούτῳ τινὶ ἐπιχειρήσειεν, ἢ ἐπιδοίη ἑαυτὸν πράγματι τοιούτῳ, ἀκυρωθήσεται ἐξάπαντος τὸ κατασκεύασμα, καὶ ἀποκατασταθήσεται τῇ ἐκκλησίᾳ, ἐν ᾗ ὁ Ἐπίσκοπος, ἢ ὁ Πρεσβύτερος ἐχειροτονήθη. Ἑρμηνεία. Ὁ παρών Κανών διορίζει ταῦτα• ἐφάνη εύλογον νὰ ἀσηκωθῇ ἀπὸ τὸ μέσον μὲ τελειότητα ἡ συνήθεια, ὁποῦ εἰς μερικὰ μέρη ἐφευρέθη ἔξω ἀπὸ τὴν διάταξιν καὶ νομοθεσίαν τοῦ Ἀποστολικοῦ Κανόνος (τοῦ ιδ’. δηλ. ἀλλὰ δὴ καὶ τοῦ ιε’.) διὰ τὰς πολλὰς ταραχὰς, καὶ ἀλληλομαχίας ὁποῦ ἐκ τῆς παραβάσεως ταύτης ἠκολούθησαν. Ὥστε δηλονότι νὰ μὴ μεταβαίνουσιν ἀπὸ μίαν πόλιν εἰς ἄλλην, οὔτε Ἐπίσκοπος, οὔτε Πρεσβύτερος, οὔτε Διάκονος. Ἀνίσως δέ τινας ὕστερα ἀπὸ τὸν παρόντα Κανόνα τῆς ἁγίας ταύτης Συνόδου ἤθελεν ἐπιχειρήσῃ νὰ κάμῃ τοιοῦτο πρᾶγμα, καὶ νὰ μεταβῇ ἀπὸ μίαν πόλιν εἰς ἄλλην, ἡ μετάβασις αὐτὴ ὁποῦ ἐπιχειρίσθη, ἐξάπαντος θέλει γίνει ἄκυρος, καὶ ὁ Ἐπίσκοπος ἡ ὁ Πρεσβύτερος ἡ ἢ ὁ Διάκονος θέλει ἀποκατασταθῇ εἰς τὴν ἐκκλησίαν ἐκείνην, εἰς τὴν ὁποίαν ἐχειροτονήθη, ἐπειδὴ ὄχι μόνον οἱ Ἐπίσκοποι, ἀλλὰ καὶ οἱ Πρεσβύτεροι καὶ Διάκονοι πρέπει νὰ χειροτονοῦνται εἰς ἐκκλησίαν διωρισμένην, καὶ ὄχι ἀπολελυμένως, κατὰ τὸν στ’. τῆς δ’. Ἀνάγνωθι καὶ τὸν ιδ’. καὶ ιε’. Ἀποστολικόν. Κανὼν ΙΣΤ’ Ὅσοι ῥιψοκινδύνως, μήτε τὸν φόβον τοῦ Θεοῦ πρὸ ὀφθαλμῶν ἔχοντες, μήτε τὸν ἐκκλησιαστικὸν Κανόνα εἰδότες, ἀναχωρήσωσι τῆς ἰδίας ἐκκλησίας, Πρεσβύτεροι, ἢ Διάκονοι, ἢ ὅλως ἐν τῷ Κανόνι ἐξεταζόμενοι, οὗτοι οὐδαμῶς δεκτοὶ ὀφείλουσιν εἶναι ἐν ἑτέρᾳ ἐκκλησίᾳ· ἀλλὰ πᾶσαν αὐτοῖς ἀνάγκην ἐπάγεσθαι χρή, ἀναστρέφειν εἰς τὰς ἑαυτῶν παροικίας· ἤ, ἐπιμένοντας, ἀκοινωνήτους εἶναι προσήκει. Εἰ δὲ καὶ τολμήσειέ τις ὑφαρπάσαι τὸν τῷ ἑτέρῳ διαφέροντα, καὶ χειροτονῆσαι ἐν τῇ αὑτοῦ ἐκκλησίᾳ, μὴ συγκατατιθεμένου τοῦ ἰδίου Ἐπισκόπου, οὗ ἀνεχώρησεν ὁ ἐν τῷ Κανόνι ἐξεταζόμενος, ἄκυρος ἔστω ἡ χειροτονία. Ἑρμηνεία. Ὁ μὲν ἀνωτέρω Κανὼν διορίζεται νὰ ἀποκαθίστανται οἱ Πρεσβύτεροι καὶ Διάκονοι εἰς τὴν ἐκκκλησίαν ἐκείνην, ἐν ἢ ἐχειροτονήθησαν, ὁ δὲ παρὼν καὶ ἀργίαν ἐπάγει εἰς τοὺς τοιούτους, ἂν δὲν καταπεισθοῦν νὰ ἐπαναστρέψουν, λέγων• Ὅσοι Πρεσβύτεροι, ἡ Διάκονοι, ἢ ἐν τῷ Κανόνι συναριθμούμενοι, καὶ τῷ κλήρῳ, μήτε τὸν Θεὸν φοβούμενοι, μήτε τὸν Κανόνα τῆς Ἐκκλησίας γινώσκοντες (τὸν ιε’. Ἀποστολικόν δηλ.) ῥιψοκινδύνως ἀναχωρήσουν ἀπὸ τὴν ἐκκλησίαν ἐκείνην, εἰς τὴν ὁποίαν ἐχειροτονήθησαν, Οὗτοι, λέγω, οὐδαμῶς πρέπει νὰ δέχωνται εἰς ἄλλην, (χωρίς γραμμάτων δηλ. συστατικῶν καὶ ἀπολυτικῶν), ἀλλὰ πρέπει νὰ ἀναγκάζωνται εἰς τὸ νὰ γυρίζουν εἰς τὰς ἰδίας των ἐκκλησίας• ὄχι καὶ ἐπιμένουσιν εἰς τὸ πεῖσμά των, πρέπει νὰ ἦναι ἀκοινώνητοι, ὄχι ἀπὸ τὰ Μυστήρια, ὄχι ἀπὸ τοὺς ἐν τῇ ἐκκλησία λαϊκοὺς καὶ πιστούς• (διότι κατὰ τοῦτο ἤθέλεν εἶναι ἐναντίος ὁ παρών Κανὼν μὲ τὸν ιε’. Ἀποστολικόν, ὅστις τοὺς τοιούτους τῆς μετὰ τῶν λαϊκῶν ἐν τῇ ἐκκλησία οὐκ ἐκβάλλει κοινωνίας), ἀλλὰ ἀπὸ τοὺς ὁμοταγεῖς αὐτῶν συμπρεσβυτέρους καὶ συνδιακόνους. Ταὐτὸν εἰπεῖν, νὰ μὴ συλλειτουργοῦν μὲ τοὺς ἱερωμένους, ἀλλὰ νὰ μένουν ἀργοί. Εἰ δὲ καὶ ἤθελε τολμήσῃ τινὰς Ἐπίσκοπος νὰ ἁρπάση δολερῶς τὸν ξένον κληρικὸν ἄλλου Ἐπισκόπου, καὶ νὰ χειροτονήσῃ αὐτὸν (τυχὸν εἰς μεγαλήτερον βαθμὸν) ἐν τῇ οἰκείᾳ αὐτοῦ ἐκκλησία, χωρὶς νὰ στέργῃ ὁ τοῦ κληρικοῦ Ἐπίσκοπος, ἀπὸ τὸν ὁποῖον ἀνεχώρησεν, ἂς ἦναι άκυρος ἡ τοιαύτη χειροτονία. Ἀνάγνωθι καὶ τὸν ιε’. Ἀποστολικόν.