ΟΙ ΡΩΣΟΙ ΤΗΣ ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΑΠΕΔΕΧΘΗΣΑΝ ΤΗΝ ΟΜΟΛΟΓΙΑΝ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑΝ ΜΑΣ

 

ΟΙ ΡΩΣΟΙ ΤΗΣ ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ ΠΟΤΕ ΟΥΤΕ ΠΡΙΝ ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΟ 1971 ΔΕΝ ΑΠΕΔΕΧΘΗΣΑΝ ΤΗΝ ΟΜΟΛΟΓΙΑΝ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑΝ ΜΑΣ ΚΑΙ ΕΠΟΜΕΝΩΣ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΩΡΘΟΔΟΞΗΣΑΝ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΛΕΜΕ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΠΕΡΙΒΟΗΤΟΝ: "ΥΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΙΝ ΟΤΙ ΩΡΘΟΔΟΞΗΣΑΝ ΟΙ ΡΩΣΟΙ ΤΗΣ ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ ΔΕΧΘΗΚΑΜΕ ΣΥΓΧΩΡΗΤΙΚΗΝ ΕΥΧΗΝ ΔΙΑ ΝΑ ΕΝΩΣΙΝ ΜΑΣ ΜΕΤΑ ΤΩΝ ΦΛΩΡΙΝΙΚΩΝ"...

ΜΙΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠ. ΚΗΡΥΚΟΥ ΔΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ "ΧΕΙΡΟΘΕΣΙΑΣ" ΤΩΝ 2 ΑΡΧΙΕΡΕΩΝ ΤΟΝ ΣΕΠΤ. ΤΟΥ 1971

ΓΝΗΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΧΑΡΝΩΝ

ΕΘΝΙΚΟΝ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΝ ΚΕΝΤΡΟΝ ΠΟΝΤΙΑΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΕΙΟΝ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑΣ ΚΑΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΝΤΕΣ ΑΧΑΡΝΕΣ ΠΡΟΠΟΔΕΣ ΠΑΡΝΗΘΟΣ

Α.Π. 66 Εν Αχαρναις Σεπτεμβριος 2022.

(ΕΝΗΜΕΡΩΣΙΣ ΕΠΙ ΕΠΙΚΑΙΡΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ ΕΚΔΙΔΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟΝ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗΣ ΑΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ, ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΚΑΙ ΑΓΙΟΥ ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ ΤΟΥ ΚΑΥΚΑΣΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΕΙΟΝ ΑΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ 19400, ΚΟΡΩΠΙ ΑΤΤΙΚΗΣ, Τ.Θ. 54, ΤΗΛ. 210 6020176)

Μετά τήν δημοσίευσιν εἰς τό διαδίκτυον τῆς «περιγραφῆς» τῆς Βοστώνης εις την Ενημερωσιν του 2005 εγραψα τα εξης τα οποια παραυετω δια μίαν καλυτεραν αναλυσιν και κατανοησιν επί του ολου θεματος με τιτλον:

ΜΙΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠ. ΚΗΡΥΚΟΥ ΔΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ "ΧΕΙΡΟΘΕΣΙΑΣ" ΤΩΝ 2 ΑΡΧΙΕΡΕΩΝ ΤΟΝ ΣΕΠΤ. ΤΟΥ 1971

Μετά τήν δημοσίαν, μέσω τοῦ διαδικτύου, ἐπίσημον καί ὑπεύθυνον "περιγραφήν" ἀπό «αὐτηκόους καί αὐτόπτας μάρτυρας», καί ἐνημέρωσιν περί τοῦ "τί ἔγινε στίς 17 καί 18 Σεπτεμβρίου 1971 εἰς ᾿Αμερικήν, κατά τήν χειροθεσίαν τῶν δύο Ματθαιϊκῶν ᾿Αρχιερέων", εἴμεθα ὑποχρεωμένοι νά δηλώσωμεν τά ἑξῆς:

Ἡ ἐπίσημος αὕτη περιγραφή ἐγράφη μέ ἕνα προφανῆ σκοπόν, νά «ἀποδείξῃ», ὅτι οἱ δύο ᾿Αρχιερεῖς οἱ λαβόντες "χειροθεσίαν" τήν 17ην καί 18ην Σεπτεμβρίου, οὔτε ῾Ομολογίαν ᾿Ορθόδοξον εἶχον ἐξασφαλίσει ὑπό τῶν Ρώσων τῆς Διασπορᾶς, ὅπως μᾶς εἶπον, ὅταν ἐπέστρεψαν, οὔτε ἁπλῆν συγχωρητικήν εὐχήν ἔλαβον. Αὐτό τό ὁποῖον περιγράφεται εἰς τό πρῶτον μετά τό 1971 ΕΠΙΣΗΜΟΝ καί ΥΠΕΥΘΥΝΟΝ ΚΕΙΜΕΝΟΝ (τονίζομεν τό ἐπίσημον, διότι ἀνεπισήμως καί ἀνευθύνως πολλά ἐλέχθησαν καί ἐγράφησαν μέχρι σήμερον), δέν ἦτο μιά ἁπλῆ συγχωρητική εὐχή, ἀλλά κάτι παραπάνω καί ἀπό ἁπλῆ "χειροθεσία ἐπί σχισματικῶν". Εἶχε ὅλα τά στοιχεῖα αὐτοῦ πού ὀνομάζει ὁ Η Κανών τῆς Α' Οἱκουμενικῆς Συνόδου, "μυστικωτέρα χειροτονία".

Αὐτή ἡ "περιγραφή", ὅμως, φέρει εἰς ἀντίφασιν τά μέλη τῆς ᾿Εξαρχίας, διότι ἅμα τῆ ἐπιστροφῆ των εἰς Ἑλλάδα, ἄλλα εἶπον. ‘Εν προκειμένῳ δύο τινά μπορεῖ νά συμβαίνουν. Ἤ ἡ περιγραφή εἶναι ψευδής καί σκόπιμος, καί ὡς τοιαύτη πρέπει νά ἀντιμετωπισθῆ ἀναλόγως, ἤ τά μέλη τῆς ᾿Εξαρχίας ἐψεύσθησαν καί ἐπίσης πρέπει νά ἀντιμετωπισθοῦν ἀναλόγως. Διότι ἡ ᾿Εξαρχία ἐρωτηθεῖσα ἅμα τῆ ἐπιστροφῆ της ἀπήντησε δημοσίως τά ἑξῆς: "ΟΧΙ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΧΕΙΡΟΘΕΣΙΑ. ΟΙ ΡΩΣΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΓΙΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΕΙΝΑΙ ΘΕΟΛΟΓΟΙ. ΔΕΝ ΗΤΟ ΠΟΤΕ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΕΚΑΜΝΑΝ ΤΕΤΟΙΟ ΠΡΑΓΜΑ. ΕΔΕΧΘΗΚΑΝ ΤΗΝ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΑΝ ΤΙΣ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΕΣ ΜΑΣ. ΕΤΣΙ Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΤΩΡΑ ΞΑΠΛΩΘΗΚΕ ΣΤΑ ΠΕΡΑΤΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΗΣ. ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΥΦ᾿ ΕΝΟΣ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑΣ ΤΑΚΤΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΜΕ ΜΙΑ ΣΥΓΧΩΡΗΤΙΚΗ ΕΥΧΗ ΩΣΤΕ ΟΙ ΦΛΩΡΙΝΙΚΟΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΝΕΝΑ ΛΟΓΟ ΝΑ ΠΡΟΦΑΣΙΖΩΝΤΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΛΟΓΩ ΤΟΥ ΥΦ᾿ ΕΝΟΣ".

Πέραν τούτου, ἡ «περιγραφή», ὅμως, ἔρχεται εἰς ἀντίθεσιν καί μέ τά ὅσα ἀπό τότε μέχρι τό 1998, ἐπισήμως καί δημοσίως καί πεπαρρησιαμένως ΩΜΟΛΟΓΗΣΑΝ ἐν ἐπισήμοις διακηρύξεσιν, τόσον ὁ Μακαριώτατος ᾿Αρχιεπίσκοπος κ. ᾿Ανδρέας, ὅσον καί ἡ ῾Ιερά Σύνοδος, καί ἡ διαμορφωθεῖσα κοινή συνείδησις τῆς ᾿Εκκλησίας (Κλήρου καί Λαοῦ). ῾Η κοινή ΣΥΝΕΙΔΗΣΙΣ - ΟΜΟΛΟΓΙΑ τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας (Κλήρου καί Λαοῦ), ὅπως διεμορφώθη ἀπό τό 1971 ἐπί τοῦ θέματος τῆς λεγομένης "χειροθεσίας" ἦτο αὕτη τήν ὁποίαν ἐξέφρασεν ἐξ᾿ ἀρχῆς ἡ ᾿Εξαρχία. Αὐτήν τήν ῾Ομολογίαν προέβαλον πάντοτε, ἀπό τό 1971 καί μέχρι τό 1998, καί ὁ ᾿Αρχιεπίσκοπος καί ἡ ῾Ιερά Σύνοδος, ὁσάκις οἱ Ρῶσοι τῆς Διασπορᾶς, οἱ Φλωρινικοί καί οἱ Νεοημερολογῖται διέδιδον πότε ἀνευθύνως, πότε μέ ἀπειλή ὅτι ἔχουν στοιχεῖα καί θά τά ἀποκαλύψουν, ἤ ὅτι ἔχουν μαγνητοταινίες, κλπ. ὅτι ἔγινε "χειροθεσία ἐπί σχισματικῶν", ἤ "χειροτονία".

Μετά τάς, ὑπ αὐτήν τήν ἔννοιαν, γενομένας "χειροθεσίας" τῶν ἐδῶ ᾿Αρχιερέων, ἐδημοσιεύθη ὑπό τοῦ Φλωριναίου μον. Βίκτωρος εἰς τά "Χαρμόσυνα Μηνύματα" ἡ ᾿Απόφασις τῶν Ρώσων τῆς Διασπορᾶς, ἡ ὁποία ὁμιλεῖ διά χειροθεσίαν κατά τόν Η' Κανόνα τῆς Α Οἰκουμενικῆς Συνόδου. ῾Η ἀπόφασις αὕτη εἶχεν ἀποκρυβῇ ἀπό τούς ᾿Αρχιερεῖς, ἀπ᾿ ὅ,τι γνωρίζομεν. Μάλιστα ὁ κ. ‘Ελευθέριος Γκουτζίδης τήν ἐζήτησεν ἐπιμόνως, ἐκεῖνοι ὅμως ἐδήλωσαν, ὅπως ἀπεδείχθη ἐκ τῶν ὑστέρων ψευδῶς, ὅτι θά ὑπογραφεῖ κατά τήν ἑπομένην συνεδρίασιν, μετά ἕν ἔτος, καί θά μᾶς τήν ἀποστείλουν. ῾Ο Μακαριώτατος, ἔστω καί σήμερον, ὀφείλει νά δηλώση, ἐάν, ἐγνώριζε τήν ᾿Απόφασιν τῶν Ρώσων τῆς Διασπορᾶς, πρίν δημοσιευθῆ ὑπό τῶν Φλωρινικῶν.

῾Υπ᾿ αὐτάς τάς προὑποθέσεις καί ὑπ᾿ αὐτήν τήν ᾿Εκκλησιαστικήν Συνείδησιν καί ῾Ομολογίαν, ἤτοι ὑπό τήν διαβεβαίωσιν ὅλων τῶν ᾿Αρχιερέων, ὅτι δέν πρόκειται κἄν περί χειροθεσίας, ἀλλά περί μιᾶς ἁπλῆς συγχωρητικῆς εὐχῆς, ἐδέχθην ἐν ἔτει 1982 νά ἱερωθῶ. ᾿Οφείλω νά διευκρινίσω, ὅτι δύο τινά ἦσαν ἐκεῖνα πού μέ "ἀφώπλισαν" τότε, διότι ἐξ’ ὅσων ἠκούοντο ἀπό τήν πλευρά τῶν Φλωρινικῶν ἤμην πολύ ἀρνητικός. Ἡ ἐπιστολή τοῦ Φιλαρέτου, τήν ὁποίαν προσεκόμισε ὁ Σεβ/τος Κιτίου κ. ᾿Επιφάνιος, καί ἡ ὁποία ὁμιλεῖ καθαρά περί συγχωρητικῆς εὐχῆς (οὔτε κἄν περί χειροθεσίας) καί τό γεγονός, ὅτι ὅλοι οἱ ᾿Αρχιερεῖς πού ἐδέχθησαν αὐτήν τήν τυπικήν ἐξωτερικήν πρᾶξιν, κατά τήν ἐν Συνόδῳ δήλωσίν των, δέν εἶχον κἄν λογισμόν ἀμφιβολίας διά τήν χειροτονίαν τους, ἤ ὅτι ἐδέχοντο χειροθεσίαν ἐπί σχισματικῶν. Καί ἐπίσης τό γεγονός ὅτι τό 1997 καθήρεσαν τόν Κορινθίας Κάλλιστο ἐπί ἀρνήσει τῆς Ἀρχιερωσύνης του.

᾿Από αὐτήν τήν ῾Ομολογίαν, οὐδέποτε ἀπ᾿ ὅ,τι γνωρίζομεν, ΕΠΙΣΗΜΩΣ τουλάχιστον παρεξέκλιναν. ᾿Ανεπισήμως καί ἀτομικῶς ἔχομεν τάς σοβαράς παρεκκλίσεις ἀπό τόν Σεβ. Πειραιῶς Νικόλαο, ὁ ὁποῖος προκειμένου νά ἀθωωθῇ κατέθεσε εἰς τό Δικαστήριο τό 1974 τήν ἄκυρον καί οὐδέποτε γενομένην δεκτήν ᾿Απόφασιν τῶν Ρώσων, ἡ ὁποία ὁμιλεῖ διά «χειροθεσίαν ἐπί σχισματικῶν" κατά τόν Η' Κανόνα τῆς Α' Οἰκουμενικῆς Συνόδου, καί τήν περίπτωσιν τοῦ μόλις κοιμηθέντος Κιτίου ᾿Επιφανίου, ὁ ὁποῖος ἔψαχνε νά βρῇ ντοκουμέντα νά δικαιολογήση τήν χειροθεσίαν, ὅπως "νά δοῦμε μήπως ὁ Βαρυκόπουλος ἦτο ὀρθόδοξος καί δικαολογεῖται ἡ χειροθεσία". ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΕΠΙΣΗΜΩΣ τουλάχιστον μέχρι τό 1998 παρεξέκκλιναν ἀπό αὐτήν τήν καλήν ῾Ομολογίαν. Τουναντίον εὐκαίρως ἀκαίρως ἐπανελάμβανον δι᾿ ἐπιστολῶν, ῾Ιεροσυνοδικῶν ἀποφάσεων καί δηλώσεων, ὅτι οὐδέποτε ἐδέχθησαν "χειροθεσίαν ἐπί σχισματικῶν".

᾿Από τό 1998, ὅμως, τά πράγματα ἤλλαξαν. ῾Ο παλαιοημερολογιτικός Οἰκουμενισμός ἠπείγετο νά "ἀναγκάσει" καί τούς Ματθαιϊκούς νά ἀποδεχθοῦν ὅτι ἔγινε «χειροθεσία ἐπί σχισματικῶν» ἤ «χειροτονία», ὅπως ἐδήλωναν οἱ Φλωρινικοί. Καί αὐτό τό ἔλεγον, διά νά περάση ἡ θέσις, ὅτι ὅλοι προέρχονται ἀπό τούς Ρώσους καί δέν διαφέρει ἡ χειροτονία τῶν Ματθαιϊκῶν ἀπό τούς Φλωρινικούς. Καί αὐτό τό ἐδέχοντο, ἄλλοι ἐμμέσως, ἄλλοι διά τῆς σιωπῆς, μέ σκοπό νά ἀναγνωρισθοῦν ἐπισήμως καί ἀπό τούς Φλωρινικούς καί ἀπό τόν Χριστόδουλο. Παράλληλα προωθοῦνται καί τά σενάρια "βιάσθηκε ὁ ἄγιος πατέρας" καί ἄλλα. Καί ἐνῶ ὁ Παλαιοημερολογιτικός Οἱκουμενισμός ἀφέθη ἐλεύθερος νά ἀσυδοτεῖ καί νά μολύνη τάς συνειδήσεις τῶν πιστῶν, οἱ ᾿Αρχιερεῖς, μέ πρωτοστάτην τόν ᾿Αρχιεπίσκοπον ἠρνοῦντο νά ἀπαντήσουν, καί ἐπί ὀκτώ ἔτη ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ νά τό πράξουν, ἐνῶ διώκουν ἀπηνῶς ἐκείνους πού κρούουν τόν κώδωνα τοῦ κινδύνου.

Μέσα εἰς αὐτά τά πλαίσια, ὁ παλαιοημερολογιτικός Οἰκουμενισμός, καί ἀφοῦ τά ἀνώνυμα τοῦ Βασιλείου Σακκᾶ, δέν ἐγίνοντο πιστευτά ἀπό ὄλους, ἐπεστράτευσεν τήν ἀδελφότητα τῆς Μονῆς Μεταμορφώσεως Μπροῦκλιν, νά περιγράψουν τί «ἐπακριβῶς» ἔγινε τό 1971, ὥστε νά "παραδεχθοῦμε" ὅλοι ὅτι ἔγινε χειροθεσία ἤ χειροτονία, καί νά ἀναγνωριζώμεθα ἀπό τούς Φλωρινικούς καί ἀπό τόν Χριστόδουλο.

Δύο τρία χρόνια πρίν κοιμηθῇ ὁ Σεβ/τος Κιτίου ᾿Επιφάνιος ἐγράφομεν, καί διά τόν Μακαριώτατον καί διά τόν Σεβ/τον Κιτίου, ὡς οἱ μόνοι ἐπιζῶντες ἀπό τούς ζήσαντας τά γεγονότα τοῦ 1971, ὀφείλουν νά δηλώσουν ὑπευθύνως "ἐν ἐπιτραχηλίῳ καί ὠμοφορίῳ" τί ἔγινε τό 1971 καί τί εὐχές ἀνεγνώσθησαν, καί τί φρονοῦν σήμερον καί διατί δέν ἀπαντοῦν σέ ὅσα ἀπειλοῦν οἱ πολέμιοι. Καί τοῦτο, ὅπως ἐγράφομεν τότε, "ἵνα μή ἐλθοῦσα ἑτέρα γενεά μέλλει ἡμᾶς ἀναθεματίζειν ὡς παρά τούς τύπους καί τούς ὅρους τῆς ᾿Εκκλησίας φρονοῦντας", (ἱερός Δαμασκηνός), ἀλλά καμμίαν ἀπάντησιν δέν ἐλάβομεν.

῾Η εὐθύνη ἑπομένως ἐπιρρίπτεται ἀκεραία εἰς τόν Μακαριώτατον, ὁ ὁποῖος ἀρνεῖται πεισμόνως νά εἴπῃ τί γνωρίζει διά τά συμβάντα εἰς ᾿Αμερικήν, ἀλλά καί τί ἔκανε ὁ ἴδιος στήν ῾Ελλάδα. ᾿Ανέγνωσεν ἁπλῆν «συγχωρητικήν εὐχήν», ὅπως δήλωσε ἡ ᾿Εξαρχία ὅτι ἔγινε στήν ᾿Αμερική, ἤ "τάς εύχάς τῆς χειροτονίας", ὅπως «ἀπεκάλυψεν» δημοσίως ὁ Σεβ/τος Γαλακτίων. ᾿Ηρωτήθη παρ᾿ ἐμοῦ πρό 3-4 ἐτῶν ὁ Μακαριώτατος περί αὐτοῦ καί μοῦ εἶπε: "Δέν ἐνθυμοῦμια". ᾿Από τήν ἄλλην ὁμιλεῖ διά ἀνθρώπινα λάθη εἰς τό θέμα τῆς χειροθεσίας. Ποῖα εἶναι αὐτά τά ἀνθρώπινα λάθη, καί διατί δέν ἀπαντᾶ. Καί τί θέσιν εἶχε τό Εὐαγγέλιον εἰς τάς κεφαλάς τῶν ᾿Αρχιερέων, ὅταν ὁ ἴδιος διάβαζε στίς 15 ᾿Οκτ. τίς εὐχές ἐκεῖνες, ἀπό τό Μέγα ῾Ιερατικόν, πράγμα τό ὁποῖον ἐδήλωσε ἐπίσης ἐνώπιόν μου καί ἐνώπιον μαρτύρων ὁ Σεβ/τος Γαλακτίων; Καί πῶς ἀπεδέχθη τήν ᾿Απόφασιν τῶν Ρώσων, ἥ ὁποία ὁμιλεῖ διά τόν Α' Κανόνα τῆς Α' Οἱκουμενικῆς Συνόδου "ἀγαλλομένῳ ποδί καί ἰλέῳ ὄμματι", ὅπως ἀποκαλύπτει ὁ Σεβ/τος Παχώμιος. Καί ἐν προκειμένῳ ποία εἶναι σήμερον ἡ ῾Ομολογία του; Δέχεται τήν ἄποψιν τοῦ Σεβ/του Παχωμίου, ὅτι "ὅλοι ἐμεῖς πού χειροτονηθήκαμε ἀπό αὐτούς, ἔχομεν τήν ᾿Αρχιερωσύνη ἀπό χειροθετημένους;".

᾿Εφ᾿ ὅσον ὁ Μακαριώτατος καί οἱ ἄλλοι ᾿Αρχιερεῖς ἀρνοῦνται νά ἀπαντήσουν ἐπ᾿ αὐτῶν τῶν ἐρωτημάτων, καί ἐφ᾿ ὅσον δέν παίρνουν θέσιν ἐπί τῶν θεμάτων ῾Ομολογίας καί ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς τά ὁποῖα προέκυψαν ἀπό τό 1998, καί τά ὁποῖα ἔγιναν πιό σοβαρά μετά ἀπό τήν ἱερόσυλον παραίτησίν του καί τήν μοιχεπιβασίαν τοῦ Πειραιῶς Νικολάου εἰς τόν θρόνον του, τά ὁποῖα ἔγιναν καί συνεχίζουν εἰς τά πλαίσια τοῦ παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, εἶμαι πλέον ὑποχρεωμένος, μοῦ ἐπιβάλλει ἡ ᾿Αρχιερατική μου συνείδησις, νά δηλώσω τά ἑξῆς:

α) ῞Οτι ἐμμένω εἰς τήν "περιτείχισίν" μου ἀπό 2.11.01 μή δεχόμενος τάς ληστρικάς πράξεις των τῶν τελευταίων ἐτῶν.

β) Ὅτι θεωρῶ τήν ἀπό 5.2.03 καί τόν Μακαριώτατον καί τόν Σεβ/το Νικόλαο ὡς ἐν παρανομίᾳ τελοῦντας, τήν δέ περί ἀμφοτέρους αὐτούς συνεδριάσεις ὡς φατριαστικάς ληστρικάς καί παρανόμους, ἤτοι "συναγωγήν πονηρευμένων".

γ) ᾿Από το 2005 ὅπως διά τοῦ από 16/6/2005 αποκηρυκτικου ἐγγράφου μου ἐδήλωσα παραμένω μακράν καί ἐκτός αὐτῶν καί διαχωρίζω τόν ἑαυτόν μου ἀπό τάς παρανομίας των, ἐνῶ θά συνεχίσω μόνος μου μεθ᾿ ὅσων μείνουν πιστοί εἰς τήν ᾿Εκκλησίαν τόν ἀγῶνα ὑπέρ τῆς ῾Ομολογίας καί τῆς ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς.

δ) Ἐνόσω παραμένουν εἰς αὐτήν τήν κατάστασιν καί ἀρνοῦνται νά ὁμολογήσουν τήν καλήν ῾Ομολογίαν, τούς καταδικάζω, ὡς σχισματικούς καί βλασφήμους καί κατά τῆς ῾Ομολογίας καί κατά τῆς ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς.

ε) Μέχρι νά ἀνανήψουν καί ἐπανέλθουν εἰς τήν εὐθεῖαν ὁδόν οὐδεμίαν ἐπικοινωνίαν δύναμαι νά ἔχω μετ᾿ αὐτῶν, διότι δέν ἐκπροσωποῦν πλέον οὔτε τήν ῾Ιεράν Σύνοδον, οὔτε ἀνήκουν εἰς τήν ᾿Εκκλησίαν αἱ δέ καταδικαστικαί ἐναντίον μου ἀποφάσεις, στεροῦνται πάσης νομιμότητος, ἀφοῦ κινοῦνται πλέον εἰς τόν χῶρον τῆς σχισματοαιρέσεως, καί ἐπιπίπτουν ἐπί τῶν κεφαλῶν των.

ε) Μέχρις ὅτου ἀνανήψουν θά διαγράψω τά ὀνόματά των ἀπό τά δίπτυχα τῆς Μητροπόλεως, μή ἔχων καμμίαν πνευματικήν κοινωνίαν μετά τῶν Σεβ/των ᾿Αρχιερέων ᾿Ανδρέου, Νικολάου, Παχωμίου, Γαλακτίωνος, (τούς ὁποίους θά μνημονεύω ὑπέρ φωτίσεως),ἐπιφυλασσόμενος καί διά τούς ὑπολοίπους Ταράσιον, ᾿Ανδρέα, καί Χρυσόστομον, καί ἐν ἀναμονῇ μήπως καί ἀνανήψουν.

Θά ἀναφερθῶ εἰς μίαν περίπτωσιν τήν ὁποίαν ἔζησα ἀπό κοντά. ᾿Ενῶ τά μέλη τῆς ᾿Εξαρχίας (Κορινθίας Κάλλιστος, Κιτίου ᾿Επιφάνιος καί Πρωτοσύγκελλος Εὐγένιος Τόμπρος) εὑρίσκοντο εἰς ᾿Αμερικήν ἠκούετο ἐδῶ εἰς τήν ῾Ελλάδα ἀνεπισήμως, ὅτι "οἱ Ρῶσοι τῆς Διασπορᾶς ἔκαμαν χειροθεσίαν εἰς τούς δύο ᾿Αρχιερεῖς". ῾Ο θεολόγος ᾿Ελευθέριος Γκουτζίδης, ὁ ὁποῖος ἦτο ὁ μόνος πού ὡς ἐκ τῆς ἰδιότητός του ἠδύνατο τότε νά ἐκφράση ὑπεύθυνον γνώμην, ἔλεγεν ὅτι "εἶναι ἀδύνατον νά ἔγινε κάτι τέτοιο", διότι "ἐάν οἱ Ρῶσοι τῆς Διασπορᾶς ὀρθοδόξησαν καί ἐδέχθησαν τήν ῾Ομολογίαν, τό μόνον τό ὁποῖον ἠδύναντο νά πράξουν ἦτο νά συλλειτουργήσουν μαζί τους καί νά ἀναγνωρίσουν τόν Βρεσθένης Ματθαῖο ὡς μέγαν ῾Ομολογητήν, διότι καί τήν ῾Ομολογίαν διεφύλαξε καί τήν ᾿Αποστολικήν Διαδοχήν ἀνόθευτον διεφύλαξε".

Εἰς τό ἀεροδρόμιον πού περιμέναμε νά ἐπιστρέψουν, ὁ θεολόγος ᾿Ελευθέριος Γκουτζίδης ἐπληροφορήθη παρά τοῦ τότε λαϊκοῦ Κων/νου Σαραντοπούλου (νῦν Φλωρινικοῦ "᾿Αχαΐας" Σαραντοπούλου), ὑποτακτικοῦ τοῦ ᾿Αρχιμ. Καλλιοπίου Γιαννακουλοπούλου, ὅτι "ναί ἐχειροθέτησαν τούς ᾿Αρχιερεῖς. Τό γνωρίζω, διότι πρίν ξεκινήσουν ἀπό ᾿Αμερική ἐπεκοινώνησα τηλεφωνικῶς μέ τόν π. Καλλιόπιο καί μοῦ τό εἶπε". Τότε ὁ ᾿Ελευθέριος ἀπευθυνόμενος εἰς ἐμέ, μοῦ πρότεινε «νά φύγουμε, διότι ἄν ἐδέχθησαν χειροθεσίαν αὐτοί εἶναι καραγκιόζηδες, καί ἐγώ καραγκιόζηδες δέν δύναμαι νά ὑποδεχθῶ". Τόν κράτησε ὅμως ὁ τότε ῾Ιερομόναχος Ματθαῖος Μακρῆς ὁ ὁποῖος (ἀπ᾿ ὅ,τι ἀπεδείχθη γνώριζε πολύ καλά τά πράγματα) λέγοντάς του "κάτσε νά μᾶς ἐξηγήσουν τί ἔγινε".

 

῞Οταν ἀφίχθη εἰς τό ᾿Αεροδρόμιον ἡ ᾿Εξαρχία ὁ ᾿Ελευθέριος Γκουτζίδης ἠρώτησε "τί ἔκαναν στήν ᾿Αμερική, ἀκούεται ὅτι σᾶς ἔκαναν "χειροθεσία", ὁ μέν π. Εὐγένιος ἀπέφυγε νά ἀπαντήση, καί ἔφυγε ἀμέσως γιά τό σπίτι του, οἱ δέ δύο ᾿Αρχιερεῖς ἐδέχθησαν νά μεταβοῦν ὅλοι στό Μετόχι τοῦ Κορινθίας καί ἐκεῖ νά τούς ἐξηγήσουν. Καί ἡ "ἐξήγησις" πού ἔγινε ἀπό τούς ᾿Αρχιερεῖς καί τόν ᾿Αρχ/τη Καλλιόπιο ἦτο, ὅτι "ΟΧΙ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΧΕΙΡΟΘΕΣΙΑ. ΟΙ ΡΩΣΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΓΙΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΙΝΑΙ ΘΕΟΛΟΓΟΙ. ΔΕΧΘΗΚΑΝ ΤΗΝ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΑΝ ΤΙΣ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΕΣ ΜΑΣ. ΕΤΣΙ Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΤΩΡΑ ΞΑΠΛΩΘΗΚΕ ΣΤΑ ΠΕΡΑΤΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΗΣ. ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΥΦ᾿ ΕΝΟΣ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑΣ ΤΑΚΤΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΜΕ ΜΙΑ ΣΥΓΧΩΡΗΤΙΚΗ ΕΥΧΗ ΔΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΒΑΣΙΝ ΤΟΥ ΚΑΝΟΝΟΣ". Αὐτῆς τῆς δηλώσεως τῶν ᾿Αρχιερέων ἤμην αὐτήκοος μάρτυς. ῏Ησαν δέ τόσον "πειστικοί", ὥστε νά χαρακτηρισθοῦν καί μεγάλοι ἱεραπόστολοι καί ὁμολογηταί.

῾Ο θεολόγος ᾿Ελευθ. Γκουτζίδης, ἔβαλε μετάνοια, ἐζήτησε συγγνώμην, διότι στό ἀεδρόμιο ἐξεφράσθη ἐναντίον των, καί ἐζήτησε νά πληροφορηθῇ ἄν οἱ Ρῶσοι ἔδωσαν γραπτήν τήν ῾Ομολογίαν καί ἄν ὑπάρχῃ κάποια σχετική ἀπόφασις ἤ ἔγγραφον, καί ἔλαβε τήν ἀπάντησιν ὅτι "τήν ἀπεδέχθησαν ὁμοφώνως ἐν Συνόδῳ, ἀλλά τό σχετικόν ἔγγραφον θά συνταχθῇ καί θά ὑπογραφῇ κατά τήν ἑπομένην Σύνοδον ὅλων τῶν ᾿Αρχιερέων, ἡ ὁποία γίνεται μία φορά τό χρόνο». ‘Επειδή, ὅμως ἐπέμενε τονίζοντας, ὅτι τέτοια θέματα δέν μπορεῖ νά ἀντιμετωπίζωνται ἔτσι πρόχειρα, καί ὅτι πρέπει νά ἔχουμε γραπτά ντοκουμέντα, ἐπετιμήθη ὅτι δέν ἔχει ἐμπιστοσύνη στούς ᾿Αρχιερεῖς. Καί ἐζήτησε συγγνώμη. ᾿Επιμένων εἰς τήν ἐρώτησίν του, ἐάν ἔχουν κάποια ἀπόφασιν ἐπετιμήθη, διότι «δέν ἔδειξε ἐμπιστοσύνην στούς δύο ᾿Αρχιερεῖς".

Αὐτῆς τῆς "῾Ομολογίας" τῶν μελῶν τῆς ᾿Εξαρχίας ἤμην αὐτήκοος μάρτυς. ῞Οσον ἀφορᾶ δέ τήν ἀπόφασιν τῆς Ρωσικῆς Συνόδου περί τῆς "χειροθεσίας", ὁ ὁποία εἶναι ἀντιφατική καί ἀπαράδεκτος τήν ἀπέκρυψαν, μέχρις ὅτου τήν ἐδημοσίευσεν ὁ Φλωριναῖος Μοναχός Βίκτωρ εἰς τό φυλλάδιόν του: "Χαρμόσυνα Μηνύματα", καί ἀφοῦ ἐγένοντο καί ἐδῶ αἱ "χειροθεσίαι". Τότε ὁ π. Εὐγένιος τήν ἐδημοσίευσεν καί εἰς τόν "Κήρυκα".

Αὐτήν τήν ῾Ομολογίαν ἐδήλωναν ἀτομικῶς καί Συνοδικῶς οἱ ᾿Αρχιερεῖς ἀπό τό 1971 μέχρι τό 1998, μέ ἐξαίρεσιν τόν ποτέ Κορινθίας Κάλλιστον, ὁ ὁποῖος μετά τό 1976 καί αὐτή εἶναι ἡ μέχρι τό 1998 "κοινή συνείδησις τῆς ᾿Εκκλησίας". Αὐτό δηλώνεται εἰς ἐπίσημα κείμενα τόσον τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου, ὅσον καί τοῦ Μακαριωτάτου.

Μετά τήν ἐδῶ πανηγυρικήν λειτουργίαν τῆς ἑνώσεως, ἐδημοσιεύθη, ὡς εἴπομεν, ἡ ἀπόφασις τῶν Ρώσων, καί διά πρώτην φοράν τήν ἴδωμεν, τουλάχιστον "οἱ παροικοῦντες τήν ῾Ιερουσαλήμ καί μή γνωρίζοντες τά γενόμενα ἐν ταῖς ἡμέραις ταύταις", ἐνῶ μέχρι τότε ἡ ἀπόφασις τῶν Ρώσων ἀπεκρύπτετο. Εἰς αὐτήν ἀναφέρεται ὅτι ἡ χειροθεσία γίνεται κατά τόν Η' Κανόνα τῆς Α' Οἱκουμενικῆς Συνόδου. ῾Ο Μακαριώτατος παρακαλεῖται ἐπ᾿ αὐτοῦ νά μᾶς εἴπῃ "ἐν ἐπιτραχηλίῳ καί ὠμοφορίῳ", ἐάν πρίν τήν πανηγυρικήν Λειτουργίαν τῆς ἑνώσεως ἐγνώριζε τήν ἀπόφασιν ταύτην. Πιστεύομεν, ὅτι ἴσως καί ἡ ἀπόφασις αὕτη νά ἀπεκρύπτετο ἐάν δέν τήν ἐδημοσίευεν εἰς τά "Χαρμόσυνα Μηνύματα" ὁ Φλωριναῖος μοναχός Βίκτωρ, διά νά περάση δύο μηνύματα: Πρῶτον ὅτι ἡ χειροθεσία ἔγινε βάσει γνωματεύσεως τοῦ πρώην Φλωρίνης, καί Δεύτερον, ὅτι πλέον εἴμεθα ἑνωμένοι μετά τῶν Φλωρινικῶν. ῎Ηδη ὅμως ἡ κοινή συνείδησις τῆς ᾿Εκκλησίας Κλήρου καί Λαοῦ εἶχε διαμορφωθεῖ ἀπό τῆς πρώτης στιγμῆς πού ἐπέστρεψαν τά μέλη τῆς ᾿Εξαρχίας. Διότι ἴσως κατά παραχώρησιν Θεοῦ διά νά μή παρασυρθοῦν ἅπαντες εἰς τήν προδοσίαν, τά μέλη τῆς ᾿Εξαρχίας εἶπον ὅτι οἱ Ρῶσοι ὠρθοδόξησαν, χειροθεσία δέν ἐγένετο, κλπ. καί αὐτήν ἡ συνείδησις διεμορφώθη. ῾Η προδοσία πλέον βαρύνει τούς ἰδίους προσωπικά.

῞Οταν ἐδημοσιεύθη καί εἰς τόν Κ.Ε.Ο. ἡ ἀπόφασις τῶν Ρώσων, τότε ἤρχισαν αἱ ἀντιδράσεις. Καί αἱ ἀντιδράσεις ἑστιάζοντο εἰς τό γεγονός ὅτι ἡ ἀπόφασις εἶναι ἀντιφατική. ᾿Εφ᾿ ὅσον ἀνεγνώρισαν ὡς ὀρθόδοξον τόν Βρεσθένης Ματθαῖον καί ὅτι "ἐν τῷ ζήλῳ του διά τήν ᾿Ορθοδοξίαν προέβη εἰς χειροτονίαν μόνος του παραβιάσας τήν ἱεραρχικήν τάξιν", δηλαδή ἐφ᾿ ὅσον ἀνεγνώρισαν ὡς δογματικῶς πλήρεις καί τελείας τάς χειροτονίας, διατί ὁρίζουν "χειροθεσίαν κατά τόν Η' Κανόνα τῆς Α' Οἱκουμενικῆς Συνόδου";

Προσωπικά μέ ἀπασχολοῦσε τό θέμα, καί ἔψαχνα νά ἐνημερωθῶ περί τῆς χειροθεσίας, τί εἶναι, πότε γίνεται κλπ. καί δέν σταματοῦσα ὅταν εὕρισκα εὐκαιρία νά τό συζητῶ, ὅπως καί πολλοί ἄλλοι. ᾿Ενθυμοῦμαι πόσο ἀνησυχοῦσε διά τό τί ἔγινε ὁ κατά σάρκα θεῖός μου ῾Ιερομόναχος Κήρυκος. Τότε ἤρχισα νά προβληματίζωμαι διά τήν στάσιν κάποιων ἄλλων Κληρικῶν, ὄπως τοῦ τότε ῾Ιερομονάχου, κατόπιν ᾿Επισκόπου ᾿Αττικῆς, Ματθαίου, ὁ ὁποῖος ὅταν μέ ἤκουσε εἰς τά Γραφεῖα νά ἐκφράζω τάς ἀνησυχίας μου, μέ ἐπετίμησεν λέγοντάς μου "εὐλογημένε τί εἶναι αὐτά πού λές, τώρα ἔχουμε ψηλά τό κεφάλι, πρίν δέν μᾶς ἔδιναν καμμιά σημασία, τώρα νά ἀκούσης τί λένε ἐκεῖ στά ῾Ιεροσόλυμα οἱ Δεσποτάδες, πόσο μᾶς ὑπολογίζουν"!

Λόγῳ τῶν ἀντιδράσεων τότε πολλῶν Κληρικῶν, οἱ ὁποῖοι μόλις ἐδημοσιεύθη ἡ ἀπόφασις ἀντέδρασαν, καί δέν ἐδέχθησαν νά γίνη εἰς αὐτούς ἡ "χειροθεσία" ἤρχισαν ἔντονα διαβήματα πρός τούς Ρώσους τῆς Διασπορᾶς, οἱ ὁποῖοι ἀπήντησαν πάλιν ἀντιφατικά. ῎Αλλος ἐδήλωσεν ὅτι ἔγινε "χειροτονία" (ὁ Γραμματεύς ᾿Επίσκοπος Μανχάτταν Λαῦρος), ἄλλος ὅτι ἔγινε "ὡς εὐλογίᾳ" (Φιλάρετος), ἄλλος ὅτι τούς δέχθηκαν ὡς ᾿Αρχιερεῖς (Γκράμπε) καί ἄλλοι ἄλλα. Τά περί συγχωρητικῆς εὐχῆς ὁ Φιλάρετος τά ἐδήλωσε πολύ ἀργότερα, ἤτοι μετά τήν διακοπήν σχέσεων.

Προσωπικῶς, ὅταν ἀργότερα ἐμελέτησα ὀλίγον τό ᾿Αρχεῖον κράτησα ὡς τήν πλέον ἀνώδυνον ἀπάντησιν αὐτήν πού ἔδωσεν ἡ Σύνοδος τῶν Ρώσων τῆς Διασπορᾶς εἰς τήν Β' ᾿Εξαρχίαν 1974. ῾Ο Κορινθίας Κάλλιστος, ὁ Πειραιῶς Νικόλαος καί ὁ ᾿Αρχ/της Καλλίνικος Σαραντόπουλος, σήμερον Φλωριναῖος "᾿Αχαΐας" Καλλίνικος, ἐνυπογράφως ἐν ἔτει 1974 ἐδήλωσαν ὅτι οἱ Ρῶσοι τῆς Διασπορᾶς τούς ἐδήλωσαν προφορικῶς, ὅτι "ἡ χειροθεσία ἐγένετο ὅλως τυπικῶς καί ἄνευ οὐσιαστικοῦ λόγου". ῎Εστω καί ἄν ἔγινε προφορικῶς ἡ δήλωσις αὕτη ἐκ μέρους τῶν Ρώσων δέν δυνάμεθα νά τήν ἀμφισβητήσωμεν.

Τό 1974 ὁ Μακαριώτατος ᾿Αρχιεπίσκοπος εἰς τό βιβλίον του "᾿Αποκατάστασις τῆς ᾿Αληθείας" ἔγραφεν ἀπευθυνόμενος εἰς τούς ὀκτώ ἀποσκιρτήσαντας, διά τόν λόγον τῆς χειροθεσίας, Κληρικούς, ὅτι "ἡ χειροθεσία ἐγένετο ὡς μία ἐξωτερική τυπική πράξις καί δέν εἶχε καμμίαν σχέσιν μέ τό μυστήριον τῆς χειροτονίας, τό ὁποῖον ἦτο δογματικῶς πλῆρες ἀπό τῆς πρώτης ἀρχῆς τῆς χειροτονίας". Οἱ Κληρικοί αὐτοί, ἐν οἷς καί ὁ ᾿Αρχ/της τότε Καλλιόπιος, ἀπεσκίρττησαν καί προσέφυγον εἰς τούς Φλωρινικούς, διαμαρτυρηθέντες ὅτι οἱ ᾿Αρχιερεῖς μας δέν συνεμορφώθησαν πρός τήν ἀπόφασιν τῶν Ρώσων τῆς Διασπορᾶς, οἱ ὁποῖοι "ἔδωσαν τήν ἐντολήν μετά τήν χειροθεσίαν καί τῶν λοιπῶν ἐν ῾Ελλάδι Κληρικῶν νά κάμουν τό πᾶν νά ἐνωθοῦν μέ τούς Φλωρινικούς".

Τό ἴδιον ἔτος (1974) ὁ Σεβ/τος Πειραιῶς Νικόλαος κατέθεσε εἰς τό Δικαστήριον διά νά ἀποδείξῃ ὅτι εἶναι Κανονικός ᾿Αρχιερεύς τήν ἀπόφασιν τῶν Ρώσων τῆς Διασπορᾶς, ἡ ὁποία ὁμιλεῖ διά τόν Η' Κανόνα τῆς Α᾿ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἤτοι διά χειροθεσίαν ὡς ἐπί σχισματικῶν. Βάσει αὐτῆς τῆς ἀποφάσεως καί βάσει τοῦ Η' Κανόνος τῆς Α' Οἱκουμ. Συνόδου. ἤτοι βάσει τῆς ἐπί σχισματικῶν χειροθεσίας, τό Δικαστήριον ἐξέδωκε "᾿Απαλλακτικόν Βούλευμα" καί ἀπήλλαξε τόν Σεβ. κ. Νικόλαον τῆς Κατηγορίας. Διά τό ᾿Απαλλακτικόν τοῦτο Βούλευμα ὁ Σεβ/τος Πειραιῶς Νικόλαος ἐπί σειράν ἐτῶν ἐπανηγύριζεν, καί δέν τό ἔφερε ποτέ εἰς τήν Σύνοδον νά ἀποφασίσῃ αὕτη περί αὐτοῦ, ὅταν δέ τόν κατηγείλαμεν καί τό ἐφέραμεν εἰς φῶς ἀπέδωσε τήν εὐθύνην εἰς τόν δικαστήν, καί ἐδήλωσε ψευδῶς δύο τινά: α) ῞Οτι δέν κατέθεσε αὐτός τήν ᾿Απόφασιν τῶν Ρώσων τῆς Διασπορᾶς, καί ἐπομένως ἡ εὐθύνη ἀνήκει εἰς τόν Δικαστήν καί ὄχι εἰς τόν ἴδιον καί β) ῞Οτι ποτέ δέν ἀπεδέχθη οὔτε αὐτός, οὔτε ἡ ῾Ιερά Σύνοδος τό περιεχόμενον τοῦ Βουλεύματος.

Τό ἔτος 1974 ὁ μακαριστός ἤδη μοναχός π. Κοσμᾶς ἔκοψεν κοινωνίαν μετά τοῦ Μακαριωτάτου διά τό γεγονός ὅτι "πῆγαν στήν ᾿Αμερική στούς κακοδόξους Ρώσους καί μᾶς ἐπρόδωσαν". Αὐτά μοῦ ἔλεγε συνεχῶς, διότι ὡς ἀνάδοχός μου (νουνός) τά συζητούσαμε πάρα πολύ. ῾Ο Μακαριώτατος βέβαια ἀπέδωσε τήν διακοπήν τῆς κοινωνίας του μετ᾿ αὐτοῦ εἰς προσωπικούς λόγους, ὡς ἀντίδρασιν δηλαδή διότι τοῦ ἔδωσε ἐντολή νά μεταβῇ εἰς τό μοναστήρι τῆς Μεταμορφώσεως, ὅπου ἡ μετάνοιά του. ῞Οταν ὅμως ἀργότερα εἰς τήν προσπάθειάν του νά μέ ἐμποδίσῃ νά γίνω Κληρικός, διότι "αὐτοί ἐπρόδωσαν τόν ἅγιον Πατέρα" μοί ἐκμυστηρεύθη ὅτι ὁ Μακαριώτατος τοῦ εἶπε ὅτι ὁ "πατέρας εἶναι παράνομος" καί μοῦ ἐξήγησε: "ἔτσι τόν ἀπεκάλεσε". Ρώτησα, τότε, τόν Μακαριώτατο καί ἀπαντῶν μοῦ ἀπέδωσε πάλιν τήν διακοπήν κοινωνίας εἰς προσωπικούς λόγους. ᾿Επείσθην τότε, διότι εἶχον ἀπόλυτον ἐμπιστοσύνην εἰς τούς λόγους του, ἀλλά σήμερον μετά τήν ἐπί πολλά ἔτη ἄρνησίν του νά ἀντιμετωπισθῇ τό παλαιοημερολογιτικόν οἰκουμενιστικό κίνημα κατά τοῦ ἁγίου Πατρός Ματθαίου, ἀρχίζω νά ἀμφιβάλλω ἄν μοῦ μιλοῦσε εἰλικρινῶς.

Τό 1975 στρατιώτης ὤν εἰς μίαν ἄδειαν μοῦ ἀνέθεσαν νά συντάξω τήν τελικήν ἀπάντησιν εἰς τούς Ρώσους τῆς Διασπορᾶς περί διακοπῆς τῆς κοινωνίας μετ᾿ αὐτῶν. ῾Η διακοπή τότε ἐφαίνετο ὡς μία διέξοδος ἀπό τήν διαμορφωθεῖσαν κατάστασιν, δεδομένου ὅτι ἤρχοντο πληροφορίαι ὅτι οἱ Ρῶσοι τῆς Διασπορᾶς οὔτε ὁμολογίαν ἔκαναν ποτέ, οὔτε ἀπεδέχθησαν τήν ῾Ομολογίαν, κλπ. Εἰς τό τελικόν χειρόγραφον τό ὁποῖον τούς παρέδωκα, καί ἄν ἐνθυμοῦμαι καλῶς τούς τό εἶπα καί διά ζώσης εἰς μίαν συνεδρίασιν τῶν ᾿Αρχιεπισκόπου ᾿Ανδρέου, ᾿Αττικῆς Ματθαίου καί Πειραιῶς Νικολάου, ὅτι πρέπει μέ αὐτήν τήν ἀπόφασιν νά ἀντιμετωπισθῇ καί τό θέμα τῆς χειροθεσίας καί εἰδικώτερα τῆς ἀποφάσεως τῶν Ρώσων, ἡ ὁποία ὁμιλεῖ διά τόν Η' Κανόνα τῆς Α' Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Συμπλήρωσα μάλιστα εἰς τό κείμενον ἐκεῖ πού ἀναφέρεται εἰς τήν ἀπόφασιν τό ἑξῆς: «Ὅτι προέβησαν (οἱ Ρῶσοι) εἰς τήν ὑπ᾿ ἀριθμ. 15/28 ᾿Απόφασίν των, ἡ ὁποία ὅμως ὡς ἀντικανονική θεωρεῖται ὑφ᾿ ἡμῶν ἄκυρος, διό καί ἡμεῖς οὐδέποτε τήν ἐδέχθημεν". Δυστυχῶς, ὅμως, ὅταν ἐδημσιεύθη εἰς τό περιοδικόν, καί μοῦ τό ἀπέστειλαν εἰς ᾿Αλεξανδρούπολιν, ὅπου ὑπηρέτουν τήν στρατιωτικήν μου θητείαν, διεπίστωσα, ὅτι εἶχον ἀφαιρέσει ἐκεῖνο τό σημεῖον. Καί ὅταν ἀργότερα τούς ἠρώτησα διατί τό ἀφαιρέσατε, μοῦ ἀπήντησαν διά στόματος ᾿Αττικῆς Ματθαίου: "αἴ, εὔλογημένε σωστό εἶναι αὐτό πού ἔγραψες, ἀλλά ξέρεις τώρα ἔχουμε καί δικαστήρια καί βάσει αὐτῆς τῆς ἀποφάσεως μᾶς ἀναγνωρίζουν. Ὅταν περάσουμε τά δικαστήρια, τότε θά τήν καταδικάσουμε".

῾Η "συνείδησις τῆς ᾿Εκκλησίας" ἐπί τοῦ θέματος τῆς χειροθεσίας ὡς μιᾶς τυπικῆς ἐξωτερικῆς πράξεως ὑπό τύπον συγχωρητικῆς εὐχῆς, ἐπεσφραγίσθη ἐκτός ἀπό τήν καθαιρετικήν ἀπόφασιν κατά τοῦ Κορινθίας Καλλίστου, ὅταν ἀνήρεσε τήν πρώτην του ῾Ομολογίαν, καί ἐδήλωσεν ὅτι ἐδέχθη "χειροθεσίαν ὡς ἐπί σχισματικῶν", ἐνῶ ἐγένετο δεκτός ἀπό τούς Φλωρινικούς ὡς Μητροπολίτης ἀπό τό 1971, καί ἀπό ῾Ιεροσυνοδικάς ἀποφάσεις. Τό 1978, τό 1979, τό 1981 καί τό 1983 ὁσάκις οἱ Φλωρινικοί ἤ οἱ Νεοημερολογῖται ἔγραφον ὅτι τό 1971 ἔγινε "χειροθεσία ἐπί σχισματικῶν", ἄλλοι δέ καί "χειροτονία" ἡ ᾿Εκκλησία ἔδιδε τήν ἰδίαν ἀπάντησιν. Τό 1978, ἤτοι ἕν ἔτος μετά τήν καθαίρεσιν τοῦ Καλλίστου, βλέποντας καί τήν οἰκουμενιστικήν τακτικήν τοῦ Κιτίου ἐκάναμε μήνυσι κατά τῆς ᾿Εξαρχίας τοῦ 1971. ᾿Εδήλωσα δέ ὅτι δέν θά χειροτονηθῶ, ἄν δέν ἀντιμετωπισθῇ τό θέμα ἱεροσυνοδικῶς. Τό 1981 ἐγένετο Μεγάλη Σύνοδος μέ τήν παρουσία καί τοῦ Σεβ/του Κιτίου κ. ᾿Επιφανίου καί πάλιν ἡ ῾Ιερά Σύνοδος ἐπανέλαβε τήν ἰδίαν θέσιν "συνείδησιν" περί τῆς χειροθεσίας. .

῾Ο Σεβασμιώτατος Κιτίου, ὅταν ἐπέστρεψε ὡς μέλος τῆς ᾿Εξαρχίας, ἐδήλωσεν καί αὐτός ὅτι "καμμία χειροθεσία δέν ἔγινε, οἱ Ρῶσοι ὀρθοδόξησαν καί ἡ ᾿Ορθοδοξία πλέον ὁμολογεῖται εἰς ὅλην τήν Οἱκουμένην, ὅσον ἀφορᾶ δέ τό ὑφ᾿ ἑνός ἀντιμετωπίσθη μέ μίαν συγχωρητικήν εὐχήν" εἰς τήν συνέχειαν ὅμως ἄλλαξε καί αὐτός γραμμή καί ἔλεγεν ὅτι "πρέπει νά ἐξετάσουμε μήπως ὑπῆρχε καί ἕτερος ᾿Επίσκοπος τό 1948, ὁπότε μπορεῖ νά δικαιολογηθῆ καί ἡ χειροθεσία τῶν Ρώσων τῆς Διασπορᾶς". Αὐτά τά ἔγραψε πολλάκις ὁ Σεβ. Κιτίου κ. ᾿Επιφάνιος, ὁ ὁποῖος καί μέ δικά του κείμενα καί διά τοῦ συνεργάτου του καί συμβούλου του Βασιλείου Σακκᾶ ἐδήλωνεν πολλάκις ὅτι πρέπει νά ἐξετάσωμεν μήπως ὑπῆρχε καί ἕτερος ᾿Αρχιερεύς ᾿Ορθόδοξος τό 1948 καί δέν τόν ἐκάλεσε ὁ Βρεσθένης Ματθαῖος καί πάσχουν αἱ χειροτονίαι τοῦ 1948, ὁπότε καλῶς ἐγένετο ἡ χειροθεσία.

Οἱ Φλωρινικοί (Αὐξέντιος) ἐνῶ στήν ἀρχή κατέκριναν τούς Ρώσους τῆς Διασπορᾶς, ὅτι παρεσπόνδησαν πού ἀνεγνώρισαν τήν Κανονικότητα τῶν χειροτονιῶν τοῦ Βρεσθένης Ματθαίου εἰς τήν συνέχεια καί κατ᾿ ἐξακολούθησιν κηρύττουν ὅτι τό 1971 ἐγένετο Κανονική χειροθεσία (ἄλλοι τήν ὀνομάζουν χειροτονία) ἐπί τῶν δύο Ματθαιϊκῶν ᾿Επισκόπων Καλλίστου καί ᾿Επιφανίου, δηλαδή "χειροθεσία ἐπί σχισματικῶν". ᾿Εκ τούτου προέκυψε καί ἡ παρεμπόδισις ἐκ μέρους των τῆς συνεχίσεως τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου καί ἐπί τῶν θεμάτων τοῦ σχίσματος τοῦ 1937 καί τῶν χειροτονιῶν κλπ. διότι κατ᾿ αὐτούς ὅλα αὐτά έτακτοποιήθησαν διά τῆς "ἐπί σχισματικῶν χειροθεσίας".

Αὐτήν τήν ἄποψιν τήν ὑπεστήριξαν ἐξ᾿ ἀρχῆς, ἐκτός ἀπό τούς Φλωρινικούς καί μία ὁμάδα τῶν Ρώσων τῆς Διασπορᾶς, ὁ Σακκᾶς καί ἄλλοι (πού φαίνεται εἶναι ἐκεῖνοι πού ἐκ τῶν παρασκηνίων ἐτοποθέτησαν εἰς τήν ἀπόφασιν τόν Η' Κανόνα τῆς Α᾿ Οἱκουμενικῆς Συνόδου ὁ ὁποῖος ὁμιλεῖ σαφῶς περί χειροθεσίας ἐπί σχισματικῶν). ᾿Εσχάτως δέ ἤτοι ἀπό τό 1998 καί μέχρι σήμερον, αὐτήν τήν ἄποψιν τήν ἐπέβαλον εἰς τούς ᾿Αρχιερεῖς μας, προκειμένου νά ἀναγνωρίζωνται ἀπό τούς Φλωρινικούς καί ἀπό τόν νεοημερολογιτισμόν, τά ξένα Κεντρα.

Εἰδικώτερον ἀπό τό 1998 εἶναι ἐμφανής αὐτός ὁ στόχος τοῦ παλαιοημερολογιτικοῦ καί νεοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἤτοι νά γίνη δεκτή ἀπό τούς ἡμετέρους ᾿Αρχιερεῖς, ἔστω ἐκ τῶν ὑστέρων, ἔστω καί διά τῆς σιωπῆς, ὅτι τό 1971 ἔγινε πραγματική χειροθεσία, ὡς ἐπί σχισματικῶν. ῎Ετσι ἐνῶ ὁ Χρυσόστομος Κιούσης διακηρύσσει τοῦτο εὐθέως ἀπό τό 1994, ἤ ἐρωτηματικῶς τό 1997 ὁ Σακκᾶς, παραλλήλως ὁ μον. Μάξιμος προπαγανδίζει ὅτι ὁ ἅγιος Πατέρα βιάσθηκε τό 1937, ἐνῶ τό ἀποκορύφωμα εἶναι στό ὅτι οἱ Φλωρινικοί καί οἱ Νεοημερολογῖτες μᾶς ἀναγνωρίζουν ἀπό τό 1971 βάσει τῆς χειροθεσίας καί ἑπομένως πρέπει νά ὑποταχθοῦμε εἰς τόν Χρυσόστομον Κιούσην καί δι᾿ αὐτοῦ εἰς τόν Χριστόδουλον. Μἀλιστα ἐμφανίζονται τινές οἱ ὁποῖοι ἀπειλοῦν ὅτι ὑπάρχουν στοιχεὶα γιά τό 1971, τά ὁποῖα ὅταν δημοσιευθοῦν θά κάνουν τά ἄνω κάτω....

Πρό 3-4 ἐτῶν ἐγράφη καί ἠρωτήθησαν δημοσίως οἱ δύο ᾿Αρχιερεῖς πού ἔζησαν ἀπό κοντά τά γεγονότα, νά μᾶς ποῦν τί ἀκριβῶς συνέβη καί νά τοποθετηθοῦν καί νά μᾶς ποῦν ἄν παραμένουν στήν ἴδια ῾Ομολογία πού εἶχαν ἀπό τό 1971 διά τό θέμα τῆς χειροθεσίας. Καί ἐνῶ περιμέναμε μιά ἔστω τυπική ἀπάντησι, δεχθήκαμε ἐπιθέσεις. ῾Ο Μακαριώτατος ζήτησε ἐπιτακτικά ἀπό τόν Σεβ/το Πανάρετο νά ἀνακαλέση τάς Διακηρύξεις τῶν ἐτῶν 2002-2003, καί ἀπό ἡμᾶς τήν "ΟΜΟΛΟΓΙΑΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ", ἐνῶ ὁ Σεβ/τος Κιτίου ἀπεδήμησε χωρίς νά δώση καμμίαν ἀπάντησιν.

Αὐτή περίπου εἶναι ἡ διαμορφωθεῖσα κατάστασις. Αὐτή εἶναι μία ἀπό τάς αἰτίας, διά τήν ὁποίαν διεκόψαμεν ἐκκλησιαστικήν κοινωνίαν μετ’ αὐτῶν. Τά καταγράφομεν, πρός ἐνημέρωσιν σας....