Ο ΜΕΓΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΤΗΝ Α ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟ
Μπαίνοντας στην αίθουσα της Συνόδου ο Μ. Κωνσταντίνος, άρχισε να χαιρετάει μειδιών τους Πατέρες.
Όμως το μειδίαμά του πολύ γρήγορα χάθηκε από το πρόσωπό του.
Οι περισσότεροι Πατέρες, που ήρθαν στην Σύνοδο ήταν λωβοί και ακρωτηριασμένοι.
Άλλου του έλειπαν τα αυτιά, άλλου τα μάτια και άλλου η μύτη του.
Άλλος, τον χαιρέτησε με το αριστερό χέρι, γιατί το δεξί δεν υπήρχε πλέον.
Ξαφνιάστηκε ο αυτοκράτορας και ρώτησε με κατάπληξη:«Γιατί όλοι σχεδόν οι Επίσκοποι που ήρθαν στην Σύνοδο είναι ακρωτηριασμένοι;»
Ένας αρχιερέας του απάντησε: «Διότι, βασιλιά, έρχονται από τα Μαρτύρια.
Όλοι αυτοί που βλέπεις είναι Μάρτυρες και Ομολογητές».
Συγκινήθηκε ο Μ. Κωνσταντίνος και δάκρυσε. Σηκώθηκε και πλησίασε τους λαβωμένους Επισκόπους.
Γονάτισε και φίλησε τα παράλυτα πόδια τους, τις άδειες κόγχες των ματιών τους..
• Απαγόρευσε τίς μονομαχίες, πού έως τότε ήταν ή καθημερινή διασκέδαση τών Ρωμαίων.
• Απαγόρευσε πολύ αυστηρά τήν θανάτωση παιδιών από τούς γονείς, καθώς καί τήν έκθεση βρεφών γιά νά πεθάνουν.
Πρώτα αυτά ήταν επιτρεπτά.
• Απαγόρευσε νά θανατώνουν ή νά βασανίζουν τά αφεντικά τούς δούλους τους.
Επίσης ενθάρρυνε καί προώθησε απελευθέρωση των δούλων.
• Προστάτεψε τό απαραβίαστο τού ανθρωπίνου προσώπου, απαγορεύοντας τό μαρκάρισμα τών καταδίκων στό πρόσωπο (μέχρι τότε έτσι γινόταν).
• Θέσπισε τό δικαίωμα τών καταδίκων νά βλέπουν φώς, νά έχουν υγιεινό κελλί καί νά πηγαίνουν έναν περίπατο κάθε μέρα.
• Επέβαλε νά γίνονται οί δίκες καί οί ανακρίσεις μέ δίκαιο καί διαφανή τρόπο.
• Προτεραιότητα του ήταν ή προστασία τών πιό αδύνατων (παιδιά, γυναίκες, ορφανά, χήρες, φτωχοί, χρεοφειλέτες), μέ τούς ποικίλους πρωτοφανείς καί πρωτοποριακούς νόμους πού εξέδωσε καί μέ τίς ακατάπαυστες υλικές φιλανθρωπικές ενέργειες του πού έφθαναν στό σημείο τής υπερβολής.
Ήταν ό πρώτος κυβερνήτης στόν κόσμο πού εισήγαγε τήν Κοινωνική Πρόνοια, καί μάλιστα σέ πολύ μεγάλο βαθμό.
• Πλήρωνε τούς στρατιώτες του γιά κάθε εχθρό πού έπιαναν καί δεν τόν σκότωναν, γιά νά σώσει τίς ζωές όσο τό δυνατόν περισσοτέρων αιχμαλώτων.
• Σταμάτησε τούς διωγμούς κατά τών Χριστιανών, αποκαθιστώντας όλους όσους είχαν ζημιωθεί κατά τήν διάρκεια τους (τούς επιζώντες εννοείται), καί θέσπισε τό δικαίωμα τής ανεξιθρησκίας.
Επιπλέον, επέβαλε τήν αργία τής Κυριακής.
Δεν είναι τυχαίο καί ότι οί εχθροί του (Ιουλιανός ό Παραβάτης, Σέξτος Αυρήλιος Βίκτωρ, Ζώσιμος) τόν κατηγορούσαν καί γιά τήν υπερβολική γενναιοδωρία του μέ τίς φιλανθρωπικές του «σπατάλες»!
Ή ευμένεια του πρός τήν Εκκλησία καί ή επιθυμία του νά διαδώσει τήν πίστη, δέν ήταν απλώς ενέργειες πολιτικής σκοπιμότητας, αλλά πράξεις συνειδητές μέ εσωτερικό, θεοφιλές καί ηθικό αντίκρυσμα
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου