ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑΝ ΜΟΥ ΠΕΡΙ ΧΕΙΡΟΘΕΣΙΑΣ ΤΟ 1972

 

ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΚΕΙΜΕΝΟΝ ΤΟ ΟΠΟΙΟΝ ΕΓΡΑΦΗ ΕΝ ΣΧΟΛΙΩ ΕΙΣ ΤΗΝ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΦΩΝΗΝ». ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΡΙ ΧΕΙΡΟΘΕΣΙΑΣ ΕΡΓΑΣΙΑΝ ΜΟΥ ΤΟΥ 1972  

 

 

Ανώνυμος είπε...

ΠΕΡΙ ΧΕΙΡΟΘΕΣΙΑΣ
επιτομη απο την εργασία +κηρυκου

Ο ὅρος χειροθεσία κατά τήν πρᾶξιν τῆς Ἐκκλησίας παρουσιάζει τάς ἑξῆς δύο μορφάς.

Ἡ πρώτη περίπτωσις εἶναι ἡ χειροθεσία ἡ γενομένη ἐπί σχισματικῶν ἤ αἱρετικῶν. Αὕτη τελεῖται διά τήν ἐπικύρωσιν τοῦ ἀκύρως γενομένου μυστηρίου, ἤτοι «πρός λῆψιν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος», ὥστε νά ἐπενεργήση ἐν αὐτῶ ἡ Χάρις. Εἶναι ἀκριβῶς ἡ χειροθεσία ἡ γενομένη ἐπί τῶν μετανοία ἐπιστρεφόντων. Διότι τήν χρίσιν τοῦ Ἁγίου Μύρου συνώδευε καί ἡ ἐπίθεσις τῶν χειρῶν. 
Εἶναι ἴσως ἡ ἐπίθεσις τῶν χειρῶν, ἥτι γίνεται εἰς τό Μυστήριον τῆς Ἐξομολογήσεως ὑπό τοῦ Πνευματικοῦ, διότι σήμερον χειροθεσίαν λαϊκῶν ἐπιστρεφόντων ἐκ τῆς αἱρέσεως εἰς τήν Ἐκκλησίαν δέν ἔχομεν. Εἰς αὐτήν τήν χειροθεσίαν ἀναφέρεται καί ὁ ἱερός Νικόδημος ἐν τῶ Πηδαλίῳ του σχολιάζων τόν Η’΄ Κανόνα τῆς Α΄ Οἱκουμενικῆς Συνόδου.

Ἡ δευτέρα περίπτωσις εἶναι ἡ γενομένη διά τήν ἀναζωογόνησιν τοῦ Μυστηρίου τῆς Χειροτονίας. Διά νά εἶναι ἔγκυρον τό ἀκύρως τελεσθέν Μυστήριον τῆς Χειροτονίας, δέον ὅπως, ὁ ἐκτός τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας χειροτονηθείς ἐπιστρέφων εἰς τήν Καθολικήν Ἐκκλησίαν χειροθετῆται διά τήν βεβαίωσιν τοῦ Μυστηρίου τῆς χειροτονίας. Εἰς αὐτό τό θέμα ἀναφέρεται ὡς εἴπομεν ὁ Η΄ Κανών τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου καί ἑρμηνευτικῶς ἡ ἐπιστολή τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς πρός τόν Ἀλεξανδρείας Ἀλέξανδρον, ἡ χαρακτηρίζουσα τήν χειροθεσίαν ὡς «μυστικωτέραν χειροτονίαν». Εἰς αὐτήν ἀναφέρεται καί ἡ Ζ΄ Οἰκουμενική Σύνοδος, ἡ χαρακτηρίζουσα αὐτήν ὡς «εὐλογίαν», ἤτοι ἐπικύρωσιν τοῦ ἀκύρως τελεσθέντος.

Τρεμπέλας (Δογμ. Γ΄, σελ. 57). «Καί οὕτω τοῦ πράγματος ἔχοντος πάλιν διά τῆς εὐλογίας παρείχετο χάρις πρός ζωογόνησιν καί ἐπικύρωσιν τοῦ ἀκύρως ὑπό αἱρετικῶν ἤ σχισματικῶν τελεσθέντων».

«Καταύγασον αὐτοῦ τήν διάνοιαν τῆ δυνάμει καί ἐνεργεία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὥστε τόν ἐναποκείμενον τῆ ψυχῆ αὐτοῦ σπινθῆρα τοῦ σωτηριώδους βαπτίσματος ταῖς αὔραις τῆς χάριτος, νοητῶς ἐξαφθῆναι καί τήν ἐνσημανθεῖσαν αὐτῶν σφραγίδα ἐκτυπώτερον ἐπιφαίνεσθαι ἐν τῆ καρδία αὐτοῦ». 

Δυοβουνιώτης (Βλ. ἐργασίαν του «Τά μυστήρια» , σελ. 84) ἡ ἐπίθεσις τῶν χειρῶν παρείχετο πρός ἀναζωογόνησιν τῆς ἀνεξαλείπτου μέν, ἀλλά θραυσθείσης καί μή τετελειωμένης σφραγίδος τῶν μυστηρίων.