Η ΓΝΗΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ (ΚΑΤΑΚΟΜΒΩΝ) ΕΝ ΡΩΣΙΑ

Η ΓΝΗΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ
(ΚΑΤΑΚΟΜΒΩΝ) ΕΝ ΡΩΣΙΑ

Προλογικόν σημείωμα

᾿Εθεωρήσαμεν ἀναγκαίαν τήν παροῦσαν ἐπανέκδοσιν τοῦ ἄρθρου τοῦ ρώσου μοναχοῦ τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Κατακομβῶν π. ᾿Επιφανίου, διότι ἀπό τήν μελέτην του ἐξάγεται σαφέστατα ἕνα μήνυμα, πού πρέπει νά μᾶς ἀπασχολήση ἰδιαιτέρως σήμερον. ῞Οτι ἡ ἀληθινή τοῦ Χριστοῦ ᾿Εκκλησία περνάει πάντοτε ἀπό τόν διωγμό καί τήν Κατακόμβη καί αὐτή εἶναι ἡ δόξα Τς, ὅπως ἡ δόξα τῆς Κεφαλῆς τῆς ᾿Εκκλησίας, τοῦ Χριστοῦ εἶναι ὁ Γολγοθᾶς.

+ ῾Ο Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς

Κήρυκος

Η ΓΝΗΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ

ΕΚΚΛΗΣΙΑ (ΚΑΤΑΚΟΜΒΩΝ) ΕΝ ΡΩΣΙΑ

῎Αρθρον τοῦ μακαριστοῦ μοναχοῦ τῆς ἐν Ρωσίᾳ

᾿Εκκλησίας τῶν Κατακομβῶν, π. ᾿Επιφανίου,

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ

῾Η παγκοσμίου χαρακτήρα (ὅπως ἄλλωστε εἶχε σχεδιασθεῖ) ᾿Οκτωβριανή ἐπανάσταση τοῦ 1917 ἑρμηνεύθηκε ἀπό τό χριστιανικό κόσμο ἀπό μία ἐσχατολογική σκοπιά, τή σκοπιά τῶν "ἐσχάτων καιρῶν":

"Τώρα ἡ ᾿Εκκλησία τοῦ Χριστοῦ στή Ρωσία ζῆ στούς ἐσχάτους καιρούς. ῾Η μεγάλη ἀποστασία, πρόδρομος τοῦ τέλους, ἔχει συντελεσθεῖ καί ὁ "ἄνθρωπος τῆς ἁμαρτίας, ὁ υἱός τῆς ἀπωλείας" (Β' πρός Θεσσαλονικεῖς 2:8) ἔχει ἀποκαλυφθεῖ. "῾Ο κωλύων ἔχει ἐκβληθῆ ἐκ μέσου" (2:7) καί ὁ θεομάχος τύραννος, ὁ ἀνταγωνιστής τοῦ Χριστοῦ, μέ ἄλλα λόγια, ὁ "ἀντίχριστος" πού εἶχε προφητευθεῖ, ἔκανε τήν ἐμφάνισή του. ῞Ομως αὐτός, ὅσο μπορεῖ, κρύβει τό πραγματικό του πρόσωπο πίσω ἀπό τό παραπέτασμα τοῦ σοσιαλισμοῦ καί ἐνεργεῖ πρός τό παρόν μέ τήν ἀπρόσωπη μορφή τοῦ συλλογικοῦ ἀντιχρίστου...."

Μέ αὐτά τά λόγια ἀρχίζει ἕνα ἀπό τά καταστατικά τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Κατακομβῶν στή Ρωσία.

Τό ἀληθινό πρόσωπο αὐτοῦ πού ἔχει ἐμφανισθεῖ φαίνεται ἐντελῶς καθαρά στό φῶς τῆς ᾿Αποκαλύψεως:  

"Καί ὅτε ἤνοιξε (ὁ ᾿Ιησοῦς) τήν σφραγίδα τήν τετάρτην, ἤκουσα φωνήν τετάρτου ζώου λέγουσαν, ῎Ερχου καί βλέπε. Καί εἶδον καί ἰδού ἵππος ὠχρός καί ὁ καθήμενος ἐπάνω αὐτοῦ ὠνομάζετο θάνατος, καί ὁ ῞Αδης ἠκολούθει μετ᾿ αὐτοῦ. Καί ἐδόθη εἰς αὐτούς ἐξουσία ἐπί τό τέταρτον τῆς γῆς νά θανατώσωσι μέ ρομφαίαν καί μέ πεῖναν καί μέ θάνατον καί μέ τά θηρία τῆς γῆς" (᾿Αποκ. 6:7-8).

῞Ολοι ὅσοι πίστευαν στή Ρωσία τόν καιρό τῆς ἐπανάστασης τοῦ 1917 καί μέχρι τό ᾿40 "ἐρρίγησαν", ὅταν ἔμαθαν ὅτι τό γεγονός πού περιγράφει ἡ ᾿Αποκάλυψη εἶχε χωρίς καμμία ἀμφιβολία καί μέ μεγάλη σαφήνεια καταγραφεῖ πρίν 2000 χρόνια περίπου...

Μάλιστα, ὁ "ὠχρός ἵππος" ἔχει πραγματικά παρουσιασθεῖ στή γῆ μας - τό πρωτότυπο ἑλληνικό κείμενο ἀναφέρει ὅτι τό ἄλογο καί ὁ ἀναβάτης του εἶχαν τό χρῶμα πτώματος καί ὅτι τό ὄνομα τοῦ καβαλλάρη ἦταν θάνατος! Καί αὐτό γιατί ἔφερε μέσα του ὄχι μόνο τόν φυσικό, ἀλλά ἐπίσης καί τόν πνευματικό θάνατο... Σέ πολλές μεγαλουπόλεις σκοτώνονταν τόσοι πού ὁ ἀέρας εἶχε γεμίσει ἀπό τήν δυσοσμία τῶν πτωμάτων!

Μάλιστα, "῾Ο ῞Αδης ἠκολούθει μετ᾿ αὐτοῦ. Καί ἐδόθη εἰς αὐτούς ἐξουσία ἐπί τό τέταρτον τῆς γῆς νά θανατώσωσι μέ ρομφαίαν καί μέ πεῖναν καί μέ θάνατον καί μέ τά θηρία τῆς γῆς". Μία πραγματική κόλαση δημιουργήθηκε τότε στή Ρωσία. ῞Οποιος ἔζησε τήν κατάσταση αὐτή, δέν πρόκειται νά τῆς δώσει ἄλλο ὄνομα.

῞Ομως εἶναι θαυμαστό, ὅτι τό προφητικό πνεῦμα τῆς ᾿Εκκλησίας προεῖπε ὅλα αὐτά σέ ἕναν καιρό πού δέν ὑπῆρχαν σημεῖα τῶν ἐπερχομένων τρομερῶν γεγονότων.

῾Ο πρῶτος πού προφήτευσε σχετικά μέ αὐτά ἦταν ὁ ἅγιος πατέρας Σεραφείμ τοῦ Σαρώφ. 100 χρόνια πρίν τά γεγονότα διαρκῶς μιλοῦσε μέ στεναγμούς καί μέ πικρά δάκρυα γι᾿ αὐτά πού ἦταν ὑποχρεωμένος νά πεῖ:

"Σύντομα ὁ ἀντίχριστος θά ἀφαιρέσει τούς σταυρούς ἀπό τίς ἐκκλησίες. Οἱ ναοί τοῦ Θεοῦ θά μετατραποῦν σέ ἄντρα ληστῶν... Πολλοί χριστιανοί θά φονευθοῦν, τόσοι πού οἱ ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ δέν θά προλαβαίνουν νά παίρνουν τίς ψυχές τῶν σφαζομένων!.. Μεγάλη θά εἶναι ἡ δοκιμασία πού ὅμοιά της δέν ἔχει γίνει ἀπό καταβολῆς κόσμου καί πού δέν πρόκειται νά ὑπάρξει ξανά..."

Αὐτά καί πολύ περισσότερα ἀποκαλύφθησαν ἀπό τόν ἅγιο Σεραφείμ στίς ἀρχές τοῦ 19ου αἰῶνα... Καί στή συνέχεια, σάν κώδωνας συναγερμοῦ νά ἠχοῦν ὅλοι οἱ ρῶσοι πρεσβύτεροι - οἱ πρεσβύτεροι τῆς ῎Οπτινα καί τοῦ Γκλίνσκ, ὁ Μητροπολίτης Γρηγόριος τοῦ Πίτερσμπουργκ, ὁ Μητροπολίτης Φιλάρετος τῆς Μόσχας καί ἄλλοι, προειδοποιώντας γιά τήν μεγάλη ὀργή τοῦ Θεοῦ πού ἐρχόνταν στή Ρωσία! ῞Ομως, ἀλλοίμονο! "Τίς ἐπίστευσεν εἰς τό κήρυγμα ἡμῶν; Καί ὁ βραχίων τοῦ Κυρίου εἰς τίνα ἀπεκαλύφθη;" (Κατά ᾿Ιωάννη 12:38).

Καί ἐδῶ ἔχουμε τόν ἅγιο ᾿Ιωάννη τοῦ Κροστάντ νά μιλάει στά 1907 σέ μιά γυναικεία Μονή:

"Μία τρομερή ἐποχή ἔρχεται, τόσο τρομερή πού δέν μπορεῖτε νά φαντασθεῖτε".

Σ᾿ αὐτό, ἡ ἡγουμένη - ἡλικίας 80 ἐτῶν - ρώτησε: "Πότε θά συμβοῦν αὐτά, γέροντα;"

"᾿Εμεῖς, γερόντισσα, δέν θά ζήσουμε, ἀλλά αὐτές - στό σημεῖο αὐτό ὁ γέροντας ἔδειξε τίς μοναχές - θά ζήσουν καί θά τά δοῦν!".

Κάποια ἄλλη θεία ἀποκάλυψη σχετικά μέ τήν ᾿Εκκλησία τῶν "ἐσχάτων ἡμερῶν", τήν ᾿Εκκλησία τῶν Κατακομβῶν, ἔγινε ἐπίσης τόν καιρό αὐτό. ῾Ο σπουδαῖος πρεσβύτερος τῆς ῎Οπτινα, ὁ ἱερομόναχος ᾿Αμβρόσιος ἔδωσε μιά ἀξιοσημείωτη ἑρμηνεία ἑνός ὁράματος... Σ᾿ αὐτό τό ὅραμα εἶχε φανεῖ μιά τεράστια σπηλιά πού φωτιζόταν ἀπό ἕνα μοναχικό λυχνάρι μπροστά σέ μιά εἰκόνα τῆς Μητέρας τοῦ Θεοῦ. Στό σπήλαιο αὐτό ὑπῆρχε ἐπίσης ἕνα πλῆθος ἀνθρώπων πού προσευχόνταν μέ κατάνυξη. Καί ξαφνικά ἕνας θόρυβος σάν βροντή ἀκούστηκε μέ τήν ἀναγγελία τῶν παρακάτω μυστηριωδῶν λέξεων:

"ΖΟΥΜΕ ΣΕ ΜΙΑ ΤΡΟΜΕΡΗ ΕΠΟΧΗ. ΒΑΔΙΖΟΥΜΕ ΠΡΟΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΕΒΔΟΜΟΥ ΘΕΡΟΥΣ!"

Αὐτές οἱ λέξεις, καθώς καί ὁλόκληρο τό ὅραμα πού ἐμφανίστηκε στόν ὕπνο, ἐπαναλήφθηκαν πολλές φορές μέ μικρές μόνο ἀλλαγές. ῞Οταν ρωτήθηκε γιά τήν ἀποκάλυψη αὐτή στά 1866 ὁ μοναχός ᾿Αμβρόσιος ἔδωσε τήν ἀκόλουθη ἑρμηνεία:

"Οἱ φράσεις: "ζοῦμε σέ μιά τρομερή ἐποχή", "βαδίζουμε πρός τό τέλος τοῦ ἑβδόμου θέρους" ἴσως σημαίνουν τούς ἐσχάτους καιρούς πού εἶναι κοντά στόν καιρό τοῦ ἀντιχρίστου, ὁπότε καί οἱ πιστοί τῆς Μιᾶς, ῾Αγίας, Καθολικῆς καί ᾿Αποστολικῆς ᾿Εκκλησίας θά χρειασθεῖ νά καταφύγουν στά σπήλαια..."

᾿Επίσης ὁ φιλόσοφος Β.Σ. Σολόβιωφ ἕνωσε τή φωνή του μέ τήν προφητική φωνή τῆς ᾿Εκκλησίας ἐκπροσωπώντας τόν πνευματικόν κόσμο τῆς Ρωσίας. Αὐτό ἀναφέρεται ἀπό τόν πλησιέστερο φίλο τοῦ φιλοσόφου, τόν Βασίλι Λβόβιτς Βελίτσκο, στή μονογραφία του γιά τόν Σολόβιωφ:

"Πρίν 8 χρόνια ὁ Σολόβιωφ μίλησε γιά τήν ἐπερχομένη ἔλευση τοῦ ἀντιχρίστου - πρῶτα τοῦ συλλογικοῦ ἀντιχρίστου καί μετά τῆς ἐνσάρκωσής του σέ ἕνα ἰδιαίτερο πρόσωπο - μέ τήν ἴδια ἐπιστημονική βεβαιότητα μέ τήν ὁποία ἕνας γεωλόγος μιλάει γιά ἀλλαγές σχηματισμῶν ἤ ἕνας μετεωρολόγος γιά ἀναπόφευκτες κλιματολογικές ἀλλαγές..."

Αὐτά εἰπώθηκαν στά 1893-94!

"῞Ενα περίπου μήνα πρίν τό θάνατό του" γράφει ὁ Βελίτσκο, "στό β' μισό τοῦ ᾿Ιουνίου τοῦ 1900, καθισμένος ἕνα βράδυ στό σπίτι μου ὁ Σολόβιωφ, ξαφνικά μέ πῆρε παράμερα καί μοῦ εἶπε, ὅτι μόλις πρόσφατα διακατεχόταν ἀπό ἕνα ἰδιαίτερα ἔντονο θρησκευτικό αἴσθημα πηγαίνοντας στήν ἐκκλησία. ῾Η ἀπάντησή του μοῦ φάνηκε παράξενη. "Φοβᾶμαι" εἶπε ὁ φιλόσοφος, "μήπως θά ἔφευγα ἀπό τήν ἐκκλησία μέ ἕνα ἀνεπιθύμητο αἴσθημα μή ἱκανοποιήσεως! Αἰσθάνομαι, συμπλήρωσε, ὅτι οἱ καιροί πλησιάζουν πού οἱ χριστιανοί θά συγκεντρώνωνται ξανά γιά προσευχή στίς κατακόμβες, γιατί ἡ πίστη θά διωχθεῖ, ὄχι ἴσως ὅπως στά χρόνια τοῦ Νέρωνα, ἀλλά μέ ἕνα τρόπο δολιότερο: μέ ψεύδη, μέ ἐμπαιγμούς, μέ συκοφαντίες, μάλιστα καί αὐτό δέν ἀπέχει πολύ ἀπό τώρα... Δέν βλέπεις τί ἔρχεται; ᾿Εγώ τό βλέπω, τό ἔχω δεῖ πρίν ἀρκετό χρόνο!...".

Μπορεῖ κανένας νά ἀμφιβάλλει ὕστερα ἀπ᾿ ὅλες αὐτές τίς μαρτυρίες γιά τό γεγονός ὅτι ζοῦμε σέ μιά ἐποχή τρομερῶν γεγονότων, γεγονότων πού ἀναγγέλθηκαν ἐκ τῶν προτέρων;  ῞Ολα  αὐτά εἶναι τόσο "φοβερά" γιά νά τά ἐκφράσει κανείς πού δέν ὑπάρχουν λέξεις σέ καμμιά ἀνθρώπινη γλώσσα. Καί ὅμως αὐτά ἔχουν συμβεῖ καί ἐξακολουθοῦν νά συμβαίνουν στή χώρα μας.

Κάτω ἀπό αὐτές τίς συνθῆκες ὁ ρωσικός λαός εἶχε καί ἔχει τίς ἀπαραίτητες βάσεις καί τήν πνευματική καί ἐσχατολογική ὑπευθυνότητα γιά νά ἀναλάβει μόνος του τό δύσκολο ὅσο καί εὐλογημένο ἔργο πού εἶναι ἡ ἀπάρνηση τοῦ ἑαυτοῦ πού ἐπιτυγχάνεται μέ τήν καταφυγή στήν ᾿Εκκλησία τῶν Κατακομβῶν. Δέν ὑπῆρχε ἄλλη ὁδός γιά τό χριστιανικό λαό. ᾿Εάν παρέμενε στήν ἐπιφάνεια θά πρόδιδε τό Χριστό!

Μέ τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ ἡ ᾿Εκκλησία τῶν Κατακομβῶν ἐξακολουθεῖ νά ὑπάρχει στήν Ρωσία. ῎Ας εἶναι "ἀσθενική", ἄς εἶναι "φτωχική", ἄς εἶναι "ἀβοήθητη" - τέτοια πρέπει νά εἶναι: "῾Η δύναμίς μου ἐν ἀσθενείᾳ τελειοῦται" (Β' Κορινθίους 12:9). Εἶναι ἰσχυρή μόνο μέ τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ! Καί αὐτό τό βλέπω ἐδῶ στή διασπορά. Πολλοί, πάρα πολλοί, ἀρνοῦνται τήν ὕπαρξή της. ῞Ομως αὐτοί πού τήν ἀρνοῦνται εἶναι ἐκεῖνοι μέ τούς ὁποίους ἡ ὕπαρξή της δέν συμβιβάζεται, ἐκεῖνοι πού ἡ πείρα τῆς ζωῆς τους δέν τούς ἔχει διδάξει νά ἐπιζητοῦν τό βάθος ἀπό τήν ἐπιφάνεια, τό ἀόρατο ἀπό τό ὁρατό καί γι᾿ αὐτό τό λόγο εἶναι ὑπέρμαχοι τῆς ἰδέας γιά μιάν ἐκκλησιαστική "ἀλήθεια" μέσα στά πλαίσια μιᾶς ἐπίσημης "σοβιετικῆς ἐκκλησίας" πού δυστυχῶς δημιουργήθηκε εἰδικῶς γιά νά ἐξαπατᾶ. Αὐτή ἡ "ἐκκλησία" πραγματοποιήθηκε "ἐκτός τόπου καί χρόνου". Αὐτοί πού μάχονται γιά τήν ὕπαρξή της, νομίζουν ὅτι βρίσκεται σέ κανένα ἐρημονήσι ἤ ἀκόμη σέ κάποιον ἄλλο πλανήτη, καί ὄχι στό σοβιετικό ὁλοκληρωτικό κράτος, ὅπου τά πάντα ὑπόκεινται σ᾿ αὐτό καί ἐλέγχονται ἀπ᾿ αὐτό. ῞Οπου, τόσο ἡ ἀθεΐα, ὅσο καί ὁ πόλεμος κατά τοῦ Θεοῦ, συναγωνίζονται γιά τό ποιό θά "δρέψη" περισσοτέρους "καρπούς" γιά τό μονοκομματικό καθεστώς.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ

Τό "μυστήριο τῆς ἀνομίας" πού συνεχῶς συντελεῖται, ὅπως λέγει ὁ ἅγιος ᾿Απόστολος, ἔχει φθάσει στίς μέρες μας στό σημεῖο ὅπου "ὁ κωλύων ἔχει ἐκβληθῆ ἐκ μέσου". Αὐτό ἔλαβε χώρα κατά ἕνα ἁπτό, ὁρατό τρόπο στίς 2-3-17 στίς 3 ἡ ὥρα τό ἀπόγευμα. ᾿Εκείνη τήν ἡμέρα καί ὥρα ὁ αὐτοκράτορας Πάσης Ρωσίας Νικόλαος Β' παραιτήθηκε καί ἔδωσε τήν Πράξη τῆς παραίτησής του στούς "ἐκλέκτορες τοῦ λαοῦ". ῞Ομως τή στιγμή ἀκριβῶς ἐκείνη συνέβη ἕνα γεγονός πού δέν μπόρεσε νά γίνει κατανοητό ἀπό τούς ἀνθρώπους τοῦ κόσμου τούτου. Καί συνέβη μέ μεγάλη ταχύτητα. Μόνο λίγοι παρέστησαν μάρτυρες αὐτοῦ...

Στό χωριό Κολομένσκογιε, κοντά στή Μόσχα μετά ἀπό μία ἀποκάλυψη ἀπό τή Μητέρα τοῦ Θεοῦ γινόταν μιά ἔρευνα γιά τήν ἀνεύρεση τῆς εἰκόνας "ἡ Παναγία ἡ βρεφοκρατοῦσα". Στά 1812 ἡ εἰκόνα αὐτή "παρήλασε" μπροστά ἀπό τή στρατιά τοῦ Ναπολέοντα πού εἶχε προωθηθεῖ μέσα στά ἐδάφη τοῦ ρωσικοῦ κράτους. Μετά τό γεγονός αὐτό ἡ θαυματουργική αὐτή εἰκόνα ξεχάστηκε ἀφοῦ εἶχε "ἐξαφανισθεῖ". Κανείς δέν ἤξερε τί ἀπέγινε. Καί τήν 1η Μαρτίου μία εὐσεβής χήρα πού λεγόταν Εὐδοκία πῆρε ἐντολή ἀπό τήν ἴδια τήν Παναγία νά ἐρευνήση γιά τήν εἰκόνα στό χωριό Κολομένσκογιε. ῎Εψαξε μέ κάθε λεπτομέρεια καί στίς δύο ἐκκλησίες τοῦ χωριοῦ, ἀλλά δέν βρῆκε τίποτα. Στή συνέχεια ρώτησε ἄν ὑπῆρχε κανένα μέρος φυλάξεως παλιῶν εἰκόνων. Τῆς εἶπαν, ὅτι ὑπῆρχαν μερικές τέτοιες σέ κάποιο κελλί. Παρακάλεσε νά τήν ὁδηγήσουν ὡς ἐκεῖ. Κατέβηκε στό κελλί μέ τόν διάκονο. Πράγματι ὑπῆρξαν πολλές εἰκόνες ἐκεῖ καλυμμένες μέ σκόνη. ῎Αρχισαν νά τίς καθαρίζουν μία μία. ᾿Αλλ᾿ ἀκόμη δέν  μποροῦσαν νά βροῦν  τήν εἰκόνα πού ἔψαχναν. Καί τότε, ὅταν πλησίασαν στήν εἰκόνα τῆς Παναγίας τῆς Βρεφοκρατούσας", ἡ Εὐδοκία ξεφώνησε χαρούμενα: "Νάτην!, ἄν καί ἡ εἰκόνα δέν εἶχε ἀκόμη καθαρισθεῖ καί ἔτσι ἦταν ἀδύνατο νά διακρίνει κανείς τά εἰκονιζόμενα ξπρόσωπα κάτω ἀπό τό παχύ στρῶμμα τῆς σκόνης. ᾿Αλλά ὅταν τήν καθάρισαν, ἦταν ἀλήθεια! ῾Η θαυματουργική εἰςκόνα τῆς Παναγίας εἶχε βρεθῆ! Αὐτό συνέβη στίς 3 τό ἀπόγευμα τῆς 2ας Μαρτίου 1917 τήν ἴδια στιγμή τῆς παραίτησης τοῦ Αὐτοκράτορα (Στήν εἰκόνα ἡ Παναγία  ἦταν ζωγραφισμένη μέ ἕνα κόκκινο ἔνδυμα νά κάθεται σ᾿ ἕνα θρόνο κρατώντας τό σκῆπτρο τῶν ἡγεμόνων τῆς Ρωσίας στό χέρι Της).

Παρ᾿ ὅλα αὐτά τό γεγονός πέρασε ἀπαρατήρητο τόσο ἀπό πλευρᾶς τῆς προσωρινῆς κυβέρνησης, πρᾶγμα ἄλλωστε φυσικό, ὅσο καί ἀπό μέρους τοῦ λαοῦ, ἀκόμη καί τῆς ᾿Εκκλησίας. ... Τότε ἡ δούλη τοῦ Θεοῦ Εὐδοκία ἐπέμενε ὅτι, σύμφωνα μέ τήν θεία ἀποκάλυψη, ἡ εἰκόνα ἔπρεπε νά περιφερθεῖ γύρω ἀπό τό Κρεμλίνο 7 φορές. ᾿Αλλά μπόρεσαν νά τό κάμουν μόνο μία φορά καί αὐτήν κάτω ἀπό πυρά ὅπλων. ῾Η Εὐδοκία, ἔλεγε, ὅτι ἡ Παναγία τῆς εἶχε πεῖ ὅτι, ἄν ἡ εἰκόνα περιφερόταν 7 φορές, τότε οἱ μπολσεβίκοι δέν θά καταλάμβαναν τό Κρεμλῖνο! ᾿Αλλά γιά νά γίνει αὐτό θά ἔπρεπε νά κάνουν θυσίες. ῞Ομως τόσο τό κράτος, ὅσο καί ἡ ᾿Εκκλησία τή στιγμή ἐκείνη φάνηκαν δειλοί καί δέν  μπόρεσαν νά δείξουν τήν δύναμη τῆς πίστης τους. ῞Ενας "᾿Ακάθιστος" συνετέθη βιαστικά πρός τιμήν τῆς εἰκόνας αὐτῆς τῆς Παναγίας. ῞Ομως, τό δυσάρεστο εἶναι ὅτι ἡ εἰκόνα αὐτή ἔπεσε στά χέρια τῶν μπολσεβίκων πού τήν ἔβαλαν σέ ἕνα μουσεῖο μέ τίτλο: "᾿Αντεπαναστατική εἰκόνα τῆς Μητέρας τοῦ Θεοῦ".

Καί σ᾿ αὐτό τό τόσο σημαντικό θαῦμα τῆς ἐμφάνισης τῆς θαυματουργοῦ εἰκόνας στίς ἀρχές τῆς ἐπανάστασης δέν δόθηκε ἡ ἀπαιτουμένη προσοχή. Τό γεγονός αὐτό σημαδεύει τήν ἀρχή τῆς ἐξιστόρησης τῶν ἀπεριγράπτων δοκιμασιῶν μας. ῾Η ἐξουσία εἶχε πλέον περάσει ἀπό τά χέρια τῆς ἀσθενοῦς προσωρινῆς κυβέρνησης στά χέρια τοῦ ἀναβάτη τοῦ "ὠχροῦ ἵππου" καί τῶν "θηρίων τῆς γῆς"...

Τό ἀριστερό "μανιφέστο" τοῦ 1870 βρίσκει τήν τελική του πραγμάτωση:

"῞Οταν ἡ ὀρθόδοξη Ρωσία παύσει νά ἀποτελεῖ τήν ἀκρόπολη τοῦ ᾿Αδάμ, θά ἐλευθερώσουμε τόν ἀθεϊσμό ἀπό τίς ἁλυσίδες του καί αὐτό θά προκαλέσει μίαν ἄνευ προηγουμένου κοινωνική καί πολιτική καταστροφή στή Ρωσία..." (᾿Αλεξέι Σμακώφ. Δικηγόρος Μόσχας πού πέθανε πρίν ἀπό τήν ἐπανάσταση).

Αὐτό τό μισανθρωπιστικό μανιφέστο δημοσιεύθηκε σάν "νόμος" πολύ πέρα ἀπό τά σύνορα τῆς Ρωσίας ἀπό μία ἀπό τίς μυστικές διεθνεῖς ἀντιχριστιανικές ἐπαναστατικές ὀργανώσεις στά 1870, ὅπως προείπαμε. Καί μισό αἰώνα ἀργότερα, στά 1917 ἄρχισε ἡ ἐφαρμογή τοῦ περιεχομένου του καί συνεχίζεται μέχρι σήμερα... ῾Ο "ὠχρός ἵππος" καί ὁ ἀναβάτης του πού τό ὄνομά του εἶναι θάνατος ἐκπλήρωσαν τόν πολιτικό τους σκοπό μέ ἕνα ἀπίστευτο θράσος, ἀνήκουστο μέχρι τότε στήν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητας. "Τά θηρίο τῆς γῆς" ὑπακούοντας στόν καβαλλάρη ἔχουν πλημμυρίσει ὁλόκληρη τή Ρωσία στό αἷμα. ῎Ετσι πραγματοποιήθηκε αὐτό πού ὁ σεβάσμιος Σεραφείμ τοῦ Σαρώφ εἶχε προφητεύσει πρίν 100 καί πλέον χρόνια: "Οἱ ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ δέν θά προλαβαίνουν νά παίρνουν τίς ψυχές αὐτῶν πού θά πεθαίνουν γιά τήν πίστη..."

᾿Εγώ ὁ ἴδιος ἄκουσα τά λόγια ἑνός πού ἦταν στή φρουρά τοῦ Λένιν. Σέ κάθε μία ἀπό τίς λαϊκές του συναντήσεις, μοῦ διηγήθηκε, ὁ "ἡγέτης" ἐπανελάμβανε:

"῞Οσο περισσότερο αἷμα χύνουμε, τόσο ἰσχυρότερη θά κάνουμε τήν ἐξουσία μας".

Αὐτή ἡ δήλωση ἔδωσε θάρρος στά "θηρία τῆς γῆς". Καί προσπάθησαν νά τήν ἐφαρμόσουν. Μεταξύ ἄλλων σκοτώθηκαν ὁ αὐτοκράτορας Νικόλαος Β', ἡ αὐτοκράτειρα, τά παιδιά τους μέ τό νεαρό διάδοχο τοῦ θρόνου, οἱ πιστοί ὑπηρέτες τους πού προτίμησαν νά μοιραστοῦν τή σκληρή μοῖρα τῆς αὐτοκρατορικῆς οἰκογενείας. Συνολικά σκοτώθηκαν 17 μέλη τῆς βασιλικῆς οἰκογενείας. Μέ αὐτόν τόν τρόπο ἄρχισε τό μαρτύριο τοῦ ρωσικοῦ λαοῦ. Καί αὐτό τό μαρτύριο ἐκτιμᾶται ὅτι περιέλαβε περισσοτέρους ἀπό 20 ἑκατομμύρια ἀνθρώπους. Τρομοκρατοῦσαν ὁλόκληρο τόν πληθυσμό! ᾿Εξοντώθηκαν ἐπίσης ἀνώτατοι πιστοί ἀξιωματικοί, στρατιῶτες, ναῦτες, γέροι, γυναῖκες, παιδιά...

᾿Εξοντώθηκαν ὅλοι ἐκεῖνοι πού κράτησαν ψηλά τό λάβαρο τῆς Ρωσίας, τῆς ἁγίας Ρωσίας. ῾Η ἀπίστευτη αὐτή σφαγή συνεχίσθηκε γιά πολλές δεκαετίες. Μέχρι σήμερα συνεχίζουν νά ἐξοντώνουν ὅλους τούς ἀγωνιστές τῆς πίστης, τοῦ καθήκοντος, τῆς τιμιότητος, τῶν ἠθικῶν ἀρχῶν μέ ψεύτικες κατηγορίες καί συχνά χωρίς δίκη. ᾿Από τήν ἀρχή τῆς ἐπανάστασης ἡ ἀπαγόρευση τῆς ἐκτέλεσης ἀνθρώπων εἶχε ἀρθεῖ καί μέχρι τώρα τούς σκοτώνουν καί κανείς δέν ἀναλαμβάνει καμμία εὐθύνη.

῾Ο Μιχαήλ Α. Βασίλιεβιτς, 35 χρόνων, ἦταν σωφέρ μέ μεγάλη πίστη. Μπῆκε στό νοσοκομεῖο μέ τό νεφρό του. Δέν αἰσθανόταν καλά κι᾿ ἄρχισε νά ἀποχαιρετᾶ ὅλους τούς ἀρρώστους κάι νά ζητᾶ συγχώρηση. Προσευχόνταν στά φανερά. ᾿Αμέσως τόν μετέφεραν στό ψυχιατρεῖο. ᾿Εκεῖ συνέχισε νά ζητᾶ "σύριγγα" καί τοῦ ἔκαναν μιά ἔνεση. Καί σταμάτησε νά κινεῖται... Αὐτό συνέβη στό ῎Ορενμπουργκ.

Σύμφωνα μέ ἕνα τυπικό πού προτάθηκε στίς 31 Μαρτίου 1918 ἀπό τόν Πατριάρχη Τύχωνα καί πού ἔγινε ἀποδεκτό, ἡ ᾿Εκκλησία ἑορτάζει τή μνήμη ὅλων ἐκείνων πού μαρτύρησαν καί πέθαναν, ὡς ἑξῆς:

"῾Ο τάδε θανατωθείς διά τήν πίστιν καί τήν ὀρθόδοξον ᾿Εκκλησίαν, ὡς καί τά ἄλλα πλήθη τῶν κληρικῶν, μοναχῶν καί λαϊκῶν, τῶν ὁποίων τά ὀνόματα, Κύριε, Παντογνῶστα..."

῞Ομως πότε αὐτή ἡ ᾿Εκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ἡ διωγμένη καί σφαγιασμένη, ἔγινε μυστική στή Ρωσία; ᾿Από τή στιγμή πού ἄρχισε ὁ διωγμός. Καί αὐτός ἄρχισε ἀπό τή στιγμή πού ἀνέλαβαν τήν ἐξουσία οἱ Μπολσεβίκοι. ῞Οταν οἱ χριστιανοί ἀναγκάστηκαν μέ τόν ἕνα ἤ τόν ἄλλο τρόπο νά κρύβωνται, νά κρύβουν τήν πίστη τους γιά νά ξεφύγουν ἀπό τούς διῶκτες τους. ᾿Εμφανίστηκε τή στιγμή πού ἄρχισαν νά "ἁρπάζουν τούς σταυρούς ἀπό τίς ᾿Εκκλησίες", καί δέν ἤξεραν ποῦ νά πᾶνε... ῞Οταν οἱ ἱερεῖς στερήθηκαν τίς ἐκκλησίες τους, καί δέν ἤξεραν ποῦ νά πᾶνε... ῞Οταν οἱ πρῶτοι ἐπίσκοποι καί ἱερεῖς ἐκτελέστηκαν, ἀφοῦ προηγουμένως εἶχαν ὑποστεῖ κάθε εἴδους ἐμπαιγμούς καί βασανιστήρια... ᾿Εμφανίστηκε τή στιγμή πού ὁ πιστός λαός ἄρχισε νά παραχωρεῖ καταφύγιο σ᾿ ἐκείνους πού οἱ δολοφόνοι καί διῶκτες τῆς πίστης ἔψαχναν νά βροῦν, παρακινημένος ἀπό τά λόγια τῆς Γραφῆς καί τήν χριστιανική του συνείδηση:

"Μή διστάσεις νά σώσεις ἀνθρώπους πού ὁδηγοῦνται σέ ἐκτέλεση καί μή λυπηθεῖς χρήματα γιά νά ἐξαγοράσεις ἐκείνους πού πρόκειται νά φονευθοῦν" (Παροιμ. 24:11).

῎Ετσι εἶχαν τά πράγματα ὅταν ἐμφανίστηκε ἡ ᾿Εκκλησία τῶν Κατακομβῶν.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ

᾿Αλλά ἡ μυστική, ἡ κρυφή, ἡ ᾿Εκκλησία τῶν Κατακομβῶν ἀντιτίθεται φανερά στήν ἐξουσία τοῦ ἀντιπάλου τοῦ Χριστοῦ πού ἔχει ταλαιπωρήσει τό λαό τῆς Ρωσίας γιά περισσότερα ἀπό 60 χρόνια τώρα. Οἱ σχέσεις της μαζί του δέν εἶναι ἄλλες ἀπό σχέσεις διωγμῶν καί σφαγῶν. ῞Ομως ὄχι ὅλοι στή Ρωσία κράτησαν σταθερά τήν πίστη τους. Παρουσιάστηκαν καί ἀποστάτες, συμβιβαστές πού κάνοντας "παζάρια" μέ τή συνείδησή τους, ὅπως καί παραχωρήσεις στόν ἐχθρό τοῦ Χριστοῦ προσπάθησαν νά ἐξαγοράσουν "ἐλευθερία" γιά τούς ἑαυτούς τους. Αὐτός εἶναι ὁ ΑΝΑΚΑΙΝΙΣΜΟΣ σέ δύο ρεύματα. ῎Εκαναν τά πάντα γιά νά συνάψουν φιλικές σχέσεις μέ τό καθεστώς τοῦ ᾿Αντιχρίστου. Αὐτός τούς ἀνάγκασε νά προδώσουν τό Χριστό καί μέ ἔργα καί μέ λόγια, ὅμως δέν τούς ἐπέτρεψε νά συνάψουν πραγματικές φιλικές σχέσεις μαζί του.

῾Η πρώτη προσπάθεια νά βρεθεῖ ἕνας τρόπος "συνύπαρξης" μέ τό ἐχθρικό ἔναντι τοῦ Θεοῦ καθεστώς "ἔγινε ἀπό τή "ζῶσα" ἤ "ἀνακαινιστική ἐκκλησία" στίς ἀρχές τοῦ ᾿20. Αὐτοαποκλήθηκαν "ὀρθόδοξοι". ᾿Αλλά στήν οὐσία ἀρνήθηκαν τήν ὀρθόδοξη ἐκκλησία καί διεξήγαγαν ἕνα βίαιο πόλεμο κατά τοῦ "ἱδρυτή" της Πατριάρχη Τύχωνα. Μέ αὐτό πέτυχαν ὄχι μόνον τήν ἀπομάκρυνσιν του ἀπό τή θέση του, ἀλλά προφανῶς καί πολύ περισσότερα...

Τό κύριό τους "δόγμα", ἄν καί μή πολιτικό, μποροῦσε νά ὑποκαταστήσει τή σοβιετική ἐξουσία.

᾿Αναγνώρισαν καί ἐξύμνησαν τή  μπολσεβίκικη ἐπανάσταση ὡς ἕνα ἔργο "εὐλογημένο ἀπό τό Θεό", δίκαιο καί ἀναγκαῖο.

Τό σοβιετικό καθεστώς χαρακτηρίστηκε ἀπ᾿ αὐτούς ὡς τό "μέγα ἔλεος τοῦ Θεοῦ", ὡς τό "θεῖο δῶρο" πού παραχωρήθηκε ὄχι μόνο στή Ρωσία, ἀλλά καί σ᾿ ὁλόκληρο τόν κόσμο γιά νά φανεῖ ἡ "θεία εὔνοια".

"Κάτω ἀπό τό σοβιετικό καθεστώς, "διακήρυξαν", δέν ὑπῆρξε ποτέ καί οὔτε ὑπάρχει τώρα ὁποιουδήποτε εἴδους διωγμός κατά τῆς πίστεως καί τοῦ Θεοῦ, ἐφόσον αὐτό τό καθεστώς εἶναι ἐντελῶς μή θρησκευτικό".

"Μόνο κάτω ἀπό τό σοβιετικό καθεστώς ἡ ἐκκλησία ἀπέκτησε τή μεγαλύτερη ἐλευθερία της ἀπό τότε πού διαχωρίστηκε ἀπό τό κράτος"

Στήν οὐσία, τό ἴδιο τό καθεστώς διεκήρυξε ὅτι ὄχι μόνο εἶναι ἀθεϊστικό, ἀλλά καί ἀντιθεϊστικό, ἀντιχριστιανικό.

Τό σοβιετικό καθεστώς ὑποστήριξε τήν  "ζῶσα", "ἀνακαινιστική" ψευδοεκκλησία  καί ἐστράφη ἐναντίον τῆς ὀρθόδοξης ἐκκλησίας. Καί ὑπ᾿ αὐτήν τήν ἔννοια ἡ ψευδο-εκκλησία αὐτή ἦταν μία "σοβιετική ἐκκλησία". ῞Ομως, τά βήματα τῶν "ἀνακαινιστῶν" ἦταν πολύ τολμηρά, πράγμα πού ἀπώθησε τίς λαϊκές μᾶζες. ῎Ετσι αὐτή ἡ προσπάθεια τους ἦταν ἀπ᾿ ἀρχῆς καταδικασμένη. Τό καθεστώς ἔγκαιρα τό ἀντιλήφθηκε καί τούς ἄφησε νά ὁδηγηθοῦν στήν ἀποτυχία.

Τόν ἴδιο καιρό ἡ κεντρική ἐπιτροπή τοῦ κόμματος τῆς Σοβιετικῆς ῞Ενωσης κάτω ἀπό τήν προσωπική ἡγεσία τοῦ Στάλιν ἔχοντας ἀποκτήσει κάποια "πείρα" ἀπό τήν δημιουργία τῆς "πρώτης σοβιετικῆς ἐκκλησίας" ἄρχισε νά σκέπτεται τόν τρόπο δημιουργίας ἑνός ὑποκαταστάτου αὐτῆς τῆς ᾿Εκκλησίας, μιᾶς δεύτερης "σοβιετικῆς ἐκκλησίας".

Αὐτή τή φορά ἡ πρωτοβουλία γιά τή δημιουργία τῆς νέας ψευδο-εκκλησίας πάρθηκε ἀπό τήν ἴδια τήν κυβέρνηση πού ἀπεφάσισε νά τοποθετήσει ἐπικεφαλῆς της ἕνα ἐπιφανῆ μέν, ἀλλά πνευματικῶς ἀσθενή ῾Ιεράρχη, ἀσταθή καί δειλό, τόν Μητροπολίτη Σεργκέι (Στραγορόντσκι), πού εἶχε ἤδη δείξει "ἐπαναστατικό χαρακτήρα" ἀπό τήν προηγούμενη τσαρική περίοδο. Κατά τήν σοβιετική δέ περιοδο εἶχε προσχωρήσει στούς "ἀνακαινιστές" μέ τό ῾Υπόμνημα τῶν 3" (Μητροπολίτη Σεργκέι, ᾿Αρχιεπισκόπου Εὐδοκίμου, ᾿Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ (᾿Αλεξαντρώφ). ῞Ομως ὁ Σεργκέι σάν ἕνας πεπειραμένος "χαρτοπαίκτης" ἀντιλήφθηκε ὅτι οἱ "ἀνακαινιστές" εἶχαν  "παρατραβήξει τό σχοινί" καί τότε θέλησε νά ἐξομολογηθῆ δημόσια ὁ ἴδιος στόν Πατριάρχη Τύχωνα, ἐνώπιον τοῦ πλήθους τῶν πιστῶν, πράγμα βεβαίως πολύ ὀδυνηρό γιά τόν ἐγωϊσμό του. Καί ἄν καί τό πλῆθος εἶχε ἀπορρίψει τήν μετάνοιά του μέ τά ἑξῆς λόγια:

"Η ΑΓΙΟΤΗΣ ΣΑΣ ΜΗΝ ΤΟΝ ΠΙΣΤΕΥΣΕΙ, ΣΑΣ ΕΜΠΑΙΖΕΙ ΕΞ ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ!"

῞Ομως ὁ Πατριάρχης Τύχων στράφηκε πρός τό διαμαρτυρόμενο πλῆθος καί ἐπανέλαβε τά λόγια τοῦ ᾿Ιησοῦ:

"Τόν ἐρχόμενον πρός με, οὐ μή ἐκβάλω ἔξω" (Κατά ᾿Ιωάννη 6:37).

Καί ἔτσι ὁ Μητροπολίτης Σεργκέι τέθηκε ἐπικεφαλῆς τοῦ ὑποκατάστατου τῆς πρώτης "σοβιετικῆς ἐκκλησίας".

Μετά ἀπό ἕνα μικρό διάστημα "κράτησής" του σέ μία ἀνακριτική φυλακή, κατά τή διάρκεια τῆς ὁποίας ἔγιναν μστικές συνομιλίες μεταξύ αὐτοῦ καί τοῦ καθεστῶτος, ξαφνικά βγῆκε ἀπό τή φυλακή. ᾿Απ᾿ αὐτόν ἀποσύρθηκε ἡ κατηγορία ὅτι "εἶχε ἡγηθεῖ τῆς συνωμοσίας τῶν ἐπισκόπων" στήν ὑπόθεση τῆς ἐκλογῆς ἑνός νέου Πατριάρχη τοῦ μητροπολίτη Κυρίλλου). Στό τέλος Μαρτίου τοῦ ᾿27 ἐμφανίστηκε ξανά μέ καθαρά πλέον τά σημάδια τῆς "εὐλογίας" τῶν σοβιετικῶν ἀρχῶν. ᾿Απέκτησε μεταξύ ἄλλων τό προνόμιο νά ζεῖ στή Μόσχα σέ μιά ἰδιωτική κατοικία 12 δωματίων!). ᾿Αμέσως ἐξέδωκε προκήρυξη γιά σύγκληση Συνόδου "ὑπ᾿ αὐτόν" πού ἀπετελέσθη ἀπό προηγούμενους ἀνακαινιστές ἐπισκόπους... Τότε ὅ,τι εἶχε ἀποκρυβεῖ μέ ἐπιμέλεια, ἦλθε στήν ἐπιφάνεια!.. ῞Ομως μέσα σέ τρεῖς μῆνες ὁ Σεργκέι ἔκανε μιά δουλοπρεπῆ δήλωση πρός τή σοβιετική κυβέρνηση. Σ᾿ αὐτήν "ἐξ ὀνόματος" τῆς δεύτερης σοβιετικῆς ἐκκλησίας ὁ μητροπολίτης ἐπανέλαβε ὅλες ἐκεῖνες τίς πολιτικές θέσεις πού ἡ "πρώτη σοβιετική ἐκκλησία" εἶχε υἱοθετήσει.

῾Η δήλωση αὐτή ἄρχιζε μέ μία ὑπεράσπιση τοῦ σοβιετικοῦ καθεστῶτος. Αὐτές εἶναι οἱ λέξεις ἀπό τά συνδιαλλακτικά μέ τό καθεστώς ψηφίσματα...:  "Οἱ ἄνθρωποι τῆς ἐκκλησίας δέν πρέπει νά βλέπουν στό σοβιετικό καθεστώς τό πρόσωπο τοῦ ἀντιχρίστου" Λεβίτιν Κρασνώφ, τόμ.)

῾Ο Μητροπολίτης Σεργκέι ἀποφεύγοντας τήν "εὐθεῖα ὁδό" συνήγαγε μέ πλάγιο τρόπο τό ἴδιο συμπέρασμα. Καί ἀπ᾿ ἐδῶ προῆλθε τό μεγαλύτερο ψεῦδος πού ὁδήγησε στό ἑξῆς παράδοξο: ῞Οτι δηλ. τά πάντα, ἀπολύτως τά πάντα στόν κόσμο μας προέρχονται ἀπό τόν Θεόν! ᾿Εκ τούτου τό συμπέρασμα ὅτι καί τό σοβιετικό καθεστώς δέν προέρχεται ἀπό πουθενά ἀλλοῦ, παρά μόνο ἀπό τό Θεό! Πῶς ὅμως εἶναι δυνατόν νά ἔχουν ἔτσι τά πράγματα; ᾿Εδῶ ὁ ᾿Απόστολος Παῦλος μιλάει γιά τήν δύναμη τοῦ ἀντιχρίστου:

"... καί τότε θέλει ἀποκαλυφθῆ ὁ ἄνομος ... ὅστις θέλει ἔλθει κατ᾿ ἐνέργεια τοῦ Σατανᾶ..." πρός Θεσσαλονικεῖς Β' 2:8-9).

Καί γι᾿ αὐτόν τόν ἴδιο ἀντίχριστο ὁ ᾿Απόστολος ᾿Ιωάννης ἀναφέρει στήν ᾿Αποκάλυψη:

"...καί ἔδωκεν εἰς αὐτό τό θηρίο) ὁ δράκων (ὁ διάβολος) τήν δύναμιν αὐτοῦ καί τόν θρόνον αὐτοῦ καί ἐξουσίαν μεγάλην" (᾿Αποκ. 13:2)

῎Ετσι δόθηκε ἐξουσία στόν ἀντίχριστο ὄχι ἀπό τόν Θεό, ἀλλά ἀπό τόν Σατανᾶ. Καί ὁ "Δόκτωρ τῆς Θεολογίας" Μητροπολίτης Σεργκέι δέν μπόρεσε νά τό ἀντιλφθεῖ! ᾿Αλλά ἐν πλήρει ἐπιγνώσει ὁδήγησε σέ λάθος δρόμο ἕνα πλῆθος πιστῶν. Αὐτό δείχνει τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο ἡ συνεχής μάχη μεταξύ καλοῦ καί κακοῦ διεξάγεται στόν ἁμαρτωλό κόσμο μας. ῾Ο ἄνθρωπος ἔχει τήν ἐλευθερία νά διαλέξει μεταξύ καλοῦ καί κακοῦ. Τό κακό κερδίζει μόνο ὅταν οἱ ἄνθρωποι γέρνουν πρός τό μέρος του... ῞Ομως, ὅταν οἱ ἄνθρωποι ἔχουν προδώσει τό Θεό καί διαλέξει τό κακό ἤ ὅ,τι ὁδηγεῖ πρός τόν ἀντίχριστο, τοτε αὐτό δέν προέρχεται ἀπό τόν Θεόν, ἀλλά ἀπό τόν σατανᾶ!

Κι ἔτσι, σύμφωνα μέ τήν ἀσέβειά του ὁ μητροπολίτης διακήρυσσε:

"Οἱ χριστιανοί εἶναι ὑποχρεωμένοι νά ὑποτάσσωνται στό καθεστώς, "ὄχι μόνον διά τό ἐργον (τῶν κυβερνώντων) ἀλλά καί διά τήν συνείδησιν" (Πρός Ρωμαίους 13:5), διότι τό καθεστώς αὐτό προέρχεται ἀπό τό Θεό".

"Καί ἐφ᾿ ὅσον τό καθεστώς αὐτό ἔχει δοθεῖ στή χώρα μας ἀπό τό "Θεό", τότε ἐμεῖς, ἡ "ἐκκλησια" θά πρέπει νά ὀφείλουμε ὑπακοή σ᾿ αὐτό καί νά θεωροῦμε τίς ἐπιτυχιες του σάν δικές μας ἐπιτυχίες καί τίς ἀποτυχίες του σάν δικές μας ἀποτυχίες"

(Σημείωση: Στίς 15 Μαΐου 1932 μέ ἕνα κυβερνητικό διάταγμα ὑπογεγραμμένο ἀπό τόν ἴδιο τόν Στάλιν εἶχε τεθεῖ σέ ἰσχύ ἕνα ἀθεϊστικό νομοσχέδιο 5ετοῦς "πνοῆς" μέ σκοπό τόν τέλειο ξεριζωμό τῆς θρησκευτικῆς συνειδήσεως τοῦ λαοῦ, ἔτσι ὥστε σ᾿ ὁλόκληρη τή Ρωσία ἀπό τήν 1η Μαΐου ἀπαγορεύτηκε τελείως καί ἡ ἁπλῆ ἀναφορά τοῦ Θεοῦ. Αὐτό ἦταν μία ἀπό τίς ἐπιτυχίες τοῦ ἀντιχριστιανικῦ καθεστῶτος πού στήν δήλωσή του ὁ μητροπολίτης Σεργκέι θεωροῦσε σάν ἐπιτυχία τοῦ ἑαυτοῦ του καί τῆς "ἐκκλησίας " του. Ποῦ τέλος πάντων ὁδηγοῦσε ὁ δρόμος πού ἀκολουθοῦσε ὁ μητροπολίτης;)

῎Οχι μόνο στή Ρωσία, ἀλλά καί σ᾿ ὁλόκληρο τόν χριστιανικό κόσμο ἡ δήλωση τοῦ Σεργκέι θεωρήθηκε σάν προδοσία τοῦ Χριστοῦ. Μετά ἀπ'τήν πράξη του αὐτή ἄρχισε νά συμπεριφέρεται σάν πραγματικός ποιμενάρχης καί νά δίνει ἐντολές. Μέχρι αὐτήν τήν ἄδοξη συνθηκολόγηση μέ τόν ἀντίπαλο τοῦ Χριστοῦ, ἡ ᾿Εκκλησία εἶχε ἐμφανιστεῖ ὡς ὁ ἐπίσημος ἀντίπαλος τῆς ἀντιχριστιανικῆς κυβέρνησης. ᾿Αλλά τώρα αὐτή στό πρόσωπο τῆς "σοβιετικῆς ἐκκλησίας" βρῆκε τό σύμμαχό της σέ ἕναν ἄνευ προηγουμένου σκληρό διωγμό τῶν χριστιανῶν. ῾Ο Μητροπολίτης Σεργκέι ὡς ἀρχηγός τῆς ψευδοεκκλησίας ἦταν ὑποχρεωμένος νά ἀρνηθῆ τό γεγονός τοῦ διωγμοῦ τῶν χριστιανῶν καί ἀντίθετα νά δηλώσει ὅτι ἡ "ἐκκλησία" εἶχε κερδίσει μία ἄνευ προηγουμένου ἐλευθερία. ῾Υπερασπίσθηκε λοιπόν αὐτό τό ψεῦδος σέ κάθε περίσταση, καί σέ συνεντεύξεις μέ ξένους καί στόν τύπο. Καί οἱ "ἱεράρχες" του ἀκολούθησαν τήν τακτική του:

"Στή Σοβιετική ἕνωση ἡ ἐκκλησία ἔχει ἀποκτήσει μία ἀνήκουστη ἐλευθερία"

"Κάτω ἀπό τό σοβιετικό καθεστώς δέν ὑπῆρξε ποτέ ὁποιαδήποτε καταπίεση ἤ τό χειρότερο διωγμός κατά τῆς πίστεως, ὅσον δέ ἀφορᾶ ὁρισμένους ἱεράρχες πού βρίσκονται στίς φυλακές ἤ πού ἔχουν καταδικασθεῖ, δέν ὑποφέρουν γιά τήν πίστη, ἀλλά γιά τά πολιτικά τους ἐγκλήματα. Κι ἄν κλείνουν ἤ καταστρέφουν τίς ἐκκλησίες αὐτό συμβαίνει ὄχι ἀπό πρόθεση τῆς κυβέρνησης νά ἐναντιωθεῖ στό θεῖο, ἀλλά ὕστερα ἀπό αἴτηση τῆς ἁρμοδίας Κοινότητας λόγω κινδύνου κατάρρευσης".

Μέχρις αὐτό τό σημεῖο δέν ὑπάρχει καμμιά διαφορά μεταξύ τῶν δογμάτων τῶν "ἀνακαινιστῶν" καί τῶν "νεο-ανακαινιστῶν", δηλ. τῆς πρώτης καί τῆς δευτέρας σοβιετικῆς ἐκκλησίας. ῞Ομως, ἀπό βαθύτερη σκοπιά ἐάν ἐξετάσει κανείς τό πράγμα, διαπιστώνεται ἡ ὕπαρξη μιᾶς διαφορᾶς. ᾿Εάν ἡ πρώτη σοβιετική "ἐκκλησία" ἀπέρριψε τελείως τόν Πατριάρχη Τύχωνα, ἡ δεύτερη γιά εἰδικούς λόγους τόν θεώρησε "μοναδικό της στοχαστή". ᾿Εάν οἱ "ἀνακαινιστες" εἰσήγαγαν μεταρρυθμίσεις στήν ἐκκλησία, οἱ "νεο-ανακαινιστές", ἄν καί μόνο στά λόγια, φάνηκαν ὡς οἱ ὑπέρμαχοι τῆς ἐκκλησιαστικῆς παράδοσης.

Καί ἔτσι στή βάση καί τῆς "ἀνακαινιστικῆς" καί τῆς "νεο-ανακαινιστικῆς" ἐκκλησίας (ὁ πραγματικά πιστός δέν κάνει καμμία διάκριση μεταξύ τους ἀποκαλώντας τες καί τίς δύο ψευδο-εκκλησίες) βρίσκεται ἕνα καί τό αὐτό συνταρακτικό ψεῦδος: Καί οἱ δύο ἐξίσου ἀρνοῦνται τούς διωγμούς τῶν πιστῶν πού σέ σκληρότητα καί ἔκταση εἶναι ἄνευ προηγουμένου σ᾿ ὁλόκληρη τήν ἱστορία τοῦ Χριστιανισμοῦ καί ταυτόχρονα κατασυκοφαντοῦν τά ἑκατομμύρια τῶν νεομαρτύρων πού ὑπέφεραν γιά τήν πίστη ἀποκαλώντας τους "ἐγκληματίες".

῾Η δεύτερη σοβιετική ἐκκλησία διεύρυνε τήν ἐπισκοπή της ἀποροφώντας τήν πρώτη μέ τόν ἑξῆς τρόπο: ῞Υστερα ἀπό σχετική ἐντολή, ὅλοι οἱ "ἀνακαινιστές" ἱερεῖς "μετενόησαν" καί ἔγιναν δεκτοί μέ τόν ἴδιο βαθμό στή δεύτερη ἐκκλησία. Μόνο ἕνας ἀπό τούς "ἀρχηγούς" τῶν ἀνακαινιστῶν, ὁ Μητροπολίτης Βεντένσκι δέν το ἔκανε για λόγους "γοήτρου" καί παρέμεινε μέχρι τέλους ἀνένδοτος. Καί ἐκτός τῶν "ἀνακαινιστῶν" ἡ δεύτερη σοβιετική ἐκκλησία μπόρεσε νά ἀπορροφήσει καί μία σημαντική μερίδα ὁπαδῶν τοῦ Τύχωνα. ῎Ετσι, ἀμέσως ἄρχισε ἕνας πόλεμος μεταξύ τῶν "ἀνακαινιστῶν καί τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Κατακομβῶν. Με τό μέρος τῶν πρώτων τάχθηκε τό σοβιετικό καθεστώς. ῾Η ᾿Εκκλησία τῶν Κατακομβῶν λοιπόν εἶχε νά ἀντιμετωπίσει δύο ἐχθρούς. ῞Ομως, ἡ ψευδο-εκκλησία καί τό καθεστώς δέν "τά πήγαιναν καλά" καί τοῦτο ἀπό τό γεγονός ὅτι ἄν καί οἱ ἐπίσκοποι εἶναι τελείως "σοβιετικοί", εὐπειθεῖς καθ᾿ ὅλα στήν ἐξουσία, αὐτό θά μποροῦσε κάποιος νά ἰσχυρισθεῖ ὅτι δέν συμβαίνει καί μέ τόν ὑπόλοιπο κλῆρο, ἕνα τμῆμα τοῦ ὁποίου, ὄχι εὐκαταφρόνητο, ἔχει καταστεῖ τό τμῆμα τῆς "πέμπτης φάλαγγος" (῾Η ἔκφραση προέρχεται ἀπό τόν ἱσπανικό πόλεμο), πού σημαίνει ἕνας ἐσωτερικός ἐχθρός τῆς σοβιετικῆς ἐκκλησίας. Αὐτοί οἱ "πεμπτοφαλλαγίτες" εἶναι τό πλῆθος τῶν πραγματικά πιστῶν πού ἔχει ἀντιληφθεῖ τό τεράστιο ψεῦδος τῆς σοβιετικῆς "ἐκκλησίας", ἀλλά πού δέν ἔχει ἀρκετή δύναμη γιά νά τήν ἀντιμετωπίσει μέ ἐπιτυχία.

῾Ο ἀρχηγός τῶν Νεο-ανακαινιστῶν, μητροπολίτης Σεργκέι και οἱ ὀπαδοί του ἔχουν κατορθώσει νά "ὑπνωτίσουν" τά πλήθη τῶν πιστῶν, τόσο μέσα στήν σοβιετική ἐκκλησία ὅσο καί ἔξω ἀπ᾿ αὐτήν δηλώνοντας ὅτι:

"Μόνο ἡ στάση ἀπέναντι στό καθεστώς ἔχει ἀλλάξει, ὅμως ἡ πίστη καί ἡ ὀρθόδοξη ζωή παρέμειναν ἀναλλοίωτες".

Καί τίθεται τό ἐρώτημα: Δέν ἐνδιαφέρει τήν πίστη μας ἡ ἀναγνώριση τοῦ ἀντιχριστιανικοῦ καθεστῶτος τοῦ συλλογικοῦ ἀντιχρίστου, ὡς ἔχοντος θεϊκή προέλευση: "Μόνο ἡ στάση ἀπέναντι στο καθεστώς ἔχει ἀλλάξει". ῞Ομως, στό σημεῖο αὐτό, τό βασικό δόγμα τῆς πίστης μας στό Θεό ἀναιρεῖται ἀπό ἐκείνους "τῶν ὁποίων τά ὀνόματα δέν ἐγράφησαν ἐν τῷ βιβλίῳ τῆς ζωῆς τοῦ ᾿Αρνίου"(᾿Αποκ. 13:8).

῾Η διδασκαλία ἀναφορικά μέ τόν "ἀντίχριστο" ἀποτελεῖ ἕνα ὁλόκληρο τμῆμα τῆς γεμάτης ἀπό χάρη Θείας ᾿Αποκάλυψης. ᾿Αποτελεῖ ἕνα δόγμα τῆς χριστιανικῆς πίστης καί τῆς ᾿Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Τό σοβιετικό καθεστώς στή Ρωσία ἔχει ἐφαρμόσει στήν πράξη ὁλόκληρο τό πρόγραμμα τοῦ ἀντιπάλου τοῦ Χριστοῦ πού ἐμφανίζεται ὡς ὁ πρόδρομος τοῦ τελευταίου "ἀντιχρίστου". ῾Η ἐπίσημη "σοβιετική ἐκκλησία" πού δέν ἐκφράζει καθόλου τήν ὀρθόδοξη πίστη προσπαθεῖ νά ἀποκρύψει τήν οὐσία τῆς κρατικῆς ἐξουσίας μέ τό νά μήν ἀποδέχεται ὅ,τι τό χριστιανικό ποίμνιο "βλέπει" καί "αἰσθάνεται". Καί ὡς ἐκ τούτου, ἡ ψευδοδιδασκαλία τοῦ Μητροπολίτη Σεργκέι και τῶν συνενόχων του πρέπει νά χαρακτηρισθεῖ ἀπό τήν ᾿Ορθόδοξη ᾿Εκκλησία ὡς καθαρά αἱρετική!

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΕΤΑΡΤΟ

῾Η ἰδέα τῆς μυστικῆς ᾿Εκκλησίας βρίσκεται στό λόγο τοῦ Θεοῦ. Νά γιατί ἡ ᾿Εκκλησία τοῦ Χριστοῦ στή γῆ ἄρχισε τήν ὕπαρξή της ὡς καταδιωκόμενη καί μυστική ἐκκλησία. ῾Ο Κύριος ἡμῶν ᾿Ιησοῦς Χριστός, ὅταν ἦταν ἀκόμη παιδί, εἶχε ὑπομείνει ἕνα σκληρό διωγμό ὕστερα ἀπό διαταγή τοῦ δολοφόνου βασιλιᾶ πού πῆρε μέτρα γιά νά ἐξοντώσει τό μικρό Χριστό. ῞Ομως ὁ ἅγιος ᾿Ιωσήφ πῆρε ἀπό ἕνα ἄγγελο τοῦ Θεοῦ σ᾿ ἕνα  ὄνειρο τήν παρακάτω ἐντολή:

"᾿Εγερθείς, παράλαβε τό παιδίον καί τήν μητέρα αὐτοῦ καί φεῦγε εἰς Αἴγυπτον καί ἔσο ἐκεῖ ἔως οὖ εἴπω σοι, διότι μέλλει ὁ ῾Ηρώδης νά ζητήση τό παιδίον διά νά ἀπολέση αὐτό. ῾Ο δέ ἐγερθείς παρέλαβε τό παιδίον καί τήν μητέρα αὐτοῦ διά νυκτός καί ἀνεχώρησεν εἰς Αἴγυπτον" (Κατά Ματθ. 2:13-14)

Καί ὁλόκληρη ἡ εὐαγγελική ζωή τοῦ ᾿Ιησοῦ διέγραψε τήν πορείαν της μέσα σέ συνθῆκες συνεχῶν διωγμῶν. ᾿Αναγκάστηκε ὅλο τόν καιρό νά μετακινεῖται ἀπό μέρος σέ μέρος κρύβοντας τον ἑαυτόν του ἀπό τούς ἐχθρούς του. ῾Ο ἴδιος εἶχε πεῖ κάποτε:

"Αἱ ἀλώπεκες ἔχουσι φωλεάς καί τά πετεινά τοῦ οὐρανοῦ κατοικίας, ὁ δέ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου δέν ἔχει ποῦ τήν κεφαλήν κλῖναι" (Κατά Ματθαῖο 8:20).

᾿Επίσης ὁ Κύριος εἶχε προετοιμάσει τούς μαθητές καί ἀποστόλους του καί διά μέσου αὐτῶν καί τήν μελλοντικήν ἐκκλησία τῶν "ἐκλεκτῶν" γιά τό ἴδιο πράγμα. Εἶχε πεῖ:

"Εἰ ἐμέ ἐδίωξαν καί ὑμᾶς διώξουσι" (Κατά ᾿Ιωάννη 15-20) "Καί πάντες δέ οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ διωχθήσονται" (Πρός Τιμόθεο Β' 31) λέγει ὁ ἀπόστολος τοῦ Χριστοῦ.

Καί καθώς δίδασκε αὐτά στούς μαθητές του ὁ Κύριος εἶπε:

"῞Οταν διώκωσιν ὑμᾶς ἐν τῇ πόλει ταύτη, φεύγετε εἰς τήν ἄλλην" (Κατά Ματθαῖο 10:23).

῞Υστερα ἀπό αὐτά κάποιος θά μποροῦσε νά πεῖ εὐθέως, ὅτι τά κηρύγματα αὐτά τῆς ἐκκλησίας ἐφαρμόστηκαν στήν πράξη ὅταν ἄρχισε ὁ διωγμός γιά τήν πίστη, πράγμα πού εἶχε ὡς συνέπεια καί τήν ἄμεση ἐμφάνιση τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Κατακομβῶν.

Νά γιατί, ὅταν ἡ ᾿Εκκλησία τοῦ Χριστοῦ στή Ρωσία βρέθηκε πρό τοῦ στόματος τοῦ "θηρίου τῆς ἀβύσσου", ἡ ἰδέα γιά μιά μυστική ἐκκλησία ἦρθε στό νοῦ τοῦ Πατριάρχη Τύχωνα καί πολλῶν ἄλλων ἱεραρχῶν. Αὐτό ἀναφέρεται ἀπό ἕνα πνευματικό φίλο τοῦ Πατριάρχη, τόν καθηγητή καί δόκτορα τῆς ἰατρικῆς Μιχαήλ ᾿Αλεξάντροβιτς Ζιζιλένκο, ὡς ἑξῆς:

"Συνάντησα τήν αὐτοῦ ῾Αγιότητα  τόν Πατριάρχη Τύχωνα, ὅταν ἤμουν ἀκόμη λαϊκός. ᾿Από τή στιγμή ἐκείνη ἀναπτύχθηκε μεταξύ μας μιά πολύ στενή φιλία. ᾿Ο Πατριάρχης μοῦ ἐμπιστεύθηκε τίς  πλέον  προσωπικές του σκέψεις...Σέ  μία ἀπό αὐτές τίς  συνομιλίες μας ἠ  ᾿Αγιότης του μοῦ διετύπωσε-αὐτό  ἔχει ἤδη ἀναφερθεῖ στό στρατόπεδο συγκεντρώσεως  τοῦ Σολόβκι ἀπό τόν  ἐπίσκοπο Μάξιμο, πρώην  καθηγητή Μ.Α. Ζιζιλένκο- τίς τρομερές  του ἀμφιβολίες γιά τήν στάση τῶν ᾿Αρχῶν ἀπέναντί του. Προσπαθοῦσαν,μοῦ εἶπε,μέ διάφορα  τεχνάσματα νά τόν ἐξαναγκάσουν καί μέσω αὐτοῦ καί τήν ᾿Εκκλησία νά "παραδοθοῦν" ἄνευ ὅρων  σ᾿ αὐτούς.῎Ομως, δέν εἶναι φανερό, ὄτι ἡ ἡγεσία τοῦ κόμματος καί ἠ σοβιετική κυβέρνηση κατέχουν ὁλοφάνερα τήν θέση ἑνός ἀνυπόκριτου ἀντιχριστιανισμοῦ; "Μέ φρίκη",μοῦ εἶπε ὀ Πατριάρχης, "ἀντιλαμβάνομαι ὄτι τό ὄριο τῶν "πολιτικῶν ἀπαιτήσεων"τοῦ σοβιετικοῦ καθεστῶτος βρίσκεται πολύ πέρα τοῦ τῆς ᾿Εκκλησίας καί ἐν γένει, τῆς ἀνθρωπίνης κοσμιότητας!...Τί ὀφείλω νά πράξω ἐν προκειμένῳ; ῾Ομως εἶναι μέ κάθε τρόπο ἀδύνατο νά περάσουμε αὐτή τή γραμμή τῆς πίστεως στό Χριστό καί τήν ᾿Εκκλησία..."                              Καί στό τέλος, ἡ αὐτοῦ ῾Αγιότης ὁ Πατριάρχης ἔφτασε στό συμπέρασμα ὅτι, δέν ὑπάρχει ἄλλος τρόπος,ἡ μόνη διέξοδος γιά τήν ὀρθόδοξη ἐκκλησία πάσης Ρωσίας, προκειμένου νά ἀποφύγει τή διαρκή καταπίεση τῶν ᾿Αρχῶν καί νά προστατεύσει τήν πίστη της στό Χριστό, θά εἶναι στό ἄμεσο προσεχές μέλλον ἡ καταφυγή στίς κατακόμβες..."                                     Στή συνέχεια τῆς συνομιλίας αὐτῆς ὁ Πατριάρχης Τύχωνας εὐλόγησε τόν καθηγητή Ζιζιλένκο σέ μιά μυστική ἀνάδειξή του σέ μοναχό:                     " Καί ἄν στό μέλλον ἡ ὑψίστη ἐκκλησιαστική ᾿Αρχή δέν παραμείνει σταθερή καί προδώσει τόν Χριστό ὑποτάσσοντας τήν ἀνεξαρτησία καί τήν πνευματική ἐλευθερία τῆς ᾿Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ στή σοβιετική κυβέρνηση, δηλ. στήν βούληση ἐκείνου πού εἶναι ἐνσυνείδητος ἐχθρός τοῦ Χριστιανισμοῦ, τότε ἐγώ ὁ Πατριάρχης, εἶπε, θά πρέπει νά λάβω τό βαθμό τοῦ ᾿Επισκόπου αὐτῆς τῆς μυστικῆς ᾿Εκκλησίας" ῞Ολα αὐτά τά ἀνέφερε ἡ αὐτοῦ ῾Αγιότης ὁ ἐπίσκοπος Μάξιμος ὅταν βρέθηκε στό Σολόβκι μετά τό θάνατο τοῦ Πατριάρχη Τύχωνα. Καί θέλοντας νά ἐντοπίσει τήν προδοσία στήν κορυφή τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἱεραρχίας,δηλ. στό πρόσωπο τοῦ μητροπολίτη Σεργκέι, ἔγινε (ὁ Μάξιμος) ὁ μυστικός ἐπίσκοπος τοῦ Σερπούχωφ σάν νά ἦταν ἕνας ἀπό τούς ἐφημερίους τῆς Μόσχας. ῞Ομως, μή ἔχοντας καθόλου πείρα τῆς ζωῆς τῶν Κατακομβῶν, συνελήφθη τό 1929, καταδικάστηκε καί στάλθηκε στό στρατόπεδο Σολόβκι. Μετά ἕνα διάστημα μεταφέρθηκε πίσω στή Μόσχα ὅπου καί ἐκτελέσθηκε μέ τουφεκισμό στίς 6 ᾿Ιουνίου 1931.

῾Ο ἱερομάρτυρας ἐπίσκοπος Μάξιμος, ὅταν βρισκόταν ἀκόμη στή ζωή πῆρε τό προφητικό χάρισμα. Προεῖδε καί προεῖπε τό μαρτυρικό του τέλος. Αὐτό ἔγινε τήν ἡμέρα τοῦ ἑορτασμοῦ τῆς μνήμης τοῦ ῾Αγ. Σεργίου τοῦ Ραντονέζ στίς 5 ᾿Ιουνίου 1930. Καθώς ἀποχαιρετοῦσε ἕνα πνευματικό του φίλο πού μεταφερόταν στό Λένινγκραντ σέ μιά νέα δίκη, ὁ ἐπίσκοπος Μάξιμος εἶπε μέ ἕνα προφητικό πνεῦμα:

"Θά ἔχεις πολλές στενοχώριες καί δύσκολες δίκες, ὅμως θά συνεχισθεῖ ἡ ζωή σου καί τελικά θά ἀνακτήσεις τήν ἐλευθερία σου, ἐνῶ ἐγώ θά συλληφθῶ ξανά σέ λίγους μῆνες καί θά ἐκτελεσθῶ. Καί ἔτσι σέ ἱκετεύω: Προσευχήσου γιά μένα ὅσο θά εἶμαι ζωντανός καί εἰδικά μετά τό θάνατό μου!..".

Αὐτή ἡ προφητεία τοῦ ἐπισκόπου πραγματοποιήθηκε μέ ἀκρίβεια[1]. Πρῶτα ἀπ᾿ ὅλα αὐτός στόν ὁποῖον μίλησε βρέθηκε ὡς ἐκ θαύματος στό ἐξωτερικό. Καί ὅσο γιά τόν ἑαυτόν του σέ διάστημα 6 μηνῶν, τό Δεκέμβριο τοῦ 1930, συνελήφθη καί πάλι, μεταφέρθηκε στή Μοσχα καί ἐκεῖ ἐκτελέσθηκε, ὅπως προείπαμε, ὡς ᾿Επίσκοπος τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Κατακομβῶν πού δέν ἀνεγνώριζε τό Μητροπολίτη Σεργκέι καί ἀπέρριπτε τήν πράξη του μέ τήν ὁποία ἀνεγνώριζε τήν σοβιετική ἐξουσία (Πρωτοπρεσβύτερος Μ. Πόλσκυ, Οἱ νεομάρτυρες τῆς Ρωσίας, τόμ. 2).

᾿Αλλά φυσικά καί ὁ ἐπίσκοπος Μάξιμος καί οἱ ἄλλοι ἱεράρχες εἶχαν ἀντιληφθεῖ τό μέγεθος τοῦ μένους ἐναντίον τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Κατακομβῶν ἀπό τήν ἐξόντωση τῶν ἐπισκόπων της. Οἱ διῶκτες ἔπρεπε μέ ὅλα τά μέσα νά ἐξαφανίσουν τήν πιθανότητα νέων χειροτονιῶν στούς κόλπους τῆς μυστικῆς ἐκκλησίας[2]. ῎Εχουμε πληροφορίες μόνον γιά λίγες μυστικές χειροτονίες σέ ἐπισκόπους: Περίπου 20 περιπτώσεις. ῞Ομως εἶναι δυνατόν αὐτές νά θεωρηθοῦν ὡς οἱ μοναδικές μυστικές χειροτονίες; Φυσικά, κανένας δέν μπορεῖ νά τό ἰσχυρισθεῖ.

Σχετικά μέ τό θέμα τῶν ἐπισκόπων τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Κατακομβῶν, ἀναφορά θά πρέπει νά γίνει γιά τίς ἐξαίρετες προσπάθειες τοῦ Μητροπολίτη Κυρίλλου, τοῦ Μητροπολίτη ᾿Ιωσήφ, τοῦ ᾿Αρχιεπισκόπου Δημητρίου, τοῦ ᾿Επισκόπου Δαμασκηνοῦ, τοῦ ἐπισκόπου ᾿Αλεξέι τοῦ Βορονέζ καί πολλῶν ἄλλων γιά τή δημιουργία κοινοτήτων "μή ἀναγνωριζόντων"... ᾿Αλλά καί ἀντίθετα, γιά τό ἐνδιαφέρον τοῦ Μητροπολίτη Σεργκέι, νά παρουσιάσει ὡς μηδαμινές τίς ἐπιτυχίες τῶν ὀπαδῶν μας. Γενικά δέν μποροῦσε νά ὑπάρχει, κατά τόν Μητροπολίτη Σεργκέι, ᾿Εκκλησία τῶν Κατακομβῶν, μιά καί δέν ὑπῆρξε "ὁποιαδήποτε ἀντίθεση" πρός αὐτόν! Δέν κρίνεται ἀπαραίτητο νά εἰπωθεῖ ὅτι τό σοβιετικό καθεστώς ὑποστήριζε καί ὑποστηρίζει μέ κάθε τρόπο τέτοιες δηλώσεις. Στή διακήρυξή του ὁ Σεργκέι ἀναφέρει:

"Μόνο ὀνειροπόλοι τῆς πολυθρόνας μποροῦν νά πιστεύσουν ὅτι μιά τέτοια τεράστια κοινότητα ὅπως ἡ ὀρθόδοξη ἐκκλησία μπορεῖ νά ὑπάρξη "ἐν κρυπτῶ".

"Συμπτωματικά" ἴσως σ᾿ αὐτούς τούς "ὀνειροπόλους τῆς πολυθρόνας" περιλαμβάνεται ὁ πολυδοκιμασμένος Πατριάρχης Τύχωνας, γιά νά μήν ποῦμε ὅλοι οἱ "μή ἀναγνωρίζοντες" ἱεράρχες. Καί μιλώντας γιά ὅλους αὐτούς ἡ λέξη "πολυθρόνα" δύσκολα ταιριάζει στή φύση τους. ῞Οσες φορές εἶχε χρειασθεῖ νά σκεφθοῦν γιά τό ποίμνιό τους κάτω ἀπό ἀντίξοες συνθῆκες, δέν τό ἔκαναν καθισμένοι στήν "πολυθρόνα", ἀλλά κρατούμενοι σέ φυλακές ἤ στρατόπεδα ἤ στήν ἐξορία μέ πλεῖστες ταλαιπωρίες. ῞Ομως ἐκτός ἀπό τούς ἱεράρχες αὐτούς θά πρέπει νά ἀνατρέξει κανείς στήν πρώτη περίοδο τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας καί νά προσέξει τούς διωγμούς τῶν τριῶν πρώτων αἰώνων. ῎Ας ξαναγυρίσει κανείς στούς ἀποστολικούς χρόνους καί τότε ἄς ἀποκαλέσει ὅλους ἐκείνους πού τέθηκαν ἐπικεφαλῆς τῆς διωκομένης ἐκκλησίας "ὀνειροπόλους τῆς πολυθρόνας!" κατά τήν ἔκφραση τοῦ μητροπολίτη Σεργκέι. Καί στή συνέχεια βαδίζοντας κανείς στό ἴδιο "μονοπάτι" θά φθάσει στά μέτρα τῆς ἀνήκουστης θρασύτητας καί ἄδικης βλασφημίας τοῦ σήμερα. ῞Ομως, θά πρέπει κάποιος νά ἀποδώσει τήν ἀρχή τῆς μυστικῆς ἐκκλησίας τῶν Κατακομβῶν στόν Κύριο ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστό, ὅπως φάνηκε παραπάνω καί ὅπως ἀναγράφεται στήν ᾿Αποκάλυψη:

"᾿Αποκάλυψις ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, τήν ὁποίαν ἔδωκεν εἰς αὐτόν ὁ Θεός, διά νά δείξη εἰς τούς δούλους αὐτοῦ ὅσα πρέπει νά γίνωσι ταχέως καί ἐφανέρωσεν αὐτά ἀποστείλας διά τοῦ ἀγγέλου αὐτοῦ εἰς τόν δοῦλον αὐτοῦ ᾿Ιωάννην" (᾿Αποκ. 1:1)

Καί ἐδῶ φαίνεται ἀκριβῶς τί θά "συμβεῖ ταχέως" πρό τοῦ τέλους: "Καί ἡ γυνή (ἡ ἐκκλησία) ἔφυγεν εἰς τήν ἔρημον, ὅπου ἔχει τόπον ἡτοιμασμένον ἀπό τοῦ Θεοῦ, διά νά τρέφωσιν αὐτήν ἐκεῖ..." (᾿Αποκ. 12:6)

Βρισκόμαστε σχεδόν στήν ἀρχή τοῦ θέρους. ῾Η διάρκεια τοῦ χρόνου εἶναι ἄγνωστη σέ μᾶς, ἀλλά ἡ φύση του γνωστή. ῾Ο ἀπρόσωπος ἀντίχριστος βρίσκεται ἤδη "ἐν δράσει". Καί ἡ παρουσία του βρίσκεται σέ παγκόσμιο  ἐπίπεδο. ῾Η ἀποστασία εἶναι καθολική... ῾Ο μητροπολίτης Σεργκέι καί οἱ ὁπαδοί του ἀντιλαμβάνονται, ὅτι κάθονται πάνω σ᾿ ἕνα βαρέλι μπαρούτι. Οἱ ἅγιοι ρῶσοι πρεσβύτεροι μίλησαν καθαρά γι᾿ αὐτά πού θά συμβοῦν. Εὐλόγησαν μόνο  μιά λύση γιά τήν ᾿Εκκλησία, τήν λύση τῶν "Κατακομβῶν". ῾Ο μητροπολίτης Σεργκέι καί οἱ σύν αὐτῷ δέν ἔδωσαν καμία σημασία στή φωνή τῶν ἁγίων αὐτῶν καί παρασύρθηκαν σέ συμβιβασμούς ἐλπίζοντας ὅτι ἔτσι θά "σωζόταν" ἡ ἐκκλησία. ᾿Αλλά μέ αὐτόν τόν τρόπο ἁπλῶς ἀπωλέσθσαν. ῾Ο καθένας ἀντιλαμβάνεται ὅτι μπορεῖ νά ὑπάρξει μόνο μία ἀπό τίς ἑξῆς δύο ἐναλλακτικές λύσεις: ῎Η "σοβιετική ἐκκλησία" ἤ ᾿Εκκλησία τῶν Κατακομβῶν. ῞Οπως ἀναφέρει ὁ ἅγιος ἱερομάρτυρας Μάξιμος:

"Η ΣΟΒΙΕΤΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΩΝ ΚΑΤΑΚΟΜΒΩΝ ΕΙΝΑΙ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΕΣ"

Μάλιστα, ἡ σοβιετική ἐκκλησία συμβιβάζεται μέ τό σοβιετικό καθεστώς. ῞Ομως ἡ ᾿Εκκλησία τῶν Κατακομβῶν δέν συμβιβάζεται οὔτε μέ τό καθεστώς, οὔτε μέ τή σοβιετική ἐκκλησία πού εἶναι δημιούργημά του. Παρ᾿ ὅλα αὐτά ἡ ἐπίσημη σοβιετική ἐκκλησία καί ἡ "ἱεραρχία" της ἐμπαίζουν τούς πιστούς ὅταν δηλώνουν, ὅτι τό καθεστώς εἶναι εὐλογημένο ἀπό τό Θεό, γιατί παραχωρήθηκε ἀπό τόν ἴδιο τόν "῞Υψιστο".... ῞Ομως, ἡ ἀληθινή μυστική ᾿Εκκλησία θεωρεῖ ὅτι τό σοβιετικό καθεστώς συνιστᾶ τήν ἐξουσία τοῦ διαβόλου καί ὅτι δόθηκε ἀπό τόν Παντοδύναμο στούς ἀνθρώπους γιά νά τούς τιμωρήσει γιά τήν "ἀποστασία" τους ἀπό τό Θεό (Πρός Θεσσαλονικεῖς Β' 2:3). Θεωρῶ ὅτι τό καθεστώς τῆς Σοβιετικῆς ῞Ενωσης ἀποτελεῖ τήν ἐξουσία τοῦ ἀντιχρίστου, τοῦ προδρόμου αὐτοῦ πού θά ἔλθει στό τέλος. Καί ἡ σοβιετική ἐκκλησία μιλώντας μέ τή γλώσσα τοῦ "θηρίου", εἶναι κατά μία ἔννοια ὁ ψευδοπροφήτης γιά τόν ὁποῖον μᾶς μιλάει ἡ ᾿Αποκάλυψη. ῾Ο σκοπός αὐτοῦ τοῦ ψεύδους εἶναι νά ἐξαπατήσει τόν κόσμο, ὥστε οἱ ἄνθρωποι νά πιστεύσουν τήν ψευδή βλασφημία σύμφωνα μέ τήν ὁποία ὁ Χριστός καί ὁ ἀντίπαλός του πού ἡ ψευδοεκκλησία δέν ἀναφέρει οὔτε τόν θεωρεῖ ὡς "ἀντίχριστο", συμβιβάζονται τελείως, ἡ ἀπόδειξη τού ὁποίου συνιστᾶ καί τήν συμβιβαστικότητα τοῦ σοβιετικοῦ καθεστῶτος μέ τήν σοβιετική ἐκκλησία. Κατ᾿ αὐτόν τόν τρόπο ἡ τελευταία ἀρνεῖται τόν ἀνήκουστο διωγμό πού ἔχει ἐξαπολυθεῖ στή χώρα αὐτή, ἀποκαλώντας ἐκ παραλλήλου τά ἑκατομμύρια τῶν μαρτύρων τοῦ Χριστοῦ "πολιτικούς ἐγκληματίες" πού δίκαια τιμωρήθηκαν καί τιμωροῦνται ἀπό τούς σοβιετικούς.

῾Η σοβιετική ἐκκλησία εἶναι ἡ σκιά τοῦ σοβιετικοῦ καθεστῶτος. Δέν διοικεῖται, οὔτε ἀπό  τόν "Πατριάρχη", οὔτε ἀπό "ἐπισκόπους", οὔτε ἀπό τούς "ἱερεῖς", ἀλλά ἀπό τούς πράκτορες τοῦ "Συμβουλίου Θρησκευτικῶν ῾Υποθέσεων", δηλ. ἀπό ἕνα εἰδικό τμῆμα τῆς μυστικῆς ἀστυνομίας τῆς Κεντρικῆς ᾿Επιτροπῆς τοῦ Κομμουνιστικοῦ Κόμματος τῆς Σοβιετικῆς ῞Ενωσης.

῎Ετσι, ἡ σοβιετική ἐκκλησία ἀναμφισβήτητα ἐκπληρώνει τή βούληση τῆς "δικτατορίας τοῦ Προλεταριάτου", ὑπηρετεῖ τήν ἐξουσία μέ κάθε τρόπο, χρησιμοποιεῖ τή γλώσσα τοῦ ψεύδους, διαπράττει κάθε ἀδικία καί κάθε ἔγκλημα. Εἶναι ὑποταγμένη στή "θρησκεία τοῦ ἀθεϊσμοῦ καί ἀντιθεϊσμοῦ" καί τό τελευταῖο αὐτό εἰσάγει τούς "ἐργάτες" του σ᾿ αὐτήν ἤ σ᾿ ἐκείνην τή σφαῖρα τῆς ζωῆς τῆς ἐκκλησίας, ὅπως τοῦ εἶναι ἀναγκαῖο.

Αὐτό εἶναι ἕνας νέος, ἐπιπρόσθετος ἔλεγχος τῆς "ἐκκλησίας!" ῞Ομως, αὐτή ἡ ἐκκλησία ἐφησυχάζει τούς πιστούς ὑποστηρίζοντας ὅτι "ἁπλῶς ὑποκρινόμαστε τούς ἀνοήτους καί ὅτι μέ αὐτό τόν τρόπο εὔκολα ἐξαπατοῦμε τό καθεστώς"! 

Καί ὅμως ἡ ᾿Εκκλησία τῶν Κατακομβῶν, οὔτε καταφεύγει σέ τεχνάσματα, οὔτε συμβιβάζεται μέ τόν ἀντίπαλο τοῦ Χριστοῦ, τόν ἀπρόσωπο ἀντίχριστο. Μέ τήν θέλησή Της δέν ἐνδίδει σ᾿ αὐτόν "ἐλαφρᾶ τῇ καρδίᾳ" μή ἀναγνωρίζοντας, συνεπής μέ τήν ἰδεολογία Της, οὔτε τό σοβιετικό καθεστώς, οὔτε τή σοβιετική "ἐκκλησία". ῾Υπομένει ταπεινά τό "ζυγό τοῦ Χριστοῦ" παραμένοντας "εἰς τήν ἔρημον..." (᾿Αποκ. 12:6).                                        

ΤΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ

ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΩΝ ΚΑΤΑΚΟΜΒΩΝ

ΜΥΣΤΙΚΗ ΕΙΣ ΤΗΝ ΜΟΡΦΗΝ

ΑΛΗΘΙΝΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΙΣ ΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟΝ

Παραθέτομεν ἄρθρον τοῦ μον. π. ᾿Επιφανίου, ὑπό τόν τίτλον: "῾Η ῾Οδός τῆς Γνησίας ᾿Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ". Τό ἄρθρον τοῦτο ἀπεστάλη τό ἔτος 1981 ὑπό τήν μορφήν ἐπιστολῆς πρός τούς ἐν Ρωσία Γνησίους ᾿Ορθοδόξους Χριστιανούς, μέλη τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Κατακομβῶν, καί ἀναφέρεται εἰς τήν ῾Ομολογία - ᾿Εκκλησιολογία τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Κατακομβῶν, περί τῆς κακοδοξίας τῶν Ρώσων τῆς Διασπορᾶς καί περί ὑπαγωγῆς τῶν πιστῶν τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Κατακομβῶν ὑπό τό ὠμοφόριον τοῦ ᾿Αρχιεπισκόπου ᾿Αθηνῶν καί πάσης ῾Ελλάδος κ. ᾿Ανδρέου. Πρόκειται περί  μιᾶς ἀληθινά ᾿Ορθοδόξου Διακηρύξεως - ῾Ομολογίας, ὅπως τήν διεφύλαξε ἡ διωκομένη ᾿Εκκλησία τῶν Κατακομβῶν στήν Ρωσία, οἱ ἄγιοι δηλαδή νεομάρτυρες καί ὀμολογηταί τῆς Πίστεως, πού ἐδιώχθησαν καί ἐσφαγιάσθησαν διά τήν ᾿Αλήθεια. Εἶναι ἡ ἴδια ὁμολογία, ὅπως τήν διεφύλαξε ἐν ῾Ελλάδι ὁ ὁμολογητής ῾Ιεράρχης Ματθαῖος, τήν ὁποίαν δυστυχῶς οἱ σημερινοί διάδοχοί του κοντεύουν νά τήν ξεχάσουν τελείως, διότι προτίμησαν τόν συμβιβασμό καί τήν δόξα τοῦ κόσμου τούτου, τόσον πού τά ἔργα τους πλέον κινοῦνται ἐν τῷ σκότει τῆς κακοδοξίας. ῾Ο π. ᾿Επιφάνιος, ὅπως ἀναφέρει εἰς αὐτήν, ἀφοῦ διεπίστωσε, ὅτι οἱ Ρῶσοι τῆς Διασπορᾶς, εἰς τούς ὁποίους εἶχε προσφύγει, δέν ἐμμένουν εἰς τήν ᾿Ορθόδοξον πίστιν καί ῾Ομολογίαν καί δέχονται ὕπαρξιν θείας Χάριτος εἰς τήν ψευδῆ ᾿Εκκλησίαν τῆς Ε.Σ.Σ.Δ., ἤτοι εἰς τό Πατριαρχεῖον τῆς Μόσχας, τήν "κόκκινη ᾿Εκκλησία", ὅπως ἔλεγε στά τελευταῖα χρόνια τῆς ζωῆς του, ὁ διωχθείς διά τήν ὁμολογίαν του στάρετς Νεκτάριος τῆς ῎Οπτινα, ἦλθε εἰς ἐπικοινωνίαν μετά τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ. ῾Ελλάδος καί μετά ἀπό στενήν συνεργασίαν μετά τοῦ Μακαριωτάτου ᾿Αρχ/που κ. ᾿Ανδρέου καί τῶν συνεργατῶν του καί ἀφοῦ ἐμελέτησε καλῶς τήν ἐκκλησιαστικήν κατάστασιν διεπίστωσεν, ὅτι ἡ μόνη Γνησία ᾿Ορθόδοξος ᾿Εκκλησία ἐκτός Ρωσίας, εἶναι ἡ ᾿Εκκλησία Γ.Ο.Χ. ῾Ελλάδος. Κατά τήν συνεδρίασιν τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου τῆς 15 καί 16 Μαΐου 1980 παρόντων τῶν θεολόγων τῆς ᾿Εκκλησίας μας, μεταφράζοντος τοῦ μον. π. Βικεντίου, ὁ π. ᾿Επιφάνιος ἐξέθεσε καί προφορικῶς, κατέθεσε καί γραπτῶς, μίαν Εἰσήγησίν του περί τῆς ᾿Ορθοδόξου ῾Ομολογίας τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Κατακομβῶν, καί ἤκουσε καί ἐπισήμως τήν ᾿Εκκλησιολογίαν - ῾Ομολογίαν τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ., ὅτε καί ἀπεφάσισεν ἀμέσως νά τεθῆ καί προσωπικῶς, ἀλλά καί νά θέση τούς πιστούς τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Κατακομβῶν, τούς ὁποίους ἐκπροσωποῦσε, ὑπό τό ὠμοφόριον τοῦ ᾿Αρχ/που ᾿Ανδρέου.

"Η ΟΔΟΣ ΤΗΣ ΓΝΗΣΙΑΣ

ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ"

"Καί ἐδόθη μοι κάλαμος ὅμοιος ράβδῳ λέγων ἔγειρε καί μέτρησον τόν ναόν τοῦ Θεοῦ καί τό θυσιαστήριον καί τούς προσκυνοῦντας ἐν αὐτῷ· καί τήν αὐλήν τήν ἔξωθεν τοῦ ναοῦ ἔκβαλε ἔξω καί μή αὐτήν μετρήσης, ὅτι ἐδόθη τοῖς ἔθνεσι.." (᾿Αποκ. 11:12)

Δέν ὑπάρχει ἀμφιβολία ὅτι ἡ Παν-Ρωσσική ᾿Εκκλησία τῶν Κατακομβῶν, ἡ ᾿Εκκλησία τῶν Μαρτύρων καί ῾Ομολογητῶν - ὡς ὁ ἀρχηγός αὐτῆς ῾Αγιώτατος Πα- τριάρχης Τύχων, ὁ ᾿Επίτροπος τοῦ Πατριαρχικοῦ Θρόνου Πέτρος Μητροπολίτης τοῦ Λςυτιτσλ, οἱ ᾿Επίτροποι Κύριλλος Μητροπολίτης τοῦ Λαᾠαξ, καί ᾿Αγαθάγγελος Μητροπολίτης τοῦ Ωαςοσμαφμ, οἱ πληρεξούσιοι τοῦ ᾿Επιτρόπου, ᾿Ιωσήφ Μητροπολίτης τοῦ Πετςοηςαδ  καί Σεραφείμ ᾿Αρχιεπίσκοπος τοῦ Υημιγλ, καί μετ᾿ αὐτῶν οἱ ἑκατοντάδες ἱεραρχῶν, χιλιάδες ἱερεῖς καί μοναχοί καί ἑκατομμύρια βασανισμένοι καί κατα-κρεουργημένοι Χριστιανοί - εἶναι ἡ Γνησία ᾿Εκκλησία τοῦ Χριστοῦ (ἐν Ρωσίᾳ), τήν ὁποίαν εἴμεθα ὑποχρεωμένοι νά ἀκολουθῶμεν.

῾Η Παν-Ρωσσική Τοπική Σύνοδος τῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας κατά τό 1917/18 ὥρισεν τό πνευματικόν μονοπάτι τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Κατακομβῶν - μυστική εἰς τήν μορφήν, ἀληθινά ᾿Ορθόδοξος εἰς τό περιεχόμενον.

Κατά τόν τρίτον μῆνα μετά τήν ἐφαρμογήν τοῦ Σοβιετικοῦ Κράτους, ἡ Αὐτοῦ ῾Αγιότης ὁ Πατριάρχης Τύχων, ἀνεθεμάτισεν αὐτό καί ὅλους τούς συνεργάτας του, καί ἡ Παν-Ρωσσική ᾿Εκκλησία ὑπεστήριξεν αὐτήν τήν ἀπόφασιν τῆς Αὐτοῦ ῾Αγιότητος τοῦ Πατριάρχου. Αὐτό τό ἀνάθεμα, αὐτή ἡ κραυγή πρός τόν Θεόν εἶναι ὁ ἀκρογωνιαῖος λίθος ἐπάνω εἰς τόν ὁποῖον στηρίζεται ἡ ᾿Εκκλησία τῶν Κατακομβῶν.

῾Η ψευδής "᾿Εκκλησία" ὅπου ἀνεγνωρίσθη ὑπό τῆς Σοβιετικῆς ῾Ενώσεως καί ὠνομάσθη "᾿Ορθόδοξος Ρωσσική ᾿Εκκλησία" ἀπορρίπτει αὐτό τό ἀνάθεμα τῆς Αὐτοῦ ῾Αγιότητος καί τοῦ Τοπικοῦ Συνεδρίου. ᾿Αλλά λαμβανομένου ὑπ᾿ ὄψιν τοῦ γεγονότος, ὅτι αὐτή ἡ ψευδής ᾿Εκκλησία, μέ τό προσωπεῖον τῆς διοικήσεώς της, εἶναι μία μεταμφιεσμένη συνέχεια τοῦ Σοβιετικοῦ Κράτους, συνεπάγεται, ὅτι περιπίπτει αὕτη εἰς τό ἴδιον ἀνάθεμα. Καί ἔτι περισσότερον αὐτοῦ: Διά τῆς δηλώσεώς του ὁ Μητροπολίτης Σέργιος τήν 16/29ην ᾿Ιουλίου 1927, ἀναγνωρίζει τήν θεομάχον, ἀντίχριστον καί ἀντιχριστιανικήν ἰσχύν ὡς "νομιμοποιημένην" καί "ἐγκαθιδρυθεῖσαν ἐκ Θεοῦ". Εἰς ἀντάλλαγμα, τό Σοβιετικόν Κράτος ἀναγνωρίζει τήν "Σοβιετικήν ᾿Εκκλησίαν" τοῦ Μητροπολίτου Σεργίου - τήν ὁποίαν ἵδρυσεν τό ἴδιον - ὡς "νομιμοποιημένην" καί νόμιμον, ἐνῶ τήν ὑπό τοῦ Πατριάρχου Τύχωνος οὐδόλως νόμιμον! ῾Η "μεγίστη ὑπηρεσία" τοῦ Μητροπολίτου Σεργίου πρός τό Σοβιετικόν Κράτος, συνίσταται εἰς τήν ἐκστόμισιν ἑνός βλασφήμου ψεύδους, λέγων πρός τήν ἀντίχριστον ἐξουσίαν, ἔμπροσθεν ὁλοκλήρου τοῦ κόσμου: "Εἶσαι ἐκ Θεοῦ!". Καί ἡ ᾿Εκκλησία τῶν Κατακομβῶν θεωρεῖ αὐτήν τήν βλασφημίαν ὡς τήν πρώτην ἀπαρχήν τῆς αἱρέσεως τοῦ ᾿Αντιχρίστου.

Τό πλέον καταπληκτικόν σημεῖον τῶν ἐσχάτων καιρῶν κατά τάς προφητείας τοῦ Σωτῆρος, - ὡς ὁ ᾿Αρχιεπίσκοπος Θεοφάνης τῆς Πολτάβα καί Περεγιασλάβ γράφει, - εἶναι ὅτι "τά ἄστρα πίπτουν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ" (Ματθ. 24:29). Συμφώνως μέ τήν ἐξήγησιν τοῦ ᾿Ιδίου τοῦ Σωτῆρος, "τά ἄστρα" εἶναι οἱ ῎Αγγελοι τῶν ᾿Εκκλησιῶν, δηλαδή, οἱ ᾿Επίσκοποι (᾿Αποκ. 1:20) Τοιουτοτρόπως ἡ θρησκευτικοηθική πτῶσις τῶν ᾿Επισκόπων ἀντιπροσωπεύει ἕνα ἀπό τά πλέον χαρακτηριστικά σημεῖα τῶν ἐσχάτων καιρῶν. ῾Η πτῶσις τῶν ᾿Επισκόπων εἶναι ἰδιαιτέρως φοβερή, ὅταν αὐτοί πίπτουν μακράν τῶν δογμάτων τῆς Πίστεως ἤ, ὡς ὁ ᾿Απόστολος λέγει: ὅταν αὐτοί "θά θελήσουν νά μεταστρέψουν τό Εὐαγγέλιον τοῦ Θεοῦ" (Γαλ. 1:7). ᾿Επ᾿ αὐτούς ὁ ᾿Απόστολος διατάζει νά ἐκφωνῆται "ἀνάθεμα": "Εἴ τις ὑμᾶς  εὐαγελίζεται παρ᾿ ὅ παρελάβετε ἀνάθεμα". Λέγει "ἔστω" (Γαλ. 1:8-9). Καί δέν εἶναι ἀπαραίτητον νά βραδύνωμεν ἐδῶ, ὡς ὁ ἴδιος τονίζει: "Αἱρετικόν ἄνθρωπον μετά μίαν καί δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ·  εἰδώς ὅτι ἐξέστραπται ὁ τοιοῦτος καί ἁμαρτάνει, ὤν αὐτοκατάκριτος" (Τίτ. 3:10-11). ῎Αλλως, δηλαδή, ἐάν εἶναι ἕνεκα ἀδιαφορίας ἡ ἀπομάκρυνσις ἐκ τῆς ἀληθείας, ἡ δίκη τοῦ Θεοῦ θά σέ πλήξη: "ὅτι χλιαρός εἶ, καί οὔτε ζεστός οὔτε ψυχρός, μέλλω σε ἐμέσαι ἐκ τοῦ στόματός μου" (᾿Απ. 3:16) (᾿Επιστολαί ᾿Αρχιεπισκόπου Θεοφάνους τῆς Πολτάβα καί Περεγιάσλαβ, ᾿Επιστολή 18, σελ. 29).

Ζῶμεν εἰς θλιβερούς καιρούς κατά τούς ὁποίους "τό ἅλας χάνει τήν γεῦσιν του", παύει νά εἶναι ἅλας, χάνει τήν δύναμίν του· κατά τούς ὁποίους "οἱ ἄγγελοι τῶν ᾿Εκκλησιῶν", οἱ ᾿Επίσκοποι πίπτουν καί μετ᾿ αὐτῶν σύρουν κάτω τό ποίμνιόν των... ῾Ο Μητροπολίτης Σέργιος καί ἐκεῖνοι οἱ ᾿Επίσκοποι καί οἱ ἱερεῖς, οἱ ὁποῖοι ἦλθον μετά ἀπ᾿ αὐτόν καί συμφωνοῦν νά ἐργάζωνται μαζί μέ τόν ἀνταγωνιστήν τοῦ Χριστοῦ, ἦσαν οἱ πρῶτοι, ὅπου ἐκεῖνον τόν καιρόν "ἔχασαν τό ἅλας των", ἔχασαν τήν πνευματικήν των δύναμιν, παρεβίασαν τούς ἱερούς κανόνας καί τά δόγματα τῆς ᾿Εκκλησίας καί ὑποτάχθησαν "οὐ μόνον διά τήν ὀργήν (ἕνεκα φόβου), ἀλλά καί διά τήν συνείδησιν" (Ρωμ. 13:5), εἰς τόν Θεο-μάχον ἀντίχριστον.

῾Η μόλυνσις ἤ τό μίασμα δέν παρέμεινεν ἐντός τῶν συνόρων τῆς Ε.Σ.Σ.Δ., ἀλλά ἐπίσης ἐξηπλώθη εἰς τό ἐξωτερικόν. ῾Ο Μητροπολίτης Εὐλόγιος, ὁ ὁποῖος ἐξελέγη πρίν ἀπό τό σχίσμα, καί οἱ μετ᾿ αὐτοῦ, εἰσῆλθον εἰς συμβιβασμούς καί ὑπετάχθησαν εἰς τήν ἐρυθράν Μόσχαν.

"῾Η Ρωσσική ᾿Εκκλησία ἐν ἐξωτερικῷ" παρέμεινεν ἄνευ συμβιβασμῶν. ᾿Αλλά μέ τόν θάνατον κάποιου καί τήν ἄφιξιν ἑνός ἑτέρου "ἀγγέλου τῆς ᾿Εκκλησίας", αὐτή ἡ "᾿Εκκλησία" ἔχασεν ἐπίσης τήν ἐλευθερίαν της ἐκ τῶν συμβιβασμῶν. ᾿Ιδού ἕνα παράδειγμα: ὁ νῦν ᾿Αρχιεπίσκοπος ᾿Αντώνιος τῆς Γενεύης καί τῆς Δυτικῆς Εὐρώπης, εἰς τό "Μήνυμά του, τῆς Δυτικο-Εὐρωπαϊκῆς ᾿Επαρχίας τῆς Ρωσσικῆς ᾿Εκκλησίας ἐν ᾿Εξωτερικῷ" Νο. 14, Σεπτ. 1979, σελ. 50-51, γράφει πρός ἕναν "ἱερέα" τῆς ᾿Ερυθρᾶς ψευδοῦς ᾿Εκκλησίας, Δημήτριον Ντοῦκο, τά ἑξῆς: "᾿Αγαπητέ ἐν Χριστῷ πάτερ Δημήτριε - σᾶς γράφω ἐξ ἀφορμῆς τῆς ἐπιστολῆς σας πρός τόν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Φιλάρετον. Κατ᾿ ἀρχάς, σπεύδω νά σᾶς διαβεβαιώσω, ὅτι τό μέρος τῆς Ρωσσικῆς ᾿Εκκλησίας, τό ὁποῖον εἶναι ἐλεύθερον πέραν τῶν συνόρων τῆς μητρικῆς μας Πατρίδος ποτέ δέν ἐθεώρησεν, ὅτι τό Πατριαρχεῖον τῆς Μόσχας, τό ὁποῖον εἶναι ἐπισήμως ἀνεγνωρισμένον εἰς τήν Ε.Σ.Σ.Δ., εἶναι ἄνευ Χάριτος...". Περαιτέρω ὁ ᾿Αρχιεπίσκοπος ᾿Αντώνιος γράφει: "...Κατ᾿ αὐτόν τόν καιρόν συντασσόμεθα μέ τήν γνώμην τοῦ ἀειμνήστου ᾿Αρχιεπισκόπου ᾿Ιωάννου, ὁ ὁποῖος ἦτο ἁγιοσέβαστος καί ἔχαιρε τιμῆς ἐξ ὅλων, καί ὁ ὁποῖος ἔλεγε ὅτι "ἡ ἐπίσημος ᾿Εκκλησία εἰς τήν Ε.Σ.Σ.Δ. ἀσφαλῶς φέρει χάριν, καίτοι οἱ ῾Ιεράρχαι οἱ ὁποῖοι ἴστανται εἰς τήν κεφαλήν της συμπεριφέρονται κατ᾿ ἀπαράδεκτον τρόπον...".

Δύναται τις νά εἴπη πολλά περί τῆς ἐπιστολῆς αὐτῆς, ἐάν ἔχη χῶρον καί χρόνον.  ᾿Αλλά περιοριζόμεθα εἰς ὀλίγον τι. Εἶναι τελείως ἀπαράδεκτον νά ἀναφέρεται κανείς εἰς τήν ἀναπόδεικτον γνώμην κάποιου, ὅταν τό θέμα ἅπτεται τοῦ δόγματος τῆς Πίστεως. Δείξατέ μας μία Συνοδικήν ἀπόφασιν ἐπί τοῦ θέματος αὐτοῦ! Δέν ὑπάρχει οὐδεμία. ᾿Αλλά ἀκόμη καί μία "Συνοδική ἀπόφασις" δέν καθορίζει ὁριστικῶς τό θέμα. "Δέν εἶναι κάθε συγκέντρωσις ᾿Επισκόπων μία Σύνοδος, ἀλλά μόνον μία συγκέντρωσις ᾿Επισκόπων οἱ ὁποῖοι παραμένουν εἰς τήν ᾿Αλήθειαν", λέγει ὁ μέγας ὁμολογητής τῆς Πίστεως τοῦ Χριστοῦ, ῞Αγ. Θεόδωρος ὁ Στουδίτης. Καί ὅσον ἀφορᾶ τόν ᾿Αρχιεπ. τῆς Γενεύης, αὐτός ἐπανειλημμένως ἐδήλωσεν ὅτι ἡ "᾿Επισκοπή" καί πᾶσα "ἱερωσύνη" τῆς ᾿Ερυθρᾶς ψευδοῦς ᾿Εκκλησίας, εἶναι τελείως κανονική καί ὅτι ὅλα τά "Μυστήριά" της, ἔχουν δύναμιν φέρουσαν χάριν, ἐν ἀντιθέσει μέ τήν πραγματικότητα, ὅπου οἱ "᾿Επίσκοποι" καί "ἱερεῖς" ἐμφανίζονται ὡς ἔχοντες διπλῆν ὑπηρεσίαν, ὄντες στρατηγοί καί ἀξιωματικοί τῆς Λ.Η.Β.! (ὑπηρεσία κρατικῆς ᾿Ασφαλείας).

Μία σχετική μετάφρασις τῆς ὡς ἄνω ἐπιστολῆς ἐδημοσιεύθη εἰς τό περιοδικόν "Ποσεφ" Νο. 12, 1979. Καί ἰδού, κατά τούς τελευταίους 18 μῆνας οὐδείς, οὔτε ὁ Μητροπολίτης Φιλάρετος, ὡς ἀρχηγός τῆς "Ρωσσικῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας ἐν ἐξωτερικῷ", οὔτε μεμονωμένοι ᾿Επίσκοποι αὐτῆς τῆς "᾿Εκκλησίας", οὔτε κάποιος ἱερεύς, ἀνήρεσεν αὐτήν τήν τερατώδη διαβεβαίωσιν ὡς μία "δυσφήμισιν" τοῦ ᾿Αρχιεπ. ᾿Αντωνίου... Εἶναι τελείως φανερόν: "τό ἅλας ἔχασε τήν γεῦσιν του εἰς αὐτήν τήν ᾿Εκκλησίαν". .... ᾿Αλλά ὑπάρχει μία περισσότερον ἰσχυρά μαρτυρία! Αὐτή εἶναι ἡ "᾿Επιστολή τοῦ Τρίτου Παν-Μεταναστευτικοῦ Συμβουλίου τῆς Ρωσσικῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας ἐν ᾿Εξωτερικῷ", ἀπευθυνομένη πρός "τόν ᾿Ορθόδοξον Λαόν τῆς Πατρίδος" (1974). Εἰς αὐτήν τήν "σοφήν" ἐπιστολήν (θά ἦτο ἐνδιαφέρον νά γνωρίζαμε ποῖος τήν ἐξέδωσε) τά κανονικά ὅρια τά ὁποῖα χωρίζουν δι᾿ ἑνός ἀδιαπεράστου χάσματος τήν ᾿Αληθινήν ᾿Εκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ ἀπό τήν ψευδῆ ᾿Εκκλησίαν τοῦ ᾿Αντιχρίστου, ἡ ὁποία ἐργάζεται μαζί μέ τό Σοβιετικό Κράτος, διαπερνῶνται. Τό αἷμα τῶν ἁγίων Μαρτύρων εἶναι εἰς αὐτήν τήν ψευδῆ ᾿Εκκλησίαν!... "Καί ὅτε ἤνοιξε τήν πέμπτην σφραγῖδα, εἶδον ὑποκάτω τοῦ θυσιαστηρίου τάς ψυχάς τῶν ἐσφαγμένων διά τόν λόγον τοῦ Θεοῦ καί διά τήν  μαρτυρίαν τοῦ ἀρνίου ἥν εἶχον" (᾿Αποκάλ. 6:9)... Καί τό νά θέσης ἕνα σημεῖον ἰσότητος μεταξύ τῶν μαρτυρησάντων ῾Ιεραρχῶν τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Κατακομβῶν (τῆς Αὐτοῦ ῾Αγιότητος Πατριάρχου Τύχωνος, τοῦ Μητροπολίτου ᾿Επιτρόπου Πέτρου, τοῦ Μητροπολίτου Κυρίλλου τοῦ Καζάν καί τοῦ Μητροπολίτου ᾿Ιωσήφ τοῦ Πετρογκραντ) καί τῶν διωκτῶν "ἱεραρχῶν" τῆς Σεργιανικῆς ψευδοῦς ᾿Εκκλησίας, ἀρχηγῶν τῆς Λ.Η.Β. (ὑπηρεσίας Κρατικῆς ᾿Ασφαλείας), σημαίνει ὅτι ἐξαλείφεις καθ᾿ ὁλοκληρίαν τό ἀνάθεμα τοῦ Πατριάρχου Τύχωνος, τό ὁποῖον ἐξεφώνησεν εἰς τάς 19 ᾿Ιανουαρίου τοῦ 1918 ἐναντίον τοῦ Σοβιετικοῦ Κράτους καί τῶν συνεργατῶν του, καθώς ἐπίσης καί ὅλα τά ἀναθέματα τῶν Μυστικῶν Συμβουλίων τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Κατακομβῶν, καί ὅτι καλύπτεις κάθε τι σχετικόν μέ τήν δήλωσιν τοῦ Μητροπολίτου Σεργίου. Καί ἐάν κάποιος ρωτήση ποῖα "ἐμφανῆ ὅρια διεγράφησαν προσφάτως ἀπό τόν ᾿Αρχιεπίσκοπον ᾿Ερμογένην καί τόν (φημισμένον εἰς τό ἐξωτερικόν) ἱερέα Δημήτριον Ντοῦκο", ἐφ᾿ ὅσον αὐτοί παραμένουν εἰς κανονικήν ὑποταγήν εἰς τό ψευδές Πατριαρχεῖον τῆς Μόσχας, καί τοῦ "κληρονόμου" τοῦ Μητροπολίτου Σεργίου, πῶς μετά ἀπό αὐτό δυνάμεθα νά κατανοήσωμεν τήν δήλωσιν τοῦ "Τρίτου Συμβουλίου Μεταναστῶν τῆς Ρωσ. ᾿Ορθ. ᾿Εκκλ. ἐν ἐξωτερικῷ", ὅταν τό "Συμβούλιον" δίδει εἰς αὐτήν τήν ἐπι-στολήν τέτοια ὁμολογία τῆς "Πίστεως" της; : "Οἱ πιστοί ᾿Αρχιποιμένες, ποιμένες, μοναχοί καί λαϊκοί ἐξ ἀμφοτέρων τῶν πλευρῶν τοῦ σιδηροῦ παραπετάσματος εἶναι ἕνα. ῞Ολοι μαζί αὐτοί ἀποτελοῦν τήν ἀδιαίρετον ῾Αγία Ρωσσ. ᾿Εκκλησίαν, ὡς τό ἀδιαίρετον καί ἄραφον χιτῶνα τοῦ Χριστοῦ!". Μετά ποίων ἡ ᾿Εκκλησία τοῦ ᾿Εξωτερικοῦ δηλώνει τήν ἕνωσίν της; ᾿Ασφαλῶς δέν πρόκειται ἐδῶ περί τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Κατακομβῶν. Αὐτό εἶναι ἕνα φανερόν κάλεσμα εἰς τήν Σοβιετικήν ᾿Ερυθράν ψευδῆ ᾿Εκκλησίαν....

῞Οθεν, ἕπεται ὅτι ὁ ᾿Αρχιεπίσκοπος ᾿Αντώνιος ἔχει δίκαιον εἰς τήν γνώμην του ὅτι ἡ "Ρωσ. ᾿Ορθόδ. ᾿Εκκλ. ἐν ᾿Εξωτερικῷ" ἀναγνωρίζει ὅτι ἡ θεομάχος ἰσχύς ἔχει ἐγκαθιδρύσει εἰς τήν χώραν μίαν γνησίαν "᾿Ορθόδ. ᾿Εκκλησίαν". Αὐτό ὅμως εἶναι ἕνα κατάφωρο ψεῦδος. ῾Ο ᾿Αρχιεπ. Γενεύης καί Δυτ. Εὐρώπης μαρτυρεῖ ὅτι ἡ Ρωσ. ᾿Ορθοδ. ᾿Εκκλησ. τῆς Διασπορᾶς εἶναι ἕνα ἀνεπίσημο ἐξαρχᾶτο τῆς "Σοβιετ. ᾿Εκκλησίας".

Λέγων "᾿Ορθόδοξος Λαός" ὁ συγγραφεύς τῆς ἐπιστολῆς ἔχει ὑπ᾿ ὄψιν του μόνον ἐκείνους ὅπου πηγαίνουν εἰς τήν ᾿Εκκλησίαν τοῦ Ποιμένος, καί (δέν λαμβάνει ὑπ᾿ ὄψιν του) οὐδόλως τά ἑκατομμύρια αὐτῶν ὅπου ἡ μετανάστευσις ἀποκαλεῖ "Κατακομβίτας".    

῎Η ἴσως ἡ ἐπιστολή ὁμιλεῖ περί "ἑνώσεως", εὐχομένη νά ἑνώση ἐκεῖνα  ὅπου εἶναι ἀδύνατον νά ἑνωθοῦν, δηλ. τήν "Σοβιετικήν καί Κατακομβῶν ᾿Εκκλησίαν";!

᾿Αλλά οἱ ἅγιοι ἱερομάρτυρες τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Κατακομβῶν ἄλλα εἶπον. ῾Ο ᾿Επίσκοπος Μάξιμος τοῦ Σεπξλθοφ, ἐδήλωσε, σχεδόν κατά τάς παραμονάς τοῦ θανάτου του: "῾Η Σοβιετική καί τῶν Κατακομβῶν ᾿Εκκλησία εἶναι ἀσυμπαγεῖς!". "῾Η μυστική, ἔρημος καί κατακομβώδης ᾿Εκκλησία ἔχει ἀναθεματίσει τήν Σεργιανι-στικήν καί αὐτούς ὅπου τήν ἀκολουθοῦν!". (Πρωτοπρ. Μιχαήλ Πομσλι, οἱ νεομάρτυρες τῆς Ρωσσίας, τόμος 2, σελ. 30).

῾Η Παν-Ρωσσική ᾿Εκκλησία τῶν Κατακομβῶν, ἡ ὁποία ἐνεφανίσθη κατά τάς πρώτας ἡμέρας τῆς καταλήψεως τῆς ἐξουσίας ὑπό τῶν Μπολσεβίκων, ὑπάρχει τώρα ὡς ἀνέκαθεν ὑπῆρχεν. ᾿Επ᾿ αὐτῆς ὑπάρχει ἡ εὐλογία τῆς Αὐτοῦ ῾Αγιότητος Πατριάρχου Τύχωνος, τοῦ τοποτηρητοῦ τοῦ Πατριαρχικοῦ Θρόνου Μητροπολιτῶν Κυρίλλου καί ᾿Ιωσήφ τοῦ ᾿Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ τοῦ Ωημιγθ, τοῦ ᾿Αρχιεπ. Δημητρίου τοῦ Ηδοφ, τοῦ ᾿Επισκόπου Μαξίμου τοῦ Σεςπυλθοφ, τοῦ ᾿Επισκόπου Δαμασκηνοῦ τοῦ Ημυλθοφ καί ὅλων τῶν ἄλλων ῾Ιεραρχῶν καί Μαρτύρων τῆς Παν-Ρωσσικῆς ᾿Εκκλησίας. Πρέπει κανείς νά ἐννοήση ὅτι ἐάν Αὐτή ἔδωσε ἑκατομμύρια ἁγίων Μαρτύρων εἰς τοιοῦτον μικρόν χρονικόν διάστημα, τότε δύναται νά εἶναι βέβαιος κανείς, ὅτι μέ τήν χάριν τοῦ θεοῦ, Αὐτή δέν ἐξουδενώθη. Αὕτη παραμένει ἐπί δύο ὁμολογιῶν Πίστεως ἐν Χριστῷ, ἐπί δύο ἀρνήσεων: ἡ ᾿Εκκλησία τῶν Κατακομβῶν ἀπορρίπτει καί τό Σοβιετικόν Κράτος καί τήν ὑπ᾿ αὐτοῦ δημιουργηθεῖσαν Σοβιετικήν "᾿Εκκλησίαν"". Εἰς τήν προκειμένην περίπτωσιν ἡ ᾿Εκκλησία τῶν Κατακομβῶν ὑπακούει εἰς τό ἀνάθεμα, ὅπου ἐξεφωνήθη ὑπό τοῦ Πατριάρχου Τύχωνος καί τῆς Τοπικῆς Παν-Ρωσσικῆς Συνόδου τό 1918, καί τῶν μυστικῶν Συνόδων τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν κατακομβῶν...

"῾Η ᾿Ορθόδοξος Ρωσσική ᾿Εκκλησία τοῦ ἐξωτερικοῦ" μέ τό πρόσωπον τῆς διοικήσεώς της, πίπτει ἐκ τῆς ἀληθείας εἰς τήν ἰδίαν ἄβυσσον τῆς ἀποστασίας καθώς καί οἱ ἄλλοι. ᾿Αλλά δέν εἶναι δυνατόν νά μήν παραμένη ἐντός αὐτῆς τῆς ᾿Εκκλησίας μία ὑγιᾶ ρίζα τῆς γνησίας Πίστεως, καίτοι πρός τό παρόν δέν φαίνεται. Πολλοί ὑποφέρουν καί βαρυστενάζουν διά μίαν τοιαύτην ἄτακτον κατάστασιν τῶν ὑποθέσεων καί δέν γνωρίζουν τί νά κάμουν. Ποία διέξοδος ὑπάρχει ἐξ αὐτῆς τῆς καταστάσεως; Παραμένει μία τελική διέξοδος: Νά ὑποταχθῆτε προσωρινῶς εἰς τήν ἀνεπισήμως ὑπάρχουσαν Γνησ. ᾿Ορθ. ᾿Εκκλησίαν τοῦ Παλαιοῦ ἡμερολογίου τῆς ῾Ελλάδος, ὑπό τό ὠμοφόριον τῆς Αὐτοῦ Μακαριότητος τοῦ ᾿Αρχιεπισκόπου ᾿Αθηνῶν καί πάσης ῾Ελλάδος ᾿Ανδρέου καί τῆς ὑπ᾿ Αὐτόν ῾Ιερᾶς Συνόδου.

                       

 ᾿Αντώνιος Μοναχός[3] 30 ᾿Ιανουαρίου, 1981  Μνήμη  τῶν Τριῶν

῾Αγίων Μεγάλων ῾Ιεραρχῶν καί Οἰκουμενικῶν Διδασκάλων.

Τί ἐγράψαμε στά "Πνευματικά Θησαυρίσματα"

Τεῦχος 316/ Δεκ. 1998 περί τοῦ Σεργίου Νείλου:

"῾Ο Καθηγητής Σέργιος Νεῖλος, εἶναι γνωστός διά τάς ἐπανειλημμένας ἐκδόσεις εἰς τήν Ρωσικήν γλῶσσαν τοῦ περιφήμου καταστάντος βιβλίου: "Τά Πρωτόκολλα τῶν Σοφῶν τῆς Σιών", τό ὁποῖο, ὡς εἶναι γνωστόν, ἐδημιούργησε παγκόσμιον σάλον. Περί αὐτοῦ ἐγνώριζα ὀλίγα τινά ἀπό τόν πρόλογο τῶν Πρωτοκόλλων, ἡμετέρας ἐκδόσεως, ἀλλά ἐγνώρισα  καί ἐνδιεφέρθην νά μάθω περισσότερα, ὅταν τό ἔτος 1995, μεταβάς εἰς Ρωσίαν ἐφιλοξενήθην εἰς τήν οἰκογένειαν τῆς μετέπειτα Μαριάμ μοναχῆς (κοιμηθείσης ἐν Κυρίῳ μόλις πρό ὀλίγων μηνῶν), ἀπό ὅπου ἐπληροφορήθην μετ᾿ ἐκπλήξεως, ὅτι εἰς τήν οἰκογένειάν των ἐφιλοξενήθη τά δύο τελευταῖα ἔτη τῆς ζωῆς του (1927 καί 1928), διωκόμενος ὑπό τοῦ ἀθεϊστικοῦ καθεστῶτος, ὁ Καθηγητής καί ἐκδότης Σέργιος Νεῖλος. Μάλιστα μοί ἐδόθη ὑπό τῆς μοναχῆς Μαριάμ, ὡς ἐνθύμιον ἕν ἀντίτυπον πολύ παλαιᾶς ἐκδόσεως τῶν Πρωτοκόλλων εἰς τήν Ρωσικήν γλῶσσαν ἀπό ἐκεῖνα τά ὁποῖα τῆς εἶχαν ἀπομείνει εἰς τήν βιβλιοθήκην της.

᾿Ιδιαιτέραν ἐπίσης ἐντύπωσιν μοῦ ἐνεποίησε ἡ πληροφορία, ὅτι ὁ Καθηγητής Σέργιος Νεῖλος, δέν ἦταν ἁπλῶς ἐκδότης ἑνός βιβλίου τόσον ἐνδιαφέροντος περιεχομένου, ἀλλά ἦταν προπάντων ἕνας ζηλωτής ᾿Ορθόδοξος Χριστιανός, μέλος τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Κατακομβῶν, ὁμολογητής εἰς τά τῆς Πίστεως, ὁ ὁποῖος βοήθησε πολλούς μέ τίς ἐπιστολές του καί τίς νουθεσίες του νά παραμείνουν πιστά μέλη τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Κατακομβῶν, καί νά μείνουν μακρυά ἀπό τήν κοινωνίαν μετά τῶν Μητροπολιτῶν καί ᾿Επισκόπων ἐκείνων  καί τῶν ὁπαδῶν των, οἱ ὁποῖοι ὑπετάγησαν εἰς τό ἀθεϊστικόν καθεστώς, τούς ὁποίους κατέτασσε μετά τοῦ προδότου ᾿Ιούδα. ῾Η ὁμολογία του ἐν προκειμένῳ ἦτο ὅτι ἀπό τήν "᾿Εκκλησίαν" αὐτήν, ἡ ὁποία ὑπετάγη εἰς τό ἀθεϊστικόν καθεστώς ἔφυγεν ἡ θεία Χάρις, καί μέ αὐτήν οὐδεμία κοινωνία ἐπιτρέπεται. Αὐτήν τήν ῾Ομολογίαν διεφύλασσε ἀείποτε ἡ διωκομένη ᾿Εκκλησία τῶν Κατακομβῶν, ὅσον ἀφορᾶ τήν θέσιν της διά τό Πατριαρχεῖον τῆς Μόσχας ἀπό τό 1927 (προδοσία Μητροπολίτου Σεργίου) καί ἀκριβέστερον ἀπό τήν δημιουργία ὑπό τῆς ἀθεϊστικῆς ᾿Εξουσίας τῆς Ζώσης ᾿Εκκλησίας, τά μέλη τῆς ὁποίας ἀφώρισε καί ἀναθεμάτισε ὁ Πατριάρχης Τύχων, καί αὐτήν τήν ῾Ομολογίαν διαφυλάσσει μέχρι καί σήμερον.  Εἶναι δέ περιττόν νά τονίσωμεν, ὅτι τό σημερινόν Πατριαρχεῖον τῆς Ρωσίας εἶναι συνέχεια αὐτῶν τῶν Μητροπολιτῶν καί ᾿Επισκόπων, οἱ ὁποῖοι, ὅπως ἔγραψε χαρακτηριστικά ὁ ἀείμνηστος μοναχός π. ᾿Επιφάνιος Τσέρνωφ "ὑπετάγησαν εἰς τόν ἀντίχριστον".

᾿Από τότε λοιπόν πού ἐπληροφορήθην, ὅτι ὁ Καθηγητής Σέργιος Νεῖλος ἦτο μέλος τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Κατακομβῶν καί μάλιστα ζηλωτής καί μέ καθαράν ῾Ομολογίαν-᾿Εκκλησιολογίαν, ἤρχισα νά μελετῶ μέ ἐνδιαφέρον ὅ,τι σχετικόν μέ τήν ζωήν του ἤρχετο εἰς τήν ἀντίληψίν μου. ῎Ετσι ἐσχάτως διαβάζοντας τόν βίο τοῦ ῾Αγίου Σεραφείμ διεπίστωσα ὅτι ὁ Σέργιος Νεῖλος ηὐλαβεῖτο καί ἐσέβετο πολύ τόν ῞Αγιο Σεραφείμ, τόν ὁποῖον μάλιστα εἶχε προστάτην του. Τό ἐντυπωσιακό θαῦμα τοῦ ῾Αγίου Σεραφείμ, τό ὁποῖον ἀναγράφεται εἰς τό παρόν τεῦχος τῶν "Πνευματικῶν Θησαυρισμάτων"  συνδέεται μέ τήν ᾿Εκκλησία τῶν Κατακομβῶν εἰς τήν Ρωσίαν καί  μέ τό πρόσωπο τοῦ Σεργίου Νείλου.

᾿Ακολουθεῖ ἡ διήγησις τοῦ θαύματος, ὅπως τίο ἔζησε καί τό διέσωσε ὁ ἴδιος ὁ μακαριστός Σέργιος Νεῖλος

ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΕΡΑΦΕΙΜ[4]

῾Ο Σέργιος Νεῖλος μετά τήν ἐπανάστασιν τοῦ 1917 ζοῦσε κρυπτόμενος σέ μεγάλη ἔπαυλι στά κτήματα κάποιων φίλων του κοντά στή Μόσχα. ῾Η ἔπαυλις αὐτή εὑρίσκετο στό βάθος ἐνός σκιεροῦ πάρκου. Στά ἐπάνω διαμερίσματα τῆς ἐπαύλεως, ἦτο ᾿Εκκλησία καί τό δωμάτιο ἑνός μεγαλόσχημου ᾿Αρχιμανδρίτου, κάποτε ἡγουμένου γειτονικῆς Μονῆς πού διαλύθηκε ἀπό τούς ἀθεϊστάς. Στό ἰσόγειο ἔμενε ὁ Σέργιος Νεῖλος καί ἡ σύζυγός του. ᾿Εκεῖ ζοῦσε καί ἡ ἀδελφή τοῦ ἰδιοκτήτου τῆς ἐπαύλεως. Τά γράμματα τοῦ Σεργίου Νείλου καί τῆς συζύγου του δείχνουν πῶς περνοῦσαν ἐκεῖ στήν ἔπαυλι. " Τί ὑποφέραμε στό διάστημα αὐτό, γράφει σέ μιά ἐπιστολή του στήν ἀνηψιά του στίς 23-9-1921, μπορεῖς εὔκολα νά τό ὑποθέσεις... ᾿Από τό σημεῖο πού κατοικοῦμε περνοῦν τά κύματα τῆς ἐπιδρομῆς τῶν ἀλλοφύλων καί τοῦ ἐμφυλίου πολέμου". ᾿Εκεῖ στήν ἔπαυλι συγκεντρωνόνταν κρυφά οἱ διωκόμενοι ῾Ιερεῖς καί τελοῦσαν μαζί μέ τόν ᾿Αρχιμανδρίτη τίς θεῖες Λειτουργίες, ἤρχοντο δέ καί πολλοί πιστοί διά νά λειτουργηθοῦν καί νά κοινωνήσουν.

Σ᾿ αὐτή τήν ἔπαυλι ἔζησε ὁ Σέργιος Νεῖλος 6 χρόνια, βασική του δέ ἀπασχόλησις ἦταν ἡ ἀλληλογραφία. ᾿Αλληλογραφοῦσε μέσω τρίτων προσώπων κυρίως μέ φίλους του στό ἐξωτερικό. ᾿Εδῶ ὁ Θεός τόν διεφύλαξε πολλάκις μέ θαυματουργικό τρόπο. ᾿Εδῶ ἔγινε καί ἕνα ἐντυπωσιακό θαῦμα τοῦ ἁγίου Σεραφείμ πού πρόκειται νά τό διηγηθοῦμε στήν συνέχεια.

῾Η ἔπαυλις αὐτή, ὅπως ἦταν κρυμμένη στό βάθος τοῦ πάρκου ἦταν ἄγνωστη εἰς τούς πολλούς. ᾿Εκεῖ εἶχαν ὅλα τά ἀπαραίτητα διά νά ζήσουν καί δέν ἐχρειάζετο νά ἐξέρχωνται καί νά γίνωνται ἀντιληπτοί εἰς τούς πολλούς. ῞Ομως ὁ ἐχθρός δέν κοιμόταν. ῾Η διαμονή ἐκεῖ ἐνοχλοῦσε τούς ἐκπροσώπους τῆς τοπικῆς διοικήσεως, οἱ ὁποῖοι ἔκαμαν συμβούλιο καί ἀπεφάσισαν νά τούς σκοτώσουν.

Μιά σκοτεινή νύχτα τοῦ Νοεμβρίου τοῦ 1921 δέκα ἀπό αὐτούς μέ ἀρχηγό τόν πρόεδρο τῆς τοπικῆς διοικήσεως ὡπλίσθηκαν μέ τουφέκια καί μαχαίρια καί μπῆκαν στό πάρκο. Χωρίς νά γίνουν ἀπό κανένα ἀντιληπτοί προχωροῦσαν ἀνάμεσα στούς θάμνους ἐρευνῶντας τριγύρω τήν περιοχή. Εἶχαν σχεδιάσει νά σκοτώσουν πρῶτα τόν ὑπέργηρο καί μεγαλόσχημο ἀρχιμανδρίτη. Πλησίασαν στό σπίτι ἀρκετά, ὅμως ὅλο καί πιό καθαρά ἄκουαν τόν ἦχο ἑνός ταλάντου. Βλέπουν στή συνέχεια κάποιο νυκτερινό φύλακα τοῦ σπιτιοῦ πού κρατοῦσε ἕνα χειροσήμαντρο καί τό χτυποῦσε δυνατά περπατῶντας γύρω ἀπό τό σπίτι. Οἱ κακοποιοί σκέφτηκαν νά περιμένουν μέχρις ὅτου φύγῃ ὁ φύλακας, γι αὐτό καί κρύφτηκαν μέσα στούς θάμνους καί ἔπιναν βότκα γιά νά ζεσταθοῦν γιατί ἔκανε κρῦο καί φυσοῦσε. Πέρασαν δύο ὧρες, ἀλλά ὁ φύλακας πού ἦταν ἕνα γεροντάκι δέν ἔφευγε. Χτυποῦσε πιό δυνατά τό χειροσήμαντρο καί συνέχιζε νά περπατᾶ γύρω ἀπό τό σπίτι. Οἱ ληστές ἀφοῦ ἤπιαν πολύ ἀποκοιμήθηκαν καί ξύπνησαν τά ξημερώματα, ὁπότε τό ἐγχείρημά τους ἦταν πολύ ἐπικίνδυνο. Γι αὐτό τό ἀνέβαλαν γιά τήν ἑπομένη ἡμέρα.

῏Ηλθαν πάλι τό βράδυ. ῾Ο καιρός ἦταν θαυμάσιος, ἡ νύχτα ἦταν μᾶλλον ζεστή, ἡ σελήνη ἔλαμπε, τά πάντα γύρω ἦσαν βυθισμένα σέ βαθύ ὕπνο. ᾿Αλλά καί πάλιν ἐθεάθη  ὁ γέρο φύλακας, ὁ ὁποῖος ἀπτόητος συνέχιζε κι αὐτή τήν βραδυά νά περπατάει γύρω ἀπό τό σπίτι καί νά χτυπάει πιό δυνατά αὐτή τή φορά τό τάλαντο, σά νά καλοῦσε σέ βοήθεια καί νά περιπαίζῃ τούς κακούργους. Ξαφνικά ὁ ἀρχηγός τῆς συμμορίας χάνοντας τήν ὑπομονή του φώναξε: "Τί καθώμαστε καί κοιτάζουμε;  Εἴμαστε δέκα καί ἐκεῖνος εἶναι ἕνας". Καί ἔδωκε τό σύνθημα νά τοῦ ἐπιτεθοῦν καί νά τόν σκοτώσουν. Αὐτοί πῆραν θάρρος ἅρπαξαν τά τουφέκια καί ὥρμησαν πρός τόν φύλακα. ῞Οταν ἔφθασαν κοντά του σέ ἀπόστασι μερικῶν βημάτων, εἶδαν ἕνα ἀδύνατο καί καμπουριασμένο γεροντάκι μέ λευκά γένια, τό ὁποῖον ὅμως ἐβάδιζε σταθερά χωρίς νά φοβηθῇ καθόλου στό πλησίασμά τους. ῾Ο ἀρχηγός τῆς συμμορίας διέταξε νά τόν ἁρπάξουν καί σηκώνοντας ψηλά τό τσεκούρι ὥρμησε πρῶτος καί τόν κτύπησε στό κεφάλι. Τό τσεκούρι ὅμως ἔμεινε στόν ἀέρα, γιατί ὁ γέροντας εἶχε ἐξαφανιστῇ, ἐνῶ ὁ κακοποιός πού ἐσήκωσε τό τσεκούρι ἔπεσε κάτω λιπόθυμος. Οἱ ἄλλοι, οἱ σύντροφοί του, πλησίασαν κατατρομαγμένοι. Εἶδαν πώς ὁ ἀρχηγός τους δέν ἔδειχνε σημεῖα ζωῆς. Τόν σήκωσαν τότε καί τόν μετέφεραν στό σπίτι του.

Πέρασε κάμποσος καιρός. Κανένας ἀπό ὅσους ἔμεναν στήν ἔπαυλι δέν εἶχε ὑποψιασθῇ τί εἶχε συμβῇ. Κανένας δέν φανταζόνταν πώς ἐσώθηκαν θαυματουργικῶς. ῞Ομως μετά ἀπό ἀρκετό διάστημα παρουσιάσθηκε ἡ γυναίκα τοῦ ἀρχιληστοῦ στόν ἀρχιμανδρίτη, ἔπεσε στά γόνατα καί διηγήθηκε μέ κλάματα τό περιστατικό. ῾Η δυστυχισμένη γυναίκα ἔλεγε: "῾Ο διάβολος φταίει, αὐτός παρέσυρε τό σύζυγό μου. Τώρα βρίσκεται παράλυτος στό κρεββάτι. Προσευχηθῆτε στόν Θεό νά τόν συγχωρήσῃ. ῎Αν δέν ἦταν ὁ φύλακας θά σᾶς σκότωναν ὅλους. ῾Ο φύλακας ἔσωσεν ἐσᾶς μέν ἀπό τόν σωματικό θάνατο, τούς δέ κακοποιούς ἀπό τόν ψυχικό θάνατο". ῾Ο ἀρχιμανδρίτης ρώτησε μέ ἀπορία ποιός ἦταν αὐτός ὁ φύλακας γιά τόν ὁποῖον μιλοῦσε. Καί ἀπάντησε ἡ γυναίκα. "᾿Εκεῖνος πού ὅλη τήν νύκτα χωρίς νά κλείσῃ μάτι περπατοῦσε γύρω ἀπό τό σπίτι καί χτυποῦσε μέ τό χειροσήμαντρο". ῾Ο ἀρχιμανδρίτης τότε μέ ἀπορία λέγει στήν γυναίκα. "Γιά ποιόν φύλακα μιλᾶς. ᾿Εμεῖς ἐδῶ κρυβόμαστε ἀπό τούς ἀνθρώπους καί σύ μιλᾶς γιά φύλακα πού χτύπαγε ὅλη τή νύχτα τό χειροσήμαντρο. Δέν ἔχουμε, οὔτε εἴχαμε κανένα φύλακα". Καί συνέχισε ἡ γυναίκα. "᾿Από τήν ὥρα πού ὁ σύζυγός μου μετενόησε ὅλο τόν φύλακα θυμᾶται καί γι αὐτόν μόνο μιλάει. Μπορεῖτε νά ρωτήσετε τόν ἴδιο. Βλέπει, ἀκούει, μιλάει καί καταλαβαίνει τά πάντα. Μόνο δέν μπορεῖ νά κουνήσῃ χέρια καί πόδια. Εἶναι ξαπλωμένος σάν κούτσουρο καί δέν θέλει νά ἀπομακρυνθοῦμε ἀπό κοντά του, δέν μᾶς ἀφήνει νά πᾶμε στήν δουλειά μας". ῾Η γυναίκα ἦταν ἀπελπισμένη καί κόντευε νά πέσῃ σέ ἀπόγνωσι. ῾Ο ἀρχιμανδρίτης τῆς εἶπε. "Φέρτε τον ἐδῶ γιά νά ἐξομολογηθῇ, νά κοινωνήσῃ, νά προσκυνήσῃ τήν εἰκόνα τοῦ ῾Αγίου Σεραφείμ καί θά τόν θεραπεύσῃ ὁ Θεός".

Τήν ἴδια ἐκείνη ἡμέρα μετέφεραν τόν παράλυτο μέ φορεῖο στόν Ναό τῆς ἐπαύλεως. ῾Ο ἀρχιμανδρίτης τόν πλησίασε κρατώντας τήν εἰκόνα τοῦ ἀγίου Σεραφείμ καί τοῦ ζήτησε νά τήν ἀσπασθῆ. Καί μόλις τά μάτια τοῦ κακοποιοῦ συναντήθηκαν μέ τά καλοσυνάτα μάτια τοῦ στάρετς  Σεραφείμ, ἀκούσθηκε μιά δυνατή φωνή. "Αὐτός, αὐτός ἦταν ὁ φύλακας".  Στήν μορφή τοῦ ὁσίου Σεραφείμ εἶχε ἀναγνωρίσει τόν γέροντα φύλακα πού περπατοῦσε μέ τό χειροσήμαντρο γύρω ἀπό τήν ἔπαυλι. ᾿Από τά μάτια του ἄρχισαν νά τρέχουν δάκρυα μετανοίας. ῾Η ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ὄχι μόνο τόν θεράπευσε ἀμέσως, ἀλλά καί τόν μεταμόρφωσε ἐντελῶς. Μετά τήν θεία Λειτουργία, ἀφοῦ μετέλαβε τῶν ἀχράντων μυστηρίων, παρέμεινε στόν ναό καί διηγήθηκε στούς πιστούς μέ κάθε λεπτομέρεια τό θαῦμα τοῦ ῾Αγίου Σεραφείμ. ῞Ολοι μαζί ἔψαλαν παράκλησι καί εὐχαρίστησαν τόν ὅσιο Σεραφείμ γιά τήν θαυμαστή σωτηρία τῶν κατοίκων τῆς ἐπαύλεως ἀπό τόν θάνατο.

(πρέπει νά εὐρεθῇ τό κείμενο καί νά ἐκδοθῆ)

ὐ   ὔόὺόὗύΰὠὐ   ὔὓὒόὼὐ

 ὔόὗύόὔ   ὓὗῦὓὸό

(τῆς  Ρωσικῆς  ᾿Εκκλησίας  τῶν  Κατακομβῶν)

                           ῾Υπό τοῦ Αἰδ/του Ιερέως π. ΑΝΔΡΕΟΥ  ΣΙΝΤΝΙΕΒ

Τό  κατωτέρω  δημοσιευόμενο  ἐπιμνημόσυνο  ἄρθρο  τοῦ  π.  ᾿Ανδρέου  γιά  τήν  μοναχή  Μαριάμ,  τό  ὁποῖο  δημοσιεύθηκε  στό  φ.  99,  τ. ἔ. 1999  τῆς  ῾῾ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ  ΠΝΟΗΣ῾῾,  ἔχει  μία  ίδιαίτερη  σημασία.  ᾿Αποτελεῖ  πραγματικό  ντοκουμέντο  ῾Ιστορίας  καί  ᾿Εκκλησιολογίας  τῆς  μαρτυρικῆς  ᾿Εκκλησίας  τῶν  Ρωσικῶν  Κατακομβῶν.  ᾿Αποτελεῖ  ἀκόμη  ἀπάντηση  στίς   "ἐκ  τοῦ  πονηροῦ"  προερχόμενες  φωνές,  οἱ  ὁποίες  ἀμφισβήτησαν  στό  παρελθόν  ὄχι  μόνον  τήν  ὁμολογιακή  ταυτότητα,  ἀλλά  καί αὐτή  τήν  ὕπαρξη  τῶν  Κατακομβῶν.  Τέτοια  κείμενα  -   ντοκουμέντα  στό  μέλλον  θά  δημοσιευθοῦν  ἀρκετά  ἀπό  τίς  στῆλες  τῆς  "ΟΡΘΟΔΟΧΟΥ  ΠΝΟΗΣ",  ἀλλά  καί  αὐτοτελῶς,  γιά  τήν  ἀποκατάσταση  τῆς  ἀληθείας  καί  ἀπό  σεβασμό  στούς  ἀγῶνες  συγχρόνων  ῾Ομολογητῶν  καί  Μαρτύρων  τῆς  ᾿Ορθοδόξου  Πίστεως.

Τήν 30ή ᾿Ιουλίου/12η Αὐγούστου 1997 ἀπεδήμησε πρός Κύριον ἡ μοναχή Μαριάμ, κατά κόσμον Μαρία Βασίλιεβνα-῎Ορλωβα.

῾Η μοναχή Μαριάμ γεννήθηκε τό 1906  στήν ἱερατική οἰκογένεια τοῦ Ιερομάρτυρα  πατέρα Βασιλείου Σμερνόβ,  πρώτη  μέσα  σέ  ἕξη  παιδιά. ᾿Από τήν μικρή παιδική της ἡλικία μεγάλωσε σέ ἀτμόσφαιρα χριστιανικῆς ἀγάπης, ἡ ὅλη καθημερινή ζωή τῆς οἰκογένειας ἦταν  στήν ὑπακοή τῆς ἐκκλησιαστικῆς ὑπηρεσίας. Τό ποίμνιο τοῦ π. Βασιλείου βρισκόταν στό χωριό Κρουτέτς τῆς περιοχῆς ᾿Αλεξαντρώφ  τῆς   περιφερείας  Βλαδιμήρου. ᾿Εδῶ στήν ἐκκλησία τῆς Παναγίας τῆς Γρηγορούσας ὑπηρέτησε τριάντα χρόνια. Τό ποίμνιο ἦταν μικρό καί ἔτσι δέν μποροῦσε νά ζῇ μέ τά ἔσοδα τῆς ᾿Εκκλησίας. Γι αὐτό ἔπρεπε νά ἀσχολεῖται καί μέ ἀγροτικές δουλειές. ῾Ο ἴδιος ὤργωνε τή γῆ, ἔκοβε τά χόρτα, ἑτοίμαζε γιά τόν χειμῶνα ἀποθέματα ζωοτροφῶν. Αὐτά ὅμως δέν ἐπηρέαζαν τήν λειτουργία του στόν Ναό. ῞Ολες οἱ ᾿Ακολουθίες ἐγίνοντο ἐπιμελημένα βάσει τοῦ κανονισμοῦ. Τά γεγονότα τῆς ᾿Οκτωβριανῆς ᾿Επανάστασης, ἡ οἰκογένεια τοῦ π. Βασιλείου τά δέχθηκε μέ μεγάλη θλίψη. ῾Ο ἴδιος ὁ π. Βασίλειος σεβόταν πολύ τόν Τσάρο Νικόλαο Β' καί ἔλεγε, ὅτι ἄν τοῦ ζητοῦσαν νά πεθάνη γι᾿ αὐτόν  δέν θά δίσταζε νά τό κάνη. ῾Η Μαρία τόν καιρό αὐτό σπούδαζε. Τό 1917 ἦταν 11 χρονῶν. Καί  τά ἑπόμενα χρόνια ὁ π. Βασίλειος ὑπηρετοῦσε στόν Ναό ἀσχολούμενος μέ τό ἀγροτικό νοικοκυριό.  Μετά  τό  σχολεῖο ἡ Μαρία μετακόμισε στήν Μόσχα  καί ἐκεῖ νυμφεύθηκε τόν Λέβ ᾿Αλεξάνδροβιτς ᾿Ορλὠβ. ῾Ο ᾿Ορλὠβ ἐκτιμοῦσε πολύ τόν ἐξέχοντα ἐκκλησιαστικό συγγραφέα καί κήρυκα τῆς ᾿Ορθοδοξίας Νεῖλο Σέργιο τοῦ ᾿Αλεξάνδρου, ἡ δραστηριότητα τοῦ ὁποίου εἶχε ἀποκλειστική σημασία γιά τήν πορεία τῆς ᾿Ορθοδοξίας στόν 20όν αἰῶνα.

῾Ο  Σέργιος  Νεῖλος  μέλος  τῆς  ᾿Εκκλησίας  τῶν  Κατακομβῶν.

 ῾Ο Σέργιος Νεῖλος ἀποκάλυψε τά "μυστικά τῆς ἀνομίας" δημοσιεύοντας τό 1905 "τά Πρωτόκολλα τῶν Σοφῶν τῆς Σιών" στό βιβλίο: "Τά σημαντικά συνοπτικῶς" ᾿Εκεὶ μέ ἐντυπωσιακή είλικρίνεια ἐκτίθεται τό σχέδιο  γιά  τήν κατάκτηση τῆς παγκόσμιας κυριαρχίας ἀπό τούς ῾Εβραίους. ῾Ο 20ός αἰώνας ἔγινε μάρτυρας τῆς θριαμβευτικῆς ἐπέλασης τοῦ Σατανᾶ καί τῶν ὀργάνων του στά χριστιανικά κράτη, πού ἔπεσαν τό ἕνα μετά τό ἄλλο, ὅπως αὐτό σχεδιαζόταν στά "Πρωτόκολλα".

Τά "Πρωτόκολλα" ἔχουν προβλέψει τούς παγκόσμιους πολέμους, τίς πολιτικές μορφές  συγκρότησης τῶν σύγχρονων κρατῶν, τήν πορεία ἀνάπτυξης τῆς παγκόσμιας οἰκονομίας, τά πλαίσια τῆς δανειο-οἰκονομικῆς πολιτικῆς. Σ᾿ αὐτά ἀποτυπώνεται καθαρά καί μέ ἀκρίβεια ἡ εἰκόνα τῆς  καταστροφῆς τῶν ἀνεξάρτητων χριστιανικῶν κρατῶν καί τῆς κυριαρχίας τῆς παγκόσμιας διεθνοῦς ῾Υπερκυβέρνησης μέ ἐπικεφαλῆς τόν ἑβραίο βασιλιά-᾿Αντίχριστο ψευδομεσσία.

῾Ο Σέργιος Νεῖλος δέν ἦταν ὁ πρῶτος  πού  ἀσχολήθηκε  μέ  τά  "Πρωτόκολλα". Τά πρῶτα ἐκατό  ἀντίτυπα ἐκδόθηκαν ἀπό τόν Εἰσαγγελέα τοῦ Συνοδικοῦ Γραφείου τῆς Μικόβσκογιε Σουχόπιν Φ.Π. ἀπό τό 1836. ῞Ενα χρόνο ἀργότερα τά "Πρωτόκολλα" πολλαπλασιάστηκαν ἀπό τό νομαρχιακό τυπογραφεῖο κατά παραγγελία τοῦ Α.Κ. Κλεπόβσκι πού ἦταν εἰς τήν εἰδικήν ἐντολήν τοῦ Μεγάλου  Δοῦκα  Σεργίου, ἀδελφοῦ τοῦ Αὐτοκράτορα Νικολάου 2ου. ῞Ομως μόνο ὁ  συναγερμός πού σήμαναν τά βιβλία τοῦ Σέργιου Νείλου ἔγινε ἀκουστός σέ ὅλα  τά σημεῖα τοῦ κόσμου. ῏Ηταν θέλημα Θεοῦ, ὥστε ἡ πορεία τοῦ Σεργίου Νείλου καί  τῆς συζύγου του  ῾Ελένης (ἡ ὁποία παρεπιμπτόντως, γεννήθηκε στήν ῾Ελλάδα στήν οἰκογένεια Ρώσου ἀπεσταλμένου) καί τῆς οἰκογένειας τοῦ Βασίλειου Σμυρνόβ καί τῆς  ἔπειτα  μοναχῆς  Μαριάμ  νά εἶναι ἡ ἴδια.

Τό 1928 ὁ π. Βασίλειος πληροφορήθηκε, ὅτι ὁ Σέργιος Νεῖλος καί ἡ σύζυγός του, διωκόμενοι ἀπό τήν Σοβιετική Κυβέρνησι, δέν ἔχουν κατάλυμα καί περιφέρονται φιλοξενούμενοι. Μέσω τοῦ γαμβροῦ του Λέβ ᾿Ορλώβ - συζύγου τῆς Μαρίας (ὁ ὁποῖος ἔγραψε γράμμα στόν Νείλο),  ὁ  π.  Βασίλειος  κάλεσε τό  ζευγάρι στό σπίτι του στό χωριό Κρουτέτς, ὅπου ὁ Σέργιος  καί ἡ ῾Ελένη ἔφτασαν τό 1928.

Πρέπει  νά  σημειωθεῖ  ὅτι  τό τέλος τῆς δεκαετίας τοῦ  1920, ἦταν περίοδος κραδασμῶν γιά τήν Ρωσική ᾿Ορθόδοξη ᾿Εκκλησία. Τό 1927 ἐκδόθηκε ἡ γνωστή θλιβερή Διακήρυξη τοῦ   ᾿Αντιπροσώπου  τοῦ  Τοποτηρητοῦ  τοῦ  Πατριαρχικοῦ  Θρόνου  Μητροπολίτη Σεργίου, στήν ὁποία διεκηρύσσετο ὅτι οἱ χαρές τοῦ ἀθέου Σοβιετικοῦ Κράτους τώρα εἶναι καί χαρές τῆς ᾿Ορθόδοξης ᾿Εκκλησίας καί οἱ ἱερεῖς καί πιστοί πού πάλευαν μέ τόν ἀθεϊσμό καί ἀντιθεϊσμό τῶν κομμουνιστῶν ἧσαν ἐχθροί τῆς ᾿Εκκλησίας. ῾Η διακήρυξις αὐτή προεκάλεσε σχίσμα. Οἱ γνήσιοι ᾿Ορθόδοξοι Χριστιανοί πού  δέν  ἤθελαν  νά  θέσουν  τίς ψυχές  τους  κάτω  ἀπό  τόν  ζυγό  τοῦ  Βελίαρ,  ἀπομακρύνθηκαν ἀπό τόν μητροπολίτη Σέργιο καί κατέφυγαν  στίς  Κατακόμβες. (Αὐτό  τό  σχῆμα  τῆς "παράνομης"  γιά  τό  Σοβιετικό  Κράτος  καί  τό  σεργιανιστικό    Πατριαρχεῖο Μόσχας  θρησκευτικῆς  δραστηριότητος,  εἶναι  γνωστό  διεθνῶς  μέ  τόν  ὅρο "᾿Εκκλησία  Κατακομβῶν". ᾿Επικεφαλῆς σημαντικοῦ  μέρους  τῶν Γνήσιων ᾿Ορθόδοξων Χριστιανῶν, πού ἀγωνίζονταν  κατά  τῆς πολιτικῆς  τοῦ Μητροπολίτη Σέργιου,   τέθηκε   ὁ Μητροπολίτης ᾿Ιωσήφ  τῆς  Πετρουπόλεως πού  ἀποκήρυξε  τόν  Σέργιο.     Σύντομα ὁ Μητροπολίτης ᾿Ιωσήφ  συνελήφθη καί ἄρχισαν διώξεις ἐναντίον τῶν  λεγομένων "᾿Ιωσηφιτῶν". ῞Ομως, ὑπῆρχαν μοναχοί  καί  ῾Ιερεῖς πού ἐπισήμως  μέν δέν εἶχαν δηλώσει τήν ἀποστασιοποίησίν τους ἀπό τόν Μητροπολίτη Σέργιο, ἀλλά δέν τόν μνημόνευαν στήν  Θεία Λειτουργία. Αὐτή ἦταν ἡ ἐπωνομαζόμενη ὁμάδα "μετσέβσκαγια" τῶν ῾Ιερέων πού εἶχαν πνευματικό ἠγέτη τόν ᾿Αλέξιο Μέτσεβ. ῞Ενας ἀπό τούς ἱερεῖς πού "δέν μνημόνευαν" ἦταν καί ὁ π. Βασίλειος Σμυρνόβ. Αὐτή ἦταν κατά κάποιο τρόπο ἡ κρυφή ἀντιπολίτευση στόν μητροπολίτη Σέργιο λόγω   τῶν  μεγάλης κλίμακος διώξεων σέ ὁποιαδήποτε ἀνοιχτή διαφωνία μέ τήν πολιτική του.

Πολλοί δέν κατανοοῦσαν τήν οὐσία τῶν ἐν ἐξελίξει γεγονότων. Αὐτοί νόμιζαν ὅτι ὁ Μητροπολίτης Σέργιος ἐπεδίωκε νά διατηρήση τήν ἐπίσημη ἐκκλησιαστική ὀργάνωση μέσω τῆς συμφιλίωσης μέ τήν ἀντίθεη ἐξουσία. ῾Ο σύζυγος τῆς Μαρίας Βασίλιεβνας, ὁ Λέβ ᾿Αλεξάντροβιτς ἀνῆκε σ᾿ αὐτούς τούς ἀμφιταλαντευόμενους ἀνθρώπους. Αὐτός ἔγραψε ἐπιστολή στόν Σέργιο Νεῖλο στήν ὁποία παρέθεσε τήν ἀπορία του σχετικά μέ τή νέα ἐκκλησιαστική πολιτική τοῦ ᾿Αντιπροσώπου  τοῦ  Τοποτηρητοῦ τοῦ Πατριαρχικοῦ θρόνου Μητροπολίτου Σεργίου. ῾Η ἀπάντησι τοῦ Σέργιου Νείλου σ᾿ αὐτήν τήν ἐπιστολή εἶναι οὐσιαστικά ἡ ῾Ομολογία τῆς Πίστεως τῶν Γνησίων ᾿Ορθοδόξων Χριστιανῶν τῆς Ρωσίας καί σημαντικό ντοκουμέντο τῆς ἐποχῆς.

Στό σπίτι τοῦ π. Βασίλειου ὁ Σέργιος  καί ἡ σύζυγός του ἔζησαν περίπου ἕνα χρόνο. ῾Η μητέρα Μαρία ἀναφερόταν πάντα γι  αὐτή τήν περίοδο τῆς ζωῆς της μέ τήν οἰκογένεια Νείλου ὡς δῶρο τοῦ Θεοῦ, ὠς γιορτή τῆς Λαμπρῆς - τόσο μεγάλη ἦταν ἡ δύναμη τῆς παρουσίας τους,  μιᾶς πραγματικῆς χριστιανικῆς οἰκογενείας - πού ἦταν πάντα ἕτοιμη νά μοιραστοῦν μέ τούς ἄλλους τούς θησαυρούς τῆς ὀρθόδοξης πνευματικότητας  πού  καί  οἱ  δύο εἶχαν ἀντλήσει ἀπό τήν συναναστροφή τους μέ τούς Γέροντες - Στάρετς  τὴς ῎Οπτινα   καί τόν  ἅγιο ᾿Ιωάννη τῆς Κροστάνδης.

῾Ο Σέργιος Νεῖλος ἀνησυχοῦσε πολύ, μήπως ἡ παραμονή του στό σπίτι τοῦ π. Βασιλείου  δημιουργοῦσε προβλήματα. ῾Ο Νεῖλος ἦταν ὑπό παρακολούθηση καί μία φορά ἦλθαν οἱ "τσεκιστές" (εἰδική ὑπηρεσία ἀσφαλείας) γιά ἔρευνα. ῾Η μητέρα Μαρία μέ συγκίνησι πάντα θυμόταν πῶς κατάφερε νά κρύψῃ τετράδια τοῦ  Νείλου, σώζοντάς τα ἔτσι, παρά τήν ἐξονυχιστική ἔρευνα ὁλόκληρης  ἡμέρας. Μετά ἀπό αὐτή τήν ἔρευνα ἡ ὑγεία τοῦ Σεργίου᾿ κλονίσθηκε, ἄρχισε νά παρουσιάζει  καρδιολογικά  προβλήματα. ῾Η μητέρα Μαρία  διέσωσε, ὅτι ὁ Σέργιος πρός τό τέλος τῆς ζωῆς του ἄρχισε νά μοιάζῃ φυσιογνωμικα  μέ  τόν  ἅγιο  Σεραφείμ  τοῦ  Σάρωβ, τόν ὁποῖο  εὐλαβοῦνταν  ἰδιαίτερα ἰδιαίτερα. Κάποτε  μάλιστα  εἶπε  ὁ  Σέργιος, δείχνοντας τό πορτραῖτο τοῦ   ἁγίου  Σεραφείμ. "Νά ὁ πατήρ μέ τό ραβδί ἔρχεται καί μοῦ δείχνει τό δρόμο.  ῞Οπου θά μέ πάει ἐκεῖ θά εἶμαι". Τά λόγια αὐτά βγῆκαν προφητικά.  ῾Ο  Σέργιος  Νεῖλος  κοιμήθηκε  εἰρηνικά   τήν  1η  ᾿Ιανουαρίου 1929,  τήν  ὥρα  ἀκριβῶς  πού  ἄρχιζε  ἡ  ἀκολουθία  τῆς  μνήμης  τοῦ  ἁγίου Σεραφείμ.   Κοιμήθηκε  μπροστά στά μάτια τῆς Μαρίας Βασίλιεβνας καί χάρις σ᾿ αὐτήν καί τήν σύζυγο του  ῾Ελένη ἔγιναν κατόπιν γνωστά τά τῶν τελευταίων ἡμερῶν του. Μία ὥρα  πρίν  τόν θάνατό του ὁ Σέργιος εἶπε ὅτι ἔρχονται δύσκολοι καιροί γιά τήν ᾿Εκκλησία, καί ὅτι  τώρα  ἔχουν  ἀνοίξει  οἱ  πόρτες  γιά τόν  ἐρχομό  τοῦ  'Αντιχρίστου.  ᾿Ακόμη, ἐναποθέτοντας τό χέρι του στό μέτωπο τοῦ π. Βασιλείου εἶπε: "῎Αχ πατέρα, πατέρα, σᾶς λυπᾶμαι" ῾Η τελευταία  του  πράξη  ἦταν  νά  εὐλογήσει  τήν  μικρή  κόρη  τῆς  Μαρίας Βασιλίεβνας.

῾Η Σοβιετική ἐξουσία δέν συγχώρεσε στόν π. Βασίλειο τήν φιλοξενία τοῦ Σεργίου  Νείλου. Τήν ἴδια χρονιά ὁ π. Βασίλειος ἐξορίσθηκε ἀπό τό σπίτι του, και  τό  ἑπόμενο  ἔτος  τόν  συνέλαβαν,  ἡ περιουσία του κατασχέθηκε καί ἡ οἰκογένεια  του  ἐξορίσθηκε. ῾Ο π. Βασίλειος παρέμεινε στήν ἐξορία 5 χρόνια. Τό 1936 ἐπέστρεψε. Τό 1937 τόν συνέλαβαν ξανά καί στίς 8 Φεβρουαρίου 1938 ἐκτελέσθηκε. ( Σημ. ἐκδ.Πρόκειται δηλαδή διά νεομάρτυρα τῆς ᾿Εκκλησίας τῆς Ρωσίας).

Διαμένοντας στήν Μόσχα ἡ Μαρία Βασίλιεβνα γνωρίζεται στενά μέ τήν Τατιάνα Μιχαϊλοβνα Ν. πνευματική κόρη τῆς μητέρας Ταμάρας πού ἦταν ζηλώτρια "᾿Ιωσηφική". ῾Η μητέρα Ταμάρα  ἦταν ζωντανό  μέλος  τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Γνησίων ᾿Ορθοδόξων Χριστιανῶν, ὅπως ἐπίσης καί τά πνευματικά παιδιά της, ἀνάμεσά τους καί ὁ ᾿Επίσκοπος ᾿Αρσένιος (Ζαντανόβσκιι). ῾Η Μαρία Βασίλιεβνα  συμμετεῖχε  σέ μυστικές λειτουργίες στό σπίτι πού ἀνῆκε στήν οἰκογένεια τῆς Τατιάνας Μιχαϊλοβνα.

Στίς ἀρχές τῆς δεκαετίας τοῦ 1940  εἶχαν  μείνει πολύ λίγοι ἱερεῖς στήν ᾿Εκκλησία  τῶν  Κατακομβῶν.  Τό ἄνοιγμα τῶν διώξεων ἦταν τόσο μεγάλο ὥστε λίγο πολύ ἔμοιαζε μέ ἀντιπολίτευση πρός τό κυρίαρχο καθεστώς,. ῾Ο πόλεμος ἄλλαξε τήν πολιτική τῶν κομμουνιστῶν ἀπέναντι στήν ᾿Εκκλησία. ῾Ο Στάλιν πείστηκε, ὅτι μπορεῖ νά ἀξιοποιήσῃ ἀποτελεσματικά τούς ἱεράρχες - λοχίες γιά τήν προπαγάνδα τοῦ καθεστῶτος του  καί  σέ μιά ἑβδομάδα συγκρότησε  "Σύνοδο"  ἡ    ὁποῖα "ἐξέλεξε" Πατριάρχη τόν μητροπολίτη Σέργιο.

῎Ετσι ἐμφανίστηκε ἡ "Μοσχοβίτικη Πατριαρχεία",   ἡ "᾿Εκκλησία τῶν συνηγόρων τοῦ διαβόλου". Ξαναλειτουργοῦσαν  Ναοί, πού περίμενε κανείς νά ἦσαν κλειστοί γιά πάντα, ἐμφανίστηκαν "ἱερεῖς", κυκλοφόρησαν "ὀρθόδοξα" ἡμερολόγια στά ὁποῖα μποροῦσε κανείς νά διαβάσει γιά τέτοιες "ἐκκλησιαστικές" γιορτές , ὅπως "ἡμέρα γέννησης τοῦ Ι.Β. Στάλιν", "διεθνής ἡμέρα τῆς γυναίκας", "ἡμέρα τῆς ᾿Οκτωβριανῆς ἐπανάστασης" κλπ.

῾Η Μαρία Βασίλιεβνα κατάλαβε τήν σκοπιμότητα τῆς Μοσχοβίτικης Πατριαρχείας, πού στήν οὐσία ἀπέβλεπε στήν ἀνάδειξη τῆς θρησκευτικότητας τοῦ λαοῦ, μέ στόχο τόν ἔλεγχο καί ἐξόντωση τῶν δραστήριων θρησκευτικῶν στοιχείων. Στήν ψευτοεκκλησία τοῦ "ἱσαποστολικοῦ" ᾿Ιωσήφ (Στάλιν) ἡ Μαρία Βασίλιεβνα δέν ἔμεινε οὔτε μιά μέρα.

Πρός τό τέλος τῆς δεκαετίας τοῦ 1980  οἱ ἀντιθεϊστές ἐκπλήρωσαν ἄψογα τήν ἀποστολή τους  (ἀπέναντι  στά  σκοτεινά  κέντρα  τοῦ  Παγκοσμίου Σιωνιστικοῦ  Κινήματος),νά καλλιεργήσουν δηλαδή τόν νέο τύπο "ἱερωμένων", φαινομενικά ὀρθοδόξων καί στήν οὐσία ὑπάκουων ὀργάνων τῆς σταλινικῆς ἐξουσίας. Τό  Πατριαρχεῖο  Μόσχας, μέσω τῶν "ἱεροκηρύκων"  του, ὅπως τοῦ "Μητροπολίτου"  Λένινγκράντ  Νικοδήμου  (ὁ  ὁποῖος  ταυτόχρονα  ἦταν  καί παπικός  ἐπίσκοπος  καί  πέθανε  τό  1979  στό  ἰδιαίτερο  Γραφεῖο  τοῦ Πάπα  κατά  τήν  διάρκεια  ἀκροάσεως), συνειδητά καί ἐθελοντικά ἀνακήρυξε σέ ὅλο τόν κόσμο τόν κομμουνισμό ὡς τό Βασίλειο τοῦ Θεοῦ στή γῆ, στό ὁποῖο ἐπιτέλους  ἐφαρμόζονται τά ἰδανικά τοῦ Χριστιανισμοῦ. Βέβαια ἡ ἱστορία γέλασε πολύ μαζί τους.

Γι αὐτό ὅμως  δέν  γράφουν  τά  "Πρωτόκολλα"; "῞Οταν ἡ Μοναρχική Ρωσία γίνει τό κάστρο τῆς ᾿Ορθοδοξίας, ἐμεῖς θά ἀπολύσουμε ἀπό τίς ἀλυσίδες τούς ἐπαναστάτες μηδενιστές καί τούς ἀθέους καί θά προκαλέσουμε φοβερή κοινωνική καταστροφή τού θά δείξει σέ ὅλο τόν κόσμο  τόν  ἀπόλυτο  ἀθεϊσμό μέ ὅλη τήν τρομακτικότητά του  ὡς αἰτία τῆς ἐπιστροφῆς στήν ἀγριότητα καί τήν πιό αἱματηρή ἀταξία. Τότε οἱ ἄνθρωποι, πού θά ὑποχρεωθοῦν νά ἀμυνθοῦν ἀπό τήν ξετρελαμένη μειοφηφία στήν ἀνταρσία, θά ἐξολοθρεύσουν αὐτούς τούς καταστροφεῖς τοῦ πολιτισμοῦ.  ῾Ο  δέ  ὄχλος  ἀπογοητευμένος, μη  ξέροντας  ποιό  Θεό  νά  προσκυνήσει,  θά  λάβει  φώτιση  από  τό ἀληθινό  φῶς  μέσῳ  παγκοσμίου  κηρύγματος  τῆς  ὁλοκάθαρης  ἐωσφορικῆς (σατανιστικῆς)  διδασκαλίας  πού  ἐκεῖνο  τόν  καιρό  θά  εῖναι  πλέον  ἀνοικτό καί  διεθνοποιημένο".

"Φῶς"  ἐδῶ  νοεῖται  ἡ  ἐωσφορική  -  σατανική  διδασκαλία,  τό  ὑπόβαθρο  τοῦ  διεθνοῦς  Σιωνισμοῦ. 

Αὐτό τό κείμενο ἀπό τά "Πρωτόκολλα" πού εἶναι παρμένο ἀπό τό βιβλίο τοῦ Νείλου, "᾿Εγγύς ἐστίν ἐπί θύραις",  καί  δείχνει ὁλοκάθαρα ὅτι ἡ ἐπανάσταση  στήν Ρωσία ἦταν μόνο ἕνα στάδιο στήν ὑλοποίηση ἕνός τεράστιου σχεδίου πάλης τῆς Συναγωγῆς τοῦ σατανᾶ μέ τήν ᾿Εκκλησία τοῦ Θεοῦ. Αὐτή ἡ ἐπανάστασις  στήν  πραγματικότητα  εἶχε τούς παρακάτω στόχους:

1. Τήν καθαίρεση τῆς "ἐλέῳ Θεοῦ"  τσαρικῆς ἐξουσίας στήν Ρωσία.  "Νά βγεῖ  δηλαδή  ἀπό  τήν  μέση"  ὁ  Τσάρος  τῆς  Ρωσίας,  "ὁ  κατέχων"  κατά  τήν  ἔκφραση  τοῦ  ἀποστόλου  Παύλου.

2. Τήν ἐξολόθρευση  τῆς ᾿Ορθοδοξίας στήν Ρωσία καί σέ ὅλο τόν κόσμο, ἐκτόπιση τῆς ἐκκλησιαστικῆς κουλτούρας ἀπό τήν συνείδηση καί τήν ζωή τοῦ λαοῦ, ὥστε οἱ ἄνθρωποι "νά μή ξέρουν ποιόν Θεόν νά προσκυνήσουν".

3. ῾Η ἐπανάσταση αὐτή ἔπρεπε νά   καλλιεργεῖ τόν ἀθεϊσμό, ὥστε  νά ἀπομακρυνθεῖ  ὁ  λαός  ἀπό  τήν  ᾿Εκκλησία  καί  νά  ἐλευθερβθεῖ  ὁ  δρόμος γιά  τό  ἑπόμενο  στάδιο.

4. Τέλος, τό τελικό ἀποτέλεσμα αὐτῆς τῆς ἐπανάστασης ἔπρεπε νά ἦταν "τό ἀνοικτό καί ἄμεσο κήρυγμα τῆς ὁλοκάθαρης σατανιστικῆς διδασκαλίας" σταδιακό μέν, ἀλλά πλατύ, ὥστε νά πλαισιώνῃ ὅλες τίς πλευρές τῆς ζωῆς τῶν ἀνθρώπων.

Πιό  ἁπλά,  μέ  τήν  καταστροφή  τῆς  ᾿Ορθοδόξου  Μοναρχίας  καί  τήν βίαιη  ἀπόσπαση  τοῦ  λαοῦ  ἀπό  τήν  τροφό  του  Μητέρα  ᾿Εκκλησία,  τήν διασπορά  τῶν  ἀθεϊστικῶν  ἰδεῶν  καί  τήν  τελική  ἀποτυχία  τους  νά ἀπαντήσουν  στά  μεταφυσικά  έρωτήματα  τοῦ  ἀνθρώπου  καί  νά καλύψουν  τήν  ἔμφυτη  θρησκευτικότητά  του,  νά  ἔρθουν  οἱ  Σιωνιστές  καί νά  ποῦν:  ῾Η  ᾿Εκκλησία  στήν  ὁποία  μεγαλώσατε  σᾶς  οδήγησε  στήν κοινωνική  καί  οἰκονομική  καταστροφή.  Οἱ  λύσεις  καί  ἡ  ἀπαντήσεις βρίσκονται  στόν  νέο  "Μεσσία",  τόν  ιστορικό  δηλαδή  ᾿Αντίχριστο.

 ῞Οταν ὅλοι οἱ παραπάνω στόχοι τῆς ἐπαναστάσεως ὑλοποιήθηκαν, τότε ἡ  ἐπανάσταση  ἔπαυσε  νά  εἶναι  χρήσιμη. Μέσα σέ δύο ἡμέρες ὁ κομμουνισμός, μέ ὅλα τά τάνκς καί τά κανόνια του  (καί  βεβαίως  μέ  τό φοβερό  του  πηρυνικό  ὁπλοστάσιο), καταργήθηκε καί προέβαλε ἡ ἐπονομαζόμενη "ἐλεύθερη καί δημοκρατική Ρωσία",  στό  ἔλεος  τῆς  Μαφιας καί  τῶν  δυτικῶν - ἑβραϊκῶν  κεφαλαίων.

῾Η  Μαρία  Βασίλιεβνα  διήνυσε  τήν  ζωη  της  μέσα  σ᾿ αυτήν  τήν  πολύπλοκη  ἱστορική  περίοδο  τοῦ  χρόνου.

Μεγάλη σημασία στήν ζωή της εἶχε ἡ συνάντησί της μέ τόν π. ᾿Επιφάνιο τό 1992, ὅταν ἐπέστρεψε στήν Ρωσία ἀπό τό ἐξωτερικό καί ἐπέτρεψαν οἱ συνθῆκες. ῾Ο π. ᾿Επιφάνιος (κατά κόσμον  ᾿Αλέξανδρος  ᾿Αντρέγιεβιτς Τσέρνωφ),  κορυφαὶος  Θεολόγος  τῆς  ᾿Εκκλησίας  τῶν  Κατακομβῶν, ἐπέστρεψε στήν Ρωσία ὕστερα ἀπό μακροχρόνια ἀναζήτηση ὀρθόδοξης ἱεραρχίας, πού  διατηρήθηκε  στήν  ἀλήθεια.  Τήν  βρῆκε  στό  πρόσωπο  τῆς ῾Ιερᾶς  Συνόδου  τῆς  ᾿Εκκλησίας  τῶν  Γνησίων  ῤθοδόξων  Χριστιανῶν  τῆς ῾Ελλάδος,  ἡ  ὁποία  ἔχει  τήν  διαδοχή  ἀπό  τόν  προεξάρχοντα  κήρυκα καί ὁμολογητή  τὴς  ᾿Ορθοδοξίας,  τόν  ἀσκητή  τοῦ  ῎Αθω  ἐπίσκοπο  Ματθαῖο. ῾Η Μαρία Βασίλιεβνα παρά τήν ἡλικία της δέν ἔχασε τήν μαχητικότητά της καί συνέχισε  τόν  ἀγῶνα  της  ἀποφασιστικά  καί  σταθερά.

 Τό 1995 ὁ ᾿Επίσκοπος Κήρυκος - Μητροπολίτης Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς, "᾿Επίσκοπος τροφοδότης" τῆς ᾿Εκκλησίας  τῶν  Κατακομβῶν, τῆς ἔδωσε τό μοναχικό ὄνομα Μαριάμ. ῞Εως τίς τελευταῖες ἡμέρες της ἡ μητέρα Μαριάμ διατηροῦσε τήν ἄριστη μνήμη της  καί τήν καθαρή καί σταθερή ὀρθόδοξη συνείδηση  τοῦ πόσο σημαντικό εἶναι στίς ἡμέρες μας νά ἔχουμε καί νά διατηροῦμε τήν ὀρθή καί ἀλώβητη πίστιν  ἔστω  καί  ἀν  δέν  μᾶς  κατανοοῦν  καί  οἱ  πιό  κοντινοί  ἄνθρωποι. Γι αὐτήν ἦταν σημαντικό νά στέκεται στήν ἀλήθεια,  παρόλο πού  δίπλα  της   κατακρημνίζονταν οἱ   θόλοι ὑπέροχων ναῶν. Γι αὐτήν, τήν   μέχρι τήν τελευταία  της  ἀναπνοή ἀταλάντευτη πίστη, εἴθε ὁ Κύριος νά  χαρίσε στά τέκνα  Του  τήν Βασιλεία Του.  Μνήσθητι Κύριε στήν Βασιλεία Σου τήν ψυχή τῆς δούλης σου μοναχῆς Μαριάμ. ΑΜΗΝ.

(Μετάφραση  άπό  τά  Ρωσικά  ἀπό  τόν  κ. Χριστόφορο Σοφιανίδη,

Πρόεδρο τοῦ Ποντιακοῦ Συλλόγου "᾿Αργώ".  ᾿Απόδοση  στά  ῾Ελληνικά  καί  ἐπιμέλεια  ἀπό  τόν  κ.᾿Αντώνιο  Μάρκου).

                                                         

 

Μοναχοῦ π. ᾿Επιφανίου ΓΘΕᾀΞΟΦ

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ

ΤΩΝ ΚΑΤΑΚΟΜΒΩΝ

 ΣΤΗΝ ΡΩΣΙΑ

(῎Αρθρον τοῦ μακαριστοῦ μοναχοῦ τῆς ἐν Ρωσίᾳ ᾿Εκκλησίας τῶν Κατακομβῶν

π. ᾿Επιφανίου, τό ὁποῖον ἐδημοσιεύθη διά πρώτην φοράν εἰς τήν ῾Ελλάδα,

εἰς τά Πνευματικά Θησαυρίσματα, Τεῦχος 28/Φεβρουάριος 1996,

ὁπόθεν τό ἐπανεκδίδομεν εἰς τήν παροῦσαν σειράν

τῶν ῾Ιεραποστολικῶν ᾿Εκδόσεων)

                                                                       Μετάφραση - ἀπόδοση Μ.ΜΑΣΤΡΟΓΙΑΝΝΗ

                                                                         Καθηγητοῦ Φιλολόγου

ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΑΙ ΕΚΔΟΣΕΙΣ

"ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΝΟΗΣ (Ν. 16)

᾿Επανέκδοσις Κορωπί 2004

---

[1] (Σημ. Πνευμ. Θησαυρ.)Οἱ χριστιανοί στήν Ρωσία διηγοῦνται μία προφητεία τοῦ ῾Ιερομάρτυρος αὐτοῦ ᾿Επισκόπου Μαξίμου, ὁ ὁποῖος τούς ἔλεγε: "Μετά λίγα χρόνια στήν Ρωσία δέν θά ὑπάρχει ᾿Ορθόδοξος ᾿Αρχιερεύς ἤ ῾Ιερεύς. Τότε θά λάβετε τήν ᾿Αποστολική Διαδοχή ἀπό τούς ῞Ελληνας, ὅπως ἔγινε παλαιά μέ τό Βυζάντιο". ᾿Ακόμη ζῇ μία γερόντισσα, ἡ ὁποία ἤκουσε ἡ ἴδια τά λόγια αὐτά ἀπό τόν ᾿Επίσκοπο Μάξιμο.

[2] (Σημ. Πνευμ. Θησαυρ.)  Τό ἴδιο δέν ἐπιδιώκουν οἱ σκοτεινές δυνάμεις καί στήν χώρα μας;

[3] Τό ὄνομα ᾿Επιφάνειος ἔλαβεν ἀργότερα εἰς ᾿Αγγλίαν ἀπό τόν Σεβ/το Κιτίου κ. ᾿Επιφάνειο, ὁ ὁποῖος τοῦ ἔδωσε τό μέγα καί ᾿Αγγελικόν σχῆμα.

[4] Τά στοιχεῖα γιά τό θαῦμα ἐλήφθησαν ἀπό τό βιβλίο "῞Οσιος Σεραφείμ τοῦ Σαρώφ" ῎Εκδοσις Μονῆς Παρακλήτου, ᾿Ωρωπός ᾿Αττικῆς 1988, σελ.315.