Ο ΑΓΙΟΣ ΙΕΡΑΡΧΗΣ ΜΑΤΘΑΙΟΣ Ο ΝΕΟΣ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ

‎Melpomeni Aslanidou‎ προς ΜΑΤΘΑΙΟΣ Ο Α ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΤΩΝ Γ.Ο.Χ.

49 λεπτά

Πρὸς τὰ πνευματικά μου τέκνα καὶ τοὺς ἀπανταχοῦ γνησίους Ὀρθοδόξους Χριστιανούς.

Ἐρευνάτε τὰς Γραφὰς ὅτι ἐν αὐταῖς δοκείτε, ζωήν αἰώνιον ἔχειν.

ΠΑΤΡΙΚΗ ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΜΑΤΘΑΙΟΥ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ

Ἐπεὶ ὁ παρὼν αἰὼν 8ος καὶ τελευταῖος ἐσχάτων πονηρῶν ἡμερῶν, ὡς ὁ Θ. Ἀπόστ. Παῦλος ὁ τῆς Οἰκ. κῆρυξ λέγει. «Ἀδελφοί, Βλέπετε καί ὡς Τέκνα Φωτὸς περιπατείτε, μὴ ὡς ἄσοφοι, ἀλλ’ ὡς σοφοί, ἐξαγοραζόμενοι τὸν καιρόν, ὅτι αἱ ἠμέραι πονηραί εἰσιν... Μὴ ἐν κώμοις καὶ μέθαις, κοίταις καὶ ἀσελγίαις... καὶ τῆς σαρκὸς πρόνοιαν μὴ ποιεῖσθε εἰς ἐπιθυμίαν... καὶ μὴ πλανάσθε ὅτι, οὔτε πόρνοι καὶ μοιχοί, οὐδὲ πλεονέκται, οὐδὲ ἀρσενοκοίται, καὶ εἰδωλολάτραι· οὐχ ἅρπαγες, οὐ λοίδωροι, οὐ μέθυσοι, οὐδὲ μαλακοί Βασιλείαν Θεοῦ κληρονομήσουσιν». Ὡς καὶ ἐν τῇ ἀποκαλ. Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου. «Καὶ εἶδον ἐν τῇ λίμνῃ τῇ καιομένη, πυρὶ καὶ θείῳ βεβλημένους· Πόρνους, μοιχοὺς καὶ φαρμακούς, ψεύστας τε καὶ κλέπτας, ὧ ἐστι δεύτερος θάνατος».

Προβλέποντες, καὶ προφητεύοντες οἱ τοῦ Θεοῦ ἄνθρωποι, καὶ ἐπίγειοι ἄγγελοι, τὴν σημερινὴν ἐλεεινὴν ἀξιοθρήνητον καὶ ἀξιοδάκρυτον κατάστασιν τῶν ἐν ἐσχάτοις καιροῖς 8-ιτῶν ἀνθρώπων, οἵτινες διανύουσιν ἄσωτον καὶ παμβέβηλον αἰσχρότατον διεφθαρμένον βίον, ἐκ μόνης αἰτίας τῆς τελείας ἀπομακρύνσεως τῆς μελέτης καὶ ἀναγνώσεως των Θείων καὶ Ἁγίων Γραφῶν, τῶν Θρησκ. Ἱ. ὡφελ/των ψυχ/των Βιβλίων Ὀρθ. Καθολ. ἁγίας Μ. μας Χριστοῦ Ἐκκλησίας καὶ ἀντ’ αὐτῶν τῶν νουθ/κῶν ψυχῆς καὶ σώματος Θ. καὶ ψυχοσωτηρίων Ἱ. Βιβλίων, καὶ ἀναγινώσκουσιν ὅσα οἱ ἄθεοι, μασσώνοι, καὶ αἰρετικοί κακόδοξοι Φράγκοι, διαμαρτυρόμενοι, πρωτεστάντες κ,λ.π. εἰσήγαγον διὰ τῆς ὡς δῆθεν ἐρμηνείας τῶν Θείων Γραφῶν, ὡς καὶ δι’ ἄλλων ἀνηθίκων καὶ αἰσχρῶν μυθιστορημάτων, καὶ ἄλλων πολ­λῶν παμβεβήλων λόγων, ὡς καὶ μέσω τῶν Κινηματογράφων καὶ Θεάτρων, καὶ ἀπεμάκρυναν τοὺς Ὀρθ. Χριστιανούς, ὡς καὶ διὰ τοῦ σχίσματος Φράγκων δυτικής Ἐκκλησίας τοῦ Παραφρ. Ἀντιχρίστου Πάπα, ὡς βλέπετε ποὺ ἔφεραν αὐτὸν τὸν Λαὸν τὸν Ἐλληνικὸν τὸν ἐκλεκτὸν καὶ περιούσιον, τὸν ἐπαινεθέντα παρὰ τοῦ Δ. Ἰησοῦ Χριστοῦ, συνεβούλευον καὶ προέτρεπον ὅτι ἡ μόνη σωτηρία τῶν θελόντων σωθήναι Πιστῶν καὶ Ὀρθ. λοιπῶν χριστιανῶν, εἶναι ἡ καθημερινὴ ἀνάγνωσις Θ. καὶ Ἱ. Βιβλίων.

Ὅτι καθὼς ἐκ τῆς ἀναγνώσεως Ἱ. Βιβλίων «εὐρήσουσι ζωήν αἰώνιον», ἐκ τῆς ἀπομακρύνσεως αὐτῶν «εὐρήσουσι Κόλασιν αἰώνιον». Διὰ ταύτην οὖν τὴν αἰτίαν καὶ ἡμεῖς ἐν Χριστῷ ἀδελφοί μου, καὶ Τέκνα μου ἀγαπητά καὶ Πν. ἐν Κῳ περιπόθητα, ἀκούοντες τὴν Θ. Π. Φωνὴν «μὴ ζήτει τὸ σεαυτοῦ, ἀλλὰ καὶ τὸ τοῦ ἐτέρου» ὡς καὶ τοῦ Προφήτου Ἀμὼς λέγοντος «Λιμὸν μέγαν ἐπάξω ἐπὶ τῆς γῆς οὐχ ἄρτου καὶ δίψης ὕδατος· ἀλλὰ Λόγου Θεοῦ, λέγει Κύριος Παντοκράτωρ». Διὰ ταύτην, λέγω, τὴν αἰτίαν, ὡς βλέ­πετε ἀγαπητοί, διὰ πολλῶν κόπων καὶ δαπανῶν ἀδρῶν, γράφομεν καὶ ἀνατυπώνομεν βιβλία καὶ ἐξ ἀρχαίων χειρογράφων, πάνυ σπουδαία καὶ Θ. ἀλλὰ καὶ δυσευρέτων, ὡς καὶ δωρεάν εὐλογίας Χ. καὶ διὰ μιᾶς ψυχῆς σωτηρίας ἀθαν. καὶ πολυτιμήτου, δι’ ἧς καὶ ὅλος ὁ φαιν. κόσμος οὐκ ἦν ἀντάξιος, κατὰ τὴν τοῦ Κυρίου φωνήν «Τί γὰρ ὡφελήση ἄνθρωπος, ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ; Ἢ τὶ δώσει, ἄνθρωπος, ἀντάλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ»; Ὁ Π. καὶ Φ. καὶ Ἀγαθὸς Θεός, «ὀ πάντας ἀνθρώπους θέλων σωθήναι, καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν ὁ μὴ θέλων τὸν θάνατον τοῦ ἁμαρτωλοῦ, ἔως τὸ ἐπιστρέψαι καὶ ζὴν αὐτόν».

Ἡ Θ. Α. χάρις καὶ τὸ ἄπειρον ἔλεός του, ὠκονόμησεν, ἵνα καὶ τοῦτο τὸ Θ. καὶ ὡφελ/τον καὶ λίαν κατανυκτικώτατον ψυχ/τον βιβλιαρίδιον εἰς φῶς ἔλθη, ὡς καὶ δωρεὰν Χ. εὐλογίας καὶ ψυχικῆς ὡφελείας ἀδελ. Καὶ Πν. τέκνων κλπ. δίδεται, ὡς καὶ ὀφείλουσι τοῖς πᾶσι μεταδώσωσιν, οὐ μόνον πρὸς στήριξιν ἀληθοῦς Πίστεώς μας Ὀρθ. Μ. μας Χριστοῦ Ἐκκλησίας Καθ. καὶ Ἀποστ. ἀλλὰ καὶ πρὸς διόρθωσιν βίου, καὶ οὐ μόνον εἰς ὁλίγους, ἀλλ’ εἰ δυνατόν εἰς πάντας δώσητε νὰ ἀναγνώσουν εἰ δι’ ἄλλως ὅπερ καὶ μὴ γένοιτο! Οὐ μόνον ὑμεῖς ὡς ἐξ ἀμελείας καὶ καταφρονήσεως οὐκ ἐπισταμένης καὶ οὐχ ἄπαξ μόνον ἀναγνώσητε, καὶ τοῖς ἄλλοις οὐ μεταδώσητε ἀδελφοῖς καὶ παρ’ ὑμῖν ζητήσῃ ἐν ἡμερα κρίσεως ὁ Κύριος λόγον, ὡς τὸ τάλαντον κρύψαντες. Εἴθε οὖν ἵνα πολλαπλασιάσητε, καὶ ἀκούσητε παρὰ τοῦ Δεσπότου Ἰησοῦ Χριστοῦ μας. «Εὖ δοῦλε ἀγαθέ καὶ πιστέ, ἐπὶ ὀλίγων ἦς πιστός, ἐπὶ πολλῶν σὰ καταστήσω· εἴσελθε εἰς τὴν χαρὰν τοῦ Κυρίου σου», ἦς τῆς μερίδος τύχοιμεν τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν, ἐν Κῳ Ἰησοῦ τῷ Κῳ πρεσβ. Α.Μ.Α.Κ.Θ. Παναγίας μας. Ἀμήν γένοιτο!

Ἐξ Ἁγίου Ὅρους. Πρὸς ἄπαντα τὰ Πνευματικά του τέκνα Ἀθηνῶν καὶ Πειραιῶς.Ἐπιστολὴ πρὸς τοὺς ἀδελφούς μας ὁρθοδόξους Χριστιανούς, πάνυ νουθετική καὶ κατανυκτική καὶ λίαν ὡφέλιμος, τοῖς θέλουσι σωθήναι.

ΝΟΥΘΕΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΜΑΤΘΑΙΟΥ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ

Ὁ Θεὸς τῆς εἰρήνης καὶ τῆς παρακλήσεως ὡς καὶ ἀγάπης εἴη μεθ' ὑμῶν. Ὁ μένων ἐν τῆ ἀγάπη ἐν τῷ Θεῷ μένει καὶ ὁ Θεὸς ἐν αὐτῷ. Ἐν τούτῳ γνώσεται ὁ κόσμος, λέγει ὁ Χριστὸς ἐν Ἱερῷ Εὐαγγελίῷ, ὅτι ἐμοὶ μαθηταί ἐστέ, ἐὰν ἀγάπην πρὸς ἀλλήλους ἔχετε. Δώη ἡμῖν τὸ αὐτὸ φρονεῖν... ὠς καὶ εἴη μεθ' ἡμῶν πάσας τὰς ἡμέρας τῆς Ζωῆς ἡμῶν μέχρι τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος. Ἀμήν. Ἀδελφοί ἐν Κυρίῷ ἀγαπητοί καὶ περιπόθητά μας ἐν Κυρίῳ τέκνα, πατρικῶς τε καὶ ἐγκαρδίως ὀλοψύχως ἐπευχανασπαζόμενος ἐν Ἁγίω φιλήματι, πνευματικῶς οἱ ἐλάχιστοι εὐλογοῦμεν. Δόξα τῷ Θεῷ πάντων ἔνεκα ὅτι διὰ τῶν τῆς Κυρίας Θεοτόκου Παναγίας μας Π. ἀκοίμητων Πρεσβειών, ὑγιαίνομεν, τὸ αὐτὸ δὲ καί δι' ὑμᾶς ποθοῦμεν, μᾶλλον πνευματικῶς ἀδιαλείπτως εὐχόμεθα ἐνθέρμως πρὸς Φιλάνθρωπον Κύριον, καὶ ἡμερονυκτίως δεόμεθα ὑπέρ τῆς πολυτίμου ἀθανάτου ψυχῆς ὐμών σωτηρίας, ὡς καὶ τοῦ σύμπαντος κόσμου.

Πολλῷ μᾶλλον ὑπὲρ τῆς ὁρθοδόξου ἡμῶν ἁγίας καί ἀμωμήτου πίστεως, τῆς Μητρός μας Χρι­στοῦ Ἐκκλησίας, τῆς μιᾶς, καθολικῆς καὶ ἀποστολικῆς, ἴνα ἐμμένετε στερεοί καὶ ἀκλόνητοι, μέχρι τέλους τῆς Ζωῆς ἠμῶν, ἔστω καὶ διὰ μυρίων κακώσεων, καὶ φυλακίσεων λέγω καὶ ἐξοριῶν καὶ παντοδαπῶν ἄλλων θλίψεων, ὡς καὶ αὐτού τοῦ διὰ σταυροῦ μαρτυρικοῦ θανάτου, παρὰ νὰ δεχθήτε τὸ κακόδοξον, παρὰ τῶν σημερινῶν μισθωτῶν ποιμένων μᾶλλον προβατοσχήμων λατινοφράγκων, ἂς εἴπωμεν, ἱερέων καὶ ἀρχιερέων, τῶν βιαζόντων σήμερον τοὺς ὁρθοδόξους Χριστιανούς, ὅπως ἀφήσουν τὰ πάτρια αὐτῶν τῆς Ὁρθοδόξου Ἐκκλησίας καί ἀκολουθήσουν τὰ τῶν αἰρετικῶν δεινῶν Φράγκων κακοδόξων οἵτινες διὰ τῆς ἀπατηλῆς, μᾶλλον διαβολικῆς αὐτῶν πλάνης τε καὶ ἀπάτης, διὰ τῆς τοῦ νέου ἡμερολογίου ἐφαρμογῆς, ἐξηπάτησαν πολλούς, σχεδόν ἅπαντας.

Ἀλλὰ ἂς ἀκούσουν τὴν τοῦ Δεσπότου φωνήν : «Σύ εἶ Πέτρος, καὶ ἐπὶ ταύτη τῇ πέτρα οἱκοδομήσω μου τὴν Ἐκκλησίαν, καὶ πύλαι Ἅδου, οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς». Καὶ ἂς ἀκούσουν τὴν τοῦ Θ. Παύλου, Α΄ πρὸς Κορινθίους ἐπιστολήν, «εἴ τις εὐαγγελίζεται ὑμῖν, παρ' ὅ ὑμῖν εὐηγγελισάμην, κἄν ἄγγελος ἐξ οὐ­ρανοῦ ἀνάμεθα ἔστω». Ὡς καὶ τὸ τῆς ἁγίας Γ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου : «Ὁστις ἀθετεῖ ἔγγραφον ἢ ἄγραφον παράδοσιν, ἐκκλησιαστικήν, ἀνάθεμα ἔστω». Καὶ ἀπόβλητος οὗτος νὰ γίνεται τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας καὶ ὁμηγύρεως. Καὶ μετὰ τοῦ δια­βόλου συγκαταδικασθήσεται. Ὅμως μάθετε καὶ τοῦτο. Ὅτι μόνη ἡ πίστις οὐ σώζει τὸν ἄνθρωπον ἄνευ τῶν ἔργων. «Πίστις ἐκτὸς τῶν ἔργων νεκρὰ ἐστί». Διότι καὶ τὰ δαιμόνια πιστεύουσι καὶ φρίττουσι, καὶ δημοσίως τὴν θεότητα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ κηρύττουσιν. «Τί ἐμοί καὶ Σύ Ἰησοῦ, Ὑιὲ τοῦ Θεοῦ; Ἦλθες πρὸ καιροῦ βασανίσαι ἡμᾶς;»

Ἀλλὰ ἡ πίστις μᾶλλον πρὸς περισσοτέραν αὐτῶν κατάκρισιν καὶ καταδίκην. Οὕτω πως, πολλῲ μᾶλλον πρὸς κατάκρισιν γίνεται καὶ αἰώνιαν κόλασιν τοῦ βαπτισθέντος ὁρθοδόξου Χριστιανοῦ, τοῦ μὴ φυλάττοντος τὰς συνταγὰς καὶ συνθήκας τοῦ ἁγίου αὐτοῦ βαπτίσματος. Ὅπου ἀπεδοκίμασε τὸν Σατανᾶν καὶ ἀπε-τάξατο αὐτῶ, καὶ πάλιν κάμνει τὰ ἔργα του, χορούς, θέατρα, μαγείας κλπ. Ἐπίσης τοῦ μὴ φυλάττοντος τὰς 10 τοῦ Θεοῦ Ἁγίας Ἐντολάς, ὡς καὶ τὰς ἐν Ἱερῷ Εὐαγγελίῷ συμβουλὰς καὶ παραγ­γέλματα, ὡς καὶ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καὶ Θ. Πατέρων τοὺς κανόνας, ἀλλ' ἀθετούντος καὶ καταφρονοῦντος αὐτάς. Οὖτος ὡς ὁ ἐθνικὸς καταφρονεῖ καὶ ἄπιστος λογισθήσεται, κατὰ τὴν τοῦ προφήτου Ἡσαΐου φωνήν (ὅταν ὁ ἀσεβής φθάσει εἰς βάθος κακῶν καταφρονεῖ). Καὶ : Εἰς ἀσύνετου καρδίαν πνεῦμα Θεοῦ οὐκ εἰσελεύσεται· εἰ δὲ καὶ εἰσελεύσεται, ταχέως ἐξελεύσεται.

Καὶ διὰ τὴν αἰτίαν ταύτην, τῆς πρὸς τὰ θεῖα καταφρονήσεως, ἀπιστούντες τινές, καὶ μὴ παραδεχόμενοι τὰ ἐπτά δόγματα τῆς Ὁρθοδόξου Μεγάλης μας Χριστοῦ Ἐκκλησίας, (ἅτινα εἰσίν : α) Ἡ προσκύνησις τῆς Ἁγ. Τριάδος, β) Ἡ Θεότης τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, γ) Ἡ ἔνσαρκος οἰκονομία, δ) Ἡ παρθενία τῆς Θεοτόκου (πρὸ τόκου, ἐν τόκῳ μετὰ τόκον Παρθέντος μείνασα). ε) Ἡ προσκύνησις τῶν Ἁγίων εἰκόνων, στ) Ἡ Ἀθανασία τῆς ψυχῆς καὶ ζ) Ἡ μέλλουσα ζωή), θεία ἐγκαταλείψει ἀλεί αὐτοκτονοῦσιν. Οἱ ἀπιστοῦντες ὁμως καὶ μὴ παραδεχόμενοι τὴν ἀθανασίαν τῆς ψυχῆς -6ον δόγμα- ἂς ἀκούσουν : «Οἱ τὰ ἀγαθὰ ποιήσαντες εἰς ἀνάστασιν ζωῆς, οἱ δὲ τὰ φαύλα πράξαντες εἰς ἀνάστασιν κρίσεως». Καὶ περὶ τῆς μελλούσης ζωῆς -7ον δόγμα- ἂς ἀκούσουν: «Καὶ ἀπελεύσονται οἱ μὲν εἰς κόλασιν αἰώνιον, οἱ δὲ εἰς ζωήν αἰῶνιον». Ἀλλ' ἄραγε ὁ βαπτισθείς ὁρθόδοξος χριστιανός, δικαιοῦται καὶ σώζεται ἄνευ ἔργων; Οὐχί.

Διὰ τοῦτο ὀφείλει : α) Νὰ κράτη τὴν πίστιν τὴν ὁρθόδοξον καθῶς τὴν παρέλαβεν, (οὐχί ὥς νῶν, οἴμοι, μὲ τὸ τῶν Φράγκων πορευόμενος λεγόμενον Νέον ἡμερολόγιον τῶν σχισματικῶν καὶ κακοδόξων, ὡς ἐξακολουθοῦν νὰ πράττουν πολλοὶ ἀρνηθέντες τὰ πάτρια τῆς Ὁρθοδόξου Ἐκκλησίας). β) Νὰ φυλάττη τὰς νομοθετημένας νηστείας ὑπὸ τῶν Ἀγίων Ἀποστόλων καὶ Θεῖων Πατέρων, τῶν Ἀποστολικῶν Κανόνων 39 καί 69 λεγόντων: «Ὁ καταλύων τὰς Τετράδας καὶ Παρασκευάς ὅλου τοῦ ἐνιαυτοῦ ὥς καὶ τὰς ἀγίας 4 Τεσσαρακοστάς, εἰ μὲν κληρικὸς καθαιρείσθω, εἰ δὲ λαϊκὸς ἀφοριζέσθω, ἐκτὸς μόνον σωματικῆς ἀσθενείας». Ὡς γὰρ καὶ ὁ Ἅγιος Ἀθανάσιος Πα­τριάρχης Ἀλεξα-νδρείας λέγει : «Ὅτι διὰ τοὺς καταπατοῦντας τοὺς ἀνωτέρω Ἀποστολικοὺς κανόνας, καὶ καταφρονητικῶς ἄνευ ἀσθενείας καταλύοντας κρέας καὶ ὁψάριον, ἡ καταδίκη καὶ ἡ κόλασις εἶναι αἰώνιος, ἐν τῆ Β΄ φρικτῆ Χριστοῦ παρουσία καὶ ἡ μερίς αὐτῶν θὰ εἶναι ὡρισμένως μετὰ τῶν θεοκτόνων καὶ σταυρωσάντων, τὸν Κύριον». γ) Νὰ ἐξομολογήται τὰς ἀμαρτίας του καὶ νὰ συγχωρῇ τοὺς ἀδελφούς του.

Οἱ μὴ ἐξομολογούμενοι τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν πνευματικοῖς πατράσιν (ἀλλ' ὡς οἱ διαμαρτυρόμενοι - προτεστάντες - λέγουσιν ὅτι εἰς τὴν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ ἐξομολογοῦνται) καὶ ἀνεξομολόγητοι τολμῶσιν, ὅπως μετάσχωσι τῶν Ἄχραντων Χριστοῦ Μυστηρίων, Ἀγίας Κοινωνίας, ὡς καὶ ἄνευ τῆς διαλλαγῆς καὶ συγχωρήσεως τῶν ἐχθρῶν αὐτῶν, κατὰ τὸ : «πρώτον καταλάγηθι τοῖς σὲ λυποῦσιν, ἔπειτα θαρρῶν, μυστικὴν βρώσιν φάγε», καὶ τὸ ἔτερον περὶ συγχωρήσεως : «Καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὁφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὁφειλέταις ἡμῶν». Οὕτω πως, ὅστις ἀφήση τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ τὰ παραπτώματα, ἀφήσει αὐτῷ καὶ ὁ Πατὴρ ὁ Οὑράνιος τὰ παρα­πτώματα αὐτοῦ. δ) Νὰ μὴ κατακρίνη : «Μὴ κρίνετε καὶ οὐ μὴ κριθῆτε». ε) Νὰ μὴν ορκίζεται : «Μὴ ὁμνύετε μήτε τὸν οὐρανόν, μήτε τὴν γήν, μήτε ἄλλον τινὰ ὅρκον· ἥτω ὑμῖν τὸ ναί, ναὶ καὶ τὸ οὐ, οὐ, τὸ δὲ περισσὸν ἐκ τοῦ πονηροῦ ἐστί».

Ἐν γένει ὅσα ἐν Ἰερῶ Εὐαγγελίῷ καὶ Θεοπνεύστῳ γραφῆ φαίνονται αὐτὰ ἀκριβῶς νὰ τηρῆ καὶ φυλάττη καὶ οὐτῳ δυνηθῇ νὰ σώση τὴν ψυχὴν αὐτοῦ. «Διότι εἰ ὁ δίκαιος μόλις σώζεται, ὁ ἁμαρτωλὸς ποὺ φανεῖται;» Καὶ ὡς ἐν Ἰερῷ Ἐυαγγελίῷ ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς λέγει : «Τὶ γὰρ ὡφελήσει ἄνθρωπος, ἐὰν ὅλον τὸν κόσμον κερδήση καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ; Καὶ τὶ δώσῃ ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ;» Ὁ γὰρ προορισμὸς τοῦ ἀνθρώπου γεννηθέντος ἐν κόσμῳ οὖτος ἐστί : νὰ σώση τὴν πολυτίμητον καὶ ἀθάνατον ψυχήν του, ἦς καὶ ὅλος ὁ κόσμος οὐκ ἐστίν ἀντάξιος. Ὅμως, διὰ τῆς μεγάλης αὐτοῦ βίας, («ἡ γὰρ βασιλεία τῶν οὐρανῶν βιάζεται καὶ οἱ βιασταί αὐτὴν ἀρπάζουν») καὶ διὰ τῆς τηρήσεως καὶ ἐφαρμογῆς τῶν ἐντολῶν τοῦ θεοῦ θὰ σώση τὴν πολυτίμητον ψυχή του.

Καὶ πάλιν τονίζω, διὰ τῆς πολλῆς καὶ μεγάλης βίας, διότι ὁ Κύριος μᾶς λέγει : «Βιασθήτε εἰσελθεῖν διὰ τῆς στενῆς πύλης, εἰς τὴν βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν στενὴ γὰρ ἡ ὁδὸς ἠ εἰς οὐρανούς ἀνάγουσα, καὶ ὁλίγοι δι' αὐτῆς. Πολλοὶ γὰρ κλητοί, ὀλίγοι δὲ ἐκλεκτοί. Πλατεία δὲ καὶ εὐρύχωρος ἡ εἰς ἀπώλειαν, καί πολλοὶ δι' αὐτῆς». Διὰ τοῦτο «γρηγορείτε», ἀκούομεν πολλάκις... Διό­τι γεννηθέντος μὲν τοῦ ἀνθρώπου διὰ δὲ τῆς ἐπαράτου ἀκηδείας, & θανάσιμου ἁμαρτίας, ἀμελείας τε καὶ ραθυμίας κολασθέντος, (ὅπερ μὴ γένοιτο! Χριστὲ Βασιλεῦ!), καλύτερον μυριάκις νὰ μὴ ἐγεννᾶτο, ἵνα μὴ αἰωνίως κολάζεται. «Προσεύχεσθε, ἵνα μὴ πειρασθήτε», ὡς καὶ «αδιαλείπτως προσεύχεσθε, ἐν παντὶ εὐχαριστείτε, τοῦτο γὰρ τὸ θέλημα τοῦ θεοῦ ἐν ὑμῖν, ἐν Κυρίῳ Ἰησοῦ. Ἀδελφοί, τὸ πνεύμα μὴ σβέννυτε, πάντα δοκιμά­ζετε, τὸ καλὸν κατέχετε».

Ὅμως τὰ πάντα διὰ τῆς ὑπομονῆς : «Ἐν τῇ ὑπομονῆ ὑμῶν κτήσασθε τὰς ψυχὰς ὑμῶν». Καὶ ἡ ἀδιάλειπτος προσευχή, καὶ ἐν τῷ νόι, καὶ ἐν τῇ καρδία καὶ ἐν τῆ γλώσση, ἠμέραν καὶ νύκτα, ὥραν τε καὶ στιγμὴν νὰ μελετάται καὶ νὰ εὐρίσκεται ἔκαστος ὁρθόδοξος χριστιανὸς ἀείποτε προσευχόμενος μετὰ μεγάλης εὐλάβειας καὶ ἀγάπης τοῦ γλυκυτάτου Παναγίου ὀνόματος τῆς κατανυκτικωτάτης καὶ ἀγιωτάτης εὐχῆς ταύτης. «Κύριε ἠμῶν Ἰησοῦ Χριστέ, Ὑιὲ καὶ λόγε τοῦ Θεοῦ τοῦ ζώντος, διὰ τῆς Θεοτόκου καὶ πάντων τῶν Ἀγίων ἐλέησόν με τὸν ἀμαρτωλόν».

Ἢ καὶ συνοπτικώτερον; «Ἰησοῦ Χριστὲ ἐλέησόν με». Πάντες γὰρ οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι, καὶ Θείοι Πατέρες λέγουσιν, ὅτι διὰ ταύτης τῆς ἀκαταπαύστου Παναγίας αὐτῆς εὐχῆς, οὐ μόνον τὰ πάθη τοῦ ἀνθρώπου θανατώνονται, καὶ τελείως ἐξαλείφονται, ἀλλὰ καὶ ἡ ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου ἁγιά­ζεται. Ὡς ὁ Ἅγιος Διονύσιος ὁ Ἀρειοπαγίτης λέγει : «Ἐκτὸς τοῦ θεωθήναι σωθήναι, ἀδύνατον». Ὠς καὶ Δαβίδ ὁ Προφήτης : «Ἐγὼ εἴπα, Θεοί ἐστέ καὶ ὑιοί Ὑψίστου πάντες (κατὰ χάριν), ἡμεῖς δὲ ὡς ἄνθρωποι ἀποθνήσκετε καὶ ὡς εἶς τῶν ἀρχόντων πίπτετε» (ἐννοεῖ τὸν ἐωσφόρον πεσόντα δι' ὑπερηφανείαν)· καὶ ὁ Θεολόγος Γρηγόριος περὶ τῆς εὐχῆς λέγει : «Μνημονευτέον Θεοῦ, μᾶλλον ἢ ἀναπνευστέον». Καὶ ὁ Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακας: «Ὁνόματι Ἰησοῦ, μάστιζε πολεμίους» (δέρνετε τοὺς δαίμονας).

Ὁ δὲ τῶν ἐθνῶν κήρυξ, Θεῖος Παύλος Ἀπόστολος, λέγει : Ἐν τῷ ὁνόματι αὐτοῦ, πὰν γόνυ κάμψει, ἐπουρανίων, καὶ ἐπιγείων καὶ καταχθόνιων καὶ πάσα γλώσσα ἐξομολογήσεται, ὅτι Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, εἰς δόξαν Θεοῦ Πατρός. Ὁ δὲ Χρυσορρήμων Ἅγιος Ιωάννης Χρυσόστομος λέγει (ταπεινούμενος) : Ἕκαστος τῶν Χριστιανῶν, ὡς ἤκουσα παρὰ τῶν πατέρων, εἴτε ἐργάζεται, εἴτε περιπατει, ἢ ὁμιλεῖ, ἢ τρώγει καὶ εἴ τὶ ἄλλο ἔργον ποιεῖ, ἡμέραν τε καὶ νύκτα, ἀκαταπαύστως νὰ λέγη τὴν παναγίαν εὐχήν : Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ. Ἄλλως – φοβερὸς καὶ φρικτὸς ὁ τοῦ Ἁγίου λόγος - δὲν εἶναι Χριστιανός. Ἡ σημερινὴ ὅμως ἐλεεινή, ἀξιοθρήνητος καὶ ἀξιοδάκρυτος κατάστασις τῶν χριστιανῶν, προέρχεται ἐκ πολλῶν αἰτιῶν, καὶ μᾶλλον ἐκείνης τῆς τοῦ φιλοσόφου Πλουτάρχου λέγοντος : «Δεινόν γε ἡ ἄγνοια καὶ πολλῶν κακῶν αἰτίαν ἀνθρώποις γίνεται».

Πρὸ πάντων δηλ. ἐκ τῆς στερήσεως τῶν θείων θρησκευτικῶν Ἐκκλησίας μας Ὁρθοδόξων Ἰερῶν βιβλίων, πρὸς νουθεσίαν καὶ ὑποστήριξιν, ὡς καὶ ἡ ἐντολὴ τοῦ Χριστοῦ λέγει : «Ἐρευνάτε τὰς γραφάς, ὅτι ἐν αὐταῖς (Θ. Γραφαῖς) εὐρήσετε ζωὴν αἰώνιον». Λοιπὸν ἀγαπητοί μου ἐν Χριστῷ ἀδελφοί μὴ παρίδητε, πάνυ ἐκλιπαρῶ καὶ δέομαι, τὰς τοῦ ἐλαχίστου πνευματικοῦ σας Πατρὸς πνευματικὰς ψυχοσωτηρίους συμβουλὰς καὶ δι' ἀγάπην τοῦ δι' ἡμᾶς Σταυρὸν καὶ θάνατον ὑπομείναντος καὶ ἐπὶ τοῦ Σταυροῦ ἐκχέοντος τὸ πολυτίμητον αὐτοῦ αἶμα, ὑπὲρ τῆς σωτηρίας τῶν ψυχῶν ἡμῶν. Φροντίσατε, ζητήσατε καὶ ἀγοράσατε τὰ 2 θεία καί θεόπνευστα ὡφελιμώτατα καὶ κατανυκτικώτατα βιβλία θρησκευτικά. Τὰ α) Θύρα Μετανοίας καὶ τὸ β) Ἁμαρτωλῶν Σωτηρία.

Καὶ ἂν τοῦτο ποιήσητε, διὰ τὴν πρὸς ἡμᾶς τοὺς ἀναξίους ὑπακοὴν (ὑπακοὴ γὰρ ζωή, παρακοὴ δὲ θάνατος), διὰ τῆς ἐπιμελουμένης καθημερινῆς μελέτης τε καὶ προθυμοποιουμένης, μετὰ θείου ζήλου καὶ πόθου ἀδιάλειπτου ἀναγνώσεώς σας, οὐ μόνον ἐλπίζω εἰς τὴν μεγάλην καὶ ἄκραν φιλανθρωπίαν τοῦ Παναγάθου καὶ Φιλανθρώπου Θεοῦ, Ἰησοῦ Χριστοῦ λέγοντος : («Οὐ γὰρ ἦλθον καλέσαι δικαίους, ἀλλὰ ἁμαρτωλοὺς εἰς μετάνοιαν», καὶ «χαρὰ μεγάλη γίνεται ἐν τῷ Οὐρανῷ ἐπὶ ἐνί ἁμαρτωλῷ μετανοοῦντι».

Καὶ «οὺ θελήσει θέλω τὸν θάνατον τοῦ ἁμαρτωλοῦ, ὡς τὸ ἐπιστρέψει καὶ ζῆν αὐτόν». Καὶ «οὐ χρείαν ἔχουσιν οἰ ἰσχύοντες Ἰατροῦ, ἀλλ' οἱ κακῶς ἔχο­ντες») πιστεύω ἀκραδάντως καὶ ἀδιστάκτως, ὅτι ὅς τὰς ἐμᾶς συμβουλὰς τοῦ ταπεινοῦ ἀκούσει, ἀλλὰ καὶ ταχέως, διὰ τῆς θείας χάριτος, καὶ Παναγίων πρεσβειῶν τῆς Κυρίας Θεοτόκου Παναγίας μας, καὶ Ἁγίων Πάντων, ἐκ παλαιοῦ ἀνθρώπου νέος θὰ ἀναγεννηθῇ, καὶ τὴν καλὴν ἀλλοίωσιν, ἐν ταὐτῷ θὰ ἴδη, μετ' ἐκπλήξεως καὶ θαυμασμοῦ, καὶ μετὰ μεγάλης εὐχαριστήσεως ὡς καὶ δοξολογίας ἀγαλλόμενος καὶ ἐκθαμβούμενος γονυκλινῶς καὶ μετὰ δακρύων θὰ προσκυνῇ τὸν ἐν Τριάδι Ἕνα Θεόν, κραυγάζων : «Αὔτη ἡ ἀλλοίωσις τῆς δεξιάς τοῦ Ὑψίστου».

Ἢν ἀείποτε εὐχόμενος, δεόμεθα ἐπιτυχεῖν, καὶ ἀξιωθήναι ἅπαντας τῆς οὐρανίου δόξης καὶ Βασιλείας τοῦ Θεοῦ καὶ Σωτήρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὦ πρέπει δόξα, τιμὴ καὶ προσκύνησις εἰς τοὺς ἀπεράντους αἰώνας τῶν αἰῶνων. Ἀμήν. Γένοιτο! Αὐτὰ ἐν συνόψει καὶ πολλὴ σπουδὴ καὶ μεγάλη βία γράφω καὶ αὗθις ἐπευχανασπαζόμενος ἅπαντας.

Ὁ ὑμέτερος Πνευματικὸς Πατήρ ὁ ἐν Ἰερομονάχοις ἐλάχιστος ΜΑΤΘΑΙΟΣ. Ἁγιορείτης

Ἐν Ἁγίω Ὄρει τῆ 16η Δεκεμβρίου 1925