ΜΗΔΕΙΣ ΤΟ ΕΑΥΤΟΥ ΖΗΤΕΙΤΩ

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ

Η ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΤΟΥ ΚΑΘΕΔΡΙΚΟΥ

 ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ (ΔΙΕΥΘ: ΑΓ. ΙΩΑΝΝΟΥ 56 – ΚΑΡΕΑΣ)

Α.Π.   1026                             ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2018

ΠΡΟΛΟΓΙΚΟΝ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

(Παραθἐτομεν το 9^ον Φυλλάδιον Μηνός Μαρτίου του ετους 2001 πού ειχε την επωνυμίαν «ΑΝΤΑΙΡΕΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝ» καί την ενδειξιν «Ἀγωνιστικόν φυλλάδιον τῆς ἀνταιρετικῆς ὁμάδος τοῦ Μετοχιακοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος, ἡ ὁποία εἶναι συνέχεια τῆς ἀπό ἐτῶν λειτουργούσης ἀντιαιρετικῆς ὁμάδος τοῦ Ι.Ν. Ἁγίας Τριάδος. ‘Εκδίδεται μέ τήν εὐλογίαν τοῦ Μητροπολίτου Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας Κηρύκου εἰς τά πλαίσια τοῦ ἀντιαιρετικοῦ - ἀντιοικουμενιστικοῦ ἔργου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς. Περιλαμβάνονται θέματα, τά ὁποῖα ἐν πολλοῖς ἀναλύονται κατά τάς συνάξεις τῶν στελεχῶν τοῦ Ι.Ν. Ἁγίου Σπυρίδωνος, κάθε Δευτέρα ἀπόγευμα μετά τόν Ἑσπερινόν καί τήν μικράν Παράκλησιν).

----------------------------------------------------------

"ΜΗΔΕΙΣ ΤΟ ΕΑΥΤΟΥ ΖΗΤΕΙΤΩ"

Μία μικρά ὑπόμνησις τοῦ χρέους τῶν Μοναχῶν καί τῶν λαϊκῶν. Δέν μποροῦμε πλέον νά παραμένουμε ἁπλοῖ θεατές τῶν γεγονότων-«Ἀνάγκη ἀγῶνος καί τούτου νομίμου». «Μή σιγήσωμεν ἵνα μή κραυγή Σοδόμων γενώμεθα».

Ὑπό τοῦ δημοσιογράφου Εὐ.  Στουραίτου

῞Οπως εἶναι γνωστόν, νεοημερολογῖται μοναχοί καί μοναχαί ἀπό 169 Μοναστήρια τῆς ῾Ελλάδος ὑπέγραψαν ἐπιστολήν, τήν ὁποίαν ἀπέστειλαν εἰς τόν ᾿Αρχιεπίσκοπόν τους κ. Χριστόδουλον, διά τῆς ὁποίας διαμαρτύρονται διά τήν ἀπόφασιν τῆς Νεοημερολογιτικῆς ῾Ιεραρχίας νά ὑποδεχθῇ τόν ἀνθέλληνα καί ἀντίχριστον Πάπα εἰς τήν ῾Ελλάδα.

῾Η σχετική εἴδησις, ὅπως κατεγράφη εἰς τόν τύπον λέγει: "Οἱ ἡγούμενοι καί οἱ ἡγουμένισσες ἀπό τά 169 Μοναστήρια τῆς ῾Ελλάδας συνυπέγραψαν ἐπιστολή πρός τόν ᾿Αρχιεπίσκοπο, μέ τήν ὁποία ἐκφράζουν τήν ἀντίθεσή τους στήν ἀπόφαση τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου νά ἀνταποκριθεῖ θετικά στό αἴτημα τοῦ Πάπα νά ἐπισκεφθῇ τήν ᾿Αθήνα".

"᾿Αδυνατοῦμε νά κατανοήσουμε", γράφουν στήν ἐπιστολή, "τό νόημα  του καί τήν σκοπιμότητα τοῦ ἀνακοινωθέντος, στό ὁποῖο διαφαίνεται ἡ ἀγωνιώδης προσπάθεια νά ὑποβαθμίσει τήν σπουδαιότητα τοῦ ὅλου θέματος".

Καί συνεχίζουν: "Δέν εἶναι ἄλλωστε ἄνευ σημασίας τό γεγονός, ὅτι κανένας Πάπας δέν ἐπεσκέφθη ποτέ τήν ῾Ελλάδα, οὔτε ἀκόμη καί κατά τόν διαμελισμό της ἀπό τούς Σταυροφόρους σέ δουκάτα καί λατινικά βασίλεια". "῾Υπῆρξε ἄραγε γιά τόσους αἰῶνες "αὐτοεγκλωβισμένη σέ ἀδιέξοδο" ἡ ᾿Ορθόδοξη ᾿Εκκλησία μας ἀπό τά ὁποῖα τώρα ἀποφάσισε νά ἀπεγκλωβιστεῖ; ῎Η μήπως δέν ἦταν φιλόξενοι οἱ Πατέρες μας καί στεροῦνταν ἀγάπης;".

Καί καταλήγουν: "῎Αλλο ὅμως ἡ συμπάθεια γιά τά θύματα καί τούς ὁπαδούς τῆς αἰρέσεως καί ἄλλο ἡ ἀπόδοση τιμῆς στούς αἱρεσιάρχες, ὅπως τώρα στόν Πάπα.  ᾿Αγάπη καί ᾿Αλήθεια δέν μποροῦν νά διαχωρισθοῦν".

᾿Εκ πρώτης ὄψεως καί ἀπό τήν πλευρά τους πολύ καλή ἡ ἀπάντησις πού ἔδωσαν οἱ Μονές τῆς Ν.Ε. τῆς χώρας στόν κ. Χριστόδουλο καί τήν Σύνοδό του γιά τήν ἀνομολόγητη αὐτή ἀπόφαση, καί ἰδιαιτέρως ὅσον ἀφορᾶ τήν θέσι τῆς ᾿Ορθοδοξίας ἔναντι τοῦ Παπισμοῦ,

ΑΛΛΑ, καθ’ ἡμᾶς δέν εἶναι ἡ ἐνδεδειγμένη, διά τήν ἀντιμετώπισιν τοῦ θέματος. Καί διά τυπικούς λόγους. Διότι, μία ἐπιστολή ἀπό μόνη της, ὅσο καλογραμμένη καί ἄν εἶναι, δέν μπορεῖ νά ἀνατρέψῃ δρομολογημένες καταστάσεις. Τέτοιες ἐπιστολές καταφθάνουν καθημερινά στήν ᾿Αρχιεπισκοπή τῆς Ν. ᾿Εκκλησίας. Καί ὁ ᾿Αρχιεπίσκοπος κ. Χριστόδουλος, ἀφοῦ "τίς λάβει σοβαρῶς ὑπ᾿ ὄψιν" τίς πετᾶ στόν κάλαθο τῶν ἀχρήστων, διαδίδοντας ταυτόχρονα, ὅτι τόν ἔχουν προβληματίσει πολύ .... ᾿Αλλά καί νά τίς ἐλάμβανε ὑπ᾿ ὄψιν δέν θά ἐλύνετο τό πρόβλημα.

Δέν εἶναι ἡ ἐνδεδειγμένη καί γιά οὐσιαστικούς λόγους: Διότι ἀγώνας κατά τοῦ Πάπα, δέν νοεῖται μέσα ἀπό ἕνα ἐκκλησιαστικό σχῆμα, τό ὁποῖο πρό πολλοῦ, ἤτοι ἀπό τοῦ 1920 ἔχει προσδεθεῖ εἰς τό ἅρμα αὐτοῦ τοῦ ἀντιχρίστου κοσμικοῦ κράτους τοῦ Πάπα. Κα΄λι ἡ πρόσδεσις αὐτή ὄχι μόνον «ἐν λόγοις», ἤτοι μέ τήν παναιρετικήν οἰκουμενιστικήν «ὁμολογίαν» - Ἐγκύκλιον  τοῦ 1920, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τόν «καταστατικόν της Χάρτην», ἀλλά καί «ἐν τοῖς πράγμασιν», ἤτοι μέ τήν ἐφαρμογήν αὐτῆς τῆς παναιρετικῆς ‘Εγκυκλίου (1920) διά τῆς ἀποδοχῆς τοῦ τρίς ὑπό Πανορθοδόξων Συνόδων καταδικαδικασθέντος καί ἀναθεματισθέντος νέου Παπικοῦ Ἡμερολογίου.

Τί ἔπρεπε, λοιπόν, νά κάνουν; Μήπως νά περιμένουν καί πάλιν, ἐνῶ βλέπουν νά συμβαίνουν ὅλα αὐτά, πού ἔχουν μεθοδευτεῖ καί συντελοῦνται ἀπό τό 1924, εἰς βάρος τῆς ᾿Ορθοδοξίας, περιοριζόμενοι σέ μερικές ἐπιστολές; Καί μάλιστα μέσα ἀπό τά "πολυτελῆ" (σέ πολλές Μονές τῆς Χώρας) κελλιά καί τά "χλιδάτα" γραφεῖα;. Μά τότε αὐτή ὄχι μόνον δέν εἶναι μάχη, ἀλλά οὔτε καί μοιάζει μέ μάχη. Περισσότερο θυμίζει "παράσταση" πού ὁ θεατής γνωρίζει ἀπό τήν ἀρχή τήν κατάληξη τοῦ ἔργου... Οἱ ἅγιοι Πατέρες ἄλλα μᾶς συνιστοῦν καί μᾶς προτρέπουν. Μᾶς ὑποδεικνύουν τόν ἀγῶνα μέχρις ἐσχάτων. Μᾶς ὑποδεικνύουν νά ἀποδείξωμεν τήν πίστιν μας μέ τά ἔργα μας. ῾Ο ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης ὁ φωστήρ καί διδάσκαλος τῆς ᾿Ορθοδοξίας καί τοῦ μοναχισμοῦ, διδάσκει διά τό ἔργον τῶν μοναχῶν: "ΕΙ ΜΟΝΑΧΟΙ ΕΙΣΙ ΤΙΝΕΣ ΕΝ ΤΟΙΣ ΝΥΝ ΚΑΙΡΟΙΣ ΔΕΙΞΑΤΩΣΑΝ ΕΠΙ ΤΩΝ ΕΡΓΩΝ· ΕΡΓΟΝ ΔΕ ΜΟΝΑΧΟΥ, ΜΗΔΕ ΤΟ ΤΥΧΟΝ ΑΝΕΧΕΣΘΑΙ ΚΑΙΝΟΤΟΜΕΙΣΘΑΙ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ". (Δηλαδή, ἄν κάποιοι εἶναι ἀληθινοί μοναχοί στήν ἐποχή μας, ἄς τό δείξουν μέ ἔργα. ῎Εργον δέ τοῦ μοναχοῦ εἶναι νά μή ἀνέχεται οὔτε εἰς τό ἐλάχιστον, οὔτε εἰς τό παραμικρόν νά καινοτομῆταιτό Εὐαγγέλιον). (᾿Επιστ. Θεοφίλῳ ῾Ηγουμένῳ, Ἑλλην.  Πατρολ. 99, 1049). Σήμερα δίδεται ἡ εὐκαιρία νά ἀποδείξουν ἄν εἶναι ἀληθινοί μοναχοί, ὅπως τό λέγει παραπάνω ὁ ῞Αγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης».

Ἀς ἐλέγξουν, λοιπόν, τόν ἑαυτόν τους, μήπως λησμόνησαν, ἤ ἀθέτησαν τούς λόγους τοῦ ἁγίου Πατρός; Δέν ἀναφερώμαστε σέ προσωπικές ἁμαρτίες, ἀλλά διά τήν στάση τους στό σοβαρό θέμα τῆς ἐλεύσεως τοῦ Πάπα. Δέν πρέπει νά ξεχνοῦν, ἀλλά καί ὅλοι μας δέν πρέπει νά ξεχνᾶμε, ὅτι ὅπως ἐπεσημάνθη, κανένας Πάπας δέν ἐπισκέφθηκε ποτέ τήν ῾Ελλάδα, οὔτε ἀκόμη καί κατά τόν διαμελισμό της ἀπό τούς Σταυροφόρους σέ δουκάτα καί λατινικά Βασίλεια. Αὐτό σημαίνει ἁπλά - χωρίς θεολογικές ἤ φιλοσοφικές ἀναλύσεις - ὅτι ἡ ἐπικειμένη ἐπίσκεψη σηματοδοτεῖ πολλά. Τόσον γιά τήν περιβόητη καί πολυδιαφημισμένη "παγχριστιανική" ἕνωση (Βλ. Διεθνῆ Μ.Μ.Ε.), ὅσο καί γιά τήν ἑτοιμαζόμενη πανθρησκεία τοῦ ᾿Αντιχρίστου.

Αὐτά βέβαια πολύ καλά τά ἐπεσήμαναν οἱ νεοημερολγῖτες μοναχοί, διατί ὅμως δέν ἐπεσήμαναν καί τό πότε ἄρχισε νά γίνεται πραγματικότης εἰς τήν ῾Ελλάδα αὐτή ἡ πολυφημισμένη "πανγχριστιανική ἕνωσις", ἀπό πότε δηλαδή ὁ Πάπας μπῆκε μέσα στόν χῶρο τῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Ανατολῆς καί μᾶς κάμνει "κουμάντο", ἀπό πότε ἄρχισαν οἱ σκοτεινές δυνάμεις νά μᾶς "φραγκεύουν". Γιατί δέν ἐπεσήμαναν τί ἔγινε τό 1920 καί 1924 μέ ἀποτέλεσμα νά ἀφήνουν ἀκάλυπτο τό πιό σημαντικό σημεῖο τοῦ ὅλου θέματος; Ἡ ἀπάντησις εἶναι δεδομένηη. Διότι  ἐάν ἐπεσήμαιναν καί αὐτό τό σημεῖο, θά ἦσαν ἀναγκασμένοι νά παραδεχθοῦν καί ὅτι ἡ ἔλευσις τοῦ Πάπα, δέν εἶναι ἡ ἀρχή τῆς προδοσίας, ἀλλά ἤδη ὅτι μπαίνουμε στήν τελική εὐθεῖα, τῆς πλήρους ὑποταγῆς στό Κράτος τοῦ ᾿Αντιχρίστου, αὐτῆς πού ἄρχισε νά διενεργεῖται μέ τήν ἀπό τό 1920-24 "οἰκουμενιστική ἡμερολογιακή ἀποστασία" ἡ ὁποία ἐπεβλήθη διά τήν "παγχριστιανικήν ἕνωσιν" καί ἐπείγονται σήμερον νά τήν ἐπιβάλλουν πρός πᾶσαν κατεύθυνσιν καί πρός τούς Γ.Ο.Χ., ὅ μή γένοιτο. Τότε θά καταλάβαιναν καί τά ἀποτελέσματα τῆς ὅλης αὐτῆς ἀποστασίας, θά ἔβλεπαν πώς αὐτός ὁ ἀγών ξεκίνησε ἀπό τούς Πατέρας μας, αὐτούς πού χλευαστικῶς τούς ὠνόμασαν "Παλαιοημερολογῖτες", αὐτούς πού χωρίς νά ὑπολογίσουν θλίψεις καί διωγμούς, βροντοφώναξαν τό "ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΦΡΑΓΚΙΑ", "ΟΧΙ ΣΤΟ ΝΕΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ".

᾿Εάν ἐνεργοῦσαν ἔτσι ἀσφαλῶς θά καταλάβαιναν πώς ἡ μόνη σωστή καί ἀποτελεσματική ἀντιμετώπισις τῆς ἐλεύσεως τοῦ ἀντιχρίστου Πάπα, θά ἦτο ἡ ἐπιστροφή τους εἰς τήν Γνησίαν ᾿Ορθόδοξον ᾿Εκκλησίαν, ὥστε ὁ ἀγών αὐτός νά διεξαχθῇ ἀπό κοινοῦ μετά τῶν ἀληθινά ὀρθοδόξων. Καί αὐτό εἶναι πού φοβᾶται ὁ Παπας. Εἶναι ὁ ἴδιος φόβος πού ἐξέφρασε ὅταν ἄκουσε τό "Μάρκος οὐχ  ὑπέγραψεν"..

Κατά τήν ἄποψίν μας οἱ 169 ῾Ηγούμενοι καί ῾Ηγουμένισσες τοῦ νέου ῾Ημερολογίου, ἄν ἤθελαν ὁ ἀγώνας των νά εἶναι "νόμιμος" κατά Θεόν" καί "ἀποτελεσματικός" θά ἔπρεπε νά μήν ἀφήσουν πλέον νά περάσει ἄλλος χρόνος "ἀγωνιζόμενοι" ἀπό τόν χῶρο τῆς ἀποστασίας. ῎Αν δέν ἀγωνισθοῦν τώρα πού ὑπάρχουν ἀκόμα -ἔστω καί τυπικά- τά περιθώρια νά διορθώσουν τίς παραλείψεις τοῦ παρελθόντος, νά ἐπανέλθουν ἀπό τήν ἀποστασίαν εἰς τήν ᾿Ορθοδοξίαν, καί μέ αὐτό τόν τρόπο, ὅλοι μαζί ἑνωμένοι μέσα στήν Γνησία ᾿Ορθοδοξία, νά συναγωνισθοῦμε γιά ἀνατρέψουμε τό κακό πού ἔρχεται, πότε θά τό κάνουν; ῞Οταν θά ἀποκαλυφθῇ ὁλοκληρωτικά ὁ ἄνομος, ὅταν δηλαδή ἀφανίσῃ τά πάντα ὁ ἀντίχριστος οἰκουμενισμός; ῞Οταν ἡ ᾿Εκκλησία θά κατέλθη πάλιν εἰς τάς Κατακόμβας; Μήπως τότε θά εἶναι ἀργά γιά μερικούς;

Δυστυχῶς ἔχουμε φτάσει στό σημεῖο νά βλέπουμε κοσμικούς, καί ἁπλοϊκούς ἀνθρώπους, νά κάνουν μεγάλους ἀγῶνες, ἴσως μεγαλύτερο καί συνετώτερο καί ἀπό τούς μεγαλόσηχμους Κληρικούς. ᾿Αλλά μή ξεχνᾶμε, ὅμως, ὅτι κατά τό παρελθόν ὁ ῾Ιερός Κῆρος καί προπάντων οἱ μοναχοί πρωτοστάτησαν σέ ὅλη τήν πορεία τοῦ ῾Ελληνισμοῦ, ἀπό τήν ὥρα πού αὐτός γκρέμισε τά εἴδωλα καί ἀσπάσθηκε τόν χριστιανισμό.  ῎Αν δέν λάβουμε ἐγκαίρως τά μέτρα τους οἱ Κληριμοί, τότε ἴσως δοῦμε τούς πρώτους νά πηγαίνουν μπροστά στόν ἀγῶνα τῆς Πίστεως καί τοῦ ῎Εθνους καί τούς Κληρικούς νά ἀκολουθοῦν μειοψηφοῦντες καί "καταϊδρωμένοι"...

Τεράστια ἡ εὐθύνη καί ὅλων ἐκείνων πού ἐνῶ θά ἔπρεπε νά βρίσκωνται στούς προμαχῶνες τῆς ᾿Ορθοδοξίας, καί ἐνῶ θά μποροῦσαν νά κάνουν πολλά, ὅμως παραμένουν σέ ἁπλᾶ  εὐχολόγια, ἤ σέ ἀκίνδυνες κινδυνολογίες, ἡ εὐθύνη ὅλων μας ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, ἐνώπιον τῆς Παναγίας Μητρός του, ἐνώπιον ὅλων τῶν ῾Αγίων οἱ ὁποῖοι μᾶς ὑπέδειξαν καί μᾶς ὑποδεικνύουν τόν νόμιμον ἀγῶνα. Ποιές δικαιολογίες θά βρεθοῦν ἱκανές νά πείσουν τόν δίκαιο Κριτή γιά τίς καλές προθέσεις τῶν σημερινῶν μοναχῶν καί τῶν μοναζουσῶν, ἀλλά καί τῶν λαϊκῶν τοῦ νέου ῾Ημερολογίου; Ποιός θ᾿ ἀνοίξει τό στόμα καί τί θά πεῖ, ὅταν θά ἔχουν χαθεῖ  μυριάδες ψυχές, ἐξ  αἰτίας τοῦ ἐφησυχασμοῦ καί τῆς γενικώτερης ἀνοχῆς τῶν μεγαλοσχήμων τοῦ μοναχικοῦ κόσμου ἀπό τό 1924, ὅταν οἱ ἁπλοϊκοί ἄνθρωποι φώναζαν ἀπό τότε "ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΦΡΑΓΚΙΑ" καί ἐκεῖνοι ἀντί νά συμμερισθοῦν αὐτόν τόν ἀγῶνά των, τούς κατεδίωκον;

Τί νά ποῦμε, καί διά τόν ἰδικόν μας ᾿Ορθόδοξο Μοναχισμό; Τί νά ποῦμε, ὅταν λόγῳ καί τῆς ἰδικῆς μας ἀνοχῆς τά πράγματα ἔχουν λάβει τρομακτικές διαστάσεις. Τί νά ποῦμε ὅταν τό "μηδείς τό ἑαυτοῦ ζητείτω" ... πού ἔγινε ἡ ἀφορμή γιά τόν Μεγάλο διδάσκαλο τοῦ Γένους μας, τόν ῞Αγιο Κοσμᾶ τόν Αἰτωλό, νά ἀφήσει τό Περιβόλι τῆς Παναγίας καί τήν ἡσυχία του καί νά βγεῖ στούς δρόμους γιά νά φωτίσει τούς σκλαβωμένους ῞Ελληνες πού βρίσκονταν σέ ἀπόσταση ἀναπνοῆς ἀπό τόν πλήρη ἐξισλαμισμό τους, δέν μᾶς συγκινεῖ πλέον; Πόσοι ᾿Ορθόδοξοι Κληρικοί συγκινούμεθα σήμερα ἀπό τή γνωστή Εὐαγγελική ρήση καί πόσοι εἶναι αὐτοί πού τήν ἔχουμε κάνει σημαία στό βίο μας; ῞Ολοι γνωρίζουμε πολύ καλά, ὅτι οἱ ῞Αγιοι Πατέρες ἦσαν παρόντες, ὅσες φορές χρειάσθηκε ἡ συμβολή τους στόν ἀγῶνα τῆς Πίστεως. Καί πρίν τό μεγάλο σχίσμα τοῦ 1054, ὅταν ἐπιβουλεύοντο τόν Χριστιανισμό οἱ αἱρετικοί τῆς ἐποχῆς καί μετά, ὅταν δεχόταν -μέχρι καί σήμερα- ἀνελέητα "χτυπήματα" ἡ ᾿Ορθοδοξία. Δέν λέμε νά ἐγκαταλείψουν οἱ μοναχοί καί οἱ μοναχές τά Μοναστήρια τους, καί νά κάνουν ὅλοι αὐτό πού ἔκανε ὁ πατροκοσμάς. Δέν εἶναι ἄλλωστε καί τόσο εὔκολο νά ἀκολουθήσει κάποιος στίς μέρες μας, μέρες πλήρους ἀποστασίας, τά χνάρια ἑνός τέτοιου λαμπροῦ ἀστέρα. ῎Εχουμε ὅμως ὅλοι τήν δυνατότητα νά γίνουμε ὅλοι μικροί Πατροκοσμάδες. Αὐτό τό μποροῦμε νά τό κάνουμε καί νά τό πετύχουμε. Νά εἴμεθα σίγουροι.

Καί στόν "προκείμενο ἀγῶνα". ᾿Ακόμη καί ἐκεῖνοι πού δέν μποροῦν ἤ δέν ἐπιθυμοῦν νά βγοῦν στούς δρόμους γιά νά χτυπήσουν στόν κόσμο τίς καμπάνες τῆς ἐπιστροφῆς καί τοῦ συναγερμοῦ γιἀ καινούργιους ἀγῶνες, μποροῦν νά τό κάνουν μέσα στίς Μονές τους. Νά ἐπιστρέψουν στήν Γνησία ᾿Ορθοδοξία καί νά ἀρχίσουν πλέον νά μιλοῦν τήν γλῶσσα της στόν κόσμο πού ἐπισκέπτεται τά μοναστήρια γιά προσκύνημα. Νά ἐνημερωθοῦν ὅλοι γιά τήν προδοσία πού ἔγινε τό 1920-1924, νά ἐνημερωθοῦν καί οἱ ἀνυποψίαστοι ἄνθρωποι  γιά ὅλα αὐτά πού γνωρίζουν καί νά τούς ποῦν τήν ἀλήθεια. Νά τούς δώσουν τό κουράγιο νά κάνουν καί αὐτοί τό ἴδιο, καί νά ἐνισχύσουν τήν πίστη τους.  Εἶναι ὑποχρέωσή τους αὐτό. ᾿Από τόν Κλῆρο περιμένει ὁ πιστός λαός σανίδα σωτηρίας. ῎Αν ὁ Κλῆρος δέν βαδίζῃ στόν δρόμο τῆς γνησιότητος, ἄν ὁ Κλῆρος δέν τοῦ ὁμιλήσῃ διά τήν Γνησία καί ἀνόθευτη ᾿Ορθοδοξία, ποιός θά τοῦ ὁμιλήσει;

Δέν ὑπάρχει πλέον καιρός γιά ἀνέμελα χαμόγελα ἀγάπης μέ καφεδάκι, λουκουμάκι καί ἐκ βαθέων συζητήσεις, ὅπως συνήθως γίνεται στά σημερινά μοναστήρια. ᾿Εγκάρδιες μέν καί ὠφέλιμες πού ἠρεμοῦν τίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων, "ἀνεπίκαιρες" δέ ὅσον ἀφορᾶ τίς προτεραιότητες τοῦ ἀγῶνα στήν προδρομική ἐποχή ἀντιχρίστου πού διανύουμε. Νά μήν ἀφήνουν λοιπόν τόν κόσμο νά φεύγει ἀπό κοντά τους, χωρίς νά τοῦ ἔχουν πεῖ προηγουμένως, ἔστω καί δυό κουβέντες γνησίας ᾿Ορθοδοξίας. Νά συνειδητοποιήσουν τήν ἀποστολή τους καί νά σταθοῦν εἰς τό ὕψος τῶν περιστάσεων. Νά φανοῦν ἀντάξιοι τοῦ σχήματός των καί νά κρατήσουν ψηλά τό Σταυρό τἠς θυσίας. Νά βροντοφωνάξουν ἐν πίστει ἀληθινῇ πρός ὅλους τούς ἀνθρώπους: "ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ἤ  ΘΑΝΑΤΟΣ" καί νά τούς ἐξηγήσουν, ὅτι τρίτος δρόμος δέν ὑπάρχει....  ῞Οθεν "μή σιγήσωμεν, ἵνα μή κραυγή Σοδόμων γενώμεθα". ῎Ας μή ἐμπέσωμεν εἰς "τό φοβερόν τῆς σιωπῆς κρῖμα (ἀμάρτημα)" (Θεοδώρου Στουδίτου,  Ἑλλην. Πατρολ. 99,1076).

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΕΣ - ΣΧΟΛΙΑ

ΑΚΡΩΤΗΡΙΑΖΟΥΝ ΤΟ ΒΑΠΤΙΣΜΑ

Κριτήριο σέ ὅσα πράττουν οἱ νεοημερολογῖται Οἰκουμενισταί δέν εἶναι πλέον τό τί λέγουν οἱ Πατέρες, ἀλλά τό τί θά τούς φέρει πιό κοντά στούς αἱρετικούς. Αὐτό ἀκριβῶς γἰνεται καί μέ τόν τρόπο τελέσεως τοῦ βαπτίσματος, τό ὁποῖο παρά τά ὅσα ἔχουν γράψει οἱ Πατέρες, αὐτοί τό ἀκρωτηριάζουν καί ἀπό τήν τριήμερον συνταφήν καί συνανάστασιν μετά τοῦ Χριστοῦ τό μεταβάλλουν σέ ἁπλῆν ἐπίχυσιν ὕδατος ἐπί τῆς κεφαλῆς καί τοῦ σώματος (ράντισμα) κατά τά παπικοπροτεσταντικά πρότυπα, καί λέγουν παραπλανῶντες τούς ἀνθρώπους, ὅτι δῆθεν εἶναι τό ἴδιο τό ράντισμα καί τό βάπτισμα. Κατά τήν ᾿Εγκύκλιον τοῦ Πατριαρχείου Κων/λεως τοῦ 1895, ἡ διδασκαλία καί ἡ πράξις τῆς ᾿Εκκλησίας ἐπ᾿ αὐτοῦ εἶναι σαφεστάτη: "῾Η Μία ἁγία καθολική καί ἀποστολική ᾿Εκκλησία τῶν ἐπτά Οἱκουμενικῶν Συνόδων ἐβάπτιζε διά τριῶν καταδύσεων ἐν τῷ ὕδατι, ὁ δέ Πάπας Πελάγιος ἀποκαλεῖ διαταγήν τοῦ Κυρίου τήν τριττήν κατάδυσιν, καί κατά τόν ΙΓ' αἰῶνα ἐκράτει ἐν τῇ Δύσει τό διά τριῶν καταδύσεων βάπτισμα καί κήρυκες τούτων διαπρύσιοι αὐταί αἱ ἐν ταῖς ἀρχαιοτέροις ναοῖς τῆς ᾿Ιταλίας σωζόμεναι ῾Ιεραί Κολυμβῆθραι· ἀλλ᾿ ἐν χρόνοις μεταγενεστέροις παρεισαχθέν ἐγένετο παραδεκτόν τό ράντισμα καί τό ἐπίχυμα ἐν τῇ παπικῇ ᾿Εκκλησίᾳ· ἥτις καί ἐμμένει εἰσέτι ἐν τῇ Καινοτομίᾳ, εὐρύνουσα καί οὕτω τό ἀνορυχθέν ὑπ᾿ αὐτῆς χάσμα· Οἱ δέ ὀρθόδοξοι ἐμμένοντες πιστοί ἐν τῇ ἀποστολικῇ παραδόσει καί τῇ πράξει τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν ἑπτά Οἰκουμενικῶν Συνόδων, "ὑπέρ τοῦ κοινοῦ κτήματος τοῦ πατρικοῦ θησαυροῦ τῆς ὑγιαινούσης πίστεως ἐστήκαμεν ἀγωνιζόμενοι".

(᾿Εγκύκλιος Πατριαρχική καί Συνοδική, ἤτοι ἀπάντησις εἰς τήν ᾿Εγκύκλιον τοῦ Πάπα Λέοντος τοῦ ΙΓ'περί ἑνώσεως, ἐκδοθεῖσα ἐν ἔτει 1895 ὑπό τῆς Μεγάλης ἐν Κων/λει ᾿Εκκλησίας ἐπί Πατριαρχείας Κων/λεως ᾿Ανθίμου)

ΔΙΑ ΤΗΝ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΟΥ ΚΑΘΕΔΡΙΚΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΚΑΡΕΑ: « ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ: Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ» (ΕΤΟΣ  ΙΔΡΥΣΕΩΣ 1926) + Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΓΟΧ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ, ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ & ΑΧΑΡΝΩΝ ΚΗΡΥΚΟΣ ΤΟΠΟΤΗΡΗΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗΣ ΑΘΗΝΩΝΚΑΙ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ