ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΛΑΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΤΥΡΝΑΒΟΥ ΚΥΡΟΣ ΠΑΝΑΡΕΤΟΣ (+2004)

Ο Σεβ. Μητροπολίτης κυρός ΠΑΝΑΡΕΤΟΣ, κατά κόσμον Παναγιώτης ΒΑΓΙΑΝΑΣ, εγεννήθη το 1919 εις την Αγιάσο Λέσβου, από γονείς ευσεβείς, τον Αλέξανδρον και την Ελένην. Μετά τας εγκυκλίους και γυμνασιακάς σπουδάς του εις το τότε Σχολαρχείον, διωρίσθη Γραμματεύς εις τον Δήμον της ιδιαιτέρας του πατρίδος, ενυμφεύθη δε την ευλαβεστάτην Ρωσίτσαν, με την οποίαν απέκτησεν τέσσερα τέκνα. Φλεγόμενος από τον πόθον της Ιερωσύνης, καίτοι έγγαμος με παιδιά και υποχρεώσεις, ήλθεν εις Αθήνας και εφοίτησεν εις την Ριζάρειον Εκκλησιαστικήν Σχολήν.

Την Γνησίαν Ορθόδοξον Εκκλησίαν εγνώρισεν το 1957, όταν συνάδελφος εις την υπηρεσίαν του του έδωσε τον <<Κήρυκα Εκκλησίας Ορθοδόξων>>, το τότε επίσημον δημοσιογραφικόν όργανον της Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ελλάδος. Ο 38χρονος τότε Παναγιώτης, εμελέτησε με πολλήν προσοχήν τον <<Κήρυκα>> και εντυπωσιασθείς εκ της καθαρότητος της Πίστεως, την οποίαν εκήρυττεν, είπεν: <<Αν πιστεύουν αυτά που γράφουν, τότε είναι αυτό που ψάχνω>>! Αμέσως ήλθεν εις την Αθήνα και επεσκέφθη τα Γραφεία της Ιεράς Συνόδου, όπου πέραν του τότε Πρωτοσυγκέλλου π. Ευγενίου Τόμπρου(+1982), συνήντησε και δύο άλλους Κληρικούς. Τον τότε Μητροπολίτην Πειραιώς Άνθιμον Χαρίσην, (καθηρέθη το 1958) και τον μακαριστόν Ιερομόναχον Ιγνάτιον Μπέτσην (+1971). Ο Επίσκοπος Άνθιμος προεκάλεσεν αλγεινήν εντύπωσιν εις τον προσερχόμενον, διότι όταν ήκουσεν ότι ο Παναγιώτης ήτο Ριζαρίτης, και διεφλέγετο υπό θείου ζήλου να ιερωθή ήρχισε να <<κλαίγεται>>, διότι οι Ιερείς των Γ.Ο.Χ. <<δεν είχαν μισθούς και πολλές φορές ούτε το εισιτήριο του τράμ...>>. Αντιθέτως δε ο μακαριστός π. Ιγνάτιος τον ενεθάρρυνεν εις την απόφασίν του να εισέλθη εις την Γνησίαν Ορθόδοξον Εκκλησίαν και να δεχθή το της Ιερωσύνης διακόνημα. Αμέσως εις την συνέχειαν εγνώρισεν τον τότε Μητροπολίτην Πατρών και έπειτα Αρχιεπίσκοπον Αθηνών κ. ΑΝΔΡΕΑΝ, υπό του οποίου εχειροτονήθη Διάκονος και Πρεσβύτερος το 1958 εις την Ιεράν Μονήν Παναγίας Πευκοβουνογιατρίσσης Κερατέας Αττικής. Τότε μετωνομάσθη εις Πανάρετον προς τιμήν του Αγίου Παναρέτου Αρχιεπισκόπου Πάφου.

Ως Ιερεύς ο π. Πανάρετος αρχικά διωρίσθη Εφημέριος εις την ακριτικήν ενορίαν αγίου Χαραλάμπους Κοζάνης, όπου υπηρέτησεν επί μίαν εικοσαετίαν. Κατά την πρώτην περίοδον της εκεί διακονίας του, αντιμετώπισε σοβαρά προβλήματα και διώξεις υπό του Νεοημ. Μητροπολίτου Κοζάνης Διονυσίου Ψαριανού, με την χάριν όμως του Θεού, εις τας διαφόρους δίκας εια τας οποίας εσύρθη επέδειξεν πίστιν, υπομονήν και σταθερότητα, και, τελικώς αθωωθείς, εσυνέχισεν απροσκόπτως την διακονίαν εις το γεώργιον του Κυρίου. Ίδρυσεν τας ενορίας της Αγίας Αικατερίνης εις την Άνω Κώμην Κοζάνης και της αγίας Παρασκευής εις την Πτολεμαΐδα, τη δε ενορίαν του Αγίου Χαραλάμπους της Κοζάνης ανέδειξεν εις πρότυπον Ενορίαν.

Μετά την κατά το 1973, εκλογήν και χειροτονίαν του Ιερομ. Τίτου Βλάχου εις Μητροπολίτην Κοζάνης, ο π. Πανάρετος ανέλαβεν Ιεραποστολικόν έργον εις την μακρινήν Αυστραλίαν με κέντρον την ενορίαν της Κοιμήσεως της Θεοτόκου εις το Σίδνεϋ. Μετά τρία περίπου έτη μετεκλήθη εις την Ελλάδα και διωρίσθη εις την ενορίαν της αγίας Σοφίας Τρικάλων ανήγειρεν τον Ιερόν Ναόν αγίου Παναρέτου και ευπροσ'ωπους εγκαταστάσεις ευαγούς ιδρύματος εις την Κοινότητα Πηγής.

Το έτος 1990 εκοιμήθη η σύζυγός του πρεσβυτέρα Ρωσίτσα και το 1995, μετά το σχίσμα των πέντε πρώην Μητροπολιτών, Κανονικώς εξελέγη Μητροπολίτης Λαρίσης και Τυρνάβου. Εχειροτονήθηυ υπό του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου κ. Ανδρέου, παρόντων και των Σεβ/των Μητροπολιτών Πειραιώς και Νήσων κ. Νικολάου, Αργολίδος κ. Παχωμίου, Περιστερίου κ. Γαλακτίωνος, Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Κηρύκου, και Βερροίας και Ναούσης κ. Ταρασίου, εις τον Καθεδρικόν Ναόν Αγίας Τριάδος κάτω Ηλιουπόλεως, αφού προηγουμένως έλαβεν το Μέγα και Αγγελικόν σχήμα.

Κατά την βραχείαν Αρχιερατείαν του εγκαινίασεν τους Ι.Ναούς αγ. Αποστόλων της ομωνύμου Ιεράς Μονής εν Ραψάνη Λαρίσης, Αγίων Κων/νου και Ελένης εις Φάρσαλα και της Μεγαλομάρτυρος Ευφημίας εις Κόκκινον Νερόν Λαρίσης. Επίσης εχειροτόνησε δύο Κληρικούς, τον Ιεροδ. Ιγνάτιον Δάσσιον εις πρεσβύτερον και τον δόκιμον μοναχόν Βασίλειον Σεληστανιώτην εις Ιεροδιάκονον, εις τον οποίον έδωσεν το όνομα του Αποστόλου Βαρθολομαίου.

Η ΕΞΟΔΙΟΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΚΑΙ Ο ΕΝΤΑΦΙΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΑΡΧΙΕΡΕΩΣ1!!

Η εξόδιος ακολουθία του μεταστάντος εψάλη εν μέσω ζωηράς χαρμολύπης εις τον Ιερόν Ναόν Γεννήσεως του Τιμίου Προδρόμου Λαρίσης, όπου αμέωσς μετά την κοίμησίν του, μετεφέρθη η σορός του, ηυπρεπίσθη καταλλήλως και εκαθέσθη επί θρόνου. Την πρωΐαν της Δευτέρας 23.11.2004, ετελέσθη Θεία Λειτουργία υπό του Παν/του Ιερομονάχου π. Αμφιλοχίου (νυν Μητροπολίτου Λαρίσης), χοροστατήσαντος του Σεβ/του Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Κηρύκου, ο οποίος δι' ολίγων υπεγράμμισεν το αίσθημα της χαρμολύπης εκείνων των στιγμών. Εις την εξόδιον Ακολουθίαν, η οποία ήρχισεν την 1ην μ.μ. εχοροστάτησαν οι Σεβ. Μητροπολίται Μεσογαίας κ. Κήρυκος και Βεροίας κ. Ταράσιος, συμπαραστατούμενοι υπό του Προϊσταμένου της Ιεράς Μονής Αγίων Αποστόλων Ραψάνης Παν/του Ιερομονάχου π. Αμφιλοχίου Ταμπουρά, του πολιού Πρωθιερέως π. Χρυσάνθου Τσιανάκα, του Ιερέως π. Ιωαννικίου Ιωάννου, του Ιερομονάχου π. Ιγνατίου Δάσσιου και του Ιεροδιακόνου π. Βαρθολομαίου Σελητσανιώτη, συμπροσευχουμένων δεκάδων ευσεβών πιστών. Επικήδειοι εξεφωνήθησαν υπό των Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Κηρύκου και Βεροίας και Ναούσης κ. Ταρασίου, και του Θεολόγου κ. Ελευθερίου Γκουτζίδη.

Ο ΕΝΤΑΦΙΑΣΜΟΣ!!!

Μετά το πέρας της εξοδίου Ακολουθίας το σεπτόν σκήνος του εκλιπόντος μετεφέρθη προς ενταφιασμόν εις το κοιμητήριον της Ιεράς Μονής αγίων Αποστόλων Ραψάνης. Πριν όμως η πομπή φθάση εις την Ιεράν Μονήν, είχον ήδη προφθάσει εκεί ο παραιτηθείς Αρχιεπίσκοπος κ. Ανδρέας (+2005) και ο ψευδοαρχιεπίσκοπος ο <<Πειραιώς>> κ. Νικόλαος(+2014), οι οποίοι είχον λάβει γνώσιν, ότι υπ' αυτάς τας ιδιότητας δεν θα εγίνοντο δεκτοί υπό της Μητροπόλεως και προηγουμένως υπό των Σεβ/των Ιεραρχών Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Κηρύκου και Βερροίας και Ναούσης Ταρασίου, καθώς και υπό του Προίσταμένου της Ιεράς Μονής και πρώτου τη τάξει της Μητροπόλεως Ιερομ. Αμφιλοχίου. Ιδιαιτέρως όμως δεν τους εδέχθη ποτέ ο μεταστάς. Το ιδιαιτέρως κακότροπον των δύο <<Αρχιεπισκόπων>> είναι ότι, ο μεν Μακαριώτατος κ. Ανδρέας, προσκαλούμενως συνεχώς υπό του μακαριστού Μητροπολίτου Λαρίσης από το 2001 να τον επισκεφθή και να ομιλήσουν εις επίπεδον Αρχιερέων, (Αρχιεπισκόπου και Μητροπολίτου), η Μακαριότης του πισμόνως το ηρνήθη μέχρι της κοιμήσεως , και μόνον ολίγον προ της ταφής του προσήλθεν κακοτρόπως. Ο δεύτερος μόλις (τότε) προ μηνός διελθών λάθρα του πνευματικού Προϊσταμένου της Μονής, και αυτοσυστηθείς ως Αρχιεπίσκοπος, ήκουσεν παρά του Μακαριστού Μητροπολίτου Παναρέτου: <<Δεν σας αναγνωρίζω ως Αρχιεπίσκοπον, έναν Αρχιεπίσκοπον ξέρω τον Ανδρέα>>. Αυτοί, λοιπόν, οι <<Ιεράρχαι>> δεν προσήλθον απλώς αντιδεοντολογικώς, αλλά και ενήργησαν κακότροπον σχέδιον διχασμού και παρεμβάσεως εις την Ιεράν Μονήν, ενώ ιεροσύλως ετόλμησαν να επαναλάβουν και την νεκρώσιμον Ακολουθίαν, την οποίαν όμως μόλις περί το τέλος αυτής την διέκοψαν, διότι ήδη έδυεν ο ήλιος και το σεπτόν σκήνωμα του μεταστάντος έδει να ενταφιασθή!

+ Του μακαριστού Μητροπολίτου Λαρίσης και Τυρνάβου

κυρού ΠΑΝΑΡΕΤΟΥ είη

ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ!!!