Ο ΜΑΣΩΝΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΚΩΝΛΕΩΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ Ο Γ΄
Αγιοι Απόστολοι Λευκάδος Ως
τυγχάνει γνωστόν τό 1924 ἡ ὑπό τόν τότε Μητροπολίτην Ἀθηνῶν Χρυσόστομον
Παπαδόπουλον Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἀπολύτως Ἀντικανονικῶς
καί ἐναντίον τῶν Ἀποφάσεων τῶν Πανορθοδόξων Συνόδων τοῦ 1583, 1587 καί
1593 καί τῶν μετέπειτα κατεδίκασεν καί
ἀπέκλεισεν τήν εἴσοδον τῆς κατά τό 1582 ἐφαρμοσθεῖσαν εἰς τήν Δύσιν
νεοημερολογιτικήν καινοτομίαν τοῦ Πάπα Γρηγορίου τοῦ ΙΓ΄. Αὗται αἱ
ἀποφάσεις παρέμεινον σεβασταί μέχρι τό 1924 ὅτε ὑπό καθαρῶς παπικῆς –
προτεσταντικῆς δεοντολογίας, ἤγουν τῆς μόλις περί τό τέλος τοῦ 19ου
αἰῶνος ἐμφανισθείσης δεινῆς αϊρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὁ ὁποῖος (ὡς
παναίρεσις) ἀσεβεῖ καί ἀναιρεῖ τό Θ΄ ἄρθρον τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως
«(Πιστεύω) εἰς Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικήν καί Ἀποστολικήν Ἐκκλησίαν» καί
κηρύσσει ὅτι κατόπιν τῶν σχισμάτων δέν ὑφίσταται ἡ Ἐκκλησία αὐτή τοῦ
Συμβόλου τῆς Πίστεως, καί ὅτι αϊ διάφοροι αἱρέσεις – σχίσματα κατέχουν
ἕν μέρος αὐτῆς τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Συμβόλου, πλήν οὐδεμία ἐκφράζει
(ὑποστασιάζει) καί ἐκπροσωπεῖ Αὐτήν, διό ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ἡ ἕνωσις ὅλων τῶν
ἐπί μέρους διά νά ἐπαναπροκύψη ἡ Ἐκκλησία τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως.
Ἡ Παναίρεσις αὕτη δέν ἀμφισβητεῖ καί δέν προσβάλλει ἕν μόνον δόγμα, ἀλλά αὐτήν ταύτην τήν Ἐκκλησίαν, ἡ ὁποία φυλάσσει ἅπαντα τά Δόγματα, ἤγουν τήν ἀποκεκαλυμμένην ὑπό τοῦ Θεανθρώπου Ἀλήθειαν τήν Ὀποίαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες ἐν Οἰκουμενικαῖς καί λοιπαῖς Ἁγίαις Συνόδοις ἐσυστηματοποίησαν καί μᾶς παρέδωκαν κατ’ ἀρχάς διά τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως, ἀπαρχήν δέ διά τήν ἀποδοχήν καί συμμετοχήν εἰς αὐτήν τήν δεινήν παναίρεσιν ἀπετέλεσεν ἡ εἰσαγωγή τοῦ ἀπό τοῦ 16ου αἰῶνος καταδικασθέντος νέου Παπικοῦ ἡμερολογίου.
Ταῦτα προκύπτουν ἐκ τῆς ὅλης Οἰκουμενιστικῆς κινήσεως (ἀπό τό 1890 περίπου), καί συγκεκριμένως ἐκ τῶν ἱστορικῶν παραμεινάντων οἰκουμενιστικῶν κειμένων, ὡς: α) Τήν Ἐγκύκλιον τοῦ 1920 τῆς Πατριαρχικῆς Συνόδου τῆς Κων/λεως (βλέπετε ταύτην ἐν τῶ βιβλίω ὑπό τόν τίτλον: «ἜΕλεγχος καί Ἀνατροπή τῆς Διδακτορικῆς Διατροβῆς τοῦ Δημητριάδος κ. Χριστοδούλου Ἀθῆναι 1985, σελ. 52-56).
β) Τά πρακτικά τοῦ λεγομένου «Πανορθοδόξου Συνεδρίου τῆς Κωνλεως, 10 Μαίου ἕως 8 Ἰουνίου 1923, (Αὐτόθι σελ. 60-68).
γ) Ἐκ τοῦ τρόπου ἐπιβολῆς τῆς Παπικῆς Καινοτομίας ὑπό τοῦ Μητροπολίτου ‘Αθηνῶν Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου τήν 10 Μαρτίου 1924 (Αὐτόθι σελ. 69-77)./...
Ἡ Παναίρεσις αὕτη δέν ἀμφισβητεῖ καί δέν προσβάλλει ἕν μόνον δόγμα, ἀλλά αὐτήν ταύτην τήν Ἐκκλησίαν, ἡ ὁποία φυλάσσει ἅπαντα τά Δόγματα, ἤγουν τήν ἀποκεκαλυμμένην ὑπό τοῦ Θεανθρώπου Ἀλήθειαν τήν Ὀποίαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες ἐν Οἰκουμενικαῖς καί λοιπαῖς Ἁγίαις Συνόδοις ἐσυστηματοποίησαν καί μᾶς παρέδωκαν κατ’ ἀρχάς διά τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως, ἀπαρχήν δέ διά τήν ἀποδοχήν καί συμμετοχήν εἰς αὐτήν τήν δεινήν παναίρεσιν ἀπετέλεσεν ἡ εἰσαγωγή τοῦ ἀπό τοῦ 16ου αἰῶνος καταδικασθέντος νέου Παπικοῦ ἡμερολογίου.
Ταῦτα προκύπτουν ἐκ τῆς ὅλης Οἰκουμενιστικῆς κινήσεως (ἀπό τό 1890 περίπου), καί συγκεκριμένως ἐκ τῶν ἱστορικῶν παραμεινάντων οἰκουμενιστικῶν κειμένων, ὡς: α) Τήν Ἐγκύκλιον τοῦ 1920 τῆς Πατριαρχικῆς Συνόδου τῆς Κων/λεως (βλέπετε ταύτην ἐν τῶ βιβλίω ὑπό τόν τίτλον: «ἜΕλεγχος καί Ἀνατροπή τῆς Διδακτορικῆς Διατροβῆς τοῦ Δημητριάδος κ. Χριστοδούλου Ἀθῆναι 1985, σελ. 52-56).
β) Τά πρακτικά τοῦ λεγομένου «Πανορθοδόξου Συνεδρίου τῆς Κωνλεως, 10 Μαίου ἕως 8 Ἰουνίου 1923, (Αὐτόθι σελ. 60-68).
γ) Ἐκ τοῦ τρόπου ἐπιβολῆς τῆς Παπικῆς Καινοτομίας ὑπό τοῦ Μητροπολίτου ‘Αθηνῶν Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου τήν 10 Μαρτίου 1924 (Αὐτόθι σελ. 69-77)./...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου