Ο ΒΑΡΟΛΟΜΑΙΟΣ ΠΡΟΧΩΡΕΙ (ΤΙ ΕΓΡΑΨΑΜΕΝ ΤΟ 1994)

ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

0 ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ ΠΡΟΧΩΡΕΙ

ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΕΤΑΙ  ΜΕΤΑ ΠΑΠΙΚΩΝ

Τό κείμενον τό ὁποῖον ἀκολουθεῖ, ἐδημοσιεύθη διά πρώτην φοράν τόν Νοέμβριο τοῦ 1994 εἰς τό ἐποικοδομητικόν καί ἱεραποστολικόν ἀγωνιστικόν φυλλάδιον «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΘΗΣΑΥΡΙΣΜΑΤΑ» (ἀριθμ. Φύλλου 251). Ὅταν ἐκυκλοφόρησε εἶχε τήν ἐπικαιρότητά του, λόγῳ τῶν τότε συμπροσευχῶν τοῦ Βαρθολομαίου, μετά Παπικῶν καί Προτεσταντῶν, ἀλλά σήμερον ἔχει ἀκόμη μεγαλυτέραν ἐπικαιρότητα, λόγω τῶν ἐσχάτως διαδραματισθέντων εἰς Κων/λιν καί Ρώμην μέ τάς συμπροσευχάς καί συλλείτουργα καί ἀλληλοαναγνωρίσεις Πάπα καί Βαρθολομαίου, Χριστοδούλου καί Πάπα. Ἐπί τῶν τελευταίων αὐτῶν ἐξελίξεων τοῦ οἰκουμενιστικοῦ κινήματος τῆς «νέας ἐποχῆς»,  ἡ θέσις μας εἶναι δεδομένη καί ἤδη ἔχει δημοσιευθεῖ εἰς τήν ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ τῆς Μητροπόλεώς μας καί ἀλλαχοῦ. Τήν ἐπαναλαμβάνομεν: «Ἡ εὐθύνη δέν εἶναι στόν Πάπα, αὐτός τήν δουλειά του κάνει, τήν δουλειά τοῦ ἀντιχρίστου, οὔτε ἀκόμη καί στόν Βαρθολομαῖο (ἤ καί στόν Χριστόδουλο) διότι καί αὐτοί τό ἴδιον ἔργον ἐπιτελοῦν. Ἡ εὐθύνη εἶναι εἰς ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι ἐνῶ βλέπουν αὐτούς τούς προδρόμους τοῦ ἀντιχρίστου, νά ἑτοιμάζουν πυρεττωδῶς τόν ἐρχομό τοῦ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ, τούς θεωροῦν ἀκόμη ἁγίους Πατέρας, Ποιμένας καί διδασκάλους των».  «Καιρός ἤδη ἡμᾶς ἐξ’ ὕπνου ἐγερθῆναι». Καιρός ἀγῶνος καί ἀντιστάσεως πρός τό κακόν. «Οἱ καιροί οὐ μενετοί». Βλέπετε καί ἰστοσελίδα ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ.

            Μέ ἅλματα πλέον προχωρεῖ εἰς τόν παναιρετικόν του κατἠφορον ὁ οἰκουμενιστής ψευδοπατριάρχπς Κων/λεως Βαρθολομαῖος. Ἀφοῦ, ὡς γνωστόν, περιώδευσε τήν Δωδεκάνησον, ὅπου ἐπέσυρε τάς ἀντιδράσεις καί τάς ἐντόνους άποδοκιμασίας μεγάλπς μερίδος Κλήρου καί Λαοῦ, ἀλλά καί τήν ὀργή τοῦ Θεοῦ, ἐκδηλωθεῖσαν διά κατακλυσμιαίων βροχῶν καί πλημμυρῶν, συνεχίζει ἀδιστάκτως καί ἀθεοφόβως τήν περιοδείαν του καί εἰς τάς χώρας τῆς Δυτικῆς Εὐρώπης, εἰς ἐκτέλεσιν τῶν γνωστῶν σχεδίων τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων ἐναντίον τῆς ᾽Ορθοδοξίας,  ἡ ὁποία εἰναι ἡ μοναδική σώζουσα ἀλήθεια καί χάρις. Συμφώνως πρός δπμοσίευμα τῆς ἐφπμερίδος «ΕΣΤΙΑ» τῆς 14-11-1994, σελ. 4, «ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαῖος Α῾ συνεχίζει τήν ἐπίσημον ἐπίσκεψίν του εἰς τό Βέλγιον ὅπου σήμερον, συναντᾶται μέ τόν βασιλέα ᾽Αλβέρτον Β΄καί τόν Πρόεδρο τῆς Εὐρωπαϊκῆς ᾽Επιτροπῆς κ. Ζάκ Ντελόρ. Προχθές, ὁ Παναγ. ἐπεσκέφθη τάς Κοινότητας ᾽Ορθοδόξων τῆς ᾽Αμβέρσης καί τοῦ Μέχελεν, ὅπου ἔκαμε κοινήν οἰκουμενικήν συμπροσευχήν μέ τόν ἐντόπιον Παπικόν  Καρδινάλιον Γκότφρηδ Ντάνεελς».        

Κατ' αὐτόν τόν τρόπον ὁ κ. Βαρθολομαῖος ὑπέπεσεν διά μίαν εἰσέτι φοράν εἰς βαρύτατον ἐκκλησιαστικόν ἀδίκπμα, τό ὁποιον ἐπισύρει τήν ποινήν τῆς καθαιρέσεως καί τοὒ ἀφορισμοῦ πέραν βεβαίως τοῦ γεγονότος ὅτι ἔχει ἐπισύρει εἰς ἑαυτόν τά ἀναθέματα ἐκ τοῦ γεγονότος ὅτι εὐρίσκεται μέσα εἰς τήν σχισματοαίρεσιν τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ - Οἰκουμενισμοῦ. ῾0 δέ ἀφορισμός καί ἡ Καθαίρεσις προβλέπονται άπό τόν ΜΕ' Κανόνα τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, ὁ ὁποῖος λέγει τά ἑξῆς: «Ἐπίσκοπος ἤ Πρεσβύτερος ἤ Διάκονος αἱρετικοῖς συνευξάμενος μόνον ἀφοριζέσθω, εἰ δέ ἐπέτρεψεν αὐτοῖς ὡς κληρικοῖς ἐνεργῆσαι τι καθαιρείσθω». Παραθέτομεν καί τήν «Συμφωνίαν» τοῦ Ἱεροῦ Νικοδήμου εἰς τόν παρόντα Κανόνα, διά νά ἴδωμεν πόσον αὐστηροί εἶναι ἐν προκειμένῳ οἱ Ἱεροί Κανόνες καί πόσον ἁμαρτάνει καί εἰς τοῦτο τό θέμα ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος: «῾0 δέ ξε΄᾽Αποστολικός λέγει, ὅτι ὅποιος ἔμβῃ εἰς συναγωγήν αἱρετικῶν διά νά προσευχηθῆ, Κληρικός μέν ὤν, ἄς καθαίρηται, Λαϊκός δέ, ἀς ἀφορίζεται. ῾Η δέ ἐν Λαοδικεία, κατά μέν τόν ς' αὐτῆς, δέν συγχωρεῖ νά ἐμβαίνουν οἱ αἱρετικοί εἰς τήν ἐκκλησίαν, κατά δέ τόν λβ’ δέν πρέπει, λέγει, νά λαμβάνῃ τινάς τάς παρά τῶν αἱρετικῶν εὐλογίας, ἡ ὁποίαις εἶναι ἀλογίαις, καί ὄχι εὐλογίαις, ἀλλ῾ οὐδέ πρέπει νά συμπροσεύχηταί τινας μέ αἱρετικούς ἤ σχισματικούς κατά τόν λγ΄ τῆς αὐτῆς. ῾0 δέ λδ῾ ἀναθεματίζει τούς ἀφίνοντας τούς μάρτυρας τοῦ Χριστοῦ καί πορευομένους εἰς τούς ψευδομάρτυρας τῶν αἱρετικῶν. ῾0 δέ θ' Τιμοθέου δέν συγχωρεῖ νά στέκωνται παρόντες αἱρετικοί ἐν τῶ καιρῶ τῆς θείας λειτουργίας, ἔξω μόνον ἄν ὑπόσχωνται νά μετανοήσουν, καί νά ἀφήσουν τήν αἵρεσιν. ᾽Αλλά καί ὁ θ΄ τῆς ἐν Λαοδικείᾳ ἀφορίζει τούς Χριστιανούς ὁπου πηγαίνουν εἰς τά κοιμητήρια, ἤ μαρτύρια τῶν αἱρετικῶν διά νά προσευχηθοῦν, ἤ χάριν ἰατρείας τῶν ἀσθενῶν αὐτῶν. ᾽Αλλ’ οὔτε πρέπει νά συνεορτάζη κανείς Χριστιανός μέ τούς αἱρετικούς, οὔτε νά δέχηται τά παρ' αὐτῶν πεμπόμενα εἰς αὐτόν δῶρα τῆς ἑορτῆς των, κατά τόν λζ', τῆς αὐτῆς ἐν Λαοδικείᾳ».

Ἡ αἱρετική αὕτπ συμπροσευχή τοῦ κ. Βαρθολομαίου μέ τόν Παπικόν Καρδινάλιον ἐνθυμίζει μεταξύ ἄλλων καί τάς δαιμονικάς συμπροσευχάς τῆς Ἀσσίζπς, τῆς Οὐάσιγκτων καί τῆς Καμπέρας, τά ὁποῖα ἀποδεικνύουν ὅτι ὁ κ Βαρθολομαῖος δέν ῆτο ποτέ Ὀρθόδοξος, οὔτε εἶναι ἀλπθινὀς Πατριάρχης, ἀλλά κακόδοξος οἰκουμενιστής καί ψευδοπατριάρχπς. Ἡ φράσις αὐτή δέν εἶναι ἰδική μας, ἀλλά τῶν ῾Αγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων, αἱ ὁποῖαι τόν πίπτοντα εἰς αἵρεσιν Ἐπίσκοπον, ὡς ἐν προκειμένω τόν κ. Βαρθολομαῖο, ὁ ὁποῖος ἐγεννήθη καί ἀνετράφη εἰς τήν παναίρεσιν τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ - Οἰκουμενισμοῦ, τόν λέγουν «ψευδεπίσκοπον» καί «ψευδοδιδάσκαλον». ·Ιδού τί λέγει ἐν προκειμένω ὁ ΙΕ' Κανών τῆς ΑΒ' Συνόδου: «Οἱ γάρ δι’ αἵρεσιν τινα παρά τῶν ἁγίων Συνόδων, ἤ Πατέρων, κατεγνωσμένην, τῆς πρός τόν πρόεδρον κοινωνίας ἑαυτούς διαστέλλοντες, ἐκείνου δηλονότι τήν αἵρεσιν δημοσίᾳ κηρύττοντος καί γυμνῇ τῆ κεφαλῆ ἐπ' ᾽Εκκλησίας διδάσκοντος, οἱ τοιοῦτοι οὐ μόνον τῆ κανονικῆ ἐπιτιμήσει οὐχ ὑπόκεινται πρό συνοδικῆς διαγνώσεως ἑαυτούς τῆς πρός τόν καλούμενον ᾽Επίσκοπον κοινωνἱας ἀποτειχίζοντες, ἀλλά καί τῆς πρεπούσης τιμῆς τοῖς ὀρθοδόξοις ἀξιωθήσονται. Οὐ γάρ ᾽Επισκόπων, ἀλλά ψευδεπισκόπων καί ψευδοδιδασκάλων κατέγνωσαν, καί οὐ σχίσματι τήν ἕνωσιν τῆς ᾽Εκκλησίας κατέτεμον, ἀλλά σχισμάτων καί μερισμῶν τήν ᾽Εκκλησίαν ἐσπούδασαν ῥύσασθαι». Καί ὅπως ἑρμηνεύει τόν παρόντα Κανόνα ὁ ῾Ιερός Νικόδπμος: «᾽Εκεινα ὁποῦ οἱ ἀνωτέρω Κανόνες ἐδιώρισαν περί ᾽Επισκόπων καί Μητροπολιτῶν, τά αὐτά διορίζει, καί πολλῶ μᾶλλον, ὁ παρών Κανών, περί Πατριαρχῶν.., ἐάν δέ οἱ ῥηθέντες πρόεδροι ᾖναι αἱρετικοί, καί τήν αἵρεσιν αὐτῶν κηρύττουσι παῤῥησίᾳ, καί διά τοῦτο χωρίζονται οἱ εἰς αὐτούς ὑποκείμενοι, καί πρό τοῦ νά γένῃ ἀκόμη συνοδική κρίσις περί της αἱρέσεως ταύτης, οἱ χωριζόμενοι αὐτοί, ὄχι μόνον διά τόν χωρισμόν δέν καταδικάζονται, ἀλλά καί τιμῆς τῆς πρεπούσης, ὡς ὀρθόδοξοι, εἶναι ἄξιοι, ἐπειδή, ὄχι σχίσμα ἐπροξένησαν εἰς τήν᾽Εκκλησίαν μέ τόν χωρισμόν αὐτόν, ἀλλά μᾶλλον ἠλευθέρωσαν τήν᾽Εκκλησίαν ἀπό τό σχίσμα καί τήν αἵρεσιν τῶν ψευδοεπισκόπων αὐτῶν. ῞Ορα καί τόν λά. ᾽Αποστολικόν». ‘Εν προκειμένω ὁ κ. Βαρθολομαῖος, ἐκτός τοῦ ὅτι οὐδέποτε ὑπῆρξεν ‘Ορθόδοξος, ὡς νεοημερολογίτης, ἀλλά καί ἐπιμένει νά κῃρύσση καί νά προωθῆ παντοιοτρόπως, τήν αἵρεσιν ἤ μᾶλλον παναίρεσιν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί μάλιστα οὐχί ἄπαξ, ἀλλά κατ' ἐπανάλπψιν καί έκ συστήματος, δημοσία, καί «γυμνῆ τῆ κεφαλῆ», ἤτοι «ἐπ' ἐκκλησίας».

Κατόπιν τῶν ἀνωτέρω ἐρωτᾶται: Τί λέγουν ἐπί τέλους σχετικῶς οἱ ὀνομάζοντες ἑαυτούς καί θέλοντες νά λέγωνται ὀρθόδοξοι, περιλαμβανομένων καί τῶν ἁγιορειτῶν; Συνευδοκοῦσι διά τῆς σιωπής των μέ τόν ψευδοπατριάρχη κ. Βαρθολομαῖο; ῎Αν ὄχι γιατί δέν προβαίνουν εἰς τήν δημοσίαν καταγγελίαν τούτου ὥστε, νά πληροφορηθῆ περί αὐτοῦ καί ὁ συνεχῶς καί ἀδιστάκτως παραπληροφορούμενος λαός; ῾0 ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης λέγει σαφῶς ὅτι: «Καιρός τοῦ λαλεῖν, ἀλλ' οὐ τοῦ σιγᾶν ἐστι τῷ ὁπωσοῦν δυναμένω, ἐπειδάν τις αἵρεσις ἐνίσταται καθυλακτοῦσα τῆς ἀληθείας καί πτόησιν ταῖς ἀστηρίκτοις ψυχαῖς ἐνιζάνουσα διά τῆς κενοφωνίας». (Ρ. 99, 328). Τί θά πράξουν λοιπόν τώρα οἱ φέροντες τό τίμιον ράσον τοῦ ὀρθοδόξου Κληρικοῦ; Θά ὁμιλήσουν, ὡς ἔχουν ὑποχρέωσιν, θά ὁμολογήσουν, θά ἐπιστρέψουν εἰς τήν γνησίαν ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν, ἡ ὁποία οὐδέποτε ἐπαύσατο νά τούς καλῆ εἰς μετάνοιαν καί ἐπιστροφήν καί ὁμολογιακήν συμπεριφοράν, ἤ θά ἐμπέσουν εἰς τό θανάσιμον «τῆς σιωπῆς κρῖμα» καί θά συνευδοκήσουν πάλιν μέ τά νέα ὀλισθήματα τοῦ κ. Βαρθολομαίου, πρός μεγαλυτέραν ἀπώλειαν ψυχῶν καί κόλασιν αἰώνιον; Εὐχόμεθα ἔστω καί τώρα νά πράξουν τό πρῶτον. Νά ἐπιστρέψουν, νά γίνουν ὁμολογηταί, νά ὁμολογήσουν δημοσίᾳ τήν Ὀρθόδοξον Πίστιν καί τήν καλήν Ὁμολογίαν «ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων», νά συνομολογήσουν μετά τοῦ «μικροῦ ποιμνίου», ἵνα καί ὁ Κύριος ὁμολογήση ἅπαντας ἡμᾶς «ἑνώπιον τοῦ Πατρός Του τοῦ ἐν Οὑρανοῖς».