ΤΑ ΠΡΟΣΟΝΤΑ ΤΟΥ ΙΕΡΕΩΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

 

ΤΑ ΠΡΟΣΟΝΤΑ ΤΟΥ ΙΕΡΕΩΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ
Πως πρέπει νάναι ο ιερέας; Δε φτάνει μόνο να είναι άγιος, καθαρός και άψαυστος κηλίδος, αλλά και συνετός. «Νηφάλιον [συνετόν] δει τον ιερέα είναι (βροντοφωνάζει ο άγιος) και διορατικόν και μυρίους πανταχόθεν κεκτήσθαι τους οφθαλμούς, ως ουχ εαυτώ μόνον, αλλά και πλήθει ζώντων τοσούτω» (Λόγ. Γ΄ περί Ιερωσύνης)
«Πρίν δεχθείς να γίνεις ποιμήν των ψυχών, εξέτασε προσεκτικά τον εαυτό σου..Αν δείς ότι κάπου δε θα τα καταφέρεις, μη προχωράς. Αν πείς σε κάποιον που δεν είναι κτίστης, να σου κτίσει ένα σπίτι, θα σου πεί χωρίς ντροπή πως δε ξέρει. Οσο κι αν τον πιέσεις, δε θα δεχθεί…Ο γεωργός δε θα δεχθεί ποτέ να γίνει καπετάνιος, ούτε ο καπετάνιος στρατηγός, έστω κι αν τους απειλούσαν με μυρίους θανάτους. Λόγω του ότι δεν έχουν πείρα, φοβούνται να αναλάβουν τέτοιο έργο. Ενας ο οποίος πρόκειται να αναλάβει διαποίμανση ψυχών, θα πρέπει να δεχθεί το αξίωμα, κι ας μην έχει ιδέα από επιμέλεια ψυχών, μόνο και μόνο επειδή διατάζει ο δείνα και εκβιάζει ο τάδε; Εν ημέρα Κρίσεως δε θα μπορέσεις να δικαιολογηθείς, ούτε ότι σε πίεσαν ούτε ότι ήσουν άπειρος…» (Περί Ιερωσύνης, λόγος δ΄)
Ετσι «ο ιερέας πρέπει νάναι και αξιοπρεπής και απερηφάνευτος και αυστηρός και γλυκομίλητος και επιβλητικός και κοινωνικός και αδέκαστος και εξυπηρετικός και ταπεινός και ανεπηρέαστος και ορμητικός και πράος…Ενας μονάχα πρέπει νάναι ο οραματισμός του, η οικοδομή της Εκκλησίας και να μη επηρεάζεται σε κάθε του ενέργεια ούτε από φιλία ούτε από έχθρα» (Περί Ιερωσύνης Λόγ. Γ΄ 16)
Δε μιλάμε να έχει κάποιος κωλύματα και να προσέλθει στην Ιερωσύνη, ή να του πεί όχι ο πνευματικός του ή ο επίσκοπος και να επιμείνει αυτός και να γίνει ιερέας, ή να δώσει χρήματα για να αγοράσει τη θέση ή, ακόμη χειρότερο, να αποκρύψει κάτι στην εξομολόγηση…Αυτά είναι αδιανόητα για σύνολη την πατερική Παράδοση…Ο ιερός Χρυσόστομος τονίζει ότι ο μέλλων κληρικός πρέπει νάναι ηθική και άψογη προσωπικότητα, διότι η ζωή και η αποστολή του μέσα στο κόσμο είναι σαφώς πιο δύσκολη κι από τη μοναχική πολιτεία. Λέγει σχετικά:«πόση νομίζεις δύναμη και πόση αυτοκυριαρχία πρέπει νάχει ένας ιερωμένος, για να μπορέσει να τραβήξει τη ψυχή του μακριά από κάθε μολυσμό και να διατηρήσει ανέπαφη την πνευματική του ωραιότητα…Γιατί η ομορφιά του προσώπου και τα βεργολυγίσματα του κορμιού και το επιτηδευμένο περπάτημα και τα τσακίσματα της φωνής και το βάψιμο των ματιών με στίμμι και τα πουδραρίσματα της όψης και η βαφή των μαλλιών και τα πολυφροντισμένα κτενίσματα και η πολυτέλεια των ενδυμάτων και τα διάφορα χρυσαφικά και τα πετράδια και τα αρώματα των γυναικών και τα αρώματα και οι μυρωδιές …είναι ικανά να ταράξουν την ψυχή, αν δεν τύχει νάναι ολωσδιόλου σκληρή από τη μεγάλη σωφροσύνη και αυστηρότητα» (Περί Ιερωσύνης, Λόγ. Στ΄ 2) Ακόμη να μη θυμώνει, να μη φθονεί και να μη εκδικείται. Με άλλα λόγια νάναι ο κληρικός του μέλλοντος, αγνός, πράος, συνετός, ανεξίκακος και ικανός στο λόγο και στον χειρισμό των ψυχών.
Τέλος, βασικό προσόν και αρετή είναι η ανιδιοτελής, ανυπόκριτη, εκτενής «εκ καθαράς καρδίας» αγάπη. «Ο γαρ τον Χριστόν φιλών και την ποίμνην Αυτού φιλεί» (Προς Ρωμ. 29, δ) Και συνεχίζει: «αν οι μητέρες δείχνουν τόση φιλοστοργία στα τέκνα τους, πολύ περισσότερον πρέπει ο ιερεύς να δείχνει μεγάλη φροντίδα και επιμέλεια για το ποίμνιό του» (Περί Ιερωσύνης, Λογ. Β,4 & δ΄6)

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΟΙ ΣΑΡΑΝΤΑ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΜΑΡΤΥΡΕΣ

ΚΑΘΑΙΡΕΣΙΣ ΝΙΚΟΛΑΙΤΩΝ ΥΠΟ ΤΗΣ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΣΥΝΟΔΟΥ

ΟΙ ΡΩΣΟΙ ΤΗΣ ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΑΠΕΔΕΧΘΗΣΑΝ ΤΗΝ ΟΜΟΛΟΓΙΑΝ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑΝ ΜΑΣ