ΟΙ ΝΕΟΙ ΚΑΙ Ο ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

ΓΝΗΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ Ἱεραποστολικόν, Ἑποικοδομητικόν καί Ἀντιαιρετικόν φυλλάδιον. Ἀριθμ. Φύλλου 296 - Δεκέμβριος 1996 ΟΙ ΝΕΟΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΤΟΥ ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΟΣ[1] Μία προτροπή πρός Ὀρθοδόξους Κατηχητάς καί νέους διά ἐνεργόν συμμετοχήν εἰς τόν ἀντιαιρετικόν ἀγῶνα. ᾿Αγαπητοί Κατηχητές καί νέοι, τέκνα τῆς Μητρός ᾿Εκκλησίας. Σᾶς καλοσωρίζω στήν σύναξι αὐτή καί σᾶς εὔχομαι κάθε ἀγαθόν καί κάθε ἐπιτυχίαν καί πρόοδον στή ζωή σας. Συνάξεις γεμάτες ἐλπίδα Πρίν ξεκινήσω αὐτή τήν σύντομη ὁμιλία θέλω νά τονίσω, ὅτι αὐτές οἰ συνάξεις τῶν νέων ἔχουν μιά ἰδιαιτερότητα, εἶναι συνάξεις γεμάτες ἐλπίδα καί αὐτό γιατί καί οἱ νέοι εἶναι γεμάτοι ἐλπίδες γιά τό μέλλον. ῾Η ἐλπίδα εἶναι μέσα στήν ψυχολογία, στήν ἰδιοσυγκρασία, στήν σκέψι καί στά προγράμματα τοῦ νέου. Νέος χωρίς ἐλπίδα εἶναι καράβι χωρίς προσανατολισμό. ᾿Αλλά καί ἐμπνέουν μέ τήν παρουσία τους οἱ νέοι. ᾿Εμπνέουν παντοῦ τήν ἐλπίδα. ῞Οπως ἔχει λεχθῇ "τά νιᾶτα εἶναι ἡ χρυσῆ ἐλπίδα τοῦ μέλλοντος". ῞Ενας σοφός ἱστορικός άπευθυνόμενος σ᾿ ἕνα νέο ἔγραφε: "῾Η νεότητά σου δέν εἶναι ὄνειρο μάταιο, ἀλλά ἔξοχο πράγμα. Εἶναι κτῆμά σου. Εἶναι ὅ,τι ἔχεις γιά νά ἀντιμετωπίσεις τήν αἰωνιότητα. Κινήσου καθώς τό ἄστρο, χωρίς βία καί χωρίς ἀνάπαυλα". Πράγματι οἱ νέοι πού γνωρίζουν γιατί ζοῦν προσβλέπουν μέ ἐλπίδα στό μέλλον, διψοῦν γιά ἕνα καλύτερο αὔριο, ἐπιθυμοῦν κάτι ἀνώτερο, καί "κινοῦνται καθώς τό ἄστρο χωρίς βία καί χωρίς ἀνάπαυλα". ῾Οραματίζονται καί πλάθουν ὄνειρα. Μέσα στήν ψυχή τους ὑπάρχει ἔμφυτη ἡ τάσι πρός τό καλύτερο. Καί μέ ἀγωνία ψάχνουν νά βροῦν αὐτό πού θά ταιριάζει στήν νεότητά τους, στό σφρίγος τους, στόν δυναμισμό τους, ἀλλά καί στόν προορισμό τους. ῾Η ἀγωνία τους εἶναι πάντα πώς νά ἀνέβουν τά σκαλοπάτια τῆς προόδου καί τῆς τελειότητος. Κάπου ἀναζητοῦν τό τέλειο. Στίς βαθύτερες ἀναζητήσεις τους ψάχνουν ἴσως καί χωρίς νά τό καταλαβαίνουν, γιά τό καλόν, τό ὡραῖον καί τό ἅγιον. Οἱ νέοι αἰσθάνονται μόνοι Τό πρόβλημα, ὅμως, εἶναι ὅτι οἱ νέοι σ᾿ αὐτήν τήν ἀναζήτησι κάποιες φορές γιά μή πῶ τίς περισσότερες αἰσθάνονται μόνοι. Νοιώθουν ἐγκαταλελειμένοι. Νομίζουν πώς κανείς δέν τούς συμπαρίσταται στόν ἀγῶνά τους καί στήν ἀγωνία τους, ὥστε νά προσανατολισθοῦν σωστά καί νά βροῦν αὐτό πού κατά βάθος ἀναζητοῦν, καί πού ταιριάζει σ᾿ αὐτούς, δηλ. τήν ᾿Αλήθεια, τό Φῶς, τήν πραγματική Ζωή. Νομίζουν πώς κανείς δέν τούς προσφέρει τό καλό καί ἐκεῖνο πού ταιριάζει σ᾿ αὐτούς, ἀλλά καί πού ἀξίζει γι αὐτούς. Αίσθάνονται ἐγκαταλελειμένοι, διότι βλέπουν πώς κανείς δέν τούς βοηθάει, ὅπως πρέπει καί ὅσον πρέπει, νά βροῦν τόν δρόμο τους καί νά ἀνεβοῦν τά σκαλοπάτια τῆς πραγματικῆς προόδου. Βέβαια, πολλοί προτίθενται νά βοηθήσουν τούς νέους, ἀλλά τό πρόβλημα εἶναι ὅτι οἱ περισσότεροι θέλουν νά τούς βοηθήσουν μέ τό δικό τους τρόπο. ῎Οχι ὅπως ἀπαιτεῖ τό πραγματικό συμφέρον τῶν νέων. ᾿Αλλά ὅπως ἐπιβάλλει ὀ σύγχρονος κοσμικός, ὁ ὑλιστικός, ἴσως καί ὁ ἀντίχριστος τρόπος ζωῆς. Πού ὄχι μόνο δέν ἀποβλέπει στό συμφέρον τῶν νέων, ἀλλά καί ὁδηγεῖ στήν ἐξαθλίωσί τους, στήν καταστροφή τῶν ὀνείρων τους. Τό ἀποτέλεσμα εἶναι ὅτι οἱ νέοι μένουν μόνοι καί ἀβοήθητοι ἤ σπρώχνωνται ἀπό ἐπιτηδείους εἰς τήν ὁλοκληρωτικήν καταστροφήν, καί ὅλοι ἐμεῖς νά γινώμεθα μάρτυρες αὐτῆς τῆς ὀδυνηρᾶς καταστάσεως, καί νά βλέπουμε, χωρίς πολλές φορές νά μποροῦμε νά βοηθήσουμε, μιά συμπεριφορά τόσο ἔξαλλη καί τόσο ἐξωφρενική καί ἀχαλίνωτη, ὥστε νά μή κάμνουμε τίποτε ἄλλο παρά νά κλαῖμε ἐπάνω στά συντρίμμια πού ἐπεσώρευσαν οἱ ἄνεμοι τῆς διαφθορᾶς. ῾Η ᾿Εκκλησία εἶναι χειραγωγός ῾Η ᾿Εκκλησία μέσα στό φοβερό αὐτό κατακλυσμό τῆς ἀσυδοσίας καί τῆς διαφθορᾶς τῶν νέων, τήν ὁποίαν δημιουργοῦν οἱ ὑλιστικοί καί ἀθεϊστικοί ἄνεμοι τῆς ἐποχῆς μας πού τελικά ὁδηγοῦν σ᾿ ἕνα ψευδοπαράδεισο, τόν ψευδοπαράδεισο τῆς ἀπελπισίας καί στόν θάνατο, ἔχει νά προσφέρῃ στούς νέους τήν ΕΛΠΙΔΑ. Τόν χειραγωγεῖ τόν νέο ἡ ᾿Εκκλησία καί τόν βοηθεῖ νά ἀνέβῃ τά σκαλοπάτια τῆς πίστεως, νά προχωρήσῃ στό μεγάλο μυστήριο τῆς ζωῆς, τόν ὁδηγεῖ στήν ἀλήθεια, τήν ἀρετή καί τήν ἁγιότητα. Δηλαδή, ἐκεῖ πού ἔρχεται ὁδυνηρός ὁ ἐφιάλτης τοῦ θανάτου, ἡ ᾿Εκκλησία προσφέρει τόν ἀντίδοτον τοῦ θανάτου, δηλαδή τήν Ζωή. Καί ἀσφαλῶς, σ᾿ αὐτήν τήν περίπτωσι ἐρωτᾶται ὁ νέος καί καλεῖται νά ἀπαντήσῃ μέ πολλή εἰλικρίνεια: Τί θά προτιμήσῃ, τήν ζωή ἤ τόν θάνατο; ᾿Ακριβῶς σ᾿ αὐτό τό πολύ σοβαρό καί κρίσιμο ἐρώτημα καλεῖται νά ἀπαντήση ὁ ἴδιος ὁ νέος, ἀφοῦ προηγουμένως προβληματισθῇ σωστά. ῾Ο νέος μέσα στήν ᾿Εκκλησία Αὐτά, ὅμως, πού σᾶς εἶπα μέχρι τώρα ἦταν ὅπως εἴδατε γενικές ἐπισημάνσεις. Καί δέν προτίθεμαι νά ἀναλύσω αὐτές τίς ἐπισημάνσεις, γιατί εἶναι θέματα τεράστια. Θά σᾶς καλέσω, ὅμως, νά δοῦμε μαζί μόνο ἕνα θέμα πού ἔχει σχέσι μέ αὐτές τίς ἐπισημάνσεις. Καί αὐτό τό θέμα σχετίζεται μέ τόν ἀντιαιρετικό ἀγῶνα τῆς ᾿Εκκλησίας. Εἶναι τό πολύ ἐνδιαφέρον θέμα: "᾿Ορθοδοξία καί αἵρεσις. Οἱ ὀρθόδοξοι νέοι στόν ἀντιαιρετικό ἀγῶνα τῆς ᾿Εκκλησίας". Δηλαδή θά πρέπει νά ἀναλύσουμε τί ζητάει ἀπό ἐμᾶς ἡ ᾿Εκκλησία καί τί πρέπει νά κάνουμε οἱ ᾿Ορθόδοξοι νέοι μέσα σ᾿αὐτό τόν κατακλυσμό τῶν αἱρέσεων πού ἔχει κατακλύσει ὅλη τήν κοινωνία. Καί ἀσφαλῶς εἶναι δεδομένο, ὅτι ἡ ᾿Εκκλησία καλεῖ τό νέο νά γίνῃ ἕνας βιωματικός ἀγωνιστής. Δηλαδή νά ἀποκτήσῃ μέ τόν ἀγῶνα του δύναμι πνευματική καί μέ τήν πνευματική του ἐμπειρία νά γίνῃ συνεργός εἰς τό ἔργον τῆς ᾿Εκκλησίας, ἕνας τομέας τοῦ ὁποίου εἶναι καί ὁ ἀντιαιρετικός ἀγώνας. Καί ἐν προκειμένῳ τό ἐρώτημα εἶναι πῶς θά ἀνταποκριθῇ ὁ σύχρονος ὀρθόδοξος νέος σ᾿ αὐτή τήν πρόσκλησι τῆς ᾿Εκκλησίας. Συμμετοχή στόν ἀγῶνα κατά τῶν αἱρέσεων. ῎Ισως κάποιος μᾶς πῇ, ὅτι τό θέμα αὐτό εἶναι πολύ βαρύ διά νέους, διότι οὔτε θά τό καταλάβουν, οὔτε θά τό δεχθοῦν. ῾Η ἀπάντησίς μου εἶναι ὅτι τό θέμα ᾿Ορθοδοξία καί αἵρεσις, καί ἡ συμμετοχή τῶν νέων στόν ἀντιαιρετικόν ἀγῶνα τῆς ᾿Εκκλησίας εἶναι τό πρῶτο καί κύριο θέμα μέ τό ὁποῖον πρέπει νά ἀσχολοῦνται οἱ ὀρθόδοξοι νέοι. Θά τόνιζα μάλιστα πώς οἱ ὀρθόδοξοι νέοι πρέπει νά βάλουν στόχο τους νά φθάσουν σ᾿ ἐκεῖνο τό σημεῖο πού ἔφτασε ὁ ῞Αγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, ὅταν ἔλεγε: "᾿Εγώ ἀδελφοί μου ἐπαιδεύτηκα εἰς τήν σπουδήν σαράντα καί πενῆντα χρόνους. ᾿Εδιάβασα πολλά καί διάφορα βιβλία καί περί ἑβραίων καί περί εἰδωλολατρῶν καί περί ἄλλων ἀσεβῶν καί αἱρετικῶν. ᾿Ερεύνησα τά βάθη τῆς σοφίας. Οἱ ἄλλες πίστες εἶναι ψεύτικες, εἶναι κάλπικες. Μόνον ἡ δική μας πίστις ἡ χριστιανική εἶναι ᾿Ορθόδοξος, ἀληθινή καί ἁγία". Καί ὄχι μόνον αὐτό. ῾Ο χριστιανός νέος πρέπει νά εἶναι ἕτοιμος αὐτήν τήν ὀρθόδοξον πίστιν, πού εἶναι ἡ μόνη σώζουσα πίστις, νά τήν ὁμολογῇ καί μέ τό στόμα του, ἀλλά καί μέχρις αἵματος. Αὐτό θά τό ἔλεγε ὁ ἵδιος ῞Αγιος μέ αύτά τά λόγια: "Τό κορμί σας ἄς τό καύσουν, ἄς τό τηγανίσουν, τά πράγματά σας ἀς τά πάρουν μή σᾶς μέλη. Δώσατέ τα. Δέν εἶναι δικά σας. Ψυχή καί Χριστός σᾶς χρειάζονται. Αὐτά τά δύο ὅλος ὁ κόσμος νά πέσῃ ἐπάνω σας δέν μπορεῖ νά σᾶς τά πάρῃ, ἐκτός καί τά δώσετε μέ τό θέλημά σας". ῾Ο ῞Αγιος μέ τά παραπάνω λόγια προτρέπει ὅλους τούς πιστούς εἰς ἀγῶνα μέχρις ἐσχάτων καί συμμετοχήν εἰς τόν ἀντιαιρετικόν ἀγῶνα. ῎Αλλωστε ὁ ῞Αγιος Κοσμᾶς μέ τόν δικό του τρόπο ἔκαμνε στήν ἐποχή του μεγάλο ἀντιαιρετικό ἀγῶνα. Πολέμησε τούς ῾Εβραίους, οἱ ὁποῖοι τελικά τόν ὡδήγησαν στό μαρτύριο, πολέμησε καί τόν Πάπα χαρακτηρίζοντάς τον ἀντίχριστο καί λέγοντας πρός τούς ὀρθοδόξους: "τόν Πάπα νά τόν καταρᾶσθε αὐτός θά εἶναι ἡ αἰτία" τῶν κακῶν. ᾿Αλλά καί μέ ἄλλους λόγους του συνιστᾶ καί προτρέπει τούς χριστιανούς σ᾿ αὐτόν τόν ἀντιαιρετικόν ἀγῶνα. Λέγει κάπου στίς διδαχές του: "Νά χαίρεσθε καί νά εὐφραίνεσθε πού ἀξιωθήκατε καί εἶσθε ὀρθόδοξοι χριστιανοί. ῾Ομοίως νἀ κλαίγετε καί νά θρηνεῖτε διά τούς ἀσεβεῖς καί ἀπίστους καί αἰρετικούς, ὅπου περιπατοῦσιν εἰς τό σκότος, εἰς τάς χεῖρας τοῦ διαβόλου" Τόσον δέ μεγάλη σημασία δίνει στό θέμα τῆς ᾿Ορθοδοξίας πού ἔλεγε χαρακτηριστικά: "᾿Εάν ἀπωλέσωμεν τήν ᾿Ορθοδοξίαν μας, θά χάσωμεν καί τήν ἐλευθερίαν μας". ᾿Αρκοῦν νομίζω τά λόγια αὐτά τοῦ ῾Αγίου γιά νά μᾶς ἀποδείξουν πόσο μεγάλη σημασία ἔχει γιά τήν ζωή τοῦ ὀρθοδόξου γενικῶς, ἀλλά καί τοῦ νέου εἰδικώτερον, ἡ βίωσις τῶν ἀληθειῶν τῆς πίστεως καί ὁ ἀγώνας κατά τῶν αἱρέσεων. Καί γι αὐτό, ὅσον ἀφορᾶ τήν στάσι τῶν νέων στό θέμα τῆς ᾿Ορθοδοξίας δέν ἔχουμε παρά νά ἀκούσουμε καί νά ἐφαρμόσουμε ἐκεῖνο πού εἶπε ὁ ᾿Απόστολος Παῦλος στόν μαθητή του τόν Τιμόθεο : "Σύ δέ μένε ἐν οἷς ἔμαθες καί ἐπιστώθης, εἰδώς παρά τίνος ἔμαθες". Τί πρέπει νά κάνουμε Τό πρῶτο λοιπόν καί βασικό εἶναι νά παραμένουμε σ᾿αὐτά πού ἐμάθαμε, σ᾿ αὐτά πού διδαχθήκαμε ἀπό τούς γονεῖς μας, σ᾿ αὐτά πού ἀκούσαμε ἀπό τούς ἱερεῖς μας. ᾿Εδῶ ὅμως γεννᾶται τό ἐρώτημα. Κατά πόσον διδαχθήκαμε, καί κατά πόσον ἀκούσαμε περί τῆς πίστεώς μας, καί ἄν τά ἀκούσαμε κατά πόσον τά καταλάβαμε. Διἀ τοῦτο καί θεωρῶ ἀπαραίτητο γιά ἕνα σημερινό ὀρθόδοξο νέο τό νά μελετά·η συχνά καί συστηματικά τήν ῾Αγία Γραφή καί τούς ῾Αγίους Πατέρας. Τό τονίζω, ὄχι ἁπλῶς νά διαβάζῃ, ἀλλά νά μελετᾶ. Μή νομίζετε πώς αὐτή ἡ μελέτη εἶναι μόνο γιά αὐτούς πού πρόκειται νά γίνουν θεολόγοι. Εἶναι γιά ὅλους τούς ὀρθοδόξους νέους. ῎Επρεπε ὁ ὀρθόδοξος νέος νά ἔχῃ σάν μοναδική του καθημερινή ἀπασχόλησι τήν μελέτη τῆς ῾Αγίας Γραφῆς καί τῶν Πατέρων τῆς ᾿Εκκλησίας. Γιατί, ὅπως λένε οἱ Πατέρες, αἰτία πού διαδίδονται τόσο πολύ οἱ αἱρέσεις εἶναι ἡ ἄγνοια τῶν Γραφῶν. ῎Αν μελετοῦσαν οἱ χριστιανοί τήν ῾Αγία Γραφή δέν θά ὑπῆρχαν τόσοι αἱρετικοί. ᾿Ορθή πίστις καί ὀρθός βίος χρειάζεται Παράλληλα, ὅμως, χρειάζεται καί νά προβληματισθοῦμε κατά πόσον ἡ ζωή μας σήμερα εἶναι σύμφωνη μέ αὐτό πού διδαχθήκαμε Εἶναι καί αὐτό πολύ σημαντικό. Διότι, ὅπως "ούδέν ὄφελος βίου καθαροῦ δογμάτων διεφθαρμένων", ἔτσι "οὐδέ... δογμάτων ὑγιῶν, ἐάν ὁ βίος ἦ διεφθαρμένος" Δηλαδή κατά τόν ῞Αγιο Χρυσόστομο, ὅπως καμμιά ὠφέλεια δέν ὑπάρχει ἀπό τήν καθαρή ζωή, ἐάν κάποιος δέν πιστεύῃ σωστά, ἔτσι δέν ὑπάρχει καί καμμιά ὠφέλεια ἀπό τά ὀρθά δόγματα, δηλ. ἀπό τήν ὀρθή πίστι, ἐάν ὑπάρχῃ διεφθαρμένη καί ἄσωτη ζωή. ῾Ο ὀρθόδοξος νέος λοιπόν δέν πρέπει νά ὑστερῇ οὔτε στήν πίστι, οὔτε στήν ὀρθή ζωή. Συμβαίνει, ὅμως, πολλές φορές νά ἐνδιαφερώμεθα ὑπερβολικά καί μέ πολλήν σχολαστικότητα διά τά θέματα τῆς πίστεως καί νά φτάνουν μερικοί καί μέχρι φανατισμοῦ, ἐνῶ διά θέματα πνευματικότητος νά εἶναι τελείως ἀδιάφοροι. ῎Η μπορεῖ νά συμβαίνῃ καί τό ἀντίθετο. Νά εἴμεθα πολύ τυπικοί καί συνεπεῖς στά καθήκοντά μας, στήν πνευματική μας ζωή καί νά ἔχουμε τελεία ἄγνοια σέ θέματα τῆς πίστεως. Αὐτό εἶναι ἕνα φαινόμενο πού τό συναντᾶμε συχνά. Βλέπεις ἕνα νέο πού πηγαίνει στήν ᾿Εκκλησία,πού προσεύχεται, πού κάμνει τά καθήκοντά του, πού ἐξομολογεῖται καί κοινωνεῖ καί εἶναι ὑπόδειγμα χριστιανοῦ νέου. ῎Αν ὅμως τόν ἐρωτήσῃς μερικά πολύ ἁπλά πράγματα πού ἀφοροῦν τήν πίστι, ὅπως "γιατί εἶσαι ὀρθόδοξος", δυσκολεύεται νά ἀπαντήσῃ.᾿Ανέφερα αὐτό τό ἁπλό παράδειγμα, τό ὁποῖο συναντᾶ συχνά ὁ νέος καί θέλω νά τονίσω πώς δέν εἶναι μόνον αὐτό Πολλές φορές θά εὑρεθῇ ὁ σημερινός νέος νά πάρῃ μιά θέσι σέ πολύ σοβαρά θέματα γιά τίς αἱρέσεις πού ὑπάρχουν καί αὐξάνουν, γιά τίς παραθρησκευτικές ὀργανώσεις, γιά τίς ἀνατολικές θρησκεῖες, γιά τούς ἀντιχρίστους τῆς ἐποχῆς μας. Κάποια στιγμή νά κληθῇ νά πάρῃ θέσι καί νά ἀγωνισθῇ, ἴσως νά ὁμολογήσῃ καί μέ κάποια θυσία τήν ἀλήθεια τῆς ᾿Ορθοδοξίας, καί νά ἀποκαλύψῃ, καί νά στηλιτεύσῃ τό ψεῦδος καί τήν πλάνη ἀπ᾿ ὅπου καί ἄν προέρχεται. Τί λέγουν ἡ ῾Αγία Γραφή καί οἱ ῞Αγιοι Πατέρες διά τόν ἀντιαιρετικόν ἀγῶνα. ῾Υπάρχει λοιπόν μεγάλη ἀνάγκη νά γνωρίσουμε τήν ᾿Ορθοδοξία, καί νά λάβουμε μέρος στόν ἀντιαιρετιικόν ἀγῶνα τῆς ᾿Εκκλησίας. Αὐτό τονίζεται ἰδιαιτέρως ἀπό τήν ῾Αγία Γραφή. Θά ἀναφέρω ἐπιγραμματικά μόνο μερικά λόγια τῆς ῾Αγίας Γραφῆς καί τῶν Πατέρων πού συνιστοῦν πρός κάθε χριστιανό, ἀκόμη καί τόν "μαθητοῦ τάξιν ἐπέχοντα", ἑπομένως καί τόν νέον καί πιό πολύ τόν Κατηχητή νά ἀγωνισθῇ τόν καλόν ἀντιαρετικόν ἀγῶνα. ᾿Ιδού τί εἰς τήν Π.Δ. ὁ Θεός διά τοῦ Προφήτου ᾿Ιεζεκιήλ λέγει: "᾿Εάν ὁ σκοπός ἴδῃ τήν ρομφαία πού ἔρχεται καί δέν σημάνῃ συναγερμό καί δέν φυλαχθῇ ὁ λαός, καί ἔλθῃ ἡ ρομφαία καί λάβῃ ἐξ᾿αὐτῶν ψυχήν,... τό αἷμα ἐκ τῆς χειρός τοῦ σκοποῦ ἐκζητήσω", καί "ἐάν μή λαλήσῃς τοῦ φυλάξασθαι τόν ἀσεβῆ ἐκ τῆς ὁδοῦ αὐτοῦ, αὐτός ὁ ἄνομος τῇ ἀνομίᾳ αὐτοῦ ἀποθανεῖται, τό δέ αἷμα αὐτοῦ ἐκ τῆς χειρός σου ἐκζητήσω" ( ᾿Ιεζ. ΛΓ. 6-9) Στήν Κ.Δ. ἀκοῦμε πάλι τόν λόγο τοῦ Θεοῦ νά λέγῃ: "Μή φοβοῦ, ἀλλά λάλει καί μή σιωπήσῃς" (Πράξ. ΙΗ,9) Καί ἀπό τούς Πατέρες εἶναι πολύ χαρακτηριστικά αὐτά πού γράφει ὁ ῞Αγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης: "Καιρός τοῦ λαλεῖν, ἀλλ᾿ οὐ τοῦ σιγᾶν" δηλαδή εἶναι καιρός πού πρέπει νά μιλᾶμε καί νά μή σιωποῦμε, ὅταν ἐμφανίζεται κάποια αἵρεσις, ἡ ὁποία διαστρέφει τήν ἀλήθεια. ᾿Ακόμη γράφει πώς ὄχι μόνο ἄν εἶναι κάποιος σέ ὑψηλό βαθμό πρέπει νά ἀγωνίζεται, κατά τῆς αἰρέσεως, ἀλλά καί ἐκεῖνος πού ἐπέχει τάξιν μαθητοῦ, ἀκόμη καί αὐτός ὁ πένης, ὁ ζητιάνος. Καί ἀλλοῦ πάλι τονίζει πώς τό νά σιωπᾶ κανείς εἶναι φοβερόν πράγμα καί τώρα πού διώκεται ὁ Χριστός εἶναι δεινόν τό νά μή λέγῃ τήν ἀλήθεια ἐκεῖνος πού τήν γνωρίζει, διότι αὐτό σημαίνει προδοσία τῆς ἀληθείας. Καί διά νά ἀναφέρουμε καί κάτι σχετικό ἀπό τόν ῾Ιερό Χρυσόστομο: ᾿Εάν ὑπῆρχε στήν ᾿Εκκλησία῾ὁ ἔλεγχος σέ κείνους πού παρεκκλίνουν, δέν θά κατελάμβανε τόσον μεγάλος χειμώνας τήν ᾿Εκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Καί γιά νά τελειώσω, ἐπειδή ἀπευθύνομαι σέ νέους πού ἔχουν μέσα τους ἐνθουσιασμό καί πόθο γιά ἀγῶνες, ἀκούσατε ἕνα μαχητικό ἀγωνιστικό κάλεμα πού μᾶς κάνει ὁ Θεός διά τοῦ προφήτου ᾿Ιωήλ: "Κηρύξατε ταῦτα εἰς ὅλα τά ἔθνη, ἁγιάατε πόλεμον,ἐξεγείρατε τούς μαχητάς, προχωρᾶτε τόν ἀγῶνα καί ἀναβαίνετε, ὅλοι νά γίνετε πολεμιστές... συγκεντρωθεῖτε καί κάμετε ἐπίθεσιν κατά τοῦ ἐχθροῦ, ὅλα τά ἔθνη εἶναι γύρω... συναχθῆτε ἐκεῖ νά πολεμήσετε. Καί ὁ πραΰς ἀς γίνη μαχητικός.( ᾿Ιωήλ Δ, 9-11). Δηλαδή ἀπευθυνόμενος πρός ἐμᾶς σήμερα θά ἔλεγε: Μᾶς περιεκύκλωσαν οἱ αἱρετικοί. Τί κάθεσθε, ἐγερθῆτε καί πολεμῆστέ τους. ᾿Αγωνισθῆτε μέχρις αἵματος. "Κρείσσων ἐπαινετός πόλεμος" , δηλαδή εἶναι περισότερον ἐπαινετός ὁ πόλεμος, ἀπό τήν εἰρήνη πού χωρίζει ἀπό τόν Θεό. Λοιπόν ἀγαπητοί Κατηχητές καί νέοι, ἀς πάρουμε αὐτό τό ἀγωνιστικό μήνυμα. ῎Ας ἐτοιμάσθοῦμε γιά πόλεμο κατά τῶν αἱρετικῶν. ᾿Ας ἀναλάβουμε ὅλοι τήν εὐθύνην καί τήν ὑποχρέωσιν πρῶτον νά μαθητεύσουμε στήν ᾿Ορθοδοξίαν καί δεύτερον νά πάρουμε, ὅταν μᾶς καλέσῃ ἡ χρεία, καί θέσιν μαχητοῦ εἰς τήν ἔπαλξιν τοῦ ἀντιαρετικοῦ ἀγῶνος. Εἴθε ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ νά βοηθήσῃ ὅλους τούς Κατηχητάς καί ὅλους τούς νέους τῆς ᾿Εκκλησίας μας νά ἀποκτήσουν αὐτό τό ἀγωνιστικό φρόνημα. ΑΜΗΝ. [1]῾Ομιλία τοῦ ᾿Επισκόπου Κηρύκου πρός τούς Κατηχητάς καί τούς νέους τῆς ᾿Εκκλησίας κατά τήν σύναξιν αὐτῶν τῆς 20 Δεκεμβρίου 1996 εἰς τό ᾿Εκκλησιαστικόν Πνευματικόν Κέντρον.