Η ΕΝ ΕΤΕΙ 1983 ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΚΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ ΥΠΟ ΤΗΣ ΕΝ ΕΛΛΑΔΙ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Η ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΚΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ Η ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΕΙΣ ΜΙΑΝ ΣΥΣΚΕΨΙΝ ΤΗΣ ΕΙΣ ΡΟΥΜΑΝΙΑΝ .... ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΑΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΑΦΟΡΑ ΤΗΝ ΕΜΜΟΝΗΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΕΡΙ ΚΑΤΑΔΙΚΗΣ ΤΟΥ ΨΕΥΔΟ - ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΚΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ ΑΠΟΦΑΣΙΝ ΤΗΣ ΛΗΦΘΕΙΣΑΝ ΕΝ ΕΤΕΙ 1983 ΥΠΟ ΤΗΣ ΕΝ ΕΛΛΑΔΙ ΤΟΤΕ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ.. ΠΑΡΑΘΕΤΟΜΕΝ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΙΝ ΤΗΝ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΙΚΗΝ ΑΥΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΙΝ. ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΚΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ ΕΝΗΜΕΡΩΣΙΣ ΕΠΙ ΘΕΜΑΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑΣ ΕΚΔΙΔΕΤΑΙ ΕΙΣ ΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΩΝ ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΩΝ ΣΥΝΑΞΕΩΝ - ΟΜΙΛΙΩΝ ΑΙ ΟΠΟΙΑΙ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΚΑΘΕ ΔΕΥΤΕΡΑ ΑΠΟΓΕΥΜΑ ΩΡΑ 6 Μ.Μ. ΕΙΣ ΤΟΝ ΝΑΙΣΚΟΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΚΑΡΕΑ ΤΗΣ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΔΝΣΙΣ: ΛΕΩΦΟΡΟΣ ΚΑΡΕΑ 56, ΤΗΛ. 210. 7643909 (210. 6020176) ΤΕΥΧΟΣ 203 ΜΑΡΤΙΟΣ 2008 Η ΕΝ ΕΤΕΙ 1983 ΣΥΝΟΔΙΚΗ ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΚΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ Προλογικόν σημείωμα (Μάρτιος 2008) Ἡ δημοσιευομένη ἐνταῦθα «καταδίκη τοῦ παλαιοημερολογιτικοῦ οἰκουμενισμοῦ», ἀπεφασίσθη καί ὑπεγράφη ὑπό τῆς Ἱερᾶς Συνόδου ἐν ἔτει 1983, ἀποτελεῖ δέ μίαν ἱστορικήν ὁμολογιακήν διαχρονικήν ἀπάντησιν τῆς τότε (1983) Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἀκαινοτομήτου Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, εἰς τήν ἀκόμη καί τότε ὑπάρχουσαν ἐκκλησιολογικήν σύγχυσιν, τήν ὁποίαν ἐκαλλιέργουν συστηματικώτατα, οἱ Φλωρινικοί ἐν συμφωνία μετά τῶν Νεοημερολογιτῶν, διά να φθάσουν εἰς τό κίνημα τῶν Νικολαϊτῶν (1998 καί ἑξῆς). Εἶναι γνωστόν τοῖς πᾶσι, ὅτι ἡ σύγχυσις ἐκείνη προήρχετο καί παρέμενεν εἰσέτι, ἀπό τήν μή ἐπιτυχοῦσαν ληστρικήν ἐκείνην ἐπίθεσιν τῶν Φλωρινικῶν καί τῶν Νεοημερολογιτῶν κατά τῆς γνησίας Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς τῶν Ἐπισκόπων μας, ἡ ὁποία ἐπεδιώχθη διά τῆς ὑπαγωγῆς, μέσω τῆς χειροθεσίας τοῦ 1971, εἰς τούς Ρώσους τῆς Διασπορᾶς καί δι’ αὐτῶν εἰς τόν Νεοημερολογιτισμόν, ἐκορυφώθη δέ ὅταν ἐκ τῶν ὑστέρων ἀπεκαλύφθη ἡ ἐνδοτική, μέχρι καί προδοτική στάσις τοῦ τότε Πρωθιερέως π. Εὐγενίου Τόμπρου καί τῶν δύο Ἀρχιερέων Κορινθίας Καλλίστου καί Κιτίου Ἐπιφανίου. Αὕτη ἡ προδοτική καί ἐνδοτική στάσις, ὡδήγησεν ἐν τέλει τόν μέν π. Εὐγένιον εἰς τήν παραίτησιν, τόν δέ Κάλλιστον εἰς τήν ἄρνησιν τῆς Ἀρχιερωσύνης του, τήν πτῶσιν καί τήν καθαίρεσίν του. Ὁ Κιτίου Ἐπιφάνιος διά μίαν περίοδον, ἐπέδειξεν καί ἐκαλλιέργησεν φρόνημα παλαιοημερολογιτικοῦ οἰκουμενισμοῦ. Ἀμφότερα ταῦτα ἀντιμετωπίσθησαν μέ πολλήν ἀνοχήν καί ὑπομονήν, ὑπό τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, ἀλλά πάντως ὁμολογιακῶς, ὅπως ἀποδεικνύεται ἀπό τήν ἀλληλογραφίαν τῶν ἐτῶν 1978 ἕως 1983. Χαρακτηρίζομεν θαρραλέαν τήν ἀπόφασιν περί καταδίκης τοῦ παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, διότι ἄν καί τό 1981 καί τό 1983 ἐδόθησαν ὑπό τῆς Ἱερᾶς Συνόδου συντριπτικαί ὁμολογιακαί ἀπαντήσεις εἰς ὅσα ἐλέγοντο, ἐγράφοντο καί διεδίδοντο ὑπό Φλωρινικῶν καί Νεοημερολογιτῶν, ἀκόμη καί «ἡμετέρων», ὅμως διά νά ἀπεφασίζετο μία καταδίκη τοῦ εἰς ἔξαρσιν τότε εὑρισκομένου παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἀπητεῖτο θάρρος καί τόλμη, ἀλλά προπάντων ὁμολογιακόν ὑφ’ ὅλων φρόνημα. Σημειωτέον ὅτι τήν ἀπόφασιν αὐτήν, δέν ὑπέγραψεν ὁ Πειραιῶς Νικόλαος, ἀλλά καί ὁ παριστάμενος Κιτίου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου Ἐπιφάνιος, ὁ ὁποῖος, ὅπως πολύ καλά ἐνθυμοῦμαι, ἐδήλωσεν ὅτι συμφωνεῖ μέ τό περιεχόμενον, τήν ἐγκρίνει, ὡς ἀπόφασιν, ἀλλά δέν τήν ὐπογράφει, διότι ἀναγράφεται ἐν αὐτῆ ὁ χαρακτηρισμός «ἀκαινοτόμητος ἐκκλησία». «Ἐξήγησε μάλιστα», ὅτι , «δέν ἤθελε νά δώση ἀφορμήν εἰς τόν Ἱερομόναχον Εὐθύμιον τόν Κύπριον, νά τοῦ δημιουργήση νέα προβλήματα, δεδομένου ὅτι τότε ὁ Ἱερομ. Εὐθύμιος, ἡγεῖτο τοῦ κινήματος κατά τοῦ χαρακτηρισμοῦ τῆς Ἐκκλησίας ὡς "ἀκαινοτομήτου». Ἐπαναδημοσιεύομεν τήν καταδικαστικήν ταύτην κατά τοῦ Παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἀπόφασιν, δεδομένου ὅτι οὗτος ἐπανῆλθεν δριμύτερος, (ποτέ βεβαίως δέν ἔπαυσε τό φθοροποιόν ἔργον του), μέ συνέπειαν τά τελευταῖα δέκα ἔτη νά καταφάγη πολλούς Ἐπισκόπους, μέχρι καί αὐτόν τόν Ἀρχιεπίσκοπον Ἀνδρέαν καί τόν ψευδαρχιεπίσκοπον Νικόλαον καί τήν ὁμάδα του. Τά σκοτεινά Κέντρα (νεοημερολογιτικός καί παλαιοημερολογιτικός οἰκουμενισμός) ὁσάκις βλέπουν νά ἔρχωνται εἰς τό φῶς τοιαῦται ἀποφάσεις φρυάττουν κυριολεκτικά κατά τῶν ὀρθοδόξων Ἀρχιερέων, διότι βλέπουν μέσω τοιούτων (ὁμολογιακῶν ἀποφάσεων) νά μήν εὐοδώνωνται τά δόλια σχέδιά των κατά τῆς Μητρός Ἐκκλησίας. ΠΡΑΞΙΣ 6/13-7-1983 ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΑΚΑΙΝΟΤΟΜΗΤΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ Γ.Ο.Χ. ΕΛΛΑΔΟΣ Θέμα: "Καταδίκη τοῦ λεγομένου παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ" ῾Η ῾Ιερά Σύνοδος τῆς ῾Ιεραρχίας τῆς ᾿Ακαινοτομήτου ᾿Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. ῾Ελλάδος ἐν τῇ συνεδρίᾳ Αὐτῆς τῆς 13-7-83 ἐπελήφθη τοῦ θέματος τοῦ λεγομένου "παλαιοημερολογιτικοῦ οἰκουμενισμοῦ" καί ΛΑΒΟΥΣΑ ΥΠ᾿ ΟΨΙΝ α) ῞Οτι ὁ λεγόμενος "παλαιοημερολογιτικός οἰκουμενισμός" διδάσκει διδασκαλίαν αὐτόχρημα αἱρετικήν, ἤτοι, ὅτι ἅπασαι αἱ ἀκολουθοῦσαι τό παλαιόν ἡμερολόγιον, ὁμάδες ἤ παρατάξεις συναποτελοῦσι καί ἀνήκουσι εἰς τήν Μίαν, ῾Αγίαν, Καθολικήν καί ᾿Αποστολικήν τοῦ Χριστοῦ ᾿Εκκλησίαν καί ὅτι ἐπιβάλλεται ἕνωσις αὐτῶν νοουμένη κατά τήν οἰκουμενιστικήν ἀντίληψιν καί οὐχί κατά τήν ᾿Ορθόδοξον ῾Ομολογίαν καί ᾿Εκκλησιολογίαν. β) ῞Οτι ὁ "παλαιοημερολογιτικός οἰκουμενισμός" εἶναι καρπός καί συνέπεια τοῦ ἀντιχρίστου Οἰκουμενισμοῦ, τῆς παναιρέσεως τοῦ αἰῶνός μας, ὅστις ἐπιχειρεῖ διά τῶν κατατμήσεων καί διαιρέσεων καί τῆς ἐκκλησιολογικῆς συγχύσεως νά παραχαράξῃ τήν ᾿Ορθόδοξον ῾Ομολογίαν - ᾿Εκκλησιολογίαν καί νά εἰσαγάγῃ καί εἰς τήν ᾿Ακαινοτόμητον ᾿Εκκλησίαν τήν αἰρετικήν ταύτην διδασκαλίαν, ἵνα οὕτω πλήξῃ Αὐτήν. γ) ῞Οτι ὁ αἰών, τόν ὁποῖον διανύομεν, εἶναι αἰών γενικῆς ἀποστασίας καί ἐκκλησιολογικῆς συγχύσεως, τήν ὁποίαν ἐδημιούργησεν ὁ ἀντίχριστος Οἱκουμενισμός, ἡ δέ κρισιμότης τῶν καιρῶν, ἀπαιτεῖ ἰδιαιτέρως συνεχῆ βίωσιν καί καθαράν ῾Ομολογίαν τῆς ᾿Ορθοδόξου Πίστεως καί διδασκαλίας τῆς ᾿Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. δ) ῞Οτι "τό τῆς ἐκλογῆς σκεῦος", ὁ θεῖος Παῦλος πᾶσιν ἡμῖν ἐντέλλεται: "Προσέχετε ἑαυτοῖς καί παντί τῷ ποιμνίῳ, ἐν ὧ ὑμᾶς τό Πνεῦμα τό ῞Αγιον ἔθετο ἐπισκόπους ποιμαίνειν τήν ᾿Εκκλησίαν τοῦ Θεοῦ, ἥν περιεποιήσατο διά τοῦ ἰδίου αἵματος", προαγορεύων, ὅτι "λῦκοι βαρεῖς μή φειδόμενοι τοῦ ποιμνίου καί ἄνδρες λαλοῦντες διεστραμμένα τοῦ ἀποσπᾶν τούς μαθητάς ὀπίσω αὐτῶν" ἀναστήσονται ἐν μέσῳ τῆς τοῦ Θεοῦ ᾿Εκκλησίας, παρακελευόμενος γρηγορεῖν ἡμᾶς. ε) ῞Οτι ἠγέρθησαν τινές λαλοῦντες διεστραμμένα, οἵτινες ἐπί ἀθετήσει τῆς ῾Ομολογίας καί ᾿Εκκλησιολογίας τῆς ῾Αγίας τοῦ Χριστοῦ ᾿Εκκλησίας καί ἐπί καταφρονήσει τῶν θείων καί ῾Ιερῶν Κανόνων καί ἐν γένει τῆς ῾Αγίας καί ῾Ιερᾶς Παραδόσεως κηρύττουσι γυμνῇ τῇ κεφαλῇ "παλαιοημερολογιτικόν Οἰκουμενισμόν", ἐπί ταραχῇ τῆς τῶν πιστῶν ὁμηγύρεως. ΕΠΕΙΔΗ ὁ "παλαιοημερολογιτικός οἰκουμενισμός" κατελέγχεται ὑπό τοῦ συντάγματος τῶν θείων καί ῾Ιερῶν Κανόνων καί εἶναι ξένον τι καί πολέμιον πρός τήν ᾿Ορθόδοξον ῾Ομολογίαν καί ᾿Εκκλησιολογίαν τῆς ᾿Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ μετά τῶν ἁγἰων καί Θεοφόρων Πατέρων ἡμῶν, "ἀσπασίως τούς θείους καί ῾Ιερούς Κανόνας ἐνστερνιζόμενοι" ΕΝ ΑΓΙΩ ΠΝΕΥΜΑΤΙ ΑΠΟΦΑΙΝΟΜΕΘΑ Α΄. Καταδικάζομεν καί κατακρίνομεν τόν λεγόμενον "παλαιοημερολογιτικόν οἰκουμενισμόν", ὡς ξένον καί ἀλλότριον τῆς ᾿Ορθοδόξου ῾Ομολογίας καί ᾿Εκκλησιολογίας τῆς ῾Αγίας τοῦ Χριστοῦ ᾿Εκκλησίας. Β΄. ᾿Εν ἑνί στόματι καί μιᾷ καρδίᾳ ὁμολογοῦμεν καί διακηρύσσομεν, ὅτι ἡ Γνησία ᾿Ορθόδοξος ᾿Εκκλησία, ἡ οὕτως ἀποκληθεῖσα πρός διάκρισιν "ἀκαινοτόμητος", ἤ "᾿Εκκλησία τῶν Γ.Ο.Χ." εἶναι ἡ συνέχεια τῆς Μίας, ῾Αγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς τοῦ Χριστοῦ ᾿Εκκλησίας, ἐξ ἧς ἀπεσχίσθησαν, ἀφ᾿ ἑνός μέν ἡ Καινοτόμος Νεοημερολογιτική ᾿Εκκλησία, διά τῆς εἰσαγωγῆς τῆς καταδεδικασμένης Παπικῆς Καινοτομίας, ἥτις εἰσήχθη ὡς Οἰκουμενισμός τό 1924, ἀφ᾿ ἑτέρου τά διάφορα παλαιοημερολογιτικά σχίσματα, ἅτινα ἐδημιουργήθησαν διά τῆς παραχαράξεως ὑπ᾿ αὐτῶν τῆς ῾Ομολογίας-᾿Εκκλησιολογίας τῆς ἀκαινοτομήτου ῾Αγίας τοῦ Χριστοῦ ᾿Εκκλησίας. Γ΄. Αὕτη ἡ ᾿Ορθόδοξος ῾Ομολογία-᾿Εκκλησιολογία διετυπώθη καί διεκηρύχθη ἀπό τοῦ 1924, διεκηρύχθη δέ καί Συνοδικῶς τό ἱστορικόν ἔτος 1935. Ταύτην καί ἡμεῖς διαφυλάσσομεν, κηρύσσομεν καί ὁμολογοῦμεν. "Οὕτω φρονοῦμεν, οὕτω λαλοῦμεν, οὕτω κηρύσσομεν", τούς δέ ἀλλοτρίως φρονοῦντας, ἀλλοτρίους τῆς τοῦ Χριστοῦ ᾿Εκκλησίας κηρύσσομεν. Δ΄. ῾Ομοφώνως ἀποδοκιμάζομεν καί αἵρομεν ἐκφράσεις ἤ διατυπώσεις, αἱ ὁποῖαι ἀσχέτως ὑπό ποίας συνθήκας, ἤ ὑπό ποίων ἐγράφησαν, εἶναι ἀπαράδεκτοι ἐξ ὀρθοδόξου ἀπόψεως καί ξέναι πρός τήν ᾿Ορθόδοξον ῾Ομολογίαν καί ᾿Εκκλησιολογίαν, καί ὁρίζομεν, ὅπως τοῦ λοιποῦ, ἅτε παρεισφρύσασαι, εἴτε ἐξ ἀπροσεξίας, εἴτε διά τήν ἀνθρωπίνην ἀδυναμίαν, θωροῦνται μή γεγραμμέναι. ᾿Εν σωτηρίῳ ἔτει 1983, 13η ᾿Ιουνίου (Ε.Η.) ῞Επονται αἱ ὑπογραφαί + ῾Ο ᾿Αθηνῶν καί πάσης ῾Ελλάδος ᾿Ανδρέας. + ῾Ο Μεσσηνίας Γρηγόριος + ῾Ο ᾿Αττικῆς καί Μεγαρίδος Ματθαῖος + ῾Ο Βρεσθένης Λάζαρος + ῾Ο ᾿Αργολίδος Παχώμιος + ῾Ο Φθιώτιδος Θεοδόσιος + ῾Ο Σερβίων καί Κοζάνης Τῖτος Ο ΑΡΧΙΓΡΑΜΜΑΤΕΥΣ + ῾Ιερομόναχος Κήρυκος Κοντογιάννης ᾿Ακριβές ἀντίγραφον ἐκ τοῦ πρωτοτύπου. ᾿Αθῆναι τῇ 10-2-2000 Ο ΑΡΧΙΓΡΑΜΜΑΤΕΥΣ (τίθεται ὑπογραφή) + Ο ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ ΚΗΡΥΚΟΣ