Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑΝ ΕΚΑΜΝΕ ΚΑΘ ΕΚΑΣΤΗΝ ΜΕΤΑ ΔΑΚΡΥΩΝ Ο ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ Ο ΦΙΛΕΩΤΗΣ

 

+ Ο ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ ΚΗΡΥΚΟΣ

ΤΗΣ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Δ/ΝΣΙΣ: ΕΠΙΣΚΟΠΕΙΟΝ  ΑΓΙΑΣ  ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ

ΚΟΡΩΠΙ Τ.Κ.19400 Τ.Θ. 54 ΤΗΛ. 210.6020176, 210.2466057

 

Ἀριθμ. Πρωτ. ΕΠ/21                       Ἐν Κορωπίῳ τῆ  14/27. 3.2006

 

ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΑΓΙΟΥ ΚΥΡΙΛΛΟΥ

 

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῶ ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά.

 

Παραθέτω μίαν πολύ κατανυκτικήν προσευχήν τοῦ Ἁγίου Κυρίλλου τοῦ Φιλεώτη, τήν ὁποίαν ὁ ἅγιος ἔλεγε καθ’ ἑκάστην μετά πολλῶν δακρύων, καί τήν ὁποίαν δύναται νά λέγη «ἐν παντί καιρῶ καί τόπω» καί κάθε ὀρθόδοξος χριστιανός, ὁ ὁποῖος ἐπιθυμεῖ τήν σωτηρίαν τῆς ψυχῆς του. Προσηύχετο, λοιπόν, ὁ ἅγιος οὕτω:

 

«Ἐλέησον, ἐλέησον, ἐλέησόν με, Χριστέ μου καρδιογνῶστα, ἥμαρτον, μή με καταδικάσης.

Πρόσδεξαι τόν κλαυθμόν μου ἐκ τῆς πικρίας τῆς ψυχῆς μου, τήν ὁποίαν ὁ ἰός, οἴμοι, τῆς ἁμαρτίας ἐνέβαλε. 

Τοῖς πάθεσί σου Κύριε, ἴασαι τά πάθη τῆς ψυχῆς μου.

Τοῖς τραύμασί Σου, τά τραύματα θεράπευσον τοῦ νοός μου.

Τῶ τιμίῳ Αἵματί Σου τό ἐμόν αἷμα καθάγνισον, ὡς γνωρίζεις, καί μέτοχον ποίησόν με τοῦ θείου Σώματός Σου.

Ἡ χολή τήν ὁποίαν παρά τῶν ἐχθρῶν ἐποτίσθης, Χριστέ μου, ἀς μέ λυτρώση τό ταχύτερον ἐκ τῆς πικρίας τοῦ ὄφεως.

Τό Σῶμά Σου τό τανυσθέν ἐπί τοῦ ξύλου τοῦ Σταυροῦ Σου, ἀς ἀναπετάση τόν νοῦν μου πρός τήν Σήν θεωρίαν.

Ἡ κεφαλή Σου, τήν ὁποίαν ἔκλινας ἐπί τοῦ Σταυροῦ, αὐτή ἀς ὑψὠση τήν κεφαλήν μου κατά τῶν ἀντιπάλων.

Αἱ καθηλωθεῖσαι παναμώμητοι χεῖρές Σου, ἀς μέ ἀναγάγουν ἐκ τοῦ λάκκου τῆς ἀπωλείας, καί ἀς μέ ὡδηγήσουν ἐνώπιόν Σου.

Τό ῥαπισθέν καί ἐμπτυσθέν ὑπό τῶν καταράτων πρόσωπόν Σου τό Ἅγιον, αὐτό ἀς μοῦ στιλβώση τό πρόσωπον τό μιανθέν ὑπό τῆς ἀνομίας.

Ἡ ψυχή Σου, τήν ὁποίαν ἐπί τοῦ Σταυροῦ παρέθεσες εἰς τόν Πατέρα Σου, αὐτό ἀς μέ ὁδηγήση πρός Σέ διά τῆς Χάριτός Σου, ὅπως ἐκλυτρωθῶ τῆς γλυκυπίκρου τροφῆς, εἰς τήν ὁποίαν οἱ ὡς ἐμέ χοῖροι, μετ’ εὐχαριστήσεως ἐντρυφῶσιν.

Ἀξιωθῶ δέ διά Σοῦ, νά τραφῶ, ὦ Χριστέ μου, μέ τό θέλημά Σου τό ἅγιον νῦν καί εἰς τούς αἰῶνας».  

 

Αὐτή ἄς εἶναι, τέκνα ἐν Κυρίῳ πνευματικά, καί ἰδική μας προσευχή, καί ἄς εἴμεθα βέβαιοι ὅτι ὁ Θεός δέν θά μᾶς ἐγκαταλείψει ποτέ.  

Μετ’ εὐχῶν

Ὁ ἐλάχιστος ἐν ‘Επισκόποις

 

 

 

 

+ Ο ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ

ΚΗΡΥΚΟΣ