ΟΤΑΝ Ο ΠΟΙΜΗΝ ΕΙΝΑΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ

Ο αγιος Μάρκος ο Εθγενικός έγραφε πως «άπαντες οι της Εκκλησίας διδάσκαλοι, και πάσαι αι θείαι γραφαί, φεύγειν τους ετερόφρονας παραινούσιν και της αυτών κοινωνίας διΐστασθαι», αλλά και πολλούς άλλους Πατέρες, όπως π.χ. τον άγ. Αθανάσιο, τον Μ. Φώτιο, τον αγ. Νικόδημο, οι οποίοι δεν συμβουλεύουν, ότι μπορούμε να υπομένουμε την αίρεση ένα αιώνα (όπως γίνεται σήμερα με τον Οικουμενισμό) και, μετά τα εκατό χρόνια, θα του κάνουμε άλλη μια χάρη να τον ανεχθούμε μερικά χρόνια ακόμα, αλλά συμβούλευαν να ενεργούμε σε σύντομο χρονικό διάστημα ή και αμέσως. Ο Μ. Αθανάσιος γράφει: «Εάν ο Επίσκοπος ή ο πρεσβύτερος οι όντως οφθαλμοί της Εκκλησίας κακώς αναστρέφονται και σκανδαλίζωσι τον λαόν, χρη τούτους εκβάλλεσθαι. Συμφέρον γαρ άνευ αυτών συναθροίζεσθαι εις ευκτήριον οίκον, παρά μετ’ αυτών εμβληθήναι όπως με Άννα και Καϊάφα εις την γέεναν του πυρός»(38). Ο δεύτερος αποφαίνεται: «Αιρετικός εστιν ο ποιμήν; Λύκος εστιν∙ φυγείν εξ αυτού και αποπηδάν δεήσει, μηδ’ απατηθήναι προσελθείν καν ήμερον περισαίνειν δοκεί∙ φύγε την κοινωνίαν αυτού και την προς αυτόν κοινωνίαν ως ιός όφεως». Και ο αγ. Νικόδημος: «Αν ο προεστώς σου είναι σφαλερός εις την πολιτείαν και τα έργα του μη περιεργάζεσαι. Αν όμως είναι σφαλερός κατά την πίστιν φεύγε και παραίτησέ τον, όχι μόνο αν είναι άνθρωπος αλλά καν Άγγελος είναι από τον ουρανόν»(39).