ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΠΕΝΤΕ ΠΡΩΗΝ

+ Ο ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ ΚΗΡΥΚΟΣ ΤΗΣ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ Δ/ΝΣΙΣ: ΕΠΙΣΚΟΠΕΙΟΝ ΑΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ ΚΟΡΩΠΙ Τ.Κ.19400 Τ.Θ. 54 ΤΗΛ. 210.6020176, 210.2466057 Α.Π. 43 Εν Κορωπίῳ Μάιος 2007 ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΘΕΜΑ: Πῶς γίνεται δεκτός εἰς τήν Γνησίαν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν κληρικός ἐπιστρέφων ἐκ τῆς σχισματοαιρέσεως τῶν πέντε πρώην Μητροπολιτῶν. Κληρικός, ὁ ὁποῖος ὑπῆρξε μέλος τῆς Ἐκκλησίας λόγῳ ὅμως τῆς ἁπλότητος, ἤ ἀμαθείας, πάντως μετά φανατισμοῦ καί ἐξ’ ἀδιακρίτου ζήλου ἠκολούθησε τούς «πέντε» εἰς τήν σχισματοαίρεσίν των, μᾶς ἐνεπιστεύθη καί μέσω τρίτων καί προσωπικῶς, τήν βούλησίν του νά ἐπιστρέψη εἰς τήν Ἐκκλησίαν. Μετά χαρᾶς ἐδέχθημεν νά συζητήσωμεν μετ’ αὐτοῦ καί τῆς συνοδείας του, πλήν ὅμως τοῦ ὑπενθυμίσαμεν καί ἡ ἐλαχιστότης μου καί ὁ π. Ἀμφιλόχιος καί ὁ θεολόγος Ἐλευθέριος Γκουτζίδης, μετά τῶν ὁποίων ἐπίσης ἐπραγματοποιήθη συνάντησις, ὅτι διά νά γίνη δεκτός εἰς τήν Ἐκκλησίαν, πρέπει πρωτίστως νά συνειδητοποιήση τό μέγεθος τοῦ ἐγκλήματος τῆς προδοσίας κατά τῆς Ἐκκλησίας εἰς τό ὁποῖον ὑπέπεσαν οἱ πέντε πρώην Μητροπολῖται, τούς ὁποίους καί ὁ ἴδιος παρασυρθείς ἠκολούθησεν. Δέν ἐλάβομεν κἄν ὑπ’ ὄψιν τό γεγονός ὅτι ἐξ’ ἀνάγκης ἔφθασε εἰς αὐτό τό σημεῖον, νά ἀναζητήση μίαν διέξοδον, ἤτοι διότι ἐδιώκετο ἀπό τόν Ναόν εἰς τόν ὁποῖον ἐφημέρευε, λόγῳ διαφωνίας του μετά τῶν «προϊσταμένων» του ψευδεπισκόπων, ἀλλά τοῦ ὑπενθυμίσαμεν μόνον τήν παρέκκλισιν τῶν πέντε, ἑπομένως καί τοῦ ἰδίου, ἀπό τήν δογματικήν διδασκαλίαν τῆς Ἐκκλησίας, καί τό γεγονός, ὅτι οἱ «πέντε» μέ τό πρόσχημα τῆς δῆθεν «νεοεικονομαχίας» ἐκίνησαν τήν μεγαλυτέραν προδοσίαν κατά τῆς Ὁμολογίας – Ἐκκλησιολογίας τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί κυρίως κατά τῆς γνησίας καί ἀδιακόπου Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς τῶν Ἐπισκόπων καί Πρεσβυτέρων Αὐτῆς. Τοῦ ἐξηγήσαμεν ὅτι οὗτοι τό 1995 ἀπεκόπησαν καί ἀπεσχίσθησαν ἐκ τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας, καταστάντες δεινοί ἐκκλησιομάχοι, καί ὅτι ἀκολουθήσας αὐτούς ἠκολούθησεν ἕνα σχίσμα – αἵρεσιν, ὅτι εὑρέθη ἐκτός Ἐκκλησίας, καί ὅτι ἐπιβαρύνεται καί ὁ ἴδιος μέ τάς ἀντικανονικότητας, ὑποκρισίας καί δολίας ἐνεργείας καί ἔκτροπα αὐτῶν. Τοῦ ὑπεμνήσαμεν ἀκόμη τό ἁγιοπατερικόν: «Εἴ τις σχίζοντι ἀκολουθεῖ βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομεῖ». Τοῦ εἴπομεν ὅτι, κατά τήν ταπεινήν μας ἄποψιν, ἡ ἀπόπειρα τῶν «προϊσταμένων» του ψευδεπισκόπων, νά καταλάβουν τάς ἐγκαταστάσεις τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἀττικῆς εἰς Μάνδραν, καί ἡ προσφυγή των εἰς τά δικαστήρια διά νά τόν ἐκδιώξουν ἐκ τοῦ Ναοῦ, ὅπου ἐφημερεύει ἐπί δεκάδες ἐτῶν, εἶναι παραχώρησις Θεοῦ, διά νά ἐγερθῆ ὁ ἴδιος ἐκ τοῦ θανατηφόρου ὕπνου καί ἐν μετανοίᾳ και συντριβῆ επιστρέψη εἰς τήν Μητέρα Γνησίαν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν εἰς τήν ὁποίαν ἐγαλουχήθη καί ἀνετράφη. Ἐπίσης τοῦ ἐξηγήσαμεν ὅτι οὔτε «νεοεικονομαχία» εἰς τούς κόλπους τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ὑπῆρξεν, οὔτε καί σήμερον ὑπάρχει, ὅμως ἐκ τῶν κειμένων των οἱ πέντε πρώην Μητροπολῖται, ἀναμφισβητήτως προέκυψαν καί παραμένουν Εἰκονομάχοι ἀνθιστάμενοι εἰς τούς Ὅρους, τά θεσπίσματα καί τήν διδασκαλίαν τῆς ἁγίας Ζ΄ Οἱκουμενικῆς Συνόδου, ἀναθεματίσαντες ὀρθοδόξους Εἰκόνας, τάς ὁποίας ἔχει θεσμοθετήσει ἡ Ζ΄ Οἰκουμενική Σύνοδος, καί τάς ὁποίας χει εἰς χρῆσιν ἐπί 1500 ἔτη ἡ Ἐκκλησία. Τάς ὀρθοδόξους αὐτάς Εἰκόνας τάς ἀναθεμάτισαν ὡς δῆθεν ἐχούσας ἐπιρροάς ἀνατολικῶν θρησκειῶν, ἀποδεχθέντες καί κηρύξαντες ὡς μόνας «αύθεντικάς» Εἰκόνας τῆς Ὀρθοδοξίας. τάς ἐκ τῆς Δύσεως καί τήν Δυτικήν θεολογίαν εἰσαγαγούσας, νεωτέρας ἀναγεννησιακάς Εἰκόνας, φθάσαντες μάλιστα εἰς τό σημεῖον, διά νά πλανήσουν τούς μή γνωρίζοντας νά παραχαράξουν καί αὐτά τά Πρακτικά τῆς Ζ΄ Οἰκουμενικῆς, γεγονός τό ὁποῖον ἐπισύρει τάς ἀράς καί τά ἀναθέματα τῶν Πατέρων αὐτῆς τῆς Ἁγίας Συνόδου. Κατόπιν τούτου, τοῦ εἴπομεν, ὅτι ἐάν θέλη νά ἐνεργήση συμφώνως πρός τούς ἱερούς Κανόνας καί νά γίνη κατά Θεόν δεκτός εἰς τό «μικρόν ποίμνιον», ἤτοι εἰς τήν γνησίαν καί ἀκαινοτόμητον Ὀρθόδοξον Ὁμολογίαν καί ἀνόθευτον Ἀποστολικήν Διαδοχήν, ὀφείλει νά ΑΠΟΚΗΡΥΞΗ τό βλάσφημον καί Ἐκκλησιομάχον κίνημα τῶν «πέντε» εἰς ὅλας του τάς ἐκφάνσεις, μέχρι καί τάς κατά τό 1995 ἀντικανονικάς καί οὐσία ἀκύρους «Πράξεις καί ἀποφάσεις» των, καί νά ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΗ αὐτούς ὡς σχισματικούς καί αἱρετικούς καί ἀντιποιουμένους τήν Ἐπισκοπικήν διακονίαν καί τούς θεσμούς τῆς Ἐκκλησίας.....