20 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΩΝ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΑΡΤΕΜΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ ΠΡΟΣΤΑΤΟΥ ΚΕΦΑΛΛΗΝΙΑΣ

Στις 20 Οκτωβρίου η εορτή του Αγίου Αρτεμίου, προστάτη της ΕΛ.ΑΣ. και του Αγίου Γερασίμου, προστάτη της Κεφαλλονιάς

20 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΡΤΕΜΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ ΕΟΡΤΑΖΕΙ Η ΕΝΔΟΞΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΑΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΕΟΡΤΑΖΕΙ ΚΑΙ Η ΚΕΦΑΛΛΟΝΙΑ ΤΟΝ ΠΡΟΣΤΑΤΗ ΤΗΣ

«Άγιε Μεγαλομάρτυρα Αρτέμιε πρέσβευε για τους υπηρετούντας στην Ελληνική Αστυνομία και δια τις οικογένειες αυτών».

Πολλές και σοφές άγιες μορφές αγαπητοί μου φίλοι, παρελαύνουν από τις σελίδες της ιστορίας της μεγάλης μας Βυζαντινής αυτοκρατορίας. Μία τέτοια μορφή και εξαιρετική προσωπικότητα είναι και ο Άγιος Μεγαλομάρτυς Αρτέμιος, που έζησε και μαρτύρησε περί τα μέσα του τέταρτου αιώνα μ.Χ. (361-363).

Νέος, νεότατος ο Άγιος χάρη στην Χριστιανική μόρφωση που πήρε από τους πιστούς γονείς του άρχισε να ξεχωρίζει ανάμεσα στους συνομήλικους της πόλεώς του με τα χαρίσματα και τα προσόντα του. Ο Μέγας Κωνσταντίνος, από την πρώτη στιγμή που γνώρισε τον ευσεβή και σοφό τούτο νέο, τον εξετίμησε ιδιαίτερα και έσπευσε να τον αναδείξει Δούκα και Αυγουστάλιον της μεγάλης πόλεως της Αλεξανδρείας. Δηλαδή τον διόρισε ανώτερο διοικητή όλης της Αιγύπτου. Στην επίσημη αυτή και τιμητική θέση ο Αρτέμιος σαν πιστός χριστιανός ασκούσε τα καθήκοντα του, με πολλή προσοχή και σύνεση, ώστε όλοι να θαυμάζουν τα υπέροχα πολιτιστικά και ηθικά του χαρίσματα.

Το 357 μ.Χ. έρχεται στην Πάτρα, με εντολή του Αυτοκράτορα Κωνσταντίου, γιου του Μεγάλου Κωνσταντίνου, για να παραλάβει τα σεπτά λείψανα του Αγίου Ανδρέα και να τα ανακομίσει στον νεόκτιστο Ναό των Αγίων Αποστόλων στην Κωνσταντινούπολη (3 Μαρτίου 357 μ.Χ.). Κατά την διαμονή του στην Πάτρα και με την επίβλεψή του κατασκεύασε υδραγωγείο. Στρατοπεδευμένος στην περιοχή της Μονής Γηροκομείου ελεούσε και βοηθούσε πλήθος αναξιοπαθούντων και κυρίως γερόντων, γεγονός που δικαιολογεί την τοπωνυμία Γηροκομείο.

Όταν, το 363 μ.Χ., ο Αρτέμιος άκουσε ότι ο Ιουλιανός ο Παραβάτης βασάνιζε τους Χριστιανούς στην Αντιόχεια, ήλθαν στα χείλη του, τα λόγια του ψαλμωδού Δαβίδ προς το Θεό: «Κύριε, πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με» (Ψαλμός Ν’ (50), στ. 14). Κύριε, στήριξέ με, με σκέψεις σταθερές και θέληση ισχυρή, που να κυριαρχεί μέσα μου και να με κατευθύνει στην υπεράσπιση του αγαθού με θάρρος.

Πράγματι, ο Αρτέμιος, με την δύναμη που του έδωσε ο Θεός, πήγε αμέσως στην Αντιόχεια και με παρρησία ήλεγξε ευθέως τον Ιουλιανό για τις παρανομίες του κατά των χριστιανών. Ο Ιουλιανός, που δεν περίμενε τέτοια στάση από αξιωματούχο, τον συνέλαβε και τον μαστίγωσε αλύπητα. Έπειτα του έσπασε τα κόκαλα με πέτρες, και τελικά τον αποκεφάλισε. Το Ιερό λείψανο του Αρτεμίου παρέλαβε κάποια διακόνισσα, η Αρίστη, που το μετέφερε στην Κωνσταντινούπολη, στο ναό του προφήτου Προδρόμου. Στην Αγιογραφία ο Άγιος Αρτέμιος εικονίζεται κυρίως με στολή Ρωμαίου στρατηγού. Στον Άγιο Αρτέμιο αποδίδονται ιάσεις κήλης και συναφών παθήσεων. Επί του ονόματος του Αγίου οι Χριστιανοί φέρουν τα ονόματα Αρτέμιος ή Αρτέμης και Άρτεμη.

Ο Άγιος Αρτέμιος είναι ο προστάτης της Ελληνικής Αστυνομίας. Μαζί με την μνήμη του προστάτη του Σώματος, Μεγαλομάρτυρα Αγίου Αρτεμίου, η Ελληνική μας Αστυνομία γιορτάζει στις 20 Οκτωβρίου την «Ημέρα της Αστυνομίας». Η «Ημέρα της Αστυνομίας», θεσμοθετήθηκε από την Ελληνική Πολιτεία για να τιμήσει την προσφορά της Ελληνικής Αστυνομίας, στην Πατρίδα και την κοινωνία.

Ευχόμεθα εκ βάθους καρδίας, ο Άγιος Αρτέμιος να προστατεύει τα μέλη της Ελληνικής Αστυνομίας μας, στο δύσκολο αλλά και επίπονο έργο τους. Ο Θεός να τους χαρίζει υγεία και δύναμη, προς εκπλήρωση του ιερού τους χρέους και καθήκοντος της διαχειρίσεως της Εθνικής και της Δημόσιας ασφαλείας.

Να ακολουθήσουν το λαμπρό παράδειγμά του και να καθαγιαστούν μέσα από το δύσκολο και επίπονο έργο που διατελούν στην σημερινή κοινωνία όπου κρατούν ψηλά το ανάστημά τους παρά τις καθημερινές αντιξοότητες, κοντά στον Χριστό καθώς και στην μητέρα Ορθόδοξη Εκκλησία μας, στην οποία πρέπει να προσφεύγουν καθημερινώς με ικεσίες για να αντλούν κουράγιο και δύναμη. Να μην αφήσουν τέλος τα υψηλά ιδανικά της Πατρίδας μας, μα ούτε και την πίστη τους στον Θεόν.

«Ο ΟΣΙΟΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ Ο ΕΝ ΚΕΦΑΛΛΗΝΙΑ».

“Ως ήλιος Γεράσιμε εκ του ναού σου βγαίνεις,
και με τους αγγέλους τ’ ουρανού στα ύψη ανεβαίνεις”.

Ο Άγιος Γεράσιμος γεννήθηκε στα Τρίκαλα της Κορινθίας το 1509. Ο πατέρας του ονομάζονταν Δημήτριος και η μητέρα του Καλή. Ο πατέρας του ανήκε στην βυζαντινή αριστοκρατία, στη μεγάλη οικογένεια των Νοταράδων. Θείος του ο Λουκάς Νοταράς, ο τελευταίος πρωθυπουργός (Μέγας Δούκας) του Βυζαντίου και συγγενής με τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο.

Ο Άγιος Γεράσιμος στα 20 του χρόνια φλεγόμενος από Θεϊκώ έρωτι, αφήνει την άνεση του αρχοντικού των Νοταράδων και ξεκινά την προσωπική του πορεία και αναζήτηση. Εικοσιέξι ολόκληρα χρόνια αναζητούσε την τελείωσή του, από τη Ζάκυνθο στο Μέγα Σπήλαιο και τα Μετέωρα, κι απ’ τον Όσιο Λουκά Βοιωτίας ως τις Μονές της Θεσσαλονίκης, την Κωνσταντινούπολη, το Άγιον Όρος όπου εκάρη μοναχός, τους Άγιους Τόπους όπου έλαβε το ιερατικό αξίωμα, τη Συρία, τη Δαμασκό, το Σινά, την Αντιόχεια, την Αλεξάνδρεια και την έρημο της Θηβαΐδας την Κρήτη και ξανά στη Ζάκυνθο. Μετά από αυτή την πνευματική οδοιπορία, εμπλουτισμένος με θεϊκή εμπειρία και γνώση ασκητική το 1555 αποφασίζει να πάει και στην Κεφαλονιά.

Ασκητεύει πάλι σε σπήλαιο, κοντά στο Αργοστόλι για 5 χρόνια και 11 μήνες, οπότε αποφασίζει να εγκατασταθεί σε πιο απομακρυσμένη περιοχή, στην άγονη κοιλάδα των Ομαλών στους πρόποδες του Αίνου όπου και ανακαίνισε το ξωκκλήσι της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Το εκκλησάκι αυτό με την γύρω περιοχή του το παραχώρησε ο ιερέας Γεώργιος Βάλσαμος, ο οποίος όμως αργότερα μετάνιωσε και έσυρε τον Άγιο στα δικαστήρια, όπου όμως δικαιώθηκε ο Άγιος. Ξανάχτισε τον ετοιμόρροπο Ναό και πρόσθεσε γύρω πολλά κελιά, γιατί πολλοί κάτοικοι του νησιού βλέποντας την Αγία του ζωή εμπιστεύονταν σε αυτόν τις θυγατέρες τους για να γίνουν Μοναχές.

Στην αρχή συγκεντρώθηκαν 25 Μοναχές, αργότερα περισσότερες, από τις πιο πλούσιες οικογένειες του νησιού. Τη γυναικεία αυτή Μονή ονόμασε «Νέα Ιερουσαλήμ» με την άδεια και την ευλογία του επίσκοπου του νησιού Παχώμιου Μακρή, εδραιώνοντας έτσι τον γυναικείο Μοναχισμό στο νησί. Μετά από αίτηση του το Πατριαρχείο θέτει την Μονή υπό την υψηλή του προστασία.

Εκεί αρχίζουν να συρρέουν οι πιστοί για να ακούσουν τη διδασκαλία του. Χαρακτηριστική είναι η φράση του Αγίου με την οποία νουθετούσε έως εσχάτου αναπνοής: “ΤΕΚΝΙΑ ΕΙΡΗΝΕΥΕΤΕ ΕΝ ΕΑΥΤΟΙΣ ΚΑΙ ΜΗ ΤΑ ΥΨΗΛΑ ΦΡΟΝΕΙΤΕ”.
Ο Άγιος Γεράσιμος αφού έζησε ασκητικά στην κυριολεξία «εν σπηλαίοις και ταις οπαίς της γης», εκοιμήθη οσιακά στις 15 Αυγούστου 1579. Οι ιερείς ντύνουν τον Άγιο με τα άμφια τα οποία φέρει μέχρι σήμερα και μετά από κατανυχτική εξόδιο ακολουθία στην οποία χοροστάτησε ο Επίσκοπος Κεφαλληνίας Φιλόθεος ο Λοβέρδος, ενταφιάζουν το σώμα Του δίπλα και μέσα στον νότιο τοίχο του Ναού.

Μετά από δυο χρόνια, οι Μοναχές της Μονής έβλεπαν συχνά στον ύπνο τους τον Άγιο και αναγκάστηκαν να το αναφέρουν στον Πατριάρχη Κων/πόλεως ο οποίος έδωσε άδεια εκταφής του. Το σώμα Του βρέθηκε ευωδιάζον και άφθαρτο, όπως ακριβώς είναι σήμερα. Το ίδιο ανέπαφα ήταν και τα άμφιά Του. Η πρώτη ανακομιδή του σώματος του Αγίου Γεράσιμου έγινε 2 χρόνια και 2 μήνες μετά την κοίμηση Του, στις 20 Οκτωβρίου του 1581, με παριστάμενο τον πατριαρχικό έξαρχο Γαβριήλ Σεβήρο. Οι Ενετοί όμως θορυβημένοι από την αφθαρσία του σώματος Του, ζήτησαν να ταφεί ξανά, ώστε να συμπληρωθούν τα 3 χρόνια. Η δεύτερη ανακομιδή έγινε την 20η Οκτωβρίου 1582 όπου και πάλι ευρέθη ανέπαφο από την φθορά του χρόνου.

Γι’ αυτό το λόγο θεσπίστηκε η κυριώνυμος εορτή του Άγιου Γεράσιμου στις 20 Οκτωβρίου και όχι στις 15 Αυγούστου.
Αργότερα όμως οι χριστιανοί γιόρταζαν τη μνήμη του και στην κοίμηση του, όχι όμως στις 15 για να μην επισκιαστεί η κοίμηση της Παναγίας, αλλά στις 16 Αυγούστου. Ανακηρύχθηκε Άγιος από το Πατριαρχείο το 1622. Ο Άγιος Γεράσιμος ονομάστηκε «νέος ασκητής» για να τον ξεχωρίζουν από τον άγιο Γεράσιμο τον Ιορδανίτη.

Μεταξύ άλλων ο μεγάλος ασκητής Γεράσιμος ο εν Κεφαλληνία έχει τα σκήπτρα εκδιώξεως των δαιμόνων από ανθρώπους, πού είναι υπό μερική ή ολική σατανική κατοχή. Το σκήνωμα του Άγιου Γεράσιμου έμεινε ως εκ θαύματος άφθαρτο διά μέσου των αιώνων μέχρι σήμερα. Είναι ένα από τα τρία άφθορα λείψανα στο Ιόνιο, του Αγίου Σπυρίδωνα, του Αγίου Γερασίμου και του Αγίου Διονυσίου. Το ιερό του λείψανο παραμένει άφθαρτο και ευωδιάζον προς προσκύνηση και αγιασμό των πιστών, ενδεδυμένο με τα άμφια της ταφής του και εκτίθεται προς προσκύνηση μέσα σε τζαμένια λειψανοθήκη που ενσωματώνεται σε μεγαλύτερη ασημένια περίτεχνη λάρνακα, η οποία είναι τοποθετημένη πάνω από τον τάφο του Αγίου.