ΠΟΛΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΠΡΟΕΚΑΛΕΣΕ ΣΤΗΝ ΡΩΣΙΑ Η ΥΠ ΑΡΙΘΜ. ΠΡΩΤ. 69/30.6.1999 ΗΜΕΤΕΡΑ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΡΩΣΟΥΣ ΤΩΝ ΚΑΤΑΚΟΜΒΩΝ

 

 ΓΝΗΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ

                                             ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ –ΣΤΑΜΑΛΑ 194 00 Τ.Θ. 54 – ΚΟΡΩΠΙ ΑΤΤΙΚΗΣ

                            

 Σημείωσις: ῾Η ὑπ’ ἀριθμ. 69/30-6-1999 ᾿Εγκύκλιος αὕτη ᾿Επιστολή μας προκάλεσε πολύ μεγάλο ἐνδιαφέρον στήν Ρωσία, καί εἰς τούς ᾿Ορθοδόξους καί εἰς ἄλλους. Μόνο διά τήν ῾Ελλάδα, φαίνεται, δέν ἔπρεπε νά δημοσιευθῇ, διότι "χαλάει" τά σχέδια τοῦ παλαιοημερολογιτικοῦ οἰκουμενισμοῦ. Καί ὕστερα ἐπιμένουν κάποιοι νά ζητοῦν ἀποδείξεις δι’ ὅσα λέγομεν καί γράφομεν διά τό κίνημα τοῦ παλαιοημερολογιτικοῦ οἰκουμενισμοῦ.

ΤΙ ΕΓΡΑΨΕ ΤΟ ΜΕΓΑΛΗΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΝ

 "ΠΕΤΡΟΓΚΡΑΝΤ" ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΓΚΥΚΛΙΟΥ ΤΑΥΤΗΣ.

῾Η ᾿Εγκύκλιος αὕτη μετεφράσθη εἰς τήν Ρωσικήν γλῶσσαν καί ἀπεστάλη εἰς τούς ἐν Ρωσίᾳ Γ.Ο.Χ. (Κατακομβῶν) πρός τούς ὁποίους ἀπηυθύνετο. Τό ἐν λόγῳ κείμενον προεκάλεσε τό ἐνδιαφέρον, καί μάλιστα εἰς πολλούς πού ἀνῆκον εἰς τήν ᾿Εκκλησίαν τῶν Κατακομβῶν. ᾿Εν ὑστερογράφῳ εἰς τήν Ρωσικήν μετάφρασιν συμπεριλάβαμε καί μίαν ἀπάντησιν εἰς τούς Γ.Ο.Χ. τῆς Ρωσίας διά τόν ρόλον τοῦ φερομένου ὡς "᾿Αρχιεπισκόπου Κατακομβῶν" ᾿Αμβροσίου. Εἰς αὐτήν τήν ἀπάντησιν συστήναμε εἰς τούς πιστούς χριστιανούςτῶν Κατακομβῶν, ὅτι πρέπει νά προσέχουν νά μή πλανηθοῦν, καθ᾿ ὅσον οὗτος καί οὐδεμίαν σχέσιν ἔχει μέ τήν Γνησίαν ᾿Ορθόδοξον ᾿Εκκλησίαν, ἀλλά καί τά φρονήματά του ἔχουν σχέσιν μᾶλλον πρός τούς παλαιοπίστους παρά πρός τήν ᾿Ορθοδοξίαν.

᾿Ενδιαφέρον δι᾿ αὐτήν τήν ᾿Εγκύκλιον ἔδειξε καί ἡ Διεύθυνσις τοῦ μεγάλης κυκλοφορίας περιοδικοῦ τῆς Πετρουπόλεως "ΒΕΡΤΟΓΚΡΑΝΤ".. Εἰς τήν στήλην "Πληροφορίες" τοῦ περιοδικοῦ αὐτοῦ καί ὑπό τόν τίτλον: "῾Ο ῎Εξαρχος τῆς "Ματθαιϊκῆς" Συνόδου τῆς ᾿Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. ῾Ελλάδος ἀπευθύνθηκε μέ ἐπιστολή πρός τούς χριστιανούς τῶν Κατακομβῶν τῆς Ρωσίας" ἐγράφη ἐκτενής καί συστηματική παρουσίασις, τήν ὀποίαν παραθέτομεν μέ τήν σημείωσιν  ὅτι αὐτή εἶναι ὅπως φαίνεται, μία καλοπροαίρετη κριτική, ἡ ὁποία ὅμως εἰς τινά σημεῖα "περνάει" κάποιες ἀπόψεις, οἱ ὁποῖες δέν μποροῦν νά μείνουν ἀσχολίαστες, ὅπως π.χ. διά τό θέμα τῆς λεγομένης "χειροθεσίας" τοῦ 1971.

Παραθέτομεν αὐτούσιον τό ἐν λόγῳ κείμενον ἐπί τοῦ ὁποίου  γίνονται τά ἀπαραίτητα σχόλια - διευκρινίσεις.

"Μέ ᾿Εγκύκλιο ἐπιστολή πρός τούς Γ.Ο.Χ. (τῶν Κατακομβῶν) τῆς Ρωσίας ἀπευθύνθηκε στά μέσα τοῦ περασμένου ἔτους ὁ Μητροπολίτης Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς Κήρυκος, ὁ ῎Εξαρχος τῆς ᾿Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. ῾Ελλάδος (τῆς "Ματθαιϊκῆς" Συνόδου στήν Ρωσία).

᾿Εξηγώντας τό σκοπό τοῦ γραψίματος τῆς ἐπιστολῆς ὁ Μητροπολίτης Κήρυκος γράφει: Πατέρες καί ἀδελφοί, ὅσοι ἐλάβομεν τήν ὑψίστην τιμήν νά εἴμεθα γνήσια καί ζῶντα μέλη τῆς ᾿Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, πρέπει νά φυλάξωμεν αὐτόν τόν σύνδεσμον καί τήν κοινωνίαν μετά τοῦ Χριστοῦ διά καί ἐν τῇ ᾿Αγίᾳ Του ᾿Εκκλησίᾳ διά τῆς ζώσης πίστεως καί τῆς φωτιστικῆς Χάριτος τοῦ Παναγίου Πνεύματος. Οὕτω θά δυνηθῶμεν νά διακρίνωμεν τό ψεῦδος ἀπό τήν ἀλήθειαν καί τό σκότος ἀπό τό φῶς, καί θά φεύγωμεν τήν πλάνην, τό σχίσμα καί τήν αἵρεσιν, διότι ὅλα αὐτά εἶναι ἔργα τῶν πολλῶν προδρόμων τοῦ ἀντιχρίστου. Γράφω  ῾Υμῖν, ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί καί γνήσια τέκνα τῆς Μητρός ἡμῶν ᾿Εκκλησίας, ἐν πολλῇ σπουδῇ καί συνοχῇ καρδίας, διότι ἀνησυχῶ μή τις ἐξ ῾Υμῶν πλανηθῇ, διότι  καί εἰς τάς ἡμέρας μας "ἠγέρθησαν πολλοί ἀντίχριστοι", πολλοί "ψευδεπίσκοποι", πολλαί "ψευδοεκκλησίαι", πολλαί "ψευδοσύνοδοι" καί ὑπερπερίσσευσαν αἱ "ψευδοομολογίαι".

῾Ο Μητρ. Κήρυκος σαφηνίζει, ὅτι δέν βρίσκονται ὅλοι οἱ "παλαιοημερολογῖτες" στήν Γνήσια ᾿Εκκλησία (τήν ὁποίαν αὐτός θεωρεῖ τήν "Ματθαΐκή" Σύνοδο), ἀλλά πολλοί ἐξέπεσαν ἀπ᾿ Αὐτῆς.

῾Η ἄμεση ἀφορμή γιά αὐτή τήν ᾿Εγκύκλιο, ὅπως τό ὁμολογεῖ ὁ Μητρ. Κήρυκος, εἶναι τό κείμενο τῆς ᾿Εγκυκλίου ἐπιστολῆς πρός τήν ᾿Εκκλησία τῶν Κατακομβῶν τῆς Ρωσίας, μέ τήν ὁποία ἀπευθύνθηκε ἤδη ἀπό τό 1995 ὁ Προϊστάμενος ἑτέρας Συνόδου τῶν Γ.Ο.Χ.  ῾Ελλάδος (τῶν "Φλωριναίων" ἤ τῶν "Χρυσοστομιτῶν"), ὁ "᾿Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος". ῾Ο Μητρ. Κήρυκος δέν θεωρεῖ τόν ᾿Αρχιεπίσκοπο Χρυσόστομο ὡς τήν Κανονική Κεφαλή τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ.  ῾Ελλάδος, ὀνομάζοντάς τον "ἡγέτη τοῦ γνωστοῦ παλιαοημερολογιτικοῦ σχίσματος, τό ὁποῖον ἐδημιούργησε τό 1937 καί τοῦ ὁποίου ἠγήθη μέχρι τόν θάνατό του, τό 1955, ὁ πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος Καβουρίδης". ᾿Από κεῖ καί πέρα, τό μεγαλύτερο μέρος τῆς ἐγκυκλίου εἶναι ἀφιερωμένο στήν ἐξήγηση αὐτοῦ τοῦ ἰσχυρισμοῦ καί εἶναι ἡ θεώρηση τῆς ἱστορίας τῶν Γ.Ο.Χ.  ῾Ελλάδος, ἡ ἐρμηνεία τῆς ὁποίας εἶναι τό ἀντικείμενο τῶν συγκρούσεων ἀνάμεσα στίς διάφορες ῾Ελληνικές παλαιοημερολογιτικές Συνόδους.

Στήν ᾿Εγκύκλιο τοῦ Μητρ. Κηρύκου μνημονεύονται καί οἱ συμμετοχές τῶν ᾿Αρχιερέων τῆς Ρωσικῆς ᾿Εκκλησίας τῆς Διασπορᾶς στά ἔργα τῶν Γ.Ο.Χ.  ῾Ελλάδος, τό ὁποῖο ὁ συγγραφεύς τῆς ᾿Εγκυκλίου ἐκτιμάει ἀρνητικά. ῾Ο Μητρ. Κήρυκος ἰσχυρίζεται ὅτι ὀ ᾿Αρχιεπίσκοπος Σικάγου καί Ντητρόϊτ Σεραφείμ, ὁ τελέσας τήν χειροτονία τοῦ ᾿Επισκόπου Ταλαντίου ᾿Ακακίου (Παπᾶ), ὁ ὁποῖος ἀποκατέστησε τήν χαμένη ῾Ιεραρχία τῶν "Φλωριναίων", "ἔπεσε εἰς τήν παγίδα τῶν μυστικῶν καί δολίων διαβουλεύσεων καί, ὡς λέγεται, εἰς τήν παγίδα τῆς Σιμωνίας". Μετά ἱστορεῖ καί περί τῆς ἑτέρας χειροτονίας στούς Γ.Ο.Χ. ῾Ελλάδος, τήν ὁποία ὁ ᾿Επ. ᾿Ακάκιος ἐτέλεσε μαζί μέ τόν ᾿Αρχιεπίσκοπο Χιλῆς Λεόντιο, τόν ὁποῖο ὁ συγγραφεύς τῆς ἐπιστολῆς ὠνόμασε "Λατινόφρονα".

Στήν ᾿Εγκύκλιο τοῦ Μητρ. Κηρύκου ἀρκετά ἀσαφῶς[1] εἶναι πεφωτισμένο τό ἄλλο ἐπεισόδιο στήν ἱστορία τῶν Γ. Ο.Χ.  ῾Ελλάδος - ἡ χειροθεσία τῶν ᾿Αρχιερέων τῆς "Ματθαιϊκῆς" Συνόδου, τήν ὁποίαν ἐτέλεσεν ἡ ῾Ιερά Σύνοδος τῆς Ρωσικῆς ᾿Εκκλησίας τῆς Διασπορᾶς. Τό 1971, γράφει αὐτός, ἡ "Ματθαιϊκή" Σύνοδος, ἔστειλε τήν ᾿Εξαρχία στήν ᾿Αμερική" "διά νά συναντηθῇ μετά τῆς Ρωσικῆς Συνόδου εἰς τά πλαίσια τῆς ᾿Ορθοδόξου ῾Ιεραποστολῆς, ἐπεδιώχθη νά διαφωτισθῇ καί βοηθηθῇ ἡ Ρωσική Σύνοδος, ὥστε νά ἀποκηρύξῃ τόν Νεοημερολογιτισμόν ὡς ἐνεργείᾳ  σχισματοαίρεσιν. "῞Οταν ἡ ῾Ιερά Σύνοδος δέχθηκε τήν ῾Ομολογία Πίστεως τῆς "Ματθαιϊκῆς" Συνόδου, ἔφτασαν στό θέμα τῆς ὑφ᾿ ἐνός χειροτονίας, τήν ὁποίαν ἐτέλεσεν ὁ ἱδρυτής[2] τους ὁ ᾿Επίσκοπος Βρεσθένης Ματθαῖος. Οἱ "Ματθαιϊκοί" πῆγαν τό ᾿71 γιά νά "διορθώσουν"[3] αὐτή τή χειροτονία, ὅπως τό ἰσχυρίζεται τώρα ὁ Μητρ. Κήρυκος. "ὄχι διότι ὑπῆρχεν ἤ ὑπάρχει ἡ παραμικρά ἀμφιβολία περί τῆς πληρότητος καί τῆς ἐγκυρότητος τοῦ μυστηρίου τῆς κατά τό ἔτος 1948 χειροτονίας, ἀλλά ἐτέθη ἀποκλειστικῶς πρός χάριν[4] τῆς σχισματικῆς παρατάξεως τοῦ πρώην Φλωρίνης, ἡ ὁποία ἰσχυρίζετο, ὅτι δέν ἐπιστρέφει εἰς τήν ᾿Εκκλησίαν τῶν Γ.Ο.Χ., διότι "δῆθεν εἶναι ἄκυροι αἱ χειροτονίαι τῶν ᾿Επισκόπων της". Κατά τήν μαρτυρία τοῦ Μητρ. Κηρύκου οἱ "Ματθαιϊκοί" ἀπευθύνθηκαν στήν ῾Ιερά Σύνοδο τῶν Ρώσων τῆς Διασπορᾶς μέ τήν αἴτηση "ὅπως ἀποφανθεῖ βάσει τῶν ῾Ιερῶν Κανόνων καί ἐπί τοῦ θέματος τῆς ὑφ᾿ ἑνός χειροτονίας".παρασιωπώντας[5] τό τί εἴδους τελετή ἐτελέσθη  ἀπό τήν Ρωσική Σύνοδο τῆς Διασπορᾶς  ἐπί τούς ᾿Αρχιερεῖς τῶν "Ματθαιϊκῶν", ὁ Μητρ. Κήρυκος τελειώνει: "Τέλος ἡ ῾Ιερά ἡμῶν Σύνοδος μετά ἐλάχιστα ἔτη, ὅταν διεπίστωσε ὅτι ἡ Ρωσική Σύνοδος δέν τηρεῖ ἐν τῇ πράξει ὅσα ἀπεδέχθη τό 1971, ἐξαντληθέντων δέ καί τῶν κανονικῶν διαβημάτων, ἠναγκάσθη νά διακόψῃ τήν μετ᾿ αὐτῆς ἐκκλησιαστικήν κοινωνίαν, ἀδιαφοροῦσα παντελῶς δι᾿ αὐτό τό ὁποῖον ἰσχυρίζεται ὁ κ. Χρυσόστομος, ὅτι δῆθεν μέ τήν ἀποκήρυξιν "ἐπανῆλθεν εἰς τήν πρώτην ἀκυρότητα τῶν χειροτονιῶν", διότι ἀκριβῶς ποτέ, οὐδ᾿ ἐπί στιγμήν, δέν ἐξηρτήθη ἡ ᾿Αποστολική Διαδοχή τῶν ᾿Επισκόπων μας ἀπό τήν Ρωσική Σύνοδον".

᾿Εκτός ἀπό τούς Φλωριναίους, ὁ Μητρ.  Κήρυκος κάνει κριτική καί ἄλλων παρατάξεων τῶν ῾Ελλήνων παλαιοημερολογιτῶν -τῆς Συνόδου τοῦ ᾿Αρχ.  Αὐξεντίου (ἡ ὁποία τώρα μετά τόν θάνατο τοῦ ἡγέτου της σχεδόν ἔπαψε νά ὑπάρχει) καί τῆς Συνόδου τῶν ἐνισταμένων τοῦ Μητρ. Κυπριανοῦ.

Στό τέλος τῆς ἐπιστολῆς του ὁ Μητρ. Κήρυκος ἀπαντάει στήν ἐρώτηση τήν σχετική μέ τίς σχέσεις τῆς ᾿Εκκλησίας του μέ τόν αὐτοκαλούμενο "ἀρχιεπίσκοπο" ᾿Αμβρόσιο, ὁ ὁποῖος δημοσίευσε στό περιοδικό του Ρωσική ᾿Ορθοδοξία" τήν πληροφορία ὅτι αὐτός, δῆθεν, ἔχει κανονικήν ἐπικοινωνίαν μέ τήν "Ματθαιϊκή" Σύνοδο τῶν Γ.Ο.Χ. ῾Ελλάδος.  "Σᾶς διαβεβαιώνω, γράφει ὁ Μητρ.  Κήρυκος, "ὅτι ὁ αὐτοκαλούμενος ἀρχιεπίσκοπος ᾿Αμβρόσιος (Σίβερς) δέν ἔχει καμμιά σχέση,οὔτε ἐπικοινωνία μέ τήν ᾿Εκκλησία Γ.Ο.Χ.  ῾Ελλάδος.

῾Η ῾Ιερά Σύνοδός μας ποτέ δέν τόν ἀνεγνώρισε ὡς Κανονικό καί ᾿Ορθόδοξο ᾿Επίσκοπο.  Μετά ἀπό ἔρευνα τῶν ντοκουμέντων του, τά ὁποῖα μᾶς ὑπέβαλεν ὁ ἴδιος, φαίνεται ὅτι αὐτός ἔχει περισσότερες σχέσεις μέ τούς παλαιοπίστους, παρά μέ τήν ᾿Ορθοδοξία. Γι  αὐτό προσέχετε νά μή πλανηθῆτε ἀπό αὐτόν. ῎Αν παρουσιασθῇ ἀνάγκη, θά ἐπανέλθουμε σ᾿ αὐτό τό θέμα ἀναλύοντάς το μέ περαιτέρω ἐπιχειρηματολογία".

Στό ἴδιο περιοδικό καί μέ τόν τίτλο: ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΤΟΥ ΒΕΡΤΟΓΚΡΑΝΤ -ΙΝΦΟΡΜ, γράφονται καί τά ἑξῆς πληροφοριακά στοιχεῖα:

Τήν ἀντίδραση τοῦ Μητρ. Κηρύκου στήν ᾿Εγκύκλιο ἐπιστολή τοῦ ᾿Αρχ. Χρυσοστόμου προεκάλεσε προφανῶς, τό γεγονός, ὅτι αὐτή ἡ ἐπιστολή, 5 χρόνια παλαιά, κυκλοφορεῖ ἀνάμεσα στίς Κοινότητες τῶν Κατακομβιτῶν στήν Ρωσία.

Αὐτή ἡ ἐπιστολή γράφτηκε στά χρόνια τῆς ἀρχῆς τῆς δραστηρίας "Ρωσικῆς πολιτικῆς" τῆς Συνόδου τοῦ ᾿Αρχ. Χρυσοστόμου τό ᾿95, ὁπότε κάποιοι κληρικοί καί λαΐκοί τῆς Ρωσικῆς ᾿Εκκλησίας τῆς Διασπορᾶς ἦσαν ἔτοιμοι νά θέσουν τίς περαιτέρω ἐλπίδες τους ἀκριβῶς πάνω σ᾿ αὐτή τήν Σύνοδο. Τότε στήν Ρωσία λειτουργοῦσαν 2 ἱερεῖς αὐτῆς τῆς Συνόδου - ὁ Βασίλειος ῾Ρεντέτσκιν καί ὁ ῎Ιγκορ Μεντβέντεφ - στούς ὁποίους σύντομα προσχώρησε ὁ ἱερομόναχος Νεκτάριος (Γιασούνσκι), τόν ὁποῖον δέχτηκαν ἀπό τήν Ρωσική Σύνοδο τῆς Διασπορᾶς σάν ἱεροδιάκονο.

῞Ομως ἡ "Ρωσική πολιτική" τοῦ ᾿Αρχ. Χρυσοστόμου δέν εἶχε μακρόχρονη ζωή. Τό ᾿95 ἡ Σύνοδος τοῦ ᾿Αρχ. Χρυσοστόμου ἔπαθε σχίσμα καί ἔνας ἀπό τούς Ρώσους ἱερεῖς (ὁ ῎Ιγκορ Μεντβέντεφ) προσχώρησε στήν νεοδιαμορφωμένη Σύνοδο τοῦ Μητρ. Καλλινίκου Λαμίας. ῾Ο πρώην μοναχός Νεκτάριος  (Γιασούνσκι) στήν ἀρχή τοῦ 2000 καθαιρέθηκε κατά τήν ἀπόφαση τῆς Συνόδου τοῦ ᾿Αρχ. Χρυσοστόμου. Τό ᾿97 στή Σύνοδο τοῦ ᾿Αρχ. Χρυσοστόμου προσχώρησε ἀπό τό ἐπίσημο Πατριαρχεῖο τῆς Γεωργίας ὁ ἀρχιμανδρίτης Γρηγόριος, ὁ ὁποῖος ἐκτός ἀπό τήν μικρή του ἐνορία στήν Τμπίλιση ποιμαίνει τήν Κοινότητα ῾Ελλήνων - Ποντίων στόν Βόρειο Καύκασο. Μέ αὐτό τόν τρόπο, συγκεκριμένως στήν Ρωσία ὁ ᾿Αρχ. Χρυσόστομος ἔχει μόνον ἕναν ἱερέα - τόν π. Βασίλειο ῾Ρεντέτσκιν".

Παρακαλοῦνται οἱ ‘Ορθόδοξοι νά μελετήσουν καί τήν «ΔΙΑΚΗΡΥΞΙΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ», καί τήν ΕΓΚΥΚΛΙΟΝ ΕΠΙΣΤΟΛΗΝ μΑΣ, καθώς καί τά ὅσα ἔγραψε τό περιοδικόν «ΠΕΤΡΟΓΚΡΑΝΤ» καί νά βγάλουν μόνοι των τά συμπεράσματα.

 

Πρός Κύριον εὐχέτης

+ Ὁ Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς

ΚΗΡΥΚΟΣ

---

[1]Σημ. ἡμετέρα: Δέν νομίζομεν ὅτι ἀσαφῶς παρουσιάζεται τό θέμα. ῎Ισως ἡ μετάφρασις νά ἔδωσε τοιαύτην εἰκόνα.

[2]Σημ. ἡμετέρα: Δέν εἶναι δικός μας αὐτός ὁ ὅρος, οὔτε γίνεται ἀποδεκτός. Τό σημειώνομεν διότι πιθανόν νά παρερμηνευθῇ.

[3]Σημ. ἡμετέρα: Οὔτε αὐτός ὁ ὅρος ἐχρησιμοποιήθη. Οὐδέποτε ἐγένετο δεκτόν, ὑφ᾿ ἡμῶν ὅτι οἱ ἡμέτεροι ᾿Αρχιερεῖς μετέβησαν εἰς τούς Ρώσους τῆς Διασπορᾶς διά νά "διορθώσουν" τί τό ἐλλειπές ἀπό τήν χειροτονίαν τοῦ 1948. Τά περί "διορθώσεως", τά χρησιμοποίησαν ἀργότερα ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι ὡδήγησαν τόν τότε Κορινθίας Κάλλιστον εἰς τό νά γίνῃ δεκτός ἀπό τούς Αὐξεντιανούς ὡς ᾿Επίσκοπος ἀπό τό 1971, γεγονός τό ὁποῖον κατεδικάσθη, ὡς βλασφημία.

[4]Σημ.  ἡμετέρα: ῾Η ἡμετέρα ᾿Εξαρχία μετέβη εἰς τήν ᾿Αμερικήν καί συνηνήθη μετά τῆς ἐκεῖ Ρωσικῆς Συνόδου τῆς Διασπορᾶς, πρός χάριν τῆς ᾿Ορθοδοξίας καί μόνον, πρός χάριν τῆς ῾Ιεραποστολῆς, ἡ ὁποία, ὅμως, ἀπαιτεῖ νά εἶναι ὅλοι ἑνωμένοι ἐν τῇ ᾿Αληθείᾳ. Μέσα ἀκριβῶς εἰς αὐτά τά πλαίσια ἐτέθη καί τό θέμα τοῦ ὑφ᾿ ἑνός, ἡ δέ ἀπόφασις τῆς Ρωσικῆς Συνόδου ἐγένετο δεκτή, ὑπό τήν ἔννοιαν τῆς εὐλογίας, ὅπως τό ἐπεξήγησεν ὁ Μητροπολίτης Φιλάρετος, ἤ ὑπό τῆς ἔννοιαν τῆς συγχωρητικῆς εὐχῆς, ὅπως ἔγραψεν ὁ ἴδιος ἀργότερον, καί διά νά ἀρθῇ κάθε ἐμπόδιον ἀπό τούς Φλωριναίους, οἱ ὁποῖοι ἠρνοῦντο νά ἑνωθοῦν προφασιζόμενοι τό "ὑφ᾿ ἑνός". Αὐτήν τήν ἔννοιαν ἔχει τό γραφέν "ἀποκλειστικῶς πρός χάριν τῆς σχισματικῆς παρατάξεως τοῦ πρώην Φλωρίνης". ῏Ηταν πράγματι μιά ὑποχώρησις τῆς ᾿Εξαρχίας, μέσα εἰς τό καλῶς νοούμενον πνεῦμα τῆς ᾿Εκκλησιαστικῆς Οἰκονομίας, "διά τό καλόν τῆς ᾿Ορθοδοξίας καί τῆς ῾Ιεραποστολῆς", ὅπως ἐξ  ἀρχῆς ἐβεβαίωσεν ἡ ᾿Εξαρχία. ῞Οπως ἐπίσης εἰς τήν συνέχειαν διεβεβαίωσεν καί ἐδέχθη ἡ ῾Ιερά Σύνοδος, ἡ ἐν λόγῳ πράξις δέν εἶχε καμμίαν σχέσιν μέ τήν δογματικήν πληρότητα τῆς τελεσθείσης ὑπό τοῦ ἀειμνήστου Βρεσθένης Ματθαίου χειροτονίας ἐν ἔτει 1948. ᾿Εκεῖνο, ὅμως, τό ὁποῖον ἀποκλειστικῶς ἐπεδιώκετο ὑπό τῶν Φλωρινικῶν καί ἰδιαίτερα ὑπό τοῦ τότε ᾿Αρχιμανδρίτου Καλλιοπίου, ὁ ὀποῖος ἐνήργει καί διά λογαριασμόν τρίτων (ἐκτός τῶν Φλωρινικῶν) ἦτο μέ τό πρόσχημα τῆς "ἱεραποστολῆς", τῆς "ἑνώσεως"  κλπ. νά προσβάλῃ τήν γνησιότητα καάι πληρότητα τῶν χειροτονιῶν τοῦ 1948.  Δηλαδή νά προσβάλῃ τήν ᾿Αποστολικήν Διαδοχήν τῶν ᾿Επισκόπων καί τῶν Κληρικῶν τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας. Πρός τόν σκοπόν ττοῦτον ἀπεγνωσμένα ἠγωνίσθη καί πρίν καί ἐκ τῶν ὑστέρων νά περάσῃ τό μήνυμα περί "χειροθεσίας" κατά τόν Η' Κανόνα τῆς Α' Οἱκουμενικῆς Συνόδου, ἀλλά ἀποτυχόν καί πάλιν κατώρθωσε νά ρίψῃ εἰς τήν βλασφημίαν ταύτην τόν τότε Κορινθίας Κάλλιστον. 

[5]_Σημ. ἡμετέρα: Δέν ὑπῆρχε, οὔτε ὑπάρχει λόγος νά "παρασιωπήσω" τό τί εἴδους τελετή ἐτελέσθη, ὅπως ἰσχυρίζεται ὁ συντάκτης τοῦ ἀνωτέρω κειμένου, διότι ἐγένετο, ὅπως ἔχει δηλωθῇ ἀπ᾿ ἀρχῆς, μιά ὅλως τυπική πρᾶξις καί ὑπό τήν συγκεκριμένην ἔννοιαν. Τό "μορμολύκειον", καθ᾿ ὅ "διαβάστηκαν εὐχές", τό χρησιμοποίησε κατ᾿ ἀρχήν ὁ "ἐγκάθετος" τότε ᾿Αρχιμ. Καλλιὀπιος Γιαννακουλόπουλος, εἰς τήν συνέχεια ὁ Φλωριναῖος ᾿Επίσκοπος Καλλίνικος, ἀργότερον ἄλλος ψευδοπαλαιοημερολογίτης, καί σήμερα δειλά καί ἀνεπίσημα τό ἀποτολμοῦν καί ὡρισμένοι ἐμφανιζόμενοι ὡς ἡμέτεροι. Δηλώνω, ὅμως, ὅτι τήν ᾿Εκκλησίαν δέν τήν ἀπησχόλησε ποτέ αὐτό, ἐδέχθη τό γεγονός, ὅπως ἐπισήμως ἐπαρουσιάσθη, ὡς μίαν, ἐπαναλαμβάνω, καθαρῶς ἐξωτερικήν τυπικήν πρᾶξιν, μή ἔχουσαν σχέσιν μέ τήν δογματικήν πληρότητα τοῦ μυστηρίου τῆς ᾿Αρχιερωσύνης, τήν ὁποίαν ἔλαβον οἱ ᾿Αρχιερεῖς μέ τάς χειροτονίας τοῦ 1948.  ῾Ο μόνος ἐπιζῶν ἐκ τῆς ᾿Εξαρχίας ὁ Σεβ/τος Κιτίου ἐπανειλημμένως ἔχει δηλώσει διά τό θέμα τοῦτο, τί ἀκριβῶς ἐγένετο, τί ἐδήλωσαν οἱ Ρῶσοι, καί τί συνείδησιν εἶχεν ἡ ᾿Εξαρχία καί ὁ ἴδιος. Δηλαδή ἡ λεγομένη χειροθεσία ἦταν μία καθαρῶς τυπική πρᾶξις. ῎Αν μέ ρωτήσετε γιατί ἐγένετο. Κατ᾿ ἐμέ κακῶς ἐγένετο καί αὐτή ἡ ἐξωτερική τυπική πρᾶξις. Αὐτή ἀκριβῶς ὑπῆρξεν ἀπ᾿ αῤχῆς καί πάντοτε ἡ συνείδησις τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου καί τοῦ πληρώματος τῆς ᾿Εκκλησίας. Κατά τήν ἰδικήν μου ἄποψιν καί ἡ οἰκονομία αὕτη ἦτο περιττή, τό ὅλον θέμα ἠδύνατο νά ἀντιμετωπισθῇ καί διά μιᾶς μόνης Συνοδικῆς ἀποφάσεως - πράξεως. ῾Ωστόσον ἑρμηνεύω τήν "πράξιν" αὐτήν, ὅπως τήν ἐδέχθη ἡ ᾿Εξαρχία, λαμβάνων ὑπ᾿ ὄψιν τάς είδικάς συνθήκας, καί τό γεγονός, ὅτι ἡ Ρωσική Σύνοδος ἐδέχθη φορτικάς πιέσεις, εὑρέθη πρό ἀδιεξόδου, καί εἰλικρινά ἐπίστευσεν, ὅτι προωθεῖται ἡ ἐν ἀληθείᾳ ἑνότης. Λαμβάνω ὑπ᾿ ὄψιν ὅτι τῆς ἰδικῆς μας ᾿Εξαρχίας προηγήθη ἡ ἐπίσκεψις τῶν Αὐξεντιανῶν, τό ὅτι μαζί μέ τήν ἰδικήν μας ᾿Εξαρχίαν, πού μετέβη εἰς ᾿Αμερικήν, ἦτο καί ἕνας ἐγκάθετος τῶν Φλωρινικῶν, καί ὅτι ὅλα τά ληστρικά σχέδια ἀπεκαλύφθησαν ἐκ τῶν ὑστέρων καί κυρίως, ὅταν ὁ τότε ᾿Αρχιεπίσκοπος τῆς ᾿Ακακιακῆς παρατάξεως κ. Αὐξέντιος, ἐδήλωσεν μέ ἐπίσημον ᾿Εγκύκλιόν του, ὅτι οἱ τῆς Ρωσικῆς Συνόδου "παρεσπόνδισαν", δηλαδή δέν ἔπραξαν, ὅσα οὗτοι εἶχον ἀπαιτήσει, ἤτοι νά ἀναγνωρισθοῦν οἱ ᾿Αρχιερεῖς τῆς ᾿Εκκλησίας ὡς σχισματικοἰ καί νά παραπεμφθοῦν εἰς τήν "δικαιοδοσίαν" - κρίσιν τῆς "Συνόδου" ὑπό τόν κ. Αὐξέντιον.