Ο ΠΑΡΑ ΤΩΝ ΟΜΟΦΥΛΩΝ ΠΟΛΕΜΟΣ

ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ «ΧΑΛΕΠΩΤΕΡΟΝ ΚΡΙΝΩ ΤΟΝ ΠΑΡΑ ΤΩΝ ΟΜΟΦΥΛΩΝ ΠΟΛΕΜΟΝ» (Μέγας Βασίλειος) Ὑπό τοῦ Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς Κηρύκου Εἰσαγωγικόν σημείωμα: Εἰς τήν τελευταίαν ὑπ’ ἀριθμ. 421/25.12.2006 ἐπιστολήν μας πρός τήν ψευδοσύνοδον τοῦ Νικολάου, ἐσημειώσαμεν ὅτι: «Μέχρι καί προπηλακισμούς καί βαρβάρους τρομοκρατικάς χειρονομίας βίας πρός φυσικήν ἐξόντωσιν τοῦ Ἱερομ. π. ‘Αμφιλοχίου, ἐπειδή ἐμμένει εἰς τήν Ὁμολογίαν καί τήν ‘Αλήθειαν, ἐπεχειρήθη ἀπό τούς Ἱερομ. ‘Ιγνάτιο, Ἱεροδ. Βαρθολομαῖο καί Μον. Ἀγαθάγγελλο (πρώην πνευματικά του τέκνα), καί μάλιστα ὑπό τάς εὐλογίας τοῦ «Ἀργολίδος» Παχωμίου, ὅστις ἀπέδειξεν ποῖος πράγματι εἶναι, καί ὁποίας δυνατότητας ἔχει νά κινῆται εἰς τό πονηρόν. Ἐνδιατρίψας δέ ὀλίγον ἐπ’ αὐτοῦ τοῦ θέματος ἐνεθυμήθην τά λόγια τοῦ Μεγάλου Βασιλείου: «ΧΑΛΕΠΩΤΕΡΟΝ ΚΡΙΝΩ ΤΟΝ ΠΑΡΑ ΤΩΝ ΟΜΟΦΥΛΩΝ ΠΟΛΕΜΟΝ» καί ἔγραψα τό παρακάτω κείμενον διά τήν σειράν τῶν «Ἀντιαιρετικῶν θεμάτων»: Οἱ αἱρετικοί πάντοτε ἐπολέμουν τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ. Πάντοτε ἐδίωκον τούς Ὀρθοδόξους καί τούς ὑπερασπιστάς τῆς ἀληθείας. Ὁ Μέγας Βασίλειος ἐδοκίμασε αὐτόν τόν διωγμόν κυρίως ἐκ μέρους τῶν εἰδωλολατρῶν, (βλέπε Ἰουλιανός ὁ Παραβάτης), ὅπως καί τόν διωγμόν ἐκ μέρους τῶν ψευδαδέλφων, καί πολλάκις ὡμίλει διά τήν πικρίαν τήν ὁποίαν ἐδοκίμαζεν, κυρίως διά τόν δεύτερον, ἐκ μέρους τῶν ψευδαδέλφων. Εἰς τήν 243, 2 ἐπιστολήν του (Ε.Π. 32, 904), ἀναφέρει χαρακτηριστικά, ὅτι ὁ διωγμός ἐκ μέρους τῶν ψευδαδέλφων, τόν ὁποῖον μάλιστα ὀνομάζει πόλεμον ὁμοφύλων, εἶναι βαρύτερος ὅλων: «Διωγμός κατείληφεν ἡμᾶς, ἀδελφοί τιμιώτατοι, καί διωγμῶν ὁ βαρύτατος». Καί ἐξηγεῖ γράφων εἰς τήν ὑπ’ ἀριθμ. 82, 1. (Ε.Π. 32, 460) ἄλλην ἐπιστολήν του πρός τόν Ἀλεξανδρείας Ἀθανάσιο: «Λέλυται πᾶσα Ἐκκλησία, ὡς οὐδέ ἡ σή φρόνησις ἀγνοεῖ. Καί ὁρᾶς πάντως τά ἑκασταχοῦ, οἷον ἀφ’ ὑψηλῆς τινος σκοπιᾶς τῆς τοῦ νοῦ θεωρίας, ὅπως, καθάπερ ἐν πελάγει πολλῶν ὁμοῦ συμπλεόντων, ὑπό τῆς βίας τοῦ κλύδωνος πάντες ἀλλήλοις προσρήγνυνται καί γίνεται τό ναυάγιον, πῆ μέν ἐκ τῆς ἔξωθεν αἰτίας βιαίως κινούσης τήν θάλατταν, πῆ δέ ἐκ τῆς τῶν ἐμπλεκόντων ταραχῆς ἀντιβαινόντων ἀλλήλοις καί διωθουμένων». Εἰς ἑτέραν ἐπιστολήν του ὑπ’ ἀριθμ. 257, 1 (Ε.Π. 32, 945) πρός Μοναχούς βασανιζομένους ὑπό τῶν Ἀρειανῶν ἔγραφε ὅτι ἦταν λιγότερο ἐπικίνδυνοι οἱ ἀνοιχτά δεδηλωμένοι Ἀρειανοί παρά μερικοί ψεῦτες ἀδελφοί, οἱ ὁποῖοι δροῦσαν ἀνάμεσα στό ποίμνιο: «Χαλεπώτερον γάρ κρίνω ἐγώ τόν παρά τῶν ὁμοφύλων πόλεμον, διότι τούς μέν προκεκηρυγμένους ἐχθρούς καί φυλάξασθαι ράδιον, τοῖς δέ ἀναμεμιγμένοις ἡμῖν ἀνάγκη ἐκδότους εἶναι πρός πᾶσαν βλάβην, ὅ καί ὑμεῖς πεπόνθατε». Τονίζει μάλιστα ὅτι οἱ αἱρετικοί δέν ἐδίσταζαν νά χρησιμοποιοῦν καί τά πιό αἰσχρά μέσα διά νά φτάσουν στούς στόχους των, ἔφταναν ἀκόμη μέχρι καί νά θανατώνουν ὀρθοδόξους Κληρικούς, πού δέν ὑπέκυπταν μπροστά τους. Στήν ἐπιστολή του 248 πρός τόν Ἀμφιλόχιο Ἰκονίου ἀναφέρει γιά κάποιον Ἀσκλήπιον, ὁ ὁποῖος χτυπήθηκε ἀπό τούς ‘Αρειανούς τόσο δυνατά, ὥστε νά πεθάνει ἀπό τίς πληγές, διότι ἀρνήθηκε τήν κοινωνία τους: «’Ασκλήπιός τις, διά τό μή ἑλέσθαι τήν πρός τόν Δωήκ κοινωνίαν, τυπτόμενος παρ’ αὐτῶν ταῖς πληγαῖς ἐναπέθανεν, μᾶλλον δέ διά τῶν πληγῶν εἰς τήν ζωήν μετετέθη». Ὁ Μ. Βασίλειος συνέδεε τούς χριστιανούς πού μαρτύρησαν μπροστά στούς αἱρετικούς μέ ἐκείνους πού μαρτύρησαν ἐπί τῶν διωγμῶν τῶν είδωλολατρῶν καί τούς θεωροῦσε αύθεντικούς μάρτυρας, λυπόνταν μάλιστα ὅτι τά θύματα τῶν Ἀρειανῶν δέν τιμῶνται ὡς μάρτυρες, καί πίστευε ὅτι γι’ αὐτό θά ἀπολαύσουν μεγαλύτερη δόξα στούς οὐρανούς. Ἔγραφε στήν ὑπ’ ἀριθμ. 243, 2 Ε.Π. 32, 904 ἐπιστολήν του: «Καί τό βαρύτατον, ὅτι οὔτε οἱ μέν κακούμενοι, ἐν πληροφορίᾳ μαρτυρίου τά πάθη δέχονται, οὔτε οἱ λαοί ἐν μαρτύρων τάξει τούς ἀθλητάς θεραπεύουσι, διά τό χριστιανόν ὄνομα τοῖς διώκουσι περικεῖσθαι». Ἐπίσης εἰς τήν ὑπ’ ἀριθμ. 257, 1 ἐπιστολήν του (Ε.Π. 32, 945) γράφει: «Οἱ δέ νῦν ἀναφανέντες διῶκται μισοῦσι μέν ἡμᾶς οὐδέν ἦττον ἤ ἐκεῖνοι, εἰς δέ τήν τῶν πολλῶν ἀπάτην τό τοῦ Χριστοῦ προβάλλονται ὄνομα, ἵνα μηδέ τήν ἐκ τῆς ὁμολογίας παραμυθίαν ἔχωσιν οἱ διωκόμενοι, τῶν πολλῶν καί ἀκεραιοτέρων ἀδικεῖσθαι μέν ἡμᾶς ὁμολογούντων, εἰς μαρτύριον δέ ἡμῖν τόν ὑπέρ τῆς ἀληθείας θάνατον μή λογιζομένων. Διόπερ ἐγώ πέπεισμαι μείζονα ἡμῖν ἤ τοῖς τότε μαρτυροῦσι παρά τοῦ δικαίου κριτοῦ μισθόν ἀποκεῖσθαι..., ὥστε είκός πολλυπλασίονα ἀποκεῖσθαι ἐν τῶ μέλλοντι αἰῶνι τῶν ὑπέρ τῆς εὐσεβείας πόνων τήν ἀντιμισθίαν». Τοῦτο τό τελευταῖον ὁμοιάζει μέ ἐκεῖνο τό ὁποῖον ἔλεγε ὁ ἄγιος Ἱεράρχης Ματθαῖος ‘Αρχιεπίσκοπος ‘Αθηνῶν, ὅτι δηλαδή οἱ σημερινοί ὀρθόδοξοι ἐάν κρατήσουν καθαρήν τήν Ὁμολογίαν των θά τιμῶνται ὡς οἱ παλαιοί μάρτυρες. ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ @ ΓΟΕΕ 2007