ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΗΧΗΣΕΙΣ ΚΥΡΙΛΛΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ

1)ΠΩΣ ΑΓΑΠΑΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ, 2) ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΑΜΑΡΤΙΑ) (ΚΑΤΗΧΗΣΕΙΣ ΑΓΙΟΥ ΚΥΡΙΛΛΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ) Βαρύ κακό είναι η αμαρτία και βαριά αρρώστια της ψυχής η παρανομία. Αυτή αποδυναμώνει την ψυχή και γίνεται αιτία της κόλασής της στην αιώνια φωτιά. Η διαστροφή του αυτεξουσίου προς το κακό πηγάζει από την προαίρεση του ανθρώπου. Και το ότι αμαρτάνουμε, επειδή εμείς το θέλουμε, το επιβεβαιώνει ο προφήτης Ιερεμίας που λέει: «Εγώ σε φύτεψα απ’ άκρη σ’ άκρη αμπέλι γνήσιο και καρποφόρο. Γιατί, αμπέλι, αλλοτριώθηκες και μου κάνεις πικρά σταφύλια, λες και είσαι ξένο; (Ιερ. 2,21). Το φυτράδι είναι καλό, αλλά ο καρπός που βγαίνει από την προαίρεση είναι κακός. Γι’ αυτό και δεν θα φταίει ο φυτευτής, όταν το αμπέλι θα γίνει στάχτη από τη φωτιά. Επειδή, ενώ φυτεύτηκε για να βγάλει καλό καρπό, εξαιτίας της κακής προαίρεσης, καρποφόρησε κακή καρποφορία. Ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο ευθύ, όπως λέει στο βιβλίο του Εκκλησιαστή (Εκκλ. 7, 29)2, και αυτός σκόρπισε το λογισμό του σε πολλούς στόχους και κατευθύνσεις. «Είμαστε δικό Του δημιούργημα και πλαστήκαμε για να κάνουμε το καλό», λέει ο Απόστολος Παύλος (Εφεσ. 2, 10). Και ο μεν Δημιουργός, που είναι αγαθός, δημιούργησε τον άνθρωπο για να εργάζεται το αγαθό. Το δε δημιούργημα, μεταστράφηκε, εξαιτίας της κακής του προαίρεσης, σε εργάτη της πονηρίας. Πολύ βαρύ λοιπόν κακό, όπως είπαμε, είναι η αμαρτία, αλλά δεν είναι και αθεράπευτο. Είναι πολύ βαρύ για όποιον εξουσιάζεται από αυτή, αλλά είναι ευκολοθεράπευτο και το ξεφορτώνεται ο άνθρωπος με τη μετάνοια. Ας υποθέσουμε ότι κάποιος κρατάει στα χέρια του κάρβουνα. Όσο τα κρατάει κατακαίγεται. Αν όμως τα πετάξει, απομακρύνει συγχρόνως και το κάψιμο. Και αν υπάρχει κανείς που νομίζει ότι ενώ αμαρτάνει δεν κατακαίγεται, σ’ αυτόν λέει η Αγία Γραφή: «Μπορεί να βάλει κανείς κάρβουνα στον κόρφο του και να μην κατακαούν τα ρούχα του;» (Παροιμ. 6,27). Γιατί ή αμαρτία καίει, αποδυναμώνει την ψυχή, προκαλεί σοβαρές διανοητικές και συναισθηματικές διαταραχές, την αποδιοργανώνει και την αποπροσανατολίζει. Αλλά θα πει κανείς: Τί είναι λοιπόν αυτή η αμαρτία; Είναι ζώο; Άγγελος; Δαίμονας; Τί είναι αυτό που ενεργεί μέσα στον άνθρωπο; Άνθρωπέ μου, αυτός που σε αντιμάχεται δεν είναι εξωτερικός εχθρός, αλλά δικό σου γέννημα που ξεπετάγεται από μέσα σου, εξαιτίας της κακής σου προαίρεσης. Κοίταξε με καθαρά μάτια (Πρβλ. Παροιμ. 4, 25) και δεν θα σου γεννηθεί κακή επιθυμία. Μην αρπάζεις ξένα πράγματα και η τάση της αρπαγής θα ναρκωθεί μέσα σου. Φέρνε πάντα ατό νου σου τη μέλλουσα Κρίση και δεν θα σε εξουσιάσει ούτε πορνεία, ούτε μοιχεία, ούτε φόνος, ούτε καμιά άλλη αμαρτία. Όταν όμως βγάλεις το Θεό από το μυαλό και από την καρδιά σου, τότε αρχίζει να γυρίζει ο λογισμός σου στα πονηρά και να κάνει πράξη την αμαρτία. Και το κακό δεν αρχίζει και δεν ξεκινά μόνο από σένα. Υπάρχει και κάποιος άλλος ο οποίος το σχεδιάζει και το προωθεί. Αυτός είναι ο διάβολος. Λοιπόν αυτός σχεδιάζει και παρακινεί προς την αμαρτία, αλλά δεν μπορεί να επιβληθεί αναγκαστικά σ’ αυτούς που δεν θα δεχθούν τις εισηγήσεις του. Γι’ αυτό και λέει ο Εκκλησιαστής: «Αν παρακινήσεις το λογισμό σου και σε εξαναγκάσει ο διάβολος να αμαρτήσεις, μην του παραχωρείς τόπο στην καρδιά σου» (Εκκλ. 10, 4). Αν του κλείσεις την πόρτα και τον απομακρύνεις, δεν θα σου κάνει κακό. Αν όμως δεχτείς την παρακίνηση της κακής επιθυμίας με αδιαφορία, ριζώνει με το λογισμό μέσα σου, σού σφιχτοδένει τη διάνοια και σε πετάει στο βαθος της κακίας. Ίσως όμως πεις: Είμαι πιστός και δεν θα ριζώσει μέσα μου η επιθυμία, ακόμα και αν τη φέρνω πιο συχνά στο νου μου. Ξεχνάς λοιπόν ότι ρίζα που έζησε και αυξήθηκε έσπασε πολλές φορές και την πέτρα; Μη δέχεσαι το σπόρο γιατί θα φυτρώσει. Η ρίζα του θα σου κομματιάσει την πέτρα της πίστης. Πριν ακόμα ανθίσει, ξερίζωσε το κακό, μήπως αδιαφορώντας στην αρχή, χρειαστείς μετά τσεκούρια (Πρβλ. Ιερ. 23, 29) και φωτιά (Πρβλ. Ματθ. 3, 10). Ζήτησε την θεραπεία του ματιού σου έγκαιρα, μόλις παρουσιαστεί η πρώτη ενόχληση, για να μην καταντήσεις να ζητάς τον οφθαλμίατρο τότε που θα έχεις τυφλωθεί ολότελα. ΜΕ ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΟΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΦΕΥΓΟΥΝ ΜΑΚΡΙΑ ΤΡΕΜΟΝΤΑΣ Άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων «Μὴ ντρεπόμαστε τὸν σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ. Κι ἂν ἄλλος ντρέπεται καὶ τὸν κρύβει, ἐσὺ κάνε φανερὰ τὸν σταυρό σου, γιὰ νὰ δοῦν οἱ δαίμονες τὸ σημεῖο αὐτὸ τοῦ βασιλιᾶ Χριστοῦ, καὶ νὰ φύγουν μακριά, τρέμοντας. Κάνε μάλιστα τὸ σημεῖο τοῦ σταυροῦ συχνά, εἴτε τρῶς, εἴτε πίνεις, εἴτε κάθεσαι, εἴτε ξαπλώνεις, εἴτε σηκώνεσαι, εἴτε μιλᾶς, εἴτε περπατᾶς, δηλαδὴ σὲ κάθε περίσταση. Γιατὶ ὅποιος σταυρώνεται ἐδῶ στὴ γῆ, βρίσκεται νοερὰ πάνω στὸν οὐρανό... Εἶναι μεγάλο τὸ φυλακτήριο. Δωρεὰν τὸ παίρνουν οἱ φτωχοὶ καὶ ἄκοπα οἱ ἄρρωστοι, ἐπειδὴ ἡ χάρη τοῦ προέρχεται ἀπὸ τὸν Θεό. Σημάδι εἶναι τῶν πιστῶν καὶ φόβος τῶν δαιμόνων.» ΜΗΝ ΑΡΝΗΘΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟ! Μήν ἀρνηθεῖς τόν Ἐσταυρωμένο. Ἄν Τόν ἀρνηθεῖς, ἔχεις πολλούς πού θά σέ ἐλέγξουν γι᾽ αὐτό. Πρῶτος θά σέ ἐλέγξει ὁ Ἰούδας ὁ προδότης. Διότι αὐτός πού Τόν πρόδωσε ἤξερε ὅτι ἀπό τούς ἀρχιερεῖς καί πρεσβυτέρους καταδικάστηκε σέ θάνατο (πρβλ. Ματθ. 27, 3). Τό μαρτυροῦν τά τριάντα ἀργύρια (πρβλ. Ματθ. 26, 15). Τό μαρτυρεῖ ἡ Γεθσημανή, ὅπου ἔγινε ἡ προδοσία. Γιά νά μήν ἀναφέρω τό Ὄρος τῶν Ἐλαιῶν, ὅπου ὅλοι παρόντες προσεύχονταν τή νύχτα. Τό μαρτυρεῖ ἡ σελήνη τῆς νύχτας. Τό μαρτυρεῖ ἡ ἡμέρα καί ὁ ἥλιος πού χάθηκε (πρβλ. Λουκ. 23, 44), διότι δέν μποροῦσε νά βλέπει τήν παρανομία τῶν ἐχθρῶν τοῦ Κυρίου. Σέ ἐλέγχει ἡ φωτιά, ὅπου παρευρέθηκε καί θερμαινόταν ὁ Πέτρος. Ἄν ἀρνηθεῖς τό Σταυρό, σέ περιμένει ἡ αἰώνια φωτιά. Μιλάω σκληρά, γιά νά μήν ἐπιχειρήσεις ἐσύ νά σκληρυνθεῖς. Θυμήσου τά μαχαίρια πού ἔφεραν ἐναντίον Του στή Γεθσημανή (πρβλ. Ἰωάν. 18, 3), γιά νά μή δοκιμασθεῖς ἀπό τήν αἰώνια ρομφαία. Θά σέ ἐλέγξει τό σπίτι τοῦ Καϊάφα, πού μέ τήν ἐρημιά πού τό δέρνει δείχνει τή δύναμη πού εἶχε ὁ τότε δικαζόμενος ἐκεῖ. Ὁ ἴδιος ὁ Καϊάφας, τήν ἡμέρα τῆς Κρίσεως, θά σοῦ φέρει σθεναρές ἀντιρρήσεις. Θά σοῦ ἐναντιωθεῖ καί ὁ δοῦλος πού ἔδωσε τό ράπισμα στόν Ἰησοῦ (πρβλ. Ἰωάν. 18, 22) καί αὐτοί πού τόν ἔδεσαν καί τόν ἔφεραν στόν τόπο τοῦ μαρτυρίου. Θά σοῦ ἐναντιωθοῦν καί ὁ Ἡρώδης καί ὁ Πιλάτος καί κάπως ἔτσι θά σοῦ μιλήσουν: Τί ἀρνεῖσαι Αὐτόν πού συκοφαντήθηκε ἀπό τούς Ἰουδαίους μπροστά σας, γιά τόν Ὁποῖο ξέρουμε ὅτι δέν ἁμάρτησε σέ τίποτα; (πρβλ. Λουκ. 23, 14-15). Διότι καί ἐγώ ὁ Πιλάτος «ἔνιψα τότε τά χέρια μου» (πρβλ. Ματθ. 27, 24). Θά σοῦ ἐναντιωθοῦν οἱ ψευδομάρτυρες καί οἱ στρατιῶτες πού Τοῦ φόρεσαν «τό κόκκινο ἔνδυμα καί τό ἀκάνθινο στεφάνι, Τόν σταύρωσαν στό Γολγοθά» (πρβλ. Ἰωάν. 19, 2. 17) καί γιά «τόν χιτώνα Του ἔβαλαν κλῆρο» (πρβλ. Ἰωάν. 19, 24). Θά σέ ἐλέγξει ὁ Σίμων ὁ Κυρηναῖος πού σήκωνε τό Σταυρό πίσω ἀπό τόν Ἰησοῦ (πρβλ. Λουκ. 23, 26). Θά σέ ἐλέγξει ἀπό τά ἀστέρια ὁ ἥλιος πού χάθηκε. Καί ἀπό τῆς γῆς τά πράγματα, τό κρασί τό ἀρωματισμένο μέ σμύρνα. Ἀπό τά καλαμοειδή τό καλάμι, ἀπό τά βότανα ὁ ὕσσωπος, ἀπό τά θαλάσσια τό σφουγγάρι, ἀπό τά δέντρα τό ξύλο ἀπ᾽ ὅπου ἔγινε ὁ Σταυρός. Οἱ στρατιῶτες, ὅπως εἴπαμε, πού Τόν σταύρωσαν καί ἔβαλαν κλῆρο γιά τά ἱμάτιά Του, ὁ στρατιώτης πού μέ τή λόγχη ἄνοιξε τήν πλευρά Του, οἱ γυναῖκες πού ἦταν τότε παροῦσες (πρβλ. Ματθ. 27, 55), τό καταπέτασμα τοῦ Ναοῦ πού σχίστηκε τότε σέ δυό κομμάτια (πρβλ. Ματθ. 27, 51). Τό πραιτώριο τοῦ Πιλάτου, πού τώρα, ἔχει ἐρημωθεῖ μέ τή δύναμη Ἐκείνου ὁ Ὁποῖος εἶχε τότε σταυρωθεῖ. Αὐτός ἐδῶ ὁ Γολγοθάς ὁ ἅγιος, ὁ ὑπερυψωμένος, πού μέχρι σήμερα ἐκπέμπει φῶς καί δείχνει μέχρι τώρα πῶς ράισαν οἱ πέτρες του γιά τόν Χριστό. Τό πλησίον μνῆμα ὅπου ἐνταφιάστηκε καί ἡ πέτρα πού ἔβαλαν στή θύρα (πρβλ. Ματθ. 27, 60) καί πού μέχρι σήμερα βρίσκεται δίπλα στόν τάφο. Οἱ Ἄγγελοι πού ἦταν τότε παρόντες. Οἱ γυναῖκες πού προσκύνησαν μετά τήν Ἀνάσταση. Ὁ Πέτρος καί ὁ Ἰωάννης πού ἔτρεξαν στό μνῆμα καί ὁ Θωμᾶς, πού ἔβαλε τό χέρι του στήν πλευρά Του καί τά δάκτυλά του στά σημάδια ἀπό τά καρφιά (πρβλ. Ἰωάν, 20, 25-27). Διότι καί ἐκεῖνος γιά χάρη μας ψηλάφησε τήν πλευρά μέ προσοχή, ὥστε ἐκεῖνο πού ἐσύ, ὁ ὁποῖος δέν ἤσουν τότε παρών, ἔμελλες νά ζητήσεις γιά νά ἐρευνήσεις, αὐτό τό ἐρεύνησε ἐκεῖνος, ὄντας παρών, «κατ᾽ οἰκονομίαν». Ἔχεις δώδεκα Ἀποστόλους μάρτυρες τοῦ Σταυροῦ, καί τήν οἰκουμένη καί ὅλο τό πλῆθος τῶν ἀνθρώπων πού πιστεύουν στόν Ἐσταυρωμένο. Νά σέ πείσει ἀκόμα γιά τή δύναμη τοῦ Ἐσταυρωμένου Κυρίου αὐτό τό ἴδιο γεγονός τῆς τωρινῆς παρουσίας σου σ᾽ αὐτό τό χῶρο. Διότι ποιός σέ ἀνάγκασε νά ἔρθεις τώρα σ᾽ αὐτή τή συγκέντρωση; Ποιοί εἶναι οἱ στρατιῶτες πού τό ἔκαναν αὐτό; Μέ ποιά δεσμά σέ δέσανε γιά νά σέ φέρουν ἐδῶ, χωρίς νά τό θέλεις; Ποιοῦ δικαστηρίου ἡ καταδικαστική ἀπόφαση σέ ὑποχρέωσε καί σέ βίασε νά βρίσκεσαι ἐδῶ; Ἑπομένως τό τρόπαιο τοῦ Ἰησοῦ τό σωτήριο, ὁ Σταυρός, ὅλους τούς συνάθροισε. Αὐτό εἶναι πού ταπείνωσε τούς Πέρσες καί τούς ἔκανε νά προσκυνοῦν δουλικά τόν Κύριο καί ἡμέρωσε τούς Σκύθες. Αὐτό χάρισε στούς Αἰγύπτιους τή θεογνωσία, ἀντί γιά τήν πίστη πού εἶχαν στίς γάτες, στά σκυλιά καί σέ ὅλη ἐκείνη τήν πολύμορφη πλάνη. Αὐτό μέχρι σήμερα θεραπεύει ἀρρώστιες. Αὐτό διώχνει τούς δαίμονες καί ἀνατρέπει τῶν γοήτων καί τῶν μάγων τίς μαγγανεῖες. Αγίου Κυρίλλου Ιεροσολύμων, από την ΙΓ' Κατήχηση