ΘΕΟΥ ΣΟΦΙΑ ΗΤΑΝΕ ΣΠΙΤΙΑ ΜΑΣ ΝΑ ΚΛΕΙΣΤΟΥΜΕ

Θεού Σοφία ήτανε σπίτια μας να κλειστούμε, κατήφορος ο δρόμος μας στο τέρμα μην βρεθούμε. 

Το χέρι Του το θεϊκό απλώθηκε και πάλι, να βρούμε τον ανήφορο με προσοχή μεγάλη. 

Κλεισμένοι μες στα σπίτια μας χωρίς ελευθερίες, μας έδωσε απλόχερα δεκάδες ευκαιρίες. 

Να δούμε τη ζωούλα μας... Αναίμακτα κυλούσε, που δίχως να νοιαζόμαστε η γη αιμμοραγούσε.

 Να δούμε στον καθρέφτη μας το πρόσωπο το ξένο, τον βίο μας χωρίς Χριστό, χωρίς κανένα φρένο. 

Ν' ακούσουμε και τις φωνές που με τρομολαγνεία για το καλό μας νοιάζονται, αγάπης προσωπεία.

 Φωνές, κραυγές και κλάματα οικτρή υποκρισία το "φάρμακο" μας πήρανε με τόση μαεστρία.

Αγάπη όμως πού να βρεις; Αλήθεια πού γυρεύεις; Σκοτάδι είναι, πρόσεχε, με φως μην το μπερδεύεις. 

Κλείσε τ' αυτιά σου στις φωνές καθάρισε το βλέμμα με σύνεση και προσευχή δεν νίκησε το ψέμα. 

Αγάπη νιώσε θεϊκή άνοιξε τα φτερά σου, και τότε θα φανερωθεί Αλήθεια στην καρδιά σου

Δημητρα Καραγεωργιου