Η ΕΝΘΡΟΝΙΣΙΣ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΡΙΩΤΑΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ κ. ΠΑΧΩΜΙΟΥ ΕΙΣ ΤΟΝ ΙΜΕΤΟΧΙΑΚΟΝ ΙΕΡΟΝ ΝΑΟΝ ΑΓΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΚΑΡΕΑ ΑΤΤΙΚΗΣ

 ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΗΣ ΜΑΤΘΑΙΟΣ (+1950)

Μακάριος εκείνος όστις θέλει φυλάξη και κρατήση έως τέλους την αμώμητον και αγίαν ημών Ορθόδοξον Πίστιν, την Πίστιν της Μιάς του Χριστού και Μητρός ημών Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, και υπομείνει τας διαφόρους θλίψεις, φυλακάς ή και εξορίας και λοιπάς κακώσεις. Ο τοιούτος θέλει στεφανωθή και συναριθμηθή μετά των Ομολογητών και Μαρτύρων. ( Βρεσθένης Ματθαίος νουθετική επιστολή 1936) ΟΙ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΟΥ.

Δευτέρα, 10 Ιουνίου 2019

ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ

26.09.2019 εκ.ημ.

ΕΝΘΡΟΝΙΣΙΣ

ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΘΗΝΩΝ

κ. κ. ΠΑΧΩΜΙΟΥ

''Παχωμίου του Μακαριωτάτου και Θεοπροβλήτου
Αρχιεπισκόπου, Αθηνών και πάσης Ελλάδος, ημών δε
Πατρός και Ποιμενάρχου, Πολλά τα Έτη'' 

Μετά πάσης εκκλησιαστικής μεγαλοπρεπείας και τάξεως, εγένετο τω εσπέρας του Σαββάτου του Τυφλού , η Ενθρόνισις του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών,  του από Αργολίδος και Κορινθίας, κ. κ. ΠΑΧΩΜΙΟΥ. Η τελετή έλαβε χώραν λίγο πριν τον πανηγυρικό Εσπερινό των Αγίων 318 Θεοφόρων Πατέρων των συνελθόντων εν τη Α΄ Οικουμενική Συνόδω, εις τον πανηγυρίζοντα Μετοχιακό Ιερό Ναό Αγίου Σπυρίδωνος Καρέα, συμπαραστατουμένων των Σεβ/των Μητροπολιτών - Μελών της Ιεράς Συνόδου της Γνησίας Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ελλάδος, Μεσογαίας, Λαυρεωτικής και Αχαρνών κ. Κηρύκου και Πατρών κ. Ευσταθίου και του Αρχιγραμματέως της Ιεράς Συνόδου Πανοσ/του Αρχιμ/του π. Γερασίμου Κοσμά. Παρέστησαν οι Ιερείς Παν/τος Ιερομ/χος π. Αντώνιος Γκιόκας, ο εκ Ρωσίας Πρωτ/τερος π. Δημήτριος και ο Ιεροδ/νος π. Ιάκωβος Βιτάλης. Επίσης Παρέστησαν μοναχές εκ της Ιεράς Μονής Αγίας Τριάδος Εξαμιλίων Κορινθίας, Μοναχοί εκ της Ιεράς Μονής Αγίας Αικατερίνης Κορωπίου Αττικής και διάφοροι άλλοι επίσημοι προσκεκλημένοι.

Η επίσημη υποδοχή του Μακαριωτάτου από τον Αντιπρόεδρο της Ιεράς Συνόδου, Σεβ. κ. Κήρυκο, τον κλήρο και τον λαό της πόλης των Αθηνών πραγματοποιήθηκε στον προαύλιο χώρο του Μετοχιακού Ιερού Ναού.

Κατόπιν, με πομπή και υπό τα ακούσματα του ''Άξιον Εστίν'' κατευθύνθηκαν εντός του Ναού, όπου ο Αρχιγραμματέας της Ιεράς Συνόδου της Γνησίας Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ελλάδος Αρχιμανδρίτης Γεράσιμος Κοσμάς ανέγνωσε την Εγκύκλιο της Ιεράς Συνόδου, έχουσαν ούτως: 

Αριθμ. Πρωτ. 3626

Αθήνησι, 4η Μαΐου 2019

Η ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ

ΤΗΣ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ 

ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ 

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ

ΠΡΟΣ

Τον ευλαβέστατον Ιερόν Κλήρον και το Χριστεπώνυμον πλήρωμα της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών.

Ευλαβέστατοι Ιερείς, Εκκλησιαστικοί Επίτροποι και ευλογημένοι Χριστιανοί, οι κατά την Ιεράν Αρχιεπισκοπήν Αθηνών, Χάρις είη υμίν από Θεού Κυρίου Παντοκράτορος.

Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, δια την άπειρον αυτού φιλανθρωπίαν ενανθρωπήσας προς σωτηρίαν ημών, καθίδρυσε την Αγίαν Εκκλησίαν, προς τον σκοπόν της ενί εκάστω των πιστών μεταδόσεως της σωτηρίας, δια της διδασκαλίας, του αγιασμού και της καθοδηγήσεως αυτών υπό των Αποστόλων και των διαδόχων αυτών ποιμένων Αυτής. Τούτους δε και συνεχιστάς ώρισε του απολυτρωτικού αυτού έργου, κατά τους σωτηρίους λόγους Αυτού. <<Καθώς απέσταλκέ με ο Πατήρ καγώ πέμπω υμάς>>. <<Ο ακούων υμών εμού ακούει και ο αθετών υμάς εμέ αθετεί, ο δε αθετών εμέ αθετεί τον αποστείλαντά με>>. <<Ο δεχόμενος υμάς εμέ δέχεται, και ο εμέ δεχόμενος δέχεται τον αποστείλαντά με>> (Ιωάν κ΄ 21, Λουκ. ι΄ 40, ιωάν. ιγ΄ 20).

Κατά την διδασκαλίαν της Εκκλησίας ο Ενανθρωπήσας Υιός και Λόγος του Θεού κέκτηται το τρισσόν αξίωμα, συντιθέμενον υπό του αρχιερατικού, προφητικού και βασιλικού. Τούτο μετέδωκεν εις τους αγίους Μαθητάς αυτού και Αποστόλους, όπερ και μεταδίδεται δια του Αγίου Πνεύματος εν τω μυστηρίω της ιερωσύνης εις τους διαδόχους αυτών. Ουδέ δύναται ίνα νοηθή η Εκκλησία άνευ αυτών.

<<Χωρίς τούτων Εκκλησία ου καλείται>>, έγραφεν ο Αποστολικός πατήρ Ιγνάτιος ο Θεοφόρος. Ούτε σώζεται ο πιστός εκτός Εκκλησίας μένων αλλ' ούτε και ωφελείται εν αυτή άνευ των οικονόμων των θείων Μυστηρίων, των ποιμένων Αυτής και διδασκάλων. Και αυτός έδωκε τους μεν Αποστόλους, τους δε προφήτας, τους δε Ευαγγελιστάς, τους δε ποιμένας και διδασκάλους, προς καταρτισμόν των αγίων, εις έργον διακονίας, εις οικοδομήν του σώματος του Χριστού, μέχρι καταντήσωμεν οι πάντες εις την ενότητα της πίστεως και εις επίγνωσιν του Υιού του Θεού, εις άνδρα τέλειον εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού. Τούτων δε απάντων των χαρισματούχων της Εκκλησίας προεξάρχει ο Επίσκοπος, ο εις τόπον και τύπον Χριστού ευρισκόμενος, ο εγκεχειρισμένος το ανώτατον αξίωμα. Πρόδηλος άρα καθίσταται η υπερτάτη σημασία και θέσις του Επισκοπικού αξιώματος εν τη Ορθοδόξω Εκκλησία και η αναγκαιότης αυτού.

Η Ιερά Σύνοδος της Γνησίας Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ελλάδος, εν τη μερίμνη και στοργή Αυτής υπέρ του ποιμνίου της Θεοσώστου Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, συνελθούσα εν τη αιθούση των συνεδριών αυτής τη 6η του μηνός Απριλίου ενεστώτος έτους, ψήφοις κανονικαίς εξελέξατο και κατέστησεν Αρχιεπίσκοπον Αθηνών τον Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Αργολίδος και Κορινθίας κ. Παχώμιον, Ιεράρχην δεδοκιμασμένον και ζηλωτήν, κήρυκα του Θείου λόγου και πλείστην πείραν κεκτημένον προς διεξαγωγήν του μεγάλου και υψηλού έργου της αρχιερατικής διακονίας. 

Ούτως ουν ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών κ. Παχώμιος, ανεδείχθη, τη Χάριτι του Παναγίου και Τελέταρχικού Πνεύματος, γνήσιος , κανονικός και νόμιμος Ποιμενάρχης και προστάτης πνευματικός της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, έχων το δικαίωμα του ευλογείν και αγιάζει αρχιερατικώς πάντας τους Χριστιανούς και πάντα τα αρχιερατικά επιτελείν, μετά της του Ιερού Συνθρόνου εγκαθιδρύσεως, κρίνειν τε και ανακρίνειν πάσαν εκκλησιαστικήν υπόθεσιν κατά τους Ιερούς Κανόνας και τους εκκλησιαστικούς Νόμους. 

Ταύτα αγγέλουσα γηθοσύνως πάσν υμίν, η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας της Γνησίας Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ελλάδος προτρέπεται και εντέλλεται ίνα υποδεξάμενοι τον Μακαριώτατον Αρχιεπίσκοπον Αθηνών κ. Παχώμιον, ως κανονικόν και νόμιμον ημών Αρχιερέα, πείθεσθε και υπείκητε αυτώ προθύμως, κατά το παράγγελμα της Αγίας Γραφής, <<Πείθεσθε τοις ηγουμένοις υμών και υπείκετε, αυτοί γαρ αγρυπνούσιν υπέρ των ψυχών υμών ως λόγον αποδώσοντες>>. (Εβρ. ιγ΄ 17), μνημονεύητε δε οι Κληρικοί του ονόματος αυτού εν πάσαις ταις ιεραίς ακολουθίαις και δεήσεσι, κατά την εκκλησιαστικήν τάξιν, απονέμητε δ' αυτώ πάντες ως πνευματικώ υμών Πατρί πάσαν τιμήν. 

Η δε Χάρις του Αρχιποίμενος Σωτήρος ημών και το άπειρον Αυτού έλεος είησαν μετά πάντων υμών. 

Η ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ

ΤΣΥ

+ Ο Αθηνών ΠΑΧΩΜΙΟΣ

ΤΥ

+Ο Μεσιγαίας Λαυρεωτικής και Αχαρνών ΚΗΡΥΚΟΣ 

ΤΥ

+ Ο Πατρών ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ

Ο Αρχιγραμματεύς της Ιεράς Συνόδου

ΤΣΥ

+ Αρχιμανδρίτης Γεράσιμος Κοσμάς

Ακριβές αντίγραφον εκ του πρωτοτύπου αυθημερόν.

Ο Αρχιγραμματεύς της Ιεράς Συνόδου

+ Αρχιμανδρίτης Γεράσιμος Κοσμάς.  

Τον ενθρονιζόμενον Πρωθιεράρχην κατά την τελετήν της ενθρονίσεως προσεφώνησε ο Σεβ/τος κ. Κήρυκος, ως Αντιπρόεδρος της Ιεράς Συνόδου, με τα εξής ακόλουθα λόγια:

Προσφώνησις Σεβ. Μητρ. Μεεσογαίας, Λαυρεωτικής

και Αχαρνών κ.κ. ΚΗΡΥΚΟΥ

<< Μακαριώτατε Αρχιεπίσκοπε Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Παχωμιε. Σας προσφωνώ και Πάσης Ελλάδος, αν και υφίσταται κάποιο πρόβλημα ως προς την κανονικότητα του όρου «πάσης Ελλάδος», (ως εσημειώθη και εις την απόφασιν της Ιερᾶς Συνόδου).

Κατά την ταπεινήν μου άποψιν, ο όρος «πάσης Ελλάδος» θα μπορούσε να χρησιμοποιηθή υπό της Γνησίας Ορθοδόξου Εκκλησίας υπό την ευρυτέραν όμως αυτής έννοιαν, ήτοι υπό την έννοιαν της Μεγάλης Ελλάδος, από της Παλαιάς Ρώμης προς Δυσμάς, μέχρι της Νέας Ρώμης, ήτοι Κωνσταντινουπόλεως, Πόντου και Μικράς Ασίας, προς Ανατολάς. Αυτά είναι τά όρια της δικαιοδοσίας της Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Ελλάδος, μετά την πτώσιν του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως εις την Παναίρεσιν του Οικουμενισμού (1920), και τούτο πρέπει να ισχύση μέχρι της ανασυστάσεως και αποκαταστάσεως της Πατριαρχικής Ιερᾶς Συνόδου της Κων/λεως.   

Μακαριώτατε, η σημερινή ημέρα είναι ιστορική διά πολλούς λόγους, ιστορική και για σας τον πολιόν Ιεράρχην και διά την Ιεράν Αρχιεπισκοπήν της Πόλεως των Αθηνών και δι  όλους μας, οι οποίοι σας περιβάλλομεν με την εν Χριστώ αγάπην.

Θα ξεκινήσω την ταπεινήν αυτήν προσφώνησιν αναφέροντας ονομαστικώς τους Προκατόχους σας Μητροπολίτας και Αρχιεπισκόπους Αθηνών, κατά την νεωτέραν Δ΄ περίοδον, ήτοι από του 1822 μέχρι σήμερον, οι οποίοι αποτελούν την ευλογημένην συνέχειαν της διαδοχής των Επισκόπων από του Αποστόλου Παύλου μέχρι σήμερον, και οι οποίοι διηκόνησαν την Αρχιεπισκοπήν Αθηνών, εις τόπον και τύπον Χριστού.

Ως 102^ος κατά σειράν Επίσκοπος Αθηνών αναγράφεται ο Γρηγόριος ο Δ΄ (1827- 1828) και ως 103^ος ο Άνθιμος ο Ζ΄(1828-1833). Μετά δε την μονομερή ανακήρυξιν του Αυτοκεφάλου της Εκκλησίας της Ελλάδος (23 Ιουλίου 1833), όταν οι Βαυαροί εδημιούργησαν μίαν όχι κανονικήν αλλά σχισματικήν κατάστασιν, κάτω από την εξουσίαν της Πολιτείας, η οποία εκράτησε μέχρι την 29η Ιουλίου 1850, οπότε και ήρθη το σχίσμα με την Απόδοση Αυτοκέφάλου από το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, οι Επίσκοποι των Αθηνών ήσαν οι εξής:

104^ος ο Νεόφυτος Ε΄................1833-1861

105^ος ο Μισαήλ Δ΄...................1861-1862

106^ος ο Θεόφιλος.....................1862-1872

107ος ο Προκόπιος Α΄...............1874-1889

108^ος ο Γερμανός Β΄.................1889-1896

109^ος ο Προκόπιος Β΄...............1896-1901

110^ος ο Θεόκλητος Α΄......1902-1917 το Α΄

111^ος ο Μελέτιος Γ΄.................1918-1920

112^ος ο Θεόκλητος Α΄......1920-1922 το Β΄

Από δε την αντικανονικήν υπό του Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου ανύψωσιν της Μητροπόλεως Αθηνών εις Αρχιεπισκοπήν (31 Δεκεμβρίου 1923) Κανονικοί και νόμιμοι Αρχιεπίσκοποι Αθηνών διετέλεσαν οι εξής:  

113^ος ο Χρυσόστομος Παπαδόπουλος 1923 -1924 ( Από το 1924 μέχρι και το 1935 ο καινοτόμος Αρχιεπίσκοπος κατέστη σχισματικός).

114^ος ο Γερμανός (Δημητριάδος) 1935

115^ος ο Ματθαῖος (ἀπό Βρεσθένης) 1948-1950

116^ος ο Δημήτριος (Θεσσαλονίκης) 1950-1957

117^ος ο ‘Αγαθάγγελος (ὁ ἀπό Τήνου) 1957-1967

118^ος ο Ἀνδρέας 1967 (Τοποτηρητής ἀπό Πατρῶν) 1972 – 2005.

Μακαριώτατε είσθε ο μόνος Αρχιεπίσκοπος, ο οποίος ανεδείχθη διά Κανονικών ψήφων, και επομένως ο μόνος Κανονικός διάδοχος του Αρχιεπισκόπου κυρού Ανδρέου. Εισθε ο μόνος, πού ενθρονίζεσθε εις το μέχρι πρό ολίγων ετών παντελώς άγνωστον εις τους πολλούς και περιφρονημένον αυτό εκκλησάκι του Αγίου Σπυρίδωνος της περιοχής Καρέα.Έχει μια μεγάλη ιστορία ο τόπος εδώ.  Όπως διάβασα εις το ιστορικόν της Ιεράς Μονής Αγίου Ιωάννου, ήρχετο εδώ εις τον Υμηττόν ως φοιτητής εις το Πανεπιστήμιον των Αθηνών ο Μέγας Βασίλειος και ησχολείτο με τάς μελέτας του.

ΕΡΓΟΝ ΤΗΣ ΠΡΟΝΟΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.

Προσωπικά, εις το γεγονός ότι επελέγη ο μικρός ναίσκος του αγίου Σπυρίδωνος διά να γίνη η Ενθρόνισις Υμών του Κανονικού Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος, διακρίνω την Πρόνοιαν του Θεού, διότι αυτό το μικρόν εκκλησάκι (του Αγίου Σπυρίδωνος και των 318 Θεοφόρων Πατέρων της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου) το οποίον εξυπηρετούσε από το 1974 ο μακαριστός π. Θωμάς έχει μεγάλην ιστορίαν. Προωρίζετο από τον κτητορά του, τον μακαριστό Σπυρίδωνα Κόκκορη, νά γίνη ένα μεγάλο Κέντρο της Γνησίας Ορθοδοξίας, Κέντρο Εθνικού και Θρησκευτικού Αγώνος, με όραμα πάντοτε την Κωνσταντινούπολιν, την Ανατολικήν Ρωμυλίαν, τον Πόντο και την Μικρά Ασία. Το λέγω τούτο εκ προσωπικής αντιλήψεως. Διότι μου το εκμηστηρεύθηκε ο μακαριστός κτήτωρ Σπυρίδων Κόκκορης, όταν μου παρέδωσε τον Ναό, όταν μου έδωκε και το Αρχείον του Εθνικού και Θρησκευτικού Γνησιορθοδόξου Αγώνος, πού περιελάμβανε τα έχοντα σχέσιν με το Σωματείον «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΦΙΛΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ» (έτος ιδρύσεως 1929), την αγωνιστικήν Εφημερίδα των Γνησιορθοδόξων «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ» (έναρξις εκδόσεως πάλιν το 1929,  και το Ιερόν Λάβαρον του Αγώνος, επί του οποίου είναι καταγεγραμμένα τα εξής: «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΦΙΛΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ, ΕΤΟΣ ΙΔΡΥΣΕΩΣ 1919», κάτωθεν δε της Εικόνος του Παντοκράτορος Χριστού υπάρχει η επιγραφή ΜΕΓΑΣ ΑΡΧΙΕΡΕΥΣ, ότε και μού είπε: «Να συνεχίσης αυτόν τον Αγωνα». Και μου παρέδωσε και μίαν ιδιόγραφον Διαθήκην, (η οποία, όπως και όλο το Αρχείο είναι εις το Πνευματικόν Κέντρο Περιστερίου), και με την οποίαν με καθιστούσε υπεύθυνον δια την συνέχισιν της λειτουργίας του Ναού, όπως μου είπε χαρακτηριστικά, εις την γραμμήν και ομολογίαν του αγίου Πατρός Ματθαίου. Ο μακαριστός κτήτωρ του Ναού τούτου Σπυρίδων Κόκκορης υπήρξε μέλος και της συντακτικής Επιτροπής του «ΚΗΡΥΚΟΣ» (πρώτης Εφημερίδος των ΓΟΧ, και συνεργάτης και αρθρογράφος του επισήμου δημοσιογραφικού Οργάνου «ΚΗΡΥΞ ΓΝΗΣΙΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ». Ενθυμούμαι τα άρθρα του πού μου παρέδιδε να τα δημοσιεύσω, ότι  διεκρίνοντο δια το γνήσιον εκκλησιαστικόν φρόνημα, και την αφοσίωσιν του εις τάς γνησίας εθνικοθρησκευτικάς παραδόσεις (γλώσσα, πατρίδα, οικογένεια).

ΟΤΑΝ ΕΓΚΑΙΝΙΑΣΑΜΕ ΤΟΝ ΝΑΟΝ

Η σκέψις μας, κατά τά Εγκαίνια του Ναού, ήτο να εξυπηρετείτο καλύτερον το μικρόν ποίμνιον.Δεν εφανταζόμεθα ότι ο ναίσκος αυτός θα εξυπηρετούσε ένα μεγάλο γεγονός της Εκκλησίας, όπως είναι η ενθρόνισις του Κανονικού Αρχιεπισκόπου της Μεγάλης Πόλεως των Αθηνών. Όπως εγράψαμεν εις σχετικήν ανακοίνωσιν: «Μέχρι καί εις τάς ημέρας μας ο Ναός αυτός έπαιξε καί παίζει σημαντικόν ιστορικόν ρόλον εἰς τόν Αγώνα της Γνησίας Ορθοδόξου Εκκλησίας. Και ηυχήθημεν  νά γίνη ούτος η αφετηρία νέων Αγώνων και η απαρχή τού θριάμβου της Γνησίας Ορθοδοξίας.

Δόξα τω Θεω, όμως, πάντων ένεκεν. Ήλθεν ο καιρός πού αυτός ο Ναός καλείται πράγματι νά επιτελέση μέγα έργον, μεγάλην ιεραποστολήν. Σήμερα όπου τίθεται «ο λύχνος επί την λυχνίαν» της Ιερᾶς Αρχιεπισκοπής Αθηνών,  αρχίζει μια νέα περίοδος αγώνος διά τον Ιερόν μας Ναόν. Γίνεται πλέον ο μικρός αυτός ναίσκος, το Κέντρον της παγκοσμίου Ορθοδοξίας. Διότι ως είπομεν και προηγουμένως το έργον πού καλείται να επιτελέση σήμερον η Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών (της Γνησίας Ορθοδοόξου Εκκλησίας) είναι πανορθοδόξων διαστάσεων: «Υἱέ ἀνθρώπου, λέγει ο Θεός διά του Προφήτου Ιεζεκιήλ εις κάθε Επίσκοπον, Υιέ ανθρώπου, σκοπόν δέδωκά σε τῶ οἴκω Ἰσραήλ... καί ἐάν μή λαλήσης τοῦ φυλάξασθαι τόν ἀσεβῆ ἀπό τῆς ὁδοῦ αὐτοῦ, αὐτός ὁ ἄνομος τῆ ἀνομία αὐτοῦ ἀποθανεῖται, τό δέ αἷμα αὐτοῦ ἐκ τῆς χειρός σου ἐκζητήσω» (Ἰεζ. 3, 17-18) έχει και εδώ την εφαρμογην του.

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ ΑΣ ΜΑΣ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΥΝ

Ευχόμεθα οι Άγιοι οι οποίοι διέλαμψαν εις την Αποστολικήν Πόλιν των Αθηνών, Αρχιερείς και Ιερείς, Μοναχοί και μιγάδες, και Πάντες οι προστάται των Αθηνών, εξαιρέτως δε η Υπεραγία Θεοτόκος, η πάλαι γνωστή ως η Παναγία της Ακροπόλεως των Αθηνών, κατόπιν γνωστή και ως Παναγία του Σουμελά, ο Άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης, ο Άγιος Ιερόθεος πρώτος Επίσκοπος των Αθηνών, ο Άγιος Μιχαήλ ο Χωνιάτης, ο πρώτος Μητροπολίτης των Αθηνών, η Αγία Φιλοθέη η Πολιούχος των Αθηνών, ο άγιος Γρηγόριος ο Ιερομάρτυς και Εθνομάρτυς Πατριάρχης της Κωνσταντινουπόλεως, του οποίου το Άγιον Λείψανον είναι αποθησαυρισμένον εις την Μητρόπολιν των Αθηνών, και πάντες οι Άγιοι παλαιοί και νέοι Μάρτυρες και Ομολογητές, και ο Άγιος Ιεράρχης Ματθαίος, της Ορθοδοξίας ο πρόμαχος εν τοις εσχάτοις τούτοις καιροίς αναδειχθείς, να ενισχύουν και να ποδηγετούν Υμᾶς και την περί Υμάς Ιεράν Σύνοδον, εις πάν έργον αγαθόν και ευάρεστον.  

ΚΑΙ ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ Α ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΠΟΥ ΕΟΡΤΑΖΟΥΝ ΑΥΡΙΟ ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΒΟΗΘΟΙ ΟΛΩΝ ΜΑΣ.

Αλλά και οι Άγιοι και Θεοφόροι Πατέρες της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου, οι τιμώμενοι επίσης εις τον Ιερόν τούτον Ναόν να είναι βοηθοί ολων μας. Υπενθιμίζω προς όλους ότι ο μακαριστός Σπυρίδων Κόκκορης, ειπε να ξεχωρίσουν διά τον Ναό 318 μέτρα εκ του κτηματός του, και να τά δωσουν εις τον Ναό και τούτο εις τιμήν και μνήμην των 318 Θεοφόρων Αγιων Πατέρων της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου.

ΕΝ ΠΡΩΤΟΙΣ ΜΝΗΣΘΗΤΙ ΚΥΡΙΕ

«Εν πρώτοις μνήσθητι Κύριε του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Παχωμίου, ον φύλαττε εν ειρήνη, σώον, έντιμον, υγιά, μακροημερεύοντα και ορθοτομούντα τον λόγον της Σής Αληθείας». Στερέωσον Κύριε την Αγίαν Σου Εκκλησίαν, την από περάτων εως περάτων. Ην εκτήσω τω Τιμίω Σου Αιματι. Μνησθητι Κύριε και ημών των αναξίων δούλων σου και των απανταχού Ορθοδόξων, πρεσβείαις της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου της Ελεούσης του Κύκκου (της οποίας εδώ τιμάται η Ιερά Εικών) και πάντων των Αγίων.  ΑΜΗΝ.>>

Εν συνεχεία ακολούθησε ο Ενθρονιστήριος λόγος του Μακαριωτάτου κ. Παχωμίου, ο οποίος ήταν λίαν συγκινητικός:

Ο ΕΝΘΡΟΝΙΣΤΗΡΙΟΣ ΛΟΓΟΣ

ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΘΗΝΩΝ κ.κ. ΠΑΧΩΜΙΟΥ

Σεβασμιώτατοι Άγιοι Αρχιερείς

Τιμιώτατον Πρεσβυτέριον

Οσιώτατοι Μοναχοί και Μοναχαί

Ευλαβέστατοι Επίτροποι των Ιερών Ναών

Ευσεβέστατον πλήρωμα της Ιεράς ημών Αρχιεπισκοπής Αθηνών

Λαέ του Κυρίου περιούσιε

Ευλογητόν και υπερδεδοξασμένον το άγιον όνομα του Θεού και Πατρός, το οποίον σήμερον με αναβιβάζει εις τον Θρόνον της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών. Πλην όμως, αγαπητοί μου αδελφοί, θα ήθελα τούτη την ώρα ενώπιον του Θεού και ενώπιόν σας να σας δηλώσω και να σας διαβεβαιώσω το εξής. Το αξίωμα που σήμερα έλαβα από τον Θεό, ουδέποτε πρόκειται να απορροφήσει την ταπείνωσή μου και την αγάπη μου προς τους συνεπισκόπους μου και την μητέρα Εκκλησία. Και τούτο διότι γνωρίζω πολύ καλά πως ο τίτλος αυτός μου εδόθη από τους Σεβ/τους Αγίου Αρχιερείς, από σεβασμό προς το γηραιό πρόσωπό μου και όχι επειδή είμαι καλύτερος από εκείνους. Διότι αλίμονο εις τον Επίσκοπο ή τον Αρχιεπίσκοπο εκείνον που φτάνει στο τραγικό σημείο ο Βαθμός της Ιερωσύνης ή ο Τίτλος που λαμβάνει να τον αλλάζει ως άνθρωπο και να τον κάνει να σκέφτεται με έπαρση και όχι ταπεινά. Τότε εκείνος έχει καταδικάσει τον εαυτό του στην απώλεια. 
Σεβασμιώτατοι Άγιοι Αρχιερείς και αγαπητοί μου αδελφοί,

Όπως ήδη θα γνωρίζετε, ο γηραιός επίσκοπος Παχώμιος από μικρό παιδί έχει ταλαιπωρηθεί πολύ στη ζωή του. Πλην όμως επειδή από τα νεανικά μου χρόνια μου άρεσε  συνεχώς να διαβάζω κι από ένα κομμάτι εκ του Ιερού Ευαγγελίου,  ο Θεός ποτέ δεν με άφησε μόνο μου. Τον λυτρωτή μου, τον παρηγορητή μου, τον γλυκύ μου μου αλλά και τον δίκαιο Κριτή μου, τον αισθανόμουν και τον αισθάνομαι πάντοτε δίπλα μου. Έτσι και σήμερα αισθάνομαι σαν να βλέπω εμπρός μου τον Βασιλεύ των Βασιλευόντων, ο οποίος με ταπεινότητα περιήλθε την ζωή του ως άνθρωπος. Επομένως αν εκείνος ήταν ταπεινός, πόσο πιο ταπεινός θα πρέπει να είμαι εγώ!
Την στιγμή όμως αυτή το μόνο που εναπόκειται εις εμέ τον γηραιό Επίσκοπο είναι να παρακαλέσω τον Θεό, μέσα από τα βάθη της ψυχής μου, να γίνει πραγματικότητα αυτό που εις τον λόγον του προανέφερε ο Σεβ/τος Άγιος Μεσογαίας. Δηλαδή, το να μπορέσει η Εκκλησία να αποκτήσει εργάτες, οι οποίοι με ταπεινότητα και αγάπη να εργάζονται εις το γεώργιον του Κυρίου. 

Κλείνοντας την ταπεινή μου αυτή ομιλία, θα ήθελα να σας ευχαριστήσω όλους για τον Σεβασμό και την Αγάπη προς την ελαχιστότητά μου. Εύχομαι κι εγώ από την πλευρά μου ο Θεός να σας χαρίζει αυτό που πραγματικά είναι ωφέλιμο για τις ψυχές σας. Τα δε υπόλοιπα έτη που περισσεύουν από το ''εις πολλά έτη'' που προηγουμένως μου ψάλλατε, σας τα χαρίζω όλα με πολύ αγάπη>>.  

Ακολούθως εψάλη ο Πολυχρονισμός του νέου Αρχπεπισκόπου και εν συνεχεία εγένετο υπό του ιδίου η διανομή της αναμνηστικής εικόνος των αγίων Πατέρων, εις το πίσω μέρος της οποίας αναγράφονται οι ''Ευχές'', οι ''Ευλογίες'' και οι ''Ευχαριστίες'' του Μακαριωτάτου.

Αμέσως μετά το πέρας της Τελετής της ενθρονίσεως ακολούθησε ο Πανηγυρικός Εσπερινός των Αγίων 318 Θεοφόρων Πατέρων, προεξάρχοντος του Μακ/του και συλλειτουργούντων των Σεβ/των Μητροπολιτών Μεσογαίας κ. Κηρύκου, Πατρών κ. Ευσταθίου και τον ήδη προαναφερομένων Ιερέων.
Εις την συνέχεια παραθέτουμε πλήρες φωτογραφικό ρεπορτάζ από την Τελετή της Ενθρονίσεως του Μακ/του Αρχιεπισκόπου Αθηνών κ. Παχωμίου, αλλά και από την τέλεση του Πανηγυρικού Εσπερινού.

  ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ

ΥΠΟΔΟΧΗ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ

ΤΕΛΕΤΗ ΕΝΘΡΟΝΙΣΕΩΣ

ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ

ΑΝΑΜΝΗΣΤΙΚΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ

Ο διαχειριστής του ''ΟΜΟΛΟΓΗΤΗ ΙΕΡΑΡΧΗ ΜΑΤΘΑΙΟΥ'' εύχεται εκ βάθους καρδίας έτη πολλά εις τον Μακ/το Αρχιεπίσκοπο Αθηνών κ. Παχώμιο και καλή στερέωση στα νέα του καθήκοντα.