Η ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ ΕΠΕΒΛΗΘΗ ΔΙΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΨΕΥΔΟΥΣ

Η ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ΔΙΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΨΕΥΔΟΥΣ Εἰσαχθείσης τῆς ἐπαράτου καινοτομίας τοῦ Νέου Ἡμερολογίου ὑπὸ τοῦ Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου αὕτη ἔτυχεν τῆς γενικῆς ἀποδοκιμασίας καὶ κατακραυγῆς ὑφ' ὅλων τῶν Ἐκκλησιῶν. Ὁ ἴδιος δὲ ὁ Χρυσόστομος Παπαδόπουλος γνωρίζων τὴν ἀντικανονικότητα τῆς ἐνεργείας του καὶ τὸ ἔγκλημά του κατὰ τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τῆς Ἁγίας Παραδόσεως, ἀνησυχεῖ φοβούμενος μήπως ἡ ἐνέργειά του ἀνακληθῆ καὶ ματαιωθοῦν τὰ σχέδια τοῦ Παπισμοῦ τὰ ὁποῖα αὐτὴ ὑπεσχέθη νὰ ἐκτελέση. Ἕνεκα τούτου μετέρχεται κάθε εἴδους δολιότητα, βίαν καὶ ψεῦδος. Ἡ πραξικοπηματικὴ ἐνέργεια τῆς εἰσαγωγῆς τοῦ Ν. Η. ὑπὸ τοῦ Χ. Π. ἦτο ἐκτεθειμένη πρῶτον ἔναντι τῶν ἱερῶν κανόνων, τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως τῆς Ἐκκλησίας καὶ δεύτερον ἔναντι τῆς ἐξαπατηθείσης καὶ βιασθείσης Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καὶ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ἰδία δὲ ἠπειλεῖτο ὑπὸ τοῦ Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας ὡς καὶ λοιπῶν Πατριαρχείων καὶ Ἐκκλησιῶν ἐξόχως δὲ ὑπὸ τοῦ πραγματικῶς θρησκεύοντος Ὀρθοδόξου Ἑλληνικοῦ Λαοῦ ὅστις ζῶσαν καὶ ὑγιᾶ ἔχων τὴν Ὀρθόδοξον συνείδησιν ἠγέρθη ὡς ἀκατάλυτος δύναμις κατὰ τῆς προδοσίας καὶ ἐν ἑνὶ στόματι ἐδήλωσεν: ΟΧΙ ΣΤΗ ΦΡΑΓΚΙΑ, ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΠΑΠΑ, ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΑΚΟΔΟΞΙΑ. Ὡς ἐκ τούτου δὲν εἶναι εὔκολος ἡ θέσις τοῦ Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου παρὰ τὴν κάλυψιν τὴν ὁποίαν εἶχεν οὗτος ὑπὸ τοῦ «Καίσαρος», ἤτοι τῆς κοσμικῆς ἐξουσίας τῆς Ἑλλάδος, καὶ τῆς ψευδοῦς καλύψεως ὑπὸ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου τὸ ὁποῖον τόσον δεινῶς ἐξεβίασεν καὶ τὸ ὁποῖον συγκατετέθη ὑπὲρ τῆς ἀλλαγῆς ὑπὸ τὸν ρητὸν ὅρον ὅμως «καὶ τῆς συμφώνου γνώμης τῶν ὑπολοίπων Πατριαρχείων καὶ Ἐκκλησιῶν». Παρατίθεται εἰς τὴν συνέχειαν τὸ ὑπ᾿ ἀριθ. 320/14.2.1924 τηλεγράφημα τοῦ Χ.Π. πρὸς τὸν Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην Γρηγόριον τὸ ὁποῖον καταβοᾶ ἅπαντα τὰ ἀνωτέρω: «Συμφώνως ἐγγράφῳ Ὑμετέρας Παναγιότητος περὶ Ἡμερολογίου, ἔναρξις ἐφαρμογῆς νέου Ἡμερολογίου 10 μηνὸς Μαρτίου, παρακαλοῦμεν ἀναγγείλατε Μητροπολίταις Νέων Χωρῶν Ἑλλάδος, σχετικὴν ἀπόφασιν Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καὶ γνωρίσατε ἡμῖν ἀμέσως τοῦτο πρὸς συμμόρφωσιν καὶ ἐνέργειαν δεόντων. † Ὁ Ἀθηνῶν Χρυσόστομος». (Πραγματικὴ Ἀλήθεια σελ. 59) Ἐκ τοῦ ἀνωτέρω φαίνεται ὅτι τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον ἄγεται ὡς ἀρνίον ἐπὶ σφαγὴν ὑπὸ τοῦ Χ.Π. διότι διὰ τοῦ τηλεγραφήματος ἀναγκάζει τὸ Πατριαρχεῖον νὰ ἐφαρμόση πρῶτον τὴν περὶ ἀλλαγῆς ἀπόφασιν (οὐχὶ τοῦ Πατριαρχείου ἀλλὰ τὴν ἰδικήν του) ἐνῶ παράλληλα ἀποκλείει πᾶσαν ἀντίρρησιν ἢ ἀναθεώρησιν ἐπὶ τοῦ θέματος ἐκ μέρους τοῦ Πατριαρχείου. Ἡ σπουδὴ αὕτη δικαιολογεῖται ὅταν ληφθῆ ὑπ᾿ ὄψιν καὶ τὸ ὑπ᾿ ἀριθ. 28 ἀπὸ 15.01.1924 τηλεγράφημα τοῦ Πατριάρχου Ἀλεξανδρείας Φωτίου πρὸς τὸν Οἰκουμενικὸν δι᾿ οὗ σθεναρῶς ἀποκρούει τὴν ἀπόφασιν τῆς ἀλλαγῆς τοῦ Ἡμερολογίου: «Ἀρ. 28. Πατριάρχη Γρηγορίῳ Κωνσταντινούπολιν Συνεπεία τηλεγραφήματος Ὑμετέρας Παναγιότητος συνελθοῦσα σήμερον ἡ Ἱερὰ καθ᾿ ἡμᾶς Σύνοδος ἔγνω τὰ ἑξῆς: Ἔχοντες ὑπ᾿ ὄψει γράμματα τῶν Ἐκκλησιῶν Ρουμανίας καὶ Σερβίας, ὡς καὶ τὰς προτάσεις Αἰγινήτου ἐ μ μ έ ν ο μ ε ν ἐ ν π ρ ο δ ε- δ ο γ μ έ ν ο ι ς Σ υ ν ο δ ι κ α ῖ ς σ υ ν ε δ ρ ι ά σ ε σ ι κ α ὶ ἀ π ο κ ρ ο ύ ο μ ε ν π ᾶ σ α ν π ρ ο σ θ ή κ η ν ἢ π ᾶ σ α ν μ ε τ α ρ ρ ύ θ μ ι σ ι ν ἡ μ ε ρ ο λ ο γ ί ο υ πρὸ συγκλήσεως μόνης ἁρμοδίας εἰς συζήτησιν αὐτοῦ Οἰκουμενικῆς Συνόδου ἧς σύγκλησιν προτείνομεν ταχίστην. Κάιρον 15 Ἰανουαρίου 1924 † Ὁ Πατριάρχης Φώτιος». (Πραγμ. ἀλήθεια σελ. 58) Κατόπιν τῆς ἀνωτέρω θέσεως τὴν ὁποίαν ἔλαβεν καὶ ἐξεδήλωσεν ὁ Πατριάρχης Φώτιος, ὁ Χρυσόστομος Παπαδόπουλος δολίως ἐκλιπαρεῖ τὸν Πατριάρχην Φώτιον ὅπως δεχθῇ τὴν καινοτομίαν. Ἰδοὺ τὸ σχετικὸν τηλεγράφημα: «Ἀριθ. 327/16.02.1924. Ἀμέσου συγκλήσεως Οἰκουμενικῆς Συνόδου ἀδυνάτου καθισταμένης, ἐπειγούσης δὲ ἀφομοιώσεως ἡμερολογιακῆς χάριν ἑκατομμυρίων Ὀρθοδόξων λαῶν, ἐ κ λ ι π α ρ ο ῦ μ ε ν Ὑμετέραν Μακαριότητα δεχθῆναι πρότασιν Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου περὶ συνταυτίσεως ἡμερομηνιῶν διὰ προσθήκης 13 ἡμερῶν ἀπὸ 10ης προσεχοῦς Μαρτίου ἄνευ οὐδεμιᾶς μεταβολῆς Πασχαλίου, μόνης ταύτης παραπεμφθησομένης Οἰκουμενικῇ Συνόδῳ. † Ὁ Ἀθηνῶν Χρυσόστομος». (Πραγμ. Ἀλήθεια σελ. 58) Ἐν τέλει ὁ Χρυσόστομος ἵνα φέρη ἅπαντας πρὸ τετελεσμένου γεγονότος καὶ ἵνα ἐπιτύχη τὸ πραξικόπημά του ἐπικαλεῖται καὶ τὸν «Καίσαρα» δηλαδὴ τὴν πολιτικὴν ἐξουσίαν ἵνα καὶ διὰ ταύτης ἐκβιάση καὶ ἐπηρεάση πάντας, ἰδία τὸ Πατριαρχεῖον Κωνσταντινουπόλεως. Ἐν προκειμένῳ χρησιμοποιεῖ τὸ Ὑπουργεῖον Ἐξωτερικῶν τῆς Ἑλλάδος. Ἰδοὺ ἡ σχετική του ἐνέργεια: «Ὑπουργεῖον Ἐξωτερικῶν. 04 Μαρτίου 1924 Παρακαλοῦμεν εἰδοποιήσατε ἐπειγόντως τηλεγραφικῶς Μακαριωτάτους Πατριάρχας Ἱεροσολύμων, Ἀντιοχείας, Ἀλεξανδρείας, Σερβίας καὶ τοὺς Ἀρχιεπισκόπους Ρουμανίας καὶ Κύπρου ὅτι Ἐκκλησία Ἑλλάδος ἀπεδέχθη ἀπόφασιν Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου περὶ συνταυτισμοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ ἡμερολογίου καὶ πολιτικοῦ τοιούτου, ὁριζομένης τῆς 10ης Μαρτίου ὡς 23ης, τ ὸ ν δ ὲ Ο ἰ κ ο υ μ ε ν ι κ ὸ ν Π α τ ρ ι ά ρ χ η ν Κ ω ν σ τ α ν τ ι ν ο υ π ό λ ε ω ς ὅ τ ι ἡ Ἐ κ κ λ η σ ί α τ ῆ ς Ἑ λ λ ά δ ο ς ἔ θ η κ ε ν ε ἰ ς ἐ φ α ρ μ ο γ ὴ ν τ ὴ ν π ε ρ ὶ Ἡ μ ε ρ ο λ ο γ ί ο υ σ χ ε τ ι κ ὴ ν ἀ π ό φ α σ ι ν α ὐ τ ο ῦ. † Ὁ Ἀθηνῶν Χρυσόστομος». (Πραγματικὴ Ἀλήθεια σελ. 61) Σημειοῦμεν μόνον τὴν βίαν καὶ τὸ ψεῦδος πρὸς τὸν Οἰκουμενικὸν διότι 7 ἡμέρας πρὶν τῆς ἀλλαγῆς ἀνακοινώνει διὰ τοῦ Ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν ὅτι ἤδη ἔθεσεν εἰς ἐφαρμογὴν τὴν ἀπόφασιν τῆς ἀλλαγῆς...! Ἅμα τῇ ἀναγγελίᾳ τῆς εἰσαγωγῆς τοῦ Νέου Ἡμερολογίου ὑπὸ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος τὸ Πατριαρχεῖον Ἀλεξανδρείας ἀντέδρασεν καὶ κατεδίκασεν ταύτην. Εἰς τὸ ὑπ᾿ ἀριθ. 1121/02.06.1924 ἔγγραφον τοῦ Πατριάρχου Φωτίου πρὸς τὸν Χρ. Παπαδόπουλον γράφει μεταξὺ τῶν ἄλλων: «...Οὐ κρύπτομεν, Μακαριώτατε ἀδελφέ, ἐπὶ τῇ πολλῶν ἕνεκεν ἀδοκήτῳ ταύτῃ ἀγγελίᾳ κ α ὶ ἡ μ ε ῖ ς λυπηρὰν ἔσχομεν τὴν ἔκπληξην καὶ ἐν τῇ Συνόδῳ ἐγκάρδιος συνέσχε θλίψις τοὺς Ἱερωτάτους ἀδελφοὺς κατιδόντας ὅτι ἄ ν ε υ α ἰ τ ί α ς π ρ α γ μ α τ ι κ ῆ ς, κατὰ δὲ τὴν ὁμολογίαν καὶ βεβαίωσιν τῆς ἡμετέρας Μακαριότητος, ἄ ν ε υ λ ό γ ω ν δ ο γ μ α τ ι κ ῶ ν ἢ κ α ν ο ν ι κ ῶ ν ἀ π ε κ ρ ο ύ σ θ η ἡ ἀδελφικὴ σύστασις τῶν τεσσάρων Ἀποστολικῶν θρόνων ἐξ αἰώνων ὑπὲρ τῆς ἀληθείας τὸν ἀγῶνα βασταζόντων... Καιρία ἡ λύπη ἡμῶν διὰ ταῦτα! Καίτοι γὰρ εἰς δ ι κ α ι ο λ ο γ ί α ν τῆς «διορθώσεως» προβάλλεται καὶ ἡ «συναίνεσις τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου», τοῦτο ὅμως μ ᾶ λ λ ο ν ἐ κ τ ε ί- ν ε ι ἢ μ ε τ ρ ι ά ζ ε ι τ ὴ ν λ ύ π η ν παντὸς τέκνου τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας σκοπουμένου ἐν οἵα τελεῖ καταστάσει ὁ ἁγιώτατος ἀποστολικὸς καὶ Πατριαρχικὸς θρόνος, ἀπωρφανισμένος... τῆς ποτὲ δυσαριθμήτου καὶ ἐκλάμπρου Ἱεραρχίας, ἀπωρφανισμένος δὲ τοῦ πλείστου, ἵνα μὴ λέγωμεν, παντὸς τοῦ ποιμνίου, γυμνὸς δὲ καὶ πάσης τῆς προτέρας δυνάμεως... καὶ πανθομολογουμένης ὑπὸ περιπετείας διατελῶν θλιβερωτάταις καὶ δακρύων ἀξίαις˙ δι᾿ ὃ καὶ ὁ θεία χάριτι αὐτὸν νῦν καταπεπιστευμένος θεόλεκτος ποιμὴν ἐν γε τοῖς πρὸς ἡμᾶς ἀδελφικοῖς γράμμασιν περὶ τοῦ αὐτοῦ θέματος, ἐ π ὶ τ ὴ ν Ἱ ε ρ ὰ ν Σ ύ ν ο δ ο ν τ ῆ ς ἐ ν Ἑ λ λ ά δ ι Ἐ κ κ λ η σ ί α ς δ ο κ ε ῖ τ ὴ ν π ε ρ ὶ «δ ι ο ρ θ ώ σ ε ω ς» π ρ ω τ ο β ο υ λ ί α ν ἀ ν α φ έ ρ ε ι ν(*). Ἀνακεφαλαιοῦντες δὴ τ᾿ ἀνωτέρω γνωρίζομεν τῇ Ὑμετέρᾳ Μακαριότητι, ὅτι ἡ καθ᾿ ἡμᾶς Ἱερὰ Σύνοδος τὴν μὲν διόρθωσιν, ἣν τεθεσπισμένην ἤδη ἀγγέλει ἡ περίνοια Αὐτῆς, ἀ π ο κ ρ ο ύ ε ι, ἑτοίμη μέντοι ἔχουσα συνεξετάσαι τὰ κατ᾿ αὐτὴν ἐν προσήκοντι τόπῳ καὶ χρόνῳ μετὰ τῶν ἀδελφῶν Ἁγιωτάτων Ἐκκλησιῶν, ἐμμένουσα δ᾿ ἐν τοῖς πρότερον περὶ τούτου προδεδογμένοις...». (Θεοκλήτου Στράγκα, Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, Ἱστορία 1970, σελ. 1289-90).