ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

ΕΙΡΗΝΗΝ ΚΑΜΝΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΛΗΣΤΕΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ. «Η ειρήνη τη δικαιοσύνη συγκεκραμένη θείον εστί χρήμα. Ει δε θατέρα άνευ της ετέρας είη, λυμαίνεται τω της αρετής κάλλει. Εστι μεν γαρ ειρήνη και λησταίς προς εαυτούς και λύκοις. Τοις μεν επί λύμη των ανθρώπων, τοις δε επ’ ολέθρω των προβάτων. Αλλ’ ούκ άν καλέσαιμι ταύτην ειρήνην την τη δικαιοσύνη μή κοσμουμένην. Ει δ’ αυτή συνέλθοι, όντως ειρήνη κεκλήσεται. Διό και ο Χριστός έφη: <ούκ ήλθον βαλείν ειρήν επί την γήν, αλλά μάχαιραν>. Οτι γαρ ού πάσαν ειρήνην, αλλά την τη κακία συνεζευγμένην αποκηρύττει, αλλαχού φησιν: <ειρήνην την εμήν δίδωμι υμίν>. Ειρήνη γαρ όντως εκείνη εστίν, η τη δικαιοσύνη, και τη ευσεβεία σεμνυνομένη. (Πατρολογία του Μιν, 78,925).