ΛΕΓΟΥΝ ΠΟΛΛΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΨΕΥΔΟΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΥ,ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΟΜΩΣ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΠΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟ 1920, 1923, 1924

Πέμπτη, 10 Μαρτίου 2016

Επιστολή σε όσους διέκοψαν το Μνηνόσυνο του Ρώσου Πατριάρχη και επισκόπων της Μολδαβίας

[..] Μέ τήν διακοπή τοῦ μνημοσύνου δέν σημαίνει πώς ἀποκόβεσθαι ἀπό τήν Ἐκκλησία και γίνεσθε σχισματικοί, οὔτε ὅτι δέν ὑπακούετε σέ Αὐτήν, ἀλλά ἀντιθέτως, τώρα βρίσκεσθε σέ τελεία ὑπακοή πρός τήν Μία Ἐκκλησία καί ἐπόμενοι τῆς διδασκαλίας τῶν Ἁγίων Πατέρων, πού διέκοπταν τό μνημόσυνο Πατριαρχῶν καί Συνόδων, ὅταν αὐτές ἐδίδασκαν ἀλλότρια τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως [..] 

Ἐπιστολή πρός τούς Ἱερομονάχους καί Ἱερεῖς πού διέκοψαν τό μνημόσυνον τοῦ Πατριάρχου Μόσχας Κυρίλλου καί τῶν Ἐπισκόπων τῆς Ἐκκλησία τῆς Μολδαβίας

Σεβαστοί Πατέρες καί ἀδελφοί ἐν Χριστῷ.

Ἐπληροφορήθημεν ὅτι ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας στήν Σύνοδο πού ἔλαβε χώρα στίς 2-3 Φεβρουαρίου 2016 ψήφισε ὀμόφωνα ὅτι τά προπαρασκευαστικά κείμενα στήν παρούσα μορφή τους γιά τήν Αγία καί Μεγάλη Σύνοδο δέν παραβιάζουν τήν αὐθεντικότητα τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως καί δέν ἔρχονται σέ ἀντίθεση μέ τήν κανονική παράδοση τῆς Ἐκκλησίας.

Μέ ὄλη τήν ταπείνωση καί ἀγάπη καί μέ τόν ζήλον πρός τήν κοινή μας Ὀρθόδοξη Πίστη, ανησυχούμε για τήν ἀνακοίνωση τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας ἐπειδή τά κείμενα της 5ης Προσυνοδικής Διασκέψεως των Προκαθημένων των Ορθοδόξων Εκκλησιών γιά τήν Αγία καί Μεγάλη Σύνοδο, πού ὑπογράφηκαν ἀπό αυτούς, ἔχουν πολλά δογματικά καί κανονικά προβλήματα.

Ἤδη ὑπάρχουν σοβαρές κριτικές γιά αὐτά τά κείμενα ἀπό μεγάλες θεολογικές προσωπικότητες τῆς Ὀρθοδοξίας ὅπως εἶναι ὁ Μητροπολίτης Λεμεσοῦ Ἀθανάσιος, Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ἱερόθεος Βλάχος, Μητροπολίτης Πειραιῶς Σεραφείμ, Μητροπολίτης Νέας Σμύρνης Συμεών, Πρωτοπρεσβύτερος καί καθηγητής θεολογίας Θεόδωρος Ζήσης, ὁ καθηγητής Θεολογίας στό Ἀριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης κ. Δημήτριος Τσελεγγίδης ἀλλά καί πολλοί ἄλλοι ἔγκριτοι θεολόγοι, καθηγητές, ἱερεῖς, μοναχοί καί ἁγιορείτες γέροντες.

Ἐκτός ἀπό αὐτές τίς φωνές ὑπάρχη καί ἡ ἀπόφαση τῆς Ἐκκλησίας τῆς Γεωργίας, πού ἀποσύρει τό κείμενο «οἱ σχέσεις Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μέ τόν ὑπόλοιπο Χριστιανικό Κόσμο» ἀλλά καί ἄλλα κείμενα.

Οἱ μοναχοί τοῦ Ἁγίου Ὄρους ἀνησυχοῦν γιά αὐτά τά κείμενα της 5ης Προσυνοδικής καί πολλοί θά διακόψουν τό μνημόσυνο καί τήν κοινωνία μέ τόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη, σέ περίπτωση πού αὐτά θά ἐπισημοποιηθοῦν στήν Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο. Ὅπως γνωρίζεται τό Ἅγιον Ὄρος διέκοψε τό μνημόσυνο τοῦ Πατρίαρχη Ἀθηναγόρα, ὁ ὁποῖος ἔκανε τήν λεγομένη ἄρση τῶν ἀναθεμάτων μέ τήν Παπική παρασυναγωγή. Οἱ Μοναχοί τοῦ Ἁγίου Ὄρους εἶτε εἶναι ἀπό κελλιά εἶται ἀπό Μοναστήρια ἤ Σκήτες, ἀνησυχούν καί μόνο μέ τήν ἰδέα μίας Μεγάλης καί Άγίας Πανορθοδόξου Συνόδου.

Ἐν πρώτοις ἐπειδή η Ορθόδοξη Εκκλησία έχει μόνον τοπικές καί Οἰκουμενικές Συνόδους. Αὐτή τήν ΄Αγία καί Μεγάλη Σύνοδο, τήν τοποθετούν πάνω ἀπό τό Εὐαγγέλιον καί τούς Ἁγίους Πατέρες, τίς Οἰκουμενικές καί Τοπικές Συνόδους, καί τό Συνοδικόν τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἡ ἀξία τοῦ Συνοδικοῦ τῆς Ὀρθοδοξίας πού ἐκεί ὑπάρχουν ὄλα τά ἀναθέματα γιά τούς αἰρετικούς ὄλων τῶν αἰώνων εἶναι διαχρονική γιά τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ.

Μία Σύνοδος πού δέν ἀναγνωρίζει τους Συνόδους περί τοῦ Ἁγίου Φωτίου τοῦ Μεγάλου, καί περί τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ ὥς Οἰκουμενικές καί δέν ἀναγνωρίζει τίς ἐγκυκλίους τῶν ἀνατολικῶν Πατριαρχῶν ἐναντίον τῶν Παπικῶν καί τῶν Προτεσταντῶν μέχρι τόν 19 αἰώνα, δέν μπορεῖ νά ἔχει τήν «ἀξίωση αὐθεντίας στά θέματα τῆς Πίστεως», ὅπως φιλοδοξεῖ αὐτῆ ἡ Σύνοδος.

Γνωρίζουμε στήν Ἰστορία τῆς Ἐκκλησίας ὅτι ὑπήρχαν πολλές ληστρικές Σύνοδοι, πού εἴχαν τήν ἀξίωση νά εἶναι «ἀνώτατοι κριτές καί αὐθεντίες στά θέματα πίστεως». Μέ ἄλλα λόγια θέλουν νά ἐφαρμόσουν στήν Ἐκκλησία, ἕνα καινούργιο σύστημα, μεταπατερικό, μέ παπική προέλευση, πού ὁ Πάπας ἀντικαθιστάται ἀπό τήν λεγομένη Πανορθόδοξο Σύνοδο, προστάζοντας ex kathedra στήν Ἐκκλησία, χωρίς νά διαλέγετε μέ τό πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας. Ὅποιος δέν θά συμφωνεῖ μέ αὐτούς θά εἶναι καταδικασμένος μέ ἀφορισμό, καθαίρεση καί ἀποκλεισμό ἀπό τήν «Ἐκκλησία». Ἡ «Ἐκκλησία» δηλαδή, προσδιορίζεται κατ’ αὐτούς ὡς μία ὀμάδα ἐπισκόπων καί πατριαρχῶν πού ἐν τῇ ἐνότητι αὐτῶν ἔχουν «τό ἀλάθητο τοῦ Πάπα».

Αὐτό σημαίνει ὅτι ἀντί νά ὑπάρχει καθολικότητα, θέλουμε μία Σύνοδο μέ μαγικές ἰδιότητες, πού μόνον ἐπειδή ὀνομάζεται «Μεγάλη καί Άγία», αὐτομάτως θεωρείται καί ἀλάθητη, καθώς καί ὁ πάπας τῆς Ρώμης. Κάθε Τόπική ἤ Οἰκουμενική Σύνοδο, εἶναι Ὀρθόδοξη καί κατανοεῖται ἀπό τό πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας μόνον ἐάν εἶναι ἐπόμενη τῶν προγενεστέρων Άγίων Οἰκουμενικῶν καί Τοπικῶν Συνόδων.

Σέ ἄλλο κείμενο της 5ης Προσυνοδικής Διασκέψεως των Προκαθημένων των Ορθοδόξων Εκκλησιών γιά τήν Αγία καί Μεγάλη Σύνοδο, γίνεται λόγος γιά τήν παρουσία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας στό Παγκόσμιο Συμβούλιο τον Εκκλησιών (ΠΣΕ). Ἡ Παρουσία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησία ὡς μέλος στό λεγόμενο ΠΣΕ εἶναι ἀπαράδεκτη γιά μᾶς, ἐπειδή ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία κατατάσσεται καί θεωρεῖται ὡς μία ἀπό τίς πολλές ὀμάδες τῶν προτεσταντῶν τοῦ ΠΣΕ.

Ἀλλά στήν πραγματικότητα μᾶς θεωροῦν κατώτερη ἐκκλησία ἀπό τίς διάφορες προτεσταντικές ὀμολογίες (ἐκκλησίες γιά αὐτούς) ἐπειδή δέν μπορούμε νά καταλάβουμε καί νά δεχθούμε τούς ὀμοφυλοφιλικούς γάμους, καί τίς χειροτονίες τῶν γυναικῶν.

Σέ ἄλλο κείμενο γίνεται ἀναφορά γιά τούς μικτούς γάμους. Αὐτοί οἱ γάμοι δέν εἶναι ἀποδεκτοί ἀπό τήν Ἐκκλησία, οἱ κανόνες τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων εἶναι ξεκάθαροι. Δέν μπορεῖ νά ὑπάρχει ἔνωσις σέ κάτι πού δέν ἐνώνεται. Ἄντρας καί γυναίκα πρέπει νά εἶναι Χριστιανοί Ὀρθόδοξοι. Τό θεμέλιο τοῦ γάμου εἶναι ἡ κοινή πίστη στήν Ἀλήθεια πού διαδίδεται καί στίς ἐπόμενες γενεές.

Ἀπό Ἐκκλησιολογικῆς πλευράς, στό κείμενο της 5ης Προσυνοδικής Διασκέψεως ἐπικρατεῖ σύγχυση καί γίνεται φανερή ὅτι ἐπικρατεῖ ὡς ἐν ἐσόπτρῳ ἡ διδασκαλία τῆς Β Βατικανείου Συνόδου των Παπικών γιά τό θέμα τῆς Ἐκκλησίας. Δηλαδή, ὅτι ὄλες οἱ Χριστιανικές ὀμολογίες βρίσκονται σέ μία ἀόρατη ἔνωση μέ τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, καί μέ κάποιο τρόπο «τό ἅγιον Πνεύμα, συμπληρώνει αὐτό πού λείπει» σέ αὐτές τίς ὀμολογίες πού θεωροῦνται «ἐλλειματικές ἐκκλησίες».

Ὅπως λοιπόν ὑποστηρίζουν, ὅλες οἱ χριστιανικές ὀμολογίες πού πιστεύουν στήν Ἁγία Τριάδα, καί στόν Ἰησοῦ Χριστόν ὡς ἐνσαρκωμένο Λόγο τοῦ Θεοῦ, εἶναι μέλη τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Χρησιμοποιούν ὡς ἐπιχείρημα τίς κατ’οἰκονομία ἀποφάσεις Οἰκουμενικῶν Συνόδων, πού δέχτηκαν τότε (σε εκείνες τις περιπτωσείς) κάποιες ὀμάδες αἰρετικῶν στήν Ἐκκλησία μόνον μέ τό Χρίσμα ἤ μόνον μέ τήν ὀμολογία Πίστεως, μετατρέποντας τήν οἰκονομία σέ δόγμα καί ἀκρίβεια, καί συμπεραίνοντας (μεταπατερικά) ὅτι αὐτές οἱ αἰρετικές ὀμάδες από τις οποίες προερχόνταν αυτοί εἶναι κανονικές Ἐκκλησίες.

Στήν Ἐκκλησία ὄμως, ὅταν χρησιμοποίητε ἡ οἰκονομία δέν σημαίνει σέ καμμία περίπτωση πώς αὐτή ἀντικαθιστά τήν ἀκρίβεια της Εκκλησίας. Ἡ Ἐκκλησία δέν ἔχει καμμία σχέση μέ τίς αἰρέσεις. Οἱ αἰρέσεις εἶναι τά κλαδιά πού ἀποκόπηκαν ἀπό τήν Ἀμπελλο (Ἐκκλησία), πού ξεραίνονται καί τελικῶς καίγονται μέ τήν ἀποκοπή μέσω τῶν ἀναθεμάτων τῆς Ἐκκλησίας. Αὐτή ἡ νεοπατερική διδασκαλία εἶναι ἐκκλησιαστική αἴρεση καί πρέπει νά καταδικασθεῖ ἀπό ὀρθόδοξη Σύνοδο.

Αὐτά τά κείμενα της 5ης Προσυνοδικής Διασκέψεως γιά τήν Ἀγία καί μεγάλη Σύνοδο, δέν ἀλλάζουν τό πασχάλιο, οὔτε τό ἐκκλησιαστικό ἠμερολογιο, οὔτε τίς ὀρθόδοξες νηστεῖες, δέν ἀλλάζουν τίς ἱερές ἀκολουθίες, τήν διδασκαλία γιά τόν Μοναχισμό καί τήν παρθενία, ἀλλά ἀλλάζουν κάτι πιό σημαντικό ἀπό αὐτά. Ἀλλάζει ἡ ἴδια ἡ διδασκαλία τό τί σημαίνει Ἐκκλησία. Διαφθείρουν τό Ἐκκλησιαστικό δόγμα, καί δέν ὑπάρχει τίποτε πιό σοβαρό καί ἐπικίνδυνο ἀπό αὐτό.

Ἀγαπητοί Πατέρες καί ἀδελφοί,

 ἡ ἐνέργειά σας, νά διακόψετε τό μνημόσυνο τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ρωσίας, καί τῶν ἀρχιερέων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Μολδαβίας εἶναι ἄξια ἐπαίνων. Ἐκπληρώνει τήν ἐντολή τοῦ ἀποστόλου Παῦλου, πού μᾶς ἀναφέρει «καὶ ἐάν ἡμεῖς ἤ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζεται ὑμῖν παρ' ὅ εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα ἔστω». (Γαλάτας Α’, 8). Δέν κάνατε τίποτε περισσότερο, ἀπό τό νά ἐφαρμόσετε τόν 15ο κανόνα τῆς πρωτοδευτέρας Οἰκουμενικῆς Συνόδου, εἰς ἔνδειξιν διαμαρτυρίας ἄρχι καιροῦ, ἕως νά ἀποφασισθεῖ σέ Σύνοδο ἡ καταδίκη τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, παύοντας τό μνημόσυνον μόνον μέ τούς ἐπισκόπους που δημόσια κηρύττουν τήν παναίρεση καί ἔχουν τό αὐτό φρόνημα. Καί τό Ἅγιον Ὄρος ὄμως, ἐφάρμοσε τό ἴδιον κατά καιρούς, διά νά προστατευθεῖ ἀπό τούς αἰρετικούς καί τίς αἰρέσεις.

Σᾶς παροτρύνουμε νά ἐντείνετε τόν πνευματικό σας ἀγώνα, ἔχοντας καρδιακό πόνο γιά τά τεκταινόμενα καί τήν μεγάλη ἀποστασία τοῦ Ὀρθοδόξου κόσμου ἀπό τό πραγματικό καί ἀληθινό πνεύμα τοῦ Εὐαγγελίου, πού δυστυχῶς επηρεάζει πατριάρχες, επισκόπους, μοναχούς, ἱερεῖς, μέχρι καί ἀσκητές.

Μέ τήν διακοπή μνημοσύνου, βάλατε τα χέρια «στόν τύπον τῶν ἤλων», γιά νά στρέψετε τήν προσοχή τῶν ἁγίων ἐπισκόπων πρός ἐσᾶς καί ἐν τέλει νά συζητηθεῖ συνοδικῶς ἡ ἀπόσυρσει τῶν μή ὀρθοδόξων κειμένων, καί τῶν ἀναθεματισμό ὄλων τῶν οἰκουμενιστικῶν καί αἰρετικῶν διδασκαλιῶν μέσα στά κείμενα τῆς 5ης Προσυνοδικής Διασκέψεως γιά τήν Ἀγία καί Μεγάλη Σύνοδο, πού μέ πονηρό τρόπο διατυπώνονται καί ἔτσι εἶναι δυσδιάκριτα ἀκόμα καί ἀπό μερικούς θεολόγους.

Μέ τήν διακοπή τοῦ μνημοσύνου δέν σημαίνει πώς ἀποκόβεσθαι ἀπό τήν Ἐκκλησία και γίνεσθε σχισματικοί, οὔτε ὅτι δέν ὑπακούετε σέ Αὐτήν, ἀλλά ἀντιθέτως, τώρα βρίσκεσθε σέ τελεία ὑπακοή πρός τήν Μία Ἐκκλησία καί ἐπόμενοι τῆς διδασκαλίας τῶν Ἁγίων Πατέρων, πού διέκοπταν τό μνημόσυνο Πατριαρχῶν καί Συνόδων, ὅταν αὐτές ἐδίδασκαν ἀλλότρια τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως.

Ἡ Χάρη τῆς ἱερωσύνης δέν ἀποχωρεῖ μαγικῷ τῶ τρόπῳ ἀπό αὐτούς πού ὀμολογούν ὀρθόδοξα, καί καμμία καθαίρεση δέν εἶναι ἔγκυρη ὅταν ἐσεῖς κατέχετε τήν ἀλήθεια.

Παρακαλοῦμε τούς ἅγιους ἀρχιερεῖς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσσίας καί ἰδιαίτερα τόν Μακαριώτατο Πατριάρχη Ρωσσίας, νά ἀναιρέσουν ὄλα τά ἀνορθόδοξα κείμενα, καί νά ὀμολογούν Τόν Χριστό, γράφοντας δημόσια τίς θέσεις τους, ὅπως οἱ Μητροπολίτες τῆς Ἐλλάδος καί Κύπρου ἤδη ἔκαναν.

Μέ πολύ πόνο ψυχῆς, προσευχόμαστε ἔνδακρυς στόν Κύριόν μας Ἰησοῦ Χριστόν, πού γιά Αὐτόν ἤρθαμε στήν ἔρημο τοῦ Ἁγίου Ὄρους, νά νικήσει πάλι ἡ Ὀρθοδοξία, καί νά καταισχυνθούν οἱ αἰρέσεις καί οἱ αἰρετικοί ἀπό ἐμᾶς τούς Ὀρθοδόξους.

Μέ ἀγάπη ἐν Κυρίῳ Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Γέρων Σάββας Λαυριώτης, Ιερά Μονή Μέγιστη Λαύρα

Γέρων Γαβριήλ, Ιερά Καλύβη του Οσίου Χριστοδούλου, Ιερά Μονή Κουτλουμουσίου

Μοναχός Δαμιανός, Ιερά Μόνη Χιλανδαρίου