ΠΕΡΙ ΔΙΑΛΟΓΩΝ (ΣΑΒΒΑ ΚΑΛΥΦΟΜΜΑΤΟΥ)

ΠΕΡΙ ΔΙΑΛΟΓΩΝ (Το νεο σχολιο του αδελφού Σαββα Καλυφομματου που εδημοσιευθη σημερον εις την "ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΝ ΓΟΧ ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ" και αφορα την προσφατη αποτυχια του διαλογου μετα των Λαρισαιων). Η πρόσφατη αποτυχία του "διαλόγου" με τους Λαρισαίους δεν εξέπληξε κανέναν, ο οποίος έχει ελάχιστο εκκλησιαστικό φρόνημα. Ο "διάλογος" αυτός ήταν εξ αρχής κενός και προσχηματικός, διότι έλειπαν οι στοιχειώδεις προϋποθέσεις: η κοινή πίστη, η ταπείνωση, η μετάνοια και η στοιχειώδης ευθύτητα έναντι της Αληθείας. Το ίδιο φρόνημα διέπει και τους Νικολαΐτες, εκείνους δηλαδή που, όπως και οι αρχαίοι ομώνυμοι αιρετικοί, αγαπούν τα πρωτεία, την εξουσία και τον έλεγχο. Δεν ποθούν την κοινωνία των Αγίων, αλλά την επικράτηση. Δεν διακονούν την Εκκλησία, αλλά τη χρησιμοποιούν ως μέσον αυτοπροβολής και καταδυνάστευσης. Η ιερωσύνη καταντά εργαλείο πνευματικής επιβολής· τα αξιώματα, αντικείμενα διεκδικήσεως· και η λεγόμενη "σύνοδος", εξουσιαστικό συμβούλιο ιδιοτελών προσώπων. Οταν οι "επίσκοποι" δεν ζουν εν Χριστώ, αλλά λειτουργούν ως εγκόσμιοι ηγεμόνες και δυνάστες του ποιμνίου, τότε δεν έχουμε Εκκλησία, αλλά αίρεση εξουσιολατρίας· δεν έχουμε συνοδικότητα, αλλά φατριασμό· δεν έχουμε διάλογο, αλλά χειραγώγηση. Δεν είναι δυνατόν να υπάρξει αληθής διάλογος, όπου ο καθένας διαλέγεται με τον εαυτό του, προσδοκώντας από τους άλλους υποταγή και όχι συναίνεση τῇ ἀληθείᾳ. Εάν δεν υπάρχει μετάνοια, δεν υπάρχει συμφιλίωση. Εάν δεν υπάρχει πίστη κοινή, δεν υπάρχει Εκκλησία. Και εάν οι ποιμένες είναι λύκοι, το ποίμνιο μόνον εις την αποτείχιση δύναται να καταφύγει. "Μη πλανᾶσθε· οὐ δύναται ὁ Θεὸς μυκτηρίζεσθαι" (Γαλ. 6,7). Η αλήθεια δεν συμβιβάζεται με το ψεύδος, ούτε ο Χριστός συγκαταβαίνει εις συναλλαγές με τους εμπόρους του Ναού. Ο διάλογος χωρίς θεμέλιο την αλήθεια, τη δικαιοσύνη και το έλεος του Θεού, είναι θόρυβος αλαλάζων και καταδικασμένος σε αποτυχία.