Ο ΤΙΜΙΟΣ ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ Ο ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ ΚΑΙ Ο ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ ΤΟΥ ΑΓΓΕΛΙΚΟΥ ΤΑΓΜΑΤΟΣ.

 

Ο ΤΙΜΙΟΣ ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ Ο ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ

ΚΑΙ Ο ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ ΤΟΥ ΑΓΓΕΛΙΚΟΥ ΤΑΓΜΑΤΟΣ.

 

Θα εξηγησω εις σειραν αναρτησεων μου και οσον ειναι δυνατον θα ενημερωσω δια τας τρεις εναντιον μου "καταδικαστικας" αποφασεις της Συνοδου των Νικολαιτων - Στεφανιτων, αι οποιαι προεκυψαν μετα την σκοπιμον και παρανομον παραιτησιν και αντικανονικην μεταθεσιν του Αρχιεπισκοπου Ανδρεου εις Μητροπολιτην Πατρων και μετα την εκνομον αναρριχησιν του Πειραιως Νικολαου εις την Αρχιεπισκοπην των Αθηνων, εκ των οποιων προεκυψε το σχισμα του 2005, ητοι των Νικολαιτων, συνεχεια του οποιου ειναι μεχρι σημερα το σχισμα των Στεφανιτων.

Το σχισμα αυτο εστηριχθη κυριως: 1ον: Επι της εναντιον μου ψευδοαργιας των Νικολαιτων εν ετει 2005. 2ον: Επι της εναντιον μου ψευδοκαθαιρεσεως των ιδιων του 2007 και 3ον: Επι του ψευδοαφορισμου μου παλιν των ιδιων το 2009 και ειχε μιαν σαφη σκοπιμοτητα: Να με εξοντωσουν υπο την στενην και ευρειαν εννοιαν και να με περιορίσουν δια να μη ειμαι εμποδιον εις τους οικουμενιστικους σκοπους των, ητοι την οικουμενιστικην ενωσιν ολων των ΓΟΧ ως δεκατριμεριτων και την εν συνεχεια υπαγωγην ολων υπο τον Νεοημερολογιτισμον και ευρυτερον οικουμενισμον κατα τας προτασεις του αρχιεπισκοπου των νεοημερολογιτων Χριστοδουλου, ο οποιος περι το 2000, οταν το θεμα τουτο της οικουμενιστικης ενωσεως κυριαρχουσε, εδηλωσεν επισημως οτι "φερουν εμπόδια δια την ενωσιν ο Κηρυκος και ο Γκουτζιδης".

Σημειωνω οτι το υψιστον σημειον της παρανοιας των ητο το γεγονος οτι εις τον ψευδοαναθεματισμον μου του 2009 "αποφασιζουν", ω της ασεβειας των, να με υποβιβασουν εις την ταξιν των λαικων, ητοι να μου "αφαιρεσουν" και το μοναχικον μου σχημα και το μοναχικον μου ονομα (το οποιον ελαβα με την χαριν του Θεου απο τον Μακ. Αρχιεπισκοπον Ανδρεαν την παραμονην της εις Επισκοπον χειροτονιας μου 1996) και να με αποκαλουν του λοιπου Μηνα, ονομα το οποιον ελαβον κατα την βαπτισιν μου εν ετει 1950 εις τον Ιερον Ναον των Αγιων Αποστολων Λαζαρατων Λευκαδος παρα του Ιερομοναχου π. Πολυκαρπου με αναδοχον μου τον π. Κοσμα, αιωνια των η μνημη. Παλι καλα που δεν μου αφηρεσαν και το βαπτιστικον μου ονομα!!!

Αναφερω με ιδιαιτεραν ευλαβειαν τα ονοματα των ανωτερω ηδη ευσεβως και οσιως κεκοιμημενων πατερων, του π. Πολυκαρπου και του π. Κοσμα, διοτι εις τους γονεις μου οφειλω το ζην, εις τους πνευματικους μου, ομως, γονεις και πνευματικους πατερας οφειλω το ευ ζην και προσθετω οτι η ασεβεια αυτη του υποβιβασμου μου εις την ταξιν των λαικων ητο οχι προς το προσωπον μου, αλλα προς τον αρχηγον του μοναχικου Ταγματος τον Τιμιον Προδρομον.

Και ιδου διατι:

Παραθετω τι εδημοσιευσε ο μοναχος π. Παυλος ο Κυπριος εις το αγωνιστικον του φυλλαδιον οταν "η Συνοδος" (δεν ενθυμουμαι λεπτομερειες) υπεβιβασε μεγαλοσχημους αγιορειτας μοναχους εις την ταξιν των λαικων, διοτι διεκοψαν το μνημοσυνον του οικουμενιστου Πατριαρχου...

Αναφερει ο π. Παυλος:

Προστατης του Αγγελικου σχηματος ειναι ο Αγγελος της ερημου ο Τιμιος Προδρομος και συνεχιζει:

«Έγινε κάποτε Πατριάρχης της αγίας Πόλεως Ιερουσαλήμ κάποιος με το όνομα Αμώς, ο οποίος από ενέργεια δαιμονική ήταν μισομόναχος, παρά το ότι προηγουμένως ήταν Μοναχός, αν και ανάξιος.

Κατά παραχώρησιν Θεού, κάποιος Μοναχός έπεσε σε αμαρτία· ο Αμώς, αντί να τον συμβουλεύση για να τον φέρη σε μετάνοια και να μη κολασθή, τον συνέλαβε, του έβγαλε το Αγγελικό Σχήμα, έπιασε έναν χοίρο, του φόρεσε το Σχήμα και τον απέλυσε μέσα στην Πόλι, πράγμα το οποίο ελύπησε πολύ τον Κύριό μας.

Λοιπόν, την νύκτα εκείνη φαίνεται στον Πατριάρχη ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος, φοβερίζοντας αυτόν και λέγοντας:

”Επειδή ούτως εποίησας, ατιμάσας το Σχήμα ῾μου᾿, μέλλω δίκην ποιείν εν τη Ημέρα της Κρίσεως επί του φοβερού βήματος του Χριστού! ”.

Ο Πατριάρχης εξύπνησε με φόβο και τρόμο και άρχισε να κτίζη Ναό του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου έξω από την Πόλι απέναντι του Αγίου Στεφάνου ανατολικά. Αφού τελείωσε τον Ναό και πλούσια τον εκόσμησε, προσευχόταν ολόψυχα, νηστεύοντας και αγρυπνώντας, να του συγχωρηθή η αμαρτία που έκανε, να ατιμάση δηλαδή το άγιο Σχήμα.

Αλλά τι συνέβη; Φαίνεται πάλι σε αυτόν για δεύτερη φορά ο Άγιος Ιωάννης και του λέγει: ” Αλήθειαν λέγω σοι, ότι ει και άλλους πέντε Ναούς κτίσεις μοι, μείζονας και ωραιοτέρους, ου συγχωρηθής διά την αμαρτίαν, ην εποίησας, αλλά δίκην ποιήσω μετά σού, εν τη φοβερά Ημέρα της Κρίσεως!”.

Μετά από ολίγο χρόνο απέθανε ο Αμώς και το όνομά του εξαλείφθηκε αοράτως από τα Δίπτυχα της Εκκλησίας της Αγίας του Χριστού και Θεού μας Αναστάσεως! ».

Από χειρόγραφο της Ιεράς Μονής Δοχειαρίου.