Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΕΓΙΝΕ ΚΑΤΑΚΟΚΚΙΝΗ ΑΠΟ ΤΟ ΑΙΜΑ ΠΟΥ ΧΥΝΕΤΑΙ

ΤΟ ΠΑΡΑΤΙΘΕΜΕΝΟΝ ΚΕΙΜΕΝΟΝ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΘΑΥΜΑΣΙΟΝ ΚΕΙΜΕΝΟΝ ... ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΘΟΥΝ... 22.8.11 Γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν, καὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς Λουκάς 18,8 πλὴν ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐλθὼν ἆρα εὑρήσει τὴν πίστιν ἐπὶ τῆς γῆς; Θλίψιν έξει κάθε λογικό ον αναλογιζόμενο την πνευματική κατάσταση στην οποία είναι ο κόσμος. Η θάλασσα έγινε κατακόκκινη και πλέον δεν έχει νερό, αλλά το αίμα που χύνεται από την αλληλοσφαγή των ανθρώπων. Ο άνθρωπος, ως δαίμονας πια, ορμάει να κατασπαράξει ο ένας τον άλλον, χωρίς κανένα ηθικό φραγμό, χωρίς κανένα συναίσθημα, αλλά ως ένα άψυχο ον, υπακούοντας στα ζωώδη ένστικτα των παθών του. Η γη είναι δυσώδης και στενάζει από την πνευματική σήψη τόσο, όσο να μουδιάζουν και οι τελευταίοι υγιείς άνθρωποι, ώστε να κινδυνεύουν να πλανηθούν και να πουν και αυτοί «δε μυρίζει τίποτα, δε συμβαίνει τίποτα». Σεισμός μέγας και καταποντισμός προσπαθεί να γκρεμίσει τα τείχη που σήκωσαν οι Άγιοι Πατέρες για να περιφρουρήσουν την Εκκλησία. Ψευδόχριστοι και ψευδοπροφήτες, διαστρεβλωτές του λόγου του Χριστού, διδάσκουν νέα δόγματα, θέλοντας να ενώσουν όλες τις βλάσφημες δοξασίες και διεστραμμένες ομολογίες υπό την ομπρέλα μιας ερμαφρόδιτης «αγάπης». Η δυσωδία αυτού του συνονθυλεύματος των ανθρωπόμορφων θηρίων που αποτελούν το λεγόμενο «Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών» (ΠΣΕ), ξεπερνά αυτή των εκπεσόντων από τον ουρανό δαιμόνων. Οι «Ορθόδοξοι» συνιδρυτές αυτού; Το "Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, η Εκκλησία της Ελλάδος και η Εκκλησία της Κύπρου". Όσοι αναξίως ονομαζόμενοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί συμμετέχουν στις συνάξεις αυτών και συνυπογράφουν τα μανιφέστα τους, θέτουν τον εαυτό τους άξια στο βάραθρο των νικητών των μεγαλυτέρων προδοτών της πίστεώς μας. Αγνοούν ότι ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός ίδρυσε ΜΙΑ Εκκλησία; Ότι στο σύμβολο της πίστεως μας οι Ορθόδοξοι λέμε Εις μίαν, αγίαν, καθολικήν και άποστολικήν Εκκλησίαν; Όχι βέβαια, και τις αποφάσεις των οικουμενικών συνόδων γνωρίζουν πολύ καλά και το ίδιο Ευαγγέλιο παρεδόθη σε όλους τους ανθρώπους. Αλλά αυτά γίνονται για να πληρωθεί το ρηθέν υπό του αψευδούς στόματος του Χριστού (Ματθαίος 24,11 καὶ πολλοὶ ψευδοπροφῆται ἐγερθήσονται καὶ πλανήσουσι πολλούς). Αν κάποτε το σχίσμα παλαιού και νέου εορτολογίου έμοιαζε σε ορισμένους λίγο και άνευ λόγου, διότι έμεναν υποκριτικά μόνο στο ημερολογιακό ζήτημα αγνοώντας την ουσία του σχίσματος (δηλ. την αιρετική πατριαρχική εγκύκλιο του 1920 {1}), τότε σήμερα καθίστανται αναπολόγητοι. Αγνοεί κάποιος τις παράνομες και αντικανονικές αριστίνδην συνόδους που ακόμα μένουν αθεράπευτες . Αγνοεί κάποιος το ποιόν και το βίο του μασόνου Μελετίου Μεταξάκη, το πώς ανήλθε στον πατριαρχικό θρόνο και πώς εισήγαγε τη γάγγραινα της αίρεσης στους κόλπους της Ορθοδοξίας 1918: Ο Μελέτιος Μεταξάκης διορίζεται ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΩΣ Μητροπολίτης Αθηνών, από "Αριστίνδην Σύνοδο" - Αριστίνδην Σύνοδος είναι εκείνη που τα μέλη της έχουν επιλεγεί αυθαίρετα από την Πολιτεία, δηλαδή θεσμός ξένος προς την Ορθοδοξία -, κοσμική εξουσία χρώμενος (η βενιζελική εξουσία τον επέβαλε αργότερα και Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως) κατά παράβαση του Γ΄ Κανόνος της Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου. Αγνοεί κάποιος το ότι ο Χρυσόστομος Παπαδόπουλος, πριν γίνει Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και δεχθεί την εισαγωγή του νέου ημερολογίου, μετείχε ως καθηγητής πανεπιστημίου στην επιτροπή που μελετούσε την επικείμενη αλλαγή του ημερολογίου, της οποίας το πόρισμα ήταν αρνητικό ως προς αυτήν (2) 1923: Ο Χρυσόστομος Παπαδόπουλος διορίζεται ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΩΣ Μητροπολίτης Αθηνών, από πενταμελή "Αριστίνδην Σύνοδο" με τρεις ψήφους και ενώ εκρεμμούσαν εναντίον του σοβαρές κατηγορίες. 1938: Ο Χρύσανθος Φιλιππίδης διορίζεται ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΩΣ Αρχιεπίσκοπος Αθηνών, αντί του Δαμασκηνού Παπανδρέου, ο οποίος πλειοψήφησε με 31 έναντι 30 ψήφων. Η μεταξική δικτατορία θεωρώντας ως βενιζελικό τον Δαμασκηνό μεθοδεύει την αντικατάστασή του, επαναφέροντας σε ισχύ τον θεσμό της Αριστίνδην Συνόδου, η οποία εκλέγει τον Χρύσανθο. 1941: Ο Δαμασκηνός Παπανδρέου διορίζεται ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΩΣ Αρχιεπίσκοπος Αθηνών, αφού "Μείζων Αριστίνδην Σύνοδος", με τις ευλογίες της κατοχικής κυβέρνησης και των Γερμανών, του παραχωρεί τον αρχιεπισκοπικό θρόνο, απόφαση που ο Χρύσανθος δεν αναγνωρίζει. Έτσι ουσιαστικώς από το 1941 έως το 1946 - που ο Χρύσανθος υπέβαλε την παραίτησή του - στην κρατούσα Εκκλησία υπήρχαν δύο Αρχιεπίσκοποι Αθηνών! Αγνοεί κάποιος τις βλασφημίες του Αθηναγόρα, που όχι μόνο από Πατριάρχης θα έπρεπε να είχε καθαιρεθεί, αλλά και στην εκκλησία να μην εισερχόταν αν δε μετανοούσε για τα λεγόμενά του, πόσο μάλλον για τις πράξεις του. ( Μετά την δρομολογημένη εκ τεσσάρων κυβερνήσεων "παραίτηση" του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Μαξίμου Ε΄, στις 18 Οκτωβρίου του 1948, και ειδικότερα μετά από πίεση των ΗΠΑ προς την τουρκική κυβέρνηση, ο Αθηναγόρας εξελέγη Πατριάρχης). 1967: Ο Ιερώνυμος Κοτσώνης διορίζεται ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΩΣ Αρχιεπίσκοπος Αθηνών - και ενώ ζούσε ακόμη ο Χρυσόστομος Χατζησταύρου - από οκταμελή (εχθροί του Χρυσοστόμου και οι οκτώ) "Αριστίνδην Σύνοδο" που επανέφερε σε ισχύ ο Αναγκαστικός Νόμος 3/1967 της Χούντας. Αγνοεί την υποταγή του Δημητρίου και τη συνέχιση του μιαρού έργου των προκατόχων του, δηλαδή τις συμπροσευχές και τα συλλείτουργα, την άμεση κοινωνία με το ένα εκ των θηρίων της Αποκάλυψης, τον αιρεσιάρχη πάπα της Ρώμης. (Κατά τη διάρκεια της εκλογής, η Τουρκική Κυβέρνηση είχε διαγράψει τα ονόματα τεσσάρων συνυποψηφίων του από τον κατάλογο εκλογίμων, μεταξύ αυτών του Σταυρουπόλεως Μαξίμου και του θεωρούμενου ως βέβαιου νέου Πατριάρχη, του Χαλκηδόνας Μελίτωνο). 1974: Ο Σεραφείμ Τίκας διορίζεται ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΩΣ Αρχιεπίσκοπος Αθηνών, από "Αριστίνδην Σύνοδο", ενώ μετέπειτα προέβη σε καρατόμηση των αντιφρονούντων επισκόπων. Αλλά δεν μπορεί να αγνοήσει κάποιος το θεοσοφιστή και νικητή του διαγωνισμού της βλασφημίας και της αίρεσης των Οικουμενικών Πατριαρχών από τον προηγούμενο αιώνα έως και σήμερα. Το γνήσιο τέκνο της απωλείας, κατά τα λεγόμενα και τις πράξεις του. Τον αποδομητή πίστεως και ιστορίας, τον ισοπεδωτή των πατερικών κανόνων. Τον εκπληρωτή και τελειωτή της αιρετικής εγκυκλίου του 1920 (1), τον άξιο αρχηγό της αγέλης που «ποιμαίνει την Ορθόδοξη Εκκλησία» στις ημέρες μας. Τον αρχηγό της πατριάς, του γένους όχι των ορθοδόξων, όχι των Ελλήνων, αλλά αυτών των ψευδοπροφητών που εγείρονται για να πλανήσουν πολλούς, το σημερινό Οικ. Πατριάρχη Βαρθολομαίο, που αν θέλουμε να καταγράψουμε τις αιρετικές και βλάσφημες διδαχές και πράξεις που εποίησε, άτινα εάν γράφηται καθ’έν, ουδέ αυτόν οίμαι τον κόσμον χωρήσαι τα γραφόμενα βιβλία. Δεν μπορεί λοιπόν να αγνοηθεί αυτός ο λύκος, διότι τα έργα του στην εποχή μας είναι ηλίου φαεινότερο ότι είναι εκ διαμέτρου αντίθετα από το Λόγο του Χριστού.(Ματθαίος 7,15 Προσέχετε δὲ ἀπὸ τῶν ψευδοπροφητῶν, οἵτινες ἔρχονται πρὸς ὑμᾶς ἐν ἐνδύμασι προβάτων, ἔσωθεν δέ εἰσι λύκοι ἅρπαγες. ἀπὸ τῶν καρπῶν αὐτῶν ἐπιγνώσεσθε αὐτούς). Οι άνθρωποι φαίνεται να φορούν αντηλιακά κάτοπτρα, κάτοπτρα υποκρισίας, μην μπορώντας να δουν τον Ήλιον της δικαιοσύνης. Τι ωφελεί ημάς αδελφοί η υπακοή εις τους άρχοντας και τους υιούς των ανθρώπων εφόσον γνωρίζουμε ότι δεν υπάρχει εκεί η σωτηρία; (ψαλμ.146,3 μη πεποιθατε επ αρχοντας και εφ υιους ανθρωπων οις ουκ εστιν σωτηρια ). Τι μας λέει ο Χριστός : (Ιωάννης 8,32 ἐὰν ὑμεῖς μείνητε ἐν τῷ λόγῳ τῷ ἐμῷ, ἀληθῶς μαθηταί μού ἐστε, καὶ γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν, καὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς ) και αλλού (Ματθαίος 7,21 Οὐ πᾶς ὁ λέγων μοι Κύριε Κύριε, εἰσελεύσεται εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, ἀλλ' ὁ ποιῶν τὸ θέλημα τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς ). Ιδού η υποκρισία, ιδού η άρνηση και η αποστασία. Εσείς γνωρίσατε το λόγο του Χριστού, αλλά δε μείνατε σε αυτόν. Άξια λοιπόν δεν ανήκετε στους μαθητές Του, πόσο μάλλον και στους ποιμένες της Εκκλησίας Αυτού. Μη λοιπόν έχετε απορία ποιού παιδιά και μαθητές είστε, το λέει ξεκάθαρα ο Χριστός ( Ιωάννης 8,42 εἰ ὁ Θεὸς πατὴρ ὑμῶν ἦν, ἠγαπᾶτε ἂν ἐμέ• ἐγὼ γὰρ ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐξῆλθον καὶ ἥκω• οὐδὲ γὰρ ἀπ' ἐμαυτοῦ ἐλήλυθα, ἀλλ' ἐκεῖνός με ἀπέστειλε. διατί τὴν λαλιὰν τὴν ἐμὴν οὐ γινώσκετε; ὅτι οὐ δύνασθε ἀκούειν τὸν λόγον τὸν ἐμόν. ὑμεῖς ἐκ τοῦ πατρὸς τοῦ διαβόλου ἐστέ, καὶ τὰς ἐπιθυμίας τοῦ πατρὸς ὑμῶν θέλετε ποιεῖν. ἐκεῖνος ἀνθρωποκτόνος ἦν ἀπ' ἀρχῆς καὶ ἐν τῇ ἀληθείᾳ οὐχ ἕστηκεν, ὅτι οὐκ ἔστιν ἀλήθεια ἐν αὐτῷ• ὅταν λαλῇ τὸ ψεῦδος, ἐκ τῶν ἰδίων λαλεῖ, ὅτι ψεύστης ἐστὶ καὶ ὁ πατὴρ αὐτοῦ. ἐγὼ δὲ ὅτι τὴν ἀλήθειαν λέγω, οὐ πιστεύετέ μοι). Τι έχει να αναλογηθεί ο σημερινός ονομαζόμενος Χριστιανός; Πόσους νόμους και κανόνες θα πρέπει να γνωρίζει κάποιος και από πόσα πανεπιστήμια και θεολογικές σχολές θα πρέπει να περάσει για να κατανοήσει πού και ποιός είναι με το Χριστό για να συμπορευθεί μαζί Του; Μόνον αυτό (Ματθαίος12,50 ὅστις γὰρ ἂν ποιήσῃ τὸ θέλημα τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς, αὐτός μου ἀδελφὸς καὶ ἀδελφὴ καὶ μήτηρ ἐστίν ). Προφανώς αγάπησε τη χλιαρότητα, τη δόξα και την αναγνώριση των ανθρώπων, το χρήμα και την καλοπέραση. Έτσι οφείλει να διάγει το βίο του ο άνθρωπος; (Αποκ. 3,15 οἶδά σου τὰ ἔργα, ὅτι οὔτε ψυχρὸς εἶ οὔτε ζεστός• ὄφελον ψυχρὸς ἦς ἢ ζεστός• 3,16 οὕτως ὅτι χλιαρὸς εἶ, καὶ οὔτε ζεστὸς οὔτε ψυχρός, μέλλω σε ἐμέσαι ἐκ τοῦ στόματός μου). Πέρασε ένας αιώνας από τότε που εμφανίστηκε η παναίρεση του οικουμενισμού (επανεμφανίστηκε) και οι Χριστιανοί είναι πιο μουδιασμένοι από ποτέ. ( Ματθαίος 24,12 διὰ τὸ πληθυνθῆναι τὴν ἀνομίαν ψυγήσεται ἡ ἀγάπη τῶν πολλῶν ). Έως πότε; Δεν καταλαβαίνουν το σκοπό τους; Πού μας οδηγούν; Στην παγκοσμιοποίηση των θρησκειών, των κρατών και των λαών, ώστε να βασιλέψει ο άρχων του κόσμου τούτου, το βδέλυγμα της ερημώσεως. Ο αντίχριστος. Άξιο λόγου είναι ότι οι άνθρωποι του ΠΣΕ ερμηνεύουν την αλήθεια όπως θέλουν, ως φιλοσοφικό ιδεολόγημα, ως προσωπική ανθρωποκεντρική και εγωκεντρική αλήθεια. Μπλέκουν οι ειδωλολάτρες φιλόσοφοι με τους θεολόγους-θεοσοφιστές τις ιδεολογίες και τις δοξασίες τους, ώστε να συμπράξουν με τους τεχνοκράτες-σατανολάτρες (μασόνους) σε μια νέα εποχή, μια νέα παγκόσμια ιδεολατρεία. Τη λατρεία του ΜΑΤΣ (Μέγα Αρχιτέκτονα Του Σύμπαντος κατα τους μασόνους), τη λατρεία του υπέρτατου όντος, του μετρέγια, του μαχντί, της μητέρας γαίας - φύσης κλπ, δηλαδή μίας πολλαπλής αλήθειας, που ο καθένας αντιλαμβάνεται διαφορετικά. Οδηγοί τυφλοί, ψεύτες και υποκριτές, που δίκαια σας πρέπει η γέεννα του πυρός. Τι ελάλησε ο Χριστός; Εγώ ειμί η Αλήθεια, εγώ ειμί η Ζωή, εγώ ειμί η Οδός, εγώ ειμί το Φως του κόσμου (Ιωάννης 8,12 - 14,6 ). Σπέρματα του διαβόλου, και εσείς δεν εισέρχεστε στη Βασιλεία των ουρανών και στους άλλους κλείνετε την πόρτα, φίδια βρομερά και δηλητηριώδη που κυλιέστε στα λύματα των βαθέων του σατανά και δηλητηριάζετε τους πάντες με τις εωσφορικές διδαχές σας, προδότες και διαστρεβλωτές του Λόγου του Θεού που ερμηνεύετε το ευαγγέλιο εκ του περισσεύματος της διαστροφής σας και όχι αγιογραφικά όπως θα έπρεπε, τι πρόκειται να σας γλυτώσει από τη δίκαια κρίση του Χριστού; Δύο χιλιάδες χρόνια μετά τη γέννησή Του και αγωνίζεστε να κτίσετε (περήφανοι τέκτονες) και να μας φέρετε ένα νέο χριστό, ένα χριστό που θα έρθει στο όνομα των ανθρώπων, δηλαδή στο όνομα το δικό του (Ιωάννης5:43 ἐγὼ ἐλήλυθα ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ πατρός μου, καὶ οὐ λαμβάνετέ με•ἐὰν ἄλλος ἔλθῃ ἐν τῷ ὀνόματι τῷ ἰδίῳ, ἐκεῖνον λήψεσθε ). Υποκριτές σας φταίει ο αγώνας των λιγοστών αγωνιστών χριστιανών, που μετά φόβου Θεού μένουν πιστοί στον Λόγο του Χριστού και από την άλλη συμπροσεύχεστε και αναγνωρίζετε τους κάθε λογής αιρετικούς υβριστές Αυτού, τι και αν αυτοί εμμένουν στις αναθεματισμένες (υπό των οικουμενικών συνόδων ) θέσεις τους (Ματθαίος 5,19 ὃς ἐὰν οὖν λύσῃ μίαν τῶν ἐντολῶν τούτων τῶν ἐλαχίστων καὶ διδάξῃ οὕτω τοὺς ἀνθρώπους, ἐλάχιστος κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν• ὃς δ' ἂν ποιήσῃ καὶ διδάξῃ, οὗτος μέγας κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν). Ελέγχετε με το μικροσκόπιο βασανιστικά και άδικα το μικρό ποίμνιο των ευσεβών και ορθοδόξων χριστιανών και από την άλλη εισάγετε από την κύρια πύλη μετά βαΐων και κλάδων τον αντίχριστο και το συμφερτό του (Ματθαιος 23,24 ὁδηγοὶ τυφλοί, οἱ διϋλίζοντες τὸν κώνωπα, τὴν δὲ κάμηλον καταπίνοντες ) Αλλά δε διώκετε τους μαθητές, το Διδάσκαλο διώκετε, δε διώκετε τα παιδιά, τον Πατέρα διώκετε. Και αυτό γιατί σας ελέγχουν για τις αποστασίες και προδοσίες σας, για τις πρωτοφανείς και άνευ προηγουμένου βλασφημίες σας (Ιωάννης 15,18 Εἰ ὁ κόσμος ὑμᾶς μισεῖ, γινώσκετε ὅτι ἐμὲ πρῶτον ὑμῶν μεμίσηκεν ) . Ας μην κρυβόμαστε λοιπόν πίσω από το δάκτυλο μας, στην εποχή μας τα πάντα είναι φανερά και έτσι γνωστά τοις πάσι. Πρέπει άμεσα να αποστασιοποιηθούν και να αποτειχιστούν από αυτά τα θηρία όσοι αγαπούν και θέλουν το Χριστό και να συμπορευθούν με όσους πραγματικά Τον ακολουθούν, χωρίς υπεκφυγές και δικαιολογίες (Ιωάννης Χρυσόστομος Παύλος Εβραίους 13:17 Πώς ουν Παύλος φησίν, πείθεσθαι τοις ηγουμένοις υμών και υπείκετε; Ανωτέρω ειπών, ων αναθεωρούντες την έκβασιν της αναστροφής, τότε είπε πείθεσθε τοις ηγουμένοις υμών και υπείκετε. Τι ουν, φησίν, όταν πονηρός η και μη πειθόμεθα; Πονηρός πώς λέγεις; ει μεν περί πίστεως φεύγε και παραίτησαι, μη μόνον αν άνθρωπος η, αλλά καν άγγελος εξ ουρανού κατιών). Επιτέλους να ενωθούν ΟΛΟΙ όσοι θέλουν να ορθοτομούν τον Λόγο της Αληθείας σε ένα κοινό αγώνα. Μακριά από έριδες , χωρισμούς, μωροφιλοδοξίες [ βέβαια ο καθρέπτης σε όσα κομμάτια και αν έχει «σχιστεί» συνεχίζει να καθρεφτίζει]. Γι ΄αυτήν τη λυπηρή πραγματικότητα ένα θα πρέπει να φρονούμε και να ευχόμαστε ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ ΕΝΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΔΕΗΘΩΜΕΝ «Παρακαλῶ δέ ὑμᾶς, ἀδελφοί, διά τοῦ ὀνόματος τοῦ Κυρίου ἡμῶν᾽Ιησοῦ Χριστοῦ, ἵνα τό αὐτό λέγητε πάντες, καί μήιἦ ἐν ὑμῖν σχίσματα, ἦτε δέ κατηρτισμένοι ἐν τῷ αὐτῷ νοΐ καί ἐν τῇ αὐτῇ γνώμῃ» (᾽Απόστολος Παῦλος Α´ Κορ. Α´ 10) ] . Όσοι πιστοί προσέλθετε και μη βάζετε πάνω από το θέλημα της καρδιάς σας τίποτα (Ματθαίος 10,37 Ὁ φιλῶν πατέρα ἢ μητέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος• καὶ ὁ φιλῶν υἱὸν ἢ θυγατέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος) πόσο μάλλον τα υλικά αγαθά˙ το τι θα πει ο κόσμος ή τις μικροφιλοδοξίες. (Ιωάννης 12,25 ὁ φιλῶν τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἀπολέσει αὐτήν, καὶ ὁ μισῶν τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἐν τῷ κόσμῳ τούτῳ, εἰς ζωὴν αἰώνιον φυλάξει αὐτήν ). Φυσικά δε θα είναι εύκολο, αλλά με γενναιότητα θα ανταπεξέλθουμε σ΄αυτές τις έσχατες περιστάσεις (Ιωάννης 16,33 ἐν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἕξετε• ἀλλὰ θαρσεῖτε, ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον ). Όσοι πιστοί προσέλθετε και μη φρονείτε τα των ανθρώπων και του διαβόλου, αλλά τα του Θεού. Αλήθεια αδελφοί όποιος θέλει να ακολουθήσει το Χριστό πρέπει πρωτίστως να αρνηθεί το θέλημα του ( Ματθαίος 16,24 Εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθείτω μοι. ὃς γὰρ ἂν θέλῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι, ἀπολέσει αὐτήν• ὃς δ' ἂν ἀπολέσῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἕνεκεν ἐμοῦ, εὑρήσει αὐτήν. τί γὰρ ὠφελεῖται ἄνθρωπος ἐὰν τὸν κόσμον ὅλον κερδήσῃ, τὴν δὲ ψυχὴν αὐτοῦ ζημιωθῇ; ἢ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ; ) Ήρθε ο καιρός που το Ευαγγέλιο της Βασιλείας του Θεού έχει κηρυχθεί σε όλη την οικουμένη ώστε να είναι η καλή μαρτυρία προς σωτηρία για όλα τα έθνη. Ας μη γινόμαστε και εμείς υποκριτές αλλά πιστοί έστω σε λίγα ώστε να μας πει ο Κύριος (Ματθαίος 25,21 εὖ, δοῦλε ἀγαθὲ καὶ πιστέ ἐπὶ ὀλίγα ἦς πιστός, ἐπὶ πολλῶν σε καταστήσω• εἴσελθε εἰς τὴν χαρὰν τοῦ κυρίου σου ). Αμήν γένοιτο. Πρεσβύτερος Δημήτριος (1) ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΣΥΝΟΔΙΚΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΩΝ/ΠΟΛΕΩΣΠΡΟΣ ΤΑΣ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ 1920 Η καθ’ ημάς Εκκλησία φρονούσα ότι η των διαφόρων Χριστιανικών Εκκλησιών προσέγγισις προς αλλήλας και κοινωνία ουκ αποκλείεται υπό των υφισταμένων μεταξύ αυτών δογματικών διαφορών και ότι τοιαύτη τις προσέγγισις τα μάλα εστίν ευκταία και αναγκαία και πολλαχώς χρήσιμος εις τε το καλώς ενοούμενον συμφέρον εκάστης των επί μέρους Εκκλησιών και του όλου χριστιανικού σώματος και εις παρασκευήν και διευκόλυνσιν της πλήρους ποτέ, συν Θεώ και ευλογημένης ενώσεως, έκρινε τον παρόντα καιρόν τα μάλιστα πρόσφορον προς ανακίνησιν και από κοινού μελέτην του σπουδαίου τούτου ζητήματος. Ει γαρ και εν τούτω ενδέχεται ίνα προκύψωσι και παρεμβληθώσιν αι από των παλαιών προλήψεων και έξεων ή και εξ αξιώσεων δυσχέρεια, αι τοσάκις τέως το έργον της ενώσεως ματαιώσασαι, όμως κατά την γνώμην ημών, περί απλής το κατ΄ αρχάς προκειμένου συναφείας και προσεγγίσεως, αι δυσχέρειαι αύται έσονται πάντως ήττον σπουδαίαι, αγαθής δε υπαρχούσης θελήσεως και διαθέσεως ούτε δύνανται ούτε οφείλουσι κώλυμα αποτελέσαι ακαταγώνιστον και ανυπέρβλητον. Όθεν το πράγμα ημείς γε και κατορθωτόν και είπερ ποτέ εύκαιρον επί τη συντελεσθείση νυν επ΄ αισίοις συμπήξει της Κοινωνίας των Εθνών υπολαμβάνοντες, προαγόμεθα θαρρούντως εκθείναι ενταύθα εν ολίγοις τας σκέψεις και την γνώμην ημών περί του τρόπου, καθ΄ ον την προσέγγισιν ταύτην και συνάφειαν ενοούμεν και δυνατήν υπολαμβάνομεν, μετά πόθου εκζητούντες και απεκδεχόμενοι την κρίσιν και την γνώμην και των λοιπών των τε κατά την Ανατολήν αδελφών και των εν τη Δύσει και απανταχού σεβασμίων Χριστιανικών Εκκλησιών. Νομίζομεν τοίνυν ημείς, ότι δύο τάδε τα μέγιστα εις την επίτευξιν της τοιαύτης εφετής και ωφελίμου προσεγγίσεως συντελέσαι και ταύτην κατεργάσασθαι και εκδηλούν δύνανται. Και πρώτον αναγκαίαν και απαραίτητον υπολαμβάνομεν την άρσιν και απομάκρυνσιν πάσης αμοιβαίας δυσπιστίας και δυσφορίας μεταξύ των διαφόρων Εκκλησιών, προκαλουμένης εκ της παρά τισιν εξ αυτών παρατηρουμένης τάσεως εις το σαγηνεύσαι και προσηλυτίσαι άλλων ομολογιών οπαδούς. Ουδείς γαρ αγνοεί τι και σήμερον συμβαίνει δυστυχώς πολλαχού, επί διασπάσει της εσωτερικής ειρήνης των Εκκλησιών, ιδία των εν Ανατολή, νέων ούτω θλίψεων και δοκιμασιών παρ΄ αυτών των ομοθρήσκων επιφερομένων αυτοίς, και οίαν μεγάλην, αντί του μηδαμινού αποτελέσματος, προκαλεί απέχθειαν και οξύτητα αντιθέσεως η τάσις αύτη τινών εις το προσηλυτίζειν και σαγηνεύειν τούς οπαδούς των άλλων χριστιανικών ομολογιών. Ούτω δε της ειλικρινείας και της εμπιστοσύνης προ παντός αποκαθισταμένης μεταξύ των Εκκλησιών, νομίζομεν δεύτερον ότι επιβάλλεται ίνα αναζωπυρωθή και ενισχυθή προ παντός η αγάπη μεταξύ των Εκκλησιών, μη λογιζομένων αλλήλας ως ξένας καί αλλοτρίας, αλλ΄ ως συγγενείς και οικείας εν Χριστώ καί "συγκληρονόμους και συσσώμους της επαγγελίας του Θεού εν τω Χριστώ". (Εφεσ. 3, 6). Υπό της αγάπης γαρ εμπνεόμεναι αι διάφοροι Εκκλησίαι και ταύτην προτάσσουσαι εν ταις περί των άλλων κρίσεσι και ταις προς αυτάς σχέσεσι, την μεν διάστασιν αντί του επεκτείνειν και αυξάνειν ως οίον τε συντομεύσαι και σμικρύναι δυνήσονται, δια της διεγέρσεως δε τακτικού φιλαδέλφου ενδιαφέροντος περί της καταστάσεως, της ευσταθείας και της ευεξίας των άλλων Εκκλησιών, δια της σπουδής εις το παρακολουθείν τοις παρ΄ αυταίς συμβαίνουσι και ακριβέστερον γνωρίζειν το κατ΄ αυτάς και δια της προθυμίας εις το τείνειν εκάστοτε αμοιβαίως χείρα βοηθείας και αντιλήψεως, πολλά τα αγαθά εις δόξαν και εις όφελος εαυτών τε και του χριστιανικού σώματος επιτελέσουσι και κατορθώσουσι. Δύναται δε η φιλία αύτη και αγαθόφρων πρός αλλήλους διάθεσις εκφαίνεσθαι και τεκμηριούσθαι ειδικώτερον, κατά την γνώμην ημών, ως εξής: α) δια της παραδοχής ενιαίου ημερολογίου προς ταυτόχρονον εορτασμόν των μεγάλων χριστιανκών εορτών υπό πασών των Εκκλησιών, β) δια της ανταλλαγής αδελφικών γραμμάτων κατά τας μεγάλας του εκκλησιαστικού ενιαυτού εορτάς, εν αις είθισται, και εν άλλαις εκτάκτοις περιστάσεσι, γ) δια της οικειοτέρας συσχετίσεως των εκασταχού ευρισκομένων αντιπροσώπων των διαφόρων Εκκλησιών, δ) δια της επικοινωνίας των Θεολογικών Σχολών και των αντιπροσώπων της Θεολογικής Επιστήμης και δια της ανταλλαγής των εν εκάστη Εκκλησία εκδιδομένων θεολογικών και εκκλησιαστικών περιοδικών και συγγραμμάτων, στ) δια της συγκροτήσεως παγχριστιανικών συνεδρίων προς εξέτασιν ζητημάτων κοινού πάσαις ταις Εκκλησίαις ενδιαφέροντος, ζ) δια της απαθούς και επί το ιστορικώτερον εξετάσεως των δογματικών διαφορών από της έδρας και εν ταις συγγραφαίς, η) δια του αμοιβαίου σεβασμού των κρατούντων εν ταις διαφόροις Εκκλησίαις ηθών και εθίμων, θ) δια της παροχής αμοιβαίως ευκτηρίων οίκων και κοιμητηρίων δια τας κηδείας και την ταφήν των εν τη ξένη αποθνησκόντων οπαδών των ετέρων ομολογιών, ι) δια της πρόφρονος τέλος αμοιβαίας υποστηρίξεως των Εκκλησιών εν τοις έργοις της θρησκυτικής επιρρώσεως, της φιλανθρωπίας και τοις παραπλησίοις. ια΄) δια της πρόφρονος τέλος αμοιβαίας υποστηρίξεως των Εκκλησιών εν τοίς έργοις της θρησκευτικής επιρρώσεως, της φιλανθρωπίας και τοίς παραπλησίοις Ο τοποτηρητής του Πατριαρχικού Οικουμενικού Θρόνου Κωνσταντινουπόλεως Μητροπολίτης Προύσης Δωρόθεος, Ο Μητροπολίτης Καισαρείας Νικόλαος. Ο Μητροπολίτης Κυζίκου Κωνσταντίνος. Ο Μητροπολίτης Αμασείας Γερμανός. Ο Μητροπολίτης Πισσιδείας Γεράσιμος. Ο Μητροπολίτης Αγκύρας Γερβάσιος. Ο Μητροπολίτης Αίνου Ιωακείμ. Ο Μητροπολίτης Βιζύης Άνθιμος. Ο Μητροπολίτης Σηλυβρίας Ευγένιος. Ο Μητροπολίτης Σαράντα Εκκλησιών Αγαθάγγελος. Ο Μητροπολίτης Τυρολόης και Σερεντίου Χρυσόστομος. Ο Μητροπολίτης Δαρδανελλίων και Λαμψάκου Ειρηναίος (2) Πρός τό Σ/όν Υπουργικόν Συμβούλιον. «…λαβόντες υπ’οψιν: 8) Οτι η Εκκλησία της Ελλάδος ως καί αι λοιπαί Ορθόδοξοι Αυτοκέφαλοι Εκκλησίαι, αν καί ανεξάρτητοι εσωτερικως, ειναι ομως στενως συνδεδεμέναι πρός αλλήλας καί ηνωμέναι, διά της αρχης της πνευματικης ενότητος της Εκκλησίας, αποτελουσαι μίαν καί μόνην, τήν Ορθόδοξον Εκκλησίαν, καί συνεπως ουδεμία τούτων δύναται νά χωρισθη των λοιπων καί αποδεχθη νέον ημερολόγιον, χωρίς νά καταστη σχισματική απέναντι των αλλων. Οθεν καί η Εκκλησία της Ελλάδος οπως μεταβάλλη τό εκκλησιαστικόν ημερολόγιον αυτης, ειναι απαραίτητον καί οφείλει, ινα μή αποσχισθη των λοιπων Ορθοδόξων Εκκλησιων, τουθ’ οπερ ου μόνον τήν ενότητα καί αρμονίαν της όλης Ορθοδόξου Εκκλησίας θέλει καταστρέψη καί τίν δύναμιν αυτης μειώση, αλλά καί από Εθνικης απόψεως ειναι ασύμφορον καί επιζήμιον, καίι δέον νά συννενοηθη προηγουμένως ως αποφαίνεται ανωτέρω καί η Ιερά Σύνοδος ημων (κατά τήν συνεδρίαν αυτης της 20 Μαϊου 1919) μετά των λοιπων Ορθοδόξων Εκκλησιων… Διά πάντας τούς ανωτέρω λόγους κρίνομεν πρέπον νά διατηρηθη εν ισχύϊ ως εκκλησιαστικόν ημερολόγιον τό Ιουλιανόν, καθόσον δηλαδή αφορα καί τας θρησκευτικάς εορτάς και τα της Εκκλησίας εν γένει μέχρις ου να συννενοηθωσι και συναινέσωσι εις τήν μεταβολήν αυτου πασαι αι Ορθόδοξοι Εκκλησίαι. Οθεν μετά μακράν συζήτησιν καί μελέτην του θέματος, ως καί πάντων των σχετικων πρός αυτό ζητημάτων, συνετάξαμεν τό σχέδιον νόμου, οπερ εχομεν τήν τιμήν νά υποβάλωμεν υπό τήν εγκρισιν του Υπουργικου Συμβουλίου. Εν Αθήναις τη 16 Ιανουαρίου 1923 Η επί της μεταρρυθμίσεως του ημερολογίου Επιτροπή Γ. ΚΟΦΙΝΑΣ, Δ. ΑΙΓΙΝΙΤΗΣ, Χ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ,Π. ΤΣΙΤΣΕΚΛΗΣ, ΑΜ. ΑΛΙΒΙΖΑΤΟΣ