ΙΕΡΟΣ ΦΙΛΑΝΘΡ. ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ "ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο Ε ΚΑΙ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ Ο ΕΝ ΑΙΓΙΝΗ"

  Επίσκοπος Κηρυκος Εκκλησίας Κατακομβων ΝΕΠΟΤΙΣΜΟΣ, Η ΑΙΤΙΑ ΔΥΟ ΣΧΙΣΜΑΤΩΝ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΩΝ ΓΟΧ ΚΥΠΡΟΥ. (ΑΠΟ ΤΗΝ "ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΓΟΧ" ΚΥΠΡΟΥ - ΓΡΑΦΕΙ Ο ΣΑΒΒΑΣ ΚΑΛΥΦΟΜΜΑΤΟΣ) "Ο νεποτισμός ή οικογενειοκρατία είναι το φαινόμενο της διαδοχής ή προβαδίσματος ορισμένων ατόμων για την κάλυψη θέσεων, πολλές φορές σημαντικών ή και κρίσιμων, με αποφασιστικό κριτήριο τη βιολογική, τη συγγενική ή τη στενά φιλική σχέση που έχουν με άλλους. Ο όρος νεποτισμός προέρχεται από τη λατινική λέξη nepos, που σημαίνει "ανεψιός", και πηγάζει από την τακτική των καθολικών παπών και επισκόπων να αναθέτουν σημαντικές θέσεις στα ανήψια τους. Το φαινόμενο εκδηλώνεται με την παραχώρηση φήμης, θέσεων και αξιωμάτων σε συγγενείς και φίλους. Είναι η εκμετάλλευση από κάποιον του αξιώματος ή της θέσης που κατέχει, για να προωθήσει συγγενικά ή άλλα πρόσωπα του περιβάλλοντός του σε θέσεις κι αξιώματα χωρίς αξιοκρατικά κριτήρια. Παρουσιάζεται πολλές φορές ως αποτέλεσμα εκλογικής διαδικασίας κα

 ΠΑΡΑΤΙΘΕΤΑΙ Η ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΒΑΡΛΑΑΜΙΣΤΩΝ ΑΠΟΦΑΣΙΣ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΟΥ 1351 ΒΑΣΕΙ ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΟΙ ΟΙ ΤΟΥ ΙΔ ΑΙΩΝΟΣ ΠΑΛΑΙΟΙ ΠΑΠΙΚΟΙ ΒΑΡΛΑΑΜΙΣΤΕΣ (ΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΝ ΘΕΟΛΟΓΙΚΩΣ ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΩΣ Ο ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΠΑΛΑΜΑΣ) ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΟΙ ΣΗΜΕΡΙΝΟΙ "ΝΙΚΟΛΑΙΤΕΣ" ΒΑΡΛΑΑΜΙΣΤΕΣ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΟΙ ΚΑΙ ΝΕΩΤΕΡΟΙ... Οἱ Πατέρες τῆς Ἁγίας Συνόδου τοῦ 1351, η θεωρουμένη ως η Θ Οικουμενικη Σύνοδος, ἤτοι «πᾶσα ἡ συναθροισθεῖσα ἐν τῶ Τρικλίνω» τῶν ἱερῶν Βλαχερνῶν (Κων/λεως) θεία καί Ἱερά Σύνοδος χάριτι Χριστοῦ, καί νῦν τῆς εὐσεβείας ὑπερμαχοῦντες καί ἀκριβῆ καί προσήκουσαν» σύσκεψιν «καί ἐξέτασιν ποιησάμενοι, καί τούς πρώτους ἐπί τούτοις Συνοδικούς τόμους», ἤτοι τῶν προηγουμένων σχετικῶν Συνόδων, «ὡς εὐσεβεστάτους ἐπικυροῦντες μᾶλλον δέ καί τούτοις ἑπόμενοι», ἀποφασίζομεν, 1) Τόν μέν Βαρλαάμ ἐκεῖνον καί τόν Ἀκίνδυνον, ὡς εἰς αὐτά τά καίρια τῆς εὐσεβεἰας ἐμπαροινήσαντας (προσβαλόντας καί ἐμπαίζοντας) καί μηδαμῶς μεταμεληθέντας» «τῶ ἀπό Χριστοῦ ἀναθέματι δικαίως καθυποβάλλομεν». 2

      Φώτιος ὁ Μέγας Ἐπιστολὴ πρὸς Βούλγαρον Ἡγεμόνα Εισαγωγή, κείμενο, μετάφραση καὶ σημειώσεις: Παν. Κ. Χρήστου. Περιοδικό Ἐποπτεία, Φεβρουάριος 1992, Ἀθήνα. ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΕ ΜΙΑ ΑΚΡΩΣ ΑΝΗΣΥΧΗ ἐποχὴ στὴν ἱστορία τοῦ Βυζαντίου, κατὰ τὴν ὁποία ἡ πληθωρικότης τῆς πολιτείας καὶ τῆς κοινωνίας ἀναζητοῦσε διέξοδο πρὸς ὅλες τὶς κατευθύνσεις, ἡ προσωπικότης τοῦ Φωτίου ἐδέσποσε μὲ τὴν σοφία, τὴν μετριοπάθεια καὶ τὸ μεγαλεῖο της. Τέκνο ἐπίσημης οἰκογενείας, συγγενὴς αὐτοκρατόρων καὶ μικρανεψιὸς τοῦ πατριάρχη Ταρασίου, ἀκολούθησε σπουδὲς ποὺ τοῦ ἐξασφάλισαν τὰ μορφωτικὰ ἐφόδια γιὰ μιὰ πολυμερῆ δραστηριότητα ἐπὶ πενήντα ὁλόκληρα χρόνια. Ἐρευνώντας τὸν βίο του εἶναι σὰν νὰ παρατηροῦμε ἕνα ἀνοικτὸ παράθυρο στὸν χῶρο τῆς βυζαντινῆς αὐτοκρατορίας• βλέπομε ἀπ' αὐτὸ τοὺς ἐπικοὺς ἀγῶνες τοῦ κράτους γιὰ τὴν διατήρησι τῆς ἀσφαλείας καὶ τὴν κατοχύρωσι τῶν πολιτιστικῶν ἀγαθῶν τῆς κοινωνίας, τὴν δύσκολη προσπάθεια τῆς Ἐκκλησίας γιὰ τὴν

  ·   Πορεία μέ προσοχή. Κάθε βράδυ πρέπει νά ἐξετάζουμε τόν ἑαυτό μας, πῶς πέρασε τήν ἡμέρα, καί κάθε πρωί πάλι νά τόν ἐξετάζουμε, πῶς πέρασε τή νύχτα. Ὄχι ὅμως μόνο σ’ αὐτές τίς καθορισμένες ὧρες, ἀλλά καί κάθε ἄλλη ὥρα, σέ κάθε τόπο καί γιά τό κάθε τι, πρέπει νά λογοδοτοῦμε στόν ἑαυτό μας γιά τίς ἀρετές καί τά πάθη μας, πρέπει νά κοιτάζουμε σέ ποιά κατάσταση βρισκόμαστε – τῶν ἀρχαρίων, τῶν μεσαίων ἤ τῶν τελείων - καί πρέπει νά ἐρευνοῦμε ἄν ἀγωνιζόμαστε ἀντάξια τῶν ἀμοιβῶν, ἐκπληρώνοντας τίς ἀρετές, ἤ μήπως κοπιάζουμε μάταια χωρίς μισθό. Ἄν ἁμαρτήσουμε, ἄς ἀναπληρώσουμε τήν ἀπώλεια τῆς ἀρετῆς μέ δάκρυα καί πένθος. Εἵμαστε φτωχοί σέ θεία χάρη καί δέν φτάνουμε στήν τελείωση, ἐπειδή δέν γνωρίζουμε ποιά εἶναι ἡ ἀρχή, ποιά ἡ μέση καί ποιά ἡ τελειότητα τῶν ἀρετῶν, καθώς καί τί προκαλεῖ τήν ἐλάττωση τῆς ἀρετῆς. Ἔτσι μέ κάθε ἀρετή συμπλέκεται ἡ κακία τῆς κενοδοξίας, πού ἐνεργεῖ ἐναντίον της. Ἐφ’ ὅσον δέν τό γνωρίζουμε αὐτό, κοπιάζουμε μάταια. Ο