Ο ΚΗΡΥΞ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ

ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟΝ ΦΥΛΛΑΔΙΟΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗΝ

ΤΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ ΤΩΝ ΓΝΗΣΙΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ

ΕΚΔΙΔΕΤΑΙ ΥΠΟ ΤΗΣ ΣΤΕΓΗΣ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑΣ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ (ΙΕΡΩΝ ΠΑΡΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΑΓΙΩΝ ΚΗΡΥΚΟΥ ΚΑΙ ΙΟΥΛΙΤΤΗΣ, ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ Ε

ΚΑΙ ΑΓΙΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΜΗΝΑ ΒΙΚΤΩΡΟΣ ΚΑΙ ΒΙΚΕΝΤΙΟΥ) ΕΙΣ ΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΟΥ ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΟΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗΣ:

ΔΙΕΥΘΥΝΣΙΣ: ΙΠΠΟΚΡΑΤΟΥΣ 25 ΚΑΙ ΟΡΦΕΩΣ 40 ΚΑΤΩ ΗΛΙΟΥΠΟΛΙΣ

ΤΕΥΧΟΣ 1151 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2020

ΚΡΙΣΙΜΑ ΔΙΛΗΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

ΓΙΑ ΤΑ ΕΜΒΟΛΙΑ ΓΕΝΕΤΙΚΟΥ ΥΛΙΚΟΥ

Για πάνω από ένα χρόνο τώρα ο παγκόσμιος πληθυσμός υφίσταται σε εξόχως καταιγιστικό βαθμό ή ρυθμό πληροφόρηση για ένα νέο κορωνοϊό (SARS -COV-2) αιτίου της ασθένειας (λοίμωξης) γνωστής ως Covid-19. Η πληροφόρηση αυτή έχει ήδη προκαλέσει σοβαρά και ποικίλα κοινωνικά, οικονομικά και πολιτικά προβλήματα και αγωνία ή πανικό για το τι μέλει γενέσθαι και για την επιτακτική ανάγκη ευρέσεως τρόπου αντιμετωπίσεως του ως άνω ιού προκειμένου να εξαφανισθεί αυτός ο «ατελείωτος εφιάλτης» και να επέλθει η διαταραχθείσα κανονικότητα.

Μεταξύ των μέσων αντιμετώπισης της ασθένειας, θεωρούμενης πλέον ως «πανδημίας» από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ) εξ’ αρχής προβλήθηκε η δημιουργία κατάλληλου εμβολίου καθόσον πράγματι τα εμβόλια έχουν καθιερωθεί και όντως αποτελούν μια από τις μεγαλύτερες κατακτήσεις στο πεδίο της δημόσιας υγείας. Ένας αγώνας ταχύτητας έχει αναπτυχθεί μεταξύ κρατών και πολυεθνικών εταιρειών με τις Η.Π.Α , Κίνα, Ρωσία και κρατών της Ε.Ε να διαγωνίζονται για την παραγωγή εμβολίων αφενός μεν για την προστασία του πληθυσμού αλλά και για την αύξηση της οικονομικής και γεωπολιτικής επιρροής τους, όπου και το χρηματιστηριακό παιχνίδι είναι έντονο.

Τα εμβόλια κατατάσσονται σε συμβατικά και σε εκείνα πουπεριλαμβάνουν γενετικό υλικό (RNA ή DNA). Η τεχνολογία των συμβατικών εμβολίων είναι αρκούντως παλιά και περιλαμβάνει κατά κανόνα την χρησιμοποίηση εξασθενημένων ή αδρανοποιημένων παθογόνων με σκοπό την παραγωγή ειδικών αντισωμάτων και ειδικών λεμφοκυττάρων, ενεργοποιούν δηλαδή τον ανοσολογικό μηχανισμό του ανθρώπινου οργανισμού. Είναι μια μακρόχρονη (≈10 έτη)διαδικασία. Η τεχνολογία των εμβολίων γενετικού υλικού είναι σχετικά νέα και περιλαμβάνει την χρησιμοποίηση DNA (δεσοξυριβοζονουκλεϊνικό οξύ) ή RNA (ριβοζονουκλεϊνικό οξύ). Είναι μια πολύ ταχύτερη διαδικασία σε σχέση με εκείνη των συμβατικών εμβολίων.

Για την Covid-19 σε όλη την Ε.Ε αλλά και σε άλλες χώρες (Η.Π.Α, Αυστραλία κλπ) τα εμβόλια που χρησιμοποιούνται είναι του τύπου RNA (m-RNA, αγγελιοφόρο RNA). Ο SARS -COV-2 είναι ένας RNA ιός, περιέχει δηλαδή για τον πολλαπλασιασμό του εντός των κυττάρων του ξενιστή (ανθρώπου)RNA, στην γλυκοπρωτεϊνικής σύστασης κάψας του οποίου υπάρχουν οι πρωτεΐνες – ακίδες (S) που σκοπό έχουν την προσκόλλησησε αντίστοιχους υποδοχείς των ανθρώπινων κυττάρων. Το mRNA εμβόλιο χρησιμοποιεί ως χημική πλατφόρμα ένα τμήμα ( έναν αριθμό νουκλεοτιδίων) του RNA του ιού που συντίθεται στο εργαστήριο (invitro) και με όχημα λιπιδικά (νάνο)σωματίδια εγχέεται στον ανθρώπινο οργανισμό. Δεν περιέχει δηλαδή όλο το RNA του ιού αλλά τμήμα αυτού που εισερχόμενο στα ανθρώπινα κύτταρα σχηματίζει στα ριβοσώματα πρωτεΐνη που παρεμβαίνει στην διαδικασία αγκίστρωσης των ακίδων στους υποδοχείς των κυττάρων αδρανοποιώντας έτσι τον ιό με αποτέλεσμα την ενεργοποίηση του ανοσολογικού μηχανισμού (παραγωγή αντισωμάτων ή λεμφοκυττάρων).

Πρέπει εξαρχής να τονίσουμε ότι παρόμοιο εμβόλιο έχει εγκριθεί και εφαρμόζεται για πρώτη φορά αν και κλινικές εφαρμογές έχουν εδώ και αρκετά χρόνια γίνει κυρίως σε ζώα εναντίον διαφόρων μορφών καρκίνου και ιών χωρίς όμως να έχουν πάρει έγκριση.

Για τα mRNA εμβόλια υπάρχουν ακόμη πολλά αναπάντητα ερωτήματα για πιθανές παρενέργειες οι οποίες πάντως δεν έχουν κατά πάσα πιθανότητα να κάνουν με την εμπλοκή τους με το ανθρώπινο DNA, καθόσον το m-RNA είναι ασταθές(αποδομείται εύκολα) και ευρίσκεται και δρα εκτός του πυρήνα (όπου ευρίσκεται το DNA). Έχουν όμως παρατηρηθεί προβλήματα αλλεργικών αντιδράσεων όπως και άλλων συστημικών ή τοπικών αντιδράσεων (πυρετός, κεφαλαλγία, ρίγη, καταβολή ναυτία, αυπνία, τοπική ερυθρότητα, οίδημα και πόνος, πόνος στις αρθρώσεις, μυαλγίες, λεμφοαδενοπάθεια, οξεία παράλυση περιφερειακή του προσωπικού νεύρου – σύνδρομο Bell’s. Βέβαια παρόμοιες αντιδράσεις μπορεί να συμβούν και με συμβατικά εμβόλια. Τονίζεται όμως εδώ ότι στα τελευταία υπάρχουν δεδομένα από την μακροχρόνια χρήση τους και μάλιστα σε ιδιαίτερα μεγάλο αριθμό ατόμων ενώ κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει στα νέα γενετικά εμβόλια. Μπορεί έτσι να ειπωθεί ότι η (αναγκαστικά;) βιαστική χρησιμοποίηση των εμβολίων αυτών αποτελεί ένα γιγαντιαίο πείραμα στον παγκόσμιο πληθυσμό, θα δώσει όμως πολλές ακόμη πληροφορίες για άλλα εκκρεμή ερωτήματα όπως π.χ πως θα επιδράσουν στο ιικό φορτίο της κοινότητας, ποιος είναι ο κίνδυνος μετάδοσης κοκ.

Γενικά Συμπεράσματα - Συζήτηση

Ο ιός, αίτιο της ασθένειας Covid – 19 αποτελεί νέο για την επιστήμη παθογόνο, πρωτοεμφανίστηκε στην περιοχή Γουχάν της Κίνας σε συνέχεια άλλων παρόμοιων ιών Sars και Mers που όμως δεν είχαν παρόμοια διασπορά και γι’ αυτό δεν απασχόλησαν τον παγκόσμιο πληθυσμό. Ο νέος ιός δεν γνωρίζουμε πως ακριβώς προήλθε και είναι πράγματι εκπληκτικό, αν όχι περίεργο, να παρατηρεί κανείς την απουσία έρευνας για την προέλευση του έτσι ώστε και η υποψία ότι έχει κατασκευαστεί (τούτο είναι εφικτό πλέον με τις νεότερες τεχνολογίες περί την γενετική , γενετική μηχανική και μοριακή βιολογία εν γένει) να μην υπάρχει αλλά και η δυνατότητα να προκύψουν στο μέλλον άλλοι, ενδεχομένως πιο επικίνδυνοι ιοί, να μειωθεί στο μέγιστο βαθμό.

Συμβατικά εμβόλια εναντίον του ιού αυτού μπορεί να παραχθούν (όπως και για πλήθος άλλων παθογόνων) με δοκιμασμένα πρωτόκολλα και μακροχρόνιες κατά κανόνα διαδικασίες έτσι ώστε να εξασφαλίζουν την μέγιστη ασφάλεια για τον άνθρωπο. Σημαντική συντόμευση του χρόνου παραγωγής των εμβολίων επιτυγχάνεται με άλλες σύγχρονες τεχνολογικές μεθόδους που εμπλέκουν τον χειρισμό του γενετικού υλικού RNA και DNA.

Εμβόλια mRNA εναντίον της Covid – 19 έχουν αδειοδοτηθεί και ήδη χρησιμοποιούνται στην Ευρώπη και άλλες χώρες του κόσμου λόγω και της απαίτησης παρασκευής εμβολίων για την άμεση αντιμετώπιση του δημιουργηθέντος προβλήματος σε παγκόσμιο επίπεδο, ίσως λόγω και της κατευθυνόμενης; ενορχηστρωμένης; (παρά)πληροφόρησης για το επείγον του προβλήματος. Και πως άλλωστε να μην συνέβαινε αυτό όταν, ως παράδειγμα, οι μολύνσεις ή οι διαγνώσεις αποκαλούνται ακόμη και σήμερα «κρούσματα» όταν εξαρχής οι μολύνσεις αυτές παραπέμπουν σε ασθένεια και μάλιστα εν πολλοίς θανατηφόρο, όταν οι χιλιάδες θάνατοι αποδίδονταν άκριτα, συνεπικουρούμενοι μάλιστα από σχετικές νομοθετικές διατάξεις, στον κορωνοϊό και όχι όπως αργότερα έγινε παραδοχή ότι αυτοί (οι θάνατοι) συνέβαιναν κατά κανόνα σε υποκείμενα βαριά νοσήματα, όταν ο αριθμός των «κρουσμάτων» που εδίδοντο και εξακολουθούν να δίδονται δεν συσχετίζονται με τον αριθμό των διεξαγόμενων ελέγχων (tests), όταν το είδος των ελέγχων (PCR, rapidtests) δεν έδιναν και δεν δίδουν πάντα ακριβή αποτελέσματα για το είδος του ιού και την ύπαρξη ενεργούς λοιμώξεως. Η (παρά)πληροφόρηση αυτή οφείλεται άραγε στο γεγονός ότι επρόκειτο για ένα νέο ιό για τον οποίο πολλά δεν ήταν γνωστά; Τούτο μπορεί να ισχύει, καιρός όμως είναι η διατύπωση ενστάσεων ή άλλων απόψεων να τυγχάνουν ανάλογης δημοσιοποίησης μέσω των ΜΜΕ, επισήμων επιστημονικών συνεδρίων και ανεξάρτητων (δημοσίων ή ιδιωτικών) επιτροπών και όχι σχεδόν αποκλειστικώς μέσω του διαδικτύου του οποίου η εγκυρότητα από απόψεως αξιοπιστίας δεν είναι δεδομένη.

Στα mRNA εμβόλια πέραν της αποτελεσματικότητας, που φαίνεται προς το παρόν δεδομένη, υπάρχει το ευάλωτο σημείο της απουσίας δεδομένων μετά από μακροχρόνια χρήση σε πολύ μεγάλους πληθυσμούς. Προς το παρόν πέραν από διάφορες και ποικίλες παρενέργειες, κοινές άλλωστε και με πολλά συμβατικά εμβόλια, δεν φαίνεται ότι αποτελούν ιδιαίτερο πρόβλημα, πλην την προκλήσεως σπανίως ισχυρών αλλεργικών αντιδράσεων. Λόγω της δράσεως του mRNA στο κυτταρόπλασμα των ανθρωπίνων κυττάρων και της ταχείας αποδόμησης του, εμπλοκή με το DNA στον πυρήνα των κυττάρων αυτών φαντάζει ελάχιστα πιθανή (για να γίνει αυτό χρειάζεται άλλωστε η παρουσία της τρανσκριπτάσης αντιστροφής). Αντίθετα η χρησιμοποίηση εμβολίου DNA ενέχει ιδιαίτερα σοβαρούς κινδύνους για σοβαρές επιπτώσεις λόγω της πιθανής επίδρασης στο DNA και το εν γένει γονιδίωμα του ανθρώπινου κυττάρου. Δεν πρέπει λοιπόν η πιθανή επιτυχία του mRNA εμβολίου και η τυχόν απουσία σοβαρών παρενεργειών να αποτελέσει όχημα και να δικαιολογεί την χρήση στο μέλλον των εμβολίων που παρεμβαίνουν στο DNA. Άλλο σημείο που πρέπει να προσεχθεί είναι η μέσω «ενθέσεως» γονιδίων στο ανθρώπινο γονιδίωμα δημιουργία «τεράστιων» και απρόβλεπτων προβλημάτων και καταστάσεων. Η ένθεσις ξένων γονιδίων στο DNA είναι ο κανόνας στην δημιουργία διαγονιδιακών φυτών, εκεί όμως υπάρχει ευχέρεια απόρριψης των μη «κανονικών παραγόμενων φυτών» λόγω επίδρασης στο υπόλοιπο γονιδίωμα των φυτών αυτών μέχρις ότου παραχθούν τα σωστά (επιθυμητά) φυτά. Τέτοια ευχέρεια προφανώς δεν υφίσταται όταν πρόκειται για τον άνθρωπο.

Για τα mRNA εμβόλια χρησιμοποιούνται λιπιδικά νανοσωματίδια. Δεν πρέπει όμως αυτό να δώσει αφορμή για την εισαγωγή μέσω των εμβολίων γενετικού υλικού ή γενικότερα στο πλαίσιο της «γενετικής αναβάθμισης» εισαγωγής στον ανθρώπινο οργανισμό διαφόρων ειδών νανοσωματίων ικανών να δράσουν σε άλλες ποικίλες βιολογικές και άλλες εκδηλώσεις των κυττάρων.

Νικόλαος Εμμανουήλ

Καθηγητής Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών

ΔΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΓΡΑΦΗΝ

+Ο ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ, ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ

ΚΑΙ ΑΧΑΡΝΩΝ ΚΗΡΥΚΟΣ