ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΕΥΚΟΒΟΥΝΟΓΙΑΤΡΙΣΣΗΣ

Ἡ ἐλαχιστότης μου, ὁ Μητροπολίτης Κήρυκος, περιέπεσεν εἰς τήν δυσμένειαν τοῦ στενοῦ περιβάλλοντος τοῦ Μακαριωτάτου κ. Ἀνδρέου, ἤτοι τῶν ἀδελφῶν Τσακίρογλου,(1) ἀμέσως μετά τήν εἰς Μητροπολίτην Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς ἐκλογήν καί χειροτονίαν μου τόν Ἰούνιο τοῦ 1995. Ὁ λόγος κυρίως ἦτο αἱ βλέψεις των διά τήν ὑπ' αὐτῶν ὁριστικήν κατοχήν καί ἔλεγχον τῶν Ἱερῶν Μονῶν, Παναγίας εἰς Κερατέαν Ἀττικῆς καί Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος εἰς Κουβαρᾶν Ἀττικῆς. Ἐφοβήθησαν μήπως μετά τήν ἀποδημίαν τοῦ Μακαριωτάτου, ὡς Ἐπιχώριος Ἐπίσκοπος, διεκδικήσωμεν τόν διοικητικόν καί πνευματικόν ἔλεγχον τῶν Ἱ. Μονῶν. Ἐπίσης καί πρίν ἀπό τό 1991, ὅτε ὡρίσθην πνευματικός εἰς τήν Ἀδελφότητα τῆς Ἱερᾶς Μονής Παναγίας Πευκοβουνογιατρίσσης, εἶχεν ἐκδηλωθεῖ παρομοία συμπεριφορά, παρά τῶν ἰδίων προσώπων, ἀλλά διά τήν ἀγάπην καί τήν ἑνότητα δέν ἠθελήσαμεν νά δώσωμεν διαστάσεις εἰς τό θέμα. Ὡστόσον κατά τήν ἐν λόγω περίοδον, τριάκοντα Μοναχαί εἶχον τό θάρρος νά μᾶς καταγγείλουν: «Ἄν θέλετε νά βοηθήσετε τήν Ἱεράν Μονήν μας, πρέπει νά περιορίσετε τήν οἰκογένεια Τσακίρογλου…», ἐνῶ ἄλλαι μοναχαί περισσότερον ἀγανακτισμέναι μᾶς εἶπον: «Πρέπει νά φύγουν ἀπό δῶ, θά καταστρέψουν τό Μοναστήρι». Προσεπάθησα, τάς μέν Μοναχάς νά εἰρηνεύσω συστήνοντας νά κάνουν ὑπομονήν καί ὁ Θεός θά βοηθήση τήν Ἱ. Μονήν, εἰς δέ τούς ἀδελφούς καί τάς ἀδελφάς Τσακίρογλου, διακριτικά συνέστηνα νά προσέχουν τήν συμπεριφορά τους, διότι ὑπάρχει πρόβλημα στήν Ἀδελφότητα. Ἐκεῖνοι ὅμως, ὅπως ἔδειξαν τά πράγματα, ἀντί διορθώσεως, προτίμησαν νά βροῦν τρόπο νά μέ «ἀπαλλάξουν» τῶν καθηκόντων ὡς πνευματικοῦ τῆς Ἀδελφότητος καί νά μέ ἀπομακρύνουν ἀπό τήν Ἱεράν Μονήν, ἀφοῦ πρῶτα ἐπέτυχον καί τήν ἀπομάκρυνσί μας ἐκ τοῦ Ἱ. Ν. Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου Καλλιθέας…