ΑΚΤΙΣΤΟΣ Η ΘΕΙΑ ΧΑΡΙΣ
Η ΠΕΡΙ ΚΤΙΣΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΧΑΡΙΤΟΣ
ΒΛΑΣΦΗΜΟΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΩΝ ΠΑΠΙΚΩΝ
Η βασική διαφορά μεταξύ της Ορθοδόξου Εκκλησίας και του Παπισμού βρίσκεται στην διδασκαλία περί της ακτίστου ουσίας και της ακτίστου ενεργείας του Θεού. Ενώ οι Ορθόδοξοι πιστεύουμε ότι ο Θεός έχει άκτιστη ουσία και άκτιστη ενέργεια και ότι ο Θεός έρχεται σε κοινωνία με την κτίση και τον άνθρωπο με την άκτιστη ενέργειά Του, εν τούτοις οι Παπικοί πιστεύουν ότι στον Θεό η άκτιστη ουσία ταυτίζεται με την άκτιστη ενέργειά Του (actus purus) και ότι ο Θεός επικοινωνεί με την φύση και τον άνθρωπο δια των κτιστών ενεργειών Του, δηλαδή ισχυρίζονται ότι στον Θεό υπάρχουν και κτιστές ενέργειες.
Οπότε η Χάρη του Θεού δια της οποίας αγιάζεται ο άνθρωπος θεωρείται ως κτιστή ενέργεια. Αλλά έτσι δεν μπορεί να αγιασθεί. Αυτην την περί κτιστων θείων ἐνεργειών κακόδοξον διδασκαλίαν επεχείρησαν οι παπικοί μέσω τοῦ Βαρλαάμ να επιβάλουν και εις τους Ορθοδόξους, ηδη από τον 14ον αιώνα, ἀλλά την ἀντιμετωπισεν και εξηφάνισεν με την Ορθόδοξον διδασκαλίαν του ὁ ἅγιος Γρηγόριος ο Παλαμας Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης.
Επ’ αυτης της παπικης πλάνης στηρίζεται και ἡ αγιογράφησις της τοῦ Θεοῦ Πατρός, εις την εικόνα της λεγομένης ἁγίας Τριάδος, ἤ ὅπως την ὀνομάζουν οἱ πέντε τοῦ «συνθρόνου». Αυτό όμως είναι νεοπαπισμός, νεοβαρλαμιτισμός και επομένως κακως διαμαρτύρονται ὅτι τους κατηγοροῦμε ως «βαρλααμιστές», η ὅτι «δίδουν σχῆμα εἰς τον ἀσχημάτιστον Θεόν». Μέ τήν θεώρησιν ὅμως αὐτήν οἱ πέντε ἀποδεικνύονται τελείως παπόφρονες καί βαρλααμισταί, διότι οἱ παπικοί διδάσκουν ὅτι ὁ Θεός εἶναι μόνο οὐσία, και ὅτι ἡ ἐπικοινωνία του μέ τον κόσμο γίνεται μόνο με κτιστές ἐνέργειες, (δηλαδή με τά δημιουργήματα), ὅπερ, κατά τον ἅγιο Γρηγόριο τον Παλαμᾶ εἶναι ἀπόλυτα ἀρνητικό διά την σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου, και ἰσοδυναμεῖ μέ ἐπανάληψιν τῆς αἱρέσεως τοῦ Αρειανισμοῦ.
Πράγματι ὁ Αρειος μεγάλος αἱρετικός τοῦ Δ΄ αἰῶνα, καταδικάστηκε στην Α’ Οἰκουμενική Σύνοδο, ἀκριβῶς διότι λέγοντας ὅτι ὁ Χριστός δεν εἶναι Θεός, ἀλλά κτίσμα δηλαδή δημιούργημα, καθιστοῦσε την σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου ἀδύνατη, γιατί ἦταν ἀδύνατο για ἕνα δημιούργημα, ὅπως ἐξελάμβανε τον Χριστόν ὁ Αρειος, να θεώσει ἄλλα δημιουργήματα, δηλαδή τους ἀνθρώπους. Επομένως ἡ αἱρετική παπική διδασκαλία διά την κτιστήν Χάριν, τι ἄλλο εἶναι ἐκτός ἀπό νεοαρειανισμός;
‘Εφ’ ὅσον, λοιπόν, οἱ Παπικοί δεν δέχονται την διάκριση τοῦ Θεοῦ σε ἄκτιστη Οὐσία και ἄκτιστες ἐνέργειες, ὅπως δέχεται, πιστεύει και ὁμολογεί ἡ Ορθοδοξία, ἀλλά τον θεωροῦν μόνον ὡς ἄκτιστη οὐσία καταλήγουμε σ’ ἕνα «θεό» με τον ὁποῖο καμμιά δυνατότητα ἐπικοινωνίας και σωτηρίας μπορεῖ να ὑπάρξει.. Ακριβως διά να ἀποφύγουν αὐτόν τον «σκόπελο» οἱ Παπικοί ἐπενόησαν την θεωρία τῶν κτιστῶν ἐνεργειῶν ἤ της κτιστῆς χάριτος, με την ὁποίαν ὁ Θεός ἐπικοινωνεῖ και σώζει τά πλάσματά του.
ΔΙΑ ΤΗΝ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΚΑΡΕΑ: «Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ» (ΕΤΟΣ ΙΔΡΥΣΕΩΣ 1929) + Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΓΟΧ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ, ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ & ΑΧΑΡΝΩΝ ΚΗΡΥΚΟΣ
ΒΛΑΣΦΗΜΟΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΩΝ ΠΑΠΙΚΩΝ
Η βασική διαφορά μεταξύ της Ορθοδόξου Εκκλησίας και του Παπισμού βρίσκεται στην διδασκαλία περί της ακτίστου ουσίας και της ακτίστου ενεργείας του Θεού. Ενώ οι Ορθόδοξοι πιστεύουμε ότι ο Θεός έχει άκτιστη ουσία και άκτιστη ενέργεια και ότι ο Θεός έρχεται σε κοινωνία με την κτίση και τον άνθρωπο με την άκτιστη ενέργειά Του, εν τούτοις οι Παπικοί πιστεύουν ότι στον Θεό η άκτιστη ουσία ταυτίζεται με την άκτιστη ενέργειά Του (actus purus) και ότι ο Θεός επικοινωνεί με την φύση και τον άνθρωπο δια των κτιστών ενεργειών Του, δηλαδή ισχυρίζονται ότι στον Θεό υπάρχουν και κτιστές ενέργειες.
Οπότε η Χάρη του Θεού δια της οποίας αγιάζεται ο άνθρωπος θεωρείται ως κτιστή ενέργεια. Αλλά έτσι δεν μπορεί να αγιασθεί. Αυτην την περί κτιστων θείων ἐνεργειών κακόδοξον διδασκαλίαν επεχείρησαν οι παπικοί μέσω τοῦ Βαρλαάμ να επιβάλουν και εις τους Ορθοδόξους, ηδη από τον 14ον αιώνα, ἀλλά την ἀντιμετωπισεν και εξηφάνισεν με την Ορθόδοξον διδασκαλίαν του ὁ ἅγιος Γρηγόριος ο Παλαμας Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης.
Επ’ αυτης της παπικης πλάνης στηρίζεται και ἡ αγιογράφησις της τοῦ Θεοῦ Πατρός, εις την εικόνα της λεγομένης ἁγίας Τριάδος, ἤ ὅπως την ὀνομάζουν οἱ πέντε τοῦ «συνθρόνου». Αυτό όμως είναι νεοπαπισμός, νεοβαρλαμιτισμός και επομένως κακως διαμαρτύρονται ὅτι τους κατηγοροῦμε ως «βαρλααμιστές», η ὅτι «δίδουν σχῆμα εἰς τον ἀσχημάτιστον Θεόν». Μέ τήν θεώρησιν ὅμως αὐτήν οἱ πέντε ἀποδεικνύονται τελείως παπόφρονες καί βαρλααμισταί, διότι οἱ παπικοί διδάσκουν ὅτι ὁ Θεός εἶναι μόνο οὐσία, και ὅτι ἡ ἐπικοινωνία του μέ τον κόσμο γίνεται μόνο με κτιστές ἐνέργειες, (δηλαδή με τά δημιουργήματα), ὅπερ, κατά τον ἅγιο Γρηγόριο τον Παλαμᾶ εἶναι ἀπόλυτα ἀρνητικό διά την σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου, και ἰσοδυναμεῖ μέ ἐπανάληψιν τῆς αἱρέσεως τοῦ Αρειανισμοῦ.
Πράγματι ὁ Αρειος μεγάλος αἱρετικός τοῦ Δ΄ αἰῶνα, καταδικάστηκε στην Α’ Οἰκουμενική Σύνοδο, ἀκριβῶς διότι λέγοντας ὅτι ὁ Χριστός δεν εἶναι Θεός, ἀλλά κτίσμα δηλαδή δημιούργημα, καθιστοῦσε την σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου ἀδύνατη, γιατί ἦταν ἀδύνατο για ἕνα δημιούργημα, ὅπως ἐξελάμβανε τον Χριστόν ὁ Αρειος, να θεώσει ἄλλα δημιουργήματα, δηλαδή τους ἀνθρώπους. Επομένως ἡ αἱρετική παπική διδασκαλία διά την κτιστήν Χάριν, τι ἄλλο εἶναι ἐκτός ἀπό νεοαρειανισμός;
‘Εφ’ ὅσον, λοιπόν, οἱ Παπικοί δεν δέχονται την διάκριση τοῦ Θεοῦ σε ἄκτιστη Οὐσία και ἄκτιστες ἐνέργειες, ὅπως δέχεται, πιστεύει και ὁμολογεί ἡ Ορθοδοξία, ἀλλά τον θεωροῦν μόνον ὡς ἄκτιστη οὐσία καταλήγουμε σ’ ἕνα «θεό» με τον ὁποῖο καμμιά δυνατότητα ἐπικοινωνίας και σωτηρίας μπορεῖ να ὑπάρξει.. Ακριβως διά να ἀποφύγουν αὐτόν τον «σκόπελο» οἱ Παπικοί ἐπενόησαν την θεωρία τῶν κτιστῶν ἐνεργειῶν ἤ της κτιστῆς χάριτος, με την ὁποίαν ὁ Θεός ἐπικοινωνεῖ και σώζει τά πλάσματά του.
ΔΙΑ ΤΗΝ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΚΑΡΕΑ: «Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ» (ΕΤΟΣ ΙΔΡΥΣΕΩΣ 1929) + Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΓΟΧ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ, ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ & ΑΧΑΡΝΩΝ ΚΗΡΥΚΟΣ
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου