ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ

ΕΝΗΜΕΡΩΣΙΣ ΕΠΙ  ΘΕΜΑΤΩΝ  ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ – ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑΣ - ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΟΣ ΤΗΣ ΑΚΑΙΝΟΤΟΜΗΤΟΥ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΕΛΛΑΔΟΣ Ἐκδίδεται εἰς τά πλαίσια τῶν ἐνημερωτικῶν ἀπογευματινῶν συνάξεων - ὁμιλιῶν εἰς τόν ἱερόν Ναόν Ἁγίου Σπυρίδωνος Καρέα (κάθε Δευτέρα) καί εἰς ἄλλας ἐνορίας τῆς Μητροπόλεως Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Δύναταί τις νά παρακολουθήση τήν σειράν τῆς «ΕΝΗΜΕΡΩΣΕΩΣ» καί εἰς τήν Ἰστοσελίδα: churchgoc.org  ἤ  ΓΝΗΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

ΤΕΥΧΟΣ 327            ΙΟΥΛΙΟΣ 2009

ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΛΑΜΒΑΝΩΜΕΝ ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΙΝ ΕΙΣ ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ: «ΔΙΑΤΙ ΣΗΜΕΡΟΝ ΤΟΣΗ ΠΑΡΑΦΡΟΣΥΝΗ ΕΙΣ ΤΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ»;

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ

ΕΙΣ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ «Η ΜΙΚΡΑ ΕΚ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΠΑΡΕΚΤΟΠΗ ΤΗ ΑΣΕΒΕΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΟΔΟΝ ΔΕΔΩΚΕΝ»

ΜΙΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΝ

          Α.Π.    Ε/49                            Ἐν  Κορωπίω Μάρτιος 2008 (Ε.Η.)

         

Πρός

ἐπερωτῶντα διατί ἡ τόση παραφροσύνη

εἰς τά ἐκκλησιαστικά μας πράγματα

Ἀγαπητέ μου, χαῖρε ἐν Κυρίω.

Μέ ἐρωτᾶτε, διατί τόσαι διαιρέσεις καί σκάνδαλα εἰς ἡμᾶς τούς Ὀρθοδόξους. Διατί τόση ἀσέβεια ἀκόμη καί εἰς σεμνυνομένους μέ τό ὄνομα τοῦ γνησίου Ὀρθοδόξου. Διατί τόση παραφροσύνη καί τόση ἀναίδεια ἀκόμη καί εἰς τούς ἐκκλησιαστικούς κύκλους.

Πολύ δικαιολογημένη εἶναι ἡ ἀπορία, διότι πράγματι, ἐάν ἀντικρύσωμεν μετά προσοχῆς τήν «κατάντια» τῶν σημερινῶν ἀνθρώπων γενικώτερον, ἀλλά καί τῶν ἐκκλησιαστικῶν μας πραγμάτων, θά φρίξωμεν.

Εἶναι πολύ χαρακτηριστικός ὁ Μέγας Βασίλειος διά τούς Κληρικούς τῆς ἐποχῆς του, τά ὁποῖα ἰσχύουν καί διά τούς σημερινούς Κληρικούς. Γράφει: «Ὁ Ἰούδας πού προτίμησε νά πεθάνη στήν ἀγχόνη παρά νά ζεῖ στήν ντροπή, ἀποδείχθηκε προτιμότερος ἀπ’ αὐτούς (τούς Ἱερωμένους) πού στίς μέρες μας στέκουν χωρίς ντροπή ἀπέναντι στήν γενική κατακραυγή καί σχετίζονται ἀναίσχυντα μέ τά αἰσχρά. Μονάχα μή ἐξαπατηθεῖτε ἀπό τίς ψευδολογίες τους ὅταν διακηρύττουν ὀρθότητα πίστεως. Τέτοιοι ἄνθρωποι εἶναι Χριστέμποροι, καί ὄχι Χριστιανοί, καθόσον πάντα προτιμοῦν ἐκεῖνο πού τούς βολεύει στόν παρόντα βίο ἀπό τό νά ζοῦν σύμφωνα μέ τήν ἀλήθεια τοῦ Εὐγγελίου» (Μέγας Βασίλειος ‘Επιστολή ΣΜ, Νικοπολίταις Πρεσβυτέροις, 2-3 PG 897 Α)

Καί ὁ Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης διά τήν ἐποχήν του διεκτραγωδεῖ τήν «κατάντια» τῶν τότε Κληρικῶν διά τῶν ἐξῆς: «Ὦ τῆς πωρώσεως!  ὦ τῆς θεομαχίας!  Χριστός ἤρνητο ... ἐπίσκοποι περιωρίζοντο καί ἡγούμενοι ταυτοπαθοῦντες... μοναχοί καί μονάζουσαι, λαϊκοί καί λαϊζουσαι..., οἱ μέν τυπτόμενοι, οἱ δέ φρουρούμενοι, ἄλλοι λιμοκτονούμενοι, ἕτεροι ξεόμενοι, ἄλλοι θαλαττευόμενοι ... ἕτεροι θανατούμενοι... καί σύ, ὦ τρισάθλιε, ἐαλωκώς τῆ ψυχοφθόρω κοινωνίᾳ, καί μένων εἰς τό ὀλετήριον, ἐπ΄ ἅν οὕτως, ἀλλ’ οὐ μοναστήριον, λέγεις εὖ ἔχειν... Ποῖον δέ καί διεσώσω ναόν, τόν ναόν τοῦ Θεοῦ, μιάνας σεαυτόν; Τίνας δέ καί ἀδελφούς ἐφυλάξω, διεφθορότας τῆ ὀλεθρίᾳ σου κοινωνία, κἄν ἐν βρώμασι; σκάνδαλον τοῦ κόσμου, ὑπόδειγμα ἀρνήσεως, προτροπή ἀπωλείας, σάρξ  ἀλλ’ οὐ πνεῦμα, σκοτήρ, ἀλλ’ οὐ φωστήρ. Ταῦτα αὐτή ἡ ἀλήθεια βοᾶ πρός τούς οὕτως ἀσεβοῦντας΄ οὕς εἰ μή μετανοήσουσιν ἐπιλέγειν οὕτως ἄθεα, οὐ χριστιανούς ἡγητέον» (P.G. 99, 1337 C).

Καί ἡ αἰτία ὅλης αὐτῆς τῆς παραφροσύνης, τῆς ἀσεβείας καί τῆς θεομαμαχίας, ποία εἶναι; Μᾶς δίδει τήν ἀπάντησιν ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Νύσσης. «Ἡ ἐν ὀλίγω τῆς ἀληθείας παρατροπή τῆ ασεβεία την πάροδον δέδωκε». (Ἁγίου Γρηγορίου Νύσσης, Ρ.G. 44,1249). Δηλαδή, ἐάν ξεφύγωμεν ἔστω καί κατ’ ὀλίγον ἀπό τήν ἀλήθεια, ἔρχεται σάν συνέπεια ἡ ἀσέβεια. Καί αὐτό ἀκριβῶς συμβαίνει σήμερον, καί μάλιστα εἰς πολύ μεγαλύτερον βαθμόν. Διότι, ἄν ἡ ὀλίγη παρατροπή (ἐκτροπή) ἀπό τήν ἀλήθεια δίνει τήν εὐκαιρία νά ἐκδηλωθῆ ἡ ἀσέβεια, πόσην ἀσέβειαν, πόσην παραφροσύνην πόσην θεομαχίαν φέρνει ἡ παντελής ἀθέτησις τῆς ἀληθείας. Διά τοῦτο ἀς προσέξωμεν, διότι οἱ καιροί χαλεποί. Καί ἀς μελετῶμεν τόν λόγον τοῦ Θεοῦ διά νά γνωρίζωμεν τήν ἀλήθειαν. Καί ἡ γνῶσις τῆς ἀληθείας θά μᾶς κρατήση ἐλευθέρους ἀπό τό κακόν, προσηλωμένους εἰς τό ἀγαθόν. «Γνώσεσθε, λοιπόν τήν ἀλήθειαν καί ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώση ὑμᾶς».

Μετ’ εὐχῶν

+ Ὁ Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς

Κήρυκος

ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΕΣΧΑΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ

ΜΙΑ ΠΡΟΦΗΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΣΤΑΡΕΤΣ

ΑΝΑΤΟΛΙΟΥ ΤΟΥ ΝΕΩΤΕΡΟΥ ΤΗΣ ΟΠΤΙΝΑ (+1927)

Ἕνα προφητικό κείμενο - καθρέπτης διά τά ὅσα συμβαίνουν στίς ἡμέρες μας. Τό δημοσιεύομεν μέ τήν ἐλπίδα, ὅτι θά ὠφελήση ὅσους ἀνησυχοῦν καί ἀγωνιοῦν ..., ὥστε νά διαπιστώσουν ὅτι «δεῖ ταῦτα πάντα (ἡ σημερινή ἐκκλησιαστική ‘\αποστασία τῶν πολλῶν) γενέσθαι»

"... Θά ἐξαπλωθοῦν παντοῦ αἱρέσεις καί θά πλανήσουν πολλούς ἀνθρώπους. ῾Ο ἐχθρός τοῦ ἀνθρωπίνου γένους θά ἐνεργεῖ μέ πονηρία μέ σκοπό νά ἑλκύση ἐντός τῆς αἱρέσεως ἐάν εἶναι δυνατόν ἀκόμη καί τοὐς ἐκλεκτούς. Δέν θά ἀρχίση ἀπ᾿ εὐθείας νά ἀπορρίπτη τά δόγματα τῆς ῾Αγίας Τριάδος, τήν θεότητα τοῦ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ  καί τήν ἀρετή τῆς Θεοτόκου, ἀλλά θά ἀρχίση ἀνεπαισθήτως νά διαστρέφη τίς διδασκαλίες καί τούς θεσμούς τῆς ᾿Εκκλησίας καί τό πραγματικό νόημά τους, ὅπως μᾶς παρεδόθησαν ἀπό τούς ῾Αγίους Πατέρες ἐν ῾Αγίῳ Πνεύματι. ᾿Ολίγοι θά ἀντιληφθοῦν αὐτές τίς πανουργίες τοῦ ἐχθροῦ, ἐκεῖνοι μόνον οἱ πλέον πεπειραμένοι εἰς τήν πνευματικήν ζωήν. Οἱ αἱρετικοί θά πάρουν τήν ἐξουσίαν ἐπί τῆς ᾿Εκκλησίας καί θά τοποθετήσουν ἰδικούς των ὑπηρέτας παντοῦ, οἱ δέ πιστοί θά καταφρονῶνται.

῾Ο Κύριος εἶπεν: "᾿Από τῶν καρπῶν αὐτῶν ἐπιγνώσσεσθε αὐτούς" καί ἔτσι ἀπό τούς καρπούς των, ὅπως ἐπίσης καί ἀπό τίς ἐνέργειες τῶν αἱρετικῶν ἀγωνίσου νά διακρίνης αὐτούς ἀπό τούς ἀληθινούς ποιμένας. Αὐτοί εἶναι πνευματικοί ληστές, λεηλατοῦντες τό πνευματικόν ποίμνιον καί θά εἰσχωροῦν εἰς τήν αὐλήν τῶν προβάτων (τήν ᾿Εκκλησίαν) ἀναβαίνοντες ἀλλαχόθεν (καί ὄχι ἀπό τήν πύλην), ὅπως ἀκριβῶς προεῖπεν ὁ Κύριος. Θά εἰσχωροῦν παρανόμως, μεταχειριζόμενοι βίαν καί καταπατοῦντες τούς θείους θεσμούς. ῾Ο Κύριος τούς ἀποκαλεῖ κλέπτας (᾿Ιω ι,1). Πράγματι, τό πρῶτο ἔργο πού θά κάνουν θά εἶναι ὁ διωγμός τῶν ἀληθινῶν ποιμένων, ἡ φυλάκισις καί ἡ ἐξορία τους, διότι χωρίς αὐτό θά εἶναι ἀδύνατον σ᾿ αὐτούς νά λεηλατήσουν τά πρόβατα. Γι᾿ αὐτό παιδί μου, ὅταν ἴδης τήν παραβίασιν τῆς πατερικῆς παραδόσεως καί τῆς θείας Τάξεως εἰς τήν ᾿Εκκλησίαν, τῆς Τάξεως πού ἐγκαθιδρύθη ἀπό τόν ἴδιο τόν Θεό, γνώριζε ὅτι οἱ αἱρετικοί ἔχουν ἤδη ἐμφανισθεῖ, ἄν καί πρός τό παρόν μπορεῖ νά ἀποκρύπτουν τήν ἀσέβειά τους. ᾿Ακόμη θά διαστρέφουν τήν ῾Αγίαν Πίστιν (᾿Ορθοδοξίαν) ἀνεπαισθήτως μέ σκοπό νά ἐπιτύχουν, καλύτερα νά παραπλανήσουν  καί δελεάσουν τούς ἀπείρους στά δίχτυά τους. ῾Ο διωγμός δέν θά στρέφεται μόνον ἐναντίον τῶν ποιμένων, ἀλλά ἐναντίον ὅλων τῶν ὑπηρετῶν τοῦ Θεοῦ, διότι ὅλοι ἐκεῖνοι πού θά κυβερνῶνται ἀπό τήν αἵρεσιν δέν θά ἀνέχωνται τήν εὐσέβειαν. Νά ἀναγνωρίζης αὐτούς τούς λύκους μέ ἔνδυμα προβάτων, ἀπό τίς ὑπερήφανες διαθέσεις τους καί τήν ἀγάπη τους διά τήν ἐξουσία. Θά εἶναι συκοφάντες, προδότες, ἐνσπείροντες πανταχοῦ ἔχθραν καί κακίαν. Οἱ ἀληθινοί ὐπηρέται τοῦ Θεοῦ εἶναι ταπεινοί, ἀγαποῦν τόν πλησίον καί εἶναι ὐπάκουοι εἰς τήν ᾿Εκκλησίαν.

Οἱ Μονάζοντες θά καταπιέζωνται μεγάλως ἀπό τούς αἱρετικούς καί ὁ μοναχικός βίος θά περιφρονεῖται. Τά Μοναστήρια θά λιγοστεύσουν, ὁ ἀριθμός τῶν μοναχῶν θά μειωθεῖ καί αὐτοί πού θά μείνουν θά ὑποφέρουν ποικίλους ἐκβιασμούς. Αὐτοί οἱ ἐχθροί τοῦ μοναχικοῦ βίου τέλος πάντων ἔχοντες ἐμφάνισιν μόνον εὐσεβείας, θά προσπαθοῦν νά ἑλκύουν τούς μοναχούς μέ τό μέρος των, ὑποσχόμενοι σ᾿ αὐτούς προστασία καί γήϊνα ἀγαθά, κακοποιοῦντες τούς ἀντιτιθεμένους σ᾿ αὐτούς μέ διώξεις. Αὐτές οἱ κακοποιήσεις θά προξενοῦν μεγάλη ἀπόγνωση στούς ὀλιγοψύχους, ἀλλά ἐσύ παιδί μου νά χαίρεσαι, διότι ἔχεις ζήσει μέχρι τοῦτον τόν καιρόν, ἐπειδή σύμφωνα μέ τόν λόγον τοῦ Κυρίου (Ματθ. Ι,31) οἱ πιστοί τότε, πού δέν ἔχουν δείξει ἄλλες ἀρετές, θά λάβουν στεφάνους μόνον καί μόνον ἐπειδή ἐστάθησαν στερεοί εἰς τήν πίστιν. Νά φοβῆσαι τόν Κύριον παιδί μου. Νά φοβῆσαι μήπως ἀπωλέσης τόν στέφανον πού ἑτοιμάσθηκε γιά σένα. Νά φοβῆσαι μήν ἀποβληθῇς παρά τοῦ Κυρίου εἰς τό σκότος τό ἐξώτερον καί τήν αἰώνιον κόλασιν. Στέκε ἀνδρείως εἰς την πίστιν καί ἐάν εἶναι ἀναγκαῖον νά ὑπομένης διωγμούς καί ἄλλες θλίψεις, διότι ὁ Κύριος θά εἶναι μαζί σου, καί οἱ ἅγιοι μάρτυρες καί ὁμολογητές θά βλέπουν  μέ χαρά τούς ἀγῶνάς σου. ῞Ομως ἀλλοίμονον στούς μοναχούς σ᾿ αὐτές τίς ἡμέρες πού θά εἶναι δεμένοι μέ ὑπάρχοντα καί πλούτη, οἱ ὁποῖοι ἕνεκα τῆς ἀγάπης, τῆς "εἰρήνης" θά εἶναι ἕτοιμοι νά ὐποταχθοῦν εἰς τούς αἱρετικούς. Αὐτοί θά ἀποκοιμίζουν τήν συνείδησή τους μέ τό νά λένε "ἐμεῖς συντηροῦμε καί σώζουμε τό μοναστήρι, καί ὁ Κύριος  θά μᾶς συγχωρήση". Οἱ ταλαίπωροι καί τυφλοί, δέν ἀντιλαμβάνονται ὅτι διά μέσου τῆς αἱρέσεως οἱ δαίμονες θά εἰσέρχωνται στό μοναστήρι, τό ὁποῖον δέν θά εἶναι πλέον τότε ἕνα ἅγιο μοναστήρι, ἀλλά γυμνοί τοῖχοι ἀπό ὅπου ἡ χάρις θά ἀποχωρεῖ.

῾Ο Θεός ὁπωσδήποτε εἶναι ἰσχυρότερος ἀπό τούς ἐχθρούς καί ποτέ δέν θά ἐγκαταλείψη τούς ὑπηρέτας του. ᾿Αληθινοί χριστιανοί θά εὑρίσκωνται ἕως τέλους τοῦ αἰῶνος τούτου, μόνον πού θά προτιμοῦν νά ζοῦν σέ ἀπομακρυσμένους καί ἐρημικούς τόπους. Νά μή φοβῆσαι τίς θλίψεις, ἀλλά μᾶλλον νά φοβῆσαι τήν ὀλέθριον αἵρεσιν, διότι αὐτό εἶναι πού μᾶς γυμνώνει  ἀπό τήν θεία χάρη καί μᾶς χωρίζει ἀπό τόν Χριστό.

ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΕΣΧΑΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ

ΤΟ ΠΛΕΟΝ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟΝ

ΣΗΜΕΙΟΝ ΤΩΝ ΕΣΧΑΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ

(Ἀπό τάς ἐπιστολάς τοῦ ᾿Αρχιεπισκόπου

Θεοφάνους τῆς Πολτάβα καί Περεγιάσλαβ)

"Τό πλέον καταπληκτικόν σημεῖον τῶν ἐσχάτων καιρῶν κατά τάς προφητείας τοῦ Σωτῆρος, ὡς ὁ ᾿Αρχιεπίσκοπος Θεοφάνης τῆς Πολτάβα καί Περεγιασλάβ γράφει, εἶναι ὅτι "τά ἄστρα πίπτουν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ" (Ματθ. 24:29). Συμφώνως μέ τήν ἐξήγησιν τοῦ ἰδίου τοῦ Σωτῆρος, "τά ἄστρα" εἶναι οἱ ῎Αγγελοι τῶν ᾿Εκκλησιῶν, δηλαδή, οἱ ᾿Επίσκοποι (᾿Αποκ. 1:20) Τοιουτοτρόπως ἡ θρησκευτικοηθική πτῶσις τῶν ᾿Επισκόπων ἀντιπροσωπεύει ἕνα ἀπό τά πλέον χαρακτηριστικά σημεῖα τῶν ἐσχάτων καιρῶν. ῾

Η πτῶσις τῶν ᾿Επισκόπων εἶναι ἰδιαιτέρως φοβερή, ὅταν αὐτοί πίπτουν μακράν τῶν δογμάτων τῆς Πίστεως ἤ, ὡς ὁ ᾿Απόστολος λέγει: ὅταν αὐτοί "θά θελήσουν νά μεταστρέψουν τό Εὐαγγέλιον τοῦ Θεοῦ" (Γαλ. 1:7). ᾿Επ᾿ αὐτούς ὁ ᾿Απόστολος διατάζει νά ἐκφωνῆται "ἀνάθεμα": "Εἴ τις ὑμᾶς  εὐαγελίζεται παρ᾿ ὅ παρελάβετε ἀνάθεμα". Λέγει "ἔστω" (Γαλ. 1:8-9). Καί δέν εἶναι ἀπαραίτητον νά βραδύνωμεν ἐδῶ, ὡς ὁ ἴδιος τονίζει: "Αἱρετικόν ἄνθρωπον μετά μίαν καί δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ· εἰδώς ὅτι ἐξέστραπται ὁ τοιοῦτος καί ἁμαρτάνει, ὤν αὐτοκατάκριτος" (Τίτ. 3:10-11).

῎Αλλως, δηλαδή, ἐάν εἶναι ἕνεκα ἀδιαφορίας ἡ ἀπομάκρυνσις ἐκ τῆς ἀληθείας, ἡ δίκη τοῦ Θεοῦ θά σέ πλήξη: "ὅτι χλιαρός εἶ καί οὔτε ζεστός, οὔτε ψυχρός, μέλλω σε ἐμέσαι ἐκ τοῦ στόματός μου" (᾿Απ. 3:16) (᾿Επιστολαί ᾿Αρχιεπισκόπου Θεοφάνους τῆς Πολτάβα καί Περεγιάσλαβ, ᾿Επιστολή 18, σελ. 29).

ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

ΑΝΕΠΙΤΡΕΠΤΗ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΩΝ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ

ΕΘΝΙΚΟΝ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΝ ΚΕΝΤΡΟΝ

ΠΟΝΤΙΑΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ «ΠΑΝΑΓΙΑ ΣΟΥΜΕΛΑ»

Παράρτημα: Ἱεραποστολική Ἀδελφότης «Η ΑΓΙΑ ΦΙΛΟΘΕΗ»

Μητροπολίτου Χρυσάνθου 10,  Ἀχαρναί, Τηλ. 210.2466057

ΔΕΛΤΙΟΝ ΤΥΠΟΥ

Ἀχαρναί 8/21 Ἰουνίου 2007

 «Ἀνεπίτρεπτη ἡ κοινωνία μέ αἱρετικούς κατά τόν Μ. Βασίλειο», εἶναι ὁ τίτλος ἑνός ἄρθρου, τό ὁποῖον εὕρομεν εἰς τό ΙΝΤΕΡΝΕΤ, μέ ἡμερομηνίαν δημοσιεύσεως 3 Μαρτίου 2007.  Ἐπειδή τό ἀξιολογήσαμεν ὡς πολύ σημαντικόν, τό ἀντιγράφομεν καί τό δημοσιεύσουμε, διά νά γίνη γνωστόν εἰς ὅσους θέλουν νά γνωρίσουν τήν ἀλήθεια. Ἰδού τί γράφει τό ἄρθρον:

 «Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΠΑΡΑΔΟΣΙΣ θεωρούσε ανέκαθεν τους αιρετικούς ἐπισκόπους, έστω και αν ήσαν ακόμη άκριτοι (δηλ. μη καταδικασμένοι ακόμη υπό Συνόδου), ώς μη κοινωνικούς, ώς ευρισκομένους εκτός της κοινωνίας Πίστεως, εκτός της κοινωνίας της Εκκλησίας. Ό Μέγας Βασίλειος έπίστευε, ότι ή κοινωνία δέν είναι κάτι τυπικόν, άλλα θέμα ουσίας, θέμα Πίστεως, θέμα σωτηρίας. Γράφων προς τους Εύαισηνούς, εύχεται να μην έκπέση έκ της κοινωνίας με εκείνο το τμήμα της Εκκλησίας, το οποίο παραμένει έπί της βάσεως «τής υγιούς και άδιαστρόφου διδασκαλίας», έφ' όσον ή ορθή Πίστις είναι το θεμέλιον τής κοινωνίας και ή κοινωνία με τους Ορθοδόξους σημαίνει τοποθέτηση στην «μερίδα» των δικαίων «έν τη ήμερα τού Κυρίου ημών Ίησού Χριστού τη δικαία, όταν έλθη δούναι ήμίν έκάστω κατά την πράξιν αύτού» (ΡG τ. 32, στλ. 937Ο-940Α: Επιστολή ΣΝΑ' «Εύαισηνοίς», § 4). Η κοινωνία με αιρετικούς, κατά τον Μ. Βασίλειον, είναι ανεπίτρεπτος, έφ' όσον διά τής αθετήσεως έν όλω ή έν μέρει τής Ορθοδόξου Ομολογίας, αυτοί τίθενται αυτομάτως εκτός τής κοινωνίας τής Εκκλησίας. Ό Ούρανοφάντωρ, ήδη ώς Διάκονος, διέκοψε το 361 τήν κοινωνίαν με τον Επίσκοπο Καισαρείας Διάνιον και κατέφυγε στην έρημία τού Πόντου, παρά το ότι αγαπούσε και έσέβετο αυτόν βαθύτατα και παρά το ότι ό Διάνιος τον είχε βαπτίσει και χειροτονήσει; γιατί έπραξε τούτο; γιατί «άπετειχίσθη»; Διότι ό Διάνιος, έξ αδυναμίας χαρακτήρος, είχε υπογράψει τήν μή ορθόδοξο ομολογία πίστεως τής ήμιαρειανικής συνόδου Κωνσταντινουπόλεως [360, έξαρχος ό «Όμοιανός» Άκάκιος Καισαρείας Παλαιστίνης] (ΡG τ. 32, στλ. 38 8 0-392Α: Επιστολή ΝΑ' «Βοσπορίω Επισκόπω»). Αργότερα, ώς Επίσκοπος πλέον, δέν έδίστασε νά διάσπαση και τήν παλαιάν φιλία του μέ τον άρειανόφρονα επίσκοπο Σεβαστείας Εύστάθιον και νά διακόψη κάθε επαφή μαζί του. Ἐπεξηγών τήν αύστηράν στάσι του, έγραφε: "Τώρα όμως, έάν μήτε μέ εκείνους (τους περί τον Εύστάθιον) συμφωνούμε, αλλά και τους όμόφρονάς των αποφεύγουμε, δικαίως θά τύχωμε ασφαλώς συγγνώμης, «μηδέν προτιμότερον τής αληθείας και τής εαυτών ασφαλείας τιθέμενοι» " (ΡG τ. 32, στλ. 925 ΒC: Επιστολή ΣΜΕ' «Θεοφίλω Επισκόπω»).

Ὅσοι μελετήσουν τό ὡς ἄνω κείμενον πρέπει νά λάβουν ὑπ’ ὄψιν, ὅτι οἱ νεοημερολογῖτες ἀπό τό 1920-1924, οἱ Φλωρινικοί ἀπό τό 1937 καί τό 1960, οἱ Γρηγοριανοί ἀπό τό 1995 καί οἱ Νικολαῖται ἀπό τό 2005, ὄχι μόνον ΚΟΙΝΩΝΟΥΝ μετά αἱρετικῶν, ἤτοι συμπλέουν μετά τοῦ παναιρετικοῦ Οἰκουμενισμοῦ (Νεοημερολογιτικοῦ καί Παλαιοημερολογιτικοῦ), ἀλλά εἶναι καί οἱ ἴδιοι βουτηγμένοι μέσα στήν αἵρεσι καί στήν πλάνη,.

Ὅποιος θέλει νά γνωρίση περισσότερα ἐπ’ αὐτοῦ τοῦ θέματος, ἀς ἐγγραφῆ συνδρομητής εἰς τά ὁμολογιακά περιοδικά τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας  «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΠΝΟΗ», «ΓΝΩΣΕΣΘΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ», «ΝΕΑΝΙΚΗ ΦΛΟΓΑ» καί ἄν ἔχη πρόσβασιν εἰς τό διαδίκτυο ἀς ἀναζητήση τήν ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ τῆς ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ», ὅπου θά εὕρη πάμπολλα σχετικά ἄρθρα.

Ἐκ τῆς Γραμματείας

ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΙΣ

ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΕΥΣΤΡΑΤΙΑΔΗ, Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ, ΚΟΡΩΠΙ 2000.

ΕΚΔΟΣΙΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΑΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ

 ΚΟΡΩΠΙ 200 ΣΧΗΜΑ: 13,5Χ20,5. ΣΕΛΙΔΕΣ 224:

Ὁ συγγραφεύς Γρηγόριος Εὐστρατιάδης, Νομικός, διατελέσας καί Βουλευτής Λακωνίας καί Διεθυντής τῆς ‘Εφημερίδος «ΣΚΡΙΠ», προλογίζοντας τήν ἔτει 1929 πρωτοεκδοθεῖσαν ἔκδοσιν γράφει: «Η  ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ» ἐδημοσιεύθη «πρός διαφώτισιν πάντων τῶν στερρῶς ἐχομένων τῆς ‘Ορθοδόξου ἡμῶν Πϊστεως καί ἐμμενόντων εἰς τήν αὐστηράν τήρησιν τῶν Κανόνων τῆς Ἐκκλησίας καί τῶν ἰερῶν παραδόσεων Αὐτῆς». Καί ὅπως ἐπεξηγεῖ ὁ ἴδιος: «Πρόκειται διά σειράν ἄρθρων, τά ὁποῖα ἐδημοσιεύσθησαν εἰς τήν ἐφημερίιδα τῶν Ἀθηνῶν «ΣΚΡΙΠ» εἰς ἀπάντησιν ἐπί τῶν «πολλῶν ἀβασίμων, ἱστορικῶς ἀναληθῶν καί γενικῶν σαθρῶν ἐπιχειρημάτων» μέ τά ὁποῖα «εἰς διάφορα ἐκδοθέντα φυλλάδια καί δημοσιεύματα εἰς διαφόρους Ἐφημερίδας  ἡ ‘Αρχιεπισκοπή Ἀθηνῶν προσεπάθησε νά δικαιολογήση τό πραξικόπημα τῆς μεταβολῆς τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ ἡμερολογίου».  Καί ὅπως ἀναφέρει ὁ ἴδιος «τάς ἀσυστάτους ταύτας δικαιολογίας ἀνηρέσαμεν εἰς μακράν μελέτην δημοσιευθεῖσαν εἰς τό «Σκρίπ» ἐν συνεχείαδέ  εἰς σειράν ἄρθρων κατά τόν Μάρτιον τοῦ 1928». Πρόκειται δηλαδή δι’ ἕνα ἱστορικόν ντοκουμέντο, τό ὁποῖον διεφώτισε χιλιάδας Ἑλλήνων, ὥστε νά παραμείνουν Γνήσιοι Ὀρθόδοξοι, ἀλλά καί παρεκίνησε πολλούς νεοημερολογίτας, νά ἴδουν τήν πραγματικήν ἀλήθειαν περί τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἡμερολογίου, νά ἀφήσουν τήν πλάνην τοῦ νεοημερολογιτισμοῦ, ὁ ὁποῖος ἀπεδείχθη Οἰκουμενισμός, καί νά ἐπιστρέψουν εἰς τήν πατρώαν εὐσέβειαν, ἤτοι τήν Γνησίαν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν.

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΕΣ - ΣΧΟΛΙΑ

Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΠΙΣΤΙΣ ΚΑΘΙΣΤΑ ΚΑΠΟΙΟΝ ΑΞΙΟΝ
ΝΑ ΣΥΓΚΑΤΑΡΙΘΜΗΘΗ ΕΙΣ ΤΗΝ ΣΥΝΟΔΟΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

"Οὐ γἀρ οἷόν τε συνόδῳ συναριθμηθῆναι τούς περί τήν πίστιν ἀσεβοῦντας".

Η ΕΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΙ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΟΥ 1724 ΛΕΓΕΙ ΟΤΙ ΕΚΕΙΝΟΙ ΟΠΟΥ ΑΠΕΣΚΙΡΤΗΣΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΚΑΘΟΛΙΚΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ. ΟΥΤΕ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΔΥΝΑΝΤΑΙ ΝΑ ΟΝΟΜΑΖΩΝΤΑΙ. ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΒΑΤΑ ΨΩΡΙΩΝΤΑ ΚΑΙ ΜΕΛΗ ΣΕΣΗΠΟΤΑ.

"᾿Εκεῖνοι ὁποῦ ἀποσκιρτήσουσιν ἀπό τήν εὐσέβειαν καί ἀφήσουσι μέν τά πάτρια καί ὀρθά τῆς πίστεως ἡμῶν δόγματα καί τάς κοινάς παραδόσεις τῆς ᾿Εκκλησίας, περιπέσωσι δέ καί ἐξολισθήσωσιν εἰς νεωτερισμούς καί ἀλλοκότους ὑπολήψεις καί ἔθη ἑτερόδοξα, καί παραχαράξωσι καί νοθεύσωσι τήν τῆς εὐσεβείας ἀλήθειαν, οἱ τοιοῦτοι οὔτε πλέον εἶναι, οὔτε ὀνομάζονται τῇ ἀληθείᾳ χριστιανοί, ἀλλ' ὡς ἑτερόδοξοι καί νεωτερισταί ἐκκόπτονται καί χωρίζονται τῆς ἐκκλησιαστικῆς καί χριστιανικῆς ὁλομελείας, καί τῆς ἱερᾶς μάνδρας ἐκβάλλονται, ὡς πρόβατα ψωριῶντα καί μέλη σεσηπότα" (Σύνοδος ἐν Κων)λει 1724, Μάνσι 37,209).

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΥΠΑΚΟΥΩΜΕΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ. ΔΙ ΑΥΤΗΣ ΛΑΛΕΙ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΠΝΕΥΜΑ. Ο ΑΝΤΙΦΕΡΟΜΕΝΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ ΕΝΑΝΤΙΩΝΕΤΑΙ ΕΙΣ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΠΝΕΥΜΑ. ΥΠΑΚΟΗ ΟΜΩΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΥΠΑΚΟΗΝ ΕΙΣ ΕΔΙΔΑΞΑΝ ΟΙ ΑΠΟΣΤΟΛΟΙ, ΕΙΣ ΟΣΑ ΠΑΡΕΛΑΒΟΝ ΚΑΙ ΜΑΣ ΠΑΡΕΔΩΚΑΝ ΟΙ ΘΕΟΦΟΡΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ, ΕΙΣ ΟΣΑ ΕΔΟΓΜΑΤΙΣΑΝ ΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΑΙ ΣΥΝΟΔΟΙ.

"Οὐδείς δύναται νά ἐναντιωθῇ εἰς τάς Οἰκουμενικάς Συνόδους, μένων εὐσεβής καί ὀρθόδοξος... ῾Ο γάρ ἀντιφερόμενος εἰς αὐτάς καί ἀντιπίπτων εἰς αὐτό ἀντιφέρεται καί ἀντιπίπτει τό Πνεῦμα τό ῞Αγιον, τό λαλοῦν διά τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, καί αἱρετικός καί ἀναθεματισμένος γίνεται... Τί λέγω αἱρετικός; ὡς ἐθνικός καί ἀσεβής λογίζεται ὁ παρακούων τῆς ᾿Εκκλησίας, ἧς πρόσωπον ἐπέχει ἡ Οἰκουμενική Σύνοδος. "᾿Εάν γάρ, φησίν ὁ Κύριος, καί τῆς ᾿Εκκλησίας παρακούσῃ, ἔστω σοι ὥσπερ ὁ ἐθνικός καί ὁ τελώνης, ἐπειδή ἡ ὑστάτη ψῆφος καί κρίσις τῆς ᾿Εκκλησίας ἡ Οἰκουμενική ἐστί Σύνοδος" (Πηδάλιον σελ. 120).

ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΑΤΕΡΙΚΗΝ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΝ
ΕΙΝΑΙ ΒΑΣΙΚΟΝ ΚΡΙΤΗΡΙΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΟΡΕΙΑΣ

 "Πίστιν ἡμεῖς οὔτε παρ᾿ ἄλλων γραφομένην ἡμῖν νεωτέραν παραδεχόμεθα, οὔτε αὐτοί τά τῆς ἡμετέρας διανοίας γεννήματα παραδιδόναι τολμῶμεν, ἵνα μή ἀνθρώπινα ποιήσωμεν τά τῆς εὐσεβείας ρήματα· ἀλλ᾿ ἅπερ παρά τῶν ἁγίων Πατέρων δεδιδάγμεθα, ταῦτα τοῖς ἐρωτῶσιν ἡμᾶς διαγγέλλομεν" (Μ. Βασιλείου, Π. 32,588).

«ΜΗ ΣΙΓΗΣΩΜΕΝ ΙΝΑ ΜΗ ΚΡΑΥΓΗ ΣΟΔΟΜΩΝ ΓΕΝΩΜΕΘΑ».

Δύο ἅγιοι  μᾶς ὑποδεικνύουν τόν δρόμο διά νά δυνηθῶμεν νά ξεπεράσωμεν τήν σύγχρονον ἐκκλησιαστικήν κρίσιν. Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος μᾶς νουθετεῖ: "Ταῖς ἀρεταῖς πρόβαινε, ὥσπερ βαθμίσι τόν νοῦν ἀνυψῶν πρακτικαῖς θεωρίαις". Ὁ Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης μᾶς ὑπομιμνήσκει: "Διό ὑπομιμνήσκω μή σιγήσωμεν, ἴνα μή κραυγή Σοδόμων γενώμεθα. Μή θῶμεν σκάνδαλον τῆ Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ, ἥτις ἐστί καί ἐν τρισίν ὀρθοδόξοις ὁριζομένη".

(Πρός τούς ἁπανταχοῦ Ὀρθοδόξους: Ἐγγραφεῖτε συνδρομητές, μελετᾶτε καί ἐνισχύετε τά περιοδικά τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου ‘Εκκλησίας «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΠΝΟΗ» καί «ΓΝΩΣΕΣΘΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑΝ», μέσα ἀπό τά ὁποῖα γίνεται ἐνημέρωσις ἐπί τῶν συγχρόνων ἐκκλησιαστικῶν καί ἐθνικῶν θεμάτων, καί ἐν ἑνί λόγω ἀπέμειναν αἱ μόναι ἐπάλξεις τοῦ Ἱεροῦ τῆς Γνησίας Ὀρθοδοξίας Ἀγῶνος).