ΕΠΟΙΚΟΔΟΜΗΤΙΚΑ ΚΑΙ ΨΥΧΩΦΕΛΗ

Ο ΚΥΡΙΟΣ ΣΙΧΑΙΝΕΤΑΙ ΤΟΝ ΕΓΩΙΣΤΗΝ
Κάποτε ο αββάς Μακάριος κατέβαινε με τον υποτακτικό του, στην πόλη της Αλεξάνδρειας. Στο δρόμο συνάντησαν τυχαία, έναν υψηλόσωμο άνδρα και έτσι συμπορεύτηκαν μαζί του στην πόλη. Σε μια στιγμή, εκεί που περπατούσανε, περάσανε από κάτι πτώματα ζώων και ο αββάς με τον υποτακτικό του, κράτησαν την μύτη τους, γιατί ανέδυε από αυτά, αφόρητη δυσωδία. Αντίθετα, ο υψηλόσωμος άνδρας, δεν έκανε καμμία κίνηση, σαν να μην τον ενοχλούσε η άσχημη αυτή μυρωδιά. Προχωρώντας λίγο πιο κάτω, πέρασαν από κάτι σκοτωμένα σκυλιά, που ήταν σε αποσύνθεση. Έπιασαν και οι 2 τους πάλι τη μύτη, ενώ ο άνδρας απαθής προχωρούσε στο δρόμο. Φτάνοντας στην είσοδο της πόλης, συνάντησαν μια πανέμορφη γυναίκα, πολύ καλλωπισμένη, που πέρασε από δίπλα τους, με μια χαρακτηριστική άνεση και επιδεικτικότητα. Αυτό το πράγμα έκανε τον υψηλόσωμο άνδρα να πιάσει την μύτη του. Ο αββάς Μακάριος και ο υποτακτικός του, τόσο πολύ παραξενεύτηκαν, από την ενέργεια αυτή του υψηλόσωμου άνδρα, που τον ρώτησαν: - Αδερφέ, γιατί κράτησες την μύτη σου; Και αυτός τους είπε τα εξής: - Εγώ είμαι άγγελος Κυρίου, που με έστειλε ο Θέος για να σας δείξω, ότι η δυσωδία των ζώων δεν ενοχλεί τον Κύριο, αλλά "σιχαίνεται" τον εγωισμό του ανθρώπου...