ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΚΗΡΥΚΟΥ ΠΡΟΣ ΟΣΙΩΤΑΤΟΝ ΜΟΝΑΧΟΝ

 

 

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΚΗΡΥΚΟΥ 

ΠΡΟΣ ΟΣΙΩΤΑΤΟΝ ΜΟΝΑΧΟΝ ....  Α.Π. 10  

 Ἐν τῶ Ἐπισκοπείω Ἁγίας Αἰκατερίνης Κορωπίου Ἀττικῆς τῆ  6.3.2006 (Ε.Η.),   Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, ‘Αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης.

Ὁσιώτατε π. ... ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ νά εἶναι μαζί σας, νά σᾶς ἐνδυναμώνη εἰς τόν ἀγῶνα τῆς μοναχικῆς ζωῆς καί νά σᾶς διαφυλάττη πάντοτε εἰς τήν Ἀλήθειαν τῆς Πίστεως. Μοῦ ἐζητήσατε τήν εὐλογίαν διά νά ἀπαντήσετε εἰς τόν κατά σάρκα ἀδελφόν σας, ὁ ὁποῖος δι’ ἐπιστολῆς του σᾶς κατηγορεῖ διότι «φύγατε» ἀπό τό Μοναστήρι, καί ἤλθατε εἰς τό ‘Επισκοπεῖον τῆς Ἀγίας Αἰκατερίνης.  Ἡ εὐλογία εἶναι δεδομένη, διότι ὁ χριστιανός, πολλῶ μᾶλλον ὁ μοναχός πρέπει «νά δίδη λόγον παντί τῶν αἰτοῦντι» καί νά ὁμολογῆ εὐκαίρως ἀκαίρως τήν Πϊστιν του, διά νά μᾶς ὁμολογήση καί ὁ Χριστός ἐνώπιον τοῦ Πατρός Του.  Ἡ ἀλήθεια πρέπει νά λέγεται πρός πᾶσαν κατεύθυνσιν, διότι μόνον αὐτή διαλύει τό σκοτάδι τῆς ἄγνοιας καί φωτίζει τόν δρόμον τῆς γνώσεως τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ.  Ὁ ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης λέγει ὅτι «ὅταν πίστις τό κινδυνευόμενον» οἱ μοναχοί πρέπει νά μή σιωποῦν, ἀλλά νά ὁμολογοῦν δημοσίως τήν πίστιν των.  Λέγει μάλιστα τό ὲξῆς χαρακτηριστικόν: «Μή σιγήσωμεν ἀδελφοί, ἵνα μή κραυγή Σοδόμων γενώμεθα». Πιστεύω, ὅτι ὁ ἀγαπητός ἀδελφός σας ..., ἔγραψε ὅσα ἔγραψε ἐναντίον σας, δηλαδή διά τήν ἀπόφασίν σας νά ἀφήσετε τό μοναστήρι καί νά ἔλθετε εἰς τήν Ἁγίαν Αἰκατερίνην, ἀπό ζῆλον διά τήν Ὀρθοδοξίαν, καί ἀπό ἐνδιαφέρον καί ἀγάπην πρός ἐσᾶς. Μόνον πού φαίνεται ὅτι δέν γνωρίζει τά πραγματικά ἐκκλησιαστικά γεγονότα τῶν τελευταίων ἐτῶν, δι’ αὐτό ὁ ζῆλός του εἶναι «οὐ κατ’ ἐπίγνωσιν». ‘Αλλά καί ἡ ἀγάπη του καί τό ἐνδιαφέρον του γιά σᾶς, τά ὁποῖα πιστεύω εἶναι ἐμφανῆ καί εἰλικρινῆ, δέν κινοῦνται εἰς τόν χῶρον τῆς πραγματικῆς ἀγάπης, καί τοῦ πραγματικοῦ ἐνδιαφέροντος, διότι διά νά εἶναι ἀληθινά καί χριστιανικά, πρέπει νά συμβαδίζουν μέ τήν ἀλήθεια καί νά ὑπηρετοῦν τήν ‘Ορθοδοξία.

Βεβαίως τά ὅσα σᾶς ἔγραψε ὁ ἀδελφός σας, ἀπηχοῦν καί ἐναντίον τῆς ἐλαχιστότητός μου, διά τήν ἀπόφασίν μου νά διακόψω πᾶσαν κοινωνίαν μετά τῆς ψευδοσυνόδου τοῦ Νικολάου. Θεωρῶ φυσικήν τήν ἀντίδρασίν του, ἀφοῦ βλέπει τά πράγματα παραμορφωμένα, καί ἀφοῦ θεωρεῖ τόν Νικόλαον κανονικόν καί ὀρθοτομοῦντα τόν λόγον τῆς Ἀληθείας, ἐνῶ συμβαίνει τό ἐντελῶς ἀντίθετον. Ἄν ἔβλεπε τά πράγματα, ὅπως ἀκριβῶς εἶναι, χωρίς τήν παραχάραξι πού τούς ἔχουν κάνει οἱ .... καί αὐτοί οἱ ἴδιοι οἱ Ἀρχιερεῖς, ἀσφαλῶς θά ἐφήρμοζε καί στόν ἑαυτό του τό «φεῦγε καί σώζου», καί θά ἐπανελάμβανε τό «Στῶμεν καλῶς» τοῦ ‘Αρχαγγέλλου Μιχαήλ, καί δέν θά εἶχε καμμίαν κοινωνίαν μετ’ αὐτῶν, ἀφοῦ θά διεπίστωνε ὅτι  βρίσκονται στήν πλάνη. Τότε δέν θά σᾶς ἔλεγε ὅτι κακῶς φύγατε ἀπό τό Μοναστήρι, ἀλλά θά σᾶς ἐπαινοῦσε διά τήν Ὁμολογιακήν σας πρᾶξιν.

Σᾶς δίδεται, λοιπόν, μία εὐκαιρία, ἐκεῖνο τό ὁποῖον ἐνδεχομένως δέν γνωρίζει ὁ κατά σάρκα  ἀδελφός σας, νά τοῦ τό γνωρίσετε σεῖς. Καί ἴσως γνωρίζοντας τήν ἀλήθεια, δεῖ διαφορετικά τά πράγματα, ὅπως ἀκριβῶς εἶναι. Καί πρέπει νά γίνη αὐτό, διότι ἡ ὁμίχλη τῆς πλάνης, τῆς παραχαράξεως, τῆς συγχύσεως, τῆς κακοδοξίας καί τοῦ ψεύδους δέν ταιριάζει σέ ἀνθρώπους πού ἀπό μικροί γνώρισαν τήν Ὀρθοδοξία καί τήν ἀκολούθησαν μέ ζῆλο. Πρέπει νά καταλάβει ὁ αδελφος σας καί κάθε ἄλλος, ὅτι μόνον πράκτορες τῶν ξένων Κέντρων μποροῦν νά συμπεριφέρωνται, ὅπως συμπεριφέρωνται οι ...., οἱ ὁποῖοι δυστυχῶς πῆραν στό λαιμό τους τούς Ἀρχιερεῖς καί τούς ὡδήγησαν στό «ξεπούλημα τῆς Ὀρθοδοξίας» στό «παζάρι τοῦ Νεοημερολογιτικοῦ καί Παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰικουμενισμοῦ». Δέν τό βλέπουν, ὅτι ἀπό τότε πού πῆραν ἐντολή καί ἄλλαξαν γραμμή, δἐν ἔπαυσαν νά «ἁλωνίζουν» ὅλη τήν Ἑλλάδα καί μέ τήν ἀνοχή, τήν κάλυψι καί τήν συγκατάθεσι τῶν ‘Επισκόπων, σκορποῦν τό μικρόβιο τῆς κακοδοξίας των καί τῶν βλασφημιῶν κατά τῆς Ὁμολογίας καί τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς;

Πάτερ ..., ἔργον τοῦ μοναχοῦ, ἐν καιρῶ κινδυνευούσης πίστεως, δέν εἶναι μόνον ἡ ἐπιτέλεσις τῶν μοναχικῶν καθηκόντων, ἀλλά καί ἡ μαρτυρία τῆς γνησίας Ὀρθοδοξίας, καί ἡ ἐνημέρωσις ἐκείνων πού βρίσκονται στό σκοτάδι, ἀσφαλῶς καί ἡ προσευχή γι’ αὐτούς. Εἶναι «εὐκαιρία», λοιπόν, (ἴσως ἀποδειχθῆ καί οἰκονομία τοῦ Θεοῦ) νά διαφωτίσετε τόν ἀδελφόν σας, καί ὅλους τούς ἀδελφούς, μέ τούς ὁποίους μπορεῖτε νά ἐπικοινωνήσετε, εἶναι καιρός, λέγω, νά τόν ἐνημερώσετε διά τήν πραγματική ἀλήθεια τοῦ πράγματος, ὅτι δηλαδή δέν φύγατε σεῖς ἀπό τό Μοναστήρι, πού ἐγνωρίσατε, δηλαδή ἀπό τό ὀρθόδοξο Μοναστήρι, πού ἐδώσατε τίς μοναχικές σας ὑποσχέσεις. ‘Εσεῖς φύγατε ἀπό ἕνα «Μοναστήρι», τό ὁποῖον δέν ἔχει καμμία σχέσι μέ ἐκεῖνο τό Ὀρθόδοξο Μοναστήρι, τό Μοναστήρι ὅπως τό παρέδωσε ὁ ἅγιος Πατέρας. Φύγατε ἀπό τό «Μοναστήρι» πού ἔγινε ἀπό τούς ... μικρούς καί τούς μεγάλους πρακτορίσκους Κέντρον παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

Πρέπει νά τό καταλάβει καί ὁ ἀδελφός σας, ὅτι δέν φύγατε σεῖς ἀπό τήν Ἱερά Μονή τοῦ Ἁγίου Πατρός Ματθαίου, ἀλλά ἔφυγαν αὐτοί πού πολέμησαν καί πολεμοῦν τήν Ὁμολογία τῆς Πίστεως, αὐτοί πού ἐβλασφήμησαν καί βλασφημοῦν τήν Ἀποστολικήν Διαδοχή, ὅπως τήν ἄφησε ὁ ἅγιος Πατέρας διά τῶν εὐλογημένων χειροτονιῶν τοῦ 1948. Ἔφυγαν αὐτοί πού πρόδωσαν καί κατ’ ἐξακολούθησιν προδίδουν τόν Ἱερόν Αγῶνα. Ἔφυγαν αὐτοί οἱ ὁποῖοι διά λογαριασμόν τῶν ξένων Κέντρων, ὡδήγησαν καί τούς ‘Αρχιερεῖς μας, νά βλασφημήσουν καί αὐτοί κατά τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς, διότι ἄλλως δέν ἠδύνατο νά προχωρήσουν τά σχέδια τοῦ παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τά ὁποῖα προβλέπουν οἰκουμενιστικήν ἕνωσιν – συνύπαρξιν μετά τῶν Φλωρινικῶν καί ὑπαγωγήν ὅλων, ἔστω καί ἔμμεσον ὑπό τόν Νεοημερολογιτισμόν. Εἶναι αὐτοί πού «ἐπίεσαν» (ναί κυριολεκτῶ, διότι ἔχω σαφεῖς μαρτυρίες) τόν Μακαριώτατον νά φθάση εἰς τήν ἱερόσυλον συμπαιγνίαν τῆς δῆθεν παραιτήσεως, ὀρθώτερον προδοσίας,  ἀφοῦ ἡ παραίτησις ἔγινε, ὄχι διά λόγους ὑγείας, αὐτό ἦτο μία ἀπάτη, ἡ παραίτησις ἔγινε,  διά νά προχωρήσουν καλύτερα τά σχέδια τοῦ παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Καί εἶναι γνωστόν πῶς καί τίνι τρόπω, ἐμυήθησαν οἱ ... εἰς τά προδοτικά αὐτά σχέδια.

Σέ ἕνα τέτοιο Μοναστήρι, ὅπως δηλαδή τό κατάντησαν οἱ ... σέ ἕνα διαλυμένο γιά τήν Ὀρθοδοξία Μοναστήρι, δέν ἔχει θέσιν ἐκεῖνος πού θέλει νά μείνη στήν Ὁμολογία τῆς Πίστεως, στήν κατά Θεόν ὑπακοή, ἐκεῖνος πού θέλη νά σώση τήν ψυχήν του καί νά μήν κολασθῆ. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΕΥΓΗ μακράν, κατά τό «ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν καί ἀφορίσθητε καί ἀκαθάρτου μή ἅπτεσθε, κἀγώ εἰδέξομαι ὑμᾶς». Ὁ στάρετς ‘Ανατόλιος ἀπό τήν Ὄπτινα (+1927) γράφει προφητικά καί ἀσφαλῶς ἀναφέρεται στίς ἡμέρες μας τά ἑξὴς: «Θά ἐξαπλωθοῦν παντοῦ αἱρέσεις. Ὀλίγοι θά ἀντιληφθοῦν τήν πανουργία τοῦ ἐχθροῦ. Οἱ αἱρετικοί θά πάρουν τήν ἐξουσία στά χέρια τους. Θά τοποθετήσουν παντοῦ δικούς τους ὑπηρέτας. Θά μεταχειρίζωνται βίαν.  Οἱ μονάζοντες θά καταπιέζωνται καί ὅσοι θά εἶναι συνδεδεμένοι μέ τά ὑλικά θά ὑποταχθοῦν στούς αἱρετικούς.  Οἱ δαίμονες διά τῆς αἱρέσεως θά εἰσέρχωνται εἰς τά Μοναστήρια, τά ὁποῖα θά παραμείνουν μόνον τοῖχοι, ἡ χάρις θά ἔχει φύγει. ...». Αὐτό δυστυχῶς συμβαίνει μέ τήν Ἱερά Μονή Μεταμορφώσεως καί τά ἄλλα μοναστήρια τῆς Ὀρθοδοξίας, τά ὁποῖα ἐφ’ ὅσον ἐγκλωβίσθηκαν εἰς τά δίχτυα τοῦ παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ δέν ὑπηρετοῦν πλέον τήν ‘Αλήθεια, δέν εἶναι μοναστήρια τῆς Γνησίας Ὀρθὀδόξου ‘Ἐκκλησίας, ἀλλά εἶναι «τοῖχοι καί ντουβάρια», ὅπου ὑπηρετεῖται τό ψεῦδος καί ἡ αἵρεσις καί ἀπ’ ὅπου ἔφυγε ἡ θεία Χάρις.  Ὅποιος μελετᾶ τήν «Ὀρθόδοξο Πνοή», καί προσπαθεῖ μέ πνεῦμα ταπεινώσεως νά μάθη τί γίνεται, μπορεῖ εὔκολα νά τά καταλάβει ὅλα αὐτά. ‘Αλλά νά πού κατάφεραν καποιοι νά κάμουν τούς ὀρθοδόξους νά ἀποστρέφωνται τήν «Ὀρθόδοξο Πνοή», ἐπειδή λέγει τήν Ἀλήθεια, νά τήν ἐπιστρέφουν, νά τήν θεωροῦν «οἰκτρό περιοδικό», διά νά τούς κρατοῦν ἔτσι εὔκολα στά δικά τους δίχτυα, καί πάντως ἔξω ἀπό τήν Κιβωτό τῆς ‘Αληθείας  καί τῆς σωτηρίας.

Δέν νομίζω, ὅτι σέ μιά πρώτη ἀπάντησι θά χρειαζόνταν νά ἐπεκταθῆτε πέραν ἀπό αὐτές τίς σκέψεις, τίς ὁποῖες θά ἦτο προτιμότερον νά ἐγράφατε μέ τήν δική σας διατύπωσι. Καλόν εἶναι, λοιπόν, νά γράψετε στόν ἀδελφό σας μιά μικρή ἀπάντησι, μέ τό δικό σας τρόπο, ὅπως ἐσεῖς τόν βιώνετε, καί νά μήν ὑπεισέλθετε ἐπί τοῦ παρόντος εἰς τάς λεπτομερείας. Καί ἄν ὁ ἴδιος δεχθῆ νά διαλεχθῆ περαιτέρω, τότε νά τόν ἐνημερώσετε καί εἰδικώτερα. Τότε, πιστεύω, ὁ ἀδελφός σας, γνωρίζοντας τήν ἀλήθεια, διαπιστώνοντας τήν προδοσία τῶν τελευταίων ἐτῶν, ἡ ὁποία κατέφαγε τήν πλειοψηφία τῶν Ἀρχιερέων καί τῶν Ἱερέων,  καί ξεπερνώντας τήν ὁμίχλη τῆς κακοδοξίας, ἡ ὁποία φαίνεται ἐπί τοῦ παρόντος νά κυριαρχεῖ, θά κάμη καί ἐκεῖνος τό ἴδιο πού ἐκάνατε καί σεῖς, δηλαδή θά ἐξέλθη ἐκ μέσου αὐτῶν διά νά παραμείνη μέ τήν ἀλήθεια. ‘Ενθυμῖστε του, πάντως, καί ἐκεῖνο πού ἔλεγε ὁ ἅγιος Πατέρας, ὅτι «ἡ Ὀρθοδοξία θά παραμείνη σάν μιά σπίθα, ἡ ὁποία ὅμως δέν θά σβήση ποτέ», καθώς καί ἐκεῖνο πού ἔλεγαν παλαιότερα οἱ Ἅγιοι Πατέρες, ὅτι «ὅσον ὀλίγοι καί ἄν μείνουν εἰς τήν Ὀρθοδοξία, οὗτοι εἰσίν ‘Εκκλησία καί τό κῦρος καί ἡ προστασία τῶν ἐκκλησιαστικῶν θεσμῶν ἐν αὐτοῖς κεῖται». Διαβιβάστε του καί τάς ταπεινάς μου εὐχάς καί εὐλογίας.

Μετ’ εὐχῶν

+ Ὁ Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς

Κήρυκος