ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΤΟ 1926 ΚΑΙ ΠΡΟΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΦΟΡΑΝ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΝ ΓΕΝΕΙ ΕΠΑΝΟΔΟΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΘΡΗΣΚΕΙΑΝ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΜΑΣ, ΔΙΟΤΙ ΑΛΛΙΩΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΗ Η ΟΡΓΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΔΕΙΝΑ ΘΑ ΕΠΙΣΩΡΕΥΘΟΥΝ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ...

Μέγα «γνωστό θαύμα τού Αγίου Νικολάου το 1926 για επαναφορά του παλαιού ’Εκκλησιαστικού Ημερολογίου στην εκκλησία της Ελλάδος –προτροπή Αγίου πρέπει να επανέλθουμε στην θρησκεία των πατέρων μας διότι είναι μεγάλη ή οργή τού Κυρίου και πολλά δεινά θα επισωρευθούν σέ αυτή την χώρα! Το συγκλονιστικό Θαύμα, το όποιο επιτέλεσε ό Θαυματουργός 'Άγιος Νικόλαος Μύρων τής Λυκίας, μέσω τής νεαρής βοσκοπούλας Ευαγγελίας Άποστολοπούλου, τό όποιο παρουσιάζουμε στο παρόν κείμενο λεπτομερέστερα, έφ' όσον ή σημασία του είναι εντελώς ξεχωριστή, βασιζόμενοι σέ εκτενές δημοσίευμα τής πρωινής πολιτικής εφημερίδος «Ή Ελληνική», ή έκδοση τής όποιας διήρκεσε μία δεκαετία: 1925-1934, το όποιο παρουσιάσθηκε σέ δύο συνέχειες στα φύλλα τής Παρασκευής, 15 Δεκεμβρίου 1925, και τού Σαββάτου, 12 Δεκεμβρίου 1926. Ή εφημερίδα εκείνη παρουσίασε τό Θαύμα με κάθε λεπτομέρεια, σύμφωνα με αφήγηση τής ίδιας τής αύτόπτου μάρτυρος τού Θαύματος, ή όποια προσήλθε στα γραφεία τής εφημερίδος τις ήμερες εκείνες. Ό τίτλος πού δόθηκε στην πρώτη συνέχεια ήταν: «Έμφάνισις Αγίου εις μίαν ποιμενίδα - Επανέλθετε εις τήν πατροπαράδοτο θρησκείαν!- Πυρ έξ ουρανού πίπτον θα τιμωρήσει τούς άθρησκους». Στό δημοσίευμα, όπως διακρίνεται καθαρά και στην σελίδα τής εφημερίδος, την οποίαν παραθέτουμε, υπάρχει και φωτογραφία πού εικονίζει στο μέσον τήν αφηγήτρια Ευαγγελία Άποστολοπούλου, μεταξύ τής θείας της Τασούλας Τσιχλιά και τού συγγενούς της Κωνστ. Ζαχαρόπουλου. Τό φαινόμενο, τό όποιο χαρακτηρίζεται από την εφημερίδα «όλως έξαιρετικόν», έχει ως εξής: Στο χωριό Πέτα τής Δυτ. Αχαΐας, διέμενε οικογενειακώς ή 18ετής βοσκοπούλα Ευαγγελία Άποστολοπούλου, ή οποία διακρινόταν για την απλότητά της, μη φοιτήσασα σέ σχολείο, αλλά ασχολούμενη μόνο με τα οικιακά και με τα πρόβατα. Μία νύκτα στά τέλη τού ’Οκτωβρίου τού 1922, είδε στον ύπνο της έναν σεβάσμιο και επιβλητικό Γέροντα, με λευκά μαλλιά και γένια, με ευδιάκριτα λοιπά χαρακτηριστικά, ό όποιος βάσταζε δεσποτική «πατερίτσα» και το πρόσωπό του ήταν φεγγοβόλο και συμπαθές. Ό Γέροντας μίλησε με οικειότητα στήν νεαρή βοσκοπούλα και την ερώτησε σχετικά με τούς οικείους και συγγενείς της. Κατόπιν, της έθεσε το ερώτημα. - Βλέπεις τριγύρω σου τίποτε; - Όχι, απάντησε αυτή, μόνον σκοτάδι. - Έτσι θα γίνετε και σεις, όλοι εδώ, τόνισε ό μυστηριώδης Γέροντας... Κατόπιν, συνέχισε: - Θα κάνεις, Ευαγγελίτσα, αυτό πού θα σού πω; - Θα κάνω, είπε ή κοπέλα, αλλά ό Γέροντας εξαφανίσθηκε και εκείνη ξύπνησε. Την επόμενη βραδιά, ή βοσκοπούλα είδε και πάλι στον ύπνο της τον ίδιο Γέροντα, ό όποιος τής απηύθυνε το αυτό ερώτημα: - Θα κάνεις, Ευαγγελία, ό,τι σού πω; - Ναι, γεροντάκο μου, θα κάνω, απάντησε και πάλι αυτή, αλλά εκείνος εξαφανίσθηκε και αυτή την φορά. Το επόμενο βράδυ, ό Γέροντας εμφανίσθηκε για άλλη μία φορά στον ύπνο της, και ρώτησε: - Δεν κατάλαβες λοιπόν ποιος είμαι; - Όχι. - Κοίταξέ με καλά. - Είσαι ό γεράκος. - Ό γεράκος; Δεν είμαι ό γεράκος. Είμαι ό Άγιος Νικόλαος ό Σπατινός! Τότε μόνον ή Εύαγγελίτσα διέκρινε πράγματι στον Γέροντα πού τής μιλούσε την φυσιογνωμία του Αγίου Νικολάου, όπως είναι στην Θαυματουργή Εικόνα του τής Μονής του κοντά στα Σπάτα, χωριό γειτονικό του Πέτα. [ή Εικόνα τοΰ Αγίου είναι έργο Άνδρέου Μανδρέκα από τα Λεχαινά τού έτους 1839] Αμέσως ή κοπέλα έκανε τον σταυρό της και γονάτισε προ τού σεβασμίου Γέροντος: - Τί θέλεις, άγιε μου, από εμένα; Τον ερώτησε. - Λοιπόν, είπε ό Άγιος, πρέπει να φύγεις για την Αθήνα να διακηρύξεις εκεί, ότι πρέπει νά επανέλθουμε στήν θρησκεία των πατέρων μας καί στο κανονικό Ημερολόγιο τής ’Ορθοδοξίας, διότι είναι μεγάλη ή οργή τού Κυρίου και πολλά δεινά θά επισωρευθούν σέ αυτή την χώρα! Θα πας; - Ναι, θα πάω, αποκρίθηκε αυτή. Τότε ό Άγιος την προέτρεψε: - Ετοιμάσου να φύγεις και αύριο θα σού πω και άλλα. Αμέσως μετά, ό Γέροντας μεταβλήθηκε σέ επιβλητικό 'Ιεράρχη, με άμφια χρυσά, πολύτιμη Μίτρα στήν κεφαλή και ποιμαντορική ράβδο. Ένα ελαφρύ θρόισμα ακούσθηκε τότε, σαν φτερούγισμα Αγγέλων, και ό Άγιος εξαφανιζόταν σιγά σιγά ανερχόμενος εν μέσω αναμμένων λαμπάδων προς τούς ουρανούς. Αμέσως, ή νεαρή κοπέλα ξύπνησε και έτρεξε στήν μητέρα της, για να τής ανακοινώσει, ότι ό εμφανιζόμενος Γέροντας, περί τού όποιου την είχε ήδη ενημερώσει ότι βλέπει, είναι ό Άγιος Νικόλαος ό Σπατινός, πολύ γνωστός με αυτή την ονομασία στην περιοχή εκείνη τού Προσκυνήματος του. Ή μητέρα της το ανέφερε στον άνδρα της και στον αδελφό τής Εύαγγελίτσας και όλοι μαζί αποφάσισαν να το ανακοινώσουν στον Ιερέα τού χωριού. Ό αδελφός βέβαια τής κοπέλας Ευθύμιος αρχικά δεν την πίστεψε, και μάλιστα την χλεύασε και την αποκάλεσε φαντασιόπληκτη. Ό Ιερέας τού χωριού, όταν ενημερώθηκε, αποφάνθηκε ότι πρόκειται για ένα απλό όνειρο χωρίς κάποια εξαιρετική σημασία. Το βράδυ όμως τής ημέρας εκείνης, κατά την οποίαν ή οικογένεια είχε κάνει σύσκεψη σχετικά με το συμβάν, ό Άγιος εμφανίσθηκε και πάλι στην Εύαγγελίτσα και την προέτρεψε να αναχωρήσει για την Αθήνα και να ανακοινώσει όσα τής είπε στον Αρχιεπίσκοπο και την ’Ιερά Σύνοδο. Τόνισε μάλιστα και τα έξης. -Πρέπει να γνωρίζεις, παιδί μου, ότι ελάχιστοι μόνον πιστεύουν στην θρησκεία, χωρίς να εξαιρούνται ακόμη και οι ίδιοι οι Κληρικοί. Ή σημερινή κατάσταση (1926)! είναι άθλια. Ή πίστη έχει καταρρακωθεί. Φωτιά θα ρίξει ό Θεός για να κατακαύσει τα νέα Σόδομα και Γόμορρα. Ή Παναγία κλαίει και θρηνεί για την σημερινή αθεΐα. Να παύσετε να βλασφημείτε τα θεία και ιερά! Εγώ θα παύσω να κάνω θαύματα. Να μην πείτε τίποτε στον 'Ιερέα τού χωριού, αλλά μόνον στον Δεσπότη στην Πάτρα και στον Αρχιεπίσκοπο στην Αθήνα. Πρόσεξε να ακούσεις, παιδί μου, διότι διαφορετικά θα πάθεις και συ μεγάλο κακό. Ό Γέροντας εν συνεχεία εξαφανίσθηκε, και ή νεαρή κοπέλα έσπευσε μόλις ξύπνησε να αναφέρετε συμβάν στην μητέρα της. Ή οικογένεια τής βοσκοπούλας έλαβε τότε την απόφαση να πάει ή Εύαγγελίτσα στην Πάτρα, μαζί με τον αδελφό της, διότι θεώρησε ότι ήταν αρκετό να λάβει γνώση των ενυπνίων της ό Μητροπολίτης Πατρών [Αντώνιος, + 1944]. Το βράδυ όμως εκείνο, και ενώ ό οικογένεια τής Ευαγγελίας είχε αποσυρθεί για ύπνο και ή ίδια βρισκόταν στην κουζίνα και έπλενε πιάτα, είδε ξαφνικά ενώπιον της ζωντανό τον Γέροντα, δηλαδή τον Άγιο, τον όποιο μέχρι τότε έβλεπε μόνον στον ύπνο της! Προς στιγμήν σάστισε και κίνησε για να φύγει. Ό Άγιος όμως, με μία απαλή κίνηση της χειρός του, την καθησύχασε για να παραμείνει και της είπε: -Ευαγγελία, επειδή αντιλήφθηκα ότι δεν έχεις ακόμη πεισθεί καλά ότι είμαι ό Άγιος Νικόλαος, διότι με βλέπεις στο όνειρό σου, σκέφθηκα να σού εμφανισθώ και τώρα πού βρίσκεσαι ξύπνια σέ εγρήγορση. Σού επαναλαμβάνω, ότι είναι ανάγκη να πράξεις εκείνο, το όποιο τόσες ήδη φορές σού έχω επαναλάβει... Στο σημείο αυτό, διακόπτεται ή πρώτη συνέχεια τού δημοσιεύματος της εφημερίδος «Ή Ελληνική», της 17-12-1926, στο δε φύλλο τής επόμενης ημέρας, Σαββάτου, 18-12-1926 παρατίθεται ή συνέχεια μέ τον τίτλο: «Αί εμφανίσεις τού Άγιου Νικολάου εις μίαν δεκαοκταέτιδα ποιμενίδα», από όπου λαμβάνουμε τα εν συνεχείς εξιστορούμενα: Ή Εύγγελίτσα, όταν ό Άγιος τής είπε τά ανωτέρω στην ολοζώντανη εμφάνισή του ενώπιον της στην κουζίνα τής οικίας της, σκέφθηκε να «δοκιμάσει» αν πράγματι ό σεβάσμιος εκείνος Γέροντας ήταν ό Άγιος Νικόλαος ή όχι, και βρήκε το θάρρος να τού προτείνει έναν Σταυρό με τίμιο Ξύλο, τον όποιο τής είχε δώσει ή μητέρα της να έχει επάνω της, λόγω αυτών των εμφανίσεων πού έβλεπε. Ό Άγιος, μόλις αντίκρυσε τον τίμιο Σταυρό, φωτίσθηκε όλος από ένα Ουράνιο Φως, έλαμψε ολόκληρος και θείος φωτοστέφανος τον περιέβαλε για αρκετά λεπτά! - Κόρη μου, τής είπε κατόπιν, έχεις ακόμη δυσπιστία για εμένα. Ιδού όμως ότι δεν είμαι κάποιο πονηρό πνεύμα! Και μόλις είπε αυτά, έλαβε τον Σταυρό από τα χέρια της, τον έφερε με ευλάβεια στα χείλη του, σταυροκοπήθηκε τρεις φορές και τής τον επέστρεψε. Στο μεταξύ, ή ενδυμασία τού Αγίου είχε μεταβληθεί, τα ενδύματά του φαινόταν σαν βρεγμένα και είχαν μία γυαλάδα. - Παιδί μου Εύαγγελίτσα, τής είπε, πριν από λίγα λεπτά έσωσα στην θάλασσα ένα Ιστιοφόρο πού κινδύνευε. Έπλεε προς την Ζάκυνθο και οι επιβάτες του επικαλέστηκαν την βοήθειά μου. Πολλές φορές οι άνθρωποι επικαλούνται την βοήθεια τού Θεού, τής Παναγίας, και των Αγίων, όταν κινδυνεύουν. Τούς λησμονούν όμως μετά. Και αν μεν έπρατταν καλά και αγαθά, θα ήταν τούτο ευχής έργο. Δυστυχώς όμως πράττουν τα έργα τού Σατανά. Σπεύσε, παιδί μου, να υπακούσεις σέ όσα σού είπα, διότι πρέπει να επανέλθει στον τόπο αυτό τής ’Ορθοδοξίας το Παλαιό Χριστιανικό Ημερολόγιο! Μετά από αυτά, ό Άγιος εξαφανίσθηκε και ή Ευαγγελία, έκθαμβη και κατασυγκινημένη από το Θαύμα, έτρεξε και τα ανέφερε όλα στην μητέρα της. Μετά δύο ήμερες, ή Ευαγγελία συνοδευόμενη από τον αδελφό της, πήγε στην Πάτρα και κατευθύνθηκε στο επισκοπικό μέγαρο, για να γίνει δεκτή σέ ακρόαση από τον Δεσπότη. Εκείνη την ώρα όμως ήταν απόγευμα- της είπαν ότι ό Δεσπότης κοιμόταν και ό Κληρικός, με τον όποιον μίλησε ή Ευαγγελία και επέμεινε ότι είναι απεσταλμένη από τον Άγιο Νικόλαο και ότι θα έπρεπε να δει τον Επίσκοπο, αρνήθηκε έστω και να την αναγγείλει στον Δεσπότη. Την επόμενη μέρα, ή Ευαγγελία με τον αδελφό της πήγαν και πάλι στο Έπισκοπείο, αλλά και αυτή την φορά δεν έγιναν δεκτοί. Την νύκτα εκείνη, ό Άγιος Νικόλαος εμφανίσθηκε στον ύπνο τής Ευαγγελίας και τής δήλωσε τα εξής: - Σπεύσε, παιδί μου, στην Αθήνα. Να προσέλθεις στον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών, διότι εδώ στην Πάτρα δεν θα σέ προσέξει και δεν θα σέ πιστεύει κανείς. Για τούς κόπους σου θα αμειφθείς από εμένα, όταν θα έλθει ή κατάλληλη ώρα. Κατόπιν τής νέας υποδείξεως τού Αγίου, ή Ευαγγελία αναχώρησε πράγματι από την Πάτρα για την Αθήνα, μαζί πάντοτε με τον αδελφό της. Όταν έφθασε στην Αθήνα, κατήλθε στον Πειραιά, όπου διέμεινε στην θεία της Τασούλα Τσιχλιά, στην όποιαν ανακοίνωσε τον λόγο για την άφιξή της. Ή θεία της την άκουσε με μεγάλη ευλάβεια και τής πρόσφερε άνετη φιλοξενία. Την επόμενη μέρα, ανήλθε στην Αθήνα μαζί με την θεία της και κατευθύνθηκαν στην Αρχιεπισκοπή, για να ανακοινώσουν όσα ζήτησε ό Άγιος Νικόλαος στον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Χρυσόστομο(Παπαδόπουλο). Στην Αρχιεπισκοπή, ή Ευαγγελία έγινε δεκτή από τον Πρωτοσύγκελο, ό όποιος άκουσε με κάθε λεπτομέρεια τα συμβάντα, όπως και για την ζωντανή εμφάνιση τού Αγίου Νικολάου. Έκρινε όμως περιττό να την εισαγάγει στον Αρχιεπίσκοπο και τής υπέδειξε να αναχωρήσει από την Αθήνα, διότι εκπληρώθηκε πλήρως ή αποστολή της... Την νύκτα εκείνη, ό Άγιος Νικόλαος εμφανίσθηκε και πάλι στην απεσταλμένη του στον Πειραιά όπου έμενε, και έκανε την έντονη προτροπή να προσέλθει ή ίδια αυτοπροσώπως στον Αρχιεπίσκοπο, για να τού ανακοινώσει τίς παραγγελίες του! Πράγματι, ή Ευαγγελία υπάκουσε και πήγε και πάλι στην Αρχιεπισκοπή, αλλά ήταν αδύνατον -όσες προσπάθειες και να κατέβαλλε, να γίνει δεκτή σέ ακρόαση από τον Χρυσόστομο Παπαδόπουλο. Δεν είναι γνωστές οι λεπτομέρειες, αν δηλαδή ή άρνηση οφειλόταν σε προσωπική απόφαση και εντολή τού ίδιου τού Χρυσοστόμου ή τού περιβάλλοντος του, αλλά είναι βέβαιον ότι θα έλαβε ό ίδιος γνώση . Ό Άγιος Νικόλαος εν τούτοις, στην διήγησή μας, παρά τις αρνήσεις των σε Πάτρα και Αθήνα, δεν θέλησε να μείνει το πράγμα κρυφό, άγνωστο και αμάρτυρο. Γι' αυτό και στην οικία τής θείας τής βοσκοπούλας από τον Πέτα Αχαΐας στον Πειραιά, την ώρα πού γινόταν συγγενικό συμβούλιο με απόφαση να επιστρέψει ή κοπέλα στο χωριό της, διότι δεν έμεινε πλέον να πράξει κάτι άλλο σχετικά με τις υποδείξεις τού Αγίου, και ή Ευαγγελία βρισκόταν στο μικρό προαύλιο τού σπιτιού, ο Άγιος Νικόλαος εμφανίσθηκε και πάλι ολόσωμος ενώπιον της, όπως τον είχε δει προ ήμερών στην κουζίνα τού σπιτιού της στο χωριό, και τής υπέδειξε να παραμείνει στην Αθήνα, λέγοντας προτρεπτικά: - Να περιέλθεις τίς ’Εκκλησίες και τίς εφημερίδες και να εξιστορήσεις όσα σού λέω τόσο καιρό. Πρέπει να δημιουργήσεις θόρυβο! Πρέπει ό κόσμος να εννοήσει, ότι φθάνει ή μεγάλη ήμερα τής τιμωρίας και ότι λίγος χρόνος ακόμη απομένει πρός μετάνοια!... Για τον λόγο αυτό, ή νεαρή βοσκοπούλα ξεκίνησε να περιέρχεται τίς εφημερίδες και άρχισε από την «Ελληνική», με υπόδειξη κάποιου αναγνώστου τής εφημερίδος αυτής, ή οποία και προέβη στην πλήρη αυτή εκτενή παρουσίαση σέ δύο συνέχειες. Ή εφημερίδα βέβαια, σαν φύλλο κοσμικού περιεχομένου, έθεσε μετά την ολοκλήρωση τής παραπάνω εξιστορήσεως το ζήτημα, περί τής ανάγκης να αποφανθούν περί τού ενδιαφέροντος αυτού φαινομένου τόσον όσοι ασχολούνται με τα θεία, όσο και οι ενασχολούμενοι με τις λεγάμενες ψυχικές έρευνες, αλλά πάντως απέκλεισε πλήρως το ενδεχόμενο θρησκευτικής ή άλλης αγυρτείας.