ΞΕΝΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΙΣ, ΚΥΡΙΑΚΗ ΗΜΕΡΑ ΚΥΡΙΟΥ

Κυριακή: Μέρα Κυρίου mera kiriou Του Αρχιμ. Βασιλείου Μπακογιάννη στην Romfea.gr «Αὕτη ἡ ἡμέρα ἥν ἐποίησεν ὁ Κύριος, ἀγαλλιασώμεθα καί εὐφρανθῶμεν ἐν αὐτῇ», προφήτεψε ὁ Δαβίδ (Ψλμ. 117:24), ἐννοώντας τήν Κυριακή. (Πρός χάρη τοῦ Κυρίου ἡ μέρα αὐτή ὀνομάσθηκε «Κυριακή». «Ἐγενόμην ἐν πνεύματι ἐν τῇ Κυριακῇ ἡμέρᾳ» (Ἀπ. 1:10) ἔγραφε ἀπό τότε ὁ Ἰωάννης). Τή μέρα αὐτή ἐπέλεξε ὁ Κύριος νά πραγματώσει τό κορυφαῖο γεγονός τῆς Πίστεώς μας: Τήν ἐκ νεκρῶν Ἀνάστασή Του. Γι'αὐτό καί οἱ Ἀπόστολοι τή μέρα αὐτή ἐπέλεξαν νά ἐπιτελοῦν τήν Θ. Εὐχαριστία· ἀλλά καί τήν ὥρα (!) πού ἀναστήθηκε. (Πρ. 20:7-11 & Α΄ Κορ.16:2). «Ἡ Θεία Εὐχαριστία ἤδη ἀπό τούς ἀποστολικούς χρόνους ἐτελεῖτο τή νύκτα Σαβ­βάτου πρός Κυριακή» σημειώνει ὁ καθηγητής Βλά­σιος Φειδᾶς. (Βλασίου Φειδᾶ, Ἐκκλησιαστική Ἱστορία τ. Α΄, σελ. 56). Γι'αὐτό, ἡ Θ. Εὐχαριστία (ἀνάμνηση τοῦ ἀναστάντος Ἰησοῦ) ἀρχικά γινόταν Κυριακή καί μόνο Κυριακή. Ὁ Παῦλος τέτοια μέρα, Κυριακή, ἐπιτέλεσε τή Θ. Λειτουργία (Πραξ. 20:7). Τό ἴδιο ἔκαναν καί οἱ μαθητές του στήν Κόρινθο (Α΄Κορ.16:2). Οἱ Διδαχές τῶν Δώδεκα Ἀποστόλων κάνουν λόγο γιά Λειτουργία τήν Κυριακή, «ἐν ἧ προφητῶν ἀνάγνωσις, καί Εὐαγ­γελίου κηρυκεία, καί θυσίας ἀναφορά, καί τρο­φῆς ἱερᾶς δωρεά». (P.G.1:744). Ἔτσι, ἡ Κυριακάτικη Λειτουργία γενικεύθηκε καί πα­γιώθηκε σέ ὅλη τήν Ἐκκλησία. Καί εἶχαν τέτοιο σεβασμό σ' αὐτή τή Λειτουργία -γιορτή τῆς Ἀναστάσεως - ὥστε, φρόντιζαν τά «ἐκκλησια­στικά δικαστήρια» (πού ἔλυναν τίς διαφορές μεταξύ τῶν χριστιανῶν) νά κλείνουν τό Σάββατο (τότε ἡ Κυριακή δέν εἶχε ἀκόμα θεσπισθεῖ ὡς ἀργία), γιά νά προσέρχονται ἐν εἰρήνῃ στή Λει­του­ργία «καί εἰρηνεῦσαι εἰς τήν Κυριακήν τούς διαφερομένους πρός ἀλλήλους». (P.G.1:708). Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος σέ πολλές ὁμιλίες του τόνιζε πόση μεγάλη σημασία ἔχει ὁ κυριακάτικος ἐκκλησιασμός, ἀλλά καί πόση μεγάλη ἁμαρτία ἔχουν ὅσοι δέν ἐκκλησιάζονται. Ἔλεγε: Οἱ Ἰουδαῖοι ἔπρεπε τό 1/10 ἀπό τά εἰσοδήματά τους, νά τά προσφέρουν στό Ναό (στό Θεό).(Μαλ.3:8). «Ἀποδεκατῶ πάντα ὅσα κτῶμαι», ἔλεγε ὁ φαρισαῖος (Λουκ.18:12). Ὁ Κύριος προκειμένου νά τούς κάνει νά Τοῦ δίνουν τή «δεκάτη», τούς ἔταζε πολύ περισσότερα, ἀπό αὐτά πού θά Τοῦ ἔδιναν. «Θά σᾶς στείλω βροχή-κατακλυσμό, ὥστε νά χορτάσει ἡ γῆ ἀπό νερό. Θά σᾶς στείλω τροφή. Ἀλλά καί θά προστατέψω ὅλα σας τά προϊόντα. Τά ἀμπέλια σας δέν θά καταστραφοῦν. Θά ἔχετε τέτοια εὐφορία, πού θά σᾶς ζηλεύουν ὅλα τά ξένα κράτη»(Μαλ. 3:10-12). Τήν ἴδια εὐλογία (λέει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος) ἔχουν καί οἱ χριστιανοί, ὅταν προσφέρουν στόν Κύριο τή «δεκάτη»· τή μία μέρα τῆς ἑβδομάδος, τήν Κυριακή, πού τήν ἔκανε δική Του (Ἔξ. 20:8-12), ὅταν πηγαίνουν στό «Σπίτι» Του πρός λατρεία Του καί δοξολογία Του. «Δῶσε στό Θεό δυό ὧρες, (πηγαίνοντας Κυριακή στή λειτουργία), καί θά φέρεις στήν οἰκογένειά σου κέρδη χιλιάδων ἡμερῶν» (P.G.49:364). Ὅταν οἱ Ἰουδαῖοι κρατοῦσαν τή «δεκάτη», ὁ Κύριος τούς κατηγοροῦσε ὡς κλέπτες. «Ὅλα ὅσα ἀποκτήσατε τά βάλατε στίς ἀποθῆκες σας. Ἔτσι ἡ ἁρπαγή τῶν «δεκατῶν» εἶναι στίς ἀποθῆκες σας» (Μαλ.3:10). Ἴδια κατηγορία (λέει καί πάλι ὁ Ἅγιος Ἰωάννης) ἰσχυει καί γιά τούς χριστιανούς πού καταφρονοῦν τή μέρα τοῦ Κυρίου. «Καί μεῖς ἁρπάζουμε ἀπό τά χέρια Του τήν μία αὐτή ἡμέρα, καί τήν κάνουμε ἐτσιθελικά δική μας. Λοιπόν; Τί κατηγορία μᾶς ταιριάζει; Μοιάζουμε μέ αὐτούς, πού κλέβουν τά ὅσια καί ἱερά» (ἱερόσυλοι) (P.G. 49:364). Ὁ Θεός στούς Ἰουδαίους, πού Τοῦ ἔκλεβαν τή «δεκάτη», τούς ἀπειλοῦσε: «Ὑπολογίζατε, πώς θά ἀποκτῆστε πολλά εἰσοδήματα, ἀλλά ἀποκτήσατε λίγα. Τά ἀποθηκεύσατε στά σπίτια σας, καί Ἐγώ μέ ἕνα φύσημα τά ἐξαφάνισα» (Ἀγγ.1:9). Δέν τούς ἐξαφάνιζε μόνο τή «δεκάτη», ἀλλά τούς ἐξαφάνιζε ὅλα ὅσα ἔβγαζαν ἐκείνη τή χρονιά. Τό ἴδιο ἰσχύει καί γιά τόν χριστιανό, πού καταφρονεῖ τόν κυριακάτικο ἐκκλησιασμό. «Ὁ Θεός, ὅταν καταφρονεῖται, ἔχει τόν τρόπο Του νά σοῦ ἐξανεμίσει μονομιᾶς ὅλα τά χρήματά σου. (...). Σκέψου, μήπως χάσεις τούς κόπους ὁλοκλήρων ἐτῶν, ἐπειδή καί μόνο δέν πᾶς στήν ἐκκλησία». (P.G.49: 364). Μέ ἄλλα λόγια, ὁ Ἅγιος Ἰωάννης μᾶς λέει: Μήν περιμένεις προκοπή στή ζωή σου, ὅταν καταφρονεῖς τήν ἡμέρα τοῦ Κυρίου, τουτέστι τήν Κυριακή. «Ὁ Θεός ἀργεῖ, ἀλλά δέν λησμονεῖ». Ὁ Μέγας Κωνσταντίνος ἦταν αὐτός πού καθιέρωσε τήν ξεχωριστή αὐτή μέρα ὡς μέρα ἀργίας. Ὄχι βέβαια γιά νά χορταίνουν τόν ὕπνο τους οἱ χριστιανοί, ἀλλά γιά νά μποροῦν, χωρίς τό ἐμπόδιο τῆς ἐργασίας, νά παρακαλουθοῦν τήν Κυριακάτικη, Ἀναστάσιμη Λειτουγία. Ἀπό τότε μέχρι σήμερα ἡ ἀργία αὐτή παραμένει, σ΄ ὅλες τίς χριστιανικές (καί ὄχι μόνο) χῶρες. Ὅμως σήμερα μερικοί στήν Πατρίδα μας, θέλουν νά τήν καταργήσουν «μερικῶς»· θέλουν τά καταστήματα νά εἶναι ἀνοιχτά ἀκόμα καί αὐτή τήν ἁγία μέρα. Μακάρι νά μήν γίνει κάτι τέτοιο, γιατί τό ἐκκλησίασμα θά συρρικνωθεῖ ἀκόμα πιό πολύ. Μία πρόταση θά ἦταν, ἐφόσον ἡ Πολιτεία ἐπιμένει νά καταργήσει τήν κυριακάτικη ἀργία, νά ἀνοίγουν τά καταστήματα μετά τή Θ.Λειτουργία, ὅπως ἀκριβῶς γίνεται καί κατά τήν Μ. Παρασκευή, πού ἀνοίγουν μετά τήν «Ἀποκαθήλωση». Ἄν εἶναι ἁμαρτία νά ἀνοίγουν (μετά τή Λειτουργία) τά μαγαζιά τήν Κυριακή, εἶναι ἐξίσου ἁμαρτία νά ἀνοίγουν καί τήν Μ. Παρασκευή. Ὅμως αὐτό (τό δεύτερο) τό ἔχουμε ἤδη ἀποδειχθεῖ, χωρίς καμία ἀπολύτως διαμαρτυρία. Γιατί τό ἔχουμε πιά συνηθίσει. Ἄς σκεφθοῦμε μήπως ἔχουμε συνηθίσει καί ἄλλα πράγματα....