ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΣ ΙΕΡΟΣ ΑΓΩΝ "ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ"

Ούτε μία μέρα χωρίς επίκληση της Παναγίας μας Ήταν κάποτε ένας άνθρωπος ευλαβής που ονομαζόταν Αγαθόνικος. Αυτός είχε διδαχθεί, ακόμη από την παιδική του ηλικία, να λέγει μπροστά στην εικόνα της Παναγίας, τον ύμνο αυτό: «Θεοτόκε, Παρθένε, χαίρε Κεχαριτωμένη Μαρία, ο Κύριος μετά σού. Ευλογημένη, συ εν γυναιξί και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας σου, ότι Σωτήρα έτεκες, των ψυχών ημών». Αργότερα έκανε μία ζωή με πολλές φροντίδες και έλεγε σπανιότερα αυτόν τον ύμνο της Κυρίας Θεοτόκου. Κατόπιν σιγά σιγά έπαυσε να τον λέγει. Ο Θεός όμως, ο Οποίος δεν θέλει τον θάνατο του αμαρτωλού, έστειλε στο σπίτι του έναν ερημίτη από την Θηβαΐδα, για να τον ελέγξει, διότι ξέχασε αυτόν τον ύμνο της Κυρίας Θεοτόκου. Ο Αγαθόνικος απήντησε στον ερημίτη μοναχό ότι έπαυσε να τον λέγει, διότι, παρότι τον έλεγε για πολλά χρόνια, όμως δεν ευρήκε καμιά ωφελεια. Τότε ο ερημίτης του είπε: «Φέρε στον νού σου, τυφλέ και αχάριστε, πόσες φορές σε βοήθησε αυτή η δοξολογική προσευχή και σε έσωσε από διαφόρους πειρασμούς...

Ο ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΗΡΥΚΟΣ ενημέρωσε τη δική του κατάστασή. "‎" Η γενεαλογία της πολιτικής κατά τον Παπαδιαμάντη είναι συνεχής και γνησία κατά τους προγόνους. Η αργία εγέννησε την πενίαν. Η πενία έτεκε την πείναν. Η πείνα παρήγαγε την όρεξιν. Η όρεξις εγέννησε την αυθαιρεσίαν. Η αυθαιρεσία εγέννησε την ληστείαν. Η ληστεία εγέννησε την πολιτικήν. Ιδού η αυθεντική καταγωγή του τέρατος τούτου. Τότε και τώρα, πάντοτε η αυτή. Τότε διά της βίας, τώρα διά του δόλου... και διά της βίας. Πάντοτε αμετάβλητοι οι σχοινοβάται ούτοι, οι Αθίγγανοι, οι γελωτοποιοί ούτοι πίθηκοι (καλώ δε ούτω τους λεγομένους πολιτικούς). Μαύροι χαλκείς κατασκευάζοντες δεσμά διά τους λαούς εν τη βαθυζόφω σκοτία του αιωνίου εργαστηρίου των»." Ο ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΗΡΥΚΟΣ ενημερωσε την δικη του καταστασι. "Δῶσε μου τὰ ὦτα νά σὲ ἀκούω. Δῶσε μου τοὺς ὀφθαλμοὺς νά σὲ βλέπω. Δῶσε μου τή γεύση νά σὲ γευτῶ. Δῶσε μου τὴν ὄσφρηση νά σὲ ὀσφραίνομαι. Δῶσε μου τὰ πόδια νά ἔρθω σ” Ἐσένα. Δῶσε μου τὰ χ...

ΤΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΑΠΑΤΟΥΝ, ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΔΑΣΚΑΛΟΠΟΥΛΟΥ, ΟΔΑΠΙΕΓΟΧ ΤΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΑΠΑΤΟΥΝ Το ειπα πολλάκις, θα το ειπω καί τωρα. Οι πέντε πρωην Μητροπολιτες δια του Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης Χρυσοστόμου Μητροπούλου αφηρεσαν εν ετει 1992, ητοι τρια ετη πρίν γινη το σχίσμα, 75 εκατομυρια δρχ. από τόν λογαριασμό της Κληρονομίας Δασκαλοπούλου Κατερινης, του οποίου κυριος διαχειριστης ειχεν ορισθη από τήν τοτε νόμιμον Διοίκησιν του ΟΔΑΠΙΕΓΟΧ ο π. Αμφιλόχιος Ταμπουρας. Καί πηραν τα χρηματα αυτα απειλωντας τον, οτι θα τόν καθαιρεσουν, εάν δεν παραδωση ολον τόν λογαρισαμόν εντος δεκα ημερων. Βεβαια οι ιδιοι , πονηροι οντες, δεν ανεφεραν ποτε δημοσιως κάτι περί της Κληρονομίας Δασκαλοπουλου, ψευσθεντες μάλιστα, καί ειπόντες οτι η απειλή αυτη της καθαιρεσεως του π. Αμφιλοχιου, ηταν γιά τις Εικόνες. Κατα την ιδιαν περίοδον καί πρίν ακόμη ξεσπάσει τό σκανδαλο των Εικόνων, μου ειπεν ο τοτε Αττικης Ματθαιος, οτι "ο Αρχιεπίσκοπος θελει νά τα αφηση ολα στον Στεφανο. καί νά τον αφηση κληρονόμ...

ΡΩΣΟΙ ΤΗΣ ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ, ΟΜΟΛΟΓΙΑ, ΣΕΒ. ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΓΚΟΥΤΖΙΔΗΣ Μια μικρη ενημερωσις: Ο Σεβασμιωτατος Αμφιλόχιος από τό ετος 1971, δηλαδή αφ' οτου συνετελέσθη η προδοτικη ενωσις της Εξαρχίας (ερημην του Κλήρου καί του Λαου) με τους Ρωσους της Διασπορας, υπεστηριζε οτι οι Ρωσοι της Διασπορας δέν ωρθοδόξησαν (καί αυτό τό αναφέρει καί σέ Υπόμνημά του πρός την Ιεράν Συνοδον εν ετει 1977. Μετα ομως το 2015, επισημως πλέον, ηρχισε νά γραφη εις τάς επιστολάς του πρός εμέ, ότι οι Ρωσοι της Διασπορας ωρθοδόξησαν τό 1971 καί υπό την προυπόθεσιν αυτην καί μόνον «εδέχθημεν» την συγχωρητικην ευχήν. Καί επίσης ελεγεν, οτι «εάν οι Ρωσοι της Διασπορας ησαν κακόδοξοι», τοτε ειμαστε καί εμείς κακόδοξοι, πού ενωθηκαμε μαζί τους. Οταν, ομως, του υπενθυμισα οτι τό 1977 τους θεωρουσε κακοδόξους, τότε μου ειπε, οτι εν ετει 1981 η Ιερά Συνοδος τά τακτοποίησεν αυτά, καί δέν λεγω δικά μου πράγματα, αλλά ο,τι απεφάσισεν η Συνοδος του 1981. Και οταν του ειπα, οτι δεν ειναι αυτη η απόφασις της Ιεράς Συνό...

Επίσκοπος Κηρυκος Εκκλησίας Κατακομβων πρός Χαριλαον. Δεν εγινε κανενα σχισμα το 2019, Χαριλαε. Ουτε ο Σεβασμιωτατος Λαρισης Αμφιλόχιος ευρισκεται σε σχισμα, αλλά ουτε ειναι ο μοναδικος Ορθοδοξος Επίσκοπος επί της γης εις τόν οποίον πρεπει ολοι να σπεύσουμε να ζητησουμε συγγνωμη δια να "αποκατασταθουμε" κατα την δικη σου διατυπωσι. Αυτα πού γραφεις περί του "Τόμου Ενωσεως" δεν εχουν καμμίαν σχεσιν με τις πραγματικες αιτιες της αρνησεως του Σεβ/του Αμφιλοχίου να συμπορευθει μετα της ενωμενης Ιεραρχίας, η οποία προεκυψε μετα το συλλείτουργον της 27 Ιαν. 2019 εις τά Εξαμίλια Κορινθιας. Η πραγματικη αιτια της αρνησεως του να αποδεχθει την ενωσιν ειναι μια καί μοναδικη. Το γεγονός οτι εν ετει 2015 η συγκκληθεισα Ιεραρχια της απανταχου Γνησιας Ορθοδοξου Εκκλησιας (μαζι καί ο Σεβ/τος Αμφιλόχιος), δεν συνεφωνησε καί δεν απεδεχθη την εισηγησιν του θεολόγου Ελευθεριου Γκουτζιδη νά δεχθωμεν τους δυο Αρχιερεις Παχωμιον καί Ευσταθιον ως Μοναχούς. Σημειωτεον, οτι επ αυτου του θεμ...

ΔΙΗΓΗΜΑ ΦΡΙΚΗΣ Ένας ασκητής παρακάλεσε τον Θεό να του φανερώσει πολλά μυστήρια, και βγαίνοντας από το κελλίον του να υπάγη εις μίαν χώραν, εις τον δρόμον όπου επήγαινεν σμίγη με έναν άγγελον, μα δεν τον εγνώρισεν ο ασκητής, ενόμισε πως ήτο άνθρωπος. Εις τον δρόμον απαντούν ένα άλογο ψώφιο, έπιασεν ο ασκητής την μύτην του, ο άγγελος τίποτε. Πηγαίνουν παρέκει απαντούν ένα βώδι ψώφιο, όπου εβρώμα. Πάλιν ο ασκητής πιάνει την μύτην του. Ο Άγγελος τίποτε. Πηγαίνουν παρέκει απαντούν ένα σκύλον ψώφιον. Πιάνει ο ασκητής την μύτην, ο άγγελος τίποτε. Κοντά όπου ήθελον να φθάσουν εις την χώραν, ευρίσκουν μίαν κόρην πολύ ωραίαν, με στολίδια και φορέματα πολύτιμα. Τότε ο άγγελος έπιασε την μύτην του! Βλέποντας ο ασκητής του λέγει. Τι είσαι εσύ; Άγγελος, άνθρωπος ή διάβολος; Απαντήσαμε το ψώφιο άλογο όπου εβρωμούσε, δεν έπιασες την μύτη σου, ομοίως και το βώδι και τον σκύλον και δεν είδα να πιάσης την μύτη σου, και τώρα που απαντήσαμε τέτοιαν ωραίαν κόρην έπιασες τη μύτη σου; Τότε φανερώνεται ο άγγελ...

ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗΝ ΜΕΤΑ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΟΜΙΛΙΑΝ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΚΗΡΥΚΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΟΡΤΗΝ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΑΙ ΕΛΕΝΗΣ, ΟΤΕ ΕΓΕΝΕΤΟ ΚΑΙ ΑΝΑΦΟΡΑ ΕΙΣ ΤΟ ΘΕΟΣΗΜΕΙΟΝ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΚΑΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΟΥΡΑΝΙΟΝ ΕΥΛΟΓΙΑΝ ΗΤΟΙ ΤΟ "ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ", ΟΠΩΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΗΝ ΔΙΕΣΩΣΕ Ο ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΕΥΣΕΒΙΟΣ ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΤΗΝ ΕΡΜΗΝΕΥΕΙ ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ: "Μετά από μια σειρά διαφόρων ιστορικών γεγονότων ο Μέγας Κωνσταντίνος συγκρούεται με τον Μαξέντιο, υιό του Μαξιμιανού, ο οποίος πλεονεκτούσε στρατηγικά, επειδή διέθετε τετραπλάσιο στράτευμα και ο στρατός του Κωνσταντίνου ήταν ήδη καταπονημένος. Από την πλευρά του ο Μέγας Κωνσταντίνος είχε κάθε λόγο να αισθάνεται συγκρατημένος. δεν είχε καμία άλλη επιλογή εκτός από την επίκληση της δυνάμεως του Θεού. Ήθελε να προσευχηθεί, να ζητήσει βοήθεια, αλλά καθώς διηγείται ο ιστορικός Ευσέβιος, δεν ήξερε σε ποιόν Θεό να απευθυνθεί. Τότε έφερε νοερά στη σκέψη του όλους αυτούς που μαζί τους συνδιοικούσε την αυτοκρατορία. Όλοι τους, εκτός απ...

Από ιστοσελίδα:Ιερο πηδαλιο Τί μᾶς ἐμποδίζει νὰ γνωρίσουμε τὸ Θεὸ Ἡ ἀπιστία προέρχεται ἀπὸ τὴν ὑπερηφάνεια. Ὁ ὑπερήφανος ἰσχυρίζεται πὼς θὰ γνωρίσει τὰ πάντα μὲ τὸ νοῦ του καὶ τὴν ἐπιστήμη, ἀλλὰ ἡ γνώση τοῦ Θεοῦ παραμένει ἀνέφικτη γι᾿ αὐτόν, γιατὶ ὁ Θεὸς γνωρίζεται μόνο μὲ τὴν ἀποκάλυψη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ὁ Κύριος ἀποκαλύπτεται στὶς ταπεινὲς ψυχές. Σ᾿ αὐτὲς δείχνει τὰ ἔργα Του, ποὺ εἶναι ἀκατάληπτα γιὰ τὸ νοῦ μας. Μὲ τὸν φυσικό μας νοῦ μποροῦμε νὰ γνωρίσουμε μόνο τὰ γήινα πράγματα, κι αὐτὰ μερικῶς, ἐνῷ ὁ Θεὸς καὶ ὅλα τὰ οὐράνια γνωρίζονται μὲ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Μερικοὶ μοχθοῦν σ᾿ ὅλη τους τὴ ζωὴ γιὰ νὰ μάθουν τί ὑπάρχει στὸν ἥλιο ἢ στὴ σελήνη ἢ κάτι παρόμοιο, ἀλλ᾿ αὐτὰ δὲν ὠφελοῦν τὴν ψυχή. Ἂν ὅμως προσπαθούσαμε νὰ γνωρίσουμε τί ὑπάρχει μέσα στὸν ἄνθρωπο, τότε θὰ βλέπαμε στὴν ψυχὴ τοῦ ἁμαρτωλοῦ σκοτάδι καὶ κόλαση. Καὶ εἶναι ὠφέλιμο νὰ τὸ ξέρουμε, γιατὶ θὰ εἴμαστε αἰώνια εἴτε στὴ βασιλεία εἴτε στὴν κόλαση. Κύριος ἔδωσε στὴ γῆ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Καὶ ὅσοι τὸ ἔλαβαν αἰσθάνονται τὸν παράδεισο ...

ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΠΑΡΙΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ ΚΡΙΣΙΣ ἤτοι ΘΑΥΜΑ ΦΡΙΚΤΟΝ τοῦ θαυματουργικωτάτου Σπυρίδωνος διά τοῦ ὁποίου ἐματαίωσε τάς βουλάς τῶν παπιστῶν, μή συγχωρήσας αὐτοῖς νά κτίσωσιν ‘Αλτάριον, μέσα εἰς τόν ἐν Κερκύρα ἅγιόν του Ναόν. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Α΄ Τήν διήγησιν τοῦ θαύματος περιέχον. Μετά τήν ἐλευθερίαν τῆς πόλεως Κερκύρας, ἀπό τῆς τῶν ‘Αγαρηνῶν πολιορκίας, διά προστασίας τοῦ θαυματουργοῦ Σπυρίδωνος, ἥτις ἐλευθερία ἐγένετο εἰς τούς1716 Αὐγούστου 11, ὁ τότε λαχών Ἡγεμών ‘Ανδρέας Πιζάνης, καπετάν Γενεράλης τῶν Κορυφῶν, βουλόμενος νά κάμη μίαν εὐχαριστήριον ἀμοιβήν πρός τόν Ἅγιον, διά τήν τόσην εὐεργεσίαν τῆς ρηθείσης ἐλευθερίας, ἐσυμβουλεύθη μέ τόν θεολόγον του Φραγγῖσκον Φραγγιπάνην καλούμενον, ὡσάν τί πράγμα νά κάμη, ὁπού νά εἶναι ἀρεστόν καί εὐαπόδεκτον εἰς τήν αὑτοῦ ἁγιότητα, ἐκεῖνος τοῦ ἀπεκρίθη, πώς εἶναι λίαν καλόν καί θειότατον ἔργον, νά οἰκοδομήση μέσα εἰς τόν Ναόν τοῦ Ἁγίου, ἕνα ‘Αλτάρι μαρμαρένιον πολύτιμον, διά νά λέγεται καθ’ ἑκάστην ἐκεῖ μέσα καί μία Λατινική λειτουργία, καί ἡ ἐξοχότης...