ΙΕΡΟΣ ΦΙΛΑΝΘΡ. ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ "ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο Ε ΚΑΙ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ Ο ΕΝ ΑΙΓΙΝΗ"

ΚΑΤΑΚΟΜΒΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ Ματθαιικοί Κηρύκου: οἱ προσερχόμενοι εἰς τό Σῶμα τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, γίνονται δεκτοί διά Βαπτίσματος. Τῆς αἱρέσεως πλέον παγιωθείσης καί ἐκτρεπομένης ὁσημέραι ἔτι περισσότερον, επί πλέον τοῦ τύπου τοῦ Ὀρθοδόξου Βαπτίσματος ἤδη καταργηθέντος ἐν τῆ πράξει από πολλών δεκαετιών, ἡ Ἱερά Σύνοδος, κατακολουθοῦσα τῆ ἀποφάσει τῆς Πανορθοδόξου Συνόδου τοῦ 1755, ἀποφασίζει ὅπως ἐφεξῆς οἱ προσερχόμενοι εἰς τό Σῶμα τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, γίνονται δεκτοί διά Βαπτίσματος. ΚΑΤΑΚΟΜΒΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ Η μοναδική σύνοδος που δηλώνει Μια εκκλησία και άγεται και φέρεται ως Μια εκκλησία. Ολες οι άλλες παρατάξεις ΓΟΧ κοροϊδεύουν Θεόν και αλλήλους με αποφάσεις που σημαίνουν ότι θέλεις, η καθόλου αποφάσεις. * Ομοίως ο άγιος Γλυκέριος ( της Ρουμανικής συνόδου που ενώθηκαν οι ΓΟΧ) ειναι χειροτονημένος υφ'ενός απο Ν/γίτη σχολάζων ο οποίος επέστρεψε στο Νεο. Επίσης ο Γλυκέριος Βάπτιζε τους Ν/γίτες, αλλά ενώ οι ΓΟΧ τον δικό το

Η ΝΕΟΦΑΝΗΣ ΚΑΚΟΔΟΞΙΑ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΥ Ι.ΝΑΟΥ ΑΠΟ ΤΩΝ ΤΕΛΟΥΜΕΝΩΝ ΕΙΣ ΑΥΤΟΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ «…τότε ἐγερθήσονται ψευδόχριστοι καὶ ψευδοπροφῆται ... ὥστε πλανῆσαι, εἰ δυνατόν, καὶ τοὺς ἐκλεκτούς…» Μτθ, κδ´, 23-24. Καθώς πολυάριθμοι ἀδελφοί μέ εἰδοποιοῦν, παρακολουθῶ ἄκων, ἀλλά πλήρης ἀπογνώσεως καί ἀγανακτήσεως, τά ὄσα λέγουν κάποιοι ἀχαρακτήριστοι ρασοφόροι, ἐπιχειρώντας μία ἐντελῶς αὐθαίρετη καί βλάσφημη διαβάθμιση τῆς Ἱερότητας «τῶν ἐν τῷ Ναῷ πραγμάτων καί Μυστηρίων». (Διαβάθμιση τῆς Ἱερότητας, πού ἀκούσθηκε Κύριε, Κύριε... ἐάν ἀνομίας παρατηρήσης τίς ἐξ ἡμῶν ὑποστήσεται;;;) Λέγουν δηλαδή, πώς ὁ μέν Χριστός ὁ εὑρισκόμενος ἐν τῷ Ναῷ εἶναι ΜΗ μολυσματικός (αὐτό ἔλειπε, νά ποῦν καί τό ἀντίθετο, ἄπαγε τῆς βλασφημίας!), ἐνῶ ὁ Ναός, ἐν ᾧ ἐνοικεῖ ὁ Αὐτός Χριστός, εἶναι μολυσματικός!!! Μά, τόση ἀνοησία;;; τόση ἐπιθυμία αὐτοπροβολῆς πιά;;; Καί βάζουν καί φαρδεῖς-πλατεῖς δίπλα, τούς τίτλους τῆς (παρα)μορφώσεώς τους, λές καί οἱ ἀχυρένιοι αὐτοί τίτλοι τούς νομιμοποιοῦν εἰς τό νά βλασφημοῦν! Δέν θά ἀπαντήσω ὡ

ΑΓΙΟΣ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ ΜΗΝΑΣ ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ Άγιος Μηνάς ο μεγαλομάρτυρας Ο Άγιος Μηνάς γεννήθηκε στην Αίγυπτο στα μέσα περίπου του 3ου αιώνα μ.Χ. από γονείς ειδωλολάτρες. Ωστόσο, το ειδωλολατρικό περιβάλλον στο οποίο μεγάλωνε, δεν κατάφερε να σκληρύνει την καρδιά του η οποία, όταν ήλθε η στιγμή, σκίρτησε ακούγοντας την φωνή του «ετάζοντος καρδίας και νεφρούς» (Ψλμ.7,10) Θεού και έτσι ο, έφηβος ακόμη, Μηνάς έγινε χριστιανός. Μεγαλώνοντας, επέλεξε να σταδιοδρομήσει στον Ρωμαϊκό στρατό, στο ιππικό τάγμα των Ρουταλικών, υπό την διοίκηση του Αργυρίσκου. Η έδρα της μονάδας του ήταν στο Κοτυάειον (σημερινή Κιουτάχεια) της Μικράς Ασίας. Εκεί ο Μηνάς διακρίθηκε και για την φρόνησή του αλλά και για το ανδρείο του φρόνημα και γι’ αυτό έχαιρε εκτιμήσεως στο κύκλο των στρατιωτικών. Δυστυχώς όμως, τρεις αιώνες μετά την έλευση του Χριστού και ο παλαιός κόσμος ακόμη δεν ήθελε να δεχθεί το λυτρωτικό μήνυμα της Αναστάσεως, παραμένοντας αυτάρεσκα, εγωιστικά και αυτοκαταστροφικά προσκολλημένος στη φθορά και

ΑΓΙΟΙ ΜΗΝΑΣ ΒΙΚΤΩΡ ΚΑΙ ΒΙΚΕΝΤΙΟΣ ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΕΣ ΜΗΝΑΣ, ΒΙΚΤΩΡ ΚΑΙ ΒΙΚΕΝΤΙΟΣ ΚΑΙ Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΛΕΥΚΑΔΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΕΙΣΜΟ ΤΟΥ 1704 ΑΓΙΟΣ ΜΗΝΑΣ Σημείο αναφοράς αποτελεί για τους κατοίκους της Λευκάδας ο ναός των Αγίων Μεγαλομαρτύρων Μηνά, Βίκτορος και Βικεντίου. Η τοποθεσία εκείνη βρισκόταν στην άκρη της μικρής πόλης. Με την επέκταση της όμως, τα τελευταία χρόνια, έφτασε να είναι χτισμένος σχεδόν στο κέντρο της. Ακόμη και οι επισκέπτες της Λευκάδας θα τον αναζητήσουν, έχοντας ακούσει για το καταπληκτικό εικονοστάσι (τέμπλο) του. Το χτίσιμο του ναού συνδέεται με θαύμα των Αγίων την ημέρα της κοινής μνήμης τους. Όταν δηλαδή, στις 11 Νοεμβρίου του 1704, σώθηκε η πολίχνη της Αγίας Μαύρας (Λευκάδας) από φοβερό σεισμό. Διαβάζουμε στο καπιτολάριο της Εκκλησίας: «1704, Νοεμβρίου 11 ώρα 2 (τά μεσάνυκτα) μνήμη των μεγάλων μαρτύρων Μηνά, Βίκτωρος καί Βικεντίου έγινε ο φοβερός σεισμός οπού έξεκωλόθηκε ο μεγάλος πλάτανος(ύπό κάτω από τήν ρίζαν του ευρέθη κονισματάκι των Αγίων Μηνά καί διά τούτο

Πώς απαντά ο Άγιος Νεκτάριος στην απαγόρευση της εκκλησιαστικής ζωής από την Πολιτεία agios nektarios Ηρακλής Ρεράκης, Καθηγητής (Ομ.) της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ Ο τρόπος συνεργασίας Εκκλησίας και Πολιτείας, ήδη από την εποχή του Βυζαντίου, βασίζεται στην αρχή της συναλληλίας, δηλαδή στην αρμονική συμβίωση των δύο οργανισμών, που προϋποθέτει τον αμοιβαίο σεβασμό των δικαιωμάτων και των ορίων αμφοτέρων. Η Πολιτεία παρέχει τη συμπαράστασή της όπου η Εκκλησία την έχει ανάγκη και η Εκκλησία, παρομοίως, σέβεται και στηρίζει την πολιτική εξουσία. Οι σχέσεις αυτές βασίζονται νομικά τόσο σε συγκεκριμένα άρθρα του Συντάγματος όσο και στον Καταστατικό Χάρτη της Εκκλησίας της Ελλάδος. Όταν μιλούμε για σχέσεις των δύο Οργανισμών είναι αναγκαίο να έχουμε υπόψη ότι η πλειονότητα των Ελλήνων πολιτών είναι ταυτόχρονα Χριστιανοί Ορθόδοξοι και μέλη της Εκκλησίας. Τον τελευταίο καιρό, με πρόσχημα τον κίνδυνο μολύνσεως από τον Κορωνοϊό, λαμβάνονται μέτρα εκ μέρους της Πολιτείας, όπως το κλεί

Ο ΑΝΕΥ ΟΡΩΝ ΚΑΙ ΟΡΙΩΝ ΦΙΛΟΤΟΥΡΚΙΣΜΟΣ ΤΟΥ «ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΚΩΝ/ΛΕΩΣ» ΑΘΗΝΑΓΟΡΟΥ (1) Ἀντί Προλόγου Τά ὅσα εἶδον τό φῶς τῆς δημοσιότητος ἐσχάτως (σ.σ. ταῦτα γράφονται τό ἔτος 1993) ἐν σχέσει μέ τήν ἀπαράδεκτον ἀπό πάσης πλευρᾶς καί ἐπιζημίαν διά τά συμφέροντα τῆς Ὀρθοδοξίας καί τοῦ Γένους φιλοτουρκικήν πολιτικήν τοῦ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως κ. Βαρθολομαίου, εἶχον τεραστίαν ἀπήχησιν. Πολλοί ἀναγνῶσται διατυπώνουν τό ἐρώτημα, ἐάν αἱ ἐνέργειαι αὐταί τοῦ κ. Βαρθολομαίου, ὅπως καί αἱ ἀνάλογαι ἐνέργειαι φιλοτουρκισμοῦ, τοῦ προηγηθέντος αὐτοῦ Δημητρίου, ἀποτελοῦν μεμονωμένα περιστατικά, ἤ ἐντάσσωνται εἰς τά πλαίσια κάποιου πολύ σκοτεινοῦ ἀνθελληνικοῦ καί ἀντορθοδόξου σχεδίου. Ἡ ἀπάντησις εἰς τό ὡς ἄνω εὔλογον ἐρώτημα εἶναι ὅτι ὁ πρῶτος διδάξας κατά τρόπον προκλητικόν καί ἀδίστακτον τόν ἄνευ ὁρίων φιλοτουρκισμόν, ἤ μᾶλλον τήν ἄνευ ὁρίων τουρκοδουλείαν ἦτο ὁ θλιβερός Ἀθηναγόρας, Μασῶνος 33ου βαθμοῦ, τόν ὁποῖον αἱ σκοτειναί δυνάμεις ἐτοποθέτησαν κατά τρόπον πραξικοπηματικόν εἰς τόν θρόνον τῆς Κων

Κυριακή, 2 Νοεμβρίου 2014 Υποστατός ή ανυπόστατος ο παράνομος αφορισμός; Στὴν προηγούμενη ανάρτηση μὲ τίτλο «Σχετικά με τον αφορισμό του μακαριστού Νικολάου Σωτηροπούλου» (τοῦ Συλλόγου ὀρθοδόξων Χριστιανῶν «Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΛΙΑΣ»), τίθεται ἕνα θέμα-προβληματισμὸς καὶ ἐξετάζεται ἂν ὁ ἀφορισμὸς εἶναι ὑποστατὸς ἢ ἀνυπόστατος. Ἐπειδὴ ἔχω ἀσχοληθεῖ μὲ τὸ θέμα, νομίζω ὅτι οὕτως ἢ ἄλλως, εἴτε δίκαιος, εἴτε ἄδικος εἶναι ὁ ἀφορισμὸς ὑφίσταται, ἀποτελεῖ ἐκκλησιαστικὴ πράξη ποὺ ἔχει συνέπειες, στὸν ἀδίκως ἀφορισθέντα, στὸν ἀφορίσαντα, ἀλλὰ καὶ στοὺς πιστοὺς ποὺ ἐπικοινωνοῦν μαζί του, γι’ αὐτὸ καὶ οἱ Ἱ. Κανόνες προβλέπουν τὴν λύση του. Παραθέτω ἕνα μέρος σχετικῆς μελέτης («Καταστρατήγηση Ἱ. Κανόνων ἀπὸ Ἐπισκόπους, Ἡ περίπτωση παράνομου ἀφορισμοῦ ἀπὸ τὸν Καλαβρύτων Ἀμβρόσιο») ἐλπίζοντας ὅτι βοηθῶ στὴν συζήτηση τοῦ θέματος ποὺ ὁ κ. Θεόδωρος Ζιώγας ἀνοίγει, ἀπαντώντας στὸν π. Χρυσόστομο Πῆχο· καὶ τοῦτο γιατὶ ἔχω δὲ τὴν αἴσθηση ὅτι ὁ καθένας ἐκλαμβάνει μὲ ἄλλη ἔννοια τοὺς ὅρους. Σημάτη