Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Μάιος, 2018

ΧΑΟΣ ΣΤΑ ΣΚΟΠΙΑ

Χάος στα Σκόπια – Η αντιπολίτευση καλεί σε συλλαλητήριο κατά του Ζάεφ By ethnikosmaxitis Last updated Μαΐ 31, 2018 0 7.328 Share Ο επικεφαλής της εθνικιστικής αντιπολίτευσης του κόμματος VMRO-DPMNE Χρίστιαν Μιτσκόσκι ανάρτησε στο λογαριασμό του στο Facebook την ομιλία που έβγαλε σε συγκέντρωση πολιτών στο Πρίλεπ. «Σήμερα βρέθηκα στην ηρωική πόλη του Πρίλεπ, μιας πόλης που πρόσφερε πολλά στην ΠΓΔΜ, έχοντας υπάρξει ορμητήριο παρτιζάνων και κομιτατζήδων και εστία ανυπακοής, αντίστασης κι επανάστασης. Γι “αυτό μοιράστηκα με τον κόσμο εδώ τα συναισθήματά που μου προκάλεσε αυτό που είδαμε σήμερα, μια εικόνα απίστευτης ειρωνείας και υποκρισίας. Είδαμε σήμερα στελέχη της κυβέρνησης να παρατάσσονται μπροστά στο μνημείο που είναι αφιερωμένο στους αντάρτες μας. Μια εικόνα πολύ αντιφατική από μόνη της. Από τη μία έχουμε τους παρτιζάνους που αγωνίστηκαν κι έδωσαν τη ζωή τους για την ΠΓΔΜ και συνεχίζουν να τιμώνται από το λαό μέχρι και σήμερα και δίπλα τους εκείνους που καταστρέφουν τη χώρα, α

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ

Το μήνυμα της διδασκαλίας του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά Αρχική σελίδα Θεματικές κατηγορίες Γέροντες και μορφές της Ορθοδοξίας Σύγχρονες μορφές της Ορθοδοξίας π. Γεώργιος Μεταλληνός Το μήνυμα της διδασκαλίας του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ Δ. ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΥ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΠΑΛΑΜΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗΝ ΜΑΣ 1. Ο Ησυχασμός1 είναι η πεμπτουσία της ορθοδόξου παραδόσεως, ταυτιζόμενος με αυτό που περικλείει και εκφράζει ο όρος ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ. Έξω από την ησυχαστική παράδοση η Ορθοδοξία είναι ανύπαρκτη και αδιανόητη. Η ησυχαστική πράξη, εξ άλλου, είναι η «λυδία λίθος» για την αναγνώριση της αυθεντικής χριστιανικότητας. «Νηστεία, αγρυπνία, προσευχή» -με τις ησυχαστικές πρακτικές- αποκτώνται τα ουράνια χαρίσματα στην ορθοδοξοπατερική παράδοση. Πρέπει δε να αποσαφηνισθεί εξ αρχής, ότι ως ησυχασμός νοείται κυρίως η πορεία προς την θέωση και η εμπειρία της θεώσεως και δευτερευόντως η διερεύνηση και καταγραφή αυτής της πορείας και

Ένας από τους φανατικότερους και σκληρότερους διώκτες της Εκκλησίας του Χριστού ήταν και ο αυτοκράτορας Ιουλιανός ο Παραβάτης. Έκανε στόχο του, να εξαλείψει το Χριστιανισμό και να αναβιώσει την ψεύτικη και δαιμονική θρησκεία των ειδώλων. Κάποτε, για να έχει μια προσωπική ενημέρωση για τα αποτελέσματα της προσπάθειας του, έκανε μια μεγάλη περιοδεία σε διάφορες επαρχίες της αυτοκρατορίας του. Έφτασε και στην Αντιόχεια. Εκεί συνάντησε έναν παλιό του γνωστό. Τον Χριστιανό Αγάθωνα, που τον γνώριζε από τα νεανικά του χρόνια. ` Ο Ιουλιανός θέλησε να τον ειρωνευτεί για την πίστη του στον Χριστό, να του πουλήσει πνεύμα. Τον χαιρέτησε λοιπόν και τον ρώτησε εμπαικτικά: -Τι γίνεται μ' εκείνον τον μαραγκό από την Γαλιλαία; Πώς πάνε oι δουλειές του; Έχει ακόμα δουλειά; Ο Αγάθων τότε απάντησε: "Βεβαίως, βασιλιά μου. Έχει αρκετή απασχόληση. Τώρα τελευταiα φτιάχνει ένα φέρετρο. Για την μεγαλειότητα σου." Μετά από 6 μήνες ο Ιουλιανός πέθαινε σε μια μάχη εναντίον των Περσών με την κραυγή: «Νενίκηκάς με, Γαλιλαίε!». Πράγματι! Με πόση ακρίβεια η Ιστορία δικαιώνει τον άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, που παρατηρούσε: «Από πόσους πολεμήθηκε η Εκκλησία.. Αλλά ποτέ δεν νικήθηκε! Πόσοι τύραννοι! Πόσοι Στρατηγοί! Πόσοι βασιλείς! Ο Αύγουστος, ο Τιβέριος, o Γάιος, ο Κλαύδιος, ο Νέρων, άνθρωποι με τεράστια δύναμη, την πολέμησαν, ενώ όταν ακόμη στα σπάργανά της. Αλλά δεν κατάφεραν να την ξεριζώσουν... Πού είναι, όσοι πολέμησαν την Εκκλησία;» Δεν γίνεται πια λόγος γι' αυτούς. Έχουν λησμονηθεί... Που είναι η 'Εκκλησία; Υψώνεται υπεράνω του ουρανού και λάμπει περισσότερο και από τον ήλιο. Είναι οδυνηρό νά κλωτσάει κανείς σε μυτερά καρφιά. Δεν χαλάει τα καρφιά. Τα ποδιά του ματώνει. Τα κύματα δεν την διαλύουν την πέτρα. Αυτά διαλύονται σε αφρό... Τίποτε δεν εiναι δυνατότερο από την Εκκλησία, άνθρωπε. Αν έχεις πόλεμο με έναν άνθρωπο, η θα νικηθείς ή θα νικήσεις. Αν έχεις πόλεμο, όμως, με την Εκκλησία είναι αδύνατον να νικήσεις... "Ακουέτωσαν ταύτα "Έλληνες. Ακουέτωσαν Ιουδαίοι...". Ιδού δη ευλογείτε τον Κύριον, πάντες οι δούλοι Κυρίου, οι εστώτες εν οίκω Κυρίου, εν αυλαίς οίκου Θεού ημών. Εν ταις νυξίν επάρατε τας χείρας υμών εις τα άγια και ευλογείτε τον Κύριον. Ευλογήσαι σε Κύριος εκ Σιών, ο ποιήσας τον ουρανόν και την γην. Δόξα.... Και ΝΥΝ και ΑΕΙ.! Αρχιμ.Σαββα Δημητρεα

ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΑ ΤΩΝ ΣΟΦΩΝ ΤΗΣ ΣΙΩΝ

Τα Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών αν τα διαβάσετε, αξίζει, εκ πρώτης όψεως μοιάζουν σαν μυθώδη, εκ πρώτης όψεως. Θα έλεγε κανείς: άντε από κει τώρα, τι είναι αυτά; Βλέπουμε όμως αγαπητοί μου ότι πραγματώνονται αυτά. Τα Πρωτόκολλα λοιπόν των Σοφών της Σιών, -βιβλιαράκι που πουλιέται έξω, να το βρείτε να το διαβάσετε- δεν είναι παρά ένας μακρύς κατάλογος προσπαθείας διαφθοράς των εθνών. Να καταστρέψουν και να διαφθείρουν τα έθνη. Όταν η τηλεόραση βάζει αυτά που βάζει, όταν υπάρχουνε εκείνα που υπάρχουν στην ψυχαγωγία, στην πολιτική, στην οικονομία, παντού, στην εκπαίδευση. Διαβάστε και θα εκπλαγείτε. Θα πείτε: μα γιατί να καταστρέψουν; Να χτυπήσουν τα έθνη σα χταπόδι επάνω στο βράχο να μαλακώσει. Να παραλύσουν τα έθνη. Και τότε, θα έρθει ο Αντίχριστος και θα πει: εγώ τώρα θα σας σώσω, εγώ θα σας σώσω. Αφού πια τα έθνη δεν θα μπορούν να αντιδράσουν σε τίποτε. Αντιθέτως, θα ζητούν έναν κυβερνήτη που να κυβερνήσει σ’ όλη τη γη, διότι η διαφθορά τους θα έχει φθάσει στο άκρον άωτον και

Ο ΚΑΘΕΔΡΙΚΟΣ ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΚΑΡΕΑ, ΟΠΟΥ ΤΙΜΑΤΑΙ ΚΑΙ Η ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΗ ΙΕΡΑ ΕΙΚΩΝ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΕΛΕΟΥΣΗΣ ΤΟΥ ΚΥΚΚΟΥ ... ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Η ΕΔΡΑ ΤΗΣ ΕΠΙΣΚΟΠΙΚΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΟΣ

Εικόνα

ΕΝΗΜΕΡΩΣΙΣ ΔΙΑ ΟΔΑΠΙΕΓΟΧ ΚΑΙ ΜΗΝΥΣΕΙΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΜΑΣ

ΕΠΙ ΕΠΙΚΑΙΡΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ Ἐκδίδεαι ἀπό τό Κέντρο Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἱεραποστολῆς ἡ Ἁγία Αἰκατερίνη, (Διεύθυνσις: Στρογγύλη 194.00 Κορωπί Τ.Θ. 54. Τηλ. 210 60 20 176) Ὑπεύθυνος: Μητροπολίτης Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς Κήρυκος ΑΡΙΘΜ. ΟΙ ΣΧΙΣΜΑΤΟΑΙΡΕΤΙΚΟΙ «ΠΕΝΤΕ» ΠΡΩΗΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΑΙ ΜΑΣ ΕΜΗΝΥΣΑΝ ΔΙΣ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΩΝ ΚΟΣΜΙΚΩΝ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ ΩΣ «ΠΟΛΕΜΙΟΥΣ ΤΟΥ ΔΟΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΕΙΚΟΝΩΝ»!!! «Τήν ἀσέβειαν αὐτῶν στενάξω ἤ τήν ἀμαθίαν βδελύξομαι» , λέγει ὁ Μέγας Βασίλειος Η ΚΑΤΑΘΕΣΙΣ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΚΗΡΥΚΟΥ ΕΠΙ ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΜΗΝΥΣΕΩΣ ΕΝ ΕΤΕΙ 2006 Σημείωσις: Ἐγένετο προφορικῶς ἐνώπιον τῆς πταισματοδίκου Ἀθηνῶν τοῦ ΙΓ΄ Τμήματος Ἀναστασοπούλου Δήμητρας καί τῆς Γραμματέως Παπαποστόλη Φιλίτσας, τήν 11 Ἀπριλίου 2006. ΚΑΤΑΘΕΣΙΣ Μητροπολίτου Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας Κηρύκου (κατά κόσμον Μηνᾶ Κοντογιάννη) τήν 11 Ἀπριλίου 2006 (Ν.Η.) ἐνώπιον τῆς Πταισματοδίκου Ἀθηνῶν Ἀναστασοπούλου Δήμητρας τοῦ 18ου Τμήματος καί τῆς Γραμματέ

ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΝ ΦΥΛΛΑΔΙΟΝ Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ ΕΝΑΝΤΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ Το στόμα του Χρυσορρήμονος Ιωάννου και η γραφίδα του θα χρειαζόταν για να εγκωμιάσουμε επαξίως τον μέγα Απόστολο Παύλο, το στόμα του Χριστού. Επειδή μας λείπουν και τα δύο αυτά, θα δανεισθούμε λόγους του ίδιου του Αποστόλου για να παρουσιάσουμε το θέμα μας. Φυσικά την αντιμετώπιση των αιρέσεων, θέμα τόσο σημαντικό στην ποιμαντική διακονία της Εκκλησίας, δεν θα μπορούσε να την αμελήσει αυτός που είχε την μέριμναν πασών των εκκλησιών1, ο Απόστολος των Εθνών Παύλος. Ας ξεκινήσουμε όμως από το πως βλέπει ο Απόστολος την υγιαίνουσα διδασκαλία. Τι είναι, δηλαδή, αυτό που σήμερα ονομάζουμε Ορθοδοξία, τι είναι η σωστή πίστη, για να την αντιδιαστείλουμε κατόπιν προς την αίρεση. Υιοί Θεού, λέγει ο Απόστολος, είναι όσοι κινούνται και καθοδηγούνται από το Άγιο Πνεύμα (Ρωμ. 8, 14), οι πνευματέμφοροι, δηλαδή οι Άγιοι. Αυτοί είναι οι πραγματικοί Χριστιανοί. H σωστή πίστη, η υγιαίνουσα διδασκαλία, όπως την ονομάζει ο Απόστολος, είναι αποτέλεσμα καθαράς συνειδήσεως, η οποία γεννιέται από τον καθαρό βίο. Η υγιής διδασκαλία της Εκκλησίας απευθύνεται στους πάντας. Έρωτα ο Απόστολος: Η Ιουδαίων ο Θεός μόνον; Ουχί δε και εθνών; Και απαντά: Ναι και εθνών2. Όχι μόνο στους Ιουδαίους αλλά σε όλους απευθύνεται ο Χριστός. Όλοι -αρκεί να το θέλουν- μπορούν να γίνουν κατά χάριν παιδιά του, να φθάσουν στον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος και στην κατά χάριν θέωση. Όμως, δυστυχώς, δεν ανταποκρίνονται όλοι σ' αυτό το κάλεσμα του Χριστού. Μάλλον αυτοί που ανταποκρίνονται είναι σχετικώς λίγοι. Αυτοί που ανταποκρίνονται αγιάζονται και σώζονται με τη χάρη του Χριστού και όχι με τις δικές τους μόνο δυνάμεις. Στην Εκκλησία έχουμε Χριστοσωτηρία και όχι αυτοσωτηρία ή εργοσωτηρία. Χάριτι έστε σεσωσμένοι3 βροντοφωνάζει ο Απόστολος. Η σωστή πίστη φαίνεται στην καθημερινή πράξη. Όπως λέμε στη θεολογική γλώσσα, το δόγμα (δηλ. το τι πιστεύουμε) έχει -θα πρέπει να έχει- άμεση σχέση με το πως ζούμε. Παράλληλα όμως και σε αντίθεση προς το μυστήριο της ευσεβείας, που είναι η Εκκλησία, υπάρχει και το μυστήριο της ανομίας, η αίρεση δηλαδή και η πλάνη. Σε αντίθεση με την Εκκλησία που χαρακτηρίζεται από ενότητα, στην αίρεση και την πλάνη υπάρχει πολυδιάσπαση. Είναι οι άθεοι και άπιστοι, οι αιρετικοί, οι σχισματικοί, αυτοί που κάνουν δικές τους φατρίες, οι σκανδαλοποιοί, αυτοί που επιμένουν στην αμαρτία και δεν μετανοούν. Βασική αιτία όλων αυτών των καταστάσεων είναι η υπερηφάνεια. Ει τις ετεροδιδασκαλεί... γράφει στον μαθητή του Τιμόθεο ο Απόστολος Παύλος, τετύφωται4. Δηλαδή με απλά λόγια, όποιος φτιάχνει μία δική του θρησκεία, δηλ. μια αίρεση, τετύφωται, έχει μέσα του βουνό την υπερηφάνεια, γι' αυτό και δεν υποτάσσεται στον αληθινό Θεό. Η υπερηφάνεια και τα πάθη, που γεννώνται από αυτήν, ρίχνουν τον άνθρωπο στην αίρεση. Ρίζα γαρ πάντων των κακών έστιν η φιλαργυρία, γράφει πάλι στον μαθητή του Τιμόθεο ο θείος Παύλος, ης τινές ορεγόμενοι απεπλανήθησαν από της πίστεως...5. Η αμαρτία και τα πάθη μιαίνουν, λερώνουν τον νου και την συνείδηση και έτσι ο άνθρωπος απορρίπτει την υγιά διδασκαλία και ακολουθεί το δρόμο της αυτονομίας δουλεύοντας στα πάθη του. Οι απωσάμενοι την πίστιν και την αγαθήν συνείδησιν, εναυάγησαν περί την πίστιν6. Πίσω από τα πάθη φυσικά είναι ο διάβολος, ο πατέρας του ψεύδους, που τα υποκινεί και παρασύρει τον άνθρωπο. Η αίρεση, η ετεροδιδασκαλία, όπως την ονομάζει ο Απόστολος, ξεκινά ως ένα ξένο σώμα μέσα στην Εκκλησία, το οποίο ο ζωντανός οργανισμός, που είναι η Εκκλησία, το αποβάλλει. Την αίρεση δημιουργεί ο θεός του αιώνος τούτου, δηλαδή το σαρκικό φρόνημα, το φρόνημα του παλαιού ανθρώπου, του ανθρώπου των παθών. Έτσι έχουμε μπροστά μας δύο αντίθετους κόσμους. Την Εκκλησία από τη μία πλευρά και την αίρεση από την άλλη. Όπως το φως με το σκοτάδι δεν μπορούν να συνυπάρξουν, έτσι και η αλήθεια της Εκκλησίας με το ψέμα των αιρέσεων. Να τι γράφει ο Απόστολος Παύλος στη Β' προς Κορινθίους επιστολή του: κεφ. 6, 14 14 Μὴ γίνεσθε ἑτεροζυγοῦντες ἀπίστοις• τίς γὰρ μετοχὴ δικαιοσύνῃ καὶ ἀνομίᾳ, ἢ τίς κοινωνία φωτὶ πρὸς σκότος;. 15 τίς δὲ συμφώνησις Χριστοῦ πρὸς Βελιάρ, ἢ τίς μέρις πιστῷ μετὰ ἀπίστου;. 16 τίς δὲ συγκατάθεσις ναῷ θεοῦ μετὰ εἰδώλων; ἡμεῖς γὰρ ναὸς θεοῦ ἐσμεν ζῶντος, καθὼς εἶπεν ὁ θεὸς ὅτι ἐνοικήσω ἐν αὐτοῖς καὶ ἐμπεριπατήσω καὶ ἔσομαι αὐτῶν θεὸς καὶ αὐτοὶ ἔσονται μου λαός. 17 διό ἐξέλθατε ἐκ μέσου αὐτῶν καὶ ἀφορίσθητε, λέγει κύριος, καὶ ἀκαθάρτου μὴ ἅπτεσθε κἀγὼ εἰσδέξομαι ὑμᾶς. 18 καὶ ἔσομαι ὑμῖν εἰς πατέρα καὶ ὑμεῖς ἔσεσθε μοι εἰς υἱοὺς καὶ θυγατέρας, λέγει κύριος παντοκράτωρ. Δηλαδή: 14 Μη συνάπτετε στενόν σύνδεσμον προς τους απίστους, με τους οποίους δεν ημπορείτε να αποτελέσετε ταιριαστό ζευγάρι, ώστε να εμβαίνετε εις τον ίδιον ζυγόν μαζί τους. Διότι ποίος συνεταιρισμός ημπορεί να υπάρχη μεταξύ δικαιοσύνης και ανομίας; Ποία δε επικοινωνία μεταξύ φωτός και σκότους; 15 Ποία δε συμφωνία μπορεί να γίνη μεταξύ του Χριστού και του Σατανά; Ή ποίον μερίδιον δύναται να έχη ένας πιστός με ένα άπιστον; 16 Πως δε ημπορεί να ευρίσκωνται μαζί εις τον ίδιον τόπον ο ναός του Θεού και τα είδωλα; Ναι• δεν έχουν καμμίαν θέσιν τα είδωλα εις σας. Διότι σεις είσθε ναός του ζώντος Θεού, καθώς είπεν εις την Παλαιάν Διαθήκην ο Θεός• Ότι θα κατοικήσω μέσα των και θα περιπατήσω μεταξύ των και θα είμαι Θεός ιδικός των και αυτοί θα είναι λαός μου. 17 Δι' αυτό εξέλθετε από μέσα από τους απίστους και ξεχωρισθήτε από αυτούς, λέγει ο Κύριος, και μη εγγίζετε οτιδήποτε ακάθαρτον. Και εγώ θα σας δεχθώ με στοργήν πατρικήν. 18 Και θα γίνω πατέρας σας και σεις θα είσθε παιδιά μου και θυγατέρες μου, λέγει ο Κύριος ο παντοκράτωρ7. Η εμφάνιση των αιρέσεων δίνει την ευκαιρία να δοκιμασθεί και η αγάπη μας προς τον Χριστό, αν είναι γνήσια ή όχι. Αυτό το νόημα έχει ο λόγος του Αποστόλου δει γαρ και αιρέσεις εν υμίν είναι, ίνα οι δόκιμοι φανεροί γένωνται εν υμίν8. Είπαμε ότι στη βάση όλων των αιρέσεων βρίσκεται η υπερηφάνεια. Απ' αυτήν ακριβώς γεννιέται και η υπερβολική εμπιστοσύνη του ανθρώπου στον εαυτό του και στην προκειμένη περίπτωση η πίστη ότι με την κτιστή διάνοιά του ο άνθρωπος θα βρει μόνος του την αλήθεια. Βλέπετε, συνιστά στους Κολοσσαείς ο Απόστολος, μη τις υμάς εσταί ο συλαγωγών δια της φιλοσοφίας και κενής [=κούφιας] απάτης, κατά την παράδοσιν των ανθρώπων, κατά τα στοιχεία του κόσμου και ου κατά Χριστόν9. Ας δούμε όμως πιο αναλυτικά τι κάνουν οι αιρέσεις. Οι αιρέσεις κηρύσσουν ένα άλλο Ευαγγέλιο (έτερον Ευαγγέλιον) και όχι το Ευαγγέλιο της εν Χριστώ σωτηρίας. Σήμερα κατ' εξοχήν αυτό το έτερον Ευαγγέλιον συνοψίζεται στην εωσφορική πρόταση της αυτοσωτηρίας και αυτοθεώσεως του ανθρώπου χωρίς τον Θεό. Οι αρχηγοί και διαφημιστές των αιρέσεων λένε στους ανθρώπους αυτά που τους αρέσουν, κολακεύουν τα πάθη τους, χαϊδεύουν τις ακοές των ανθρώπων10. Οι αιρέσεις σπρώχνουν τους ανθρώπους προσέχειν μύθοις11, να ασχολούνται με παραμύθια, θα λέγαμε στην απλή γλώσσα. Αυτό κι αν δεν γίνεται σήμερα! Βομβαρδίζονται οι άνθρωποι με ωροσκόπια, χαρτιά ταρώ και χίλια δύο άλλα παρόμοια. Τα υποψήφια θύματα εξαπατώνται με κούφια λόγια12. Οι αιρετικοί είναι ψευδαπόστολοι και εργάται δόλιοι13. Γι' αυτό μη μας εκπλήσσει που και αυτοί μιλούν για Χριστό14 και υποκρίνονται ότι είναι ευσεβείς15. Στ' αλήθεια είναι λύκοι με προβιά προβάτων! Το κρίσιμο σημείο είναι αν πιστεύει κανείς στον σταυρό και στην ανάσταση του Χριστού και στο ότι ο Χριστός είναι ο μοναδικός σωτήρας του ανθρώπου, τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος χωρίς αμαρτία. Το να δέχεται κάποιος τον Ιησού Χριστό ως ένα σπουδαίο πνευματικό δάσκαλο ή κοινωνικό επαναστάτη, δεν σημαίνει τίποτε. Αυτό που ξεχωρίζει την πίστη της Εκκλησίας από την πλάνη των αιρέσεων, είναι ότι η Εκκλησία ομολογεί και κηρύσσει Ιησούν Χριστόν σταυρωθέντα και αναστάντα, μοναδικό σωτήρα του ανθρώπου. Τίποτε λιγότερο από αυτό. Η αντιμετώπιση των αιρέσεων Ας δούμε τώρα τι λέγει ο Απόστολος Παύλος για την αντιμετώπιση των αιρέσεων. Όπως ξέρουμε, η καλύτερη θεραπεία είναι η πρόληψη. Η γνώση και βίωση της πίστεως• η συνειδητή ένταξη στην Εκκλησία ως σώμα Χριστού και η στερέωση στην πίστη• αυτή είναι η καλύτερη πρόληψη. Για να μη φάει ο λύκος τα πρόβατα, θα πρέπει ο τσομπάνης (ο ποιμήν) να είναι καλός και τα σκυλιά να κάνουν σωστά τη δουλειά τους αλλά και τα ίδια τα πρόβατα να γνωρίζουν να προφυλάσσονται. Ας ξεκινήσουμε από αυτό το τελευταίο. Ο Απόστολος μας δίνει απλές, αποτελεσματικές αλλά και κατηγορηματικές οδηγίες στα λογικά πρόβατα: Επειδή οι αιρετικές διδασκαλίες προκαλούν κλυδωνισμούς και αναταράξεις στις συνειδήσεις16 γι' αυτό, λέγει α): μη διαβάζετε και μην ακούτε αιρετικά πράγματα (διδαχαίς ποικίλαις και ξέναις μη παραφέρεσθε...17) και β): απομακρυνθείτε από αιρετικούς ανθρώπους (μη ουν γίνεσθε συμμέτοχοι αυτών18 και μη συγκοινωνείτε τοις έργοις τοις ακάρποις του σκότους, μαλλον δε και έλέγχετε19) και γ): Ακόμη και άγγελος εξ ουρανού να σας κηρύξει άλλο ευαγγέλιο, μην το δεχθείτε. Να τι γράφει ο Απόστολος στους Γαλάτες: Αλλά και εάν ημείς ή άγγελος εξ ουρανού ευαγγελίζηται υμίν παρ' ο ευαγγελισάμεθα υμίν, ανάθεμα εστω20. Δίνει δηλαδή ο Απόστολος ένα απόλυτο αλλά και ασφαλέστατο κριτήριο: Ό,τι δεν συμφωνεί με την Αγία Γραφή και την Ιερά Παράδοση της Εκκλησίας (εδώ συμπεριλαμβάνονται οι Ιεροί Κανόνες και η διδασκαλία των Αγίων), εσείς -λέγει- μην το δεχθείτε και μην το ακολουθήσετε, όποιος και αν είναι αυτός που θα σας το πει! Ας έρθουμε τώρα και στους ποιμένες των λογικών προβάτων. Τι θα πρέπει να κάνουν αυτοί, ώστε με τη χάρη του Θεού να διαφυλάξουν τα πρόβατα από τους λύκους-αιρετικούς. Κατ' αρχήν ο καλός ποιμήν θα πρέπει να είναι πρόθυμος να θυσιασθεί για το ποίμνιο, κατά το πρότυπο του καλού ποιμένος Χριστού. Μηδείς το εαυτού ζητείτω, αλλά το του ετέρου έκαστος21, παραγγέλλει ο θείος Παύλος. Ο καλός ποιμήν γνωρίζει ότι εχθρός είναι ο διάβολος και η πλάνη. Τον διάβολο λοιπόν και την πλάνη αποστρέφεται. Τους πλανωμένους, τα θύματα των αιρέσεων, τα αντιμετωπίζει όπως ο γιατρός τους ασθενείς. Προσπαθεί να τους βοηθήσει, εάν φυσικά το θέλουν και το δέχονται. Ο καλός ποιμήν αφήνει τα 99 πρόβατα της μάνδρας για να αναζητήσει το ένα χαμένο και πανηγυρίζει όταν το βρεί22. Ο καλός ποιμήν απευθύνεται σε όλους κηρύσσοντας το Ευαγγέλιον (=χαρμόσυνο άγγελμα) της σωτηρίας23, ορθοτομεί τον λόγον της αληθείας24, ερμηνεύει σωστά το Ευαγγέλιο. Απευθύνεται κυρίως στην ελευθερία των προσώπων και προσπαθεί να κεντρίσει το φιλότιμό τους25. Ο καλός ποιμήν μιλάει τη γλώσσα που καταλαβαίνουν οι άνθρωποι στους οποίους απευθύνεται. Χρησιμοποιεί τα μέσα που έχει στη διάθεσή του (σήμερα ραδιόφωνο, τηλεόραση, διαδίκτυο-Internet) -υπό την προϋπόθεση φυσικά ότι αυτά είναι συμβατά με το φρόνημα και το ήθος της Εκκλησίας- προκειμένου να επιτύχει τον σκοπό του, να μεταδώσει δηλαδή το Ευαγγέλιο. Να τι γράφει ό Απόστολος μας στους Κορινθίους 9,19 : 19 Ἐλεύθερος γὰρ ὢν ἐκ πάντων πᾶσιν ἐμαυτὸν ἐδούλωσα, ἵνα τοὺς πλείονας κερδήσω• 20 καὶ ἐγενόμην τοῖς Ἰουδαίοις ὡς Ἰουδαῖος, ἵνα Ἰουδαίους κερδήσω• τοῖς ὕπο νόμον ὡς ὑπὸ νόμον, μὴ ὢν αὐτὸς ὑπὸ νόμον, ἵνα τοὺς ὑπὸ νόμον κερδήσω• 21 τοῖς ἀνόμοις ὡς ἄνομος, μὴ ὢν ἄνομος θεοῦ ἀλλ' ἔννομος Χριστοῦ, ἵνα κερδάνω τοὺς ἀνόμους• 22 ἐγενόμην τοῖς ἀσθενέσιν ἀσθενής, ἵνα τοὺς ἀσθενεῖς κερδήσω• τοῖς πᾶσιν γέγονα πάντα, ἵνα πάντως τινὰς σώσω.26 Ο καλός ποιμήν χρησιμοποιεί διαφόρους τρόπους ποιμαντικής δράσεως, όπως ο καλός γιατρός διάφορα φάρμακα, ανάλογα με το είδος και τη σοβαρότητα της αρρώστιας. Να τι υποδεικνύει στον μαθητή του Τιμόθεο: Κήρυξον τον λόγον, επίστηθι ευκαίρως ακαίρως, έλεγξον, επιτίμησον, παρακάλεσον (=παρηγόρησον), εν πάση μακροθυμία και διδαχή27. Άλλοτε χρειάζεται πολλή αγάπη μήπως τη περισσοτέρα λύπη καταποθή ο τοιούτος28 και άλλοτε αυστηρότητα29 πάλι για το καλό του ασθενούντος πνευματικά ή πλανωμένου. Μερικές φορές χρειάζεται και ο έλεγχος δημοσία και όχι μόνον κατ' ιδίαν. ...τους αμαρτάνοντας ενώπιον πάντων έλεγχε, ίνα και οι λοιποί φόβον εχωσι30 γράφει ο Απόστολος προς τον μαθητή του Τιμόθεο. Είναι περιπτώσεις που επιβάλλεται άμεση ενέργεια και αποστομωτική απάντηση, διότι οι ανυπότακτοι, ματαιολόγοι και φρεναπάται (=που εξαπατούν τα μυαλά των άλλων)31, κάνουν μεγάλη ζημιά. Στο να έχουν καλό αποτέλεσμα οι λόγοι και οι ενέργειες του ποιμένος βοηθεί το να είναι αυτός ακατηγόρητος32, το να μη βαρύνεται, δηλαδή, με λόγους και πράξεις για τις οποίες μπορεί να κατηγορηθεί, ούτε, ακόμη περισσότερο, με σκάνδαλα. Μερικές φορές η θεραπεία είναι δύσκολη, επειδή άργησε ο ασθενής να πάει στον γιατρό33. Άλλες φορές πάλι επιβάλλεται η αποκοπή του μέλους που νοσεί ανιάτως και κινδυνεύει να μολύνει, σαν τη γάγγραινα, και τα υγιή μέλη34. Πάντως ο καλός ποιμήν ποτέ δεν απελπίζεται, αφού το ξυπνητήρι της συνειδήσεως μπορεί να λειτουργήσει μέχρι και την τελευταία στιγμή, που ο άνθρωπος έχει τα μάτια του ανοιχτά σ' αυτόν τον κόσμο. Ας δούμε και ερμηνεία του γνωστού γραφικού χωρίου αιρετικόν άνθρωπον μετά μίαν και δευτέραν νουθεσίαν παραιτού, ειδώς ότι εξέστραπται ο τοιούτος και αμαρτάνει ων αυτοκατάκριτος35. Εδώ ο Απόστολος εννοεί τον αιρετικό που επιμένει να δημιουργεί σκάνδαλα και διαιρέσεις στην Εκκλησία. Αυτόν πράγματι, αφού τον συμβουλεύσει ο ποιμήν μια-δυο φορές και δεν διορθώνεται, είναι καλύτερα να παύσει να ασχολείται μαζί του και να τον αποκόψει. Εδώ φθάσαμε στο τέλος του σύντομου ταξιδιού με οδηγό τον μέγα Απόστολο των εθνών Παύλο. Ακούσαμε τι λέγει για τις αιρέσεις και τον τρόπο της αντιμετωπίσεώς των. Θα το συνοψίσουμε και θα το επαναλάβουμε: μόνον η συνειδητή ένταξή μας στη μάνδρα της Εκκλησίας μας παρέχει ασφάλεια από τους λύκους-αιρετικούς, οι οποίοι μάλιστα πολλές φορές εμφανίζονται με ένδυμα προβάτου. Ας ευχηθούμε ο καλός Θεός, ο θέλων πάντας ανθρώπους σωθήναι, και εις επίγνωσιν αληθείας έλθείν36, να φωτίζει με τις ευχές των πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου και πάντων των αγίων εμάς μεν να φυλάξουμε τον θησαυρό της πίστεως αγωνιζόμενοι και αγιαζόμενοι, τους δε μακράν της ποίμνης αιρετικούς και πλανωμένους να φωτίζει, ώστε να επιστρέψουν εν μετανοία στην αγκαλιά του στοργικού πατέρα, που τους περιμένει υπομονετικά. 1. Β' Κορ. 11, 28. 2. Ρωμ. 3, 29. 3. 'Εφ. 2,5 4. Α' Τιμ. 6, 3.5. Α' Τιμ. 6, 10. 6. Πρβλ. Α' Τιμ. 1, 19. 7. Βλ. Καινή Διαθήκη, έκδ. Σωτήρ, 3-6-1993, σσ. 728 8. Α' Κορ. 11, 12. 9. Κολ. 1, 8. 10. κνηθόμενοι την ακοήν, λέγει ο Απόστολος μας, γράφοντας στον μαθητή του Τιμόθεο (Β' Τιμ. 4, 2). 11. Α' Τιμ. 1, 3. 12. Εφ. 5, 6. 13. Β' Κορ. 11, 13. 14. Φιλ. 1, 15. 15. Ρωμ. 16, 17-18. 16. Εφ. 4, 14. 17. Εβρ. 13, 9. 18. Εφ. 5, 7.19. Εφ. 5, 11.20. Γαλ. 1, 8. 21. Α' Κορ. 10, 24). 22. Ματθ. 18, 12-13. 23. Κορ. 1, 28. 24. Β' Τιμ. 2, 15. 25. Β' Κορ. 8, 8. 26. Α' Κορ. 9, 19-22. 27. Β' Τιμ. 4, 2. 28. Β' Κορ. 2, 6. 29. Α' Κορ. 4, 18-21. 30. Α' Τιμ. 5, 20. 31. Τίτ. 1, 10. 32. Τίτ. 2, 8. 33. Πρβλ. Εβρ. σ. 6. 34. Β' Θεσσ. 3, 6. 35. Τίτ. 3, 10-11.36. Πρβλ. Α' Τιμ. 2,4 -------------------------------- Εκδίδεται από το Ιεραποστολικόν Κέντρον «Αγιοι Πάντες», της Μητροπολιτικης Ιεράς Μονής Παναγίας Αθηνιωτίσσης – Παραμυθιας Πλάτωνος Αχαρνων, Α. Συγγρου 55 (Πρόποδες Πάρνηθος) εις τά πλαίσια της Ιεραποστολής και του Αντιαιρετικου Αγωνος.

Η ΘΛΙΒΕΡΑ ΠΤΩΣΙΣ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΑΝΤΑΙΡΕΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝ ᾿Εκδίδεται ἐπιμελεία τοῦ «Κέντρου Γνησίας ‘Ορθοδόξου Ἱεραποστολῆς, Ἐκκλησιαστικῆς Διακονίας καί Ἀντιαιρετικοῦ Ἀγῶνος τῆς Ι. Μητροπόλεως Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας» (Παράρτημα τοῦ Μετοχιακοῦ Ι.Ν. Ἁγίου Σπυρίδωνος Καρέα)» καί μέ τήν εὐλογίαν τοῦ ‘Επισκόπου Κηρύκου Κοντογιάννη. Δημοσιεύονται θέματα ἀντιαιρετικοῦ - ἀντιοικουμενιστικοῦ περιεχομένου, τά ὁποῖα ἐν πολλοῖς ἀναλύονται κατά τάς συνάξεις τῶν στελεχῶν τοῦ Ι.Ν. Ἁγίου Σπυρίδωνος, κάθε Δευτέρα ἀπόγευμα μετά τόν Ἑσπερινόν καί τήν μικράν Παράκλησιν. Διεύθυνσις: Μετοχιακός Ιερός Ναός Ἁγίου Σπυρίδωνος Καρέα Λεωφόρος Καρέα 56. Τεῦχος 5ον (Ἡ πρώτη ἔκδοσις ἔγινε τόν Μάίον τοῦ 1999) ᾿Αριθμ. φύλλου: 5 Μήν: ᾿Ιούνιος ῎Ετος: 1999 ΔΕΛΤΙΟΝ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ Γ.Ο.Χ. ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ (ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΘΕΝ ΤΗΝ 29ην ΜΑΪΟΥ 1999) ΕΠΙ ΤΗ ΘΛΙΒΕΡΑ ΕΠΕΤΕΙΩ ΤΗΣ ΑΛΩΣΕΩΣ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ Σήμερον Πέμπτην 11.6.99, κατά τό πολιτικόν νέον ἡμερολόγιον, 29ην Μαΐου 1999, κατά τό ὀρθόδοξον (παλαιόν) ἑορτολόγιον, ἀκριβῆ ἡμερομηνίαν τῆς 546ης ἐπετείου τῆς ῾Αλώσεως τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ἐτιμήσαμεν δι᾿ ᾿Αρχιερατικῆς θείας Λειτουργίας, καί σχετικῆς ἀναφορᾶς-ὁμιλίας, εἰς τόν Μητροπολιτικόν μας ῾Ιερόν Ναόν ῾Αγίας Αἰκατερίνης Κορωπίου ᾿Αττικῆς, τούς ῾Αγίους Νεομάρτυρας τῆς Πίστεώς μας, τούς μετά τήν ῞Αλωσιν μαρτυρήσαντας ὑπό τῶν Τούρκων, τούς γνωστούς ὡς νεομάρτυρας, οἱ ὁποῖοι τοῖς ἴχνεσι τῶν ἁγίων μεγάλων καί πρώτων μαρτύρων βαδίσαντες, ἐπότισαν "ἐν τοῖς ἐσχάτοις καιροῖς" τό δένδρον τῆς Πίστεως καί ἐδόξασαν τήν ᾿Ορθοδοξίαν καί τό ῎Εθνος. Κατά τήν ἀναφοράν - ὁμιλίαν μας πέραν τῶν ὅσων εἴπομεν περί τῶν αἰτίων τά ὁποῖα ὡδήγησαν εἰς τήν πτῶσιν (φραγκική κυριαρχία 1204, ἀποστασία ἀπό τήν πίστιν (ἐνωτικοί-λατινόφρονες), ὑποταγή εἰς τόν Παπισμόν διά τῆς "ἑνώσεως" τῆς ψευδοσυνόδου Φερράρας - Φλωρεντίας 1438-39,κλπ.) ἐτονίσαμεν καί τά ἀκόλουθα, τά ὁποῖα θεωροῦμεν χρήσιμον νά δημοσιεύσωμεν καί εὐρύτερον: Τήν 29ην Μαίου 1453 ἡ Κων/λις ἔπεσεν εἰς χεῖρας τῶν Τούρκων. "῾Εάλω ὁ Πόλις". "῾Η Ρωμανία πάρθεν". ῾Η ἅλωσις αὕτη τῆς Κωνσταντινουπόλεως, τῆς Βασιλευούσης, ὑπό τῶν Τούρκων, ἐσήμανε καί τήν κατάλυσιν τῆς ἐνδόξου Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας, ἤτοι τῆς ᾿Ορθοδόξου ῾Ελληνικῆς Αὐτοκρατορίας (330-1453 μ.Χ.) ῾Η ἡμέρα αὕτη 29 Μαΐου 1453, ἀποτελεῖ, μίαν ἀπό τάς θλιβερωτέρας ἡμέρας τῆς ῾Ιστορίας μας. ῞Ομως ἀποτελεῖ καί μίαν ἀπό τάς ἐνδοξοτέρας. Δέν θά ἐξετάσωμεν καί δέν θά ἀναφέρωμεν ἐδῶ τά σφάλματα καί τά αἴτια ἐν γένει τά ὁποῖα ὡδήγησαν εἰς τήν ῞Αλωσιν. ᾿Εδῶ περιοριζόμεθα νά τονίσωμεν, ὅτι ἡ ῞Αλωσις, ὅπως ἕνα νόμισμα ἔχει δύο ὄψεις: Τήν ὄψιν τῆς θλίψεως καί τήν ὄψιν τῆς δόξης. Εἰδικώτερον δέ, θά ἐξάρωμεν τήν ὄψιν τῆς δόξης, τήν ὁποίαν συνήθως δέν προσέχομεν. Εἰς τί λοιπόν συνίσταται ἡ δόξα τῆς ἡμέρας ἐκείνης; ῾Η δόξα καί ἡ λαμπρότης τῆς ἡμέρας ἐκείνης συνίσταται εἰς τήν ἡρωϊκήν ἀπόφασιν τῶν προγόνων μας νά ἀγωνισθοῦν καί νά θυσιασθοῦν διά τήν ἐλευθερίαν των παρά νά σώσουν τήν ζωήν των καί τήν περιουσίαν των διά τῆς ὑποδουλώσεως καί τῆς ὑποταγῆς. Εἰς τό δίλημμα, δηλαδή, ἀντίστασις ἤ ὑποταγή ἐπέλεξαν τό πρῶτον. ᾿Απεφάσισαν νά ἀντισταθοῦν ἀκόμη καί μέ θυσίαν τῆς ζωῆς των, διά τήν ἐλευθερίαν των. Συγκεκριμένως ὁ σουλτάνος τῶν Τούρκων, ὁ Μωάμεθ, ἐζήτησεν ἀπό τόν βασιλέα τῶν ῾Ελλήνων, τόν Κωνσταντῖνον Παλαιολόγον, νά τοῦ παραδώσῃ τήν Πόλιν, χωρίς ἀντίστασιν. Αὐτός δέ (ὁ Μωάμεθ): Πρῶτον μέν, ἀνελάμβανε τήν ὑποχρέωσιν νά μή πειράξῃ τούς κατοίκους της, ἠγγυᾶτο, δηλαδή, διά τήν ζωήν καί τήν περιουσίαν των. Δεύτερον δέ, παρεχώρει εἰς τόν Κωνσταντῖνον τήν Πελοπόννησον διά νά ζῇ ἐκεῖ ὡς ἡγεμών, παραλαμβάνων μάλιστα ἀπό τήν Πόλιν τούς συγγενεῖς του, τούς αὐλικούς του καί τά ὑπάρχοντά του. ῞Ομως, ὁ Κωνσταντῖνος εἰς τήν πρότασιν ταύτην τοῦ Μωάμεθ ἀπήντησεν ὡς ἑξῆς: "Τό δέ τήν πόλιν σοι δοῦναι, οὔτ᾿ ἐμόν ἐστίν, οὔτ᾿ ἄλλου τῶν κατοικούντων ἐν αὐτῇ· κοινῇ γάρ γνώμῃ, πάντες αὐτοπροαιρέτως ἀποθανοῦμεν καί οὐ φεισόμεθα τῆς ζωῆς ἡμῶν". Δηλαδή "τό νά σοῦ παραδώσω τήν Πόλη, οὔτε στίς δικές μου προθέσεις εἶναι, οὔτε σέ κανενός ἄλλου ἀπ᾿ ὅσους κατοικοῦν σ᾿ αὐτή, γιατί ὅλοι μέ τήν ἀπόφαση (πού πήραμε) μέ τήν δική μας ἀβίαστη θέληση θά πεθάνουμε καί δέν θά ὑπολογίσουμε τήν ζωή μας" (Γ. Φραντζῆς, ῾Ιστορικός τῆς ἁλώσεως). ᾿Ακολούθως ἔπεσεν ἡρωϊκῶς μαχόμενος διά τήν ἐλευθερίαν τῆς Πατρίδος του ὡς ἁπλοῦς στρατιώτης. ῾Η ἡρωϊκή αὕτη ἀντίστασις καί θυσία τοῦ Κωνσταντίνου Παλαιολόγου καί τῶν συμμαχητῶν του εἰς τήν Κωνσταντινούπολιν ἦτο σύμφωνος μέ τό αἰώνιον φρόνημα τῶν ῾Ελλήνων, καθ᾿ ὅλην τήν διάρκειαν τῆς ῾Ιστορίας των ἀπό τῶν ἀρχαιοτάτων χρόνων μέχρι σήμερον. Μέ τό φρόνημα, δηλαδή ἐκεῖνο, τό ὁποῖον ὑπαγορεύει εἰς αὐτούς πάντοτε νά θέτουν τήν ἐλευθερίαν πάνω καί ἀπό αὐτήν τήν ζωήν των. Μέσα ἀπό τά ἀναρίθμητα παραδείγματα τῶν ἡρωϊκῶν ἀγώνων καί θυσιῶν τῶν προγόνων μας ὑπέρ τῆς ἐλευθερίας ἀναφέρομεν τό: "Μολών λαβέ" τοῦ Λεωνίδα καί τῶν 300 Σπαρτιατῶν εἰς τάς Θερμοπύλας, οἱ ὁποῖοι ἔπεσαν μαχόμενοι ἅπαντες ἐναντίον πολυαρίθμων δυνάμεων τῶν Περσῶν (480 π.Χ.), καθώς καί τό "ΟΧΙ" τοῦ 1940-1941 κατά τῶν ᾿Ιταλῶν καί τῶν Γερμανῶν καί ἀκολούθως τήν ᾿Εθνικήν ἀντίστασιν κατά τῆς φασιστικῆς καί ναζιστικῆς Κατοχῆς. Εἰδικώτερον, καθ᾿ ὅσον ἀφορᾶ εἰς τήν ἡρωϊκήν ἀντίστασιν καί θυσίαν τοῦ Κωνσταντίνου Παλαιολόγου καί τῶν συμμαχητῶν του παρατηροῦμεν τά ἐξῆς: Μέσα εἰς τόν ὄλεθρον καί τόν θρῆνον τῆς ῾Αλώσεως, μέσα ἀπό τήν τεραστίαν ταύτην καταστροφήν, ἐξεπήγασεν ἀμέσως ἡ αἰσιοδοξία καί ἡ προσδοκία ὅτι δέν ἐχάθη τό πᾶν, ὅτι ἡ πτῶσις καί ἡ δουλεία θά εἶναι προσωρινή, ὅτι θά ἔλθουν καλύτεραι ἡμέραι, ὅτι "Πάλι μέ χρόνους μέ καιρούς πάλι δικά μας θἆναι". ῾Η ἡρωϊκή θυσία τοῦ Κωνσταντίνου καί τῶν σύν αὐτῷ, συνωδεύθη ἀμέσως ὄχι μόνον ἀπό τόν θρῆνον, ἀλλά καί ἀπό τόν θρῦλον τοῦ Μαρμαρωμένουυ Βασιλιᾶ" καί ἄλλους συναφεῖς. ᾿Απετέλεσε τήν φλόγα, ἡ ὁποία συντηρεῖται ἄσβεστος εἰς τήν ψυχήν τοῦ Γένους καί διέσωσε τήν ὕπαρξίν του. ᾿Ακολούθως ἀναφέρομεν χαρακτηριστικά παραδείγματα, ἀπό τά ὁποῖα πιστοποιοῦνται αὐτά τά ὁποῖα εἴπομεν ἀνωτέρω. ῞Οτι δηλαδή, ἡ ἐθνική συνείδησις ἀντέδρασεν ἀμέσως, μέ τόν θρῆνον μέν, ὄχι ὅμως μέ τήν ἀπελπισίαν, ἀλλά μέ τήν ἐλπίδα. Μέ τήν ἐλπίδα δηλαδή, ὅτι καί τοῦ Γένους τόν Γολγοθᾶν θά ἠκολούθει ἡ ᾿Ανάστασις. Τά παραδείγματα αὐτά τά λαμβάνομεν ἀπό τήν λαϊκήν μοῦσαν, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ, ὡς γνωστόν, τήν πλέον γνησίαν ἔκφρασιν τῆς λαϊκῆς ψυχῆς. ῞Οπως ἀπό τόν Θρῆνον τῆς "῾Αγιά Σοφιᾶς": "Σώπασε Κυρά Δέσποινα καί μή πολυδακρύζεις, πάλι μέ χρόνους μέ καιρούς πάλι δικά μας θἆναι...", καθώς καί ἀπό ἕνα Ποντιακό λαϊκό τραγοῦδι γιά τήν ἅλωσι τῆς Κωνσταντινουπόλεως: "῞Ενα πουλίν, καλόν πουλίν, ἐβγαίν᾿ ἀπό τήν Πόλην, οὐδ᾿ ᾿σ ἀμπέλια ᾿κόνεψεν, οὐδέ σα περιβόλα ἐπῆγεν καί ν᾿ ἐκόνεψεν καί ᾿σ του ᾿Ηλί τόν κάστρον ἔδειξεν τ᾿ ἕναν τό φτερόν ᾿σ τσο αἷμαν βουτεμένον ἔδειξεν τ᾿ ἄλλο τό φτερόν, χαρτίν ἔχει γραμμένον. ᾿Ατό κανείς ᾿κ ἀνέγνωσεν, οὐδ᾿ ὁ μητροπολίτες ἕναν παιδίν, καλόν παιδίν, ἔρχεται κι᾿ ἀναγνώθει. Σεΐτ᾿ ἀναγνώθ᾿ σεΐτα κλαίγει, σείτα κρούει τήν καρδίαν "᾿Αϊλί ἐμᾶς, καί βάϊ ἐμᾶς πάρθεν ἡ Ρωμανία" Μοιρολογοῦν τά ἐκκλησάς, κλαῖγ᾿ νε τά μοναστήρια κι᾿ ἄϊ Γιάννες ὁ Χρυσόστομον κλαίει δερνοκοπᾶται. "Μή κλαῖς, μή κλαῖς ῎Αϊ Γιάννε μου, καί δερνοκοπισκάσαι" - ῾Η Ρωμανία ᾿πέρασεν, ἡ Ρωμανία πάρθεν - ῾Η Ρωμανία κι᾿ ἄν πέρασεν, ἀνθεῖ καί φέρει κι᾿ ἄλλο". - ᾿Από τά ἀνωτέρω προκύπτει κατά τόν πλέον παραστατικόν καί εὔγλωττον τρόπον, τό ἠθικόν μεγαλεῖον τῆς ἡρωϊκῆς ἑλληνικῆς ψυχῆς.. Βλέπομεν, δηλαδή, ὅτι οἱ ῞Ελληνες καί εἰς τάς πλέον δυσκόλους στιγμάς των καί εἰς τάς πλέον θλιβεράς περιόδους τῆς ἱστορίας των δέν χάνουν τήν πίστιν των, δέν χάνουν τό θάρρος των, δέν χάνουν τό ἠθικό των, δέν ἀποθαρρύνονται καί δέν ἀπελπίζονται. ᾿Αντιθέτως, πρῶτον μέν ἀντιστέκονται μέχρις ἐσχάτων καί κατά τῶν πλέον ἰσχυρῶν ἐχθρικῶν δυνάμεων, ὅταν κινδυνεύῃ ἡ ἐλευθερία των, δεύτερον δέ ἀκόμη καί ὅταν ἡττῶνται εἰς τούς ἀγῶνάς των αὐτούς, δέν παρραιτοῦνται ποτέ, ἀλλά πάντοτε μέ θάρρος καί αἰσιοδοξίαν, ἀμέσως μετά τήν ἧτταν, ἀναζητοῦν τήν νίκην, ἀμέσως μετά τήν πτῶσιν ἀναζητοῦν τήν ἀνόρθωσιν, ἀμέσως μετά τόν Γολγοθᾶν, προσδοκοῦν τήν ᾿Ανάστασιν. Δέν ἀποβάλλουν, δηλαδή, ποτέ τήν ἀγωνιστικότηταν καί τήν ἐλπίδα. Πρός τοῦτο .εχουν φωτεινούς ὁδηγούς, ἀφ᾿ ἑνός μέν τήν μακραίωνα ἱστορικήν των παράδοσιν, ἀφ᾿ ἐτέρου δέ τήν Γνησίαν ᾿Ορθόδοξον Χριστιανικήν των Πίστιν. ᾿Ιδού, λοιπόν, ποῖον εἶναι τό ἠθικόν δίδαγμα καί τό ἡρωϊκόν μεγαλεῖον τῆς ἐπετείου τήν ὁποίαν ἑορτάζομεν σήμερον. ᾿Εκ τῆς ῾Ιερᾶς Μητροπόλεως

ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΑΝΤΑΙΡΕΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝ ᾿Εκδίδεται ἐπιμελεία τοῦ «Κέντρου Γνησίας ‘Ορθοδόξου Ἱεραποστολῆς, Ἐκκλησιαστικῆς Διακονίας καί Ἀντιαιρετικοῦ Ἀγῶνος τῆς Ι. Μητροπόλεως Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας» (Παράρτημα τοῦ Μετοχιακοῦ Ι.Ν. Ἁγίου Σπυρίδωνος Καρέα)» καί μέ τήν εὐλογίαν τοῦ ‘Επισκόπου Κηρύκου Κοντογιάννη. Δημοσιεύονται θέματα ἀντιαιρετικοῦ - ἀντιοικουμενιστικοῦ περιεχομένου, τά ὁποῖα ἐν πολλοῖς ἀναλύονται κατά τάς συνάξεις τῶν στελεχῶν τοῦ Ι.Ν. Ἁγίου Σπυρίδωνος, κάθε Δευτέρα ἀπόγευμα μετά τόν Ἑσπερινόν καί τήν μικράν Παράκλησιν. Διεύθυνσις: Μετοχιακός Ιερός Ναός Ἁγίου Σπυρίδωνος Καρέα Λεωφόρος Καρέα 56. Τεῦχος 5ον (Ἡ πρώτη ἔκδοσις ἔγινε τόν Μάίον τοῦ 1999) ᾿Αριθμ. φύλλου: 5 Μήν: ᾿Ιούνιος ῎Ετος: 1999 ΔΕΛΤΙΟΝ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ Γ.Ο.Χ. ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ (ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΘΕΝ ΤΗΝ 29ην ΜΑΪΟΥ 1999) ΕΠΙ ΤΗ ΘΛΙΒΕΡΑ ΕΠΕΤΕΙΩ ΤΗΣ ΑΛΩΣΕΩΣ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ Σήμερον Πέμπτην 11.6.99, κατά τό πολιτικόν νέον ἡμερολόγιον, 29ην Μαΐου 1999, κατά τ

Αγίου Μαξίμου του Ομολογητού Κεφάλαια Περί Αγάπης (Δεύτερη Εκατοντάδα) 29. Όταν ο Κύριος λέει: «Εγώ και ο Πατέρας είμαστε ένα» (Ιω. 10, 30), εννοεί την ταυτότητα της ουσίας. Κι όταν πάλι λέει: «Εγώ είμαι στον Πατέρα κι ο Πατέρας σ’ εμένα» (Ιω. 14, 11), φανερώνει ότι οι υποστάσεις είναι αχώριστες. Οι τριθεΐτες λοιπόν, που χωρίζουν τον Υιό από τον Πατέρα, πέφτουν σε διπλό γκρεμό. Όταν λένε ότι ο Υιός είναι αιώνιος όπως και ο Πατέρας, Τον χωρίζουν όμως από Αυτόν, αναγκάζονται να πουν ότι δεν γεννήθηκε από τον Πατέρα και να πέσουν στην παραδοχή τριών Θεών και τριών αρχών. Όταν λένε ότι ο Υιός γεννήθηκε από τον Πατέρα, αλλά Τον χωρίζουν από Αυτόν, αναγκάζονται να πουν ότι δεν είναι αιώνιος όπως ο Πατέρας και να θέσουν στην εξουσία του χρόνου τον Κύριο των χρόνων. Γιατί, καθώς λέει ο μέγας Γρηγόριος, πρέπει και σε ένα Θεό να πιστεύομε, και τις τρεις Υποστάσεις να ομολογούμε, και την κάθε μία με την ιδιότητά της. Γιατί, ναι μεν η θεότητα διαιρείται, αλλά αδιαιρέτως. και ενώνεται, αλλά διαιρετώς, όπως λέει ο ίδιος Γρηγόριος. Και για τούτο, είναι υπέρλογη και η διαίρεση και η ένωση. Γιατί, τι παράδοξο θα ήταν, αν όπως ο άνθρωπος με τον άνθρωπο, έτσι ενώνονταν και χωρίζονταν ο Υιός με τον Πατέρα και τίποτε περισσότερο;

Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΤΗΡ ΜΑΤΘΑΙΟΣ Ο ΝΕΟΣ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ

Εικόνα
Επίσκοπος Κήρυκος Κοντογιάννης 5 Σεπτεμβρίου 2017 Ο ΑΓΙΟΣ ΙΕΡΑΡΧΗΣ ΜΑΤΘΑΙΟΣ Ο ΝΕΟΣ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ ΕΔΡΑΣΕΝ ΕΙΣ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ ΑΓΙΟΥΣ ΤΟΠΟΥΣ ΚΑΙ ΑΤΤΙΚΗ ΠΟΙΟΣ Ο ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΗΣ ΜΑΤΘΑΙΟΣ; Παραθέτομεν τό παρακάτω ἐπιμνημόσυνον ἄρθρον, τό δημοσιευθέν μετά τήν κοίμησιν τοῦ ἁγίου πατρός Ματθαίου, εἰς τόν Μέγαν Συναξαριστήν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, τοῦ Μα?ου τοῦ 1950. Μέσα ἀπό αὐτό ἐκφράζεται ἡ κοινή συνείδησις τῶν τότε ὀρθοδόξων περί τῆς ἁγιότητος τοῦ ὄντως ἁγίου πατρός καί ὁμολογητοῦ Ἱεράρχου Ματθαίου. Αὐτήν τήν συνείδησιν διεφύλαξε καί διετράνωσεν, ἀπό τότε καί μέχρι σήμερον, σύμπας ὁ ὀρθόδοξος λαός, ἅπαν τό ἐκκλησιαστικόν πλήρωμα, παρά τόν πόλεμον, τήν λάσπην καί τήν δυσφήμησιν ὑπό τῶν κακοδόξων καί τῶν ψευδαδέλφων κατά τοῦ ἁγίου Πατρός. Καί τοῦτο, διότι τό ὀρθόδοξον πλήρωμα, ὡς διατηρῶν καί διαφυλάττον ἀκαινοτόμητον τήν πίστιν καί καθαράν τήν Ὁμολογίαν φωτίζεται καί γνωρίζει νά διακρίνη τήν ἀλήθειαν καί νά φεύγη τό ψεῦδος Αὐτόν τόν ὁμολογητήν καί ἀσκητήν Ἱεράρχην, τόν ὄντως πρόμαχον καί ἄτλ

ΤΟ "ΚΡΥΦΟ ΣΧΟΛΕΙΟ" ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΑΧΑΡΝΩΝ

Χαριλαος Στουραιτης 7 λεπτά · Μία εξαιρετική εκδήλωση πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της Κυριακής της Πεντηκοστής στον Ιερόν Ναόν Αγίου Δημητρίου Μενιδίου,την οποίαν παρηκολούθησαν πλήθη Πιστών ,Γνήσιοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί. Σ'αυτήν,προλόγησε ο Σεβασμιώτατος κ.Κήρυκος,κάνοντας εκτενή αναφορά στην ζωή ,το έργο και την προσφορά του αγίου πατρός Ματθαίου του Ομολογητού και, στην συνέχεια ,έγινε αναλυτική παρουσίαση της Ορθοδόξου Διδασκαλίας περί της < >του Αγίου Πνεύματος,την < >, μόνον από τον Θεόν Πατέρα και την < > ή την Αποστολή ή την Πέμψη Αυτού, απόρροια της α'ι'δίου Κοινωνίας των Τριών Θείων Προσώπων,όπως επίσης και για την Κοινωνία των Θείων Προσώπων στα Φυσικά Ιδιώματα. Επίσης έγινε λεπτομερής αναφορά για την Διδασκαλία της Διάκρισης και την μή ταύτιση των Υποστατικών Ιδιωμάτων με τις Υποστάσεις,κάτι που δεν κάνουν τόσο οι Λατίνοι,όσο και οι Νικολαοστεφανίτες με την αιρετική θεωρία τους περί μη Κοινωνίας των Θείων Προσώπων Αφού έγιναν δεκάδες ερωτή

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ Τό Ἅγιον Πνεῦμα ἐπισκέπτεται τόν ἄνθρωπο ὡς πύρινη γλώσσα. Μέ τό πέρασμα τοῦ χρόνου ἡ παρουσία Του στόν ἄνθρωπο αὐξάνεται φωτοβολώντας ὁλοένα καί πιό λαμπρά, ὡσότου καταυγάσει σέ θαυμάσια καί τέλεια ἡμέρα (Παροιμ. 4, 18). Τό Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι τό ζῶν ὕδωρ πού ἀναβλύζει «ἀλλόμενον εἰς ζωήν αἰώνιον» (Ἰωάν. 4, 14). Ὅσοι διψοῦν γι’ αὐτό θά πιοῦν μέ εὐφροσύνη. Ἄν ὅμως δέν μᾶς συνέχει πνευματική δίψα, δέν ἔχουμε μερίδιο σέ Αὐτό. Ἀκριβῶς γιά τόν λόγο αὐτό ὁ χρόνος πού ἔχουμε στή διάθεσή μας, πρίν φθάσει ἡ δική μας Πεντηκοστή, ἀποτελεῖ ἐξαιρετική εὐκαιρία, ὥστε νά διεγείρουμε μέσα μας τήν εὐλογημένη αὐτή δίψα γιά τή δωρεά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Πρίν ἀπό τό πάθος καί τή Σταύρωσή Του ὁ Κύριος ἀνήγγειλε ὅτι θά πήγαινε στόν Πατέρα, ἀλλά δέν θά ἄφηνε τούς μαθητές Του ὀρφανούς, δηλαδή ἀπαράκλητους. Ὑποσχέθηκε ὅτι θά προσευχόταν στόν Πατέρα νά τούς ἀποστείλει τό Πνεῦμα πού θά σκήνωνε μέσα τους γιά πάντα (Ἰωάν. 14, 16-18). Ὡστόσο ἀκόμη καί αὐτοί οἱ μεγάλοι καί ἅγιοι Ἀπόστολ

Περί Αντιχρίστου ΕΔΑΦΙΑ ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΟΥΝ ΤΗΝ ΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ Προκειμενου να αποκτησει την παγκοσμια εξουσια, θα ειναι πολυ πραος, ηρεμος, γαληνιος, ησυχος, καλος, αγαπητος, ευσεβης, θα ενδιαφερεται για τα προβληματα του κοσμου, θα βοηθα τους εχοντας αναγκη, θα σεβεται και θα τιμα ολους τους ανθρωπους, τους ιερεις, τους αρχοντες και ιδιαιτερα τους Εβραιους, αφου χαρη σ' αυτους θα βασιλευσει. Θα σταματησει ολους τους πολεμους και θα φερει ειρηνη σε ολη τη γη. Θα επιλυσει διαφορα προβληματα που βασανιζαν την ανθρωποτητα οπως πεινες, αρρωστιες, ανεργια, οικονομικα, εγκληματικοτητα, τρομοκρατια κ.α. Θα κανει πολλα ψευτοθαυματα, θα θεραπευσει πολλους αρρωστους με ανιατες ασθενειες, ωστε να πεισει ολους οτι ειναι αυτος ειναι ο μεσσιας που περιμεναν, εξομειωνοντας τον εαυτο του με τον Ιησου Χριστο. "Θα ελθει δε ο παμμιαρος εν σχηματι τοιουτω, ως κλεπτης, δια να απατηση τα συμπαντα. Θα ειναι ταπεινος, ησυχος, θα μιση την αδικιαν, θα αποστεφηται τα ειδωλα, θα προτιμα την ευσεβειαν, αγαθος, φιλοπτωχος, ευειδης καθ' υπερβολην, ευκαταστατος, ιλαρος εις ολους, θα τιμα πολυ το γενος των Ιουδαιων, διοτι αυτοι προσμενουσι την ελευσιν εκεινου. Μεταξυ δε παντων τουτων, θα εκτελη σημεια και τερατα, φοβητρα με πολλην εξουσιαν, θα προσπαθη δολιως να αρεση εις ολους, δια να αγαπηθη ταχεως απο πολλους, δε θα λαβη δωρα... θα εξαπατα τον κοσμον υπο το προσχημα της ευταξιας, εως ου βασιλευση... και πιστευσωσιν αυτον ως θεον ισχυρον" Αγιου Εφραιμ Συρου, Τομος Δ', 119-121 Εν πρωτοις θα αγαπησει το εθνος των Ιουδαιων. Μετα απο αυτα ολα, θα επιτελεσει διαφορα παραξενα σημεια και τρομακτικα θαυματα, αλλα οχι αληθινα, αλλα φανταστικα, απατηλα, ωστε να παραπλανησει τους ομοιους με αυτον ασεβεις. Θα προσπαθησει δε εαν ειναι δυνατον να παραπλανησει και να κερδισει ακομη και τους εκλεκτους και να τους κανει να αποστατησουν απο την αγαπη του Χριστου. Και στην αρχη αυτο θα παρουσιαζεται παυς, αγαπητος, ησυχος, ευλαβης, ειρηνοποιος, θα μιση την αδικια, θα βδελυττεται τα δωρα, δε θα συμπαθει την ειδωλολατρεια, θα λεγει οτι αγαπα τις Γραφες, θα σεβεται τους ιερεις, θα τιμα τα γειρατεια, δε θα ανεχεται την πορνεια, θα βδελυττεται την μοιχεια, δε θα ανεχεται τους ορκους, θα ειναι φιλοξενος, φιλοπτωχος και ελεημων. Επειτα θα κανει σημεια και τερατα, θα καθαριζει λεπρους, θα σηκωνη παραλυτους, θα αποδιωχνη δαιμονες, τα μελλοντικα πραγματα θα τα βλεπει σαν παροντα, θα ανασταινει νεκρους, θα βοηθει χηρες, θα φροντιζει ορφανα, θα αγαπα τους παντες, θα συμφιλιωνει με αγαπη τους αλληλομαχομενους και θα λεγει 'να μη βασιλευσει ο ηλιος, ευρισκοντας σας σε παροργισμον'. Χρυσον δεν θα αποκτησει, αργυριον δε θα αγαπησει και τον πλουτον δεν θα τον συμπαθει. Και ολα αυτα θα τα κανει, ενω ειναι υπουλος και δολιος και επειδη θελει να κερδισει τους παντες, για να τον κανουν βασιλια. Διοτι οταν οι λαοι και οι δημοι ιδουν τοσες αρετες και τοσες δυναμεις σε αυτον, ολοι με μια γνωμη θα συγκεντρωθουν για να τον κανουν βασιλια. Μαλιστα επειδη αυτος, ο τυραννος θα αγαπησει περισσοτερο απο καθε αλλο το γενος των Εβραιων, αυτοι θα λενε αναμεταξυ των 'Μηπως ευρισκεται αραγε αλλος τοσο σπουδαιος και αγαθος και δικαιος στη γενια μας;' Ιδιαιτερα δε, θα το λενε οπως προειπαμε, το γενος των Ιουδαιων, νομιζοντας οτι θα τον ιδουν βασιλεα του κρατους των. Θα προσερχονται δε σ' αυτον και θα του λεγουν 'Ολοι πειθαρχουμε σε σενα και αναγνωριζουμε δικαιον πανω σε ολη τη γη. Ολοι ελπιζουμε να σωθουμε δια σου και δια του στοματος σου ελαβαμε δικαιοκρισια χωρις να εξαγοραζεται με δωρα. Και χρησιμοποιωντας με υπουλοτητα την πρωτινη του κατασταση ο ψευτης και ο ανομος, θα παραιτηθει απο την διξαν αυτην. Οι δε ανθρωποι θα προσμενουν και θα τον παρακαλουν να τον αναδειξουν βασιλεα." Αγιου Ιππολυτου, ΒΕΠΕΣ 6, 284-285 Κατα παντα γαρ εξομοιουσθαι βουλεται ο πλανος τω υιω του θεου. Λεων μεν ο Χριστος, και λεων μεν ο αντιχριστος. Βασιλευς ο Χριστος (Ιω. ιη' 37), και βασιλευς επιγειος ο αντιχριστος, εδειχθη ο σωτηρ ως αρνιον (Ιω. α', 29), και αυτος ομοιως φανησεται ως αρνιον, ενδοθεν λυκος ων (Ματθ. ζ' 15). Εμπεριτομος ηλθεν ο σωτηρ εις τον κοσμον, και αυτος ομοιως ελευσεται. Απεστειλεν ο κυριος τους αποστολους εις παντα τα εθνη (Ματθ. κη' 19), και αυτος ομοιως πεμψει ψευδαποστολους. Συνηγαγε τα διεσκορπισμενα προβατα ο σωτηρ (Ιω. ια', 52), και αυτος ομοιως επισυναξει τον διεσκορπισμενον λαον των Ιουδαιων. Εδωκεν ο κυριος σφραγιδα τοις εις αυτον πιστευουσιν (Ματθ. κη', 19 - Αποκ. ζ',2 / θ', 4), και αυτος δωσει ομοιως. Εν σχηματι ανθρωπου εφανη ο κυριος (Φιλιπ. β', 7), και αυτος εν σχηματι ανθρωπου ελευσεται. Ανεστησεν ο σωτηρ και απεδειξε την αγιαν σαρκα αυτου ως ναον (Ιω. β' 19), και αυτος αναστησει τον εν Ιεροσολυμοις λιθινον ναον." Αγιου Ιππολυτου, ΒΕΠΕΣ 6, 199 _________________ ΕΔΑΦΙΑ ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΟΥΝ ΤΗΝ ΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ. ΤΟ ΣΦΡΑΓΙΣΜΑ 666 Εχοντας τα σκηπτρα της εξουσιας, θα απαιτησει απο ολους να τον προσκυνησουν υποχρεωτικα σαν θεο, δειχνοντας τον πραγματικο του πολυ αυστηρο, αποτομο, ακαταστατο, φοβερα αειδη, μισητο, βδελυκτο εαυτο, κανοντας ψευτοθαυματα ωστε να εντυπωσιαζει τον κοσμο. Παραλληλα θα απαιτησει να φερουν ολοι ανεξαιρετως την σφραγιδα του, το χαραγμα του, το χξσ' (666) στο δεξι χερι (το οποιο συμβολιζει τις καλες πραξεις) ή στο μετωπο ωστε να μας αποχριστοποιησει (κατα την ωρα του Αγιου Βαπτισματος μας, ο ιερεας χριει σταυροειδως με το Αγιον Μυρον -που συμβολιζει την Χαρη του Αγιου Πνευματος- τον πιστο στο μετωπο λεγοντας 'Σφραγις δωρεας Πνευματος Αγιου' για να φωτιστει και αγιασθει ο νους του ανθρωπου και εν συνεχεια σε ολα τα μελη του σωματος.) "Επειτα υψουται η καρδια του και θα εμεση ο Δρακων την πικροτητα του. Ταρασσων δε την οικουμενην κινει τα περατα, θλιβει τα συμπαντα, και μιαινει τας ψυχας. Οχι πλεον ως ευλαβης, αλλα πολυ αυστηρος εις ολα΄αποτομος, οργιλος, θυμωδης, ακαταστατος, φοβερος, αειδης, μισητος, βδελυκτος, ανημερος, αλαστωρ, αναιδης και προσπαθων να εμβαλη εις το βοθρον της ασεβειας ολον το ανθρωπινον γενος. Πληθυνει σημεια ψευδως, και οχι αληθως΄ και ενω παρισταται πολυς λαος και ευφημει αυτον, βαλλει φωνην ισχυραν, ωστε να σαλευθη ο τοπος, επι του οποιου ιστανται οι οχλοι, λεγων 'Γνωρισατε ολοι οι λαοι την δυναμιν μου και την εξουσιαν΄ μεταθετει ορη, και αναγει νησους απο την θαλασσαν με πλανην και φαντασιαν΄ και ενω πλανα τον κοσμον και φανταζει τα συμπαντα, πολλοι θα δοξαζωσι και θα πιστευσωσιν αυτον ως θεον ισχυρον" Αγιου Εφραιμ Συρου, Τομος Δ', 120-121 "Και στη συνεχεια αλαζονευεται στην καρδια του, και ο προτερον πραυς θα γινει σοβαρος και εκεινος που επεδιωκε την αγαπην, θα γινει ανελεημων. Ο ταπεινος κατα την καρδια, θα γινει υψηλοφρονας και απανθρωπος. Αυτος που δηθεν μισουσε την αδικια θα καταδιωξει τους δικαιους. Επειτα, αφου ανελθη στην εξουσια ως βασιλευς, θα προκαλεσει πολεμον. Και τρεις μεγαλους βασιλεις θα εκμηδενισει με θυμο, των Αιγυπτιων, των Λιβυων και των Αιθιοπων. Και κατοπιν θα οικοδομισει τον ναον στα Ιεροσολυμα και θα τον ανυψωσει ταχυτατα και θα τον αποδωσει στους Ιουδαιους. Επειτα θα υψηλοφρονησει απεναντι καθε ανθρωπου και οχι μονον, αλλα και κατα του Θεου θα λαλησει βλασφημα, νομιζοντας ο δολιος οτι στη συνεχεια θα ειναι επι της γης αιωνιος βασιλευς. Δεν γνωριζει ομως ο ταλαιπωρος οτι η βασιλεια του πολυ γρηγορα καταργειται και θα απολαυσει ταχεως το ετοιμασμενο για αυτον πυρ της κολασεως μαζι με ολους τους πειθαρχουντες σε αυτον, και ειχαν γινει δουλοι του" Αγιου Ιππολυτου, ΒΕΠΕΣ 6, 285 "Και ποιει παντας, τους μικρους και τους μεγαλους και τους πλουσιους και τους πτωχους και τους ελευθερους και τους δουλους, ινα δωσωσιν αυτοις χαραγμα επι της χειρος αυτων της δεξιας η επι των μετωπων αυτων και ινα μη τις δυνηται αγορασαι ή πωλησαι ει μη ο εχων το χαραγμα, το ονομα του θηριου η τον αριθμον του ονοματος αυτου. Ωδε η σοφια εστιν΄ο εχων νουν ψηφισατω τον αριθμον του θηριου, αριθμος γαρ ανθρωπου εστι και ο αριθμος αυτου χξς." "Παρασυρει δε και πειθει ολους, τους μικρους και τους μεγαλους, τους πλουσιους και τους πτωχους, τους ελευθερους και τους δουλους, να προσκυνησουν το ειδωλον και να υποταχθουν εις το θηριον και να τους δωσουν ανεξαλειπτον χαραγμενην σφραγιδα εις το δεξι των χερι και εις τα μετωπα των, οπως γινεται με τους δουλους, (δια να διαλαλουν ετσι την ισοβιον υποταγην των εις το θηριον). Και δια να θλιψη και ταλαιπωρηση τους Χριστιανους, πειθαναγκαζει, κανεις να μη ημπορει να αγοραση η πωληση, εκτος εκεινων που εχουν το χαραγμα και την σφραγιδα του θηριου, η οποια σφραγις ειναι το ονομα του θηριου, ή ο αριθμος, που συμβολιζουν τα γραμματα του ονοματος του. Εδω ειναι η θεια σοφια΄ εκεινος που εχει φωτισμενον και καθαρον νουν ας υπολογιση το συνολον των αριθμων, που συμβολιζουν τα γραμματα του ονοματος του. Διοτι ειναι αριθμος ονοματος ανθρωπου. Και ο αριθμος αυτος, που βγαινει, απο την αθροισιν των γραμματων λαμβανομενων ως αριθμων, κατα το ελληνικον συστημα, ειναι εξακοσια εξηκοντα εξ ή χξς'. Ειναι δε το ονομα του Αντιχριστου." Αποκαλυψις Ιωαννου, ιγ' 16,17,18 - Καινη Διαθηκη, Ερμηνευτικη αποδοση Ι.Θ. Κολιτσαρα _________________ Ο ΑΜΕΙΛΙΚΤΟΣ ΔΙΩΓΜΟΣ ΤΩΝ ΜΗ ΔΕΧΟΜΕΝΩΝ ΤΟ 'ΧΑΡΑΓΜΑ' ΚΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΩΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ Τα τελευταια 3,5 ετη της βασιλειας του, θα κυνηγησει με μενος οσους δεν δεχτουν το χαραγμα και τον ιδιο ως κυριο τους. Οσοι συλλαμβανονται θα μαρτυρουν για την πιστη τους στον Κυριο ημων Ιησου Χριστο. Οι Ιεροι Ναοι θα κλεισουν και πουθενα δε θα ακουγεται ηχος καμπανας. Θα απαγορευεται επι ποινη θανατου η Χριστολογια, να κανει καποιος τον σταυρο του ή ο,τι αλλο σχετιζεται με την Πιστη του Χριστου. Οι ανθρωποι θα ψαχνουν να βρουν να ακουσουν λιγο απο τον λογο του Θεου, ομως ματαιως.. Επισης ο 'υιος της απωλειας' (Ιωαν. ιζ' 12), 'το βδελυγμα της ερημωσεως' (Μαρκ. ιγ' 14) θα εκδοσει διαταγμα που θα υποχρεωνονται ολοι οι ανθρωποι της γης, να τον προσκυνουν συγκεκριμενες ωρες. Οσοι δεν το πραττουν, θα συλλαμβανονται, θα βασανιζονται και θα οδηγουνται σε θανατο (Δανιηλ γ' 4-6 και Αποκ. ιγ', 14-15) "Αυτες ειναι οι '1260 ημερες' (Αποκ. ια' 3) 'το μισο της εβδομαδας' (Δαν. θ' 27), που θα κυριαρχησει ο Τυραννος διωκοντας την Εκκλησια, που φευγει 'απο πολη σε πολη' (Ματθ. κγ' 34) και στην ερημια, να κρυβεται στα βουνα και να μην εχει τιποτα αλλο μαζι της παρα μονο τις 'δυο φτερουγες του μεγαλου αετου' (Αποκ. ιβ' 14), δηλαδη την πιστη του Ιησου Χριστου, ο οποιος ανοιξε και απλωσε τα Αγια χερια Του στο Αγιο ξυλο, σαν δυο φτερουγες δεξια και αριστερα προσκαλωντας ολους οσους πιστευουν σε αυτον και σκεπαζοντας του, οπως 'η κλωσσα τα μικρα της' (Ματθ. κγ' 37 και Λουκ. ιγ' 34). Και δια του προφητου Μαλαχιου λεγει 'Και για σας, που φοβεισθε το ονομα μου θα ανατειλει Ηλιος δικαιοσυνης και θεραπεια κατω απο τις φτερουγες Του'." Αγιου Ιππολυτου, ΒΕΠΕΣ 6, 219 "Οι Ναοι του Θεου θα γινουν σαν απλες κατοικιες και παντου θα γινουν καταστροφες Εκκλησιων. Οι Γραφες θα καταφρονηθουν και τα ασματα του εχθρου παντου θα τραγουδηθουν.." Αγιου Ιππολυτου, ΒΕΠΕΣ 6, 278 Πενθουν ακομη και οι Εκκλησιες πενθος μεγαλο, διοτι ουτε προσφορα, ουτε θυμιαμα προσφερεται ουτε θεαρεστη λατρεια. Αλλα τα Ιερα των Εκκλησιων θα γινουν ως 'οπωροφυλακειο' (Ησ. α' 8). Και το Τιμιον Σωμα και Αιμα του Χριστου κατα τις ημερες εκεινες δε θα μεταλαμβανεται. Η λειτουργια θα σβεσθει, η ψαλμωδια θα παυσει, η αναγνωση των Γραφων δε θα ακουγεται. Αλλα θα υπαρχει σκοτος στους ανθρωπους και θρηνος πανω σε θρηνο και αλλοιμονο πανω σε αλλοιμονο." Αγιου Ιππολυτου, ΒΕΠΕΣ 6, 289 "Πενθει η γη και η θαλασσα, διοτι αιφνιδιως κατεπαυσεν η φωνη της ψαλμωδια και της προσευχης εκ στοματος ανθρωπου. Πενθουσι πασαι αι εκκλησιαι του Χριστου πενθος μεγα΄ διοτι δε λειτουργειται ο αγιασμος και η προσφορα." Αγιου Εφραιμ Συρου, Τομος Δ' 127 "Ιδου ημεραι ερχονται, λεγει Κυριος, και εξαποστελω λιμον επι την γην, ου λιμον αρτων ουδε διψαν υδατος, αλλα λιμον του ακουσαι τον λογον Κυριου΄ και σαλευθησονται υδατα απο της θαλασσης εως θαλασσης, και απο βορρά εως ανατολων περιδραμουνται ζητουντες τον λογον του Κυριου και ου μη ευρωσιν." Αμως η' 11-12 "Μακαριοι θα ειναι εκεινοι που θα νικησουν τον τυραννον γιατι θα αναδειχθουν ενδοξοτεροι και υψηλοτεροι απο τους πρωτους μαρτυρες, διοτι οι πρωτοι μαρτυρες τους παλαιους εκεινους υπασπιστες του ενικησαν. Ενω αυτοι εδω με αυτον τον ιδιο τον διαβολο, τον γιο της απωλειας, αφου επαλαιψαν, και εγιναν νικητες με ποια εγκωμια και με ποιους στεφανους δε θα τιμηθουν απο τον βασιλεα μας Ιησου Χριστον;" Αγιου Ιππολυτου, ΒΕΠΕΣ 6, 288 "Τις αρα μακαριος, ο υπερ Χριστου μετ' ευσεβειας μαρτυρων τοτε; Υπερ γαρ παντας μαρτυρας εγω φημι ειναι τους τοτε μαρτυρας. Οι μεν γαρ προ τουτου, μονοις ανθρωποις επαλαισαν΄ οι δε επι του Αντιχριστου, αυτω Σατανα αυτοπροσωπως πολεμησουσι΄ και οι μεν προτερον διωκοντες βασιλεις, εφονευον μονον, νεκρους δε ου προσεποιουντο εγειρειν, ουδε σημειων και τερατων φαντασιας εδεικνυον΄ ωδε δε και του φοβου και της απατης προτροπη κακη, 'ωστε πλανασθαι ει δυνατον, και τους εκλεκτους'." "Ποιος θα ειναι αραγε ο μακαριος που θα μαρτυρησει τοτε για τον Χριστο με πιστη; Εγω λεω οτι οι μαρτυρες της περιοδου εκεινης θα ειναι πιο πανω απο ολους τους μαρτυρες. Διοτι οι προηγουμενοι παλεψαν με ανθρωπους μονο, ενω την εποχη του Αντιχριστου θα πολεμησουν με τον ιδιο τον Σατανα αυτοπροσωπως. Και οι προηγουμενοι βασιλεις καταδιωκοντας τους μαρτυρες τους θανατωναν μονο, αλλα δεν προσποιουνταν πως ανασταινουν, ουτε εκαναν επιδειξη φανταστικων σημειων και τερατων. Ενω εδω γινεται κακη χρησιμοποιηση και του φοβου και της απαπης, ΄για να παραπλανηθουν, αν ειναι δυνατον και οι εκλεκτοι" Αγιου Κυριλλου Ιεροσολυμων, EΠΕ 2, 144 _________________ ΕΔΑΦΙΑ ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΣΤΑ ΔΕΙΝΑ ΠΟΥ ΘΑ ΣΥΜΒΟΥΝ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ Τετοια θλιψη και στεναχωρια ποτε ξανα δε θα εχει παρουσιαστει επι της γης (Ματθ. κδ' 21). Οι μη εχοντες το χαραγμα χριστιανοι, θα διωκονται συνεχως και με μενος, προσπαθωντας παραλληλα να βρουν τροπο επιβιωσης, αφου και τα ιδια τα στοιχεια της φυσεως θα εχουν αλλοιωθει. Οι εχοντες το σφραγισμα του Αντιχριστου (χαραγμα το οποιο θα τους επετρεπε να εχουν το δικαιωμα της αγοραπωλησεως) θα μετανιωσουν πικρα για την επιλογη τους αφου αποδεικνυεται ολεθρος.. Ανθρωποι θα πεθαινουν απο την πεινα και τις αρρωστιες στους δρομους και τις πλατειες. Αν δε συντομευε ο Αγιος Τριαδικος Θεος εκεινες τις ημερες της κακιας, δε θα εμενε κανεις (Ματθαιος και Αγιος Μαξιμος ο Ομολογητης). "Ει γαρ και νυν εφ' ημων ου συμβαινει ταυτα δια το μηπω τους χρονους πεπληρωσθαι, αλλα γουν ευχεσθαι δει μηδε ευρεθηναι ημας εν τοις τοιαυτοις καιροις, εν οι ταυτα συνβησεται, μηποτε ατονησας τις απο της θλιψεως της μεγαλης της επερχομενης τω κοσμω εκπεση της αιωνιου ζωης." Αγιου Ιππολυτου, ΒΕΠΕΣ 6, 81 "Εσται γαρ τοτε θλιψις μεγαλη, οια ου γεγονεν απ' αρχης κοσμου εως του νυν ουδ' ου μη γενηται." "Διοτι θα συμβη θλιψις τοσον μεγαλη, ομοια προς την οποια ουτε εχει γινει αποτ ην αρχην του κοσμου εως τωρα ουτε και θα γινει." Ματθ. κδ' 21 "Και τι λεγω απο ανθρωπων, οπου και αυτα τα στοιχεια την οικειαν ταξιν αρνησονται; Σεισμοι κατα πασαν πολιν, λοιμοι επι πασαν χωραν, βρονται ανεμοι και φοβεραι αστραπαι οικους και αγρους κατακαιουσαι, καταιγιδες ανεμων την γην και την θαλασσαν αμετρως εκταρασσουσαι, της γης ακαρπιαι, θαλασσης ηχος και σαλος αφορητος απο ψυχων και απωλειας ανθρωπων. Σημεια εν ηλιω, σημεια εν σεληνη, αστρων παρατροπαι, συνοχαι εθνων, αερων ακρασιαι, χαλαζης βολιδες επι προσωπου της γης, χειμωνος αταξιαι, παγετοι διαφοροι, καυσωνες απαμυθητοι, κεραυνοι αιφνιδιοι, εμπρησμοι αδοκητοι, και απαξαπλως πασης της γης θρηνος και κοπετος, παραμυθιαν μη εχουσης." "Και τι μιλω για ανθρωπους, οπου και αυτα τα στοιχεια της φυσεως θα απαρνηθουν την φυσικην των καταστασι. Σεισμοι σε καθε πολι, λοιμωδεις ασθενειες σε καθε χωρα, κεραυνοι ασυνηθιστοι και φοβερες αστραπες, οικοι και αγροι κατακαιονται. Καταιγιδες ανεμων, οι οποιες διαταρασσουν χωρις ορια την ξηρα και την θαλασσα, ακαρπιες της γης βουητο απο τη θαλασσα και σαλος αφορητος απο την απωλεια ψυχων ανθρωπων. Σημαδιακες μεταβολες στον ηλιο και στη σεληνη, εκτροπες αστρων απο τη θεσι των, συγκρουσεις εθνων, καταστρεπτικοι ανεμοι, βολιδες χαλαζης επι του προσωπου της γης, χειμωνες ατακτοι και ασυνηθιστοι, παγετοι μεγαλοι, καυσωνες ανυποφοροι, κεραυνοι αιφνιδιοι, εμπρησμοι απροσδοκητοι, μη αναμενομενοι, γενικος θρηνος και οδυρμος πασης της γης που δεν εχει παρηγορια" Αγιου Ιππολυτου, P.G. 10, 912 B - ΒΕΠΕΣ 6, 278 "Οταν οι ανθρωποι τοτε λαβουν τη σφραγιδα του Αντιχριστου και δεν θα ευρουν τροφες, ουτε νερο, θα προσερχονται προς αυτον με οδυνηραν φωνην και θα λενε 'Δωσε να φαμε και να πιουμε, γιατι αλλιως ολοι θα πεθανωμε απο την πεινα και απο καθε αναγκη και διεταξε τον ουρανον να μας δωσει νερο και διωξε τα ανθρωποφαγα θηρια'. Τοτε ο δολιος θα απαντησει εμπαιζοντας αυτους με πολλη απανθρωπια και θα τους λεει 'Ο ουρανος δεν θελει να δωσει βροχη. Η γη παλιν δεν βλασταινει τα φυτα της, απο που να σας δωσω εγω τροφες;'. Τοτε αφου ακουσουν τα λογια του δολιου τουτου οι αθλιοι, θα καταλαβουν οτι αυτος ειναι ο πονηρος διαβολος, και θα θρηνησουν με πονο και θα κλαυσουν πολυ και θα κτυπησουν το προσωπο τους με τα χερια τους, και θα εκριζωσουν τα μαλλια τους και με τα νυχια τους θα ξεσκιζουν τα μαγουλα τους λεγοντας ο ενας προς τον αλλον 'Ω της συμφορας, ω του φοβερου πραγματος, ω της δολιας συναλλαγης, ω της φοβερης πτωσεως. Πως πλανηθηκαμε απο τον πλανο; Πως προσφερθηκαμε σε αυτον; Πως συλληφθηκαμε στα δικτυα του; Πως πιασθηκαμε στη μιαρα του σαγηνη; Πως ενω ακουγαμε τις Γραφες δεν καταλαβαιναμε;" Αγιου Ιππολυτου, P.G. 10, 933 D - 936 A "Τοτε θα θρηνη δεινως και θα στεναζη πασα ψυχη΄τοτε ολοι θα υποφερωσι θλιψιν απαραμυθητον, η οποια θα κατεχη αυτους νυκτα και ημεραν, και δεν θα ευρισκωσιν ουδαμου παρηγοριαν. Τοτε θα αποθνησκωσι τα νηπια εις τους κολπους των μητερων, και παλιν ο πατηρ μετα της γυναικος και των τεκνων του θ' αποθνησκη εις τας αγορας, και δεν θα υπαρχει τις να θαψη αυτους και να τουςς βαλη εις μνημα. Απο τα πολλα δε θνησιμαια, τα οποια θα ριπτωνται εις τας πλατειας, θα υπαρχη παντου δυσωδια, η οποια θα στεναχωρη πολυ τους ζωντας. Το πρωι ολοι θα λεγωσι μετ' οδυνης και στεναγμων ποτε θε γινη εσπερα δια ν' αναπαυθωμεν ολιγον; Οταν δε θα ελθη παλιν η εσπερα θα λεγωμεν με πικροτατα δακρυα, ποτε αρα θα φωτιση δια ν' αποφυγωμεν την θλιψην, η οποια μας κυριευει; Και δεν θα υπαρχη τοπος να φυγη τις και να κρυβη, διοτι τα παντα θα ταραχθωσι, και η θαλασσα και η ξηρα. Δια τουτο ειπεν εις ημας ο Κυριος΄'Γρηγορειτε δεομενοι αδιαλειπτως να διαφυγετε την θλιψιν΄ θα ειναι δυσωδια εν θαλασση, δυσωδια επι της γης, λιμοι, σεισμοι, εν θαλασση συγχυσις, επι της γης συγχυσις, εν θαλασση φοβητρα, φοβητρα επι της γης. Χρυσος πολυς και αργυρος, και μεταξωτα ιματια, αλλα δεν θελουσιν ωφελησει εις την θλιψιν εκεινην, και παντες οι ανθρωποι μακαριζουσι τους οσους απεθανον πριν ελθη η μεγαλη θλιψις επι γης. Διοτι ριπτεται και ο χρυσος και ο αργυρος εις τας πλατειας, και ουδεις εγγιζει αυτα΄ επειδη ειναι ολα βδελυκτα. Παντες σπυδαζουσι να διαφυγωσι και να κρυβωσιν, αλλ' ουδαμου ευρισκουσι τοπον δια να κρυβωσιν εκ της θλιψεως... εσωθεν φοβος, και εξωθεν τρομος΄ και εν νυκτι και εν ημερα θνησιμαια κεινται εις πλατειας. Εις τα πλατειας δυσωδια, εις τα οικιας δυσωδια, εις τας πλατειας πεινα και διψα, εις τας οικιας πεινα και διψα΄ εις τας πλατειας φωνη κλαυθμου, εις τας πλατειας θορυβος, και εις τας οικιας θορυβος. Εις εκαστος μετα κλαυθμου συναντα τον ετερον΄ πατηρ το τεκνον, και ο υιος τον πατερα, μητηρ την θυγατεραν΄ φιλοι μετα φιλων εναγκαλισθεντες εκλειπουσιν΄ και αδελφοι μετα αδελφων εναγκαλισθεντες αποθνησκουσιν. Εμαρανθησαν και τα καλλη του προσωπου πασης σαρκος. Γινονται δε αι μορφαι των ανθρωπων ως νεκρου. Γινεται βδελυκτον και μισητον το καλλος των γυναικων. Θελει μαρανθη πασα σαρξ, και η επιθυμια των ανθρωπων." Αγιου Εφραιμ του Συρου, Τομος Δ', 121-123 "Τοτε γαρ 'εσται θλιψις μεγαλη, οια ου γεγονεν τοιαυτη απο καταβολης κοσμου' (Ματθ. κδ' 21), αλλων αλλαχη κατα πασαν πολιν και χωραν εις το αναιρειν τους πιστους πεμπομενων, και των μεν Ιουδαιων επι τη τουτων απωλεια ευφραινομενων, και των εθνων επιχαιρομενων και των απιστων αυτοις συναιρομενων, των δε αγιων απο δυσεως εις ανατολην πορευομενων, και ετερων απο ανατολων εις μεσημβριαν διωκωμενων αλλων δε εν τοις ορεσιν και εν τοις σπηλαιοις κρυπτομενων, πανταχου αυτους βδελυγματος πολεμουντος και δια θαλασσης και δια ξηρας τουτους δια του προσταγματος αναιρουντος, και κατα παντα τροπον εκ του κοσμου εκθλιβοντος, μη δυναμενων αυτων μητε 'πωλησαι' τι των ιδιων μητε 'αγορασαι' παρα των αλλοτριων, χωρις εαν μη τις 'το ονομα του θηριου εν χειρι περιφερη', η το τουτου 'χαραγμα' επι τω μετωπω βασταζη (Αποκ. ιγ' 17). Παντες γαρ οι πιστοι τοτε εκ παντως τοπου εκδιωχθησονται και εκ των οικιων κατασπασθησονται και εκ των πολεων εξελασθησονται και εν τω δημοσιω συρησονται και παση κολασει κολασθησονται και εκ παντος του κοσμου εκβληθησονται. Χρη ουν ενοραν την εσομενην των αγιων τοτε θλιψην και ταλαιπωριαν δει γαρ ημας εκ των ηδη μερικως γινομενων εννοειν τα εσομενα, τοιαυτοις ζαλης και ταραχου εν παντι τω κοσμω γενησομενης, και παντων πιστων πανταχου αναιρουμενων και κατα πασαν πολιν και χωραν σφαζομενων, και δικαιων αιματος ακχυνομενου, και ζωντων ανθρωπων καιομενων, και θηριοις ετερων παραβαλλομενων, και νηπιων εν αφοδοις φονευομενων, και αταφων παντων ριπτουμενων, και υπο κυνων βιβρωσκομενων, παρθενων τε και γυναικων παρρησια φθειρομενων και αισχρως εμπαιζομενων, και αναρπαγων γινομενων, και κοιμητηριων αγιων ανασκαπτομενων, και λειψανων ανορυσσομενων και εν πεδιω ριπτουμενων, και βλασφημιων γινομενων. Ταραχος εσται εν πολεσιν τοτε, των αγιων εκεινων διωκομενων΄ ταραχος εσται εν οδοις και εν ερημιαις, παντων εκει κρυβεσθαι βουλομενων΄ ταραχος εσται εν θαλασση, παντων δι' υδατος φευγειν πειρωμενων΄ ταραχος εσται εν νησοις, παντων εκει εκζητουμενων. Και εσται η γη τοτε τοις αγιοις ακαρπος και πασα πολις αοικητος και θαλασσα απλωτος και πας ο κοσμος ερημος, των μεν υπο λιμου διαφθειρομενων, των δε απο διψης εκλιμπανοντων, ετερων δε απο του φοβου και της πολλης θλιψεως αθνησκοντων. Που δε τοτε κρυβησεται ανθρωπος; Τινι δε τα ιδια τεκνα παραθησεται; Που δε τα υπαρχοντα αυτου αποκομισας διασωσει, οποτε μηδε την ιδιαν ψυχην σωσαι δυναται; Τοτε εσονται οιμωγαι νηπιων πολλαι, πατερων τε και μητερων οδυρμοι, γυναικων τε και παρθενων ολολυγμοι, αδελφων τε και συγγενων κοπετοι. Τις τινα πενθησει τοτε; Ουκ αδεφος αδελφον, και γαρ αυτος τον θανατον προσδοκα΄ ου μητηρ θυγατερα, και αυτη τον θανατον υφορωμενη΄ ου πατηρ υιον, φοβουμενος μη και αυτος αναιρεθη. Δια τουτο προειδως ο κυριος ταυτα λεγει 'Προσευχεσθε, ινα μη γενηται η φυγη υμων χειμωνος ή σαββατου' (Ματθ. κδ' 20), μητε αργουντας υμας απο δικαιοσυνης, μητε ασχολουμενους υμας εν βιωτικοις πραγμασιν, ως εν χειμωνι, μηπως 'αιφνιδιως επιστη εφ' υμας η ημερα εκεινη ως παγις' (Λουκ. κα' 34-35) ει γαρ μη εκολοβωθησαν, φησιν, αι ημεραι εκειναι, ουκ αν εσωθη πασα σαρξ΄ δια δε τους εκλεκτους κολοβωθησονται αι ημεραι εκειναι." Αγιου Ιππολυτου, ΒΕΠΕΣ 6, 105 "Εγω φιλοχριστοι και τελειοι αδελφοι, εφοβηθην εξ αυτης της ενθυμησεως του Δρακοντος, μελετων καθ' εαυτον την θλιψιν, ητις μελλει να γινη εις τους ανθρωπους κατα τους καιρους εκεινους... Θα λαλησω δε με οδυνας, και θα ειπω με στεναγμους, περι της συντελειας του κοσμου τουτου, και περι του αναιδεστατου και φοβερου Δρακοντος, οστις μελλει να ταραξη πασαν την υπο τον ουρανον κτισιν, και να εμβαλη δειλιαν, και ολιγωριαν, και δεινην απιστιαν εις τας καρδιας των ανθρωπων, και να ποιηση τερατα και σημεια και φοβητρα, ωστε, εαν δυνηθη, να πλανηση και τους εκλεκτους... Οταν ιδη την απεριγραπτον εκεινην θλιψιν, ητις γινεται απανταχου εις πασαν ψυχην, η οποια δεν εχει τελειως παραμυθιαν, ουτε παλιν ανεσιν εν γη και θαλασση΄ οταν ιδη οτι συνταρασσεται ως κηρος εν δεινη θλιψει, και ουδει υπαρχει ο ελεων΄ οταν ιδη απαντα τα προσωπα δακρυοντα, και μετα ποθου ερωτωντας τους ανθρωπους, μηπως ακουεται λογος Θεου επι της γης; Και ακουη ουδαμου. Τις θελει υποφερει τας ημερας εκεινας; Τις δε θα υπομεινη την θλιψιν την αφορητον; Οταν ιδη συγχυσιν των λαων, οι οποιοι ερχονται απο των περατων της γης εις θεαν του τυραννου, και ιδη οτι πολλοι προσκυνουσιν εμπροσθεν του τυρανννου, και κραζουσι μετα τρομου, οτι συ εισαι ο σωτηρ ημων΄ οταν ιδη οτι η θαλασσα ταρασσεται, και η γη ξηραινεται, οι ουρανοι δεν βρεχουσι, τα φυτα μαραινονται΄ απαντες δε οι οντες προς ανατολας, φευγουσι προς δυσμας, εκ της πολλης δειλιας΄ και παλιν δε οι οντες προς δυσμας, φευγουσι προς ανατολας μετα τρομου, ο δε αναιδης λαβων τοτε εξουσιαν θα αποστειλη δαιμονα εις παντα τα περατα, ωστε να κηρυξη παρρησια, οτι βασιλευς μεγας εφανη μετα δοξης, ελθετε και ιδετε αυτον. Τις ειναι εχων ουτω αδαμαντινην ψυχην, ωστε να υποφερη γενναιως απαντα τα σκανδαλα; Τις αρα ο ανθρωπος αυτος, ως προειπον, ωστε να μακαρισωσιν αυτον παντες οι αγγελοι;" Αγιου Εφραιμ του Συρου, Τομος Δ', 111-114 "Εαν δε συντομευαν εκεινες οι ημερες, δηλαδη αυτες τις κακιας, δεν θα μπορουσε να σωθει τιποτε, και πιο συγκεκριμενα καθε ευσεβης σκεψη για τον Θεο. Γι' αυτον το λογο μειωνονται οι μερες της κακιας, αλλα και εκεινες που δημιουργει η λανθασμενη κριση που στηριζεται στις αισθησεις και στο ευσεβες δικαιωμα, παρ' ολο που η κριση αυτη εχει περιγραφει λιγο και προεκυψε αργοτερα. Διοτι σε τιποτε δεν διαφερει απο τον Αντιχριστο ο νομος της σαρκος επειδη παντοτε ο νομος της σαρκος συγκρουεται, με το Αγιο Πνευμα και αντιστρατευται τον νομο του Θεου." Αγιου Μαξιμου του Ομολογητου, P.G. 91, 1132 ________________ Πάντοτε χαίρετε, ἀδιαλείπτως προσεύχεσθε, ἐν παντὶ εὐχαριστεῖτε• τοῦτο γὰρ θέλημα Θεοῦ ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ εἰς ὑμᾶς. (Α’ Θεσσαλ. ε’, 16-18) ΕΔΑΦΙΑ ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΣΕ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΘΑ ΓΛΥΤΩΣΟΥΝ ΜΕ ΤΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΜΟΝΟ αυτοι που θα εχουν τη Σφαγιδα του Θεου (το βαπτισμα και το χρισμα) και οχι τη σφραγιδα του αντιχριστου, θα μπορεσουν να αντεξουν στις μεγαλες δοκιμασιες και να γλυτωσουν συν Θεω αφου κρυφτουν στα ορη και στις σπηλιες. Αυτοι που θα λαβουν το χαραγμα του αντιχριστου (666), θα πιουν ανοθευτον τον οινον της οργης του Θεου. "Ωδε η υπομονη των αγιων εστιν, οι τηρουντες τας εντολας του Θεου και την πιστιν Ιησου." "Εδω τωρα δειχνεται η υπομονη των Χριστιανων, αυτων που τηρουν τας εντολας του Θεου και κρατουν σταθερα την πιστιν του Ιησου." Αποκαλυψις Ιωαννου, ιδ' 12 - Καινη Διαθηκη, Ερμηνευτικη αποδοση Ι.Θ. Κολιτσαρα "Διοτι τοτε θα ευρεθωσι πολλοι ευαρεστοι εις τον Θεον, δυναμενοι να σωθωσι εις τα ορη, και εις τα βουνα, και εις τους ερημους τοπους, μετα πολλων δεησεων και υπερβολικων κλαυθμων. Διοτι ο αγιος Θεος, θεωρων αυτους εις τιουτον απεριγραπτον κλαυθμον και ειλικρινη πιστιν, ευσπλαχνιζεται αυτους, ως φιλοστοργος πατηρ , και διατηρει αυτους οπου εκρυβησαν." Αγιου Εφραιμ του Συρου, Τομος Δ, 114 "Και ερρεθη αυταις ινα μη αδικησωσι τον χορτον της γης ουδε παν χλωρον ουδε παν δενδρον, ει μη τους ανθρωπους οιτινες ουκ εχουσι την σφραγιδα του Θεου επι των μετωπων αυτων." "Και ελεχθη εις αυτα να μη βλαψουν το χορταρι της γης, ουτε καθε πρασινον φυτον ουτε κανενα δενδρον, παρα μονον τους ανθρωπους που δεν εχουν εις τα μετωπα των την σφραγιδα του Θεου." Αποκαλυψις Ιωαννου, θ' 4 - Καινη Διαθηκη, Ερμηνευτικη αποδοση Ι.Θ. Κολιτσαρα "Οι δε ακροωμενοι των θειων γραφων και επι χειρας εχοντες και εν νω ταυτας εννοουντες πολλοι αποδρασονται εκ της αυτου πλανης. Νοησουσι γαρ της επιβουλης αυτου την εμφανειαν και της πλανης αυτου την αλαζονειαν και εκφευξουσιν εκ των χειρων αυτου και επι τα ορη και ται οπαις της γης κατακρυβησονται και μετα δακρυων και συντετριμμενης καρδιας ζητησουσι τον φιλανθρωπον, και αυτος εκσπασει αυτους εκ των βροχων αυτου και διασωσει εκ των σκανδαλων αυτου των χαλεπων και αορατων σκεπασει αυτους τη χειρι αυτου τη δεξια τους αξιους αυτω και δικαιως προσπιπτοντας. Ορας οιαν νηστειαν και προσευχην εκτελεσουσι τοτε οι αγιοι." Αγιου Ιππολυτου, ΒΕΠΕΣ 6, 288 "Ει τις προσκυνει το θηριον και την εικονα αυτου, και λαμβανει το χαραγμα επι του μετωπου αυτου ή επι την χειρα αυτου, και αυτος πιεται εκ του οινου του θυμου του Θεου του κεκερασμενου ακρατου εν τω ποτηριω της οργης αυτου, και βασανισθησεται εν πυρι και θειω ενωπιον των αγιων αγγελων και ενωπιον του αρνιου. Και ο καπνος του βασανισμου αυτων εις αιωνας αναβαινει, και ουκ εχουσιν αναπαυσιν ημερας και νυκτος οι προσκυνουντες το θηριον και την εικονα αυτου, και ει τις λαμβανει το χαραγμα του ονοματος αυτου." "Οποιος προσκυνει το θηριον τον αντιχριστον και την εικονα αυτου και παιρνει την χαραγμενην σφραγιδα του επανω εις το μετωπον του ή εις το χερι του (και δηλωνει ετσι δουλικην υποταγη εις αυτο) και αυτος θα πιη απο τον οινον του θυμου του Θεου, που θα εχει κερασθη ανοθευτος και δραστικος εις το ποτηρι της οργης του και θα βασανισθη με φωτια και θειαφι (με σωματικας και ψυχικας τιμωριας) εμπρος εις τους αγιους αγγελους και εμπρος εις το Αρνιον. Και ο καπνος απο την φωτια και το θειαφι του ακαταπαυστου βασανισμου των θα ανεβαινη εις αιωνας αιωνων και δε θα εχουν καθολου αναπαυσιν ημεραν και νυκτα αυτοι που προσκυνουν το θηριον και την εικονα του, και οποιος αλλος παιρνει το χαραγμα της σφραγιδος του ονοματος του θηριου." Αποκαλυψις Ιωαννου, ιδ' 9-11 - Καινη Διαθηκη, Ερμηνευτικη αποδοση Ι.Θ. Κολιτσαρα _________________ Πάντοτε χαίρετε, ἀδιαλείπτως προσεύχεσθε, ἐν παντὶ εὐχαριστεῖτε• τοῦτο γὰρ θέλημα Θεοῦ ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ εἰς ὑμᾶς. (Α’ Θεσσαλ. ε’, 16-18) ΕΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗ ΕΙΣ ΤΟ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΝ ΚΑΙ ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΝ ΦΥΛΛΑΔΙΟΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΙΣ ΕΠΙ ΘΕΜΑΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑΣ ΤΕΥΧΟΣ 334/ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2009

Άγιοι της Εκκλησίας Οι Άγιοι της Εκκλησίας μας δεν είναι υπάρξεις εξωκοσμικές αλλά άνθρωποι ομοιοπαθείς μ’ εμάς. Η αγιότης είναι η ανοιχτή πρόσκληση της Κεφαλής της Εκκλησίας, του Ιησού Χριστού, που απευθύνεται σε κάθε άνθρωπο όλων των εποχών, στη συμμετοχή στον Σταυρό Του που είναι το εχέγγυο της επιτυχίας της προσωπικής Ανάστασης. Οι Άγιοι πήραν την γενναία απόφαση να συσταυρωθούν με τον Χριστό (μέσω του μαρτυρίου του αίματος ή της συνειδήσεως) συντρίβοντας τον «παλαιό άνθρωπο» δια της μετανοίας. Η χριστομίμητος ταπείνωσή τους είλκυσε την Θεία Χάρη που ενοίκησε σ’ αυτούς και τους κατέστησε θεοφόρους. Αυτή η απόλυτη ένωσή τους με τον Θεό είναι «η ψυχολογία της αγιότητος», όπως επισημαίνει ο Όσιος Ιουστίνος Πόποβιτς: «Σε κάθε Άγιο ο Κύριος είναι τα πάντα και κάθε τι στην ψυχή του, στην συνείδησή του, στην καρδιά του και στο έργο του». Οφείλουμε να τους ακολουθούμε με πιστότητα, ζήλο, αγάπη πολλή και ταπεινή μαθητική διάθεση, διότι «χωρίς αγάπη για τους Αγίους η ορθοδοξία κάποιου είναι ακρωτηριασμένη και η αίσθηση προσανατολισμού κλειστή- διότι κάποιος πρέπει να ακολουθεί τα παραδείγματα..

Άγιοι της Εκκλησίας Οι Άγιοι της Εκκλησίας μας δεν είναι υπάρξεις εξωκοσμικές αλλά άνθρωποι ομοιοπαθείς μ’ εμάς. Η αγιότης είναι η ανοιχτή πρόσκληση της Κεφαλής της Εκκλησίας, του Ιησού Χριστού, που απευθύνεται σε κάθε άνθρωπο όλων των εποχών, στη συμμετοχή στον Σταυρό Του που είναι το εχέγγυο της επιτυχίας της προσωπικής Ανάστασης. Οι Άγιοι πήραν την γενναία απόφαση να συσταυρωθούν με τον Χριστό (μέσω του μαρτυρίου του αίματος ή της συνειδήσεως) συντρίβοντας τον «παλαιό άνθρωπο» δια της μετανοίας. Η χριστομίμητος ταπείνωσή τους είλκυσε την Θεία Χάρη που ενοίκησε σ’ αυτούς και τους κατέστησε θεοφόρους. Αυτή η απόλυτη ένωσή τους με τον Θεό είναι «η ψυχολογία της αγιότητος», όπως επισημαίνει ο Όσιος Ιουστίνος Πόποβιτς: «Σε κάθε Άγιο ο Κύριος είναι τα πάντα και κάθε τι στην ψυχή του, στην συνείδησή του, στην καρδιά του και στο έργο του». Οφείλουμε να τους ακολουθούμε με πιστότητα, ζήλο, αγάπη πολλή και ταπεινή μαθητική διάθεση, διότι «χωρίς αγάπη για τους Αγίους η ορθοδοξία κάποιου είν

ΑΓΙΟΣ ΕΠΙΦΑΝΙΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΥΠΡΟΥ

/ Το Συναξάρι της Πεμπτουσίας / Συναξαριακές μορφές Αρχιμ. Επιφάνιος Ευθυβούλου Άγιος Επιφάνιος Κύπρου, o πονών και πάσχων υπέρ της Εκκλησίας 12 Μαΐου 2015 Ο βίος ή το συναξάρι του Αγίου Επιφανίου Κύπρου παρουσιάζει, εκτός από την ένθεη ζωή του, την ομολογιακή αναστροφή του και τα άπειρα ση­μεία και θαύματά του, και μικρό αριθμό αβεβαιοτήτων και ερω­τηματικών που χρειάζονται επιστημονική διερεύνηση. Η αποτόλμηση βιογραφικής ιστόρησης του Αγίου Επιφανίου, αλλά και του κάθε Αγίου, του κάθε άνθρωπου πούναι «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν» Θεού πλασμένοι, θα παρουσιάζει πάντοτε μεγάλο αριθμό από αβεβαιότητες. Κατά το Γραφικό λόγιο, «τα του ανθρώπου ουδείς οίδεν». Πώς μπορούμε ακόμα να μιλήσουμε για τα εκ βαθέων κεκραγάρια, τους στεναγμούς των δακρύων μετάνοιας, αλλ’ ιδίως τις μυστικέs εμπειρίες ανάκρασης με τις μαρμαρυγές της Χάριτος του Μεγάλου, του εν Τριάδι Θεού ημών – του πολλά αγαπήσαντος ημάς; agepifcy2 Όπως δεν μπορούμε να ορίσουμε τον Θεό, έτσι ούτε και τον άνθρωπο· μόνο εκ μ