ΠΕΡΙ ΘΕΙΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

π. Χρήστος Γιώτας Mετά τους πρώτους αιώνες, όταν αυξήθηκαν οι πιστοί χριστιανοί, για καθαρώς πρακτικούς λόγους δηλαδή για να μη παρατηρηθεί αταξία εισήχθη η λαβίς με την οποία μετελάμβανον οι πιστοί Σώματος και Αίματος Χριστού. Θαυμάσια είναι η παράσταση με τον αββά Ζωσιμά, ο οποίος μεταδίδει την Θ. Κοινωνία στην Οσία Μαρία την Αιγυπτία με την αγία λαβίδα, όπως μας περιγράφει ο άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων τον 7ον αιώνα (Βίος οσίας Μαρίας P.G.87,3721). Όλοι πιστοί, λοιπόν, μετελάμβαναν από την μία λαβίδα το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, όλους τους κατοπινούς αιώνες μέχρι και σήμερα αυτό τούτο το «φάρμακον αθανασίας», το «εφόδιον ζωής αιωνίου», το «αφανίζον φθοράν», το «φυλακτήριον ψυχής και σώματος». Μάλιστα ο Μ. Βασίλειος γράφει στην 93η επιστολή του «προς Καισαρίαν Πατρικίαν περί κοινωνίας» ότι: «Και το κοινωνείν δε καθ’ εκάστην ημέραν και μεταλαμβάνειν του αγίου σώματος και αίματος του Χριστού, καλόν και επωφελές, αυτού σαφώς λέγοντος˙ «ο τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα έχει ζωήν αιώνιον». Τις γαρ αμφιβάλλει, ότι το μετέχειν συνεχώς της ζωής ουδέν άλλο εστίν ή ζην πολλαχώς; Ημείς μέντοι γε τέταρτον καθ’ εκάστην εβδομάδα κοινωνούμεν, εν τη κυριακή, εν τη τετράδι και εν τη παρασκευή και τω σαββάτω και εν ταίς άλλαις ημέρες, εάν η μνήμη αγίου τινός». (P.G.,32,484). Αναφορικώς με το ερώτημα ή την αμφιβολία την οποία διατυπώνουν μερικοί αν δηλ. υπάρχει κίνδυνος μεταδόσεως ασθενείας από την Θεία Μετάληψη επειδή χρησιμοποιείται η ιδία λαβίδα, η απάντηση είναι σαφέστατη ότι ουδείς απολύτως κίνδυνος υφίσταται εν προκειμένω. Το Σώμα και το Αίμα του Χριστού που κοινωνούμε είναι Αυτός ο Ίδιος ο Χριστός, ο Κύριος και Θεός μας, και ο Χριστός είναι η ζωή, η υγεία και όχι η ασθένεια, η πτώση και ο θάνατος. Ο Χριστός ούτε μολύνεται, ούτε μολύνει. Μόνον αγιάζει και χαριτώνει, γιατί είναι η Αυτοζωή και Ανάσταση. Η Θεία Μετάληψη των αχράντων Μυστηρίων είναι «φάρμακον αθανασίας», Πηγή Ζωής. Άλλωστε, ποτέ κανείς ανά τους αιώνες δεν έπαθε το παραμικρό από τη Θεία Μετάληψη με την ίδια λαβίδα, ούτε λαικός ούτε κληρικός. Πρώτοι θα είχαν ασθενήσει και αποθάνει οι τόσοι και τόσοι κληρικοί! Ιδιαίτερα εν προκειμένω, πλείστες είναι οι μαρτυρίες των κληρικών που διηκόνησαν ή διακονούν στα νοσηλευτικά ιδρύματα, οι οποίοι ουδέποτε έπαθαν τίποτα από μεταδοτική νόσο, τη στιγμή μάλιστα που «καταλύουν» – όπως είναι γνωστό- ο,τι έχει απομείνει στο Άγιο Ποτήριο μετά τη μετάληψη των ασθενών και μάλιστα φυματικών, λεπρών παλαιότερα κ.α., γλείφοντας στην κυριολεξία την Αγία Λαβίδα και καθαρίζοντας πλήρως το Άγιο Ποτήριο. ο Σεβ. Μητροπολίτης Μάνης κ. Χρυσοστόμου Γ’