ΠΟΙΑ Η ΕΠΙΒΕΒΛΗΜΕΝΗ ΣΤΑΣΙΣ ΤΟΥ ΠΙΣΤΟΥ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΥΣ ΑΙΡΕΤΙΖΟΝΤΑΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ

ΠΟΙΑ Η ΕΠΙΒΕΒΛΗΜΕΝΗ ΣΤΑΣΙΣ ΤΟΥ ΠΙΣΤΟΥ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΥΣ ΑΙΡΕΤΙΖΟΝΤΑΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ ΓΝΗΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΑΧΑΡΝΩΝ ΜΗΤΡΟΠ. ΧΡΥΣΑΝΘΟΥ 11, ΠΕΡΙΟΧΗ ΑΓΙΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΑΧΑΡΝΑΙ Α.Π. 201 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2017 (ε.η.) ΠΕΡΙ ΑΙΡΕΤΙΖΟΝΤΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ • 1. Αγίου και Μεγάλου Αθανασίου : «Εάν ο Επίσκοπος ή ο Πρεσβύτερος, οι όντες οφθαλμοί της Εκκλησίας, κακώς αναστρέφωνται και σκανδαλίζωσι τον λαόν, χρη (=πρέπει) αυτούς εκβάλλεσθαι. Συμφέρον γαρ άνευ αυτών συναθροίζεσθαι εις ευκτήριον οίκον ή μετ’ αυτών εμβληθήναι…εις την γέενναν του πυρός».(ΒΕΠΕΣ 33, σ.199). • 2. Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου, του ορθά στιγματίζοντος τα άκαιρα σχίσματα (βλ. Ομιλ. ΙΑ’ προς Εφεσ., §δ’ PG 62,85).« ‘Εστι γαρ και κακή ομόνοια και καλή διαφωνία…Έστιν ουν σχισθήναι καλώς και έστι ομονοήσαι κακώς…» (Ομιλ. νζ΄ εις το κατά Ιωάν., PG ...Πρβλ. και Ιωσήφ Βρυεννίου, «Άπαντα» τομ. Β΄,εκδ. Β. Ρηγόπουλου, Θεσ/νίκη 1991, σ. 482: «κρείττων η υπέρ απαθείας διάστασις»). • 3. Αγίου Θεοδώρου Στουδίτου : «Οι μεν τέλεον περί την πίστιν εναυάγησαν, οι δε, ει και τοις λογισμοίς ού κατεποντίσθησαν, όμως τη κοινωνία (=με την επικοινωνία) της αιρέσεως συνόλλυνται»> (Επισ. ΙΕ΄, PG 99,στ.1164Α). • 4. Αγίου Μάρκου Εφέσου: «Ούτε βούλομαι ούτε δέχομαι την αυτού ή την μετ’ αυτού κοινωνίαν το παράπαν, ουδαμώς…,ώσπερ ούτε γεγονυίαν ένωσιν και τα δόγματα τα λατινικά, ‘απερ εδέξατο αυτός και οι μετ΄αυτού (εν. του Λατινόφρονος Πατριάρχου)…Πέπεισμαι γαρ ακριβώς ότι, όσον αποδιίσταμαι τούτου και των τοιούτων, εγγίζω τω Θεώ και πάσι τοις πιστοίς και αγίοις Πατράσι…» PG 160, 536). «Φεύτε και υμείς, αδελφοί, την προς τους ακοινωνήτους κοινωνίαν και το μνημόσυνον των αμνημονεύτων …»(Έ. α.,στ.1097 D ). 5. Αγίου Γερμανού Β΄, Πατριάρχου Κων/πόλεως : «(…οι Ορθόδοξοι ουχ υποκείσο-νται τοις την υποταγήν ποιησαμένοις αρχιερεύσιν αυτών (εν. Λατίνων και Λατινοφρόνων).Ουδέ αφοριζόντων αυτών ένεκα του πείθεσθαι τη λατινική εκκλησία μικρόν τι επιστραφήσονται. Ο γαρ τοιούτος αφορισμός άκυρός εστι και προς τους αφορίζοντας μάλλον επαναστρέφει, ότι και σκανδάλων γεγόνασι πρόξενοι τω λαώ του Θεού, καταπατήσαντες την των ιερών Κανόνων ακρίβειαν…».(Επιστολή β΄ προς τους Κυπρίους, § θ, PG 140, στ. 620 C). 6. Της Μεγάλης Συνόδου Κων/πόλεως του 1848, των 4 Πατριαρχείων, με 29 Ιεράρ-χες, επί Οικουμενικού Πατριάρχου Γρηγορίου ΣΤ΄: «Παρ΄ημίν (εν. τοις Ορθοδόξοις) ούτε Πατριάρχαι ούτε Σύνοδοι εδυνήθησάν ποτε εισαγαγείν νέα (εν. δόγματα, νεωτερισμούς). Διότι ο υπερασπιστής της Θρησκείας (εν. Ορθοδοξίας) εστίν αυτό το Σώμα της Εκκλησίας, ήτοι αυτός ο Λαός,. όστις εθέλει το θρήσκευμα αυτού αιωνίως αμετάβλητον και ομοειδές τω των Πατέρων αυτού…( § 17). Η γαρ Πίστις ημών, αδελφοί, ουκ εξ ανθρώπων ουδέ δι’ ανθρώπου, αλλά δι΄αποκαλύψεως Ιησού Χριστού, ην εκήρυξαν οι θείοι Απόστολοι, εκράτυναν αι ιεραί Οικουμενικαί Σύνοδοι, παρέδωκαν εκ διαδοχής οι μέγιστοι σοφοί Διδάσκαλοι της Οικουμένης και επεκύρωσαν τα εκχυθέντα αίματα των Αγίων Μαρτύρων.” Κρα-τώμεν της ομολογίας, ήν παρελάβομεν άδολον παρά τηλικούτων (=τόσον μεγάλων ) ανδρών, αποστρεφόμενοι πάντα νεωτερισμόν ως υπαγόρευμα του διαβόλου…“».( § 20. Βλ. Ιω. Καρμίρη, έ. ά., τόμος ΙΙ, σ. 920 έκδ.γ΄ Graz Αυστρίας 1968,σ. 920 και 922). Διά τον «Αντιαιρετικόν Αγωνα Γνησιων Ορθοδόξων» της Ιεράς Μητροπόλεως ΓΟΧ Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Ελάχιστος προς Κύριον ευχέτης + Ο Μητροπολίτης ΓΟΧ Μεσογαίας και Λαυρεωτικῆς Κήρυκος