ΥΠ ΟΨΙΝ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΕΝ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ

Η ΥΠ ΑΡΙΘΜ 401 ΑΠΟ 26.10. 2005 ΑΝΟΙΚΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΠΡΟΣΚΛΗΣΙΣ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ ΚΗΡΥΚΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΠΕΡΙ ΤΟΝ ΨΕΥΔΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΝ ΝΙΚΟΛΑΟΝ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΚΑΙ ΕΝ ΤΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΕΝΩΣΙΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΙΣ ΕΠΙ ΕΠΙΚΑΙΡΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ ΕΚΔΙΔΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟΝ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗΣ ΑΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ, ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΚΑΙ ΑΓΙΟΥ ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ ΤΟΥ ΚΑΥΚΑΣΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΕΙΟΝ ΑΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ 19400, ΚΟΡΩΠΙ ΑΤΤΙΚΗΣ, Τ.Θ. 54, ΤΗΛ. 210 6020176, 210. 6021467 Αριθμ. 66 / Ετοσ 2006 ΑΝΟΙΚΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΠΡΟΣΚΛΗΣΙΣ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ ΚΗΡΥΚΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΠΕΡΙ ΤΟΝ ΨΕΥΔΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΝ ΝΙΚΟΛΑΟΝ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΝ ΤΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΕΝΩΣΙΝ Α.Π. 401 Ἐν Κορωπίῳ τῇ 26.10.2005 ( Ἁγίου Μεγ. Δημητρίου) Πρός τούς πρώην ἐν Χριστῶ Ἀδελφούς καί Συνεπισκόπους, "Πειραιῶς" κ. Νικόλαον, "Ἀργολίδος" κ. Παχώμιον, "Περιστερίου" κ. Γαλακτίωνα, "Διαυλείας" κ. Ἀνδρέαν καί τόν ἐφησυχάζοντα ἐν 'Αμερικῆ "Φιλίππων" κ. Χρυσόστομον. Κοινοποίησις: Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Βερροίας καί Ναούσης κ. Ταράσιον καί Παν/τους Πρεσβυτέρους καί Διακόνους. Ἀγαπητοί, θέλω νά πιστεύω ὅτι κατανοεῖτε, ὅτι ἡ ὑπό τῆς ἐλαχιστότητός μου ἀπό 17.6.2005 διακοπή τῆς μεθ' Ὑμῶν πνευματικῆς κοινωνίας, ἡ παῦσις τοῦ μνημοσύνου τῶν ὀνομάτων Ὑμῶν καί ἡ διαγραφή αὐτῶν ἐκ τῶν διπτύχων τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἐγένετο κατόπιν μακρῶν ἀγώνων, ὑπομονῆς καί ἐπιμονῆς, νά ὀρθοτομήσωμεν, καί ὡς Ἀρχιερεῖς καί ὡς Ἱερά Σύνοδος, τόν λόγον τῆς 'Αληθείας, ἀλλά δυστυχῶς, δέν ἠθελήσατε. Διατί ἆραγε; Καθ' ἡμᾶς, ἡ ἀπό καιρόν τοιαύτη ἀπαράδεκτος στάσις σας, ΚΑΤΑΦΑΝΕΣΤΑΤΑ μαρτυρεῖ τήν ἐν ἐπιγνώσει ἄρνησιν ὑφ' ὑμῶν τῆς Γνησίας 'Ορθοδόξου 'Εκκλησίας, ἀφοῦ ἐπί μακράν σειράν ἐτῶν, εἴτε ἐκ δειλίας, εἴτε ἐξ ἀδυναμίας, ἤ ἄλλων ὑστεροβουλιῶν, δέν ὁμολογεῖτε εὐθέως "ἐν γράμμασιν καί πράγμασιν" τήν Ὀρθόδοξον Ὁμολογίαν, ἀλλά ἐμμέσως ἤ ἀμέσως, εὐθέως ἤ πλαγίως, προδίδετε καί πολεμεῖτε τήν Ἐκκλησίαν. Δυστυχῶς, καθ' ὅλα τά τελευταῖα ἔτη προκύπτετε δέσμιοι τῶν ἐγκαθέτων καί γενιτσάρων, οἱ ὁποῖοι κατέκλυσαν τόν χῶρον τῆς Ἐκκλησίας, ἤτοι, τῶν Ἀδελφῶν Τσακίρογλου, τοῦ κ. Δημητρίου Κάτσουρα, τοῦ κ. Βασιλείου Σακκᾶ, καί τῶν Φλωρινικῶν, ἐν οἷς πρωτίστως τοῦ κ. Καλλινίκου Σαραντοπούλου καί κ. 'Αθανασίου Σακαρέλλου! Διά τόν τελευταῖον μάλιστα δέν δικαιολογεῖται νά ἀμφιβάλλωμεν ὅτι ἀπό δεκαετιῶν, ἀπό τήν ἐποχήν τοῦ Σεραφείμ Τίκα, εἶναι ὁ "ἀπεσταλμένος τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ", νά ἐνεργήση καταλλήλως διά τήν ὑπαγωγήν τῶν Γ.Ο.Χ. εἰς τόν Νεοημερολογιτισμόν, ἤ διαφορετικά νά διχάσῃ, νά διαιρέσῃ, νά μακελλεύσῃ, καί νά διαλύση τούς Γ.Ο.Χ.!... Αὐτά ἐποίησεν μετά τοῦ κ. Καλλινίκου προηγουμένως καί ἀπό τήν δεκαετίαν τοῦ 1970 εἰς τήν Φλωρινικήν παράταξιν, αὐτά ἐποίησεν καί κατά τήν τελευταίαν δεκαετίαν, μέ τήν ἰδικήν σας συγκατάθεσιν, ἀλλά καί δι' Ὑμῶν, ποεῖ ἀκριβῶς τά ἴδια καί εἰς τόν χῶρον τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. ("Ο.Π.", τόμος 15ος, 2004, τεῦχος Ὀκτωβρίου, σελ. 456-460). Γνωστόν ὅτι οἱ ἀνωτέρω εἶναι ἐκφρασταί «γράμμασιν καί πράγμασιν» τοῦ παλαιοημερολογιτικοῦ οἰκουμενισμοῦ, ἀλλά καί ἐμπνευσταί καί ἐκτελεσταί ὅλων τῶν σατανικῶν σκευωριῶν κατά γνησίων Ὀρθοδόξων Κληρικῶν καί λαϊκῶν, καί εἰς τήν οὐσίαν σκευωροί καθ’ Ὑμῶν τῶν ἰδίων. Οὗτοι ἐφ’ ὅσον ἀπό τήν δεκαετίαν τοῦ 1970 δέν κατώρθωσαν τήν ὑπαγωγήν μας εἰς τόν παλαιοημερολογιτικόν των Οἰκουμενισμόν καί δι’ αὐτοῦ εἰς τόν Νεοημερολογιτισμόν, ἀφοῦ δέν συνετελέσθη ὁλοκληρωτικῶς ἡ προδοσία, προκαλοῦν σκάνδαλα καί σκευωρίας καί κατορθώνουν διαιρέσεις καί σχίσματα! Οἱ ἴδιοι οἱ Φλωρινικοί καταγγέλλουν ταῦτα! ("Ο.Π." , Τόμος 2003, σελ. 277). Δέν δύναμαι παρά νά ὁμολογήσω ὅτι ὁ κύριος αὐτός, (ὁ κ. Σακαρέλλος) ὅπως καί ὅλοι οἱ προαναφερθέντες καί τόσοι ἄλλοι, οὐδόλως θά ἦσαν ἱκανοί διά τά τοιαῦτα σχέδια καί ἔργα τοῦ πονηροῦ, ἐάν δέν τούς εἶχεν καταστήσει "ἱκανούς" ἡ ἰδική μας ὀλιγοπιστία! Ἡ σύν τῷ χρόνῳ ἔκπτωσις ἐκ τῆς καθαρᾶς Ὁμολογίας, ἡ φθορά ὑπό τοῦ Νεοημερολογιτικοῦ καί Παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, δηλαδή ἡ εἰς ἐπικίνδυνον βαθμόν ἐκκοσμίκευσις τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ μας φρονήματος καί ἐν τέλει αἱ ἀσύγγνωστοι ἁμαρτίαι, πρωτίστως κατά τῆς Κανονικῆς Τάξεως, καθώς καί ἡ ἀσέβεια κατά τῶν ἱερῶν Ἐκκλησιαστικῶν θεσμῶν, ἡ φυγάδευσις τῆς γνησίας ἀγάπης καί ἐνδεχομένως καί αἱ προσωπικαί ἁμαρτίαι, περί ὧν "οὐκ ἔξεστί μοι" ὁμιλεῖν καί γράφειν, κατέστησαν πολλούς ἐξ ἡμῶν ἀξιοθρήνητα θύματα αὐτοῦ καί τῶν λοιπῶν προαναφερθέντων ἐγκαθέτων τῶν ξένων Κέντρων καί τῶν ἡμετέρων. Ταῦτα, ἐκ τῶν πραγμάτων φρονεῖ ἡ ἐλαχιστότης μου, καί ἀφοῦ Κανονικῶς καί ἁρμοδίως προέβημεν εἰς ἐκ χιλιάδων σελίδων ἐπισήμους παρεμβάσεις, ἤτοι, ΕΙΣΗΓΗΣΕΙΣ, ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ, ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΑ, ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑΣ μέχρι καί ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ, καί ἀφοῦ ἅπασαι ἔπεσον εἰς τό κενόν, δηλαδή ἀπαραδέκτως τάς ἐκακοποιήσατε, τάς ἀπερρίψατε καί τάς ἐθάψατε εἰς τά 'Αρχεῖα, τινάς δἐ τάς μεταχειρίσθητε καί διά σκάνδαλα, σκευωρίας καί συκοφαντίας. Ὅθεν μή δυνάμενος ἄλλως ποιῆσαι διεχωρίσαμεν τάς εὐθύνας μας καί ἐξήλθομεν ἐκ μέσου Υμῶν, ἵνα μή ἐκβληθῶμεν μεθ' Ὑμῶν ἐκ τῆς σωστικῆς Ἁγίας Κιβωτοῦ τῆς Ἐκκλησίας. Ὡστόσον παρακαλῶ νά εἶσθε βέβαιοι, ὅτι ἐξ ὅσων ἐγράψαμεν καί εἰσηγήθημεν, καί ἡμεῖς καί ἔτεροι, οὔτε μία σελίς, οὔτε μία ἀράδα, οὔτε μία λέξις, δέν παρεγράφη καί δέν ἐχάθη. Ἀντιθέτως ἡ ἀσύγγνωστος δι' Ἐπισκόπους συμπεριφορά σας, αἱ ἀντικανονικαί μέχρι καί ληστρικαί καί βάρβαροι ἐνέργειαί σας, ἀπεκάλυψαν πλήρως τήν ἐν τῷ παλαιοημερολογιτικῷ Οἰκουμενισμῷ εἴσοδόν σας καί τήν ὑπ' αὐτοῦ ἀλλοτρίωσιν σας ἐκ τῆς 'Ορθοδοξίας καί αὐτοαποβολήν σας ἐκ τῆς 'Εκκλησίας. Ἐπειδή, λοιπόν, ἡ περαιτέρω ὑπομονή καί ἀνοχή τῆς τοιαύτης καταστάσεως δέν ἦτο ἐπιτρεπτή εἰς ἕναν ὀρθόδοξον Ἀρχιερέα, διά τοῦτο, θέλων τοῖς ἴχνεσιν τῶν Πατέρων ἀκολουθεῖν καί δή αὐτοῦ τοῦ Ἁγίου καί ὁμολογητοῦ Πατρός Ματθαίου, προέβημεν εἰς τό ἀπολύτως καί ἐν πᾶσιν παρόμοιον διάβημα καθ' Ὑμῶν, εἰς τό ὁποῖον, πρῶτος Ἐκεῖνος, προέβη κατά τόν Σεπτέμβριον τοῦ 1937, ἀποκηρύξας τούς τότε ἀποδεδειγμένως συνειδητούς καί ἀμετανοήτους προδότας, ἀλλά καί ὑποκριτάς, Φλωρίνης Χρυσόστομον καί Δημητριάδος Γερμανόν. Μέ τάς εὐχάς καί πρεσβείας τοῦ ἐν ἁγίοις Ἀοιδίμου Πατρός ΜΑΤΘΑΙΟΥ, ἐλπίζομεν νά ἀκολουθήσωμεν περαιτέρω καί μέχρι τέλους τήν γραμμήν Ἐκείνου, ἡ ὁποία εἶναι Η ΜΙΑ ΕΥΘΕΙΑ ΚΑΙ ΑΠΑΡΕΚΚΛΙΤΟΣ ΓΡΑΜΜΗ τῶν Ἁγίων Πατέρων. Εὐνόητον, ὅτι καί μετά τό, θεάρεστον τοῦτο διάβημά μας, ΔΙΑΒΗΜΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΝ, ΚΑΝΟΝΙΚΟΝ καί ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ, δέν ἐφησυχάζομεν, ἀλλά δι' εὐχῶν τῶν Ἀγίων Πατέρων, ἔχομεν συνείδησιν τῶν εὐθυνῶν μας, τοῦ Γολγοθᾶ τόν ὁποῖον πρέπει νά ἀνέλθωμεν καί νά συσταυρωθῶμεν τῷ Νυμφίῳ τῆς 'Εκκλησίας καί ὅλοις τοῖς οἰκοδομηθεῖσι παρά τῷ Ἀκρογωνιαίῳ λίθῳ Αὐτῆς. Διό καί πάλιν σᾶς γράφομεν ποιοῦντες θερμήν ἔκκλησιν καί παράκλησιν, ἵνα ὅπου ἐπερίσσευσεν ἡ ἀποστασία, περισσεύσῃ ἡ ταπείνωσις, ἡ μετάνοια καί ἡ ἀγάπη, ἵνα ἐν ὁμονοίᾳ ὁμολογήσωμεν τήν ΚΑΛΗΝ ΟΜΟΛΟΓΙΑΝ, ἡ ὁποία διά τῶν ἐπί τοῦ θέματος τῆς χειροθεσίας ὑπαναχωρήσεων, εἴτε διά τοῦ 54/76 Ἀπαλλακτικοῦ Βουλεύματος, εἴτε διά τῶν νεωτέρων τοιούτων τῶν «Ἁργολίδος» κ. Παχωμίου καί «Περιστερίου» κ. Γαλακτίωνος καταπροδίδεται καί εὐθέως βάλλεται ἡ Ἐκκλησιολογία τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ὡς καί ἡ ἰδία ἡ Ἐκκλησία. 'Επίσης τό συγκεκριμένον διάβημά μας εἶχεν καί ἔχει καί ἀδελφικήν -ποιμαντικήν προέκτασιν ἀγάπης, σκοποῦν καί μετά τήν 12ην ὥραν, εἰς τήν ἀνάληψιν τῶν ἀπ' ἀρχῆς εὐθυνῶν σας καί ἐξαιρέτως ἔναντι αὐτοῦ τοῦ τρίτου σχίσματος, τό ὁποῖον, ὅπως καί τά προηγούμενα (ἐκεῖνο τοῦ 1937 καί τοῦ προσφάτου τοῦ 1995), ἔχει τούς ἰδίους σαφεῖς καί συγκεκριμένους Δογματικούς - Ἐκκλησιολογικούς λόγους, οἱ ὁποῖοι παρ' Ὑμῖν ἔλαβον τάς μεγίστας διαστάσεις των. Ταῦτα γράφομεν πρός Ὑμᾶς εἰς τά πλαίσια αὐτῆς τῆς ἀγωνίας καί τῆς γνησίας ἀγάπης, καί μέ ἀφορμήν τά ὅσα ἐκ προθέσεως ἤ μή, ἀφήνονται νά διαρρέουν, περί δῆθεν "ἀπομονώσεώς" μου καί λοιπῶν παρομοίων ψευτοδιλημμάτων περί τῆς ἐλαχιστότητός μου ὡς δῆθεν εὑρεθέντος "ἐκτός Συνόδου" κλπ, ἤ περί τῆς προθέσεών σας, καθ' ἅς ἑτοιμάζεσθε "νά καταδικάσετε τό 54/76 Βούλευμα", ἤ ὅτι θά λάβετε ὑπ' ὄψιν "ὅλα ὅσα προέβαλεν εἰς τήν ὁμολογίαν του ὡς θέματα Πίστεως ὁ Μητροπολίτης Κήρυκος", καί ταῦτα διά "νά ἔλθῃ πάλιν μέ τήν Σύνοδον". 'Εάν, ἀγαπητοί, ταῦτα ἀληθεύουν, καί εἶναι κατά Θεόν, δηλαδή ἄν ὄντως σκέπτεσθε νά κινηθῆτε εἰλικρινῶς, Κανονικῶς καί Ὀρθοδόξως, ἡ ἐλαχιστότης μου διακαῶς ἐπιθυμεῖ νά σταθῇ ἀρωγός εἰς ἕν τοιοῦτον θεοβούλητον ἔργον, ὄχι ἁπλῆς θεραπείας τοῦ προσφάτου σχίσματος, ἀλλά διά νά ἐξέλθῃ πάλιν ΝΙΚΩΣΑ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ, καί συντριβῇ ὁ ἀντίδικος διάβολος. 'Επί τούτοις χρήζομεν ὅλοι πολλῆς ταπεινώσεως, μετανοίας, συντριβῆς καί ἀγάπης, ἵνα τῇ χάριτι τοῦ Κυρίου μας 'Ιησοῦ Χριστοῦ ἐνσκήψωμεν ἐφ’ ὅλων τῶν Κανονικῶν καί Ὁμολογιακῶν τραυμάτων, τά ὁποῖα ἡμεῖς ἐν τῇ ἀφροσύνῃ μας προεκαλέσαμεν εἰς τό Σῶμα τῆς 'Εκκλησίας, ἵνα, κατά τό "ὁ τρώσας καί ἰάσεται", δι' ἡμῶν τῶν ἐγκληματησάντων θεραπεύση ταῦτα ὁ Κύριος. Ἐν προκειμένῳ, πάντοτε ὑπό τήν προϋπόθεσιν ὄχι ψιθύρων, διλημμάτων, καί ἀπειλῶν, ἀλλά τῆς εἰλικρινοῦς προθέσεως καί διαθέσεως, ἵνα ἀγαπήσωμεν ἀλλήλους καί ἐν ὁμονοίᾳ ὁμολογήσωμεν, παρακαλῶ νά λάβητε ὑπ' ὄψιν καί τάς ἰδικάς μου προθέσεις, σκέψεις καί προτάσεις, αἱ ὁποῖαι εἶναι αἱ κάτωθι: 1) Ἡμεῖς ὁ ἐλάχιστος ἐν 'Επισκόποις Μητροπολίτης Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς Κήρυκος τῆς Γνησίας 'Ορθοδόξου 'Εκκλησίας, ἑτοίμως ἔχομεν, ὅπως τῇ χάριτι τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν 'Ιησοῦ Χριστοῦ συνεργασθῶμεν μεθ' Ὑμῶν πρός οἱανδήποτε εἰλικρινῆ εὐθεῖαν καί κατά τό θέλημα τοῦ Χριστοῦ μας Κανονικήν καί Ὀρθόδοξον Ὀμολογιακήν κίνησίν σας, ἡ ὁποία ἐννοεῖται θά προκύπτῃ ὡς τοιαύτη ἀφ' ἑαυτῆς καί μετά ἀπό σχετικάς προφορικάς ἤ γραπτάς διαβεβαιώσεις καί δηλώσεις. 'Επί τῷ σκοπῷ τούτῳ δέν κωλύομαι νά συμμετάσχω εἰς μίαν κοινήν συνεδρίασιν ὑπό τήν προϋπόθεσιν ὅτι κατ' αὐτήν πρωτίστως θά τεθῇ ὑπό κρίσιν ἡ ἀπό 5.2.2003 ἱερόσυλος παραίτησις καί θά κριθῇ ὑπό τό φῶς τῶν θείων καί Ἱερῶν Κανόνων, τῆς Πράξεως τῆς 'Εκκλησίας καί τῆς 'Ορθοδόξου δεοντολογίας. Περί αὐτῆς ἀρκούντως ἔχουν γραφεῖ καί δημοσίως διακηρυχθεῖ, ὅπως καί ἡ δεοντολογἰα, ὑφ' ἧς αὕτη ὑπηγορεύθη καί ἡ ὁποία ἐν τέλει ἀπέτυχεν, ἐνῶ ἡ ἱεροσυλία παρέμεινεν! ... Ἡ παρουσία καί συμμετοχή εἰς τήν ἐν λόγῳ Σύναξιν, τοῦ φερομένου ὡς "Ἀρχιεπισκόπου" κ. Νικολάου, οἰκονομικῶς γενήσεται δεκτή ὑπό τήν ἰδιότητα τοῦ "Μητροπολίτου Πειραιῶς", ὁ ὁποῖος θά κληθῇ νά δώσῃ ἐξηγήσεις ἐπί τῆς ὅλης ἱεροσύλου πράξεως προκειμένου ἀναλόγως νά ἀποφασισθῇ. ("Ο.Π." Τόμος 14ος, 2003, σελ. 74-82, 99-120, 163-182, 199-217, 222-233, 243-257, 291-324, τεῦχος 'Οκτωβρίου, σελ. 387-409, Τόμος 15ος, 2004, σελ. 206-212). 2) Κατόπιν τούτου, καθ' ἡμᾶς, προηγεῖται τό θέμα τοῦ κινήματος τῶν "πέντε", τό ὁποῖον κατέληξεν εἰς τό σχίσμα τοῦ 1995. Ἐπ' αὐτοῦ ἐπιβάλλεται νά χυθῇ ἄπλετον φῶς καί νά καταστῆ σαφές, διατί ἡ ὑπ' ἀριθμ. 3005/1997 ὁμόφωνος ἀπόφασις τῆς τότε Κανονικῆς καί 'Ορθοδόξου Ἰερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας δέν ὑλοποιήθη, καθώς καί ὅλα τά θέματα τά σχετικά μέ αὐτήν, ὅπως τό ἀνακριτικόν ἔργον καί ἡ μή γνωμάτευσις τῶν θεολόγων. 'Επιβάλλεται, ἐπίσης, νά τεθῇ ἐπί τῆς τραπέζης ἡ μοναδική ἀναλυτική γνωμάτευσις τοῦ ἐλλογιμωτάτου θεολόγου καί ἐπί τριακονταετίαν κοινοῦ Συμβούλου καί συνεργάτου κ. Ἐλευθερίου Γκουτζίδη. ("Ο.Π." Τόμος 13ος, 2002, σελ. 189-207, 427-439, Τόμος 14ος, 2003, σελ. 298-301, Τόμος 15ος, 2004, σελ. 222, Τόμος 16ος, 2005, σελ. 4-24, 51-59, 164-188, 227-252,313-321). 3) Νά ἐξετασθῇ τό, κατά τά ἔτη 1997-98, ἀνακινηθέν θέμα τοῦ θεολογικοῦ διαλόγου μέ ὅλας τάς σχετικάς παραμέτρους καί προεκτάσεις του, διότι ἀπαραιτήτως πρέπει νά προκύψῃ σαφῶς ἄν ἐπρόκειτο περί σχεδίου τοῦ παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, (ὁ ὁποῖος ἀσφαλῶς δέν ἐνεφανίσθη κατά τήν περίοδον ταύτην, ἀλλ' εὐθύς ἀμέσως μετά τό 1924 καί ἰδιαιτέρως μετά τό 1971), ἤ περί συνεχείας τοῦ ἀπό τό 1989 - 1992 ἐν 'Αγάπῃ καί 'Αληθείᾳ θεολογικοῦ Διαλόγου. ("Ο.Π." Τόμος 11ος, 2001, τεῦχος Μαρτίου, σελ. 217-225, Τόμος 12ος, 2001, Ἀπριλ. σελ. 11-24, Μαίου 41-53. 86-89, Τόμος 14ος 2003, σελ. 277-283). 'Επί τούτῳ νά ἐξετασθῇ ἄν ὄντως ὑφίσταται καί ἀπό πότε ὁ παλαιοημερολογιτικός Οἰκουμενισμὀς. ("Ο.Π", Τόμος 12ος , 2001, σελ. 186-191, 299-303, Τόμος 13ος , 2002, σελ. 23-28, 100-109, 148-149, 232-233, 293-300, 398-404, 442-443, Τόμος 15ος, 2004, σελ. 46-77, 241-244, 414-421). 4) Νά τεθοῦν ἐπί τῆς κοινῆς τραπέζης αἱ ἀπό τοῦ 1998 ἱστορικαί ἐπιστολαί τοῦ Παν/του Ἱερ/χου π. 'Αμφιλοχίου καί ὅσα κατ' αὐτοῦ ἀντικανονικῶς, ἀδίκως καί ἐκ συγκεκριμένης ἀντορθοδόξου σκοπιμότητος ἔλαβον χώραν, διότι εἶναι ἀποκαλυπτικά τῆς ἤδη ἀπό τό 1997-1998 προσυμπεφωνημένης καί προαποφασισμένης μεγάλης καί δολίας προδοσίας κατά τῆς Μητρός 'Εκκλησίας. ("Ο.Π." Τόμος 11ος , 2000, τ. Δεκεμβρίου σελ. 120-133, 151-159, Τόμος 11ος, 2001, τ. Ἰαν. σελ.143., Τόμος 14ος, 2003, σελ. 27-38, Τόμος 15ος, 2004, σελ. 235-241, 361-368, 408-413, 486-488, 516-522, 543-545, Τόμος 16ος, 2005, σελ. 10-22, 164-188, 227-252, 313-321). 5) Νά τεθοῦν ἐπί τῆς τραπέζης καί τά αἱρετικά φρονήματα τοῦ "Πειραιῶς" κ. Νικολάου, τά ὁποῖα διετύπωσεν εἰς τήν εἰσήγησίν του τῆς 14.2.2002, εἰς τήν προσπάθειάν του νά ἐμφανίσῃ ὡς αἱρετικήν τήν διατύπωσιν τοῦ κ. 'Ελευθερίου Γκουτζίδη, ἀλλά καί ἡ πληθύς τῶν ἐκκρεμουσῶν κατά τοῦ ἰδίου Καταγγελιῶν καί νά προκύψῃ τί ἀνεκάλεσεν ἐξ' ὅλων τῶν κακοδόξων φρονημάτων του, τά ὁποῖα δημοσίως ἐκήρυξεν εἴτε ἐν βιβλιδίοις του καί ἐφημερίσι, εἴτε ἐν εἰσηγήσεσι ἐν Συνόδοις. ("Ο.Π.", τόμος 15ος, 2004, τεῦχος Ἀπριλίου, σελ. 123-154, 212-214, Τόμος 16ος, 2005, σελ. 243-245). 6) Νά ἐξετασθοῦν ἅπαντα τά μετά τό 1997 Πρακτικά τῶν 'Ενδημουσῶν Συνόδων καί τῶν τοιούτων τῆς Ἰεραρχίας καί νά κριθοῦν προκειμένου νά ἐπέλθουν ἀνάλογοι διορθώσεις, ἀκυρώσεις ἤ καί νά ἐπιβληθοῦν, ἄν κριθῇ ἀπαραίτητον καί κυρώσεις κατά προσώπων εὐθυνομένων διά τήν κατάλυσιν τῆς Κανονικῆς Τάξεως, καί τοῦ θεσμοῦ τῆς Συνόδου, οἱ ὁποῖοι προέκυψαν καί ἐν τέλει ἀπέβησαν μέ τήν συμπεριφοράν τών πολέμιοι κατά τῆς ζωῆς καί τοῦ ἔργου τῆς Μητρός 'Εκκλησίας. ("Ο.Π." Τόμος 14ος, 2003, σελ. 147-159, 419-447). 7) Νά ἐξετασθοῦν ἅπαντα τά ἀπό τοῦ 1998 μέχρι καί σήμερον Πρακτικά τῶν Διοικητικῶν Συμβουλίων καί τά τοιαῦτα τῶν Γενικῶν Συνελεύσεων τοῦ ΙΦΣΚΑΕ καί νά κριθοῦν ὑπό τῆς 'Ανωτάτης 'Εκκλησιαστικῆς 'Αρχῆς, ἤτοι τῆς προϋποτιθεμένης Κανονικῆς καί 'Ορθοδόξου Ἱερᾶς Συνόδου, καί νά προσκομισθοῦν καί νεώτεραι δικαστικαί ἀποφάσεις. Τό θέμα τοῦ ΙΦΣΚΑΕ δέν εἶναι ἤσσονος σημασίας, διότι ἐκτός τοῦ ὅτι οὗτος ἱδρύθη διά νά διαφυλάξῃ τά εἰς τήν 'Εκκλησίαν ἀνήκοντα, ὁ χαρακτήρ του καί ὡς Νομικοῦ Προσώπου, ἦτο καί παραμένει νά εἶναι ΦΥΛΑΞ τῆς ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ, ἤτοι τῆς ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑΣ τῆς ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ. ( Βλ. εἰς Κείμενα -'Επιστολαί 'Ορθοδόξου "Ομολογίας, ἐτῶν 1999, 2000, 2001). 8) Νά τεθοῦν ἐπί τῆς τραπέζης καί αἱ φατριαστικαί ἐνέργειαι τοῦ "Πειραιῶς" Νικολάου μετά τοῦ ἀποβιώσαντος 'Αρχιεπισκόπου 'Ανδρέου εἰς βάρος τῆς ἐλαχιστότητός μας καί ἀναφορικά μέ τήν ἐπιχειρηθεῖσαν ἐκδίωξίν μου ἀπό τόν Ἱερόν Ναόν Ἁγίου Δημητρίου Ἀχαρνῶν καί τήν κατάληψίν του, εἰς τά πλαίσια καί τάς σκοπιμότητας τοῦ Παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὅπως καί αὕτη τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίας Τριάδος Κάτω Ἠλιουπόλεως. ("Ο.Π." Τόμος 13ος, 2002, σελ. 440-441, 461-494, Τόμος 15ος , 2004, σελ. 16-39, 101-114). 9) Νά τεθῇ τό θέμα τῆς ἐν τῷ πλαισίῳ καί πρός χάριν τοῦ Παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ προδοσίας τῆς Ἱεραποστολῆς εἰς Ρουμανίαν καί προηγουμένως νά τεθοῦν ἐπί τάπητος αἱ ἐπιστολαί τοῦ Ρουμάνου "Μητροπολίτου" Βλασίου πρός τόν Μακαριώτατον καί αἱ παρεμβάσεις τοῦ "Μητροπολίτου" Ὠρωποῦ διά τήν ἰδίαν ὑπόθεσιν, καθώς καί ἡ αἰτηθεῖσα Κανονικῶς καί ἐπισήμως καί μή δοθεῖσα Ἔκθεσις τῆς ὑπό τόν "Διαυλείας" 'Ανδρέαν ἀποσταλείσης εἰς τήν Ρουμανίαν 'Επιτροπῆς. ("Ο.Π." Τόμος 11ος 2001, σελ. 139-140, 209-211, Τόμος 12ος 'Ιούλιος 2001, 109, 290-294, τόμος 13ος, 2002, 348-355). 10) Νά τεθῇ ἐπί τῆς ἰδίας τραπέζης ἡ κατά τήν Κυριακήν τῆς 'Ορθοδοξίας τοῦ 1997 ὁμιλία τοῦ ἐλλογιμωτάτου θεολόγου κ. 'Ελευθερίου Γκουτζίδη, ἡ ἐκφωνηθεῖσα ἐν Θεσσαλονίκη καί δημοσιευθεῖσα εἰς τόν Κ.Γ.Ο., νά ἐξετασθῇ ἡ "ἐπίμαχος" διατύπωσις καί νά τεθοῦν ἐπί τάπητος ὅλαι αἱ πτυχαί τῆς σκευωρίας (Φλωρινικῶν καί ἡμετέρων), εἰς τήν ὁποίαν ἐνεπλάκη καί ὁ ἤδη ἀποβιώσας πρώην 'Αρχιεπίσκοπος 'Ανδρέας, μέχρι καί τῆς ἀπό Φεβρουαρίου 2002 "Συνοδικῆς" σας κατά τοῦ θεολόγου ἀφοριστικῆς πράξεως". ("Ο.Π." Τόμος 11ος, τεῦχος Φεβρ. 2001, σελ. 181-188, Τόμος 12ος, Νοεμβρίου, 269-, 11) Νά τεθοῦν ἐπίσης ἐνώπιον πάντων αἱ κατά τήν Κυριακήν τῆς Ὀρθοδοξίας ἀπό 2001, 2002 καί 2003 διακηρυχθεῖσαι ὀρθόδοξοι Ὁμολογίαι εἰς τήν Ἰεράν Μητρόπολιν Λαρίσης, ὡς καί ἡ ἡμετέρα τοιαύτη, ὡς Μητροπολίτου Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς ὑπ' ἀριθμ. 357/14.5.2004 καί νά ἀποφανθῶμεν ἕκαστος προσωπικῶς καί ἀπό κοινοῦ. ("Ο.Π." Τόμος 11ος, 2001, σελ. 195-199, Τόμος 12ος , 2001, 37-39, 67-69, Τόμος 13ος 2002, σελ. 93-99, Τόμος 14ος 2003, σελ. 64-73, Τόμος 15ος, 2004, σελ. 163-188). 12) Νά ἐξετασθοῦν ἐπίσης ἐξ ἀπόψεως Κανονικῆς καί 'Ορθοδόξου αἱ ἡμέτεραι Εἰσηγήσεις, Προτάσεις, Καταγγελίαι ἐπί Δογματικῶν, Ἐκκλησιολογικῶν θεμάτων καί Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς, καθώς καί αἱ ἐπ' αὐτῶν Προτάσεις καί Ἀποφάνσεις ἤ Ἀποφάσεις Ὑμῶν. (Βλ. "Κείμενα 'Ορθοδόξου Ὁμολογίας", ἐτῶν 1999, 2000, 2001, καί "Ο.Π." , Τόμος 11ος 2001 139-146, 174-199, 206-208, Τόμος 12ος, 2001, σελ. 107-113, 211-216, Τόμος 13ος, 2002, σελ. 91-99, 110-127, 139-141, 144-162, 232-250, 336-346, Τόμος 14ος, 2003, σελ. 51-73, 157-159, Τόμος 15ος, 2004, σελ. 254-267, 297-302, 341-345, 427-454, Τόμος 16ος, 2005, σελ. 3-24, 51-59, 164-187, 227-252, Γενικώτερον βλ. στήλη Ὀρθοδόξου Πνοῆς "ΟΛΙΓΑ ΕΚ ΤΩΝ ΠΟΛΛΩΝ") 13) Τό θέμα τῆς λεγομένης χειροθεσίας δέον ὅπως ἐξετασθῇ ἐν πάση λεπτομερείᾳ, ἤτοι τά πρό τῆς ἀποστολῆς τῆς 'Εξαρχίας εἰς 'Αμερικήν καί αἱ ἅμα τῇ ἐπιστροφῇ δηλώσεις αὐτῆς ἐπί τοῦ ὅλου θέματος. 'Ιδιαιτέρως τί ἀκριβῶς ἐδηλώθη ὑπό τῶν δύο Ἀρχιερέων ἐκείνης τῆς Ἐξαρχίας, τί ἐδέχθησαν ὁμοφώνως οἱ λοιποί Ἀρχιερεῖς καί Ἱερεῖς, τί ἐνηργήθη ἐν Ἑλλάδι ἐπί τῶν ὑπολοίπων 'Αρχιερέων. Ποία ἡ ἀπ' ἀρχῆς Πράξις καί συνείδησις τοῦ Πληρώματος τῆς 'Εκκλησίας. Διατί ἀπεκρύβη ἡ σχετική ἀντιφατική καί ἀλλοπρόσαλλος Πρᾶξις τῆς ὑπό τόν Μητροπολίτην Φιλάρετον Ρωσικῆς Συνόδου, πῶς καί πότε ἦλθεν αὕτη είς φῶς καί πῶς ἀντιμετωπίσθη αὐτή ἡ Πράξις. Τί προφορικῶς καί ἐγγράφως διεκηρύσσετο ὑφ' ὅλων τῶν Ἱεραρχῶν, ἀλλά καί ΙΕΡΟΣΥΝΟΔΙΚΩΣ καί ΚΑΘΟΛΙΚΩΣ ὑπό τοῦ ὅλου Σώματος τῆς 'Εκκλησίας, μέχρι τόν Φεβρουάριον τοῦ 2003. Πῶς ἀντιμετωπίσθη τό 1976-77 ὁ τότε Κορινθίας Κάλλιστος μέχρι καί τῆς 'Εγκυκλίου ἐπιστολῆς (11.10.1991) τῶν πέντε τῆς ὑπογραφομένης ὑπό τοῦ Κυπρίου Ἱερομονάχου Εὐθυμίου. Ποία ἡ ἀπόφανσις ἐπί τοῦ ἰδίου αὐτοῦ θέματος τῆς "χειροθεσίας" τῆς Μεγάλης Συνόδου τῆς 19.8.1981 καί ποία ἡ ἀπάντησις εἰς τήν Φλωρινικήν προπαγάνδαν ὑπέρ τῆς χειροθεσίας ὡς ἐπί σχισματικῶν κατά τήν "Ιεράν Σύνοδον τῆς Ἱεραρχίας 16 καί 18 Ἰουνίου 1983 (Κ.Γ.Ο. 'Ιουλίου καί Αὐγούστου 1983). Πότε, μέχρι τό 2003, ἔστω καί εἷς ἐξ' Ὑμῶν, διενοήθη, ὡμίλησεν ἤ κατήγγειλεν, ὅσα ἀπό τόν Φεβρουάριον τοῦ 2003 ἐπισήμως ἐδήλωσεν ὁ Μακαριώτατος 'Αρχιεπίσκοπος κ. 'Ανδρέας "περί λάθους του ἐπί τοῦ θέματος τῆς χειροθεσίας". Πῶς νοεῖται ὅτι παραλλήλως πρός τήν ἀνωτέρω δήλωσιν καί δή κατόπιν αἰτήσεως ἡ Ἱερά Μονή Μεταμορφώσεως Μπροῦκλιν τῆς Μασσαχουσέτης ἐδημοσίευσεν μέσω τοῦ ΙΝΤΕΡΝΕΤ τήν σχετικήν "πληροφόρησιν" περί χειροθεσίας τοῦ τότε Κορινθίας Καλλίστου καί Κιτίου 'Επιφανίου κατά τήν 17ην καί 18ην Σεπτ. 1971 (Ο.Π. Τόμος 16ος, Μαίου 2005, σελ. 153-154). 'Επίσης πῶς συμβαίνει καί τό παράλληλον ἐν μηνί Φεβρουαρίῳ 2003 Πραξικόπημα τοῦ τότε Μητροπολίτου Κιτίου Ἐπιφανίου κατά τῆς ἐν Ρωσίᾳ Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῶν Κατακομβῶν, καί τά σχετικά ἐπίσης μέσω ΙΝΤΕΡΝΕΤ βλάσφημα δημοσιεύματα ἀφορῶντα τόν ἐν λόγῳ Μητροπολίτην; Διατί οἰ "Σεβασμιώτατοι" κ.κ. Παχώμιος καί Γαλακτίων, ἐπί ὑπέρ τριάκοντα ἔτη, ὑπέγραφον καί ὡμολόγουν ὅτι τό 1971 οὐδεμίαν χειροθεσίαν ἐδέχθημεν καί μόνον ἐν ἔτει 2003-04, ἔφερον εἰς φῶς ὁ μέν "ἐξομολογητικήν του ἐπιστολήν" τοῦ 1974, καθ' ἥν ὁμολογεῖ ὅτι "καί ἐν 'Αμερικῇ καί ἐν Ἐλλάδι οἱ 'Αρχιερεῖς ἐδέχθησαν ἰλέῳ ὅμματι καί ἀγαλλομένῳ ποδί τήν χειροθεσίαν κατά τόν Η Κανόνα", κατά δέ σύγχρονον ἀπό Ἰουλἰου 2004 ἐπιστολήν του ρητῶς ὑποστηρίζει καί διακηρύσσει ἐγγράφως ὅτι ἁπαξάπαντες οἱ νῦν Ἀρχιερεῖς "προερχόμεθα παρά χειροθετημένων ...", ὁ ἕτερος δέ Ἀρχιερεύς προφορικῶς, ἀκόμη καί ἀπ' ἄμβωνος διακηρύσσει ὅτι εἶναι αὐτόπτης καί αὐτήκοος μάρτυς ὅτι ὁ Μακαριώτατος τό 1971 εἰς τόν Ἱερόν Ναόν τῆς Κοιμήσεως «ἀνέγνωσεν εὐχάς χειροτονίας καί ὄχι συγχωρητικήν» τοιαύτην. Ἦτο ψευδής ἡ ἀπ' ἀρχῆς μέχρι καί τό 2003 καθολικῶς διακηρυσσομένη καί συνειδητῶς βιουμένη καί ὁμολογουμένη ἀλήθεια; Ἐάν τά τοιαῦτα φρονήματα ἐξετασθησόμενα δεόντως, προκύψουν ὅτι ἦσαν καί εἶναι πραγματικά, καί ὅτι ἐπιμένετε εἰς αὐτά, δέν διανοούμεθα νά ὁμιλῶμεν περί Γνησίων καί 'Ορθοδόξων 'Επισκόπων, ἀλλά περί ἱεροσύλων ἐκπεσόντων, οἱ ὁποῖοι ἀπεδείχθησαν χείρονες τοῦ Καλλίστου καί τοῦ πρώην Φλωρίνης, μέ ὅ,τι ἄλλο σημαίνει τοῦτο. Χρειάζεται ἰδιαιτέρα προσοχή καθ’ ὅτι ἀδιακόπως "γράμμασιν καί πράγμασιν", ἐκηρύχθη σαφῶς καί μέ πλήρη συνέπειαν, ὅτι τό 1971 ἐδέχθημεν καί ἐνεργήσαμεν οὐχί χειροθεσίαν ὡς ἐπί σχισματικῶν, ἀλλ' ὑπό ΕΙΔΙΚΑΣ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ καί ΑΚΡΩΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΣ, συγχωρητικήν εὐχήν, διά νά ἐκλείψῃ τό πρόσχημα τῶν Φλωρινικῶν, οἱ ὁποῖοι ἠρνοῦντο τήν ἐπιστροφήν εἰς τήν Γνησίαν 'Ορθδοξον 'Εκκλησίαν καί οὕτω ἐπέλθη ἡ θεραπεία καί ἐξάλειψις τοῦ Φλωρινικοῦ σχίσματος. ("Ο.Π." Τόμος 12ος , 2001, Τεῦχος Σεπτεμβρίου σελ. 192-195, Τόμος 13ος, 2002, σελ. 223-231, 232-234, 411-426, Τόμος 14ος Σεπτέμβριος 2003, 339-339, Τόμος 15ος, 2004, σελ. 219-221, Τόμος 16ος, 2005, σελ. 147-163, 195-221, 289-300, 313-321). 'Επί τούτοις νά ἐξετάσωμεν πῶς ἀντιμετωπίσθη τό κίνημα τοῦ Σεβ/του Κιτίου κ. 'Επιφανίου περί ἑνώσεως (1977-81), τό ὁποῖον ἐμμέσως προϋπέθετεν τήν χειροθεσίαν κατά τόν Η Κανόνα, διότι, κατά τόν ἐν λόγῳ 'Επίσκοπον, "διά τό σχίσμα τοῦ 1937 εὐθύνετο καί ὁ Βρεσθένης Ματθαῖος" καί διότι "τό 1948 ὑπῆρχε καί δεύτερος 'Ορθόδοξος 'Αρχιερεύς", ὁ Κυκλάδων Γερμανός Βαρυκόπουλος, ἀπό τόν ὁποῖον δέν ἐζητήθη νά συμπράξῃ εἰς τάς χειροτονίας τοῦ 1948 !!!, καθώς καί τό κατά Φεβρουάριον 2004 πραξικόπημα του κατά τῆς Γνησίας 'Ορθοδόξου 'Εκκλησίας τῆς Ρωσίας (Κατακομβῶν). 'Επίσης νά ἐξετάσωμεν καί τό γεγονός ὅτι δέν ἀντιμετωπίσθη καί δέν ἐδόθη ἀπάντησις εἰς τάς ἐρωτήσεις τοῦ κ. Βασιλείου Σακκᾶ περί τῆς ἑνώσεως μέ τούς Ρώσους καί περί τῆς χειροθεσίας, ὅπου ἔθετε καί τό ἐρώτημα "ποία διαφορά ὑπάρχει σήμερα εἰς τάς χειροτονίας τῶν Ματθαιϊκὼν καί τῶν Φλωρινικῶν" καί διατί δέν ἀντιμετωπίσθη καί ἡ Καταγγελία κατά τοῦ Μοναχοῦ Μαξίμου, Συμβούλου τοῦ 'Αρχιεπισκόπου τά τελευταῖα ἔτη, ὅστις ἐπροπαγάνδιζεν, ὅτι "βιάσθηκε ὁ ἅγιος Πατέρας τό 1937 καί ἔκανε τό σχίσμα". (Πλείονα σχετικῶς καί "Ο.Π.", Τόμος 15ος, 2004, τεῦχος Φεβρουραίου, σελ. 46-75). Ταῦτα ἐγράψαμεν δι' οὕς λόγους ἤδη προείπομεν, ἵνα ληφθῶσιν ὑπ' ὄψιν τόσον ὑφ' Ὑμῶν, ὅσον καί ὑφ' ὅλου τοῦ Κλήρου, τῶν Μοναχῶν καί τῶν Λαϊκῶν, διότι οὐκ ὀλίγοι ἰσχυρίζονται ὅτι δέν κατενόησαν τούς Δογματικούς Ἐκκλησιολογικούς λόγους ἕνεκα τῶν ὁποίων διεκόψαμεν πᾶσαν κοινωνίαν, ἀλλά συσκοτίζουν τήν ἀλήθεια καί ψιθυρίζουν τῆδε κακεῖσε ὅτι δῆθεν «καί αἱ δύο πλευραί εἶναι τό ἴδιο» ὡς καί ἄλλα παρόμοια. 'Εγράψαμεν καί διά τόν πρόσθετον λόγον, νά γίνη σαφές ὅτι ἡ μετά ἀπό ὑπέρ τριάκοντα ἔτη ὑπαναχώρησις εἰς τό θέμα αὐτό τῆς λεγομένης «χειροθεσίας», καθιστᾶ τούς ὑπαναχωροῦντας, βλασφήμους καί κατά τῆς 'Αρχιερωσύνης των, ἤτοι κατά τῆς 'Αποστολικῆς των Διαδοχῆς, ἀλλά καί ἐχθρούς, προδότας καί πολεμίους τῆς Γνησίας 'Ορθοδόξου 'Εκκλησίας, (πολλῷ χείρονας καί αὐτοῦ τοῦ πρώην Φλωρίνης), ἐξ ἧς μοιραίως ἐκβέβληνται καί εἰσίν ἐρριμένοι ἐν τῇ βρωμερᾷ λίμνῃ τοῦ Παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ὅθεν, καί πάλιν παρακαλῶ, ὅπως μή μεθοδεύετε νά διαρρέουν, εἴτε «διλήμματα», εἴτε «ἀπειλαί», εἴτε περί δῆθεν "καταδίκης τοῦ 54/76 Βουλεύματος" κλπ, πρός παραπλάνησιν τῶν ἀπλῶν χριστιανῶν, καί ἐπί τῷ σκοπῷ ὅτι ἔτσι "δέν θά ἔχη λόγους ὁ Μεσογαίας νά διατηρῇ ἑαυτόν ἐκτός Συνόδου", καί ὅτι "θά ἀναγκασθῇ νά ἐπιστρέψῃ". Διότι ἐνέργειαι ὡς ἐκείνη ἡ Ἐγκύκλιος τοῦ πρ. Φλωρίνης κατά τό 1950, οὐδόλως θά ὠφελήσουν .... ὅπως δέν ὠφέλησεν καί τόν πρ. Φλωρίνης ἡ ὑστερόβουλος καί ἄκρως ὑποκριτική Ἐγκύκλιός του. Ἐν κατακλεῖδι, ἡμεῖς ἔχομεν ἀπόλυτον καί κραταιάν τήν πίστιν, ὅτι, χάριτι Χριστοῦ, καί ἐν τῇ 'Εκκλησίᾳ Του παραμένομεν, καί ἐν τῇ Κανονικῇ καί 'Ορθοδόξῳ Συνόδῳ Αὐτῆς εἴμεθα, κατά τό τοῦ Κυρίου «οὗ γάρ εἰσίν δύο ἤ τρεῖς συνηγμένοι εἰς τό ἐμόν ὄνομα, ἐκεῖ εἰμί ἐν μέσω αὐτῶν" (Ματθ. 14,20). Ἑτέρωθεν ληφθήτω σοβαρῶς ὑπ' ὄψιν ὅτι δέν εἴμεθα μόνοι μας, διότι μεθ' ἡμῶν εἰσίν ἅπαντες οἱ ἀπ' ἀρχῆς καί μέχρι τοῦ νῦν Ὀρθόδοξοι ἅγιοι Ἱεράρχαι ὅλων τῶν Ἁγίων Συνόδων (Οἰκουμενικῶν, Πανορθοδόξων καί Τοπικῶν), ἐφ' ὅσον καί ἐνόσω εὑρισκόμεθα ἐν ἐσωτερικῇ πνευματικῇ ὀρθοδόξῳ ἀλληλουχίᾳ καί συνδέσμῳ μεθ' ὅλων αὐτῶν. 'Εάν ὡστόσον πραγματικά ἐδνιαφέρεσθε διά τόν πρῶτον καί ὕψιστον θεσμόν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, ἰδού ἐξ' ὑμῶν ἐξαρτᾶται νά ἐπανεργοποιηθῇ Κανονικῶς καί 'Ορθοδόξως οὗτος τιθέμενος εἰς τήν ὑπηρεσίαν τῆς 'Εκκλησίας καί δι’ αὐτοῦ τά πάντα ρυθμίση ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος δι' ὅλων ἡμῶν τῶν ἐλαχίστων. Ἀμήν. Διατελῶ ἐν ἀγάπῃ καί ἀγωνίᾳ Γνήσιος τῆς 'Ορθοδόξου 'Εκκλησίας 'Επίσκοπος + Ο Μητροπολίτης Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς ΚΗΡΥΚΟΣ