Ο ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΔΙΩΓΜΟΣ

Metropolitan Kirykos ΟΤΑΝ ΠΡΟΔΙΔΕΤΑΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ, ΠΡΟΔΙΔΕΤΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ Προλογικόν σημείωμα Εἰς τό ὑπ᾿ ἀριθμ. 284, Μάϊος 1996, τεῦχος τῶν "Πνευματικῶν Θησαυρισμάτων", περιοδικοῦ τῆς ῾Ιερᾶς Μητροπόλεως Γ.Ο.Χ. Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς ἐδημοσιεύθη ἡ ὁμιλία τοῦ κ. ᾿Ελευθερίου Γκουτζίδη, τήν ὁποίαν ἐξεφώνησεν ἐνώπιον τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου, τοῦ ῾Ιεροῦ Κλήρου καί πυκνοῦ ἀκροατηρίου πιστῶν, κατά τήν ἀπογευματινήν ἐκδήλωσιν τῆς Κυριακῆς τῆς ᾿Ορθοδοξίας τοῦ 1996 μέ θέμα: "Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ" . Διά τήν δημοσίευσιν αὐτήν καί ἐπειδή ἀνεφέρετο καί τό ὄνομα τοῦ κ. Δημ. Δαϊρούση ἐκ Κοζάνης, μεταξύ τῶν διωκτῶν τῆς ᾿Εκκλησίας, οὗτος (ὁ κ. Δαϊρούσης) ὡδήγησε καί τόν κ. ᾿Ελευθ. Γκουτζίδην (ὁμιλητήν) καί τόν Σεβ. Μητροπολίτην Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς κ. Κήρυκον (ἐκδότην) εἰς τά ποινικά δικαστήρια. Μέ τήν μήνυσίν του κατηγόρησε τόν μέν πρῶτον ὡς ὁμιλητήν, τόν δέ δεύτερον ὡς ἐκδότην, ὅτι εἴπον καί ἐδημοσίευσαν ἐνώπιον τρίτων ψευδῆ καί ἀναληθῆ γεγονότα καί ὅτι προέβησαν εἰς χαρακτηρισμούς συκοφαντικούς πού θίγουν τήν τιμήν καί τήν ὑπόληψιν τοῦ μηνυτοῦ. ᾿Εξ᾿ ἀφορμῆς τῆς ἐν λόγῳ μηνύσεως ἐγράφησαν τότε μεταξύ ἄλλων καί τά κάτωθι: Ο ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΔΙΩΓΜΟΣ "Εἶναι ὑποχρέωσις κάθε ὀρθοδόξου νά ὑπερασπίζεται τήν πίστιν του, ὅταν αὐτή παραχαράσσεται καί πολεμῆται μέ τόν ὁποιοδήποτε τρόπο, καί νά τήν διαφυλάττῃ καί τήν ὁμολογῇ, ὅπως τήν ἐδιδάχθη ἀπό τήν ᾿Ορθόδοξον τοῦ Χριστοῦ ᾿Εκκλησίαν. ῞Ο ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης μᾶς διδάσκει, ὅτι οἱ χριστιανοί καί μάλιστα οἱ Κληρικοί: "μήτε τι τῶν κειμένων ἀθετεῖν καθόλου..." καί προσθέτει ὅτι ἡ ᾿Εκκλησία: "οὐδέ τι παρά τούς κειμένους ὅρους πράττειν τι καί λέγειν ἀνέχεται· κἄν πολλοί πολλαχῶς ποιμένες ἠφρονεύσαντο· ἐπεί καί συνόδους συνεκρότησαν μεγάλας καί παμπληθεῖς, καί ᾿Εκκλησίαν Θεοῦ ἑαυτούς ὠνομάκασι καί ὑπέρ κανόνων ἐφρόντισαν τῷ δοκεῖν, κατά κανόνων τό ἀληθές κινούμενοι". ᾿Εν προκειμένῳ, αὐτό γιά τό ὁποῖο ὁμιλεῖ παραπάνω ὁ ῞Αγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης, αὐτό ἀκριβῶς συμβαίνει ἐπί 70 ὁλόκληρα χρόνια στήν ᾿Εκκλησία. Συγκεκριμένα ὁ Νεοημερολογιτισμός - Οἰκουμενισμός, μετά τό σχίσμα πού ἐδημιούργησε τό 1924 στόν χῶρο τῆς ᾿Ορθοδοξίας οὐδ᾿ ἐπί στιγμήν ἐσταμάτησε νά διώκῃ τήν ᾿Εκκλησίαν τῶν Γ.Ο.Χ., διά τόν λόγον ὅτι Αὐτή ὁμολογεῖ ὅτι εἶναι ἡ Γνησία ᾿Ορθόδοξος ᾿Εκκλησία, ὅτι δηλ. εἶναι ἡ συνέχεια τῆς Μιᾶς, ῾Αγίας, Καθολικῆς καί ᾿Αποστολικῆς ᾿Εκκλησίας, καί ὅτι κατέχει τήν γνησίαν καί ἀνόθευτον ᾿Αποστολικήν Διαδοχήν διά τῶν χειροτονιῶν τοῦ 1935, 1948 καί εἰς τάς ἡμέρας μας καί τοῦ 1995, διά νά ἀναφερθοῦμε στούς τρεῖς κορυφαίους αὐτούς σταθμούς. Τήν πολεμεῖ δέ μέ τό πιό σκληρό καί ὕπουλο τρόπο. Τό πρόγραμμά της εἶναι νά ἐξαφανίσῃ τό ποίμνιον τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ., καί αὐτό τό ἐπιδιώκῃ ἄλλοτε διά μεσαιωνικῶν διωκτικῶν μεθοδεύσεων, καί ἄλλοτε διά σχισμάτων πού προξενεῖ στό Σῶμα τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ. ῎Εχει ἐπιφέρει ἕνα σχίσμα τό 1937, καί ἕτερον τό 1995, ἐτοιμάζει δέ ἐσχάτως καί τρίτον. Βεβαίως ἡ ᾿Εκκλησία τοῦ Χριστοῦ πάντοτε ἐδιώκετο. Διῶκταί της ἦσαν πρωτίστως οἱ εἰδωλολάτρες αὐτοκράτορες, κατόπιν οἱ διάφοροι αἱρετικοί. Πολλές φορές καί οἱ ἴδιοι οἱ ᾿Ορθόδοξοι ἐδίωκον μέ τόν δικό τους τρόπο τήν ᾿Εκκλησία. ῾Ο ἐσωτερικός διωγμός, ἤτοι αἱ ἐσωτερικαί ἕριδες, αἱ διχόνοιαι, τά μίση, αἱ πλάναι, αἱ προδοσίαι, οἱ διχασμοί καί τά σχίσματα, εἶναι ὁ πιό ἐπικίνδυνος καί ὕπουλος ἐχθρός, καί οἱ μόνοι οἱ ὁποῖοι ὠφελοῦνται ἀπό ὅλα αὐτά εἶναι οἱ αἱρετικοί. ῾Η ᾿Εκκλησία ἐθρήνησε πολλάκις καί θρηνεῖ καί σήμερον τήν ἀπώλεια πολλῶν τέκνων της. Τί εἶναι σχίσμα; Εἶναι χωρισμός ἀπό τήν ᾿Εκκλησία. Εἶναι θάνατος πνευματικός. ῾Ο ἅγιος Κυπριανός λέγει τά ἐξῆς: "῾Ο ἀπό τῆς ᾿Εκκλησίας χωριζόμενος μοιχαλίδι συνάπτεται, ἀπό τῶν τῆς ᾿Εκκλησίας ἐπαγγελιῶν ἀποσχοινίζεται. Οὐδέ καταντᾶ εἰς τά ἔπαθλα τοῦ Χριστοῦ ὁ ἐγκαταλείπων τήν ᾿Εκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ. ᾿Οθνεῖος (ξένος) εἶναι, βέβηλος εἶναι, πολέμιος εἶναι. Δέν δύναται νά ἔχῃ πατέρα τόν Θεόν, ὁ μή ἔχων μητέρα τήν ᾿Εκκλησίαν. ῎Αν ἐσώθη τις ἔξω τῆς κιβωτοῦ τοῦ Νῶε, θά σωθῇ καί ἔξω τῆς ᾿Εκκλησίας εὑρισκόμενος" (Λατιν. Πατρολ. 4,519). ᾿Εδῶ πρέπει νά διευκρινίσωμεν, ὅτι ὅσοι συντάσσονται μέ τήν ἀλήθειαν, αὐτοί παραμένουν πράγματι γνήσια μέλη τῆς ᾿Εκκλησίας. ᾿Ιδού τί χαρακτηριστικά γράφει εἰς ἐπιστολήν του πρός τόν Πατριάρχην ᾿Αντιοχείας ὁ ῞Αγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς: "Οἱ τῆς τοῦ Χριστοῦ ᾿Εκκλησίας τῆς ἀληθείας εἰσίν· καί οἱ μή τῆς ἀληθείας ὄντες οὐδέ τῆς τοῦ Χριστοῦ ᾿Εκκλησίας εἰσίν· καί τοσοῦτο μᾶλλον, ὅσον ἄν καί σφῶν αὐτῶν κατεψεύδοιντο, ποιμένας καί ἀρχιποιμένας ἱερούς αὐτούς καλοῦντες καί ὑπ᾿ ἀλλήλων καλούμενοι· μηδέ γάρ προσώποις τόν Χριστιανισμόν, ἀλλ᾿ ἀληθείᾳ καί ἀκριβείᾳ Πίστεως χαρακτηρίζεσθαι μεμυήμεθα". ῾Η νεοημερολογιτική ᾿Εκκλησία πολλάκις ἐπεχείρησε νά προκαλέσῃ σχίσματα εἰς τήν Γνησίαν ᾿Ορθόδοξον τοῦ Χριστοῦ ᾿Εκκλησίαν. Θά ἀναφερθοῦμε μόνον εἰς τό τελευταῖον σχίσμα τό ὁποῖον ἐπέτυχε, βεβαίως, ὕστερα ἀπό πολλές προσπάθειες. ᾿Από τό ἔτος 1979, ἕν ἔτος μετά τήν ἐπιστράτευσιν ὑπό τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου τῶν νέων θεολόγων τῆς ᾿Εκκλησίας μας καί τήν ἀνάληψιν μεγαλοπνόων ἐκκλησιαστικῶν προγραμμάτων, ἡ Νεοημερολογιτική "῾Ιερά Σύνοδος" ἤρχισε νά ἀνησυχῇ ἐντονώτερον. ᾿Αποστέλλει πρός τούς Μητροπολίτας της καί πρός τόν τότε ῾Υπουργόν Παιδείας καί Θρησκευμάτων τό ἀπό 25-10-1979 ἔγγραφόν της, εἰς τό ὁποῖον ἐκφράζεται διωκτικά κατά τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ. Σύμφωνα μέ αὐτό τό ἔγγραφο: "διαβλέπει ἐν τῷ προβλήματι τοῦ "παλαιοημερολογιτισμοῦ" ἕναν ὑποβόσκοντα κίνδυνον, ἀπειλοῦντα γενικώτερον τήν ἑνότητα τοῦ σώματος τῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας". Εἰς τήν συνέχεια ἐπικαλεῖται τά ὄργανα τῆς κρατικῆς ἐξουσίας πρός τά ὁποῖα λέγει: "Νά χωρήσῃτε εἰς τάς ἐνεργείας ἐκείνας, αἵτινες θά ἐπιβεβαιοῦν τελεσιδίκως καί ἐξ ἐπόψεως πολιτειακῆς τήν θέσιν τῶν "Παλαιοημερολογιτῶν" εἰς τόν χῶρον τῆς ᾿Εκκλησίας καί τοῦ ῎Εθνους ἡμῶν".(᾿Εκκλησιαστική ᾿Αλήθεια" 16-9-1979). Εἰς αὐτήν ἀκριβῶς τήν ἐνέργειαν διεφαίνετο δι ἄλλην μίαν φοράν καθαρά πλέον ἡ διωκτική στάσις τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ ἔναντι τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας. Διά τοῦτο ἡ ῾Ιερά Σύνοδος τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ. μέ ἀπάντησιν Της, ὑπεγράμμισεν ὅτι "τόν ὑποβόσκοντα κίνδυνον", διαβλέπει, "οὐχί ἐν τῷ προβλήματι τοῦ παλαιοημερολογιτισμοῦ, ἀλλά ἐν τῷ Νεοημερολογιτισμῷ" καί ὅτι παρ᾿ ὅλα "τά τεχνάσματα τῆς Νεοημερολογιτικῆς ᾿Εκκλησίας καί παρά τήν ἀπαίτησιν τῶν ἐχθρῶν τῆς ᾿Ορθοδοξίας, ἵνα ἁλωθῇ ἡ ᾿Εκκλησία τῶν Γ.Ο.Χ., Αὕτη οὖσα ἡ ᾿Εκκλησία τοῦ Χριστοῦ θά νικήσῃ". Δυνάμεθα ἑπομένως σαφῶς νά εἴπωμεν, ὅτι τό 1979 ἀρχίζει ἕνας νέος πιό ὕπουλος διωγμός. Θά τόν χαρακτηρίζαμε ὡς τό ἀποκορύφωμα τοῦ διωγμοῦ, ἀφοῦ φθάνει εἰς τό σημεῖο ὁ τότε ὁ ᾿Αρχιεπίσκοπος τὴς Ν.Ε. νά μᾶς χαρακτηρίζῃ ἐχθρούς καί νά μᾶς παραλληλίζῃ μέ τούς ἀνθέλληνας χιλιαστάς. Αὐτός ὁ διωγμός, ὅπως διεφάνη εἰς τήν συνέχειαν, εἶχε δύο στόχους, ὅπως σαφῶς διεφαίνετο καί ἀπό δηλώσεις ἁρμοδίων παραγόντων: ῎Η νά ὑπαχθοῦν οἱ Γ.Ο.Χ. εἰς τήν Νεοημερολογιτικήν ᾿Εκκλησίαν μέσω ἑνός Πρεσβυγενοῦς Πατριαρχείου, καί ἔτσι νά ἐξαρτῶνται ἐμμέσως ἀπό τήν Ν.Ε., ἤ νά διαλυθοῦν μέ ἐσωτερικά σχίσματα καί διαιρέσεις. Καί ἐπειδή εἰς τήν πρώτην περίπτωσιν, ἡ ᾿Εκκλησία τῶν Γ.Ο.Χ. καί μάλιστα οἱ θεολόγοι Της ἀντέδρασαν, διότι δέν θεωροῦσαν κανονικήν καί ὀρθόδοξον τήν λύσιν αὐτήν (τῆς ὑπαγωγῆς εἰς ἕνα Πρεσβυγενές Πατριαρχεῖον), "ἐκηρύχθη" ἀμείλικτος διωγμός ἐναντίον των, μέχρις ἐξοντώσεως, μέ ἄλλα προσχήματα προηγουμένως, τελευταίως δέ μέ τό πρόσχημα τῆς δῆθεν Εἰκονομαχίας. ῎Ετσι ἤρχισε ὁ πλέον ὕπουλος διωγμός. Σκοπός ἦτο νά διαλυθοῦν τελείως οἱ Γ.Ο.Χ. ἀφοῦ τοιαύτην ἐντολήν ἔδωκε πρό ὀλίγων ἐτῶν καί ὁ ἀντίχριστος καί ἀνθέλλην Πάπας τῆς Ρώμης. Καί ὁ λόγος, ὅτι αὐτοί ἀπέμειναν τό μόνον ἐμπόδιον εἰς τά σχέδιά των. Τό θέμα συνεζητήθη ὀλίγον ἀργότερα στούς οἰκουμενιστικούς κύκλους καί συγκεκριμένα σέ μιά "Πανορθόδοξο Διάσκεψι" στό Σαμπεζύ τῆς Γενεύης, ὅπου ἐδόθη ἡ ἐντολή στίς κατά τόπους ᾿Εκκλησίες νά προσπαθήσουν νά "ἀπορροφήσουν" τούς Παλαιοημερολογίτας, εἰδ᾿ ἄλλως νά τούς διαλύσουν. Μέσα στήν ἴδια διωκτική τακτική ἐντάσσονται καί οἱ λύσεις πού προτείνει τήν ἴδια πάλιν ἐποχή ὁ Δημητριάδος Χριστόδουλος στήν διατριβή του, ὅπως "νά ἐπιστρέψουν", "νά ὑποταχθοῦν", "νά πεισθοῦν", "νά προσαρτηθοῦν σέ κάποιο ἀπό τά παλαίφατα Πατριαρχεῖα" ἤ "νά διωχθοῦν". Βέβαια σ᾿ αὐτές τίς προτεινόμενες λύσεις ἐδίδοντο πάντοτε ἀπό τήν ἑνωμένην ῾Ιεράν Σύνοδον τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ. οἱ σύμφωνες μέ τήν ὀρθόδοξη δεοντολογία καί ἐκκλησιολογία ἀπαντήσεις. ῞Οπως, ὅμως, φαίνεται ὁ διωγμός αὐτός στήν τελευταία του φάσι ξεκίνησε ἐκ τῶν ἔνδον καί δή ἐξ᾿ ἀφορμῆς μιᾶς ἐκκλησιολογικῆς σημασίας διατυπώσεως τοῦ ᾿Αρχιεπισκόπου κ. ᾿Ανδρέου ἐν ἔτει 1979, ἐξ αἰτίας τῆς ὀποίας ἐπεχείρησαν νά τόν χαρακτηρίσουν "αἱρετικό", καί αὐτό παρά τό γεγονός ὅτι καί τήν διευκρίνισε ὁ Μακαριώτατος, τήν συγκεκριμένη φράσι, καί ἐν τέλει τήν ἦρε. Στήν συνέχεια, ἀφοῦ δέν κατώρθωσαν νά ἐπιτύχουν τό σχίσμα, μέ τήν συγκεκριμένη ἀφορμή, τό ἐπεδίωξαν καί πάλι μέ τήν πολεμικήν κατά τοῦ ὅρου "᾿Ακαινοτόμητος ᾿Εκκλησία" χαρακτηρισμό, τόν ὁποῖον ἀποκαλοῦσαν αἱρετικό. Καί σ᾿ αὐτές τίς δυό περιπτώσεις πρωτοστατοῦσε ὁ κ. Δαϊρούσης καί ὁ ῾Ιερομ. Εὐθύμιος. ᾿Αλλά καί μέ τήν ἁγιομαχία κατά τοῦ ῾Αγίου Νεκταρίου ἠθέλησαν νά μᾶς ἐμπλέξουν καί νά μᾶς διαιρέσουν, ἀλλά καί πάλιν δέν τά κατάφεραν. Στό τέλος ἐπεχείρησαν νά μᾶς διαιρέσουν μέ τήν συκοφαντία περί δῆθεν "νεοεικονομαχίας". Καί μέ αὐτή τήν συκοφαντία, μέ τά ψεύδη πού διέσπειραν παντοῦ, μέ τίς ὕβρεις καί τίς διαβολές κατώρθωσαν νά προκαλέσουν τό σχίσμα τοῦ 1995, εἰς τό ὁποῖον πρωταγωνιστικό ρόλο ἔπαιξαν οἱ δύο πρώην Μητροπολῖτες Ματθαῖος Μακρῆς καί Χρυσόστομος Μητρόπουλος. Μέ αὐτό τό σχίσμα συνετάχθη καί ὁ μηνυτής κ. Δαϊρούσης, ὅπως ὁ ἴδιος τό παραδέχεται, καί οἱ μάρτυρές του τό ὑποστηρίζουν . Μέ αὐτήν τήν ἔννοια τονίζεται εἰς τήν ὁμιλίαν ὅτι διώκεται ἡ ᾿Εκκλησία τῶν Γ.Ο.Χ. Διώκεται, δηλαδή, μέ τό σχίσμα τό ὁποῖον προεκλήθη τό 1995, μέσα στά πλαίσια τοῦ γενικώτερου διωγμοῦ κατά τῆς ᾿Εκκλησίας. Τό νά ἐκφράζῃ ἕνας θεολόγος ἄποψίν του δι ἕν σχίσμα τό ὁποῖο ταλανίζει τήν ᾿Εκκλησία πολλά χρόνια εἶναι πρώτιστον καθῆκον. Πρέπει νά ἐνημερώνῃ τούς χριστιανούς νά μή παρασύρωνται.... Τό ὅτι ἐγράφη καί διεκηρύχθη μέσα ἀπό αὐτήν τήν ὁμιλία, ὅτι ὁ Νεοημερολογιτισμός-Οἰκουμενισμός - Βατικανό ἐχρησιμοποίησαν κάποιους Κληρικούς διά νά δημιουργήσουν προβλήματα στήν 'Εκκλησία, αὐτό εἶναι ἀληθέστατο, καί τό συμπεραίνει κανείς πολύ εὔκολα ἀπό τήν μελέτη τῆς ῾Ιστορίας τῶν διωγμῶν κατά τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ. Εἶναι δέ τοῦτο ἀποδεκτόν καί ἀπό πολλούς συγγραφεῖς καί μελετητές τοῦ θέματος, ἡμετέρους καί ξένους, οἱ ὁποῖοι τονίζουν, ὅτι πίσω ἀπό κάθε σχίσμα εἰς τήν ᾿Εκκλησία τῶν Γ.Ο.Χ. κρύβεται ὁ Νεοημερολογιτισμός - Οἰκουμενισμός καί τό Βατικανό... Αὐτοί μόνον ὠφελοῦνται ἐκ τῶν σχισμάτων μέ τά ὁποῖα πλήττεται ἡ ᾿Εκκλησία τῶν Γ.Ο.Χ. Τό συγκεκριμένο σχίσμα τοῦ 1995 εἶναι τελεσμένο, εἶναι πραγματικόν γεγονός. ῞Οσα δέ ἐγράφησαν δι αὐτό τό συγκεκριμένο σχίσμα εἶναι ἀληθινά. Τίποτα τό ψευδές δέν ἐγράφη, οὔτε ὑπεστηρίχθη ... Πρόκειται διά μία θεολογική, ἐκκλησιολογική ἀντιπαράθεσι. ᾿Εάν δοῦμε τά ὅσα γράφονται ἀπό τήν πλευρά τους ἐναντίον μας, αὐτά εἶναι τρομακτικά. ῎Οχι μόνον αἱρετικά, καί βλάσφημα, ἀλλά καί ψευδῆ καί συκοφαντικά.... Εἶναι πράγματι βαριές κατηγορίες-συκοφαντίες, ὅμως δέν τούς μηνύσαμε, διότι εἴδαμε τό θέμα ὡς θεολογικήν ἀντιπαράθεσιν". Καί ἕν μικρόν σχόλιον διά τόν σημερινόν κατά τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδοξίας διωγμόν Εὑρισκόμεθα εἰς τό τέλος τοῦ 2003 καί βαδίζομεν πρός τό 2004 ὑπό τήν ἀπειλήν νέου διωγμοῦ. Δηλαδή ὀδηγούμεθα εἰς ... Κατακόμβας. ῾Ο ὁμολογητής μοναχός τῶν Ρωσικῶν Κατακομβῶν π. ᾿Επιφάνιος, ὅταν μᾶς ἐδιηγεῖτο διά τό πῶς ἐδιώχθη ἡ ᾿Εκκλησία εἰς τήν Ρωσίαν, εἶπεν: "Πολύ σύντομα καί ἐδῶ στήν ῾Ελλάδα νά περιμένετε διωγμόν. Θά εἰσέλθετε καί σεῖς εἰς τάς Κατακόμβας". ῞Οταν τό ἤκουσα διά πρώτην φοράν ἀπό τό στόμα του τό 1981 δέν μποροῦσα νά τό πιστεύσω. ᾿Εσκεπτόμην, ὅτι τοῦτο ἐδῶ στήν ῾Ελλάδα εἶναι ἀδύνατον. Νά ὅμως πού μετά ἀπό εἴκοσι καί πλέον ἔτη φαίνεται πόσον ἀληθής ἦτο ἡ πρόρρησίς του. Θά ἀπορήση κάποιος: "Ποῦ βλέπετε σεῖς τόν διωγμόν σήμερα ἐδῶ στήν ῾Ελλάδα"; Δικαιολογημένη ἡ ἀπορία, δι᾿ ὅσους βλέπουν τήν ᾿Εκκλησία ὡς ἕνα ἐγκόσμιον ὀργανισμόν, εἶδος σωματείου, πού μπορεῖ νά ἔχη τήν κρατικήν ἀναγνώρισιν καί νά εἶναι ἀνενόχλητη. ῞Οσοι, ὅμως, μποροῦν καί ἑρμηνεύουν τά σημερινά γεγονότα ὑπό τό πρίσμα τῆς ᾿Αποκαλύψεως καί τῶν λόγων τῶν ῾Αγίων Πατέρων, αὐτοί βλέπουν καθαρά πλέον καί διακρίνουν καί τόν ἐπί θύραις διωγμόν, ὁ ὁποῖος συνίσταται εἰς τό ὅτι, ὁσονούπω, θά ρυθμισθεῖ τό νομοθετικόν πλαίσιον, τό ὁποῖον καί ἀπό τηλεοράσεως ἐζήτησαν οἱ Φλωρινικοί, διά νά τακτοποιηθῇ τό "παλαιοημερολογιτικόν" σύμφωνα μέ τάς ὑποδείξεις τοῦ κ. Χριστοδούλου, διά τήν "ἔνταξίν των εἰς τήν ἄμεσον ἤ ἔμμεσον δικαιοδοσίαν του, μέσα ἀπό τό ὁποῖο θά προκύψη τό νέο παλαιοημερολογιτικό σχῆμα. Σημειωτέον ὅτι εἰς αὐτό τό παλαιοημερολογιτικόν σχῆμα θά ἐνταχθοῦν ἤ ἤδη ἔχουν ἐνταχθεῖ ὅσοι παλαιοημερολογῖται ἔλκουν τήν ᾿Αποστολικήν των Διαδοχήν ἀπό τούς Ρώσους τῆς Διασπορᾶς, σύμφωνα μέ τά ᾿Απαλλακτικά Βουλεύματα 54/76 καί 46/91. Εἰς αὐτό τό παλαιοημερολογιτικό σχῆμα ἤδη ἐνετάχθη ὁ φερόμενος ὡς διάδοχος τοῦ ἱεροσύλως καί πρός αὐτόν τόν ἀπώτερον σκοπόν παραιτηθέντος ᾿Αρχιεπισκόπου κ. ᾿Ανδρέου, ὁ ψευδοαρχιεπίσκοπος κ. Νικόλαος, ὁ ὁποῖος ἤδη ἔκαμε τήν "πρόβα" τοῦ διωγμοῦ πού ἤρχισεν ἤδη κατά τῶν ἀντιδρώντων εἰς τάς παρανομίας του, καί μή ὑποτασσομένων εἰς τά σχέδια του. Τήν Κυριακή 8.2.03 μέ στρατευμένους ὁπαδούς του, "γνώστας πολεμικῶν καί ἄλλων... τεχνῶν", ὅπως ἐδήλωναν, δηλαδή μέ "τραμπούκους", κατέλαβε τόν ῾Ιερό Ναό ῾Αγίας Τριάδος ῾Ηλιουπόλεως καί τό παρακείμενον κτίριον, καί ἐνῶ ἐνώπιον τῆς ἀστυνομίας, ὅπου προσήχθη ἐδήλωσεν ὅτι θά "ἀναπαυθῇ καί θά φύγῃ" παραμένει ἀκόμη ὡς καταληψίας. ῾Ο δέ π Θωμᾶς διώκεται διά τήν ὁμολογίαν του...᾿Αλλά "μακάριοι οἱ δεδιωγμένοι ἕνεκεν ἀληθείας καί δικαιοσύνης". ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΝ "ἉΓΙΟΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝ", ΤΕΥΧΟΣ 2, ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2012