ΟΤΑΝ ΑΘΕΤΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΙΕΡΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΒΙΑΖΕΤΑΙ Η ΤΑΞΙΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, Η ΕΝΣΤΑΣΙΣ ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΕΝΤΟΛΩΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΥΠΕΡΤΑΤΟΝ ΧΡΕΟΣ ΚΛΗΡΟΥ ΚΑΙ ΛΑΟΥ

ΕΝΗΜΕΡΩΣΙΣ ΕΠΙ   ΕΠΙΚΑΙΡΩΝ   ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ   ΘΕΜΑΤΩΝ ΕΚΔΙΔΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟΝ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗΣ ΑΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ, ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΚΑΙ ΑΓΙΟΥ ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ ΤΟΥ ΚΑΥΚΑΣΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΕΙΟΝ ΑΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ 19400, ΚΟΡΩΠΙ ΑΤΤΙΚΗΣ, Τ.Θ. 54, ΤΗΛ. 210 6020176, 210. 6021467

ΤΕΥΧΟΣ 11^ον              ΕΤΟΣ 2004

ΟΤΑΝ ΑΘΕΤΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΙΕΡΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

ΚΑΙ ΠΑΡΑΒΙΑΖΕΤΑΙ Η ΤΑΞΙΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ,

Η ΕΝΣΤΑΣΙΣ ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΕΝΤΟΛΩΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΥΠΕΡΤΑΤΟΝ ΧΡΕΟΣ ΚΛΗΡΟΥ ΚΑΙ ΛΑΟΥ

῾Υπάρχει ἕνα πολύ χαρακτηριστικόν κείμενον τοῦ ἁγίου Συμεών τοῦ νέου Θεολόγου (ἀπό τό ᾿Ηθικό του Λόγο ΙΑ, 14-15) τό ὁποῖον ἔχει μεγάλην ἐπικαιρότητα καί πρέπει νά τό μελετήσωμεν ὅλοι, προπάντων οἱ ποιμένες τῆς ᾿Εκκλησίας.

᾿Ιδού τό κείμενο:

"(Δέδοικα)...μή ἀπειλαί ἀνθρώπων πτοήσουσι καί τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ παραβάτην με ἐργάσονται, μή συνεπισκόπων παρακλήσεις καί φίλων, ἀδικίας με συγκοινωνόν ἀπεργάσονται, ἤ ἀδικούντων αὐτῶν σιωπῶντα, ἤ κακῶς πραττόντων συνεργόν γινόμενον καί μή τούτους ἐλέγχοντα παρρησία καί τήν ῎Ενστασιν ὑπέρ τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ ἐπιδεικνύμενον".

Δηλαδή: "(Φοβᾶμαι) ... μήπως μέ πτοήσουν ἀπειλές ἀνθρώπων καί μέ καταστήσουν παραβάτη τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ... Μήπως οἱ παρακλήσεις τῶν συνεπισκόπων καί τῶν φίλων μέ καταστήσουν συγκοινωνό τῆς ἀδικίας, ἤ μέ κάνουν νά σιωπῶ, ὅταν αὐτοί ἀδικοῦν, καί νά συνεργάζωμαι ὅταν κακοπραγοῦν, ἀποφεύγοντας νά τούς ἐλέγχω μέ παρρησία καί νά ἐπιδεικνύω τήν ἔνστασιν ὐπέρ τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ".

Εἶναι πράγματι ἕνα θαυμάσιο καί πολύ διδακτικό κείμενο.

᾿Αλλά καί ὀ ῞Αγιος ᾿Ιωάννης ὁ Δαμασκηνός μᾶς προτρέπει νά φροντίζωμεν μέ κάθε τρόπο νά βαδίζωμεν καί νά ἀκολουθοῦμε τήν ὁδό τῶν Πατέρων μας.

"Ημεῖς δέ ἐρευνήσωμεν τάς Γραφάς καί τάς παραδόσεις τῶν ἁγίων Πατέρων, καί τούτους μιμησώμεθα· καί ὡς ηὕραμεν τήν ᾿Εκκλησίαν ἀπό Χριστοῦ καταβάσεως, οὕτως αὐτήν καί παραφυλάξωμεν, οὕτως αὐτήν παραδώσωμεν, καί μή χωρίσωμεν ἑαυτούς τῶν Πατέρων ἡμῶν, ἄλλα μέν ἀναγινώσκοντες καί ἄλλα νοοῦντες, μήπως ἐλθοῦσα ἑτέρα γενεά, μέλλῃ ἡμᾶς ἀναθεματίζειν, καί ἀνασκάπτειν ὡς παρά τῆς ᾿Εκκλησίας τούς τύπους καί τούς νόμους φρονοῦντας.

Καί ὄντως ἡμᾶς οὐδέν ὠφελήσουσι τά πέρατα τῆς γῆς. ᾿Εγώ εὔχομαι καί παρακαλῶ τόν Θεόν, ἵνα εἰ καί ἀνάξιος εἰμί τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς, καταξιώση με μέ τούς Πατέρας τῶν ἑπτακοσίων ἐτῶν, καί τῶν ἁγίων καί οἰκουμενικῶν ἕξι Συνόδων ἔχειν μέρος .... καί μέχρις ἐκχύσεως αἵματος τῆς ὁμολογίας ἡμῶν τήν καλήν καί βεβαίαν κρηπίδα ἀκράδαντον κατέχωμεν, ἵνα ἀκούσωμεν καί ἡμεῖς, "Πίστις ὑμῶν σέσωκεν ὑμᾶς· πορεύεσθε εἰς εἰρήνην". (῾Ιερός Δαμασκηνός, Ε.Π.  95, 344).

Καί αὐτά τά λέγει ὁ ῾Ιερός Δαμασκηνός, διά νά μή ἀκούσωμεν ἐκεῖνο τό φοβερόν: "Καί γεγόνασιν οἱ ποτέ υἱοί, ἀλλότριοι τῆς τῶν Πατριαρχῶν καί Πατέρων αὐτῶν εὐγενείας" ("Λόγος ᾿Αποδεικτικός ...", Ε.Π., 95, σελ. 332 καί 333). Μή γένοιτο.

῾Ο Μέγας Βασίλειος θεωρεῖ τήν "᾿Ορθόδοξον ῾Ομολογίαν καί ῎Ενστασιν ὑπέρ τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ" αὐτό πού κάμνει τόν πιστόν νά παραμένη ἑνωμένος μετά τοῦ Χριστοῦ. ᾿Αναφερόμενος εἰς τόν ῞Αγιον Μελέτιον ᾿Αντιοχείας, λέγει ὅτι οὗτος εἶναι κοινωνικός αὐτοῦ, δηλαδή τόν ἔχει σέ κοινωνίαν διά τήν "καρτεράν καί ἀνένδοτον ἔνστασιν αὐτοῦ ὑπέρ τῆς ἀληθείας". (Μ. Βασιλείου, Ε.Π. 32, στλ 952Α, ᾿Επιστολή ΣΝΗ ᾿Επιφανίῳ ᾿Επισκόπῳ, ` 3)

῾Ο ῾Ιερός Χρυσόστομος λέγει:

"Δέ νομίζω ὅτι εἶναι πολλοί ἀνάμεσα στούς ἱερεῖς ἐκεῖνοι πού σώζονται, ἀλλά πολύ περισσότεροι εἶναι ἐκεῖνοι πού χάνονται, καί αἰτία εἶναι πώς αὐτό τό λειτούργημα χρειάζεται γενναία ψυχή. Διότι ἔχει πολλές ἀνάγκες πού τόν ἀναγκάζουν νά ἐξέλθη ἀπό τόν γνωστό χαρακτῆρα του καί χρειάζεται ἀπό παντοῦ μυρίους ὀφθαλμούς...

῞Ωστε ἄν ἔσπευδε κάποιος νά πεῖ ὁτι ἡ ἀρχιερωσύνη εἶναι γιά τήν προστασία τοῦ ποιμνίου, κανένας δέν θά τήν δεχόταν ἀμέσως. Τώρα δέ, ὅπως ἀκριβῶς τίς κοσμικές ἐξουσίες, ἔτσι ἐπιδιώκουμε κι᾿ αὐτή. Διότι, γιά νά δοξασθοῦμε, γιά νά τιμηθοῦμε ἀπό τούς ἀνθρώπους, χάνουμε τήν σωτηρία μας κοντά στόν Θεό."